ตอนที่22

“พ่อเลี้ยงมีอิทธิพลจะตายพรรคพวกเค้าก็ต้องเยอะแกอย่าอคติหน่อยเลยช่วยเพื่อนก่อน”

หนามเตยไม่รู้ว่าวินาทีนี้เพื่อนเธอก็ยังจะอคติอะไรกับพ่อเลี้ยงหนุ่มนั่นนักหนาตอนนี้หาใครช่วยได้ก็ต้องขอร้องเขาเอาไว้ก่อนเพราะไม่ใช่แค่ชีวิตเพื่อนเธอแต่มันเป็นชีวิตของหลานตัวน้อยของพวกเธอด้วย

“ก็ได้ๆ...งั้นไปกันเลย”

นิชาเองยอมลดทิฐิลงแล้วทำตามที่หนามเตยบอกแต่โดยดีเพราะเธอคิดว่าตอนนี้มันก็รออะไรไม่ได้จริงๆแล้วแหละ

“จะไปไหนกันครับ”

ธีรธรเข้ามาที่โฮมสเตย์เพื่อจะเชิญทุกคนไปงานเลี้ยงต้อนรับน้องชายของเขาในอีกไม่กี่วันที่จะมาถึงเขาเห็นสองสาวกำลังรีบเดินจ้ำอ้าวไปไหนกันสักที่ก็รีบทักเอาไว้เสียก่อน

“คุณธร...มาที่นี่ก็ดีแล้วค่ะ”

หนามเตยเห็นพ่อเลี้ยงหนุ่มก็รีบวิ่งเข้าไปหาทันที

“มีอะไรเหรอครับ”

ธีรธรรู้สึกว่าสองคนนี้มีสีหน้ากังวลแปลกๆต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างเป็นแน่

สองสาวรีบคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นพร้อมทั้งเอารูปที่อคิณส่งให้ให้กับชายหนุ่มได้ดูเผื่อเค้าจะคุ้นบ้างว่าสถานที่นี้คือที่ไหนเพราะพวกเธอต้องหาทางช่วยกันไปก่อนอคิณยังคงอีกนานกว่าจะมาถึง

ทางด้านณดา

“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณจะเอาพวกฉันไปต่อรองกับคุณคิณเพื่ออะไรแต่จงรู้เอาไว้ว่ามันคงจะไม่ได้ผลเพราะเค้าไม่ได้สนใจพวกเราเลยสักนิด”

ณดากอดลูกสาวตัวน้อยของเธอที่นั่งซบกับเธอด้วยอาการเพลียเนื่องจากผ่านการร้องให้มาอย่างหนักเธอคิดว่าคนพวกนี้คิดผิดที่จับเธอมาเป็นข้อต่อรองของอคิณเพราะเธอรู้อยู่แก่ใจว่าเขาคงจะไม่สนใจเธอกับลูกอยู่แล้ว

“หุบปาก..ไม่อย่างนั้นคนที่เจ็บตัวจะเป็นลูกของแก”

ชายฉกรรจ์พวกนั้นไม่สนคำพูดของณดาแม้แต่นิดเดียวตอนนี้พวกเขาก็แต่รอให้อคิณมาถึงที่นี่ก็เท่านั้น

ชั่วโมงต่อมา

“ไปไหนก็ไม่เห็นจะถูกสักที่เลย...ตกลงฉันพึ่งอะไรคุณได้บ้างคะคุณพ่อเลี้ยง”

นิชาเริ่มจะมีอารมณ์โมโหที่ธีรธรพาพวกเธอขับรถไปตามสถานที่ต่างๆที่คาดว่าน่าจะเป็นที่ๆเพื่อนเธอจะอยู่แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอแม้แต่นิดเดียวแถมตอนนี้อคิณก็ยังไม่ติดต่อมาอีกด้วยเธอไม่รู้ว่าเขากำลังเดินทางมาถึงที่ไหนแล้วเหมือนกัน

“ใจเย็นๆสิคุณ..รูปแค่นั้นจะให้ผมเดาถูกได้ยังไงว่าคุณนิดอยู่ที่ไหน..”

ธีรธรพยายามคิดอยู่ว่ามันมีที่ไหนอีกบ้างทีเขารู้จัดที่พอจะลับหูลับตาคนและเป็นโกดังเก่าเหมือนในรูปที่ณดานั่งกอดกับนีน่าอยู่เขาเองก็ร้อนใจไม่แพ้กันแต่จะให้เขาทำอย่างไรได้ในเมื่อไม่รู้สถานที่เลย

“ก็จริงอย่างที่คุณธรพูดแกใจเย็นๆก่อนนิ”

หนามเตยรู้ว่าเพื่อนเธอเป็นห่วงณดากับนีน่าแต่การที่จะมานั่งทะเลาะกันมันก็ไม่ได้มีผลดีอะไรเพราะธีรธรก็ช่วยเท่าที่เขาจะช่วยได้แล้วทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองด้วยซ้ำ

“ก็ฉันเป็นห่วงนิดกับนีน่านี่นา”

นิชาพยายามสงบอารมณ์ลงเธอลืมตัวไปเพราะความเป็นห่วงเพื่อน

ทางด้านอคิณ

“ถึงซะที”

ตึ๊งงง

“.....”

อคิณลงจากเครื่องได้ก็รีบเปิดมือถือทันทีเพราะรอการติดต่อจากอีกฝ่ายที่จับตัวณดาและนีน่าไปและเมื่อเปิดเครื่องมาเขาก็ได้รับข้อความสถานที่ว่าคนพวกนั้นให้เขาไปที่ไหน

“มันบอกมาหรือยังว่าคุณนิดอยู่ที่ไหน”

คริสโตเฟอร์มาเป็นเพื่อนกับอคิณด้วยเพราะงานนี้เขาไม่ปล่อยให้เพื่อนของเขาลุยเดี่ยวแน่

“อืม..”

อคิณพยักหน้าตอบเพื่อนของเขาพร้อมมุ่งหน้าไปที่สถานที่ที่ณดากับนีน่าอยู่ทันทีเพราะเขาจะรอช้าไม่ได้

ทางด้านนิชา

“เฮ้ย...คุณคิณติดต่อมาแล้ว..นี่ไงเค้าส่งโลเคชั่นที่นี่มาให้บอกว่าจะรีบตามมา..”

นิชาโล่งใจที่ได้รู้สถานที่ที่เพื่อนเธอถูกจับอยู่เสียทีจะได้มุ่งหน้าไปที่นั่นทันทีเพื่อที่จะช่วยเพื่อนเธอออกมาตอนนี้เธอไม่กลัวอะไรทั้งนั้นคิดเพียงในใจว่ายังไงเธอก็ต้องพาเพื่อนเธออออกมาให้ได้

“พวกคุณใช้ปืนกันเป็นไหม”

ธีรธรจอดรถเพื่อหยิบปืนในลิ้นชักของรถกระบะของเขาออกมานาทีนี้เขาต้องถามหญิงสาวทั้งสองว่ามีใครใช้ปืนเป็นบ้างเพราะเขาจะต้องให้พวกเธอถือเพื่อเอาไว้ป้องกันตัว

“ใครจะไปใช้เป็นกัน..”

 นิชาถึงกับตกใจที่จู่ๆในรถชายหนุ่มก็มีปืนอยู่หลากระบอกพรางคิดในใจว่าเขาพกแบบนี้เป็นประจำเลยหรือเปล่า

“งั้นถ้าพวกคุณไปถึงที่ก็ต้องอยู่แต่บนรถเดี๋ยวผมจะเข้าไปด้านในเอง”

ธีรธรถามเพื่อความแน่ใจเมื่อรู้ว่าสองสาวใช้ไม่เป็นเมื่อเข้าไปถึงพื้นที่แล้วเขาก็ไม่อยากให้สองคนต้องเสี่ยงเข้าไปเขาจะให้พวกเธอรออยู่ด้านนอกส่วนเขาจะเข้าไปเอง

“ฉันจะเข้าไปช่วยเพื่อนฉันด้วยฉันไม่กลัวอะไรทั้งนั้น”

นิชายังยืนยันด้วยความมั่นใจว่าเธอต้องการที่จะเข้าไปช่วยเพื่อนเธอด้วย

“อย่าดื้อได้ไหมคุณ”

ธีรธรไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนดูจะพูดยากพูดเย็นเหมือนนิชามาก่อนเลยเขาล่ะเหนื่อยใจกับเธอจริงๆ

20 นาทีต่อมา

“ทำไมมันดูลึกลับขนาดนี้เนี่ย”

ยิ่งรถขับเข้ามาใกล้จุดที่อคิณส่งมาให้เท่าไรนิชาก็ยิ่งเห็นว่ามันค่อนข้างน่ากลัวเพราะที่นี่ทั้งเปลี่ยวทั้งทางไม่ดีฟ้าก็มืดครึ้มดูเหมือนฝนจะตกลงมาอีกด้วย

“ที่ตรงนี้เป็นที่ของเสี่ยไพบูลย์ที่นี่ไม่ค่อยมีคนเข้าออกเท่าไร”

ธีรธรรู้ว่าเสี่ยไพบูลย์ต้องรู้เรื่องเกี่ยวกับการลักพาตัวณดากับนีน่าเป็นแน่เพราะที่นี่ถ้าไม่ใช่คนในจริงๆจะไม่รู้เลยว่าที่แห่งนี้นั้นมีโกดังเก่าซ่อนอยู่ด้านในซึ่งเขาก็เคยได้ยินข่าวว่าที่นี่เคยเป็นที่เก็บอาวุธเถื่อนที่เอาไว้ค้าขายให้กับผู้มีอิทธิพลธีรธรเองก็เคยโดนเสนอขายเหมือนกันแต่เขาเลือกเฉพาะของที่ถูกกฎหมายเท่านั้นเขาและเสี่ยไพบูลย์จึงไม่ค่อยชอบหน้ากันเท่าไร