Share

ตอนที่24

“นิดเป็นไงบ้าง..ส่งนีน่ามา”

หนามเตยรีบช่วยณดาอุ้มนีน่าเพราะดูร่างกายเพื่อเธอตอนนี้ท่าจะเพลียเสียเหลือเกินดีที่นีน่าตอนนี้ไม่ร้องงอแงไปด้วยคงเป็นเพราะความเพลียเลยงอแงไม่ไหว

“ขวัญเอ้ยขวัญมานะหลานน้า..”

นิชาลูบหัวนีน่าอย่างสงสารที่หลานเธอต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย

“รีบขึ้นรถแล้วออกไปจากที่นี่กันก่อนดีกว่าครับ”

ธีรธรบอกให้ทุกคนขึ้นรถเพราะทางที่ดีที่สุดควรจะออกไปจากที่อย่างรวดเร็ว

“ไปค่ะ..”

หนามเตยรีบเปิดประตูรถกระบะที่เป็นสี่ประตูให้ณดากับนีน่าขึ้นไปนั่งก่อนเธอจึงขึ้นไปตาม

“นั่น..”

ปังงง

โอ้ยยยยยย

นิชาเห็นว่ามีคนกำลังจ่อปืนมาที่พวกเธอโดยที่ยังไม่ทันระวังด้วยความกลัวจึงดึงปืนออกจากหลังของชายหนุ่มที่เขาเหน็บเอาไว้ยิงต้านไปถูกอีกฝ่ายเต็มๆภาพตรงหน้าที่ผู้ชายคนนั้นล้มลงไปทำเอานิชายืนมือสั่นแทบหยุดหายใจ

อ๊ายยย

หนามเตยและนิชาที่นั่งอยู่บนรถเมื่อได้ยินเสียงปืนต่างก็ตกใจกันไปตามๆกัน

 “คุณ!!”

“เฮอะ!!!”

“ไปเร็วรีบขึ้นรถ..”

ธีรธรถึงกับอึ้งเหมือนกันที่จู่ๆหญิงสาวก็เอาปืนของเขายิงผู้ร้ายอย่างไม่ทันตั้งตัวเขาเห็นอาการเธอตอนนี้ก็รู้เลยว่ากำลังช็อคกับสิ่งที่ตัวเองทำไปเมื่อครู่จึงรีบหยิบปืนจากมือของเธอแล้วพาขึ้นรถขับออกไปอย่างรวดเร็ว

“เดี๋ยวคุณ....นี่เลือดนี่”

นิชาพึ่งจะสังเกตเห็นว่าที่แขนของธีรธรนั้นมีเลือดไหลออกมาตามเสื้อเธอจึงหยุดชะงักก่อนที่จะขึ้นรถเธอคิดว่าคนอื่นก็ไม่ทันได้สังเกตุเหมือนกันเพราะมัวแต่ตกใจอยู่

“ผมไม่เป็นอะไรไปจากตรงนี้ก่อน”

ธีรธรรู้ตัวว่าตัวเองโดนยิงเฉียดที่แขนตอนที่วิ่งพาณดากับนีน่าออกมาแต่เขาไม่ได้เป็นอะไรมากยังไหวตอนนี้ที่ต้องรีบทำให้เร็วที่สุดก็คือขับรถพาทุกคนออกไปจากที่นี่

ด้านในโกดัง

“แกเป็นไงบ้าง”

คริสโตเฟอร์เห็นเพื่อนเขาโดนยิงต่อหน้าต่อตาเลือดที่ไหลออกมาเต็มเสื้อทำให้เขาใจไม่ค่อยดีเท่าไร

“ฉันไหว..”

อคิณยังคิดว่าตัวเองไหวทั้งที่ตอนนี้หน้าของเขาเริ่มซีดไปหมดแล้ว

“เดี๋ยวฉันโทรเรียกรถพยาบาลก่อน”

คริสโตเฟอร์รีบโทรเรียกรถพยาบาลอย่างรวดเร็วเพราะตอนนี้เขาต้องช่วยเหลือกันเองไปก่อนเพราะตำรวจต่างก็กระจายกำลังกันจับคนร้าย

ชั่วโมงต่อมา

“ดีนะที่คุณไม่เป็นอะไรมาก”

นิชาเห็นธีรธรเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินเมื่อทำแผลเสร็จเธอก็โล่งใจที่อีกฝ่ายไม่เป็นอะไรมาก

“พวกคุณหายกลัวกันหรือยัง”

ธีรธรไม่ได้กังวลอะไรกับเรื่องแผลของเขาสักนิดเดียวเป็นห่วงก็แต่ความรู้สึกของพวกสาวๆกับเด็กหญิงตัวน้อยมากกว่าที่น่าจะกลัวเหตุการณ์นี้กันไปอีกนานดีที่ตอนนี้นีน่านั้นหลับไปแล้ว

“เดี๋ยวถ้าพวกคุณพร้อมแล้วผมขออนุญาตเชิญพวกคุณไปให้ปากคำเพิ่มที่โรงพักด้วยนะครับ”

ตำรวจกับพยาบาลเข็นเตียงคนเจ็บเข้าไปในห้องฉุกเฉินอย่างรวดเร็วและตำรวจก็ออกมาเชิญคนที่อยู่ในเหตุการณ์ไปให้ปากคำเพิ่ม

“ค่ะ..แล้วมีใครเจ็บหนักหรือเปล่าคะ”

ณดามองไม่ชัดว่าเมื่อครู่พยาบาลพาใครเข้าไปในห้องฉุกเฉินบ้างเธอไม่อยากให้มีการสูญเสียเกิดขึ้นกับเหตุการณ์นี้ว่าจะเป็นพวกเธอหรือผู้ร้ายเองก็ตาม

“มีคุณอคิณโดนยิงครับ...ส่วนคนร้ายมีบาดเจ็บจากการโดนยิงเหมือนกันพวกที่จับได้ตอนนี้ตำรวจก็กำลังสอบสวนอยู่ที่โรงพักครับ”

“...เอ่อ..ค่ะ...”

ณดาอึ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินว่าใครบาดเจ็บเธอแอบรู้สึกเป็นห่วงชายหนุ่มอยู่มากเหมือนกัน

“คุณคริสคะทางนี้ค่ะ.”

นิชาเห็นคริสโตเฟอร์กำลังยืนทำสีหน้าเคร่งเครียดอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินจึงเรียกให้มานั่งกับพวกเธอเพื่อที่จะได้สอบถามอาการของอคิณว่าก่อนเข้าไปเขาเป็นอย่างไรบ้าง

“คุณคิณโอเคอยู่ไหมคะ”

“ยังคุยโต้ตอบได้อยู่ครับไม่ต้องเป็นห่วงเพื่อนผมมันอึด”

คริสโตเฟอร์ยังเห็นเพื่อนของเขาพุดคุยได้ยังมีสติเพียงแค่ตอนนี้น่าจะเสียเลือดมากก็เท่านั้นเขาก็แอบกังวลอยู่เหมือนกันแต่ก็ต้องพูดเพื่อให้ทุกคนได้สบายใจไปก่อน

วันต่อมา

โรงพยาบาลXXX

“คุณเป็นยังไงบ้าง”

ณดาฝากนีน่าไว้กับหนามเตยและนิชาไว้ที่โฮมสเตย์เพราะเธอต้องมาดูแลอคิณที่โรงพยาบาลเรื่องที่เกิดขึ้นเธอเองก็ยังมีอาการกลัวอยู่บ้างแต่เมื่อเรื่องมันค่อนข้างคลี่คลายแล้วเธอก็สบายใจได้เปราะหนึ่ง

“ขอบคุณนะที่ยังนึกถึงผม”

อคิณเห็นว่าหญิงสาวปลอดภัยและยังสามารถที่จะมาดูแลเขาได้ก็โล่งใจเขาไม่อยากจะคิดเลยว่าเคยที่เขาคอยทำร้ายจะมานึกเป็นห่วงคนอย่างเขาด้วยหากเธอรู้ความจริงว่าเขาทำอะไรมากกว่าที่เธอรู้เธอยังจะเป็นห่วงเขาแบบนี้หรือไม่

“ฉันใจดำกับคนที่ไปช่วยไม่ลงคอหรอกค่ะ”

ในใจณดาที่ต้องคอยมาดูแลชายหนุ่มเพราะเธอรู้สึกห่วงเขาแต่ปากก็ยังหาข้ออ้างว่าเป็นเรื่องอื่นเพราะไม่อยากให้ชายหนุ่มรู้ความรู้สึกของเธอเอง

“ผมอยากจะขอโทษคุณ..ที่ทำให้คุณเป็นเหยื่อ..”

อคิณเอ่ยขอโทษกับหญิงสาวเบาๆที่ทำให้เธอต้องมาเผชิญชะตากรรมแบบนี้

“เรื่องมันผ่านมาแล้วนี่คะ”

ณดารู้ว่าชายหนุ่มขอโทษเรื่องที่ทำให้เธอต้องโดนจับเป็นตัวประกันเรื่องนี้มันผ่านไปแล้วและเธอกับลูกก็ไม่ได้เป็นอะไรเธอไม่อยากถือสาแอบดีใจอยู่ลึกๆที่คนอย่างเขาก็พูดคำว่าขอโทษกับเธอเป็นเหมือนกัน

“มีอีกเรื่องที่คุณยังไม่รู้”

อคิณเห็นหญิงสาวให้อภัยเขาตัวของเขาเองก็ยิ่งไม่อยากจะให้อภัยตัวเองและเรื่องที่เขาจะพูดต่อไปนี้ก็ไม่รู้ว่าเธอจะให้อภัยเขาอย่างที่เธอพูดเมื่อครู่หรือเปล่า

“เรื่องอะไรเหรอคะ”

ณดาถามชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าสงสัย

“เรื่องคุณอานภ”

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status