“นีน่าเป็นเด็กน่ารักมากเลยนะคะพี่นิด”
เคทเธอรีนอยู่กับนีน่าไม่กี่ชั่วโมงก็รู้ว่านีน่าเป็นเด็กน่ารักและเธอก็ชอบนีน่ามากด้วยเพราะเด็กหญิงชอบหาเรื่องคุยกับเธอตลอดเวลาตอนแรกก็ดูไม่ค่อยกล้าที่จะเข้าหาเธอพอได้เค้กกับตุ๊กตาเท่านั้นแหละคุยกับเธอป้อไม่หยุดเลย
เคทเธอรีนโตพอจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรเธอจึงไม่ถามเรื่องสามีของณดาเมื่อไม่เห็นมีผู้ชายอยู่ในบ้านและณดาเองก็ไม่ได้พูดถึงสามีของเธอหญิงสาวเองก็ไม่ได้อยากถามอะไรเอาเป็นว่าเธอเข้าใจเรื่องนี้เองอยู่แล้วโดยไม่ต้องถาม
“พี่ก็มีนีน่านี่แหละค่ะทำให้ชีวิตพี่มีชีวิตชีวาขึ้นเยอะ”
ณดาก็มีลูกเป็นเพื่อนนี่แหละที่พออยู่บ้านแล้วไม่ค่อยเหงาเพราะลูกสาวของเธอชอบที่จะคุยด้วยตลอดเวลาจะเงียบก็ต่อเมื่อนั่งวาดรูปเป็นส่วนตัวก็เท่านั้น
“ค่ะ..เคทก็มองออกว่านีน่าทำให้พี่นิดมีความสุข”
เคทเธอรีนรู้ว่าณดามีความสุขในการเลี้ยงลูกสาวคนนี้มากขนาดไหนเพราะถ้าหากคนที่ไม่มีความสุขจะต้องบ่นอะไรมาสักอย่างแน่แต่นี่ไม่มีแม้คำบ่นสักคำจากปากณดาเลย
“ค่ะ..อีกเดี๋ยวนีน่าก็จะนอนแล้วน้องเคทไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนก็ได้ค่ะ”
ณดาเห็นว่าเคทเธอรีนเล่นกับนีน่ามานานแล้วตอนนี้เธอก็อยากจะให้หญิงสาวได้ไปอาบน้ำพักผ่อนเพราะนีน่าก็จะเข้านอนแล้วเหมือนกันอีกอย่างหากนีน่ารู้ว่ามีเพื่อนก็จะไม่ยอมนอนเอาได้เธอรู้นิสัยลูกสาวเธอดีจะพาให้เคทเธอรีนเหนื่อยหนักไปกว่านี้
“ค่ะ..เคทเหนียวๆตัวพอดีเลยเคทขอตัวนะคะ”
เคทเธอรีนก็รู้สึกว่าเธออยากจะอบน้ำเหมือนกันเพราะตั้งแต่เจอนีน่าก็เล่นกับหลานมาไม่ได้หยุดเลยพร้อมออกจากห้องของณดาเข้าไปในห้องข้างๆของห้องณดาที่หญิงสาวเตรียมไว้ให้เธอทันที
23.00 น.
แกร๊กก
“...อื้อ...”
ณดาได้ยินเสียงอะไรผิดแปลกเธอก็รีบหยิบไม้เบสบอลที่เธอวางไว้ข้างเตียงมาฟาดคนที่เดินเข้ามาอย่างไม่คิดว่าคนร้ายจะเจ็บหรือตายตัวของเธอเองกับคนในบ้านต้องปลอดภัยไว้ก่อน
“ระวังตัวดีนี่”
อคิณหลบทันแถมยังจับมือของเธอเอาไว้แน่นอีกด้วย
“มาทำไมอีก..”
ณดาได้ยินเสียงก็รู้ว่าเป็นใครพร้อมเอื้อมมือเปิดไฟและรีบสะบัดข้อมือของเธอออกจากคนตรงหน้าอย่างรวดเร็วสายตาที่เธอมองเขามันเป็นสายตาที่โกรธจนลุกเป็นไฟหากสายตาของเธอจุดไฟได้ตอนนี้ชายหนุ่มคงโดนเผาทั้งเป็นไปแล้ว
“เอกสารเอาไปดูซะ”
อคิณเอาเอกสารที่เขาได้มาให้หญิงสาวได้อ่านดูด้วยตัวเองจะได้รู้ว่าเขารู้ความจริงเรื่องและต่อไปเธอกับเขาก็จะต้องมาตกลงกันเรื่องนี้อีกที
“ฉันขอถามอะไรคุณหน่อยเถอะ...คุณรู้มาตลอดใช่ไหมว่าฉันเป็นใครเป็นลูกใครการกระทำทุกอย่างมันคือการแก้แค้นใช่หรือเปล่า”
ตอนนี้ณดายังไม่เปิดดูเอกสารอะไรทั้งนั้นเธอเห็นว่าเขามานี่นี่ก็มีข้อดีอย่างหนึ่งเธอจะได้ถามเรื่องที่เธอนั้นคาใจตอนนี้เสียเลย
“ก็ฉลาดนี่”
อคิณตอบคำถามหญิงสาวในแบบที่ไม่ต้องใช้ความคิดอะไรเลยในเมื่อเธอรู้แล้วก็จงรู้ไว้ว่าเขาคงไม่หยุดง่ายๆ
“เอกสารนี้มัน”
ณดาเปิดเอกสารดูเธอตกใจอย่างมากจนอึ้งกลืนน้ำลายไม่ลงคอเธอรู้ว่ามันคือผลตรวจและผลนั้นก็คือความจริงที่เธออยากจะปกปิดเสียด้วยแต่ตอนนี้คงไม่ทันแล้ว
“ใช่ผลตรวจดีเอ็นเอออกมาชัดว่านีน่าเป็นลูกของผม...ดังนั้นผมต้องการได้สิทธิ์ในการเลี้ยงดูเธอ”
อคิณนั่งตรงหน้าหญิงสาวอย่างสบายอารมณ์พร้อมบอกกับเธอถึงสิ่งที่เขาต้องการพรางยิ่งมองสีหน้าหญิงสาวที่ดูจะซีดเซียวเสียเหลือเกินมันทำให้เขาค่อนข้างพอใจ
“ไม่นะ..คุณไม่ได้ตั้งใจจะมีลูกคุณก็อย่ามายุ่งกับนีน่า”
ณดาตอบปฏิเสธค้านหัวชนฝายังไงเธอก็ไม่ยอมให้เขาได้สิทธิ์นี้แน่นอนเพราะจิตใจของเขานั้นสกปรกเกินกว่าจะมาเลี้ยงลูกของเธอได้เธอจะไม่ยอมเด็ดขาด
“แต่นีน่าเป็นลูกของผมยังไงผมก็มีสิทธิ์ในการเลี้ยงดูถ้าคุณไม่ยอมก็ต้องฟ้องร้องกัน...แต่ผมจะเตือนไว้ก่อนยังไงผมก็ชนะ”
อคิณยังมิวายที่จะพ่นคำขู่เพราะเขารู้ตัวดีว่ายังไงหากเรื่องนี้เป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมาจริงๆเขาคิดว่ายังไงเขาก็ต้องชนะเพราะที่เขาไม่ได้ดูแลลูกเพราะเขาไม่รู้ว่ามีลูกอยู่และอีกอย่างฐานะของเขาตอนนี้ก็เหนือกว่าเธอเยอะถึงเขาและเธอจะไม่ได้จดทะเบียนกันก็เถอะแต่องค์ประกอบอะไรหลายๆอย่างมันสามารถที่จะให้เขาหาทางเอาชนะได้อยู่แล้วคนอย่างเขาไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้หากไม่ชนะเรื่องคดีความเขาก็จะหาทางอื่นอยู่ดีให้ชนะเธอจนได้
“ฉันก็จะไม่มีวันยอมให้คุณได้ลูกไปง่ายๆแน่”
ณดากัดฟันพูดเสียงแข็งแสดงออกว่าเธอไมได้กลัวเขาสักนิดทั้งที่ในใจหวั่นไหวแทบจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ริบหรี่
ทางด้านเคทเธอรีน
หญิงสาวยืนอึ้งอยู่ที่หน้าห้องของณดาพักใหญ่เธอได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ที่ทั้งสองได้คุยกันเธอไม่คิดเลยว่าอคิณพี่ชายที่แสนดีของเธอจะเป็นคนที่ใจดำกับผู้หญิงคนนึงได้มากขนาดนี้หลังจากที่เธอได้ยินทั้งสองเงียบกันไปแล้วจึงกลับเข้าห้องนอนของตัวเองพร้อมนั่งคิดอะไรพักใหญ่เพราะนอนไม่หลับมัวแต่คิดเรื่องที่พึ่งจะรู้มาเลยทำให้ข่มตานอนได้ยาก
เช้าวันต่อมา07.30 น.“สวัสดีค่ะน้าเคทนีน่าไปโรงเรียนแล้วนะคะ”เด็กหญิงเตรียมตัวไปโรงเรียนเมื่อเห็นเคทเธอรีนเดินออกมาจากห้องก็รีบยกมือสวัสดีเพราะเธอต้องไปโรงเรียนแล้ว“เรียนเก่งๆนะคะนีน่า”เคทเธอรีนลูบหัวหนูน้อยอย่างเอ็นดู“ค่ะ”“เดี๋ยวพี่ไปส่งนีน่าแล้วจะเข้าไปที่โฮมสเตย์เลยน้องเคทจะอยู่ที่นี่ต่อก็ตามสบายเลยนะคะ”ณดาส่งลูกสาวเสร็จเธอก็จะเข้าไปที่โฮมสเตย์เช่นแบบนี้ทุกวันหากเคทเธอรีนจะพักที่บ้านเธอต่อเธอก็ยินดี“ค่ะ..พี่นิด”โฮมสเตย์11.00 น.“เมื่อคืนแกหายไปไหนของแกวะ”เมื่อคืนคริสโตเฟอร์ไม่เห็นเพื่อนของเขาอยู่ที่ที่พักแถมยังติดต่อไม่ได้อีกต่างหากพอเจอหน้าช่วงเช้าก็ต้องเอ่ยถามกันหน่อยว่าหายไปไหนมา“ไปทำธุระมานิดหน่อย...แล้วเมื่อคืนกิจกรรมที่ฉันจัดให้ลูกค้าเราเค้าโอเคไหม”อคิณยังไม่สามารถบอกกับเพื่อนของเขาตอนนี้ได้ว่าเขาไปทำอะไรมาทั้งเบี่ยงประเด็นถามเพื่อนของเขากลับเรื่องอื่นแทน“ก็โอเคนะ..ทุกคนประทับใจแล้วนี่แกจะไปไหนอีก”ลูกทัวร์ของเขาไม่ได้มีปัญหาอะไรประทับใจทุกอย่างที่ทางบริษัทได้จัดเตรียมให้ถมยังเอ่ยปากกับคริสโตเฟอร์ว่าจะใช้บริการทัวร์ของบริษัทอีกแน่ถ้ามีโอกาส“ฉันจะออกไปโรงเรียนแถ
โรงเรียนXXX“คุณคิณ..”ณดาขับรถมาถึงโรงเรียนของลูกสาวเธอก็เห็นอคิณกำลังจะขึ้นรถของเขาพอดีจึงรีบวิ่งลงจากรถมาเรียกชายหนุ่มเอาไว้ก่อนตอนนี้อารมณ์เธอเดือดพอๆกับแดดตอนนี้หรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ“ตามผมมาถึงที่นี่คิดถึงผมหรือไง”อคิณหันไปหาหญิงสาวด้วยสีหน้านิ่งเฉยเขาคิดว่าน่าจะรู้เรื่องมาจากเพื่อนเขาเป็นแน่ว่าเขามาที่นี่เธอจึงได้รีบตามมาแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเขาได้คุยกับลูกสาวของเขาเรียบร้อยแล้ว“ฉันขอบอกคุณไว้ก่อนว่าอย่ามายุ่งกับนีน่า”ณดาเดินเข้าไปประชิดตัวชายหนุ่มเธอแหงนหน้ามองค้อนให้คนตัวโตอย่างโมโหพร้อมกัดฟันพูดอย่างเสียอารมณ์ว่าห้ามเขานั้นมายุ่งกับลูกของเธอหากที่นี่ไม่ใช่โรงเรียนเธอคงตวาดเสียงใส่เขาไปแล้ว“ไม่ทันแล้วมั้ง..นีน่าบอกว่าอยากอยู่กับผมซะแล้วสิ..ลูกดูดีใจมากที่รู้ว่าผมเป็นพ่อซะด้วย”อคิณไม่ได้มีอาการกลัวหญิงสาวแม้แต่น้อยกลับอมยิ้มแล้วโต้ตอบกับเธออย่างหน้าตาเฉยถึงเรื่องที่เขาคุยกับนีน่าให้เธอได้ฟัง“นี่คุณ..เฮ้อ..ตกลงคุณจะให้ฉันทำยังไงคุณถึงจะเลิกยุ่งกับนีน่า”ณดาถึงกับต้องสูดหายใจเข้าลึกๆพร้อมถามชายหนุ่มอย่างตัดพ้อว่าตกลงเขาจะเอายังไงถึงจะเลิกยุ่งกับลูกเธอได้“คุณให้ข้อเสนอผมเห
“คุณนิดเค้าก็สอนลูกดีเหมือนกันนะ...ว่าแต่จะบอกเรื่องแกกับคุณนิดได้หรือยัง”คริสโตเฟอร์อมยิ้มให้กับคำพูดของนีน่าพร้อมเอ่ยชมณดาว่าสอนลูกสาวดีเหลือเกินพร้อมถามเรื่องที่เขากำลังสงสัยเพราะเพื่อนของเธอไม่ยอมเล่าให้ฟังเสียทีว่าตกลงณดากับเพื่อนของเขานั้นจู่ๆมามีลูกด้วยกันได้อย่างไร“ฉันพร้อมเมื่อไรแล้วจะบอกก็แล้วกันนะ”อคิณไม่ยอมปริปากบอกเพื่อนของเขาตอนนี้เพราะอะไรๆมันยังไม่ลงตัว“อืมๆ..เอาที่แกสบายใจก็แล้วกัน”คริสโตเฟอร์เห็นเพื่อนเขาไม่ตอบก็ไม่คิดจะเค้นแค่รู้ว่าเพื่อนของเขาตั้งใจที่จะรับผิดชอบลูกของตัวเองก็ดีแล้ว“น้าเคท”“ขานีน่า...”เด็กหญิงเห็นเคทเธอรีนเดินเข้ามาเธอก็รีบเรียกคนเป็นน้าที่ชอบเล่นกับเธอทันที“ตุ๊กตาหมีอันนี้พูดได้ด้วยค่ะ”เด็กหญิงอวดตุ๊กตาหมีตัวใหม่ที่คนเป็นพ่อพึ่งซื้อให้หมาดๆให้เคทเธอรีนได้ดู“เหรอคะ...น่าตื่นเต้นจังเลย”เคทเธอรีนเองมีตุ๊กตาแบบนี้มาเป็นสิบตัวแล้วในตอนเด็กๆแต่ก็แกล้งทำเป็นตื่นเต้นเพื่อที่จะเล่นกับหลานของเธอ“นี่ค่ะนีน่าพูดไว้แล้วจะกดให้ฟังนะคะ”“ไหนขอน้าเคทฟังหน่อยสิคะ”“..นีน่ารักคุณพ่อกับคุณแม่ค่ะ...”“ว้าว...น่ารักจังเลยค่ะ..”นีน่าอวดของเล่นคนเป็นน้าเสร
“จะดีเหรอครับ...ผมว่าให้ภรรยาของผมเช่าน่ะดีแล้ว”อคิณรู้ว่านี่คือการทำคะแนนของอีกฝ่ายเขาจึงโพล่งคำพูดออกมาจนธีรธรนั้นหน้าเสียอคิณต้องการให้อีกฝ่ายรู้ไปเลยว่าเขาคือใครถึงหญิงสาวจะไม่แนะนำเขาให้อีกฝ่ายรู้จักเขาก็ขอแนะนำตัวเองเสียเลยจะได้รู้จักกันเอาไว้“....”นิชาที่นั่งฟังอยู่อย่างเงียบๆยังแอบอมยิ้มให้กับเรื่องที่อคิณนั้นทำให้ธีรธรหน้าเสียได้พร้อมแอบคิดในใจว่าอคิณคงกำลังหึงณดาอยู่เป็นแน่เธอคงจะเห็นทั้งสองดีกันอีกไม่นานนี้แน่นอน“..เอ่อ..ยังไงผมก็ยืนยันคำเดิมนะครับว่าผมให้ใช้ฟรีเพราะเห็นว่าเราเป็นคนกันเองยังไงก็รับน้ำใจผมไว้เถอะนะครับ”ธีรธรไม่ยอมเสียหน้าง่ายๆยังไงเขาก็จะทำให้ณดาตอบรับเขาให้ได้เพื่อแก้เก้อเรื่องเมื่อครู่“งั้นตกลงค่ะ...ขอบคุณคุณธรมากๆเลยนะคะไว้แวะมาที่ครัวของเราบ่อยๆนะคะนิดจะเลี้ยงอาหารอร่อยๆเป็นการตอบแทน”อันที่จริงณดาก็เกรงใจธีรธรแต่เพื่ออยากจะหักหน้าของอคิณเธอจึงตอบรับธีรธรอย่ายินดีพร้อมเชิญเขามาที่โฮมสเตย์ของเธอบ่อยๆอีกด้วย“ยินดีมากๆเลยล่ะครับ”ธีรธรยิ้มกริ่มที่เขานั้นเหมือนจะเป็นผู้ชนะ“เสร็จธุระแล้วก็กลับได้แล้วมั้งคะ...คุณพ่อเลี้ยง”นิชาเห็นว่าไหนๆธุระที่คุยก็เส
“..เอ่อ...”ณดามีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย“ได้สิคะเดี๋ยวคุณพ่อจะนอนกอดนีน่าด้วย”อคิณได้ยินเสียงลูกสาวของเขาพูดมาแบบนั้นก็รีบวางหนังสือแล้วเข้าไปนอนที่เตียงกอดลูกของเขาโดยที่ไม่ได้ขออนุญาตหญิงสาวแม้แต่น้อย“กอดนีน่าไว้นะคะ”เมื่อคนเป็นพ่อมานอนข้างๆเด็กหญิงก็จับมือของคนเป็นพ่อมากุมมือของแม่ของเธอที่วางอยู่บนตัวเธอแล้วหลับไป“....”ทั้งห้องตอนนี้มีแต่ความเงียบอคิณมองจ้องไปที่ใบหน้าของหญิงสาวอมยิ้มกริ่มอย่างเป็นเลศนัยณดาไม่ค่อยชอบสายตาแบบนี้ของชายหนุ่มเท่าไรเธอจึงหันสายตาไปจับจ้องที่ลูกเธอจะดีเสียกว่าพรางคิดในใจว่าคงต้องอยู่แบบนี้จนนีน่าหลับสนิทเสียก่อนแล้วเธอจึงจะเอ่ยปากบอกให้เขาไปนอนที่อื่นได้22.00 น.“อือ..อืมม...อื้อออ”ณดาเผลอหลับไปเมื่อพักใหญ่จนเธอรู้สึกตัวตื่นมาอีกทีก็รู้ตัวว่ากำลังโดนใครบางคนอุ้มอยู่เป็นอคิณนั่นเองพอหญิงสาวรู้ตัวว่าตอนนี้เธอนั้นโดนเขาอุ้มออกมานอกห้องจึงรีบดีดตัวจากอ้อมแขนของชายหนุ่มหมายจะกลับเข้าห้องนอนของเธอแต่ก็โดนชายหนุ่มรวบปิดปากเอาไว้ก่อนแล้วเขาก็ลากหญิงสาวไปนั่งที่โซฟาตัวเมื่อกลางวันที่เธอนั่งต้อนรับพ่อเลี้ยงหนุ่มนั่น“...จะทำอะไรของคุณ...”หญิงสาวโดนผลักให้ต
“ก่อนคุณกลับฉันขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม”ไหนๆชายหนุ่มก็จะกลับแล้วณดาก็ขอพูดในเรื่องที่เธออยากจะพูดเลยแล้วกัน“อืม..ว่ามาเลย”อคิณขับรถไปด้วยแต่เขาก็พร้อมที่จะฟังหญิงสาวด้วยเหมือนกันเพราะตอนนี้เขาต้องรีบให้มากที่สุด“ฉันรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่เพราะต้องการจะทำให้ฉันไม่สบายใจแต่ฉันจะบอกว่าการแก้แค้นมันไม่ได้ส่งผลดีต่อใครเลยแล้วตอนนี้ดูนีน่าเองก็จะติดคุณมากฉันไม่สบายใจที่นีน่าเป็นแบบนี้เพราะถ้าหากเรายังปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปนานถึงวันนึงเราต้องแยกกันมันจะไม่เป็นผลดีต่อนีน่าเพราะฉะนั้นฉันจะบอกคุณเป็นครั้งสุดท้ายให้คุณไปจากเราเสียตอนนี้และถ้าหากคุณยังยืนยันที่จะแย่งนีน่าไปจากฉัน...ฉันยังยืนยันคำเดิมว่าฉันไม่ยอมแน่”“พูดจบแล้วใช่ไหม”อคิณไม่มีเวลาที่จะมาโต้เถียงกับเธอเรื่องนี้เขาจะปล่อยเอาไว้ก่อน“.....”ณดาคิดว่าเขาจะโวยวายใส่เธอเสียอีกแต่นี่เขากลับนิ่งไปมันยิ่งน่ากลัวกว่าตอนที่เขาระเบิดออกมาอยู่มากตอนนี้เธอเดาอารมณ์ของเขาไม่ถูกเลยจริงๆ“ผมส่งคุณแค่นี้...เดี๋ยวผมจะกลับเลยแต่ไม่รับปากเรื่องที่คุณขอ”อคิณขับรถมาถึงหน้าโฮมสเตย์ของหญิงสาวพร้อมกับพูดสั้นๆว่าเขาจะไม่รับปากเรื่องที่หญิงสาวขอแต่เขาขอกลับไปเค
“คือเรื่องที่พ่อของคุณโดนใส่ร้ายว่าเป็นคนที่โกงเงินบริษัททั้งหมดเป็นฝีมือของคุณเคลวินครับ...คือคุณเคลวินซื้อตัวผมเพราะเห็นว่าพ่อของคุณไว้ใจให้ผมจัดการงานให้ทุกอย่างจัดฉากทุกอย่างให้ดูว่าพ่อคุณเป็นคนโกงในตอนนั้นเพื่อให้คุณนภดลฟ้องคุณพ่อของคุณ...และเขาก็ยังใช้คุณเป็นเครื่องมือที่ทำลายคุณนภดลด้วยครับ”อนุชิตตัดสินใจมาเล่าทุกอย่างให้อคิณได้ฟังเพื่อให้ชายหนุ่มได้เตรียมตัวเอาไว้และเขาก็ต้องการไถ่บาปตัวเองที่ทำกับพ่อของอคิณไว้ด้วยที่เขากล้ามาเปิดเผยตัวเพราะเขาอยากจะให้คนชั่วได้รับผมกรรมที่ทำไว้เสียที“ว่ายังไงนะ..”อคิณถึงกับนั่งตาค้างกลืนน้ำลายไม่ลงคอเรื่องทุกอย่างเคลวินเป็นคนจัดการทุกอย่างจริงหรือเขาคิดอยู่ในใจ..แต่ถ้าไม่จริงคนตรงหน้าจะมาพูดเพื่อให้ตัวเองเสียทำไม..และเมื่อลองคิดดูแล้วสถานการณ์ตอนนี้ก็ทำให้รู้แล้วว่าเคลวินไม่ได้ดีกับเขาอีกต่อไปเพราะวันนี้เคลวินก็พึ่งสร้างปัญหาให้เขาต้องปวดหัวอีกแล้ว“เป็นอย่างที่ผมพูดครับ..ส่วนผมเองก็ต้องหนีเอาตัวรอดมาหลายปีเพราะมีคนของเคลวินตามมาปิดปาก..ที่ผมอยู่รอดได้จนถึงทุกวันนี้ก็เพราะเคลวินคิดว่าผมตายไปแล้วนี่แหละครับ”“คุณมัน...หึ้ยยยย...คุณมาที่นี่เ
“พ่อเลี้ยงมีอิทธิพลจะตายพรรคพวกเค้าก็ต้องเยอะแกอย่าอคติหน่อยเลยช่วยเพื่อนก่อน”หนามเตยไม่รู้ว่าวินาทีนี้เพื่อนเธอก็ยังจะอคติอะไรกับพ่อเลี้ยงหนุ่มนั่นนักหนาตอนนี้หาใครช่วยได้ก็ต้องขอร้องเขาเอาไว้ก่อนเพราะไม่ใช่แค่ชีวิตเพื่อนเธอแต่มันเป็นชีวิตของหลานตัวน้อยของพวกเธอด้วย“ก็ได้ๆ...งั้นไปกันเลย”นิชาเองยอมลดทิฐิลงแล้วทำตามที่หนามเตยบอกแต่โดยดีเพราะเธอคิดว่าตอนนี้มันก็รออะไรไม่ได้จริงๆแล้วแหละ“จะไปไหนกันครับ”ธีรธรเข้ามาที่โฮมสเตย์เพื่อจะเชิญทุกคนไปงานเลี้ยงต้อนรับน้องชายของเขาในอีกไม่กี่วันที่จะมาถึงเขาเห็นสองสาวกำลังรีบเดินจ้ำอ้าวไปไหนกันสักที่ก็รีบทักเอาไว้เสียก่อน“คุณธร...มาที่นี่ก็ดีแล้วค่ะ”หนามเตยเห็นพ่อเลี้ยงหนุ่มก็รีบวิ่งเข้าไปหาทันที“มีอะไรเหรอครับ”ธีรธรรู้สึกว่าสองคนนี้มีสีหน้ากังวลแปลกๆต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างเป็นแน่สองสาวรีบคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นพร้อมทั้งเอารูปที่อคิณส่งให้ให้กับชายหนุ่มได้ดูเผื่อเค้าจะคุ้นบ้างว่าสถานที่นี้คือที่ไหนเพราะพวกเธอต้องหาทางช่วยกันไปก่อนอคิณยังคงอีกนานกว่าจะมาถึงทางด้านณดา“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณจะเอาพวกฉันไปต่อรองกับคุณคิณเพื่ออะไรแต่จงรู้เอา