“ในท้องยัยนิสองเดือนกว่าแล้ว”
หนามเตยเห็นนิชาเอาแต่ก้มหน้านิ่งเงียบเธอเลยบอกข่าวนี้กับณดาแทนเสียเลยเมื่อครู่เธออุตส่าห์เกริ่นให้แล้วคิดว่านิชาจะบอกเองเสียอีกแต่ดูท่าน่าจะอาย
“หา...ตอนไหนเนี่ยยย”
ณดาถึงกับฉีกยิ้มกว้างเรื่องท้องเธอไม่ค่อยตกใจเท่าไรแต่ไม่รู้ว่าเพื่อนเธอไปญาติดีกับธีรธรตั้งแต่ตอนไหนพร้อมแอบส่งยิ้มชื่นชมหธีรธรเล็กน้อยที่มนที่สุดก็ปราบเพื่อนเธอได้
“ถามอะไรแบบนี้เล่า”
นิชารู้ว่าณดาพูดหมายถึงอะไรเธอก็ไม่อยากจะพูดเหมือนกันว่าตอนนั้นเธอดันดื่มหนักไปหน่อย
“ฮ่าๆๆ”
ทั้งณดาและหนามเตยต่างก็หัวเราะให้กับอาการเขินของเพื่อนเธอทั้งดีใจกับนิชาด้วยที่จะมีครอบครัวสมบูรณ์เสียที
“ฉันไปก่อนนพวกแก”
หลังจากหัวเราะได้ไม่นานณดาก็เกิดอาการน้ำตาคลอดเพราะคิดว่าไม่รู้จะได้มาหัวเราะกับเพื่อนเธอแบบนี้อีกเมื่อไร
“ร้องทำไมเล่า...เดี่ยวก็เจอกันน่า”
หนามเตยและนิชารีบสวมกอดณดาก่อนที่พวกเธอจะร้องตามเพื่อนเธอไปอีกคนก่อนไปเธออยากให้มีแต่รอยยิ้มมากกว่าน้ำตา
“สาวๆนี่คงคิดถึงกันน่าดูนะครับ”
ธีรธรมองสามสาวก็รู้ว่าทั้งสามคงจะรักกันมากๆ
“ดีใจด้วยนะครับพ่อเลี้ยง..”
อคิณพยักหน้าเขาแอบสงสารณดาเหมือนกันที่ต้องจากที่นี่ไปแต่ไปอยู่ที่บ้านเขามันก็จะดีกว่าทั้งยินดีกับธีรธรเมื่อรู้ว่าเขากำลังจะมีลูก
“ครับ...เดินทางดีๆนะครับ”
4 เดือนต่อมา
07.00 น.
“แง้งง...แง้..”
อคิณตื่นมาในช่วงเช้าเพราะได้ยินเสียงลูกชายคนเล็กวัยสามเดือนของเขาร้องท่าทางน่าจะหิว
“โอ๋..ณดลคนเก่งรอคุณแม่ก่อนนะครับ”
ชายหนุ่มอุ้มลูกน้อยของเขาพาดบ่าเพราะตอนนี้ณดาที่ทำอาหารเช้าอยู่ในครัวน่าจะได้ยินเสียงร้องของลูกแล้วเธอคงกำลังเตรียมล้างไม้ล้างมือกำลังมาอยู่เป็นแน่เขาอุ้มลูกชายตัวน้อยเดินเล่นหวังว่าจะอารมณ์ดีบ้างก่อนที่ณดาจะเข้ามา
“ตื่นเช้าจังเลยนะคะ...พี่คิณไปดูหม้อน้ำซุปที่นิดทำค้างไว้หน่อยนะคะ”
ณดารีบเข้ามาอุ้มลูกเธอจากอคิณวันนี้ลุกชายเธอตื่นเช้าเป็นพิเศษดีที่เสียงร้องของณดลไม่ได้ทำให้นีน่าตื่นขึ้นมาด้วยเธอนั่งลงพรางจะให้ลูกเข้าเต้าดูดนมอย่างรวดเร็วเพราะดูท่าน่าจะหิวเต็มทนเมื่อลูกน้อยของเธอเข้าเต้าได้เธอเองก็วานให้อคิณไปดูอาหารที่เธอทำคาไว้ในครัวให้หน่อย
“ได้เลย”
อคิณสามารถช่วยหญิงสาวได้ทุกอย่างอยู่แล้วไม่ว่าจะเป็นเลี้ยงลูกทำอาหารหากเขาให้นมลูกเองได้เมื่อครู่ก็คงจะไม่รบกวนหญิงสาว
ตั้งแต่ลูกชายของทั้งคู่คลอดออกมาอคิณก็ทำหน้าที่เป็นพ่อและสามีที่ดีดูแลลุกและภรรยาของเขาอย่างไม่ขาดตกบกพร่องแม้วันไหนที่ทำงานเหนื่อยมากลางคืนเขาก็ต้องช่วยหญิงสาวลุกขึ้นมาเปลี่ยนแพมเพิสให้ลูกของเขาเป็นประจำทุกวันเพราะรู้ว่าหญิงสาวเหนื่อยมาทั้งวันแล้วช่วงหญิงสาวพึ่งคลอดใหม่ๆช่วงที่นีน่าไปโรงเรียนชายหนุ่มก็ตื่นแต่เช้าทำอาหารให้ทุกคนและยังแต่งตัวให้นีน่าและยังไปรับไปส่งด้วยตัวเองที่โรงเรียนทุกวันอีกด้วย
ชั่วโมงต่อมา
“เหนื่อยไหมคะ”
ณดาให้นมลูกเธอเสร็จก็ออกมาช่วยชายหนุ่มด้านนอกเฮเห็นเหงื่อเขาไหลซึมตามหน้าผากจึงเข้าไปเช็ดให้ในเวลานี้เธอเห็นว่าใครจะเป็นสามีที่ดีเกินชายหนุ่มเธอว่าไม่มีแล้วดีใจที่เขาเปลี่ยนไปเยอะขนาดนี้ถือว่าเป็นโชคดีของเธอหลังจากที่ผ่านอะไรร้ายๆมามาก
“ไม่เลย...อาหารเช้าทุกอย่างพี่วางไว้ที่โต๊ะแล้วนะ..ณดลหลับไปแล้วเหรอ”
อคิณไม่ได้รู้สึกเหนื่อยเขาเต็มใจทำที่เขาไม่อยากจ้างพี่เลี้ยงเด็กก็เพราะเขาอยากให้ลูกๆของเขาได้รับการเอาใจใส่เลี้ยงดูจากเขาและหญิงสาวเต็มที่นั่นเอง
“ค่ะ..หลับคาเต้าเลยสงสัยจะหิวหนัก”
“ทีหลังนิดไม่ต้องลุกมาตอนเช้าแล้วนะเดี๋ยวพี่จัดการเอง”
อคิณแอบบ่นหญิงสาวเล็กน้อยที่วันนี้เธอลุกขึ้นมาทำอาหารเช้าเองแถมยังไม่เรียกเขาอีก
“ก็เมื่อวานนิดเห็นพี่คิณงานยุ่งนี่คะ”
ณดาเห็นว่าอคิณเหนื่อยจากงานแล้ววันนี้เป็นวันหยุดเธอก็อยากจะทำอะไรแทนเขาบ้างตอนนี้แทบทุกอย่างในบ้านแทบจะเป็นเขาที่ทำทุกอย่างแล้ว
“ไม่รู้แหละคราวหน้าตอนเช้านิดอยู่กับลูกเถอะหน้าที่นี้พี่จัดการเอง”
“ก็ได้ค่ะ...ทำไมพี่คิณดีแบบนี้ล่ะคะ”
ณดากอดแขนชายหนุ่มไว้หลวมๆในเมื่อเขาทำดีเธอเองก็ต้องชื่นชม
“ที่พี่ทำพี่ไม่ได้อยากให้นิดชมนะพี่แค่อยากทำให้นิดกับลูกอยู่แล้วพี่ชอบที่ได้ดูแลนิดกับลูกแบบนี้”
ที่อคิณทำลงไปทุกอย่างเขาไม่ได้หวังให้ใครมาชมเขาหวังเพียงลูกกับหญิงสาวจะได้สบายที่สุดเท่านั้น
ต่อไปส่วนมากจะเป็นพาร์ทของพี่คริสกับน้องเคทนะคะ
กรุงเทพมหานคร
เพนท์เฮ้าส์คริสโตเฟอร์
21.45 น.
“ทำไมยังไม่กลับซะทีนะ”
เคทเธอรีนนั่งรอทานอาหารเย็นกับคริสโตเฟอร์มาจนดึกดื่นแล้วเธอก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าเขาจะกลับมาเลยครั้นจะโทรถามก็กลัวว่าเขาจะติดงานหรือมีธุระส่วนตัว
เมื่อไม่เห็นเขากลับมาเธอก็ไม่อยากทานเตรียมเก็บอาหารใส่ตู้ด้วยสีหน้าที่ห่อเหี่ยว
ระยะเวลาที่เธออยู่กับคริสโตเฟอร์ที่นี่การดูแลเอาใจใส่ของชายหนุ่มทำให้เธอพึ่งรู้ตัวว่าเธอนั้นแอบหวั่นไหวกับเขาไปแล้วทั้งที่ในใจของเธอคิดว่าเธอนั้นเคยแต่ชอบอคิณละคิดกับคริสโตเฟอร์แบบพี่ชาย
แต่เมื่อมามีความรู้สึกแปลกใหม่กับคริสโตเฟอร์ทำให้เธอรู้โดยทันทีว่าความรู้สึกที่มีต่ออคิณในตอนนั้นเธอแค่ผูกพันธ์กับอคิณมากไปเท่านั้นความรักก็เหมือนพี่น้องทั่วไปแต่กับคริสโตเฟอร์ในตอนนี้นั้นมันไม่ใช่หัวใจเธอชอบสั่นแปลกๆเมื่ออยู่ใกล้เขาไม่รู้ว่าอาการนี้เกิดขึ้นมาตอนไหนรู้ตัวอีกทีก็สั่งห้ามใจของเธอไม่ได้แล้ว
พักหลังมานี้เธอจะชอบรอทานอาหารเย็นกับเขาทุกวันเมื่อมาวันนี้เขาไม่อยู่เธอรู้สึกว่าอาหารที่เธอคิดว่าอร่อยแค่ไหนมันก็ไม่ได้น่าทานขึ้นมาเลยสักนิด
“เคท”“พี่คริส”เมื่อหญิงสาวกำลังจะเดินหน้าเข้าห้องนอนของเธอก็ต้องหันหลังกลับเพราะได้ยินเสียงของคนที่เธอนั่งรอกลับมาทำให้ตอนนี้เธอใจชื้นขึ้นมาทันที“โทษทีนะที่พี่กลับดึกไปหน่อย..พอดีงานยุ่งๆน่ะ”วันนี้งานของเขาค่อนข้างยุ่งไม่รู้สึกผิดนิดหน่อยที่ไม่ได้โทรบอกเธอก่อนตอนนี้เธอยังไม่นอนคิดว่าเธอคงต้องรอเขาอยู่เป็นแน่“ค่ะ..พี่คริสทานอะไรมาหรือยังคะ”“พี่ทานมาแล้วหละ..เคทล่ะทานหรือยัง”เขาหวังว่าเธอคงจะทานข้าวเย็นก่อนที่เขาจะกลับมาไม่อย่างนั้นเขาคงจะต้องรู้สึกผิดไปมากกว่านี้แน่“เอ่อ...ทานเรียบร้อยแล้วค่ะ..ขอตัวนะคะ”เคทเธอรีนเห็นชายหนุ่มกลับมาเหนื่อยแล้วไม่อยากให้เขาไม่สบายใจเรื่องเธออีกจึงไม่ได้บอกเรื่องจริงไปพร้อมขอตัวเขาเข้าห้องทันทีเมื่อเห็นเขากลับมาเธอก็โอเคแล้ว“อืม..ฝันดีนะ”เช้าวันต่อมา“อ้าว..เคทจะไปไหนแต่เช้า”วันนี้เป็นวันหยุดของคริสโตเฟอร์เขากำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ในช่วงเช้าพลันเห็นหญิงสาวแต่งตัวถือกระเป๋าก็ต้องถามว่าเธอจะไปไหน“เคทจะไปสมัครงานค่ะ...ไม่อยากอยู่รบกวนพี่คริสนาน”เคทเธอรีนคิดเอาไว้แล้วว่าเธอจะหาสมัครงานแล้วก็มีบางที่ที่เธอยื่นสมัครเอาไว้โทรนัดสัมภาษณ์พอดีเธอคิดว่าเมื
“คุณอย่าทำแบบนี้ได้ข่าวว่าคุณกำลังจะแต่งงานไม่ใช่เหรอ” คริสโตเฟอร์พยายามถอยห่างจากตัวของพริมาที่กำลังทำรุ่มร่ามกับเขาอยู่แต่ดูท่ามือของเธอจะเหนียวน่าดูเล่นเกาะเขาไม่ปล่อยขนาดนั้น“พรีมยกเลิกงานแต่งไปแล้วพรีมลืมคุณไม่ได้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ”พริมมาพยายามพูดให้เธอนั้นมีโอกาสที่จะกลับมาคบหากับเขาอีกที่งานแต่งของเธอถูกยกเลิกก็เพราะความไม่พอของตัวเธอเองที่มีคู่หมั้นอยู่แล้วก็ยังเที่ยวไปกับผู้ชาบอื่นไม่ซ้ำหน้า“พี่คริสคะ”เคทเธอรีนเดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มหมายจะบอกข่าวดีกับเขาให้ได้ยินแต่ภาพตรงหน้าคือชายหนุ่มกำลังนัวเนียกับผู้หญิงอีกคนใบหน้าที่ยิ้มแย้มอยู่ปรับเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงโดยทันควัน“เคท”คริสโตเฟอร์ไม่อยากจะเชื่อว่าอะไรมันจะเหมาะเจาะที่หญิงสาวกลับมาเวลานี้เวลาที่เขาไม่อยากให้เธอเห็นภาพแบบนี้แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว“เอ่อ..”เคทเธอรีนรีบเดินเข้าห้องของเธอทันทีเพราะเธอคิดว่าเธอคงจะมาขัดจังหวะความสุขของเขาแต่ใครจะรู้ว่าภาพเมื่อครู่ทำลายความสุขของเธอตอนนี้ไปเกือบหมด“เคท..เคท..คุณกลับไปได้แล้วแล้วก็เลิกพูดแบบนี้ได้แล้วเราจบกันไปนานแล้ว”คริสโตเฟอร์จำต้องเสียมรยาทลากหญิงสาว
ทางด้านคริสโตเฟอร์“นี่ครับคุณผู้หญิง”เคทเธอรีนกำลังนั่งรออาหารอยู่ดีๆก้มีพนักงานถือช่อกุหลาบช่อโตมาให้เธอ“เอ่อ...ของฉันเหรอคะ”หญิงสาวรับมาอย่างเงอะๆงะๆ“ครับ”“พี่คริส”เมื่อ่เปิดอ่านการ์ดก็รู้ทันทีว่าเป็นของใคร“พี่ให้เป็นของขวัญยินดีที่เคทได้งาน”“ขอบคุณนะคะ”หญิงสาวอมยิ้มเล็กน้อยแอบคิดว่าหากเขาให้เธอเนื่องในโอกาสอื่นก็คงจะดี3 วันต่อมาโรงแรมXXXXวันนี้เป็นวันทำงานวันที่สองของเคทเธอรีนเธอสามารถเข้ากับเพื่อนร่วมงานทุกคนได้ดีและวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอต้องลุยงานข้างนอกกับนุจรีเพราะเธอต้องมาคุยงานกับเจ้าของโรงแรมดังที่จะจ้างให้พวกเธอจัดงานในเดือนหน้า“งานแรกตื่นเต้นไหม”เมื่อมาถึงหน้าโรงแรมนุจรีแอบเห็นเคทเธอรีนประหม่าเล็กน้อยจึงถามด้วยความที่เคยเป็นมาก่อน“ตื่นเต้นค่ะ”เคทเธอรีนพยักหน้าหงึกหงักทำไมเธอจะไม่ตื่นเต้นมันเป็นงานแรกของเธอนี่นา“สูดหายใจเข้าลึกๆ...ไปลุยกันเลย”นุจรีพยายามให้หญิงสาวเรียกพลังมาให้มากที่สุดเพราะเหตุการณ์ต่อไปจะต้องเข้าไปคุยกับลูกค้าแล้ว5นาทีต่อมา“คุณวิชิตออยู่ข้างในแล้วค่ะคุณนุจรี”“ค่ะ”สองสาวขึ้นลิฟท์มาที่ชั้นบนสุดของโรงแรมเมื่อมาถึงก็มีพนักงานสาวซึ่งน่
“แค่นี้ใช่ไหมคะที่คุณจะพูด”คำบางคำมันทำให้เคทเธอรีนแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวจึงรีบพูดตัดบทอีกฝ่ายแล้ว“..........”พริมมาพยักหน้าอย่างพอใจ“.........”เมื่อพริมมาไม่ได้ถามอะไรเธอต่อเคทเธอรีนจึงรีบลุกแล้วเดินออกไปจากห้องนี้ทันที“มาแล้วเหรอ...ไปกลับกันเถอะ”“ค่ะ...”“มีอะไรหรือเปล่า”“เปล่าค่ะพี่นุช..แค่คุณพรีมอยากให้งานออกมาดีแค่นั้นค่ะ”“..........”นุจรีเห็นสีหน้าของเคทเธอรีนเธอเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะเป็นเรื่องแค่นั้นแต่แค่ไม่อยากถามอะไรต่อเท่านั้นเองแอบคิดในใจว่าสองคนนี้อาจจะมีปัญหาอะไรกันมาก่อนเป็นแน่เย็นของวันเพนท์เฮ้าส์“เคทเป็นอะไรหรือเปล่าเห็นซึมๆตั้งแต่กลับมาแล้วที่ทำงานมีปัญหาเหรอ”คริสโตเฟอร์เห็นหญิงสาวหน้าไม่สบอารมณ์ตั้งแต่ลับมาแล้วเมื่อนั่งทานข้าวเย็นด้วยกันจึงถือโอกาสนี้ถามเธอเสียเลยเพราะเธอเป็นแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เขาไม่สบายใจไปด้วย“เอ่อ...ไม่มีค่ะ..แค่เคทเหนื่อยๆ”เคทเธอรีนเลี่ยงที่จะพูดตอบเรื่องในใจที่ทำให้เธอมีอาการเป็นแบบนี้“งั้นทานเยอะๆเลยนะ”หากเป็นแค่เหนื่อยเขาก็ไม่ค่อยกังวลเขาพยายามตักอาหารใส่จานเธอเยอะๆเมื่อทานแล้วจะได้หายเหนื่อย“ค่ะ”“พี่คริสคะ”“หืมม”“เ
วันต่อมาโรงแรมXXX20.30 น.“คิณคุณนิดไม่ได้มาด้วยเหรอวะ”คริสโตเฟอร์เดินเข้างานมาก็มองหาเพื่อนของเขาทันทีเพื่อนเขาหาไม่ยากเพราะตัวสูงกว่าใครเค้าเมื่อเจอก็รีบเข้ามาทักทายแต่ก็ไม่ยักจะเห็นภรรยาสุดที่รักของเพื่อนเขามาด้วยจึงถามหาเพราะปกติแล้วสองคนนี้จะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดยกเว้นเวลาทำงานเท่านั้น“ณดลไม่สบายน่ะสิฉันก็เลยมาคนเดียวจะดีกว่า”อันที่จริงณดาก็จะมากับเขาด้วยแต่ติดตรงที่ลูกคนเล็กของเขาดันมาป่วยจึงต้องมาคนเดียว“นีน่าไม่ร้องตามแกเหรอวะ..”“ตอนแรกก็เหมือนจะตามดีหน่อยลูกสาวฉันพูดรู้เรื่อง”“...นีน่าเป็นเด็กน่ารักนะ...ถ้าฉันมีลูกน่ารักอย่างนีน่าก็คงดี”คริสโตเฟอร์ชอบนิสัยของลุกสาวเพื่อนของเขามากเพราะเป็นเด็กที่เข้าใจอะไรง่ายมากเท่าที่เขาเคยเจอมา...หากเขาเลือกได้ก็ยากมีลูกนิสัยเหมือนนีน่าเหมือนกันคงจะไม่เหนื่อยในการเลี้ยงดี“หาแม่ของลูกก่อนเพื่อนอย่าพึ่งมโน”อคิณหันไปยิ้มกริ่มมองหน้าเพื่อนของเขาอย่างกรุ้มกริ่มทั้งยังแซวหยอกให้เพื่อนของเขาหาแม่ให้ได้ก่อนที่คิดจะมีลูก“เออน่า”คริสโตเฟอร์โดนแซวแบบนั้นก็ถึงกับไปไม่เป็นเขามีคนที่มองอยู่แล้วแต่แค่ตอนนี้เขายังไม่กล้าลุยก็เท่านั้นเพราะดูท่
“พี่เคทเป็นยังไงบ้างคะ...เราเข้าไปข้างในกันดีกว่านะคะ”แพรวารีบเข้าไปดึงตัวเคทเธอรีนที่ยืนนิ่งตกใจกับเหตุการณ์เข้าไปด้านในส่วนอคิณกับคริสโตเฟอร์ก็กันนักข่าวไม่ให้ตามเคทเธอรีนเข้าไปเพราะเข้าใจว่านักข่าวคงต้องไปถามหาสาเหตุที่เธอโดนแกล้งเรื่องนี้แน่“เคทเป็นยังไงบ้าง...ทำไมคุณพรีมต้องทำกันขนาดนี้นะ”นุจรีรีบเคลียที่หน้านแล้วรีบเข้ามาหาเคทเธอรีนกับแพรวาไม่เข้าใจว่าพริมมาทำไมต้องทำกับเคทเธอรีนแบบนี้ด้วย“นั่นน่ะสิคะ”แพรวาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันถ้าหากเธอไม่มีหลักฐานช่วยเคทเธอรีนป่านนี้ชื่อเสียงพังป่นปี้หมดตอนนี้เคทเธอรีนเอาแต่นั่งนิ่งอึ้งทำอะไรไม่ถูกใบหน้าซีดเซียวใจเต้นแรงจนแทบจะกระเด็นหลุดออกมาอยู่รอมร่อ“เคท”“เคท”เมื่ออคิณและคริสโตเฟอร์เคลียพวกนักข่าวเสร็จก็เดินหาเคทเธอรีนเมื่อเห็นว่าเธอนั่งอยู่ในห้องแต่งตัวจึงรีบกรูกันเข้ามาดูอาการของเธอ“พี่คริสคะ”เคทเธอรีนเงยหน้ามองคริสโตเฟอร์น้ำตาของเธอตอนนี้ไหลพรากออกมาอย่างห้ามไม่ได้“ไม่เป็นไรนะเคท..”คริสโตเฟอร์เข้าไปสวมกอดปลอบหญิงสาวอย่างเห็นใจและสงสารเธอไม่น่ามาเจอเรื่องอะไรแบบนี้เลยเขาคิดว่าการที่พริมมาทำแบบนี้กับเคทเธอรีนสาเหตุมันน่าจะมาจ
เพนท์เฮ้าส์“ไม่เห็นจะต้องรีบขนของมาที่นี่เลยนี่คะ”เคทเธอรีนไม่เข้าใจว่าทำไมคริสโตเฟอร์จึงให้เอรีบย้ายมาที่นี่นักเพราะรออีกสักพักก็ได้“ไม่ได้เคทเป็นแฟนพี่ก็ต้องอยู่กับพี่สิ”ชายหนุ่มจะปล่อยให้คนที่เขารักอยู่ลำบากคนเดียวได้ยังไงเขาอยากดูแลเธอเองในทุกๆเรื่อง“เคทบอกพี่คริสตอนไหนคะว่าเราเป็นแฟนกันแล้ว”เคทเธอรีนรู้สึกว่าชายหนุ่มจะข้ามขั้นอะไรไปหรือเปล่าเธอรู้สึกดีกับเขาก็จริงแต่เธอยังไม่ได้พูดออกมาสักคำเลยว่าจะเป็นแฟนกัน“อ้าว...ไม่รู้แหละก็ใจเราตรงกันแล้วก็เท่ากับเป็นแฟนกันแล้วหรืออยากข้ามขั้นงั้นพรุ่งนี้ไปจดทะเบียนกันเลยดีไหม”คริสโตเฟอร์เดินมาโอบไหล่หญิงสาวแล้วทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาด้วยกันเขาวาดแผนอนาคตกับเธอเอาไว้หมดแล้ว“อย่าพึ่งเออออไปฝ่ายเดียวสิคะ...”เคทเธอรีนไม่คิดว่าเขาจะคิดถึงอนาคตกับเธอไปไกลขนาดนี้แค่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ดีแล้วเธอขอค่อยๆเป็นค่อยๆไปกับเขาจะดีกว่า“เคท...”“คะ??..พี่คริสทำอะไรคะ”คริสโตเฟอร์หันมามองหญิงสาวด้วยสายตาหวานฉ่ำในใจมันสั่งว่าอยากจะกดหอมแก้มเธอสักฟอดให้ชื่นใจหลังจากที่ไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกันนานเคทเธอรีนเองก็เริ่มที่จะเอี้ยวตัวหลบเพราเริ่มเขินหน้าแดงที่เขาทำแบบ
“ฮึก..ฮือๆๆๆ..ทำไมคะ..พี่คิณทำแบบนี้กับนิดได้ยังไงคะ..ฮือๆๆๆ”หญิงสาวนั่งร้องให้ตัวโยนในห้องสวีทของรีสอร์ทแห่งหนึ่งที่เชียงใหม่เธอร้องจนน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือดผิดหวังที่คนที่เธอรักมาหลอกให้เธอรักจนเชื่อใจจนมอบตัวมอบใจไปให้เขาทั้งหมดแต่เขากลับหนีเธอไปโดยให้เหตุผลว่าคงไม่สามารถที่จะรักกับเธอได้ทุกอย่างที่ผ่านมามันคือเรื่องหลอกลวงทั้งหมดเขาทำลายโลกของเธอจนหมดสิ้นแล้วในชีวิตของเธอตอนนี้ไม่เหลืออะไรแล้วบ้านของเธอก็ล้มละลายโดนฟ้องข้อหาฉ้อโกงพ่อของเธอจึงฆ่าตัวตายหนีเธอไปหญิงสาวคิดว่าจะมีคนรักที่คอยอยู่ข้างๆแต่ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรเลย“เฮ่อ!!..ฝันร้ายอีกแล้วเหรอเรา”ดึกสงัดที่เชียงรายณดาตื่นขึ้นมากลางดึกเธอฝันร้ายแบบนี้มาเป็นเวลาสี่ปีกว่าแล้วเรื่องราวในวันนั้นเป็นอะไรที่ทำร้ายจิตใจของเธอมากตอนนั้นอคิณแฟนเก่าของเธอบอกกับเธอว่าอยากจะพาเธอไปเที่ยวให้หายเครียดเขาและเธอจึงเลือกที่จะเที่ยวที่เชียงใหม่กันแต่ใครจะไปรู้ว่าคืนนั้นเมื่อเธอเสียตัวให้เขาไปแล้วเขากลับหายเข้ากลีบเมฆทิ้งไว้เพียงจดหมายให้เธอได้รับรู้ว่าเรื่องทุกอย่างมันเป็นเรื่องโกหกเขาไม่ได้รักเธอจริงเพียงแค่อยากจะได้ตัวของเธอก็เท่านั้น“คุณ