ตอนที่6

“ทางข้างหน้าเลี้ยวซ้ายค่ะ”

ทางด้านหน้าเป็นทางแยกหญิงสาวจึงรีบบอกทางชายหนุ่มก่อนที่จะถึง

“นี่คุณคิณจะพานิดไปที่ไหนทำไมไม่ไปทางที่นิดบอกคะ”

ณดาเริ่มอยู่ไม่สุขเมื่อชายหนุ่มพาเธอออกนอกเส้นทางไม่ไปตามทางที่เธอบอกเธอรู้สึกไม่ค่อยไว้ใจเขาตั้งแต่คราแรกแล้วตอนนี้เขาก็เลี้ยวรถเข้ามาในบ้านไม้เรือนไทยหลังหนึ่งที่ดูแล้วไม่น่าจะมีคนอยู่ด้านในให้เธอร้องขอความช่วยเหลือด้วย

“จะพาคุณไปรื้อฟื้นวันวานไง..”

อคิณตอบหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นพร้อมจอดรถที่หน้าบ้านของเขาที่ซื้อเอาไว้ก่อนหน้านี้

“เลวที่สุด”

ณดาไม่คิดว่าชายหนุ่มจะทำเรื่องเลวๆแบบนี้กับเธอได้อีกเขาเห็นเธอเป็นตัวอะไรกันแน่เธอรีบเปิดประตูรถและรีบวิ่งหนีหมายจะออกไปที่ถนนใหญ่ให้เร็วที่สุด

“จะไปไหน”

“อื้อ...อ่อยย”

คนตัวเล็กขาสั้นอย่างเธอหรือจะไวเท่าคนตัวโตขายาวๆที่ก้าวไม่กี่ทีก็ถึงตัวเธออย่างเขาชายหนุ่มรวบตัวหญิงสาวพร้อมเอามือปิดปากของเธอเอาไว้ก่อนจะพาเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว

พลั้ก

เมื่อเข้าห้องมาได้อคิณก็โยนหญิงสาวลงที่เตียงอย่างไม่ถนอมและล็อกประตูมิดชิด

“ไอ้บ้า”

หญิงสาวอดที่จะสบถด่าคนตรงหน้าออกมาไม่ได้ที่เขาเห็นเธอเป็นที่ระบายความใคร่หรืออย่างไร

แคว้ก..

“อ๊าย”

ชายหนุ่มไม่สนใจคำต่อว่าอะไรของหญิงสาวทั้งนั้นเขากระชากเสื้อเธอไม่กี่ครั้งก็ขาดวิ่นจนเผยให้เห็นบราสีหวานพร้อมเนินสองเต้าขาวอวบนูนที่ประจักแก่สายตาของเขาอยู่

พลั้กกก

“โอ้ยยยย..”

หญิงสาวใช้สองมือปิดของสงวนของเธอเอาไว้เมื่อชายหนุ่มย่ำกายเข้ามาใกล้เธอก็รวบรวมพลังใช้เท้าของเธอถีบคนตัวโตที่กำลังจะรังแก

พลั้กกก

หญิงสาวรีบฉวยโอกาสที่ชายหนุ่มยังไม่ได้ตั้งตัวลุกขึ้นหนีแต่ก็โดนอีกฝ่ายลากไปโยนที่เตียงอยู่ดีทั้งใช้ร่างใหญ่ของเขาขึ้นคร่อมตัวหญิงสาวเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนีไปไหนได้

“ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”

ณดาดิ้นจนสุดแรงเกิดเธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจ้องจะทำร้ายและทำลายศักดิ์ศรีของเธอด้วย

“จะดิ้นไปทำไมยังไงก็ไม่รอดอยู่ดี”

อคิณยิ้มกริ่มยังไงหญิงสาวก็ไม่รอดมือเขาอยู่ดีเขาจะทำให้เธอไม่เหลือศักดิ์ศรีของตัวเองแม้แต่น้อยอย่างที่เขาเคยได้รับ

เพี๊ยะ...

ณดาฟาดมือบางไปที่หน้าของชายหนุ่มอย่างสุดทนเกลียดคำพูดของผู้ชายตรงหน้าเธอที่สุดเขาเคยแสดงบทคนที่แสนดีจนเธอเชื่อใจหญิงสาวคิดโทษตัวเองที่โง่ให้เขาหลอกได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“อื้มมมมม”

อคิณไม่ยอมให้ตัวเองเจ็บฟรีเขาก้มลงบดเบียดริมฝีปากหนาพร้อมดูดคลึงไปที่ริมฝีปากของหญิงสาวอย่างรุนแรงป่าเถื่อนจนต่างคนต่างได้กลิ่นคาวเลือด

“อื้ออ...”

ณดายังมิวายดิ้นหนีที่จะเอาตัวรอดจากคนตัวโตตอนนี้เนื้อตัวเธอระบมไปหมดจากการขัดขืนชายหนุ่มน้ำตาของเธอไหลพรากลงมาอย่างหยุดไม่อยู่ความรู้สึกเจ็บปวดในใจมันเจ็บเกินกว่าที่เธอจะรับได้

“อยู่นิ่งๆแล้วเธอจะไม่เจ็บตัว”

“อื้อ..ฮือๆๆ..ปล่อย..ฮือๆ..อ๊ายย”

อคิณบดเบียดกดจูบดูดคลึงเนื้อตัวของหญิงสาวอย่างรุนแรงบ้างก็ขบกัดจนเป็นรอยแดงเรียกเสียงร้องของหญิงสาวยิ่งเธอพยายามดิ้นหนีเขามากเท่าไรเธอก็ยิ่งโดนกระทำที่รุนแรงมากเท่านั้นเสื้อผ้าของเธอขาดวิ่นจนไม่เหลือชิ้นดีด้วยฝีมือของผู้ชายที่กำลังบ้าคลั่งอยู่บนตัวของเธอ

“ไม่นะ..อ๊ายยย”

ณดารู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกำลังแทรกกลางระหว่างตัวเธอเข้ามาสิ่งนั้นทำให้เธอต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บและจุกถึงเธอจะเคยผ่านเรื่องนี้มาแล้วแต่เธอก็ไม่ใช่ว่าจะรู้สึกว่ามันจะชินเพราะเธอเคยมีอะไรกับชายหนุ่มแค่ครั้งเดียวเท่านั้นเมื่อสี่ปีก่อนแถมเธอก็ยังผ่าตัดคลอดนีน่าออกมาด้วยทำให้ช่องทางรักของเธอค่อนข้างคับแน่นสิ่งที่แปลกปลอมที่มันกำลังเหลื่อมล้ำเข้ามาในตัวเธอทำให้เธอเจ็บจนเหมือนครั้งแรกที่เธอมีอะไรกับเขา

“..อ่าส์..อืมมม..”

“อ๊ายย”

ช่องทางรักที่คับแน่นของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มต้องสบถเสียงออกมาจนลำคอขึ้นเอ็นพร้อมทั้งกดเบียดตัวตนของเขาเข้าไปจนสุดไม่ได้ห่วงว่าหญิงสาวจะมีอาการอย่างไรยิ่งเธอร้องเจ็บปวดเขายิ่งชอบใจ

“อื้อ..ฮือๆๆ..”

ชายหนุ่มยังคงถาโถมบทรักที่ไม่มีความนุ่มนวลให้หญิงสาวตอนนี้เธอตัวโยนตามแรงกระแทกของเขาทรงผมที่มัดเป็นหางม้าตอนนี้ยางรัดผมขาดจนเรือนผมแผ่กระจายดูไม่ได้น้ำตาของเธอไหลไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเนื้อตัวแดงก่ำไปด้วยรอยฟันรอยแรงบีบของชายหนุ่มร่างกายของหญิงสาวแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆเมื่อชายหนุ่มบดเบียดตัวของเขาเข้ามาที่ตัวของเธอ

“ปล่อย..พอได้แล้ว..ฮือๆๆ..”

ณดาเริ่มไม่ไหวกับการกระทำของเขาแล้วท่าทีจะหยุดนั้นมันไม่มีให้เธอเห็นจนหญิงสาวต้องร้องขอด้วยน้ำตา

“อื้ออ..มม”

อคิณเริ่มรำคาญเสียงร้องของเธอจึงต้องก้มลงบดจูบริมฝีปากบางเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอมีเสียงเล็ดลอดออกมาตอนนี้เขากำลังมีความสุขกับการกระทำที่ป่าเถื่อนของเขาโดยไม่สนใจคำทัดทานผิดชอบชั่วดีของหญิงสาวสักนิดเดียวเธอยิ่งเจ็บปวดยิ่งน่าพอใจ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

กว่าชายหนุ่มจะปล่อยให้หญิงสาวเป็นอิสระก็ทำให้เธอไม่มีเรี่ยวมีแรงที่จะลุกทำอะไรแล้วได้แต่นอนร้องให้เงียบๆรอให้เขาพาเธอกลับไปที่ของเธอก็เท่านั้น

“เสื้อผมเอาไปใส่ซะ”

อคิณเดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตของเขาจากในรถมาให้หญิงสาวเพราะเสื้อผ้าของเธอขาดวิ่นจนไม่มีชิ้นดีด้วยฝีมือของเขาไปหมดแล้ว

“โอ้ยยย...”

อคิณกระชากแขนหญิงสาวจนเธอร้องเสียงหลงเพราะเขาเห็นว่าเธอไม่ยอมใส่เสื้อที่เขาโยนให้เสียทีจึงจัดการใส่ให้เธอเอง

“ก็อยากลีลาเอง..ผมจะได้รีบพาคุณไปส่งที่บ้านผมโทรบอกเพื่อนคุณแล้วว่าคุณไม่สบาย”

อคิณโทรบอกกับนิชาแล้วว่าณดานั้นจะกลับไปพักที่บ้านเพราะไม่สบายหากเขาพาเธอกลับไปสภาพนี้คนอื่นรู้กันหมดพอดีว่าเขาพาเธอไปทำอะไรมา

“ไปส่งฉันที่โฮมสเตย์”

ณดาไม่อยากให้เขาไปที่บ้านของเธอเพราะไม่อยากให้เขารู้ว่าเธออยู่ที่ไหน

“อยากกลับไปที่นั่นสภาพนี้ก็เชิญ..หรืออยากจะบอกเพื่อนคุณว่าผมทำอะไรคุณก็ได้นะผมไม่ถือ”

อคิณอดประชดหญิงสาวไม่ได้ว่าเธอเอาอะไรคิดที่จะกลับไปที่ทำงานทั้งที่อยู่ในสภาพเสื้อผ้าไม่ครบชิ้นแบบนี้

เพี๊ยะ....

ณดารวบรวมแรงทั้งหมดไปที่ฝ่ามือขวาของเธอพร้อมตบไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มด้วยความโมโหที่เขาทำย่ำยีกับเธอถึงขนาดนี้

“..หึ้มม..”

“ว้ายย”

อคิณกัดฟันกรอดพร้อมกระชากตัวหญิงสาวขึ้นมาอุ้มไปขึ้นรถจะได้พาเธอไปส่งที่บ้านเสียที