บททั้งหมดของ คนของข้าใครกล้ามายุ่ง: บทที่ 11 - บทที่ 20

บทที่ 11 คำขาดวินตื่นมาในตอนเที่ยงด้วยความอ่อนเพลีย ร่างกายของเขารู้สึกปวดร้าวไปทั่วทั้งตัว เขาลุกขึ้นจากเตียงนอน สภาพที่นอนที่ยับยู่ยี่ พร้อมคราบเหนียวเกรอะกรังเป็นด่างดวงไปทั่วเตียง เป็นหลักฐานของบทรักที่เร่าร้อนและดุเดือดของเขาและธีร์ วินหน้าแดงก่ำขึ้นมาอย่างไม่อาจรู้ว่าเป็นเพราะความโกรธหรือความละอายใจของเขากันแน่วินเดินตรงเข้าไปที่ห้องน้ำ เพื่อชำระล้างร่างกาย สายน้ำที่ไหลผ่านร่างกายของเขาเย็นยะเยือก ความคิดฟุ้งซ่านปรากฏบนหัวของวินไม่หยุดหย่อน ภาพบทรักที่เร่าร้อนและรุนแรง ทำให้วินนึกหวาดหวั่นใจขึ้นมา ทั้งความรู้สึกเคลิบเคลิ้ม ทั้งความโอนอ่อน ทั้งความคล้อยตาม ทำให้วินนึกหวั่นกลัวใจของตัวเอง เขากลัวว่าเขาจะหลงไปกับบทรักแสนเร่าร้อนอย่างไม่อาจถอนตัวขึ้นมาได้ เสียงถอนหายใจของวินดังออกมาเป็นช่วง ๆ ตามความคิดฟุ้งซ่านที่ไหลผ่านเข้ามาไม่หยุดหย่อนหลังจากอาบน้ำเสร็จวินเดินออกมาจากห้องน้ำ เขาเลือกเสื้อผ้าและกางเกงขาสั้นของธีร์ขึ้นมา แม้ว่าธีร์จะรูปร่างใหญ่กว่าเขาค่อนข้างมาก ทำให้เสื้อผ้าเหล่านั้นออกจะดูใหญ่เกินไปสำหรับเขานัก แต่วินก็สวมใส่มันอย่างไม่ได้ใส่ใจนักหลังจากจัดการตัวเองเรียบร้อย

บทที่ 13 กลับลำหลายวันผ่านไป วินยังคงวุ่นวายกับเรื่องที่บริษัท เขานั่งก้มหน้าก้มตากับกองเอกสารบนโต๊ะ เลขารู้ใจของเขาเดินเข้ามาภายในห้องทำงาน “คุณวินคะ ผู้จัดการฝ่ายการตลาดขอเข้าพบค่ะ” วินเงยหน้าขึ้นมองเลขาก่อนจะพยักหน้ารับ เขาจัดการพับแฟ้มเอกสารตรงหน้าอย่างเรียบร้อย ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟารับแขกประตูเปิดออกอีกครั้ง ผู้จัดการตลาดเดินเข้าภายในห้องพร้อมกับแฟ้มรายงานในมือ “คุณวินครับ ทางเราทำการติดต่อคุณธีร์และส่งสัญญารวมถึงแผนงานไปให้แล้ว แต่ทางคุณธีร์ดูท่าจะปฏิเสธคำเชิญของพวกเราครับ” วินรู้สึกใจหายขึ้นมาเมื่อได้ยินรายงานดังกล่าว สีหน้าของเขาเคร่งเครียดลงอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่แน่ใจตัวเองว่าควรจะรู้สึกดีใจหรือรู้สึกกังวลใจกันดี“แล้วถ้าหากเราเปลี่ยนพรีเซนเตอร์เป็นคนอื่นล่ะ” วินถามย้ำอีกครั้งแม้จะพอรู้คำตอบอยู่แล้ว ผู้จัดการมีสีหน้าอึกอักขึ้นมา ก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงกังวลใจ “ตอนนี้ใคร ๆ ต่างต้องการดึงตัวคุณธีร์ไปเป็นพรีเซนเตอร์ ผมคิดว่าหากทางคุณธีร์ไม่ได้รับงานของบริษัทอื่นเช่นเดียวกัน ทางเราก็ยังพอจะมีความหวัง แต่ว่า...หากเป็นอย่างหลัง ผมคิดว่าเราอาจพลาดโอกาสกับงานชิ้นนี้ครับ”วินพยั

บทที่ 15 ต่อรองหลังจากที่วินจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองเรียบร้อย เขารีบผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งใจ แต่ในใจกลับยังคงตึงเครียดและหวั่นไหวอย่างมากวินรีบเอื้อมมือหยิบร่างสัญญาส่งให้ธีร์ “นี่คือข้อเสนอของฉัน นายลองอ่านดู”ธีร์ยังคงโอบมือกับบ่าของวินอยู่อย่างถือวิสาสะ เขาใช้มือข้างที่โอบวินรับสัญญาฉบับนั้นพร้อมใช้มืออีกข้างเปิดสัญญาไปมา วินได้แต่นั่งนิ่งอยู่ในวงแขนของธีร์อย่างไม่อาจเลี่ยงได้ เขานั่งเกร็งตัวเอาไว้ พยายามไม่ให้ใบหน้าของเขาชนกับใบหน้าของธีร์เข้า แต่ยิ่งวินทำท่าทีดังกล่าว ธีร์ก็เหมือนยิ่งแกล้งวินหนักเข้าไปใหญ่ เขามักโน้มตัวทำทีเพ่งเอกสาร แต่กลับแอบสัมผัสใบหน้าของวินอย่างเนียน ๆ จมูกของธีร์ตวัดไหวไปมา บ้างก็สัมผัส บ้างก็ใกล้ชิด ลมหายใจอุ่นเป่ารดหน้าวิน ทำเอาวินถึงกับหน้าร้อนผ่าว“นายดูเสร็จรึยัง” วินถามออกมาอย่างรำคาญธีร์ทำท่าคิดอยู่ครู่ ก่อนจะฉวยโอกาสใช้จมูกแนบไล้ไปตามใบหน้าของวินอย่างใช้ความคิด“ข้อเสนอไม่เลว” ธีร์ตอบพร้อมมองหน้าวินเขม็งวินเริ่มสะบัดตัวออกอีกครั้ง “เช่นนั้นฉันหวังว่านายคงไม่ปฏิเสธอีกนะ” วินถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง“แน่นอน ฉันย่อมรับปากนายอยู่แล้ว” ธีร์พูดพร้อมยิ

บทที่ 17 เริ่มงานตั้งแต่ที่วินตกลงมาอยู่กับธีร์ ชีวิตของเขาก็เต็มไปด้วยความวุ่นวาย การต้องคอยจัดการทุกอย่างให้ธีร์ ตั้งแต่การจัดคิว คอยรับส่ง ไปจนถึงการดูแลธีร์ที่กองถ่าย ทั้งยังต้องคอยระวังไม่ให้ธีร์ฉวยโอกาสกับตนเอง ยิ่งทำให้วินรู้สึกเหนื่อยล้าอย่างมากวันนี้ธีร์มีงานถ่ายโฆษณาในสตูดิโอใหญ่ สถานที่ถ่ายทำเต็มไปด้วยทีมงานมากมาย ฉากวันนี้เป็นฉากสำคัญที่ใช้ในการเปิดตัวโฆษณาดังกล่าว ทุกคนจึงดูวุ่นวายกับการเตรียมความพร้อมในด้านต่าง ๆ ให้สมบูรณ์วินวิ่งวุ่นจัดการงานต่างๆ จนแทบไม่มีเวลาพัก เมื่อการถ่ายทำเริ่มขึ้น ธีร์ก็ปรากฏตัวในชุดนักแข่งรถ ใบหน้าที่คมสัน รูปร่างที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม สอดรับกับชุดที่สวมใส่ยิ่งทำให้ธีร์ดูเท่มากยิ่งขึ้น วินถึงกับต้องหยุดมองด้วยความทึ่ง แม้ว่าพวกเขาจะสนิทกันมาก แต่วินก็ไม่เคยมีโอกาสได้ไปดูธีร์แข่งรถสักครั้ง การได้เห็นธีร์ใส่ชุดเช่นนี้ทำให้วินต้องยอมรับกับตัวเองว่าธีร์ดูมีเสน่ห์มากทีเดียวธีร์เห็นวินมองเขาอย่างนั้นก็รู้สึกพอใจอย่างมาก เขาเดินเข้ามาใกล้วินพร้อมกระซิบถาม "ฉันหล่อมากใช่ไหม ถ้ายังไงคืนนี้ฉันจะยอมให้นายจับฉันกินทั้งตัวเลย"วินได้สติก็โวยวายใส่ "ธีร์

บทที่ 19 หึงโหดหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างถ่ายทำโฆษณาในวันนั้น วินรู้สึกไม่พอใจอย่างมากที่ธีร์ใช้ความรุนแรงแก้ปัญหา เย็นวันนั้นเขาจึงขับรถกลับคอนโดลำพัง ทิ้งให้ธีร์อยู่ที่กองถ่ายเพียงคนเดียวธีร์กลับมาถึงคอนโดด้วยความโกรธ เขาทั้งหึงหวงและน้อยใจที่วินไม่คิดจะฟังเขาสักนิด ยิ่งเมื่อเห็นว่าประตูห้องนอนล็อก เขาก็ยิ่งรู้สึกโกรธเคืองมากขึ้นไปอีก ธีร์เดินตรงไปหยิบกุญแจสำรองแล้วเปิดประตูออกอย่างง่ายดายวินที่กำลังเตรียมตัวจะนอนอยู่บนเตียงถึงกับสะดุ้งเฮือก เมื่อเห็นธีร์ย่างสามขุมเข้ามาในห้อง "ธีร์ นายเข้ามาได้ยังไง"ธีร์ไม่ตอบ เขาเดินเข้ามาใกล้วินด้วยสายตาที่เหมือนเปลวไฟร้อนแรงที่พร้อมจะเผาไหม้ทุกอย่างให้แหลกเป็นจุณ "นายคิดว่าล็อกประตูแล้วฉันจะเข้ามาไม่ได้หรือไง""ออกไปเดี๋ยวนี้นะ" วินพยายามดันตัวธีร์ออกอย่างรู้สึกหวาดผวา แต่ธีร์กลับจับแขนวินไว้แน่นไม่ยอมปล่อย"นายคิดจะหนีฉันแบบนี้ทุกครั้งหรือไง ฉันคงใจดีกับนายมามากเกินไปแล้ว" ธีร์พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดและดุดันวินรู้สึกกลัวและสับสน "ธีร์ ฉันเจ็บนะ นายปล่อยฉันได้แล้ว...หยุดนะ" วินร้องออกมาด้วยความตกใจ แต่ธีร์กลับไม่ฟังเสียง เขากระโ