ตอนที่41

“ไปทานข้าวเย็นกันดีกว่าค่ะ..คุณแม่สั่งอาหารมาเยอะเลยค่ะนีน่ากับคุณแม่รอคุณพ่อทั้งวันเลยนะคะ”

“...หืมม...”

ณดาต้องส่ายหัวให้กับคำพูดของลูกสาวเธออีกแล้วเธอไม่ได้รอเขาทั้งวันเสียหน่อยมีแค่ลูกสาวของเธอเท่านั้นที่ถามหาคนเป็นพ่อทั้งวันแถมยังเหมารวมเธอหน้าตาเฉยอีก

“จริงเหรอคะ..หืม..แบบนี้พ่อก็รักก็หลงตายเลยสิคะ”

อคิณอุ้มนีน่าเดินเข้ามาในบ้านเขาหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเมื่อกลับมาบ้านแล้วเจอแบบนี้คำสุดท้ายแอบพูดเสียงดังเล็กน้อยให้หญิงสาวได้ยินเผื่อจะได้เลิกทำหน้างอใส่เขาเรื่องเมื่อครู่นี้เสียหน่อยหวังว่าเธอคงจะไม่คาดโทษเขาภายหลังเรื่องที่ฉวยโอกาสหอมแก้มเธอหรอกนะ

21.00 น.

“คุณไม่เหนื่อยเหรอคะที่พรุ่งนี้จะพานีน่าไปเที่ยวเลย”

เวลานี้ทั้งณดาและอคิณกำลังนอนหันหน้าชนกันเพียงแค่มีลูกสาวตัวกลมของพวกเขาคั่นกลางเท่านั้นณดาแอบกังวลเล็กน้อยว่าถ้าหากพรุ่งนี้ชายหนุ่มต้องเดินทางอีกคงไม่ได้พักแน่เพราะนีน่าคงจะเกาะติดอยู่กับเขาทั้งวัน

คราแรกเธอก็อยากให้เขาพาลูกไปเที่ยวเร็วๆเธอเองจะได้รีบกลับบ้านแต่เมื่อเห็นเขามีงานที่ให้ปวดหัวก็เห็นใจเขาอยู่เหมือนกันไม่รู้ว่าเรื่องงานที่มีปัญหาของเขามันจะแก้ไขไปได้ด้วยดีหรือยังไหนยังต้องมาคอยดูนีน่าที่เป็นเด็กที่พลังเยอะตลอดอีกเธอกลัวว่าเขาจะเหนื่อยเกินไป

“ไม่เลยลูกอยากไปถ้าไม่มีเรื่องงานผมเข้ามาแทรกตอนนี้เราก็คงจะได้อยู่ที่เกาะกันแล้ว”

อคิณไม่ได้มีปัญหาอะไรเลยสักนิด

“แต่เมื่อคืนคุณก็ไม่ได้นอนมาทั้งคืน”

“ผมไม่เป็นอะไรแค่รู้ว่ามีคนห่วงก็หายเหนื่อยแล้ว”

อคิณดูออกว่าหญิงสาวคงจะเป็นห่วงเขาแต่ก็ไม่ยอมพูดออกมาตรงๆ

“ใคร..ห่วงคะ...”

ณดารีบหลบสายตาชายหนุ่มลงเมื่อดูเหมือนเขาจะรู้ความคิดของเธอ

“.........”

ชายหนุ่มค่อยๆยื่นหน้าไปใกล้ๆหญิงสาวอย่างช้าๆดวงตากลมโตกับริมฝีปากอวบอิ่มของเธอมันเป็นแรงดึงดูดของเขาอย่างดียิ่งนักทำให้ตอนนี้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ในใจหมายอยากจะจูบชิมความหวานจากปากอวบอิ่มของหญิงสาวสักครั้งก่อนจะนอน

“...เอ่อ...นอนพักผ่อนดีกว่านะคะ”

ณดาเห็นว่าชายหนุ่มเริ่มจะเข้ามาใกล้เธอมากแล้วจึงรีบปิดไฟที่หัวเตียงแล้วล้มตัวนอนกอดลูกสาวของเธออย่างรวดเร็วอคิณแอบเสียดายเล็กน้อยแต่เมื่อครู่กิริยาเคอะเขินของหญิงสาวมันก็ทำให้เขายิ้มออกมาได้เหมือนกัน

เกาะสมุย

14.00 น.

“โอเครึเปล่านิด”

ตอนนี้ทั้งสามคนพ่อแม่ลูกมาถึงบ้านพักที่เกาะได้พักใหญ่แล้วด้วยความที่นีน่านั้นอยากจะเล่นน้ำทะเลณดากับอคิณจึงต้องมานั่งเฝ้าอยู่ริมชายหาดบนเตียงผ้าใบที่ทางบ้านพักมีเอาไว้ให้

“ค่ะ...”

“ดื่มน้ำผลไม้ก่อน”

อคิณยื่นแก้วน้ำผลไม้ให้หญิงสาวดื่มเผื่อเธอจะได้สดชื่นขึ้นมาบ้าง

“ขอบคุณค่ะ”

“นอนพักเถอะ..เดี๋ยวผมดูลูกเอง”

ชายหนุ่มเห็นณดาหน้าซีดๆตั้งแต่ลงจากเรือแล้วแต่ดูก็รู้ว่าหญิงสาวน่าจะยังไม่อยากพักเพราะห่วงนีน่าที่กำลังเล่นตากแดดอยู่เขาจึงรับปากกับเธอว่าจะดูลูกให้เองเพราะเขาเองก็ไม่ได้เพลียอะไรเป็นห่วงก็แต่เธอมากกว่า

ช่วงเย็นของวัน

“...นีน่า..”

ณดาตื่นขึ้นมาในช่วงเย็นของแดดก็ไม่มีแล้ววันเธอมองดูนาฬิกานี่มันก็หลายชั่วโมงเหมือนกันที่นีน่ายังวิ่งเล่นอยู่ไม่รู้ว่าได้นอนพักบ้างหรือยังเธอก็ไม่คิดว่าตัวเองจะหลับได้นานคิดว่าจะงีบสักพักให้หายเพลียเท่านั้น

“นีน่าคะ..โยนมาให้พ่อเลยค่ะ”

“คุณแม่”

สองพ่อลูกกำลังเล่นโยนบอลยางกันอยู่ที่ริมชายหาดเด็กหญิงเห็นคนเป็นแม่เดินมาก็รีบเรียกเสียงแจ๋วดีใจที่แม่ของเธอจะมาเล่นด้วยกันกับเธอแล้ว

“ตื่นแล้วเหรอ..สดชื่นขึ้นบ้างหรือยัง”

“ค่ะ...นี่นีน่าได้พักเล่นบ้างหรือยังคะ”

ณดาอยากจะรู้ว่าลูกเธอได้พักบ้างหรือยังเดี่ยวจะไม่สบายเอาได้

“เมื่อกี้มีพักทานขนมแล้วก็นอนได้สักพักก็ตื่นขึ้นมาเล่นใหม่..พลังเหลือเฟือเลยหละตอนนี้555”

อคิณพูดพรางมองไปที่ลูกสาวของเขาที่กำลังยืนยิ้มแฉ่งอยู่ก็อดขำไม่ได้จะมีใครที่พลังเยอะกว่าลูกเขาอีกไหมนะชายหนุ่มแอบคิดในใจ

“ท่าจะพลังเหลือจริงๆแหละค่ะ”

ณดาก็เห็นด้วยที่อคิณพูดลูกสาวของเธอเป็นเด็กที่อารมณ์ดีแถมพลังยังเยอะอีกด้วย

“นิด”

“คุณแม่”

หญิงสาวหัวเราะอยู่ดีๆก็เกิดอาการวูบลงไปดีที่อคิณนั้นรับไว้ได้ทันแล้วรีบอุ้มหญิงสาวพร้อมเรียกคนที่ดูแลบ้านพักพาเธอไปส่งที่โรงพยาบาลของเกาะนี้

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

“อาการเธอเป็นอย่างไรบ้างครับคุณหมอ”

อคิณอุ้มนีน่ายืนอยู่ข้างเตียงของหญิงสาวเขาเห็นหมอตรวจเธออยู่พักใหญ่แล้วก็อยากจะรู้ว่าอาการของเธอที่เป็นแบบนี้มันเป็นเพราะอะไรกันแน่

“ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับเป็นอาการอ่อนเพลียของคนที่กำลังตั้งครรภ์น่ะครับตอนนี้เธอท้องอ่อนๆยังไงก็ระวังหน่อยก็แล้วกันนะครับทานอาหารที่มีประโยชน์พักผ่อนให้มากๆ”

หมอหนุ่มหันมายิ้มให้ชายหนุ่มพร้อมบอกว่าอาการของเธอไม่ได้เป็นอะไรมากและไม่ได้มีอะไรน่าเป็นห่วงแค่อาการทั่งไปของคนที่ตั้งครรภ์เท่านั้นเอง

“เอ่อ...”

ณดาถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่งเมื่อรู้ว่าที่เธอเป็นแบบนี้เพราะอะไรเมื่อคิดย้อนไปเรื่องประจำเดือนของเธอมันก็ขาดไปจริงๆ