ตอนที่38

“ขอบคุณมากนิด...ขอบคุณมากแค่นี้มันก็ดีกับผมและลูกมากพอแล้ว”

อคิณรู้สึกขอบคุณหญิงสาวอย่างมากที่ยอมทำร้ายใจตัวเองเพื่อให้เขาได้เจอลูกบ้างพร้อมจับไหล่หญิงสาวเบาๆให้เอนตัวนอนลงเพื่อพักผ่อนเขาเชื่อว่าภายนอกเธอที่ดูเหนื่อยแล้วแต่ในใจของเธอน่าจะเหนื่อยมากกว่าเขาจะนั่งเฝ้าเธออยู่ห่างๆเอง...เพราะรู้ว่าเธอยังไม่มีแรงตื่นมาไล่เขาตอนนี้หรอก

16.00 น.

ณดารู้สึกตัวตื่นดูนาฬิกาก็เลยเวลาที่เธอจะไปรับลูกสาวของเธอแล้วจึงรีบเดินออกมาจากห้องแต่เธอเห็นอคิณเดินจูงนีน่าเข้ามาในบ้านจึงหยุดชะงักแอบคิดในใจว่าเมื่อเธอให้โอกาสเขาได้เจอกับลูกก็รีบทำหน้าที่พ่อเสียเหลือเกิน

“คุณแม่ขา”

เด็กหญิงรีบวิ่งเข้ามากอดคนเป็นแม่ด้วยสีหน้ายิ้มแก้มปริดีใจที่วันนี้เธอได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัวพ่อแม่ลูก

 “ผมอยากให้คุณพักผ่อนเลยไปรับนีน่าให้...ส่วนรถคุณผมให้อู่รถลากไปซ่อมแล้ว”

อคิณเห็นสายตาที่หญิงสาวมองมาทางเขาก็รีบหลบสายตาเล็กน้อยที่เขาต้องไปรับลูกเองก็เพราะว่าไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของหญิงสาวนั่นเองเรื่องรถเขาก็จัดการให้เธอเสร็จสรรพเรียบร้อย

“คุณแม่ขา...คุณพ่อบอกว่าปิดเทอมนี้คุณพ่อจะพานีน่าไปเที่ยวทะเลด้วย..นีน่าดีใจมากเลยค่ะ”

เด็กหญิงรีบเล่าสิ่งที่เธอพึ่งจะตกลงกับคนเป็นพ่อหมาดๆด้วยท่าทางตื่นเต้นดีใจอย่างมาก

“อะ..เอ่อ..”

ณดาถึงกับพูดไม่ออกนี่เขาคิดจะทำอะไรไม่ถามเธอสักคำเลยหรืออย่างไร

“คุณแม่ไม่อยากไปเหรอคะ”

นีน่าเห็นสีหน้าของคนเป็นแม่ดูไม่ดีใจกับเธอเด็กหญิงจึงแอบมีสีหน้าสลดลงเล็กน้อย

“เปล่าจะ..”

ณดาต้องรีบฉีกยิ้มให้ลูกสาวของเธอเพราะเธอไม่อยากให้นีน่าหมดสนุก

“เย่..พรุ่งนี้โรงเรียนก็ปิดแล้ว..นีน่าจะได้ไปเที่ยวแล้วเย่ๆๆ”

เด็กหญิงกระโดดโลดเต้นเมื่อรู้ว่าคนเป็นแม่ก็อยากไปเหมือนกับเธอพร้อมวิ่งไปแกะห่อขนมที่พ่อของเธอแวะซื้อมาให้ทานอย่างอารมณ์ดีดีใจที่จะถึงวันที่จะได้ไปเที่ยวแล้ว

“เอ่อ..คือนีน่าบอกกับผมเองว่าแกอยากไปเที่ยวน่ะ”

อคิณได้รับสายตาคาดโทษมาจากหญิงสาวก็ต้องรีบแก้ตัวว่านีน่าเป็นคนเอ่ยปากอยากจะไปเที่ยวเองเขาก็แค่เสนอที่เที่ยวให้ลูกสาวของเขาก็เท่านั้น

2 วันต่อมา

บ้านอคิณ

อคิณต้องเปลี่ยนจากการนั่งเครื่องไปที่สุราษฏร์ธานีเป็นมาหยุดอยู่กรุงเทพแทนเพราะเมื่อคืนเขาพึ่งรู้ว่าที่บริษัทมีปัญหาใหญ่ให้แก้อีกแล้วจะต้องแก้ไขด่วนเสียด้วยเพราะมีผู้ถือหุ้นบางคนไม่เชื่อใจที่เขากลายมาเป็นผู้บริหารแถมยังเป็นแค่คนบริหารแทนด้วยจึงถอนหุ้นออกกะทันหัน

“นีน่าขาวันนี้ต้องพักที่บ้านคุณพ่อก่อนนะคะพอดีคุณพ่อมีงานด่วนเข้ามาหนูเข้าใจใช่ไหมคะ”

เมื่อมาถึงบ้านอคิณก็ต้องทำความเข้าใจกับลูกของเขาก่อนว่าเกิดปัญหาอะไรขึ้นถึงยังไปเที่ยวในตอนนี้ไม่ได้ส่วนณดานั้นรับรู้แค่ว่าที่บริษัทมีปัญหาเท่านั้นแต่ก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไรเพราะเขากลัวว่าเธอจะรู้ว่าเขานั้นใช้ชื่อเธอเป็นหุ้นใหญ่แล้วจะพาลมีเรื่องทะเลาะกันตอนนี้ได้ไว้ได้จังหวะเหมาะเมื่อไรเขาจะหาโอกาสบอกเธอเรื่องนี้ทีหลัง

“ค่ะ..คุณพ่อ”

เด็กหญิงพยักหน้าเข้าใจดีแค่เธอได้อยู่กับพ่อและแม่ครบแค่นี้เธอก็มีความสุขแล้วตั้งแต่เดินทางมาเด็กหญิงยังไม่มีท่าทีงอแงเลยแม้แต่น้อยดูแลสาวน้อยคงยังไม่หมดพลังง่ายๆ

“เดี๋ยวผมเอาของเข้าไปเก็บในห้องก่อนคุณก็พักตามสบายเลยนะ”

“....ค่ะ....”

อคิณเตรียมถือกระเป๋าสัมภาระต่างๆของลูกสาวของเขาและของหญิงสาวเข้าไปไว้ในห้องของเขาเพราะเขากับณดาต้องนอนห้องเดียวกันนี่เป็นความต้องการของนีน่าเมื่อคืนที่ผ่านมาก็เป็นเช่นนั้นเด็กหญิงจับมือเขากับณดาให้กุมมือกันแล้วกอดเธอเอาไว้ทั้งคืนในใจเขาก็แอบขอบใจลูกสาวของเขาอยู่เหมือนกันที่ทำให้เขาได้มีโอกาสใกล้ชิดทั้งสองมากขนาดนี้

เมื่ออคิณเดินเอาของไปเก็บในห้องณดาก็ถือโอกาสมองสำรวจรอบๆบ้านของชายหนุ่มบ้านของเขาดูไม่ใหญ่มากถ้าเทียบกับระดับหน้าที่การงานของเขาของตกแต่งในบ้านก็ไม่ได้มีอะไรมากนักตามประสาบ้านผู้ชายแต่ก็ดูสะอาดตาไปอีกแบบที่หน้าบ้านก็เป็นมุมสวนเล็กๆมีโต๊ะเก้าอี้นั่งอยู่นิดหน่อยแต่ต้นไม้ที่นี่น่าจะไม่ค่อยได้ดูแลเพราะเธอเห็นว่ามันเริ่มเหี่ยวเฉาหลายต้นแล้วแปลกใจเล็กน้อยว่าเขาทำไมถึงไม่จ้างคนดูแล

“คุณแม่ขาต้นไม้มันตายหมดแล้วค่ะ”

เด็กหญิงชี้ไปทางต้นไม้ในกระถางหน้าบ้านเธอเห็นมันเป็นสีน้ำตาลแห้งก็หันมาบอกคนเป็นแม่ว่ามันตาย

“ยังไม่ตายค่ะนีน่ามันแค่เหี่ยวลงไปเท่านั้นถ้ารดน้ำมันบ้างมันก็น่าจะฟื้นค่ะ”

ณดาจับหัวลูกสาวของเธอลูบอย่างเอ็นดูพร้อมย่อตัวลงนั่งข้างๆเด็กหญิงพรางชี้บอกลูกสาวของเธอว่าต้นไม้ในกระถางนั่นมันแค่เหี่ยวเฉาลงไปก็เท่านั้นหากถ้ารดน้ำมันเสียหน่อยก็คงจะฟื้นขึ้นมามีใบสีเขียวอีกครั้ง

“งั้นเรามารดน้ำให้มันดีไหมคะ”

เด็กหญิงตื่นเต้นอยากที่จะทำให้ต้นไม้ต้นนี้ฟื้นเลยอยากจะรดน้ำต้นไม้

“ได้สิคะนีน่าตามพ่อมาเลย”

อคิณเดินออกมาพอดีเขอาเองก็ว่าจะจัดการดูแลต้นไม้พวกนี้อยู่เหมือนกันเมื่อเห็นลูกสาวของเขาอยากจะรดน้ำต้นไม้นักเขาก็จะให้เธอจัดการเองเสียเลยการรดน้ำต้นไม้ครั้งนี้คงจะสร้างความสนุกให้ลูกของเขาไม่น้อย

“ค่ะ”

นีน่ายิ้มหน้าระรื่นเดินตามคนเป็นพ่อออกไปด้านนอกพร้อมรอถือสายยางรดน้ำที่พ่อองเธอยื่นให้อย่างใจจดใจจ่อเมื่อคนเป็นพ่อเปิดน้ำเรียบร้อยเด็กหญิงก็จ่อสายยางฉีดน้ำไปที่ต้อนไม้ส่ายไปมาอย่างสนุกสนาน

“ที่บ้านไม่มีใครดูแลเหรอคะ”

ณดาอยากจะถามเขาตั้งแต่เมื่อครู่แล้วว่าที่บ้านนี้ทำไมจึงไม่มีคนดูแล

“นานๆทีผมจะจ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดต้นไม้พวกนี้ส่วนมากผมจะดูแลเองแต่พักหลังมานี้ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไร”

อคิณติดกับการอยู่แบบนี้มากกว่าเขาไม่ได้จ้างแม่บ้านประจำ