ตอนที่31

“ฉันว่าแล้ว..ฉันไม่ได้อยากก้าวก่ายอะไรคุณหรอกนะคะแต่คุณพอจะบอกปัญหาได้ไหมเผื่อฉันจะมีทางช่วยเพราะถ้าให้ฉันไปถามนิดถามให้ตายนิดก็ไม่ตอบหรอกค่ะ”

หนามเตยคิดเอาไว้ไม่ผิดดีที่เขาตัดสินใจถามอคิณไม่อย่างนั้นรอเพื่อนเธอบอกให้ตายก็คงจะไม่บอกเธออยู่ดีที่เธอทำแบบนี้เพราะอยากช่วยทั้งสองและเห็นแก่นีน่าหลานของเธอกลัวว่าพ่อกับแม่หลานเธอจะมาแยกทางกันอีก

“ผมว่าถ้าคุณรู้ปัญหาก็คงจะไม่อยากช่วยผมแน่ๆ..”

อคิณคิดว่าหากหนามเตยรู้เรื่องเธอคงจะไม่อยากช่วยเขาเหมือนที่พูดตอนนี้เป็นแน่เพราะเขาและณดาไม่ได้ทะเลาะกันเรื่องนิดๆหน่อยๆ

“ทำไมคะหรือว่า..คุณมีคนอื่น”

หนามเตยคิดว่ามันจะมีอะไรที่ทำให้เธอไม่อยากช่วยให้ทั้งสองคืนดีกันนอกเสียจากว่าชายหนุ่มมีคนอื่น

“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ..คือผมเคยทำร้ายนิดมาก่อน”

อคิณรีบส่ายหัวเรื่องนั้นเขาไม่มีให้เป็นปัญหา..และเขาก็ตอบถึงปัญหาที่เขามีด้วยเสียงอ่อนลงอีกด้วยยังไม่แน่ใจว่าจะเล่าให้หญิงสาวฟังดีหรือไม่

“หืมม...”

หนามเตยยิ่งฟังเธอก็ยิ่งสงสัย

“ผม...”

อคิณตัดสินใจเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้หนามเตยฟังเพราะตอนนี้เขาก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วเขาทำผิดก็ต้องยอมรับผิด

“หา..ทั้งหมดนี่ฝีมือคุณ...”

หนามเตยไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยว่าณดาเพื่อนเธอต้องมาเจอะไรเลวร้ายเพราะฝีมือชายหนุ่มตอนนี้เธอชักเริ่มสองจิตสองใจแล้วว่าจะช่วยเขาให้คืนดีกับเพื่อนเธอดีหรือเปล่าเพราะจะว่าชายหนุ่มหูเบาไปสิ่งที่เขาทำมันก็เกินไปจริงๆ

“เอ่อ...ครับ”

“ไม่อยากจะเชื่อเลย”

“แล้วคุณได้รู้แบบนี้แล้วจะอยากช่วยผมไหมล่ะครับ”

อคิณเดาท่าทางของหนามเตยไม่ออกเลยจริงๆ

“คือ...ถ้าคุณหนีไปจากนีน่าเท่ากับว่าคุณก็ไม่ได้แก้ตัวอะไรเลยคุณคิดสิ...สิ่งที่ถูกคุณควรจะทำให้ครอบครัวมีความสุขไม่ใช่เหรอฉันเชื่อว่านิดยังรักคุณถึงพยายามผลักไสคุณแล้วคุณล่ะคิดยังไงกับเพื่อนฉันกันแน่”

หนามเตยนั่งนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งเธอพยายามไม่เอาเรื่องเก่ามาเป็นทิฐิและพยายามคิดว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่ควรจะเป็นคืออะไร...หากชายหนุ่มยังยืนยันว่าเขาต้องการที่จะรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นเธอคิดว่าเขาไม่ควรจากไปตามคำที่ณดาสั่งแต่ควรจะทำครอบครัวให้มันเป็นครอบครัวมากกว่าเพราะเธอคิดว่าณดาก็ยังคงรักอคิณอยู่ไม่อย่างนั้นคงจะไม่ไล่แบบนี้เพราะเธอรู้ว่าเพื่อนเธอคงยังสับสนและกลัวเสียงหัวใจตัวเองเป็นแน่...อีกทั้งเธอก็อยากจะรู้ความรู้สึกที่แท้จริงของชายหนุ่มอีกด้วยว่าคิดยังไงกับเพื่อเธอกันแน่

“ผม..คือ..”

อคิณยังคิดไม่ตกเหมือนกันว่าเขาคิดยังไงกับหญิงสาวกันแน่ตอนนี้ที่เขาอยากอยู่กับเธอไม่ใช่เพราะอยากอยู่กับนีน่าเท่านั้นแต่มันอะไรก็ยังถามใจตัวเองอยู่เหมือนกัน

“เอางี้..ถ้านิดมีผู้ชายคนอื่นคุณโอเคไหม”

หนามเตยเองก็ดูไม่ออกว่าชายหนุ่มคิดยังไงกับเพื่อนเธอกันแน่แต่เรื่องนีน่าเธอมั่นใจเต็มร้อยว่าชายหนุ่มรักลูกสาวของเขามากจึงลองหาวิธีพูดเพื่อให้เขาตอบคำถามแล้วเธอจึงต้องมาวิเคราะห์อีกที

“ผมไม่โอเค”

จากคำถามของหนามเตยเขาตอบออกมาได้ทันทีเลยว่าเขาไม่โอเคไม่ชอบเวลาที่มีชายอื่นมาใกล้ณดาและไม่ชอบให้ณดาทำตัวสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นถึงแม้จะเป็นคนที่รู้จักกันก็ตาม

“แล้วตอนที่คุณเห็นนิดอยู่ในอันตรายคุณรู้สึกอย่างไร”

หนามเตยเริ่มยิ้มออกแล้วแต่เธอขอลองถามอีกสักนิดก็แล้วกัน

“ผมปวดหัวใจที่ปล่อยให้นิดอยู่ในอันตราย...ผมไม่อยากให้ใครมาทำอะไรเธอกับลูก...หากนิดต้องเจ็บให้ผมเจ็บแทนยังจะดีเสียกว่า”

เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ณดาโดนจับตัวไปพร้อมนีน่าคราที่ผ่านมาเขาใจไม่ดีเอาเสียเลยหากเป็นไปได้เขาอยากตกอยู่ในสถานการณ์นั้นแทนเธอตอนที่เห็นเธอร้องให้กอดลูกน้อยใจเขาเจ็บปวดอย่างมากจนอยากจะฉีกเนื้อคนที่มันกล้าทำนีน่ากับณดาเป็นชิ้นๆและยิ่งรู้ว่าตัวเองทำให้เธอเป็นเหยื่อล้างแค้นด้วยความเข้าใจผิดเขาก็ยิ่งโกรธตัวเอง

“คุณให้คำตอบตัวเองได้หรือยังว่าคุณรู้สึกยังไงกับนิด”

หนามเตยรู้แล้วว่าเขารู้สึกอย่างไรกับเพื่อนเธออยู่ที่เจ้าตัวเท่านั้นที่จะรู้ตัวหรือไม่เพราะเธอคิดว่าหลายเรื่องหลายราวมันคงอยู่เป็นปัญหาในใจของเขาจึงทำให้เขาแยกไม่ออกว่ารู้สึกอะไรกับณดา

“.....”

อคิณยังคงเงียบและใช้ความคิด

“เอาเป็นว่าคุณได้คำตอบเมื่อไร...ฉันจะดูอีกทีแล้วกันว่าจะช่วยคุณดีหรือไม่ช่วยดี...ฉันต้องกลับแล้วดูแลตัวเองด้วยแล้วกันนะคะ”

หนามเตยมีเวลาอยู่ที่นี่ไม่มากเพราะเธอต้องรีบกลับไปทำงานต่อหากชายหนุ่มได้คำตอบมาตอบเธอเมื่อไรเมื่อนั้นเธอจะตัดสินใจเรื่องจะช่วยเขาหรือไม่ช่วยอีกที..และตอนนี้เธอก็ต้องช่วยณดาเพื่อนเธอให้กลับมาสดใสอีกครั้งก่อนเพราะพึ่งจะรู้วันนี้เองว่าเพื่อนเธอจิตใจบอบช้ำแค่ไหนทั้งยังปลงตกเรื่องการเจ้าคิดเจ้าแค้นว่ามันไม่ได้เป็นผลดีต่อใครเลยจริงๆ

“ครับ...ขอบคุณครับที่มาเยี่ยมผม”

อคิณขอบคุณหญิงสาวที่มีแก่ใจมาเยี่ยมเขาทั้งยังรับฟังปัญหาของเขาอีกด้วยเขาดีใจที่ณดามีเพื่อนดีๆแบบหนามเตยอยู่ใกล้ตัว

เอี๊ยด...ปังง

“อ๊ายย”

หนามเตยขับรถกลับโฮมสเตย์ฟังเพลงมาชิวๆแต่อยู่ดีๆก็มีเหตุการณ์ทำให้เธอร้องกรี๊ดออกมาเพราะจู่ๆก็มีใครไม่รู้ขับรถมาชนท้ายรถเธอ

“โถ่..เอ้ยย..”

เตชินพึ่งกลับมาถึงบ้านเมื่อช่วงเช้าเขาก็เลยอยากจะขับรถเล่นชมที่นี่ว่ามันมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้างแต่ด้วยความไม่ชินทางเลยทำให้เขาไม่ระวังเท่าไร

“ขับรถยังไงของคุณเนี่ย”

หนามเตยลงมาได้เธอก็เห็นชายหนุ่มร่างสูงผิวขาวใบหน้าเกลี้ยงเกลาแต่งตัวก็ดูเป็นผู้ดีแต่สายตาคมเข้มนั้นดูจะไม่ค่อยพอใจกับเหตุการณ์เหมือนกันเธอเองก็เช่นกันที่ไม่พอใจกับเหตุการณ์นี้เป็นอย่างมากเพราะยิ่งรีบที่จะกลับไปทำงานเธอเองก็อุตส่าห์ขับรถระวังแล้วก็ยังจะมีคนที่ไม่ระวังทำให้เกิดอุบัติเหตุครั้งนี้ได้อีก