ตอนที่14

“นีน่าเป็นเด็กน่ารักมากเลยนะคะพี่นิด”

เคทเธอรีนอยู่กับนีน่าไม่กี่ชั่วโมงก็รู้ว่านีน่าเป็นเด็กน่ารักและเธอก็ชอบนีน่ามากด้วยเพราะเด็กหญิงชอบหาเรื่องคุยกับเธอตลอดเวลาตอนแรกก็ดูไม่ค่อยกล้าที่จะเข้าหาเธอพอได้เค้กกับตุ๊กตาเท่านั้นแหละคุยกับเธอป้อไม่หยุดเลย

เคทเธอรีนโตพอจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรเธอจึงไม่ถามเรื่องสามีของณดาเมื่อไม่เห็นมีผู้ชายอยู่ในบ้านและณดาเองก็ไม่ได้พูดถึงสามีของเธอหญิงสาวเองก็ไม่ได้อยากถามอะไรเอาเป็นว่าเธอเข้าใจเรื่องนี้เองอยู่แล้วโดยไม่ต้องถาม

“พี่ก็มีนีน่านี่แหละค่ะทำให้ชีวิตพี่มีชีวิตชีวาขึ้นเยอะ”

ณดาก็มีลูกเป็นเพื่อนนี่แหละที่พออยู่บ้านแล้วไม่ค่อยเหงาเพราะลูกสาวของเธอชอบที่จะคุยด้วยตลอดเวลาจะเงียบก็ต่อเมื่อนั่งวาดรูปเป็นส่วนตัวก็เท่านั้น

“ค่ะ..เคทก็มองออกว่านีน่าทำให้พี่นิดมีความสุข”

เคทเธอรีนรู้ว่าณดามีความสุขในการเลี้ยงลูกสาวคนนี้มากขนาดไหนเพราะถ้าหากคนที่ไม่มีความสุขจะต้องบ่นอะไรมาสักอย่างแน่แต่นี่ไม่มีแม้คำบ่นสักคำจากปากณดาเลย

“ค่ะ..อีกเดี๋ยวนีน่าก็จะนอนแล้วน้องเคทไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนก็ได้ค่ะ”

ณดาเห็นว่าเคทเธอรีนเล่นกับนีน่ามานานแล้วตอนนี้เธอก็อยากจะให้หญิงสาวได้ไปอาบน้ำพักผ่อนเพราะนีน่าก็จะเข้านอนแล้วเหมือนกันอีกอย่างหากนีน่ารู้ว่ามีเพื่อนก็จะไม่ยอมนอนเอาได้เธอรู้นิสัยลูกสาวเธอดีจะพาให้เคทเธอรีนเหนื่อยหนักไปกว่านี้

“ค่ะ..เคทเหนียวๆตัวพอดีเลยเคทขอตัวนะคะ”

เคทเธอรีนก็รู้สึกว่าเธออยากจะอบน้ำเหมือนกันเพราะตั้งแต่เจอนีน่าก็เล่นกับหลานมาไม่ได้หยุดเลยพร้อมออกจากห้องของณดาเข้าไปในห้องข้างๆของห้องณดาที่หญิงสาวเตรียมไว้ให้เธอทันที

23.00 น.

แกร๊กก

“...อื้อ...”

ณดาได้ยินเสียงอะไรผิดแปลกเธอก็รีบหยิบไม้เบสบอลที่เธอวางไว้ข้างเตียงมาฟาดคนที่เดินเข้ามาอย่างไม่คิดว่าคนร้ายจะเจ็บหรือตายตัวของเธอเองกับคนในบ้านต้องปลอดภัยไว้ก่อน

“ระวังตัวดีนี่”

อคิณหลบทันแถมยังจับมือของเธอเอาไว้แน่นอีกด้วย

“มาทำไมอีก..”

ณดาได้ยินเสียงก็รู้ว่าเป็นใครพร้อมเอื้อมมือเปิดไฟและรีบสะบัดข้อมือของเธอออกจากคนตรงหน้าอย่างรวดเร็วสายตาที่เธอมองเขามันเป็นสายตาที่โกรธจนลุกเป็นไฟหากสายตาของเธอจุดไฟได้ตอนนี้ชายหนุ่มคงโดนเผาทั้งเป็นไปแล้ว

“เอกสารเอาไปดูซะ”

อคิณเอาเอกสารที่เขาได้มาให้หญิงสาวได้อ่านดูด้วยตัวเองจะได้รู้ว่าเขารู้ความจริงเรื่องและต่อไปเธอกับเขาก็จะต้องมาตกลงกันเรื่องนี้อีกที

“ฉันขอถามอะไรคุณหน่อยเถอะ...คุณรู้มาตลอดใช่ไหมว่าฉันเป็นใครเป็นลูกใครการกระทำทุกอย่างมันคือการแก้แค้นใช่หรือเปล่า”

ตอนนี้ณดายังไม่เปิดดูเอกสารอะไรทั้งนั้นเธอเห็นว่าเขามานี่นี่ก็มีข้อดีอย่างหนึ่งเธอจะได้ถามเรื่องที่เธอนั้นคาใจตอนนี้เสียเลย

“ก็ฉลาดนี่”

อคิณตอบคำถามหญิงสาวในแบบที่ไม่ต้องใช้ความคิดอะไรเลยในเมื่อเธอรู้แล้วก็จงรู้ไว้ว่าเขาคงไม่หยุดง่ายๆ

“เอกสารนี้มัน”

ณดาเปิดเอกสารดูเธอตกใจอย่างมากจนอึ้งกลืนน้ำลายไม่ลงคอเธอรู้ว่ามันคือผลตรวจและผลนั้นก็คือความจริงที่เธออยากจะปกปิดเสียด้วยแต่ตอนนี้คงไม่ทันแล้ว

“ใช่ผลตรวจดีเอ็นเอออกมาชัดว่านีน่าเป็นลูกของผม...ดังนั้นผมต้องการได้สิทธิ์ในการเลี้ยงดูเธอ”

อคิณนั่งตรงหน้าหญิงสาวอย่างสบายอารมณ์พร้อมบอกกับเธอถึงสิ่งที่เขาต้องการพรางยิ่งมองสีหน้าหญิงสาวที่ดูจะซีดเซียวเสียเหลือเกินมันทำให้เขาค่อนข้างพอใจ

“ไม่นะ..คุณไม่ได้ตั้งใจจะมีลูกคุณก็อย่ามายุ่งกับนีน่า”

ณดาตอบปฏิเสธค้านหัวชนฝายังไงเธอก็ไม่ยอมให้เขาได้สิทธิ์นี้แน่นอนเพราะจิตใจของเขานั้นสกปรกเกินกว่าจะมาเลี้ยงลูกของเธอได้เธอจะไม่ยอมเด็ดขาด

“แต่นีน่าเป็นลูกของผมยังไงผมก็มีสิทธิ์ในการเลี้ยงดูถ้าคุณไม่ยอมก็ต้องฟ้องร้องกัน...แต่ผมจะเตือนไว้ก่อนยังไงผมก็ชนะ”

อคิณยังมิวายที่จะพ่นคำขู่เพราะเขารู้ตัวดีว่ายังไงหากเรื่องนี้เป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมาจริงๆเขาคิดว่ายังไงเขาก็ต้องชนะเพราะที่เขาไม่ได้ดูแลลูกเพราะเขาไม่รู้ว่ามีลูกอยู่และอีกอย่างฐานะของเขาตอนนี้ก็เหนือกว่าเธอเยอะถึงเขาและเธอจะไม่ได้จดทะเบียนกันก็เถอะแต่องค์ประกอบอะไรหลายๆอย่างมันสามารถที่จะให้เขาหาทางเอาชนะได้อยู่แล้วคนอย่างเขาไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้หากไม่ชนะเรื่องคดีความเขาก็จะหาทางอื่นอยู่ดีให้ชนะเธอจนได้

“ฉันก็จะไม่มีวันยอมให้คุณได้ลูกไปง่ายๆแน่”

ณดากัดฟันพูดเสียงแข็งแสดงออกว่าเธอไมได้กลัวเขาสักนิดทั้งที่ในใจหวั่นไหวแทบจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ริบหรี่

ทางด้านเคทเธอรีน

หญิงสาวยืนอึ้งอยู่ที่หน้าห้องของณดาพักใหญ่เธอได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ที่ทั้งสองได้คุยกันเธอไม่คิดเลยว่าอคิณพี่ชายที่แสนดีของเธอจะเป็นคนที่ใจดำกับผู้หญิงคนนึงได้มากขนาดนี้หลังจากที่เธอได้ยินทั้งสองเงียบกันไปแล้วจึงกลับเข้าห้องนอนของตัวเองพร้อมนั่งคิดอะไรพักใหญ่เพราะนอนไม่หลับมัวแต่คิดเรื่องที่พึ่งจะรู้มาเลยทำให้ข่มตานอนได้ยาก