บทที่ 3 ไอ้เพื่อนเลว

ในยามสายเมื่อแสงแดดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา วินปรือตาลืมขึ้นอย่างงัวเงีย เขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความปวดร้าวที่ลามไปทั่วร่างกาย เขาพยายามขยับตัวลุกขึ้นแต่ก็ต้องชะงักและล้มตัวลงนอนอีกครั้งด้วยความเจ็บปวดที่มี วินได้แต่ตกตะลึงกับสิ่งที่เขารับรู้ในตอนนี้ เรื่องเมื่อคืนไม่ใช่ฝันร้าย แต่กลับเป็นเรื่องบัดซบที่เกิดขึ้นจริงกับเขาต่างหากเล่า

วินรีบหันไปด้านข้างด้วยความตระหนกและเขาก็พบกับธีร์ที่ยังคงนอนหลับอยู่ข้างๆ อย่างสบายใจ ภาพเมื่อคืนปรากฏขึ้นอย่างแจ่มชัดในความคิดของเขา วินสะดุ้งตัวขึ้นอย่างแรง แต่ก็ต้องเจ็บแปลบอีกครั้งจนเขาต้องหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง

วินถึงกับกำหมัดไว้แน่น ฟันของเขาขบกัดกันจนสันกรามขึ้นเป็นริ้ว ดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธแค้นที่มี เขาไม่คาดคิดว่าเพื่อนรักของเขาอย่างธีร์จะกล้าทำเรื่องเลวร้ายกับเขาได้ถึงขนาดนี้

“ไอ้ธีร์...ไอ้เพื่อนเลว...มึงทำอย่างนี้กับกูได้ยังไง..ไอ้สารเลวเอ๊ย...” วินตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงด้วยความโมโห เสียงร้องของเขาขาดหายเป็นช่วง ๆ ด้วยโทสะที่มี พร้อมกับที่วินก้มลงกระชากดึงธีร์ให้ลุกขึ้นมา

เสียงวินที่ร้องอาละวาดโวยวาย ทำให้ธีร์ค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้น เขายกมือขึ้นลูบใบหน้าและบีบนวดตามลำคอด้วยความรู้สึกเมื่อยล้าจากกิจกรรมเมื่อคืน ธีร์ค่อย ๆ หันกลับมามองใบหน้าของวินที่มีสีหน้าซีดเผือดราวกับเห็นผีก็ไม่ปาน ธีร์ทำเพียงยักไหล่ขึ้นอย่างไม่ได้ใส่ใจในท่าทีของวิน ในเมื่อเขาตัดสินใจเลือกจะเดินหน้าในเส้นทางความสัมพันธ์นี้ เขาก็พร้อมจะตัดขาดความเป็นเพื่อนที่มีกับวิน แต่เขาจะไม่ยอมปล่อยวินไปจากชีวิตของเขาเป็นแน่

“นายตื่นแล้วเหรอ...ทำไมตื่นเช้าจัง...นอนกันต่ออีกหน่อยเถอะ” ธีร์พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบเสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พร้อมทั้งดึงวินลงไปนอนข้างกายเขาอีกครั้ง

วินรีบสะบัดมือของธีร์ออกห่างจากตนด้วยความตกตะลึง ไม่คิดว่าเพื่อนสนิทของเขาจะทำตัวหน้าด้านได้ขนาดนี้

ธีร์เห็นท่าทีเช่นนั้น เขาก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิดใจขึ้นมา เขาโน้มหน้าเข้าใกล้วินก่อนจะสูดลมหายใจเข้าไปอย่างแรง กลิ่นกายของวินทำให้เขานึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาอีกครั้ง “นายจะตกใจอะไรกัน นายควรรู้ไว้นายเป็นคนของฉันแล้ว” ธีร์กระซิบด้วยน้ำเสียงราบเรียบราวกับเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป ทำเอาวินขนลุกชันขึ้นมาจนแทบอยากจะลุกขึ้นถีบธีร์ให้กระเด็นไปไกลทีเดียว

วินตกใจรีบพยุงร่างลุกขึ้นจากเตียงนอน แต่เพราะความเจ็บปวดที่ยังไม่หายดี ทำให้เขาแทบจะทรงตัวไม่ไหว แต่เขาก็ยังคงพยายามลุกขึ้นและเดินถอยห่างจนไปติดกับผนังกำแพง

“มึงมันเป็นบ้าไปแล้ว ไอ้ธีร์” วินยังคงก่นด่าธีร์ไม่หยุด น้ำตาซึมออกมาจากหางตาด้วยความโกรธและเจ็บปวด

ธีร์จ้องมองวินก่อนจะยกยิ้มอย่างเลือดเย็น เขาเดินตรงไปยังวินก่อนที่จะถลาเข้าไปจู่โจมวินที่กำแพง ธีร์จับร่างหนาไว้แน่น “นายยังไม่เข้าใจอีกเหรอวิน ฉันรักนายนะ”

“มึงหยุดพูดจาเพ้อเจ้อได้แล้ว...ปล่อยกู...กูจะกลับบ้าน” วินร้องเสียงหลงพยายามดิ้นหนีอ้อมกอดนั่นด้วยความโกรธเคือง

ธีร์กลับไม่ได้สนใจคำพูดของวินอีกแล้ว เขารั้งแขนสองข้างของวินไพล่หลังเอาไว้ ก่อนจะโน้มตัวลงจูบตรงซอกคออย่างแรง “ไอ้ธีร์...ปล่อยกูนะ...อ๊ะ...” เสียงร้องดั่งถูกริมฝีปากหนาของธีร์ประกบลงไป เสียงอู้อี้ที่ติดอยู่นะลำคอของวิน

 ธีร์เงยหน้ามองรอยแดงจ้ำที่ตรงซอกคออย่างพึงพอใจ มือหนาเริ่มลูบไล้ตรงบริเวณสะโพกก่อนจะบดคลึงอย่างเอาแต่ใจ วินรู้สึกขนลุกชันไปทั้งตัว เขาพยายามเตะธีร์อีกครั้งด้วยเรี่ยวแรงที่มี แต่ธีร์กลับเหมือนรู้ทัน เขาแทรกขาเข้าไปตรงหว่างขาของวินก่อนจะใช้เข่ากดตรึงร่างหนานั้นไว้แน่น

ความร้อนจากมือของธีร์ลามเลียไปทั่วผิวกายที่อ่อนนุ่ม วินเริ่มครางออกมาอย่างไม่อาจควบคุม “อือ...ธีร์...หยุดนะ” วินส่งเสียงครางออกมาก่อนจะพยายามดึงสติตัวเองแล้วขอร้องให้ธีร์หยุดอีกครั้ง

“ฉันไม่หยุดหรอก” ธีร์กระซิบด้วยเสียงแหบพร่า เขาเริ่มซุกไซ้ตามแผงอกของวินอีกครั้ง “นายเป็นของฉัน...วิน” ธีร์พร่ำเพ้อออกมาอย่างลืมตัว

วินถึงกับเบิกตากว้าง ความร้อนจากมือของธีร์และความรู้สึกที่เกิดขึ้นในร่างกายทำให้เขาอ่อนลงไปอย่างเห็นได้ชัด ธีร์หมุนตัววินหันหลังให้เขา ร่างของวินแนบติดกับกำแพงที่ชื้นเย็น ทำเอาวินถึงกับขนหัวลุก วินกำลังจะเปิดปากประท้วงอีกครั้ง แต่ธีร์กับสอดแทรกนิ้วเข้าไปในช่องปากของวิน “หากนายกัดฉัน ฉันจะลงโทษนายให้เข็ด” เสียงขู่ของธีร์ทำเอาวินถึงกับตัวแข็งเกร็ง วินได้แต่ส่ายหน้าไปมาพร้อมน้ำตาที่เริ่มไหลออกมาจากปลายหางตา

ธีร์จับแก่นกายของเขาไว้แน่น ก่อนจะค่อย ๆ ดันเข้าไปในร่องสวาทของวินอย่างช้า “อ่า...แน่นมาก...เสียวชิบเลย”

วินร้องเสียงหลงอีกครั้งด้วยความเจ็บ “โอ๊ย...ธีร์...เจ็บ...ปล่อยฉัน” มือของวินพยายามปัดป่ายดันร่างของธีร์ให้ออกห่างจากตน ริมฝีปากกัดเม้มจนเลือดซึมออกมาให้รสเค็มปะแล่ม

“วิน...นายทนอีกหน่อย ฉันไม่ไหวแล้ว” ธีร์ครางออกมาด้วยความเสียวสะท้าน ก่อนจะเร่งจังหวะกระแทกกระทั้นเข้าไปอย่างไม่หยุดพัก

เสียงร้องปนครางของวินและเสียงกระแทกของธีร์ดังก้องในห้อง “อืม...วิน...นายทำให้ฉันรู้สึกดีมากจริง ๆ” ธีร์พูดด้วยความพึงพอใจ

“ธีร์...ได้โปรด...หยุด...” วินพยายามอ้อนวอน แต่มันกลับกระตุ้นให้ธีร์กระแทกแรงขึ้น

“ฉันจะทำให้นายรู้สึกดีจนลืมทุกสิ่ง” ธีร์กระแทกเข้าไปในร่างของวินอย่างไม่หยุดยั้ง เสียงครางของทั้งคู่ดังขึ้นเรื่อยๆ

จนกระทั่งธีร์ถึงจุดสุดยอด “อร๊ายยย...” เขาครางเสียงดัง ก่อนจะปลดปล่อยความร้อนเข้าสู่ร่างของวินอีกครั้งหนึ่ง

วินเบิกตากว้างด้วยความตกใจและความเจ็บปวด แต่ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถต้านทานได้และปลดปล่อยความรู้สึกของตัวเองออกมา “ธีร์...อร๊า...”