เย็นของวัน
“สวัสดีค่ะน้านิน้าเตย”
นี่น่ากลับมาจากโรงเรียนหลังจากที่คนเป็นแม่ไปรับมาได้เด็กหญิงก็ทักทายทุกคนโดยที่ไม่ต้องมีใครบอก
“สวัสดีค่ะ...สาวน้อยไปโรงเรียนมาสนุกไหมคะ”
นิชารีบเข้าไปหาหลานสาวของเธอที่นับวันๆจะทำให้พวกเธอหลงอยู่เรื่อยๆกับคำพูดหวานๆ
“สนุกค่า”
เด็กหญิงตอบเสียงดังฟังชัดพร้อมยิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดี
“โอ้โหท่าทางจะสนุกจริงๆนะเนี่ย”
หนามเตยได้ยินเสียงของเด็กหญิงจึงต้องหยุดมือจากการทำงานเพราะตกใจเสียงหากหลานของเธอจะสนุกขนาดนี้คงจะชอบการไปโรงเรียนมากแน่ๆ
“ฮ่าๆๆ”
ณดาหัวเราะให้กับความสดใสของลูกสาวเธอนี่แหละที่เป็นสีสันในชีวิตของเธอที่ไม่ว่าเจอเรื่องอะไรก็ทำให้เธอสู้ต่อได้
“เออ..คลิปตัดจะเสร็จแล้วนะ”
หนามเตยทำคลิปที่ณดาถ่ายวันนี้ช่วงเช้าเกือบเสร็จแล้วเธอไม่ต้องตัดอะไรมากเพราะณดาทำงานอย่างลื่นไหลทีสุด
“ไวมาก..”
นิชาหันมาหาหนามเตยเธอเองยังอึ้งที่เห็นว่าเพื่อนเธอทำงานไวเหลือเกิน
“ก็นิดพูดได้ลื่นไหลขนาดนั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะต้องตัดต่อมากมายพรุ่งนี้ก็น่าจะลงได้”
“ดีแล้วยิ่งลงไวยิ่งดีเราจะได้รูว่าฟีดแบคดีไหม”
ณดาเองเห็นว่าหากลงไวเท่าไรก็ยิ่งดีเพราะเธอจะได้รู้ว่าผลตอบรับมันดีหรือไม่หากยังไม่ดีเธอเองก็จะลองหาสิ่งใหม่ๆทำเพื่อการโปรโมทยังไงเธอก็จะต้องทำให้กิจการของเธออยู่ให้ได้
บริษัทศุภวรเกียรติ
“ผมยังไม่เห็นด้วยที่เราจะลงทุนในตอนนี้นะครับคุณอา”
ในห้องประชุมของวันนี้ที่มีเคลวินประธานใหญ่ของบริษัทนัดประชุมด่วนอคิณไม่ค่อยเห็นด้วยกับเรื่องในการประชุมวันนี้เท่าไรจึงต้องออกเสียงค้านเพราะเคลวินต้องการลงทุนสร้างบ้านจัดสรรค์เพิ่มแต่อคิณเห็นว่าตอนนี้ผลกำไรของบริษัทที่ได้มายังเป็นการเสี่ยงที่จะลงทุนอะไรเพิ่ม
“ผมเห็นด้วยกับคุณคิณนะครับ”
“ใช่ๆพวกเราก็เห็นด้วย”
หุ้นส่วนรายย่อยทั้งหมดก็ไม่มีความเห็นด้วยกับเรื่องนี้เช่นกันหากอคิณไม่เอ่ยปากค้านพวกเขาคงไม่กล้าแต่นี่อคิณที่เป็นรองประธานเอ่ยปากขึ้นมาพวกเขาเลยกล้าออกความคิดเห็น
“เอาเป็นว่าเรื่องนี้ผมจะพักไว้ก่อนก็ได้ไว้บริษัทเรามีผลกำไรมากกว่านี้ก่อนค่อยว่ากันอีกทีงั้นขอจบการประชุมเท่านี้นะครับ”
เคลวินจำต้องจำใจรับฟังเสียงส่วนมากเพราะตอนนี้เขาเหมือนมีหัวเดียวกระเทียมลีบเสียแล้ว
“คุณอาไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับที่ผมไม่เห็นด้วย”
ก่อนออกจากห้องประชุมอคิณอยู่คุยกับเคลวินก่อนเพราะวันนี้เขาค่อนข้างทำอะไรที่ดูเหมือนจะหักหน้าคนที่เขาเคารพเขาจำเป็นต้องทำเพื่อความอยู่รอดของบริษัท
“อาจะว่าอะไรได้สิ่งที่อาขอความเห็นจากทุกคนอาก็ได้ความเห็นแล้วเอาเป็นว่าหากผลกำไรมากขึ้นเมื่อไรคิณคงไม่ขัดอะไรอาหรอกนะ”
เคลวินฉีกยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้าเรื่องนี้เขายอมรับว่าเขาจะต้องวางมือเอาไว้ก่อนแต่ก็มิวายเกริ่นว่าหากอนาคตผลกำไรของบริษัทมากขึ้นเขาก็จะทำสิ่งที่ต้องการและหวังว่าจะไม่มีใครขัด
“ครับคุณอา”
หากผลกำไรมากพออคิณเองก็ไม่ขัดเคลวินที่จะลงทุนอะไรเพิ่มอยู่แล้วเขาให้สิทธิ์เคลวินเป็นหัวเรือมาตลอดแค่บางอย่างที่มันอาจจะทำให้บริษัทล่มได้เขาก็ต้องขัดเท่านั้นเอง
อคิณหนุ่มหล่อหน้าคมนัยตาน่าหลงไหลสุขุมนุ่มลึกสูงยาวเขาดีใครๆก็รู้จักเขานามนักธุรกิจหนุ่มหล่อที่หาตัวจับยากแถมยังไม่ค่อยออกสื่อเขาเป็นเจ้าของบริษัทจัดทัวร์แถมยังพ่วงตำแหน่งรองประธานบริษัทอสังหารายใหญ่ตอนนี้ชายหนุ่มเหลือตัวคนเดียวเพราะหลังจากที่พ่อของเขาเสียไปเพราะถูกใส่ร้ายและตรอมใจหลังจากนั้นชายหนุ่มก็กลับมาทวงทุกอย่างของเขาคืนตั้งหน้าตั้งตาทำงานจนทุกวันนี้ถือว่าเป็นชายหนุ่มอีกหนึ่งคนที่มีความสามารถในการทำงานและความสามารถด้านอื่นๆอีกมากมาย
วันต่อมา
สนามยิงปืนXXX
ปังงง..ปังๆๆ...ปัง
“ยังแม่นเหมือนเดิมนี่หว่า”
คริสโตเฟอร์อดเอ่ยชมเพื่อนของเขาไม่ได้เมื่อเพื่อนของเขาฝีมือไม่ตกเลยสักนิเดียว
“อืม..ก็ต้องฝึกเรื่อยๆ”
อคิณคิดว่าฝีมือของเขามันก็มีตกได้หากไม่ได้ฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอ
“ว่าแต่วันหยุดทั้งทีแกก็ขลุกอยู่กับสนามยิงปืน..สนามฟุตบอล..หรือไม่ก็ห้องหนังสือ..ไม่หาความสุขตามประสาผู้ชายบ้างวะ”
คริสโตเฟอร์เห็นว่าเพื่อนของเขาวันหยุดก็เอาแต่ชวนพวกเขาทำกิจกรรมไม่เห็นว่าเพื่อนตนจะมีสาวๆมาให้เห็นบ้างจนเต้องเอื้อนเอ่ยถามถึงอย่างอ้อมๆ
“นี่ไงความสุขของฉัน..ส่วนเรื่องที่แกหมายถึงมันไม่ต้องให้ใครเห็นก็ได้”
อคิณตอบได้เลยว่านี่มันก็คือความสุขของเขาส่วนเรื่องเรื่องที่เพื่อนของขาทำเป็นถามอ้อมๆเขาเข้าใจดีว่าเพื่อนของเขาหมายถึงเรื่องผู้หญิงตอนนี้เขาไม่ได้คิดจะหาเรื่องใส่ตัวเพราะเขารู้ว่าการมีแฟนหรือมีคนรักมันต้องแบ่งเวลาส่วนตัวของเขามากแค่ไหนหากจะเป็นผู้หญิงแบบชั่วครั้งชั่วคราวเขาก็มีบ้างแต่ก็ไม่ได้จำเป็นจะต้องเปล่าประกาศให้ใครเขารู้
“อ้าว..แสดงว่าแกก็ต้องมีซุกไว้บ้างใช่หรือเปล่า”
คริสโตเฟอร์ถึงกับอมยิ้มคิดว่าเพื่อนของเขาจะลาขาดจากเรื่องแบบนี้ไปเลยเสียอีก
“ผู้ชาย..ยังไงก็คือผู้ชาย..ฮ่าๆๆ”
ถึงเขาจะโสดยังไงเขาก็ผู้ชายเรื่องแบบนี้มันก็ต้องมีปลดปล่อยกันบ้าง
คฤหาสน์เดฟ
“จะเอายังไงต่อครับท่าน”
เจมส์เห็นคนเป็นนายมีสีหน้าเคร่งเครียดไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่กันแน่
“อยู่เฉยๆไปก่อน”
เคลวินยืนมองผ่านหน้าต่างไปด้านนอกด้วยสีหน้าครุ่นคิด
“คณพ่อขา..คิดถึงจังเลยค่ะ”
เคทเธอรีนกลับมาจากญี่ปุ่นก็รีบกลับมากอดคนเป็นพ่อช่วงนี้หลังจากที่เธอเรียนจบก็เอาแต่เที่ยวอย่างเดียวเป้าหมายของเธอก็คืออยากจะเที่ยวให้รอบโลกให้ได้
“พ่อนึกว่าเที่ยวจนลืมพ่อซะแล้ว”เคลวินกอดต้อนรับคนเป็นลูกสาวที่เวลาไปเที่ยวทีก็หายไปเสียหลายวันจนเขาอดประชดไม่ได้เขาเองก็เหลือลูกสาวของเขาเพียงแค่คนเดียวอยากจะให้อยู่ด้วยกันแต่ในเมื่อลูกสาวของเขาอยากเที่ยวเขาก็ต้องตามใจเพราะเห็นว่าเป็นความสุขของลูก“หืมม..ใครจะลืมคุณพ่อล่ะคะนี่ของฝากค่ะ”เคทเธอรีนยังทำท่าทีออดอ้อนคนเป็นพ่อเฉกเช่นที่เคยทำตั้งแต่เด็ก“ขอบใจลูก..อ้าวแล้วอีกถุงของใคร”เคลวินเห็นว่าลูกสาวของเขาถือมาอีกถุงเขาอยากจะรู้ว่าลูกสาวเขาซื้อมาให้ใคร“ของพี่คิณค่ะเดี๋ยวเคทเอาไปให้พี่คิณที่บ้านพรุ่งนี้ค่ะ”“อ่อ..อืม”เมื่อรู้ว่าของฝากเป็นของใครเขาก็ไม่ได้ถามอะไรเคทเธอรีนต่อเพราะเป็นเรื่องปกติที่เคทเธอรีนจะสนใจและใส่ใจกับอคิณมากเป็นพิเศษเพราะทั้งสองก็ค่อนข้างสนิทกันเขาไม่รู้ว่าอคิณคิดกับลูกสาวของเขาแบบไหนแต่เท่าที่เห็นก็น่าจะเอ็นดูเหมือนน้องสาวคนนึงแต่ลูกสาวเขาน่ะสิน่าจะคิดไปไกลแล้วบ้านอคิณอคิณค้นหาที่พักในแบบที่ลูกทัวร์ของเขาติดต่อมาว่าอยากจะได้โฮมสเตย์ที่ติดกับธรรมชาติเขาบังเอิญไปเจออะไรบางอย่างที่สะดุดตาเข้าเสียแล้ว“หืม..”คลิปวีดีโอพรีเซนท์ที่มีผู้หญิงคนหนึ่งที่เขานั้นคุ้นเคยกำ
“อะ..เอ่อ..ค่ะ”เคทเธอรีนเกาหัวแก้เก้อเล็กน้อยเพราะเธอตั้งใจจะซื้อของมาให้อคิณคนเดียวจริงๆนั่นแหละและก็ไม่ได้คิดตั้งแต่คราแรกว่าจะเอามาให้เขาที่นี่ด้วย“ว้า..นึกว่ามีของพี่ด้วยซะอีก”“อืมม..เคทเลี้ยงข้าวพี่คริสแทนก็ได้ค่ะจะเที่ยงพอดี”เคทเธอรีนหาเรื่องปลอบใจคริสโตเฟอร์โดยจะพาไปเลี้ยงข้าวแทนหวังว่าพี่ชายคนนี้ของเธอจะไม่งอนอีกอย่างเธอก็อยากจะมีเพื่อนทานข้าวกลางวันอยู่แล้วเพราะเธอกะเวลามาที่นี่เพราะอยากจะทานอาหารกลางวันกับอคิณ“พี่ล้อเล่นไม่ต้องเลี้ยงข้าวพี่ก็ได้”คริสโตเฟอร์รีบตอบปฏิเสธเพราะเขาแค่ล้อเธอเล่นเท่านั้นเมื่อเห็นหญิงสาวมีท่าทีจริงจังจึงเลิกแกล้งเธอ“เคทอยากหาเพื่อนทานข้าวด้วยพอดีค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นยินดีครับ”หากหญิงสาวอยากได้เพื่อนทานอาหารกลางวันเขาก็ยินดีเพราะนี่มันก็ใกล้เที่ยงแล้วเขาต้องออกไปหาอะไรทานอยู่ดีร้านอาหารXXX“น้องเคทมีแพลนจะไปเที่ยวไหนต่อครับ”คริสโตเฟอร์เห็นว่าหญิงสาวไปแทบจะทุกที่แล้วเขาอยากรู้ว่าที่ไหนบ้างที่เธอกำลังจะไปต่อ“พี่คริสจะไปด้วยเหรอคะ..ฮ่าๆๆ”เคทเธอรีนพูดหยอกชายหนุ่มเพราะเธอรู้ว่าคริสโตเฟอร์ไม่ค่อยเดินทางไปเที่ยวไหนนอกจากเดินทางเฉพาะเรื่องงาน“เปล่า
“เดี๋ยวครับ...คือผมอยากจะซื้อของมาแจกเด็กๆโรงเรียนแถวๆนี้พอมีใครจะพาผมไปซื้อได้บ้างครับ”อคิณไม่รอให้หญิงสาวเดินกลับไปก่อนเขาต้องการที่จะเจอณดาตอนนี้เลยคิดแผนอะไรออก“งั้นเดี๋ยวถ้านิดมาแล้วนิจะบอกเธอให้นะคะ”นิชาเห็นชายหนุ่มนอกจากจะหล่อแล้วยังจิตใจดีอีกหากณดากลับมาแล้วเธอก็จะต้องกำชับให้เพื่อนเธอดูแลเขาอย่างดีเลย“ครับผมจะรอนะครับ”อคิณตอบหญิงสาวด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้มแต่ในใจเขาระรื่นยิ่งกว่าใบหน้าเพราะทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคิดครึ่งชั่วโมงต่อมา“นิดมาพอดีเลย”นิชาเห็นณดามาถึงพอดีเลยรีบไปคุยเรื่องลูกค้าที่เข้ามาพักใหม่“มีอะไรเหรอ”ณดาไปส่งลูกสาวของเธอที่โรงเรียนเสร็จก็รีบมาที่น่าทันทีแปลกใจเล็กน้อยที่เพื่อนเธอดูจะมีอะไรตื่นเต้นถึงได้มีสีหน้าแบบนั้น“มีลูกค้ามาพักที่นี่เค้าเห็นนิดจากในคลิปก็เลยอยากให้นิดเป็นคนพาเค้าเที่ยวแล้วอีกอย่างเขาเป็นถึงเจ้าของบริษัททัวร์เลยนะเค้าบอกว่าชอบที่นี่แล้วจะพาลกทัวร์มาลงด้วย”“จริงเหรอ?”ณดาดีใจกับคำบอกของเพื่อนเธออย่างมากเธอยินดีอย่างยิ่งที่จะเป็นคนพาลูกค้าเที่ยวเธอคิดว่าหากเธอทำให้ลูกค้าประทับใจได้โฮมสเตย์ของเธอคงเงินเข้าไม่ขาดแน่“ใช่..แล้วตอนนี้เค้าก
“ทางข้างหน้าเลี้ยวซ้ายค่ะ”ทางด้านหน้าเป็นทางแยกหญิงสาวจึงรีบบอกทางชายหนุ่มก่อนที่จะถึง“นี่คุณคิณจะพานิดไปที่ไหนทำไมไม่ไปทางที่นิดบอกคะ”ณดาเริ่มอยู่ไม่สุขเมื่อชายหนุ่มพาเธอออกนอกเส้นทางไม่ไปตามทางที่เธอบอกเธอรู้สึกไม่ค่อยไว้ใจเขาตั้งแต่คราแรกแล้วตอนนี้เขาก็เลี้ยวรถเข้ามาในบ้านไม้เรือนไทยหลังหนึ่งที่ดูแล้วไม่น่าจะมีคนอยู่ด้านในให้เธอร้องขอความช่วยเหลือด้วย“จะพาคุณไปรื้อฟื้นวันวานไง..”อคิณตอบหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นพร้อมจอดรถที่หน้าบ้านของเขาที่ซื้อเอาไว้ก่อนหน้านี้“เลวที่สุด”ณดาไม่คิดว่าชายหนุ่มจะทำเรื่องเลวๆแบบนี้กับเธอได้อีกเขาเห็นเธอเป็นตัวอะไรกันแน่เธอรีบเปิดประตูรถและรีบวิ่งหนีหมายจะออกไปที่ถนนใหญ่ให้เร็วที่สุด“จะไปไหน”“อื้อ...อ่อยย”คนตัวเล็กขาสั้นอย่างเธอหรือจะไวเท่าคนตัวโตขายาวๆที่ก้าวไม่กี่ทีก็ถึงตัวเธออย่างเขาชายหนุ่มรวบตัวหญิงสาวพร้อมเอามือปิดปากของเธอเอาไว้ก่อนจะพาเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็วพลั้กเมื่อเข้าห้องมาได้อคิณก็โยนหญิงสาวลงที่เตียงอย่างไม่ถนอมและล็อกประตูมิดชิด“ไอ้บ้า”หญิงสาวอดที่จะสบถด่าคนตรงหน้าออกมาไม่ได้ที่เขาเห็นเธอเป็นที่ระบายความใคร่หรืออย่างไรแคว
บ้านณดาอคิณอุ้มหญิงสาวเข้ามานอนในห้องนอนของเธอเขารู้สึกสะดุดตากับรูปเด็กทารกที่ติดไว้ทั่วห้องหรืออาจจะเป็นลูกของเธอเพราะเขาสังเกตุเห็นหญิงสาวมีแผลผ่าตัดที่หน้าท้องอยู่ด้วย“รูปใครเหรอ”“ส่งฉันเสร็จคุณก็กลับไปได้แล้ว”ณดาไม่อยากตอบไม่อยากให้เขารับรู้ว่าคนในรูปเป็นใครเธออยากให้เขาไปให้พ้นๆหน้าเธอให้เร็วที่สุดโฮมสเตย์16.00 น.“อ้าวคุณคิณกลับมาแล้วเหรอคะนิดเป็นยังไงบ้างคะลำบากคุณคิณแย่เลย”นิชาเห็นอคิณกลับมาก็รีบเดินไปต้อนรับเพราะเธอค่อนข้างเกรงใจเขาที่เป็นแขกแทนที่คนที่นี่จะคอยดูแลเขากลับต้องมาคอยดูแลเพื่อนเธอเสียอย่างนั้นพร้อมถามถึงอาการของเพื่อนเธอว่าเป็นอะไรมากหรือเปล่า“เธอมีอาการเพลียๆนิดหน่อยครับ”อคิณไม่รู้จะตอบอาการของหญิงสาวยังไงดีเอาจากที่เขาเห็นก่อนกลับก็แล้วกัน“น้านิขาสวัสดีค่ะ...”นีน่าที่เดินมาพร้อมกับหนามเตยเพราะหนามเตยพึ่งจะไปรับกลับจากโรงเรียนเมื่อมาถึงก็รีบสวัสดีนิชาเช่นเดิมที่เคยทำอยู่ทุกวัน“อ้าวนีน่ามาแล้วเหรอคะ..สวัสดีคุณลุงสิคะ”นิชาเข้าไปกอดหลานสาวพร้อมให้เธอนั้นยกมือสวัสดีชายหนุ่มดวงตาของสาวน้อยทำเอาอคิณยืนนิ่งจ้องเด็กหญิงอย่างไม่วางสายตา“สวัสดีค่ะคุณลุง...ค
“คุณแม่บอกว่าถ้านีน่าเป็นเด็กดีเรียนหนังสือเก่งๆคุณพ่อก็จะกลับมาหานีน่าค่ะ”เด็กหญิงพูดไปตามคำที่แม่ของเธอเคยบอกอย่างไร้เดียงสา“อ๋อ..อย่างนี้นี่เอง..นีน่าทำได้อยู่แล้วค่ะสู้ๆนะคะ”ถึงชายหนุ่มจะเป็นคนใจแข็งอย่างไรแต่สิ่งที่เด็กหญิงพูดออกมาเมื่อครู่ก็ทำให้เขาอดหดหู่ใจไม่ได้เหมือนกันเขาไม่อยากเซ้าซี้เรื่องนี้กับเธอต่อจึงเปลี่ยนเป็นให้กำลังใจเด็กหญิงแทน“นี่แกคุณคิณอะไรนี่เค้าก็ดูอ่อนโยนดีเนอะ..ดูเข้ากับน่าดีด้วย”หนามเตยยืนมองทั้งสองคุยกันอยู่ข้างๆกับนิชาเธอฉีกยิ้มกว้างออกมาเมื่อเห็นชายหนุ่มคุยกับหลานของเธออย่างเป็นกันเองแถมดูน่ารักทั้งคู่อีกด้วย“...อืมม...”นิชาเองก็จับจ้องสายตาไปที่สองคนนั้นเหมือนกันแต่มีบางอย่างทำให้เธอค่อนข้างแปลกใจจึงมองอย่างพินิจพิจารณา“นิ..แกเป็นอะไร”หนามเตยเห็นเพื่อนเธอเงียบไปจึงต้องสะกิดเพราะเห็นว่ามัวแต่เหม่อลอยอยู่แบบนั้น“อ๋อ..เปล่าไม่มีอะไร”นิชาต้องรีบตอบว่าไม่มีอะไรแต่อันที่จริงแล้วภาพเมื่อครู่ที่อคิณคุยเล่นกับนีน่านั้นทั้งสองมีความคล้ายในอะไรหลายๆอย่างทั้งรอยยิ้มสายตาและหน้าตาที่เธอก็พึ่งจะสังเกตว่าหลานเธอเหมือนกับชายหนุ่มมากเรื่องนี้ที่ทำให้เธอแปลกใจ
21.30 น.แกร๊ก..กุก..กัก“เสียงอะไร”ณดารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงกุกกักภายในห้องของเธอจึงเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียง“คุณคิณ..อื้อออ”ณดาเบิกตาโพรงเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเธอเป็นใครหนำซ้ำยังโดนเขาใช้มือหนาปิดปากลากออกไปจากเตียงอีกต่างหากเธอไม่คิดว่าเขาจะกล้ามาหาเธอถึงที่นี่ในเวลานี้จึงไม่ได้เตรียมตัวหาอะไรป้องกันเอาไว้ก่อน“บอกผมมาเดี๋ยวนี้ว่านีน่าเป็นลูกใคร??”อคิณเค้นถามหญิงสาวอย่างตรงไปตรงมากับสิ่งที่เขาต้องการรู้“ออกไปจากบ้านเดี๋ยวนี้นะ”ณดาไม่อยากจะคิดว่าสิ่งที่เธอกลัวมันจะเกิดขึ้นเธอไม่อยากให้เขาสงสัยอะไรมากไปกว่านี้จึงรีบไล่เขากลับไปให้เร็วที่สุด“ไม่ตอบก็ได้...ถ้าวันนึงสิ่งที่ผมคิดมันเป็นเรื่องจริงผมจะมาทวงสิทธิ์ของผม”อคิณยังไม่ยอมแพ้ยิ่งหญิงสาวมีอาการตื่นกลัวเช่นนี้เขายิ่งมั่นใจว่าเรื่องที่เขาสงสัยมันจะเป็นเรื่องจริง“ความจริงอะไร”ในใจณดาตอนนี้ไม่ดีเอาเสียเลย“ความจริงที่นีน่าเป็นลูกของผมน่ะสิ...”อคิณพ่นคำพูดที่ทำให้เธอนั้นกลัวเขาเข้าไปอีก“อื้มม”ชายหนุ่มก้มลงบดจูบหญิงสาวด้วยความสะใจครู่หนึ่งจึงปล่อยเธอจากพันธนาการของเขา“ผมไปก่อนแล้วพรุ่งนี้เจอกันนะครับ...”ว
วันต่อมาร้านอาหารXXX“ตกลงคุณจะไปไหนตัดสินใจได้หรือยังคะ”ณดาออกมากับชายหนุ่มตั้งแต่เช้าจนตอนนี้เกือบจะเที่ยงแล้วเขายังพาเธอขับรถตะลอนหาที่เที่ยวไม่ได้เสียทีจนตอนนี้ก็มาจบอยู่ที่ร้านอาหารเพราะต้องหาอะไรรองท้องเมื่อเห็นว่าใกล้จะเที่ยงแล้ว“อืม...ผมขอทานข้าวให้เสร็จก่อนแล้วเดี๋ยวจะบอกนะ..คุณทานเลยมื้อนี้ผมเลี้ยง”อคิณยังหาเรื่องแกล้งหญิงสาวอยู่ไม่เลิกเพราะเมื่อวานเธอเองที่มีลูกเล่นที่จะหลบหน้าเขาก่อน“หื้มมม”ณดาถึงกับถอนหายใจยอมทานข้าวก่อนตามที่เขาบอกเพราะเธอก็เริ่มที่จะหิวแล้วเหมือนกันเมื่อเช้าเธอเองก็ไม่ได้ทานอะไรรองท้องมาด้วย1 ชั่วโมงผ่านไป“ผมว่าผมชักอยากจะพักแล้วสิไม่อยากเที่ยวแล้ว”หลังจากนั่งที่ร้านอาหารกันมาได้ร่วมชั่วโมงแล้วอคิณก็เอ่ยปากกับหญิงสาวว่าเขาเริ่มไม่อยากจะเที่ยวแล้ว“ตกลงคุณจะเอายังไง”ณดาคิ้วขมวดเป็นปมถามชายหนุ่มให้แน่ใจว่าเขาจะเอายังไงกันแน่เพราะออกมาตั้งครึ่งค่อนวันแล้วก็ยังไม่ได้ที่เที่ยว“กลับดีกว่า”อคิณตอบหญิงสาวด้วยสีหน้าทะเล้นเล็กน้อย“...........”//ทำไมเป็นคนแบบนี้กันนะ//ณดาอดที่จะส่งสายตามมองค้อนให้อีกฝ่ายไม่ได้เธออยากจะฉีกเนื้อเขาเป็นชิ้นๆเสียเหลือเก