ตอนที่42

“ท้อง”

อคิณถึงกับหน้าชาไม่คิดว่าจะมีเป็นเซอร์ไพรซ์ตอนนี้หัวใจของเขาทันเต้นแรงแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้วทีรู้ว่าจะได้มีลูกกับหญิงสาวอีกคนตอนนี้เขาก็มีข้ออ้างที่จะอยู่ดูแลเธอตลอดแล้วแต่ก็ไม่รู้ว่าหญิงสาวจะดีใจเหมือนกับเขาหรือเปล่าเพราะสีหน้าของเธอตอนนี้นิ่งมากจนเขาก็เดาอารมณ์ของเธอไม่ถูกเช่นกัน

“หมอขอให้เธอยู่ที่นี่ดูอาการสักครึ่งชั่วโมงก็กลับได้แล้วครับ”

หมอหนุ่มยังอยากให้หญิงสาวดูอาการที่นี่สักครึ่งชั่วโมงก่อนกลับหากไมเป็นอะไรแน่ๆจึงจะให้กลับได้

“เอ่อ..ขอบคุณครับคุณหมอ”

อคิณรีบขอบคุณหมอหนุ่มก่อนที่เขาจะเดินออกไป

“คุณแม่มีน้องเหรอคะ”

นีน่าหันมาถามคนเป็นพ่อเธอตาแป๋วเธอพอจะเข้าใจสิ่งที่หมอหนุ่มพูดเมื่อครู่แต่ก็ถามคนเป็นพ่อเพื่อให้แน่ใจอีกที

“คุณแม่จะมีน้องให้นีน่าดีใจไหมคะ”

อคิณยิ้มรับพร้อมตอบลุกสาวของเขาด้วยท่าทางดีใจเช่นกันทั้งอยากจะรู้ความรู้สึกนีน่าเหมือนกันว่าลุกสาวของเขาอยากจะเป็นพี่สาวมากแค่ไหน

“ดีใจค่ะ...น้องจะเหมือนตุ๊กตานีน่าไหมคะ”

เมื่อเด็กหญิงได้รับคำตอบที่แน่ชัดจากคนเป็นพ่อเธอก็มีท่าทีตื่นเต้นเธอหวังว่าน้องของเธอจะเหมือนตุ๊กตาที่เธออุ้มเล่นอยู่ที่บ้าน

“ฮ่าๆๆ”

อคิณหัวเราะในความไร้เดียงสาของนีน่าคิดว่าเรื่องนี้คงต้องอธิบายกันใหม่

“......”

ในส่วนของณดานั้นยังคงมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัดแบบนี้เธอจะทำอย่างไรต่อไป

19.30 น.

“นีน่าหลับแล้วเหรอ”

อคิณเดินกลับมาจากการนั่งชมวิวด้านนอกเสร็จก็เห็นหญิงสาวนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่มุมของบ้านคนเดียวคาดว่าลูกสาวของเขาน่าจะหลับแล้ว

“ค่ะ..วันนี้เล่นทั้งวันไม่ต้องกล่อมอะไรหัวถึงหมอนก็หลับเลย”

นีน่าหลับง่ายมากซึ่งเป็นผลดีทำให้หญิงสาวไม่ต้องเหนื่อยกล่อมและไม่ต้องนอนกุมมือกับชายหนุ่มก่อนที่นีน่าจะหลับอีกด้วย

“ดีแล้ว..แล้วคุณเอ่อ..เป็นยังไงบ้าง”

อคิณอยากรู้อาการของหญิงสาวตอนนี้ว่าเธอยังมีอาการวิงเวียนจะเป็นลมอีกหรือเปล่า

“ปกติแล้วค่ะ”

ณดาส่ายหัวเล็กน้อยโดยที่ไม่ได้หันไปมองหน้าชายหนุ่ม

“...นิด...”

“เอ่อ...ปล่อยค่ะ”

อคิณเข้าไปสวมกอดหญิงสาวชายหนุ่มคิดว่าถึงเวลาแล้วที่เขาต้องบอกความในใจกับเธอตอนนี้เธอก็ท้องลูกคนที่สองของเขาแล้วหากเขายังปล่อยให้ปัญหาคาราคาซังอยู่แบบนี้คงได้มีแค่ชื่อเป็นแค่พ่อของลูกแน่

“ผมรักคุณนะนิด...ขอโอกาสให้ผมดูแลตัวคุณกับลูกตลอดไปได้ไหม”

ถึงแม้ว่าณดาจะขัดขืนแต่เขาจะไม่ยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมกอดเขาขอโอกาสที่จะอยู่กันเป็นครอบครัวขอโอกาสที่จะได้ทำดีกับเธอเพื่อไถ่บาปกับสิ่งที่เคยทำไม่ดีกับเธอเขาขอแค่นี้

“ฉัน...ให้คำตอบอะไรคุณตอนนี้ไม่ได้..อย่าลืมว่าคุณทำอะไรกับฉันไว้บ้างมันไม่ง่ายหรอกนะคะที่จะทำใจยอมรับ”

คำว่ารักของชายหนุ่มทำหญิงสาวน้ำตารื้นสะอื้นเล็กน้อยเพราะคำว่ารักมันทำให้เธอนึกย้อนไปในตอนที่เธอเป็นคนโง่ในสายตาเขาในครั้งที่เป็นเครื่องมือแก้แค้น...เธอยังให้คำตอบอะไรเขาตอนนี้ไม่ได้เพราะจิตใจของเธอตอนนี้ยังสับสนบางครั้งก็เหมือนจะอยู่กับปัจจุบันแต่บางครั้งเธอก็อดนึกถึงเรื่องเก่าไม่ได้เมื่อมีสิ่งที่มันกระตุ้นอยู่ก็คือชายหนุ่มนั่นเอง

“ผมจะรอวันที่คุณให้คำตอบผมนะ...ทำใจสบายๆอย่าเครียด...”

อคิณรู้ตัวว่าเขาทำให้เธอต้องร้องให้อีกแล้วเขาจะไม่บังคับให้เธอให้คำตอบอะไรเขาเพียงแค่เขาได้บอกสิ่งที่อยู่ในใจตอนนี้ก็โอเคแล้วทั้งกำชับหญิงสาวว่าให้เธออย่าพึ่งเครียดอะไรเพราะจะไม่เป็นผลดีต่อลูกน้อยในท้องเขาตัดใจผละออกจากการกอดเธอปล่อยให้หญิงสาวนั่งอยู่คนเดียวไม่มีเขากวนใจเธอน่าจะอารมณ์ดีขึ้น

อาทิตย์ต่อมา

บ้านธีรธร

วันนี้เป็นวันแต่งงานของนิชากับธีรธรเป็นพิธีในช่วงเช้าเมื่อทั้งคู่ผูกแขนฟังพระสวดตามพิธีเรียบร้อยแล้วจึงออกมาถ่ายรูปกันที่ซุ้มที่จัดเอาไว้หน้าบ้านของธีรธรงานวันนี้เป็นงานที่เรียบง่ายไม่ได้หวือหวาเพราะเป็นความต้องการของนิชาที่ไม่ได้ต้องการให้ใครรู้มากมายจัดพิธีแค่ช่วงเช้าไม่ต้องมีฉลองในตอนเย็นเหมือนบ้านอื่นแต่ธีรธรก็ยังแอบเชิญคนมาเยอะอยู่ดีโดยให้เหตุผลว่าเขามีคนรู้จักเยอะหากไม่เชิญก็เป็นการเสียมารยาท

09.00 น.

“เจ้าบ่าวเจ้าสาวใกล้กันหน่อยค่า”

เจ้าบ่าวและเจ้าสาวอยู่ในชุดไทยสีทองที่สว่างสดใสใครเห็นก็ชมว่าทั้งคู่เหมาะสมกันติดอยู่ตรงเจ้าสาวที่วันนี้ไม่ค่อยจะยิ้มแย้มเท่าไรแถมตอนถ่ายรูปยังไม่อยากจะยืนใกล้เจ้าบ่าวของเธออีกด้วยจนช่างภาพต้องคอยบอกอยู่หลายครั้งว่าให้ทั้งคู่ยืนชิดหันหน่อยภาพจะได้ออกมาสวย

“ครับ”

ธีรธรใช้วิธีโอบหญิงสาวเอาไว้เสียเลยจะได้ไม่ต้องห่างกันอีกการถ่ายรูปครั้งนี้ก็จะได้เป็นอันเสร็จสิ้นเสียที

“ดีใจหน่อยสิแก..โถ่”

หนามเตยอยากจะตีเพื่อนเธอตอนนี้จริงๆที่มาจนถึงวันนี้แล้วก็ยังทำใจเรื่องแต่งงานไม่ได้เสียทีเธอว่าพ่อเลี้ยงธีรธรออกจะดีจะตายแถมยังดูเหมือนจะยอมเพื่อนเธอทุกอย่างด้วยมีเพียงแค่เพื่อนเธอเท่านั้นที่ดูจะอคติอะไรกับพ่อเลี้ยงนักหนา

“ดูเพื่อนเราทำหน้าเข้า”

ณดาเดินเข้ามาหาหนามเตยที่หน้าซุ้มของบ่าวสาวที่กำลังถ่ายรูปกันอยู่เธอหันไปส่ายหัวกับหนามเตยที่ดูนิชาจะเป็นคนที่มีปัญหาคนเดียวในงานนี้

“นั่นสิ...แล้วนีน่าล่ะ”

หนามเตยเองก็คิดเช่นเดียวกัยณดาเหมือนกันสายตาก็กวาดมองหาหลานสาวว่าจะให้มาถ่ายรูปด้วยกันแต่ก็ไม่เห็นจึงถามหา