เพนท์เฮ้าส์
“ไม่เห็นจะต้องรีบขนของมาที่นี่เลยนี่คะ”
เคทเธอรีนไม่เข้าใจว่าทำไมคริสโตเฟอร์จึงให้เอรีบย้ายมาที่นี่นักเพราะรออีกสักพักก็ได้
“ไม่ได้เคทเป็นแฟนพี่ก็ต้องอยู่กับพี่สิ”
ชายหนุ่มจะปล่อยให้คนที่เขารักอยู่ลำบากคนเดียวได้ยังไงเขาอยากดูแลเธอเองในทุกๆเรื่อง
“เคทบอกพี่คริสตอนไหนคะว่าเราเป็นแฟนกันแล้ว”
เคทเธอรีนรู้สึกว่าชายหนุ่มจะข้ามขั้นอะไรไปหรือเปล่าเธอรู้สึกดีกับเขาก็จริงแต่เธอยังไม่ได้พูดออกมาสักคำเลยว่าจะเป็นแฟนกัน
“อ้าว...ไม่รู้แหละก็ใจเราตรงกันแล้วก็เท่ากับเป็นแฟนกันแล้วหรืออยากข้ามขั้นงั้นพรุ่งนี้ไปจดทะเบียนกันเลยดีไหม”
คริสโตเฟอร์เดินมาโอบไหล่หญิงสาวแล้วทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาด้วยกันเขาวาดแผนอนาคตกับเธอเอาไว้หมดแล้ว
“อย่าพึ่งเออออไปฝ่ายเดียวสิคะ...”
เคทเธอรีนไม่คิดว่าเขาจะคิดถึงอนาคตกับเธอไปไกลขนาดนี้แค่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ดีแล้วเธอขอค่อยๆเป็นค่อยๆไปกับเขาจะดีกว่า
“เคท...”
“คะ??..พี่คริสทำอะไรคะ”
คริสโตเฟอร์หันมามองหญิงสาวด้วยสายตาหวานฉ่ำในใจมันสั่งว่าอยากจะกดหอมแก้มเธอสักฟอดให้ชื่นใจหลังจากที่ไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกันนานเคทเธอรีนเองก็เริ่มที่จะเอี้ยวตัวหลบเพราเริ่มเขินหน้าแดงที่เขาทำแบบนี้กับเธอ
“เอ่อ...ทำอะไรกัน??”
อคิณเดินเข้าห้องมาก็เห็นช็อตเด็ดแอบอมยิ้มเล็กน้อยที่ดูท่าว่าสองคนนี้จะเข้าใจกันได้เสียที
“พี่คิณ”
เคทเธอรีนรีบผละตัวออกจากคริสโตเฟอร์เพราะรู้สึกเขินที่คนอื่นมาเห็นเธอกับเขาอยู่แบบนี้ด้วยกัน
“แกเข้ามาได้ไง”
คริสโตเฟอร์เองก็ตกใจที่จู่ๆอคิณนั้นเข้ามาได้อย่างไรในเมื่อเพื่อนอขงเขาไม่มีคีย์การ์ดของห้องนี้
“ก็ประตูมันไม่ได้ปิด...จะทำอะไรก็ไม่ปิดประตูก่อนเล่า...เอ่อ เดี๋ยววันหลังฉันมาหาใหม่แล้วกัน...ฉันไม่กวนแล้ว”
อคิณไม่ได้ตั้งใจเข้ามาแบบไม่บอกไม่กล่าวจนเข้ามาเห็นช็อตนี้เพียงแค่ที่เขาเดินเข้ามาได้ก็เพราเขาเห็นว่าประตูมันเปิดอยู่ก็เท่านั้นเองและก็คิดว่าเพื่อนของเขาจะอยู่คนเดียวด้วยดีที่เขาเข้ามาไวหากเข้ามาช้าไม่รู้ว่าจะเห็นอะไรที่มันมากกว่านี้หรือเปล่าคิดแล้วก็อยากจะขำและรีบเดินออกไปทันทีโดยไม่ลืมที่จะปิดประตูให้เพื่อนของเขา
“ฮ่าๆๆ”
“ขำอะไรคะพี่คริส”
เคทเธอรีนยังคงหน้าแดงด้วยความเขินไม่หายยังแปลกใจที่ชายหนุ่มยังนั่งขำอยู่ได้
“พี่คิดว่าถ้าคิณมันเข้ามาช้ากว่านี้มันอาจจะต้องตกใจมากกว่านี้แน่เพราะเราอาจจะ...”
“อาจจะอะไรคะ...เคทเข้าห้องไปพักก่อนนะคะ”
เคทเธอรีนพอรู้ว่าชายหนุ่มหมายความว่าอะไรเธอจึงรีบหลบอาการเขินของเธอเข้าห้องไปเสียตอนนี้จะดีกว่า
“เดี๋ยวสิเคท...เคท”
คริสโตเฟอร์พึ่งจะเห็นเคทเธอรีนเขินหนักๆก็วันนี้แหละแอบเสียดายเวลาเมื่อครู่หากเพื่อเขาไม่เข้ามาก่อนตอนนี้เขาอาจจะไปถึงไหนต่อไหนกับเธอแล้วก็ได้
2 อาทิตย์ต่อมา
ภูเก็ต
“นึกยังไงพาเคทมาเที่ยวคะงานไม่ยุ่งหรือไง”
เคทเธอรีนกำลังยืนมองดาวอยู่ที่ริมชายหาดยามค่ำคืนรู้สึกดีใจเหมือนกันที่เธอได้มาเที่ยวพักผ่อนเพราะคนที่ชอบเที่ยวอย่างเธออยู่กับที่มานานมากแล้วแต่แอบคิดว่าชายหนุ่มที่พาเธอมาเนี่ยสิงานไม่ยุ่งหรืออย่างไร
“ไม่..พี่อยากพาเคทมาพักผ่อนด้วยกัน”
คริสโตเฟอร์มีอคิณจัดการงานอยู่ทั้งคนเขาไม่ห่วงอยู่แล้วเขาอยากหาโอกาสพาเธอมาเที่ยวนานแล้วแต่ก็ไม่ได้มีเวลาเสียทีตอนนี้ถือเป็นเวลาที่ดีมากที่เขาพาเธอมาเพราะวันนี้เขาเตรียมของบางอย่างไว้สำหรับเธอด้วย
“ท้องฟ้าคืนนี้สวยมากเลยนะคะ”
เคทเธอรีนหันกลับไปมองท้องฟ้าอีกรอบพร้อมชี้หมู่ดาวให้ชายหนุ่มได้ดูว่าวันนี้ดวงดาวนั้นส่องแสงสว่างสดใสสวยเหลือเกินจนเธอหยุดมองไม่ได้
“เคทครับ...”
คริสโตเฟอร์นั่งคุกเข่าลงกับพื้นพร้อมเรียกหญิงสาวให้หันมาหาเขาอีกรอบ
“คะ??”
เคทเธอรีนแทบหยุดหายใจเมื่อเห็นชายหนุ่มนั่งคุกเข่าลงในมือของเขาถือกล่องแหวนเพชรเธอว่าเธอเดาสถานการร์ออกนะว่าเขาจะทำอะไร
“แต่งงานกับพี่นะครับ”
“พี่คริส...”
“พี่ไม่อยากรออายุพี่ก็เริ่มเยอะแล้วอยากจะมีลูกๆมาวิ่งเล่นอยู่ในบ้านสักสองสามคนเหมือนบ้านคิณมัน”
“พี่คริส...”
เคทเธอรีนน้ำตาคลอเธอพูดอะไรไม่ออกตอนนี้เธอเพียงแค่รู้สึกว่าความสุขของเธอมันเต็มจนล้นหัวใจไปหมด
“นะครับ”
คริสโตเฟอร์ยังไม่ลุกขึ้นหากหญิงสาวไม่ยอมตกลง
“ค่ะ”
เคทเธอรีนยื่นมือให้ชายหนุ่มอย่างไม่รีรอหากความสุขอยู่ตรงหน้าเธอก็ต้องรีบไขว่คว้าเอาไว้อยู่แล้ว
“ขอบคุณนะครับพี่ยอมฝากชีวิตไว้กับพี่”
เมื่อสวมแหวนให้หญิงสาวเรียบร้อยแล้วเขาก็ลุกขึ้นมาสวมกอดเธออย่างแนบแน่น
“ขอบคุณเหมือนกันค่ะที่คอยดูแลเคทตลอดมา”
เคทเธอรีนต่างหากที่ต้องของคุณเขาเพราะตลอดเวลาที่เธอลำบากคนที่ช่วยเธอมากที่สุดก็มีแต่เขานี่แหละ
10 นาทีต่อมา
หลังจากที่ทั้งสองตกลงกันเรียบร้อยแล้วคริสโตเฟอร์ก็โอบกอดหญิงสาวเดินเล่นตามชายหาดเก็บช่วงเวลาและบรรยากาศนี้ให้ได้มากที่สุด
“อืม...ลูกเราคนแรกจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันนะ”
ชายหนุ่มนึกไปถึงอนาคตข้างหน้าแล้วว่าเขาจะมีลูกผู้หญิงหรือผู้ชายหากมีผู้หญิงคนแรกอย่างเพื่อนของเขาก็คงจะดี
“แต่งงานก่อนไหมคะพี่คริส”
เคทเธอรีนแอบหน้าแดงเล็กน้อยแอบบอกชายหนุ่มว่าเรื่องนี้ต้องให้ผ่านงานแต่งงานไปก่อนก็แล้วกัน
“ฮ่าๆๆ”
คริสโตเฟอร์แอบขำตัวเองที่ดูว่าเขานั้นจะคิดถึงอนาคตมากเกินไปจนอยากจะข้ามขั้น
เขาและเธอคราแรกเหมือนจะไม่บรรจบกันแต่กลับมาบรรจบกันได้แถมยังดูลงตัวอีกด้วยแบบนี้เขาคงจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆและจะทำชีวิตครอบครัวต่อจากนี้ให้มีความสุขที่สุดด้วย
จบแล้วค่า...
ขอบคุณที่สนับสนุนไรท์ตัวเล็กๆนะคะ หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะสัญญาจะพัฒนาฝีมือการเขียนต่อไปค่ะ...
“ฮึก..ฮือๆๆๆ..ทำไมคะ..พี่คิณทำแบบนี้กับนิดได้ยังไงคะ..ฮือๆๆๆ”หญิงสาวนั่งร้องให้ตัวโยนในห้องสวีทของรีสอร์ทแห่งหนึ่งที่เชียงใหม่เธอร้องจนน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือดผิดหวังที่คนที่เธอรักมาหลอกให้เธอรักจนเชื่อใจจนมอบตัวมอบใจไปให้เขาทั้งหมดแต่เขากลับหนีเธอไปโดยให้เหตุผลว่าคงไม่สามารถที่จะรักกับเธอได้ทุกอย่างที่ผ่านมามันคือเรื่องหลอกลวงทั้งหมดเขาทำลายโลกของเธอจนหมดสิ้นแล้วในชีวิตของเธอตอนนี้ไม่เหลืออะไรแล้วบ้านของเธอก็ล้มละลายโดนฟ้องข้อหาฉ้อโกงพ่อของเธอจึงฆ่าตัวตายหนีเธอไปหญิงสาวคิดว่าจะมีคนรักที่คอยอยู่ข้างๆแต่ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรเลย“เฮ่อ!!..ฝันร้ายอีกแล้วเหรอเรา”ดึกสงัดที่เชียงรายณดาตื่นขึ้นมากลางดึกเธอฝันร้ายแบบนี้มาเป็นเวลาสี่ปีกว่าแล้วเรื่องราวในวันนั้นเป็นอะไรที่ทำร้ายจิตใจของเธอมากตอนนั้นอคิณแฟนเก่าของเธอบอกกับเธอว่าอยากจะพาเธอไปเที่ยวให้หายเครียดเขาและเธอจึงเลือกที่จะเที่ยวที่เชียงใหม่กันแต่ใครจะไปรู้ว่าคืนนั้นเมื่อเธอเสียตัวให้เขาไปแล้วเขากลับหายเข้ากลีบเมฆทิ้งไว้เพียงจดหมายให้เธอได้รับรู้ว่าเรื่องทุกอย่างมันเป็นเรื่องโกหกเขาไม่ได้รักเธอจริงเพียงแค่อยากจะได้ตัวของเธอก็เท่านั้น“คุณ
เย็นของวัน“สวัสดีค่ะน้านิน้าเตย”นี่น่ากลับมาจากโรงเรียนหลังจากที่คนเป็นแม่ไปรับมาได้เด็กหญิงก็ทักทายทุกคนโดยที่ไม่ต้องมีใครบอก“สวัสดีค่ะ...สาวน้อยไปโรงเรียนมาสนุกไหมคะ”นิชารีบเข้าไปหาหลานสาวของเธอที่นับวันๆจะทำให้พวกเธอหลงอยู่เรื่อยๆกับคำพูดหวานๆ“สนุกค่า”เด็กหญิงตอบเสียงดังฟังชัดพร้อมยิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดี“โอ้โหท่าทางจะสนุกจริงๆนะเนี่ย”หนามเตยได้ยินเสียงของเด็กหญิงจึงต้องหยุดมือจากการทำงานเพราะตกใจเสียงหากหลานของเธอจะสนุกขนาดนี้คงจะชอบการไปโรงเรียนมากแน่ๆ“ฮ่าๆๆ”ณดาหัวเราะให้กับความสดใสของลูกสาวเธอนี่แหละที่เป็นสีสันในชีวิตของเธอที่ไม่ว่าเจอเรื่องอะไรก็ทำให้เธอสู้ต่อได้“เออ..คลิปตัดจะเสร็จแล้วนะ”หนามเตยทำคลิปที่ณดาถ่ายวันนี้ช่วงเช้าเกือบเสร็จแล้วเธอไม่ต้องตัดอะไรมากเพราะณดาทำงานอย่างลื่นไหลทีสุด“ไวมาก..”นิชาหันมาหาหนามเตยเธอเองยังอึ้งที่เห็นว่าเพื่อนเธอทำงานไวเหลือเกิน“ก็นิดพูดได้ลื่นไหลขนาดนั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะต้องตัดต่อมากมายพรุ่งนี้ก็น่าจะลงได้”“ดีแล้วยิ่งลงไวยิ่งดีเราจะได้รูว่าฟีดแบคดีไหม”ณดาเองเห็นว่าหากลงไวเท่าไรก็ยิ่งดีเพราะเธอจะได้รู้ว่าผลตอบรับมันดีหรือไม่หากยัง
“พ่อนึกว่าเที่ยวจนลืมพ่อซะแล้ว”เคลวินกอดต้อนรับคนเป็นลูกสาวที่เวลาไปเที่ยวทีก็หายไปเสียหลายวันจนเขาอดประชดไม่ได้เขาเองก็เหลือลูกสาวของเขาเพียงแค่คนเดียวอยากจะให้อยู่ด้วยกันแต่ในเมื่อลูกสาวของเขาอยากเที่ยวเขาก็ต้องตามใจเพราะเห็นว่าเป็นความสุขของลูก“หืมม..ใครจะลืมคุณพ่อล่ะคะนี่ของฝากค่ะ”เคทเธอรีนยังทำท่าทีออดอ้อนคนเป็นพ่อเฉกเช่นที่เคยทำตั้งแต่เด็ก“ขอบใจลูก..อ้าวแล้วอีกถุงของใคร”เคลวินเห็นว่าลูกสาวของเขาถือมาอีกถุงเขาอยากจะรู้ว่าลูกสาวเขาซื้อมาให้ใคร“ของพี่คิณค่ะเดี๋ยวเคทเอาไปให้พี่คิณที่บ้านพรุ่งนี้ค่ะ”“อ่อ..อืม”เมื่อรู้ว่าของฝากเป็นของใครเขาก็ไม่ได้ถามอะไรเคทเธอรีนต่อเพราะเป็นเรื่องปกติที่เคทเธอรีนจะสนใจและใส่ใจกับอคิณมากเป็นพิเศษเพราะทั้งสองก็ค่อนข้างสนิทกันเขาไม่รู้ว่าอคิณคิดกับลูกสาวของเขาแบบไหนแต่เท่าที่เห็นก็น่าจะเอ็นดูเหมือนน้องสาวคนนึงแต่ลูกสาวเขาน่ะสิน่าจะคิดไปไกลแล้วบ้านอคิณอคิณค้นหาที่พักในแบบที่ลูกทัวร์ของเขาติดต่อมาว่าอยากจะได้โฮมสเตย์ที่ติดกับธรรมชาติเขาบังเอิญไปเจออะไรบางอย่างที่สะดุดตาเข้าเสียแล้ว“หืม..”คลิปวีดีโอพรีเซนท์ที่มีผู้หญิงคนหนึ่งที่เขานั้นคุ้นเคยกำ
“อะ..เอ่อ..ค่ะ”เคทเธอรีนเกาหัวแก้เก้อเล็กน้อยเพราะเธอตั้งใจจะซื้อของมาให้อคิณคนเดียวจริงๆนั่นแหละและก็ไม่ได้คิดตั้งแต่คราแรกว่าจะเอามาให้เขาที่นี่ด้วย“ว้า..นึกว่ามีของพี่ด้วยซะอีก”“อืมม..เคทเลี้ยงข้าวพี่คริสแทนก็ได้ค่ะจะเที่ยงพอดี”เคทเธอรีนหาเรื่องปลอบใจคริสโตเฟอร์โดยจะพาไปเลี้ยงข้าวแทนหวังว่าพี่ชายคนนี้ของเธอจะไม่งอนอีกอย่างเธอก็อยากจะมีเพื่อนทานข้าวกลางวันอยู่แล้วเพราะเธอกะเวลามาที่นี่เพราะอยากจะทานอาหารกลางวันกับอคิณ“พี่ล้อเล่นไม่ต้องเลี้ยงข้าวพี่ก็ได้”คริสโตเฟอร์รีบตอบปฏิเสธเพราะเขาแค่ล้อเธอเล่นเท่านั้นเมื่อเห็นหญิงสาวมีท่าทีจริงจังจึงเลิกแกล้งเธอ“เคทอยากหาเพื่อนทานข้าวด้วยพอดีค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นยินดีครับ”หากหญิงสาวอยากได้เพื่อนทานอาหารกลางวันเขาก็ยินดีเพราะนี่มันก็ใกล้เที่ยงแล้วเขาต้องออกไปหาอะไรทานอยู่ดีร้านอาหารXXX“น้องเคทมีแพลนจะไปเที่ยวไหนต่อครับ”คริสโตเฟอร์เห็นว่าหญิงสาวไปแทบจะทุกที่แล้วเขาอยากรู้ว่าที่ไหนบ้างที่เธอกำลังจะไปต่อ“พี่คริสจะไปด้วยเหรอคะ..ฮ่าๆๆ”เคทเธอรีนพูดหยอกชายหนุ่มเพราะเธอรู้ว่าคริสโตเฟอร์ไม่ค่อยเดินทางไปเที่ยวไหนนอกจากเดินทางเฉพาะเรื่องงาน“เปล่า
“เดี๋ยวครับ...คือผมอยากจะซื้อของมาแจกเด็กๆโรงเรียนแถวๆนี้พอมีใครจะพาผมไปซื้อได้บ้างครับ”อคิณไม่รอให้หญิงสาวเดินกลับไปก่อนเขาต้องการที่จะเจอณดาตอนนี้เลยคิดแผนอะไรออก“งั้นเดี๋ยวถ้านิดมาแล้วนิจะบอกเธอให้นะคะ”นิชาเห็นชายหนุ่มนอกจากจะหล่อแล้วยังจิตใจดีอีกหากณดากลับมาแล้วเธอก็จะต้องกำชับให้เพื่อนเธอดูแลเขาอย่างดีเลย“ครับผมจะรอนะครับ”อคิณตอบหญิงสาวด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้มแต่ในใจเขาระรื่นยิ่งกว่าใบหน้าเพราะทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคิดครึ่งชั่วโมงต่อมา“นิดมาพอดีเลย”นิชาเห็นณดามาถึงพอดีเลยรีบไปคุยเรื่องลูกค้าที่เข้ามาพักใหม่“มีอะไรเหรอ”ณดาไปส่งลูกสาวของเธอที่โรงเรียนเสร็จก็รีบมาที่น่าทันทีแปลกใจเล็กน้อยที่เพื่อนเธอดูจะมีอะไรตื่นเต้นถึงได้มีสีหน้าแบบนั้น“มีลูกค้ามาพักที่นี่เค้าเห็นนิดจากในคลิปก็เลยอยากให้นิดเป็นคนพาเค้าเที่ยวแล้วอีกอย่างเขาเป็นถึงเจ้าของบริษัททัวร์เลยนะเค้าบอกว่าชอบที่นี่แล้วจะพาลกทัวร์มาลงด้วย”“จริงเหรอ?”ณดาดีใจกับคำบอกของเพื่อนเธออย่างมากเธอยินดีอย่างยิ่งที่จะเป็นคนพาลูกค้าเที่ยวเธอคิดว่าหากเธอทำให้ลูกค้าประทับใจได้โฮมสเตย์ของเธอคงเงินเข้าไม่ขาดแน่“ใช่..แล้วตอนนี้เค้าก
“ทางข้างหน้าเลี้ยวซ้ายค่ะ”ทางด้านหน้าเป็นทางแยกหญิงสาวจึงรีบบอกทางชายหนุ่มก่อนที่จะถึง“นี่คุณคิณจะพานิดไปที่ไหนทำไมไม่ไปทางที่นิดบอกคะ”ณดาเริ่มอยู่ไม่สุขเมื่อชายหนุ่มพาเธอออกนอกเส้นทางไม่ไปตามทางที่เธอบอกเธอรู้สึกไม่ค่อยไว้ใจเขาตั้งแต่คราแรกแล้วตอนนี้เขาก็เลี้ยวรถเข้ามาในบ้านไม้เรือนไทยหลังหนึ่งที่ดูแล้วไม่น่าจะมีคนอยู่ด้านในให้เธอร้องขอความช่วยเหลือด้วย“จะพาคุณไปรื้อฟื้นวันวานไง..”อคิณตอบหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นพร้อมจอดรถที่หน้าบ้านของเขาที่ซื้อเอาไว้ก่อนหน้านี้“เลวที่สุด”ณดาไม่คิดว่าชายหนุ่มจะทำเรื่องเลวๆแบบนี้กับเธอได้อีกเขาเห็นเธอเป็นตัวอะไรกันแน่เธอรีบเปิดประตูรถและรีบวิ่งหนีหมายจะออกไปที่ถนนใหญ่ให้เร็วที่สุด“จะไปไหน”“อื้อ...อ่อยย”คนตัวเล็กขาสั้นอย่างเธอหรือจะไวเท่าคนตัวโตขายาวๆที่ก้าวไม่กี่ทีก็ถึงตัวเธออย่างเขาชายหนุ่มรวบตัวหญิงสาวพร้อมเอามือปิดปากของเธอเอาไว้ก่อนจะพาเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็วพลั้กเมื่อเข้าห้องมาได้อคิณก็โยนหญิงสาวลงที่เตียงอย่างไม่ถนอมและล็อกประตูมิดชิด“ไอ้บ้า”หญิงสาวอดที่จะสบถด่าคนตรงหน้าออกมาไม่ได้ที่เขาเห็นเธอเป็นที่ระบายความใคร่หรืออย่างไรแคว
บ้านณดาอคิณอุ้มหญิงสาวเข้ามานอนในห้องนอนของเธอเขารู้สึกสะดุดตากับรูปเด็กทารกที่ติดไว้ทั่วห้องหรืออาจจะเป็นลูกของเธอเพราะเขาสังเกตุเห็นหญิงสาวมีแผลผ่าตัดที่หน้าท้องอยู่ด้วย“รูปใครเหรอ”“ส่งฉันเสร็จคุณก็กลับไปได้แล้ว”ณดาไม่อยากตอบไม่อยากให้เขารับรู้ว่าคนในรูปเป็นใครเธออยากให้เขาไปให้พ้นๆหน้าเธอให้เร็วที่สุดโฮมสเตย์16.00 น.“อ้าวคุณคิณกลับมาแล้วเหรอคะนิดเป็นยังไงบ้างคะลำบากคุณคิณแย่เลย”นิชาเห็นอคิณกลับมาก็รีบเดินไปต้อนรับเพราะเธอค่อนข้างเกรงใจเขาที่เป็นแขกแทนที่คนที่นี่จะคอยดูแลเขากลับต้องมาคอยดูแลเพื่อนเธอเสียอย่างนั้นพร้อมถามถึงอาการของเพื่อนเธอว่าเป็นอะไรมากหรือเปล่า“เธอมีอาการเพลียๆนิดหน่อยครับ”อคิณไม่รู้จะตอบอาการของหญิงสาวยังไงดีเอาจากที่เขาเห็นก่อนกลับก็แล้วกัน“น้านิขาสวัสดีค่ะ...”นีน่าที่เดินมาพร้อมกับหนามเตยเพราะหนามเตยพึ่งจะไปรับกลับจากโรงเรียนเมื่อมาถึงก็รีบสวัสดีนิชาเช่นเดิมที่เคยทำอยู่ทุกวัน“อ้าวนีน่ามาแล้วเหรอคะ..สวัสดีคุณลุงสิคะ”นิชาเข้าไปกอดหลานสาวพร้อมให้เธอนั้นยกมือสวัสดีชายหนุ่มดวงตาของสาวน้อยทำเอาอคิณยืนนิ่งจ้องเด็กหญิงอย่างไม่วางสายตา“สวัสดีค่ะคุณลุง...ค
“คุณแม่บอกว่าถ้านีน่าเป็นเด็กดีเรียนหนังสือเก่งๆคุณพ่อก็จะกลับมาหานีน่าค่ะ”เด็กหญิงพูดไปตามคำที่แม่ของเธอเคยบอกอย่างไร้เดียงสา“อ๋อ..อย่างนี้นี่เอง..นีน่าทำได้อยู่แล้วค่ะสู้ๆนะคะ”ถึงชายหนุ่มจะเป็นคนใจแข็งอย่างไรแต่สิ่งที่เด็กหญิงพูดออกมาเมื่อครู่ก็ทำให้เขาอดหดหู่ใจไม่ได้เหมือนกันเขาไม่อยากเซ้าซี้เรื่องนี้กับเธอต่อจึงเปลี่ยนเป็นให้กำลังใจเด็กหญิงแทน“นี่แกคุณคิณอะไรนี่เค้าก็ดูอ่อนโยนดีเนอะ..ดูเข้ากับน่าดีด้วย”หนามเตยยืนมองทั้งสองคุยกันอยู่ข้างๆกับนิชาเธอฉีกยิ้มกว้างออกมาเมื่อเห็นชายหนุ่มคุยกับหลานของเธออย่างเป็นกันเองแถมดูน่ารักทั้งคู่อีกด้วย“...อืมม...”นิชาเองก็จับจ้องสายตาไปที่สองคนนั้นเหมือนกันแต่มีบางอย่างทำให้เธอค่อนข้างแปลกใจจึงมองอย่างพินิจพิจารณา“นิ..แกเป็นอะไร”หนามเตยเห็นเพื่อนเธอเงียบไปจึงต้องสะกิดเพราะเห็นว่ามัวแต่เหม่อลอยอยู่แบบนั้น“อ๋อ..เปล่าไม่มีอะไร”นิชาต้องรีบตอบว่าไม่มีอะไรแต่อันที่จริงแล้วภาพเมื่อครู่ที่อคิณคุยเล่นกับนีน่านั้นทั้งสองมีความคล้ายในอะไรหลายๆอย่างทั้งรอยยิ้มสายตาและหน้าตาที่เธอก็พึ่งจะสังเกตว่าหลานเธอเหมือนกับชายหนุ่มมากเรื่องนี้ที่ทำให้เธอแปลกใจ