บทที่ 19 หึงโหดหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างถ่ายทำโฆษณาในวันนั้น วินรู้สึกไม่พอใจอย่างมากที่ธีร์ใช้ความรุนแรงแก้ปัญหา เย็นวันนั้นเขาจึงขับรถกลับคอนโดลำพัง ทิ้งให้ธีร์อยู่ที่กองถ่ายเพียงคนเดียวธีร์กลับมาถึงคอนโดด้วยความโกรธ เขาทั้งหึงหวงและน้อยใจที่วินไม่คิดจะฟังเขาสักนิด ยิ่งเมื่อเห็นว่าประตูห้องนอนล็อก เขาก็ยิ่งรู้สึกโกรธเคืองมากขึ้นไปอีก ธีร์เดินตรงไปหยิบกุญแจสำรองแล้วเปิดประตูออกอย่างง่ายดายวินที่กำลังเตรียมตัวจะนอนอยู่บนเตียงถึงกับสะดุ้งเฮือก เมื่อเห็นธีร์ย่างสามขุมเข้ามาในห้อง "ธีร์ นายเข้ามาได้ยังไง"ธีร์ไม่ตอบ เขาเดินเข้ามาใกล้วินด้วยสายตาที่เหมือนเปลวไฟร้อนแรงที่พร้อมจะเผาไหม้ทุกอย่างให้แหลกเป็นจุณ "นายคิดว่าล็อกประตูแล้วฉันจะเข้ามาไม่ได้หรือไง""ออกไปเดี๋ยวนี้นะ" วินพยายามดันตัวธีร์ออกอย่างรู้สึกหวาดผวา แต่ธีร์กลับจับแขนวินไว้แน่นไม่ยอมปล่อย"นายคิดจะหนีฉันแบบนี้ทุกครั้งหรือไง ฉันคงใจดีกับนายมามากเกินไปแล้ว" ธีร์พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดและดุดันวินรู้สึกกลัวและสับสน "ธีร์ ฉันเจ็บนะ นายปล่อยฉันได้แล้ว...หยุดนะ" วินร้องออกมาด้วยความตกใจ แต่ธีร์กลับไม่ฟังเสียง เขากระโ
บทที่ 20 ไม่ทนอีกแล้วแสงแดดสาดส่องเข้ามาผ่านม่านหน้าต่างห้องนอนในสายวันใหม่ แสงสีเหลืองอ่อนส่องกระทบกับผ้าม่านสีขาว ทำให้ห้องนอนของธีร์เต็มไปด้วยความอบอุ่น วินตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกอิดโรยและเมื่อยล้า ร่างกายของเขายังคงมีร่องรอยของความรุนแรงจากค่ำคืนที่ผ่านมา ความเจ็บปวดเล็กน้อยที่หลังและรอยช้ำบนข้อมือยังคงเป็นหลักฐานชัดเจนของสิ่งที่เกิดขึ้นวินหันมามองเตียงนอนที่ยุ่งเหยิง ผ้าปูที่นอนที่ยับยู่ยี่และหมอนที่กระจัดกระจาย ภาพบทรักที่เร่าร้อนของพวกเขายังหมุนวนอยู่ในหัวของวิน ทุกสัมผัสที่เกิดขึ้นยังคงชัดเจนในความทรงจำ ริมฝีปากของธีร์ที่เคยซุกไซ้อยู่ที่คอของเขา มือใหญ่ที่ลากไล้ไปทั่วร่างกาย และการกระทำที่รุนแรงและเร่าร้อนแต่เต็มไปด้วยแรงปรารถนามหาศาล ทำให้วินเริ่มสับสนและยากจะยอมรับกับความสัมพันธ์เช่นนี้ได้อีกต่อไปความรู้สึกในใจของวินกำลังต่อสู้กันอยู่ ด้านหนึ่งเขารู้สึกโกรธและไม่พอใจกับการกระทำของธีร์ แต่ในเวลาเดียวกันเขาก็ไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาได้ วินถอนหายใจหนัก ความคิดเหล่านี้ทำให้เขารู้สึกเหนื่อยล้าและสับสนอย่างที่สุด"นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่" วินพึมพำกับ
บทที่ 21 ฝันร้ายวันรุ่งขึ้นวินมาถึงกองถ่ายแต่เช้า เขาสังเกตเห็นว่าทีมงานหลายคนต่างดูร้อนรนและมีสีหน้ากังวลใจยิ่งนัก“มีอะไรหรือเปล่า” วินถามทีมงานด้วยความสงสัย“คุณวินครับ คุณธีร์ยังมาไม่ถึงกองถ่ายเลยครับ เราพยายามติดต่อคุณธีร์หลายรอบแล้วแต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้ครับ” ทีมงานคนหนึ่งตอบคำถามด้วยความร้อนใจวินได้ฟังดังนั้น เขาถึงกับถอนหายใจอย่างหนัก ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อโทรหาธีร์ แต่เมื่อเขากดเบอร์ธีร์กลับพบว่ามือถือของธีร์ปิดเครื่องอยู่“งั้นเอาอย่างนี้ วันนี้พวกเราถ่ายเฉพาะฉากของคุณเมฆาไปก่อนนะ ส่วนเรื่องคุณธีร์ เดี๋ยวฉันจัดการเอง” วินรีบสั่งการออกไป เพื่อแก้สถานการณ์เฉพาะหน้าดังกล่าว ทีมงานรีบรับคำก่อนจะแยกย้ายกันไปจัดการตามที่เจ้านายสั่งวินได้แต่นึกหัวเสีย “ธีร์ นายนี่มันเหลวไหลจริง ๆ” วินถึงกับสบถออกมาอย่างหงุดหงิดกับปัญหาที่ไม่จบไม่สิ้นเสียทีหลังจากที่วินจัดการเรื่องกองถ่ายเป็นที่เรียบร้อย เขารีบขับรถไปหาธีร์ที่คอนโดทันที เมื่อวินเปิดประตูเข้าไปภายในห้อง กลิ่นเหล้าที่คละคลุ้งกระจายไปทั่วห้องทำเอาวินถึงกับแสบจมูกวินเห็นธีร์นอนแผ่หลาอยู่ที่โซฟาอย่างหมดสภาพ วินตั้งท่าเดินเข้าไ
บทที่ 22 อดีตที่แสนขมขื่นหลังจากธีร์สงบใจลงได้บ้าง วินพาธีร์มานั่งลงตรงโซฟา วินที่นั่งลงเคียงข้างธีร์ เขายกมือขึ้นกุมมือธีร์ไว้เพื่อให้กำลังใจ"นายพร้อมจะเล่าให้ฉันฟังหรือยัง" วินมองธีร์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามและความห่วงใยธีร์เบือนหน้าหนีออกไปอีกครั้ง ริมฝีปากเม้มแน่นอย่างพยายามข่มอารมณ์ที่กำลังปะทุอยู่ภายใน"ถ้านายยังไม่อยากพูด ฉันก็ไม่ว่าอะไร แต่ฉันไม่อยากให้นายเก็บมันไว้ในใจคนเดียวอีก" วินพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลธีร์หันมามองหน้าวินอย่างชั่งใจ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความทรมานที่สะสมมานาน"ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากเล่าให้นายฟัง แต่ฉันแค่ไม่อยากนึกถึงมันอีกแล้ว" ธีร์ตอบอย่างแผ่วเบาวินตบฝ่ามือธีร์เบา ๆ ให้กำลังใจ "แต่นายก็ยังคงฝันร้ายไม่เลิกนี่นา ธีร์...นายหนีมันไปไม่ได้ตลอดหรอกนะ"ธีร์ถอนหายใจหนัก ก่อนที่เขาจะพยักหน้าพร้อมที่จะเล่าให้วินฟังธีร์หวนกลับไปยังอดีตอันขมขื่น ภาพความทรงจำเริ่มหมุนวนในหัวของเขาในช่วงวัยเด็ก ธีร์มีครอบครัวที่สมบูรณ์พร้อม พ่อของเขาเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ แม่เป็นผู้หญิงที่งดงามและมีชีวิตชีวา แต่เมื่อเวลาผ่านไป พ่อของเขากลับทุ่มเทเวลาทั้งหมด
บทที่ 23 ดูแลใจภายในห้องเต็มไปด้วยความเงียบสงัด แสงจันทร์ที่ส่องผ่านม่านเข้ามายิ่งทำให้บรรยากาศดูเต็มไปด้วยความหม่นหมอง ธีร์นั่งนิ่งอยู่ตรงที่เดิม สภาพจิตใจของเขาดูเหมือนกำลังต่อสู้กับความทรงจำในอดีตที่พร้อมจะกลืนกินเขาทุกขณะ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าและความหวาดกลัว แต่มือของวินที่จับเขาไว้แน่น ทำให้ธีร์รู้สึกถึงความรู้สึกอบอุ่นที่ส่งผ่านมาให้เขาวินได้รับรู้เรื่องราวของธีร์ทั้งหมดก็อดตะลึงไม่ได้ ที่ผ่านมาธีร์มักไม่เคยพูดถึงครอบครัวของตนเองสักครั้ง วินจึงเพียงรับรู้ว่าธีร์เป็นลูกเศรษฐีที่พ่อเสียแล้ว ธีร์จึงใช้ชีวิตอยู่ตามลำพังคนเดียวมาโดยตลอด ธีร์ไม่เคยเปิดเผยเรื่องราวในอดีตที่เจ็บปวดเหล่านี้ให้ใครฟังเลย วินที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ไม่ได้พูดอะไรมาก เขาไม่สามารถละสายตาจากเพื่อนรักที่เคยดูแข็งกร้าว และเยือกเย็นไปได้เลย“นายคงรู้สึกแย่มากใช่ไหม” วินพูดขึ้นพลางบีบมือธีร์เบา ๆ แรงกดดันและความรู้สึกไม่สบายใจของธีร์สะท้อนออกมาผ่านแววตาที่หม่นหมอง"ทุกอย่างมัน...มันยากเกินไปสำหรับฉัน" ธีร์ตอบเสียงสั่น เขาเหลือบมองออกไปนอกหน้าต่าง เหมือนกำลังหลบหน้าจากความจริงที่ต้องเผชิญ“นายควรปล่อยวางเรื่อง
บทที่ 24 เลี้ยงจบงานหลังจากวันนั้น ความสัมพันธ์ของธีร์และวินก็ดีขึ้นมาก แต่ทว่าวินยังคงยืนกรานที่จะไม่อยู่กับธีร์ เขาพยายามแยกตัวออกมาและใช้เวลามากขึ้นในการเตรียมงานเปิดตัวโฆษณาดังกล่าว ทั้งในเรื่องการถ่ายทำเพื่อให้เสร็จทันเวลาและการจัดเตรียมงานเลี้ยงเพื่อฉลองเปิดตัว งานนี้ถือเป็นงานใหญ่ของบริษัทและวินต้องการให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นการถ่ายทำเป็นไปอย่างราบรื่น แม้ว่าเมฆาจะพยายามยั่วยุธีร์ แต่ธีร์กลับมองเมฆาเป็นเหมือนแมลงสาบตัวหนึ่ง นั่นยิ่งทำให้เมฆาโกรธมากขึ้นไปใหญ่ในงานเลี้ยงที่เกิดขึ้น แขกคนดังต่าง ๆ เข้ามาร่วมงานมากมาย บรรยากาศในงานเต็มไปด้วยแสงไฟระยิบระยับและเสียงดนตรีที่บรรเลงอย่างนุ่มนวล แขกทุกคนต่างยิ้มแย้มและพูดคุยกันอย่างสนุกสนานวินพูดคุยอยู่กับลูกค้าซึ่งพอใจกับผลงานดังกล่าวเป็นอย่างมาก วินถึงกับโล่งอก ความเหนื่อยล้าที่มีจางหายไปในพริบตา ขณะที่วินกำลังวุ่นวายอยู่นั้น ธีร์ที่ไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใครสักเท่าไหร่ เขาปลีกตัวออกมารับลมภายนอกงาน รอยยิ้มอบอุ่นของเขาปรากฏขึ้นบนใบหน้าเมื่อเขานึกถึงวินในขณะเดียวกัน เมฆาที่ยังคงโกรธแค้นธีร์อยู่มาก เขาเดินเข้าไปพูดคุยกับวินพร้อมยื่
บทที่ 25 ใครเป็นคนเริ่มก่อนธีร์ค่อย ๆ พยุงวินเข้ามาภายในห้องนอนด้วยความทุลักทุเล วินที่ยังคงอยู่ภายใต้ฤทธิ์ยาดูเหมือนจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย ร่างกายของเขาร้อนรุ่มจนรู้สึกทรมานไปทั่วร่าง วินจึงเอาแต่ปาดป่ายธีร์ไม่หยุด แม้ว่าธีร์จะพยายามห้ามเพียงใด ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการหรอกนะ ในเมื่อวินยั่วยวนเขาถึงขนาดนี้ ใจเขาแทบนึกอยากกดวินลงไปตั้งแต่หน้าลิฟต์เสียด้วยซ้ำ แต่เพราะเขาเป็นห่วงวินมากจึงต้องการพาวินกลับห้องให้เร็วที่สุดเป็นอันดับแรกก่อน แต่ธีร์ก็อดนึกขันในใจไม่ได้ นี่คงเป็นครั้งแรกทีเดียวที่วินเอาแต่รุกเขาหนักจนเขาแทบทนไม่ไหว ธีร์ประคองวินนอนลงบนเตียงด้วยความระมัดระวัง"ธีร์... ฉันร้อน..." วินพึมพำด้วยเสียงกระเส่า ขณะที่ดวงตาของเขามีประกายที่เต็มไปด้วยความต้องการ สายตาที่ส่งผ่านมาให้ธีร์อย่างต้องการร้องขอสัมผัสจากเขา"วิน.." ธีร์พยายามพูดแต่กลับถูกขัดจังหวะวินไม่รอช้า เขาจู่โจมธีร์ในทันที วินกอดก่ายธีร์ไว้ ก่อนจะผลักธีร์ล้มลงบนเตียงนุ่ม วินพยายามแกะกระดุมเสื้อของธีร์ออกอย่างรีบร้อน เอาแต่ใจจนวินเผลอกระชากเสื้อจนรังดุมหลุดออกกระจายธีร์นอนแผ่หลาด้วยความรู้สึกแปลกระคนตื่นเต้น เขาน
บทที่ 26 รับผิดชอบธีร์ตื่นมาในตอนสายของวัน แม้จะยังรู้สึกอ่อนเพลียอยู่สักหน่อย เพราะเมื่อคืนกว่าวินจะสร่างฤทธิ์ยา ก็ทำเอาพวกเขาหอบกันไปอีกหลายยก ธีร์บิดตัวคลายความเมื่อยล้า ก่อนจะหันไปมองวินที่ตอนนี้หลับสนิท เสียงกรนเบา ๆ ทำให้ธีร์รู้ว่าวินคงเหนื่อยยิ่งกว่าเขานัก และคงหลับไปอีกสักพักใหญ่ทีเดียวธีร์ก้มลงจูบหน้าผากวินอย่างแผ่วเบา ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง ตรงเข้าไปอาบน้ำ น้ำอุ่นที่ไหลผ่านร่างกายหนาให้ความสดชื่นกับเขาไม่น้อย ยิ่งนึกถึงเรื่องเมื่อคืนก็ยิ่งทำให้ธีร์ยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดียิ่งหลังจากจัดการตัวเองเรียบร้อย ธีร์ตรงไปยังห้องครัวแล้วลงมือทำอาหารถึงสองสามอย่างที่วินชอบ หลังจากจัดเตรียมอาหารเรียบร้อย ธีร์จึงมานั่งเล่นที่โซฟา เขาหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านด้วยไม่อยากเข้าไปรบกวนการนอนของวิน แต่แม้ว่าธีร์จะพยายามตั้งใจสักเท่าไหร่ แต่สมองของเขากลับคอยวนเวียนคิดถึงฉากรักเมื่อคืนไม่หยุด ก็จะให้ธีร์หยุดคิดได้อย่างไร ในเมื่อบทรักเมื่อคืน แทบจะเรียกได้ว่า วินเอาแต่ข่มขืนเขาไม่หยุด เขาเองก็ดันเต็มใจยอมให้วินข่มขืนซ้ำแล้วซ้ำอีกเสียด้วย ธีร์ส่ายหน้าหยุดความคิดฟุ้งซ่าน ก่อนจะตั้งใจอ่านหนังสือตรงหน้าอี
บทที่ 43 บทส่งท้ายหลังเวลาผ่านไปสักพัก ธีร์ขยับกายหันมองไปที่แทน เขาเห็นแทนที่กำลังหลับสนิทไปแล้ว เขายกยิ้มขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์ธีร์จึงค่อย ๆ ลุกขึ้นอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้แทนตื่น จากนั้นเขาจึงเดินไปสะกิดวินที่นอนอยู่ข้าง ๆ วินปรือตาขึ้นมาอย่างงัวเงียและมองธีร์อย่างมีคำถาม ธีร์รีบชี้ไปที่ห้องน้ำเป็นสัญญาณ วินถึงกับเบิกตากว้าง"ธีร์ นายนี่มันจริง ๆ เลยนะ" วินพูดด้วยน้ำเสียงเอือมระอากับความหื่นที่มากเกินคนปกติทั่วไปของธีร์ธีร์ยิ้มแหย ๆ ก่อนจะกระซิบด้วยน้ำเสียงออดอ้อน "วิน...นายช่วยฉันหน่อย...เมื่อกี้ฉันยังไม่เสร็จเลย" สายตาของธีร์เต็มไปด้วยความอ้อนวอนวินมองค้อนธีร์ก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้น เขายังไม่ลืมเหลือบมามองแทนที่ยังคงหลับอยู่อย่างนั้น วินค่อยรู้สึกโล่งใจ ก่อนจะยอมลุกขึ้นเดินตามธีร์เข้าไปในห้องน้ำแต่โดยดี แม้เขาจะไม่ค่อยเห็นด้วยนัก แต่เขาก็ไม่อาจปฏิเสธความต้องการที่มีของพวกเขาได้ ในใจลึก ๆ ของวินก็อดรู้สึกตื่นเต้นและวาบไหวไปด้วยเช่นกันภายในห้องน้ำแสงสลัวจากไฟที่หรี่ลงทำให้บรรยากาศดูโรแมนติกและน่าหลงใหล ธีร์ดึงวินเข้ามาในอ้อมแขนอย่างแนบชิด ริมฝีปากของเขาประกบลงบนริมฝีปากของวินอย่า
บทที่ 42 วันใหม่งานศพจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย บรรยากาศในงานศพเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและความ คนที่มาร่วมงานต่างร่วมแสดงความเสียใจและให้กำลังใจธีร์และแทนธีร์ยืนอยู่ข้างๆ โลงศพของแม่ เขารู้สึกถึงความรับผิดชอบที่แม่ฝากฝังให้ดูแลแทน ธีร์จับมือแทนแน่น แทนกำลังเสียใจอย่างหนักเขาน้ำตาไหลอาบแก้มไม่หยุด"แม่ ผมสัญญาว่าจะดูแลแทนเพื่อแม่เป็นอย่างดี ผมจะไม่ทำให้แม่ผิดหวัง" ธีร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือวินยืนอยู่ข้างๆ ธีร์ เขาวางมือบนไหล่ของธีร์ "ฉันจะอยู่ข้างนายเสมอ”ธีร์เบนหน้าเข้าซบอกของวิน พร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ความอ่อนแอภายในใจพรั่งพรูออกมาเมื่อได้สัมผัสความอบอุ่นของวิน วินเป็นเหมือนกันพื้นที่ปลอดภัยของเขา ที่เขาจะสามารถระบายและปลดปล่อยความรู้สึกต่าง ๆ ออกมาได้โดยไม่ต้องระแวดระวังสิ่งใดหลังจากงานศพ ธีร์ก็พาแทนย้ายมาอยู่ด้วยกัน โดยจัดให้แทนนอนแยกออกไปที่ห้องนอนห้องหนึ่ง ส่วนเขากับวินยังคงนอนห้องเดิม ธีร์ทำหน้าที่พี่ชายของแทนเป็นอย่างดี เขาจัดการทุกอย่างให้แทนอย่างเรียบร้อย แทนเองก็ค่อย ๆ หายจากความโศกเศร้าลง อีกทั้งเมื่อได้อยู่ร่วมกับธีร์และวินที่ต่างมอบความรักให้เขาอย่างเต็มที่
บทที่ 41 ข่าวร้ายวินนั่งมองหน้าธีร์อย่างจริงจัง สองมือกุมมือธีร์ไว้แน่น วินพยายามจะทำความเข้าใจกับธีร์ ทั้งความรู้สึกของเขาและเรื่องการทำงานของเขา“ธีร์ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” น้ำเสียงจริงจังของวินทำเอาธีร์ถึงกับนิ่งเงียบ เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างคนกำลังรู้สึกผิด"ธีร์ ตอนนี้พวกเราคบกันแล้ว และฉันก็ต้องการจริงจังกับความสัมพันธ์นี้ แต่ว่าถ้าพวกเรายังคงต้องคอยมาทะเลาะกันทุกวัน ฉันไม่คิดว่าพวกเราจะไปกันรอด” วินพูดความคิดของเขาออกไป ธีร์ได้แต่มองหน้าวินนิ่ง“ถ้าเราจะใช้ชีวิตร่วมกัน ฉันอยากให้นายมั่นใจและเชื่อใจฉันมากกว่านี้" วินยังคงพูดต่อไปด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่เต็มไปด้วยความจริงจังวินเลื่อนมือมาลูบไล้ที่แก้มของธีร์ พลางมองเข้าไปในดวงตาของเขา "ฉันรู้ว่าบางครั้งฉันจริงจังกับงานมากเกินไปจนทำให้นายรู้สึกน้อยใจ แต่ว่าความรู้สึกของฉันไม่เคยเปลี่ยน และฉันยังคงเป็นของนายคนเดียวเท่านั้น"ธีร์ก้มหน้าอย่างกับเด็กที่กำลังถูกตำหนิ น้ำเสียงของวินทำให้เขารู้สึกละอายใจ "ฉันรู้ ฉันยอมรับว่าช่วงนี้ฉันเองก็ทำตัวงี่เง่ามากเกินไป" ธีร์ตอบเบา ๆ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสำนึกผิดวินลูบผมธีร์ไปมาอย่างเอ็นดู “ง
บทที่ 40 ง้อวินกลับมาถึงห้องตอนดึก ภายในห้องเงียบสงบ วินเดินหาธีร์จนพบว่าธีร์นอนอยู่ในห้องนอนเรียบร้อยแล้ว เขาเลยเดินตรงเข้าไปอาบน้ำ วินได้แต่คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างมากที่ธีร์มีท่าทีแบบนี้ เขาเลยตัดสินใจว่าจะต้องทำความเข้าใจกับธีร์เสียใหม่วินออกมาจากห้องน้ำ เห็นธีร์นอนหันหลังให้ก็อดขำไม่ได้ ทำไมผู้ชายตัวใหญ่แต่ใจกลับเล็กเป็นปลาซิวแบบนี้กัน วินทรุดตัวลงบนเตียงก่อนจะโน้มตัวยื่นหน้าไปมองธีร์ ที่ยังคงหลับตา วินรู้ว่าธีร์ยังไม่หลับแต่คงงอนเขาน่าดู วินก้มคางลงมาเกยหัวไหล่ของธีร์อย่างเอาใจ"ธีร์ ยังไม่หลับใช่ไหม" วินกระซิบเสียงนุ่มใกล้หู ธีร์ยังคงนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้นวินจึงเอ่ยกระเซ้า "ถ้านายไม่ตอบ ฉันจะลักหลับนายแล้วนะ" วินพูดพร้อมใช้ลิ้นเลียติ่งหูธีร์ไปมา ธีร์ถึงกับขนลุก เขาหันหน้ามาเผชิญหน้ากับวินด้วยใบหน้าหงิกงอ"นายมีอะไร" ธีร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจวินยิ้มตาหยีใส่ธีร์ "โกรธฉันเหรอ โกรธเรื่องอะไรไหนบอกสิ" วินกล่าวเนิบนาบ คางถูไถไปมาอย่างแมวน้อยอ้อนเจ้าของธีร์ทำเสียงฮึดฮัดอย่างไม่สบอารมณ์ วินทำท่าทางถอนหายใจก่อนจะบ่นออกมา "ถ้านายไม่คุยกับฉัน งั้นฉันนอ
บทที่ 39 แง่งอนหลังจากเรื่องต่าง ๆ คลี่คลายลง วินก็เอาแต่วุ่นอยู่กับโปรเจกต์ในมือ เขาตื่นแต่เช้าและกลับห้องดึกแทบทุกวัน ธีร์เริ่มรู้สึกหงุดหงิดที่วินไม่ค่อยสนใจเขา ธีร์เริ่มแสดงท่าทีน้อยใจใส่วินบ่อย ๆ วินเองที่เหนื่อยจากงานเมื่อเจอท่าทางของธีร์เช่นนี้เขาก็ยิ่งอ่อนใจธีร์เริ่มไปนั่งเฝ้าวินที่บริษัทมากขึ้น แต่เขาก็ได้แต่นั่งแกร่วอยู่คนเดียว ในเมื่อวินเอาแต่ประชุมหรือไม่ก็นั่งอ่านกองเอกสารที่แทบจะล้นโต๊ะเช้าวันหนึ่งวินต้องออกไปดูแลกองถ่าย ธีร์ก็ยังคงติดตามไปด้วย ท่าทางของวินที่ดูสนิทสนมกับทุกคน แถมยังทำตัวเอาอกเอาใจใครต่อใครไปทั่วกองถ่ายอีก ทำเอาธีร์ถึงกับควันออกหู ธีร์หึงวินจนเขาแอบดึงวินเข้ามาในห้องก่อนจะล็อกประตู"ธีร์ นี่นายทำอะไร" วินร้องออกมาด้วยความตกใจธีร์มีสีหน้าเคร่งขรึม เขาจับมือของวินไพล่หลังเอาไว้ ก่อนจะดันวินไปจนชิดกำแพง “นายทำฉันหงุดหงิด”ธีร์พูดจบก็ก้มลงซุกไซ้ตามลำคอของวิน พร้อมขบกัดด้วยความฉุนเฉียว มือข้างหนึ่งค่อย ๆ ดึงชายเสื้อขึ้นจากกางเกงก่อนจะสอดมือเข้าไปลูบไล้แผ่นอก มือหนาบีบเคล้นเอวอย่างหนัก“ธีร์ นายหยุดเดี๋ยวนี้นะ” วินร้องโวยวายออกมาเมื่อธีร์เริ่มทำเรื่องน่าอา
บทที่ 38 ข่าวใหญ่หลังจากวินตกลงคบกับธีร์ ความสัมพันธ์ของทั้งสองก็พัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นมาก ทว่าธีร์กลับแสดงความเอาแต่ใจและแสดงความเป็นเจ้าของจนวินต้องคอยดุอยู่บ่อยครั้ง ช่วงหลังนี้ วินต้องวิ่งวุ่นออกไปทำงานแต่เช้า เนื่องจากมีโปรเจกต์สำคัญในมือหลายตัวเมื่อวินออกจากห้อง ธีร์ก็มักจะแต่งตัวออกจากห้องไปเช่นกัน แต่ธีร์ก็จะกลับมาถึงห้องก่อนวินเสมอ ทำให้วินไม่ค่อยสงสัยอะไร จนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อวินกลับมาและพบว่าภายในห้องว่างเปล่า วินถึงกับแปลกใจที่ธีร์ไม่อยู่ห้อง เพราะปกติธีร์จะไม่ค่อยออกไปข้างนอก แถมเป็นการออกไปโดยที่ไม่โทรบอกเขาอีกต่างหากวินหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาธีร์ แต่ธีร์กลับไม่รับสาย ความสงสัยเริ่มก่อตัวในใจของวิน วินลงไปด้านล่างเพื่อสอบถามรปภ. และได้รับข้อมูลว่าช่วงนี้ธีร์ออกจากห้องแทบทุกวัน นั่นยิ่งทำให้วินรู้สึกถึงความผิดปกติที่มีเมื่อวินกลับมาที่ห้อง สักพักธีร์ก็เปิดประตูเข้ามาด้วยท่าทางอิดโรย แต่พอเขาเห็นวิน ธีร์ก็ชะงักไปนิดหนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเดินเข้ามาออดอ้อนวินเช่นเคย"วิน นายกลับมาแล้วเหรอ" ธีร์กล่าวด้วยเสียงนุ่มนวล ขณะที่เดินเข้ามาหาวิน ธีร์พยายามทำตัวให้เป็นปกติ เขาโอ
บทที่ 37 อ้อนวอนฉันสิค่ำคืนนั้น แสงจันทร์ที่สาดส่องกระทบเข้ามาผ่านม่านหน้าต่าง ทำให้บรรยากาศรอบข้างยิ่งดูอบอุ่นและโรแมนติกยิ่งนักเงาร่างของคนทั้งสองที่เปลือยเปล่าทาบทับกันไปมา “วิน...คืนนี้ฉันตามใจนายทุกอย่าง” เสียงหอบถี่ของธีร์ดังขึ้นอย่างอ่อนโยน เขานอนแผ่หลาโดยยอมให้วินขึ้นคร่อมและเป็นฝ่ายควบคุมวินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ดวงตาสบตาธีร์ที่มีแววหวานฉ่ำ "นายแน่ใจนะ ธีร์" วินถามด้วยน้ำเสียงทุ้มพลางลูบไล้ไปตามร่างกายของธีร์อย่างอ่อนโยน แต่แฝงได้ด้วยความยั่วเย้าอยู่ในที"แน่ใจสิ...คืนนี้ฉันให้นายเป็นฝ่ายควบคุม" ธีร์ตอบพร้อมกับหลับตาพริ้ม ปล่อยให้ความรู้สึกนำพาไปตามที่วินต้องการวินจับมือทั้งสองข้างของธีร์ยกขึ้นเหนือหัว “งั้นคืนนี้นายไม่มีสิทธิ์” วินกระซิบบอกธีร์อย่างเอาแต่ใจ ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ก้มลงจูบที่ริมฝีปากของธีร์อย่างนุ่มนวล ก่อนจะค่อย ๆ แทรกลิ้นเข้าไปในปากของธีร์ สัมผัสที่ร้อนแรงทำให้ธีร์ครางออกมาอย่างอดไม่อยู่ วินกดจูบหนักขึ้น สลับกับการจูบเบา ๆ ที่ทำให้ธีร์สั่นสะท้านไปทั้งร่างมือของวินลูบไล้ไปตามแผงอกของธีร์ มือของวินหมุนวนเขี่ยไปที่ตุ่มไตที่แข็งชันก่อนจะตามด้วยลิ้นร้อนที่เลียไล้ห
บทที่ 36 ฉันไม่ให้นายเปลี่ยนใจหลังจากวันนั้น ความสัมพันธ์ของธีร์และครอบครัวก็ดีขึ้นอย่างมาก วินมักจะคะยั้นคะยอชวนธีร์ไปบ้านของแม่ธีร์อยู่เสมอ แม้ธีร์จะตั้งท่าหงุดหงิดและขัดใจไปเสียทุกครั้ง แต่วินก็รู้ดีว่าธีร์นั้นก็อยากไปเช่นกัน เขาจึงไม่สนท่าทีที่ปากไม่ตรงกับใจของธีร์ แล้วทำการบังคับแกมข่มขู่เขาไปเสียทุกครั้งสำหรับแทนนั้น เขาเป็นเด็กฉลาดมากคนหนึ่ง เขาช่างพูด ช่างเจรจา เรื่องยกยอคนอื่นนี่ยกให้เป็นที่หนึ่ง แทนค่อนข้างติดพี่ชายอย่างธีร์และวินมาก เรียกได้ว่าเห่อพี่ชายเสียยิ่งกว่าอะไร แทนจึงเป็นเหมือนกาวที่ช่วยประสานความสัมพันธ์ระหว่างธีร์และแม่ให้ดีมากขึ้น“แม่ ๆ ถ้าแทนโตขึ้น แทนอยากหล่อเท่เหมือนพี่ธีร์ แล้วก็อยากคุยสนุกเหมือนพี่วินด้วย” เสียงเจื้อยแจ้วของแทนดังขึ้นมา เขายกมือถือขึ้นพร้อมชูรูปที่แทนถ่ายกับธีร์และวินให้แม่ดู “ตอนแทนเอารูปพี่ธีร์กับพี่วินไปอวดเพื่อน ๆ มีแต่คนอิจฉาแทนกันใหญ่ บอกว่าพี่ธีร์หล่อเหมือนเทพบุตร แถมยังขับรถเก่งอีกต่างหาก” แทนพยักพเยิดบอกกับแม่ พร้อมเข้าไปกอดธีร์ไว้แน่นอย่างกับเด็กน้อยที่ต้องการประจบเอาใจ ทำเอาทั้งธีร์และวินถึงกับยิ้มตามไปด้วยอีกคน"ปากหวานแต่เด
บทที่ 35 เผชิญหน้าตอนบ่ายแก่ ๆ วินปรือตาตื่นขึ้นมาอย่างคนหมดแรง ร่างกายปวดระบมไปหมดทั้งตัว โดยเฉพาะส่วนล่างที่ยังปวดเกร็งไปหมด ตามเนื้อตัวมีแต่รอยจุด จ้ำแดง จ้ำเขียว ไปทั่วแผ่นอก วินลืมตามองเพดานอย่างเหนื่อยอ่อน รางวัลที่เขามอบให้ธีร์ไม่ต่างอะไรกับบทลงโทษอันแสนโหดร้ายของเขา เขาได้แต่นึกเจ็บใจที่ความหวังดีของเขากลายเป็นฝันร้าย แต่ที่น่าเจ็บใจยิ่งกว่าก็คือบทรักอันเร่าร้อนที่ธีร์มอบให้กลับทำให้เขารู้สึกสุขสมไปในคราวเดียวกันวินได้แต่สะบัดหน้าไล่ความคิดฟุ้งซ่านจากหัวสมอง เขาพยุงตัวลุกขึ้นไปจัดการตัวเองอย่างรวดเร็ว เสียงท้องร้องประท้วงออกมาว่าตอนนี้เขาหิวจนแทบจะกินช้างได้ทั้งตัวแล้ววินเดินออกมานอกห้อง เห็นธีร์นั่งอ่านหนังสือเงียบ ๆ ท่าทางอารมณ์ดีของเขาทำให้วินนึกหมั่นไส้อยากจะหยิบแจกันเขวี้ยงใส่หน้าสักทีสองที"ให้ตายเถอะ ยังมาทำหน้าระรื่นอยู่อีก" วินสบถเบา ๆ ออกมาอย่างหงุดหงิดธีร์ปรายตาขึ้นมามองวิน ก่อนจะลุกขึ้นยิ้มกว้างอย่างเจ้าเล่ห์ เขาเดินตรงเข้าหาวินทันที ก่อนจะโน้มตัวกระซิบวินออกไป "รางวัลที่ให้ ฉันชอบมาก"วินถึงกับหน้าเขียวปั๊ด เขาง้างหมัดขึ้นเตรียมจะชกหน้าธีร์แรง ๆ สักหมัด ธีร์ถึ