ทางด้านคริสโตเฟอร์
“นี่ครับคุณผู้หญิง”
เคทเธอรีนกำลังนั่งรออาหารอยู่ดีๆก้มีพนักงานถือช่อกุหลาบช่อโตมาให้เธอ
“เอ่อ...ของฉันเหรอคะ”
หญิงสาวรับมาอย่างเงอะๆงะๆ
“ครับ”
“พี่คริส”
เมื่อ่เปิดอ่านการ์ดก็รู้ทันทีว่าเป็นของใคร
“พี่ให้เป็นของขวัญยินดีที่เคทได้งาน”
“ขอบคุณนะคะ”
หญิงสาวอมยิ้มเล็กน้อยแอบคิดว่าหากเขาให้เธอเนื่องในโอกาสอื่นก็คงจะดี
3 วันต่อมา
โรงแรมXXXX
วันนี้เป็นวันทำงานวันที่สองของเคทเธอรีนเธอสามารถเข้ากับเพื่อนร่วมงานทุกคนได้ดีและวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอต้องลุยงานข้างนอกกับนุจรีเพราะเธอต้องมาคุยงานกับเจ้าของโรงแรมดังที่จะจ้างให้พวกเธอจัดงานในเดือนหน้า
“งานแรกตื่นเต้นไหม”
เมื่อมาถึงหน้าโรงแรมนุจรีแอบเห็นเคทเธอรีนประหม่าเล็กน้อยจึงถามด้วยความที่เคยเป็นมาก่อน
“ตื่นเต้นค่ะ”
เคทเธอรีนพยักหน้าหงึกหงักทำไมเธอจะไม่ตื่นเต้นมันเป็นงานแรกของเธอนี่นา
“สูดหายใจเข้าลึกๆ...ไปลุยกันเลย”
นุจรีพยายามให้หญิงสาวเรียกพลังมาให้มากที่สุดเพราะเหตุการณ์ต่อไปจะต้องเข้าไปคุยกับลูกค้าแล้ว
5นาทีต่อมา
“คุณวิชิตออยู่ข้างในแล้วค่ะคุณนุจรี”
“ค่ะ”
สองสาวขึ้นลิฟท์มาที่ชั้นบนสุดของโรงแรมเมื่อมาถึงก็มีพนักงานสาวซึ่งน่าจะเป็นเลขาของผู้บริหารใหญ่ที่นี่มารอต้อนรับพวกเธฮอยู่และเชิญเธอเข้าห้องที่มีป้ายติดว่าประธานใหญ่
“สวัสดีค่ะคุณวิชิต”
นุจรียกมือสวัสดีอีกฝ่ายตามมารยาททั้งเคทเธอรีนเองก็ยกมือตามเจ้านายของเธอตามมารยาทเช่นกัน
“สวัสดีครับคุณนุจรี...เชิญนั่งก่อนครับ”
วิชิตเองก็รีบรับไหว้ทั้งคู่แล้วเชิญหญิงสาวทั้งสองให้นั่งคุยกัน
“พอดีวันนี้นุชจะมาคุยเรื่องงานเดินแบบเครื่องเพชรที่จะจัดในโรงแรมเดือนหน้าค่ะ”
เมื่อนั่งเรียบร้อยแล้วนุจรีก็เริ่มพูดธุระของเธอที่มาวันนี้ทันทีเพราะรู้ว่าวิชิตงานเยอะเธอไม่อยากจะรบกวนเวลาของลูกค้าเธอเท่าไร
“คุณนุชมาวันนี้ก็ดีเลยครับลูกสาวของผมพึ่งกลับมาพอดีเดี๋ยวเรื่องรายละเอียดงานให้ลูกสาวของผมเป็นคนตัดสินใจเลยนะครับลูกผมหัวสมัยใหม่คงจะคิดอะไรที่น่าสนใจได้เยอะ”
วิชิตเห็นว่าลูกสาวของเขาพึ่งกลับมาจากเมืองนอกแล้วก็เป็นคนสมัยใหม่กว่าเขาก็เลยอยากให้งานนี้เป็นสิทธิ์ในการตัดสินใจของลูกสาวเขาว่าเธออยากจะได้งานเป็นแบบนั้นเขาก็เอาแบบนั้น
“อ่อ..ได้เลยค่ะ”
นุจรีพยักหน้าเข้าใจ
“นั่นไงครับลูกผมมาพอดีเลย”
“คุณพ่อคะ...”
พริมมาเข้ามาที่โรงแรมเพราะพ่อของเธอขอร้องให้ช่วยงานเรื่องจัดงานเดินแบบเครื่องเพชรงานที่โชว์ความรวยแบบนี้เธอไม่พลาดอยู่แล้วยิ่งพ่อเธอให้สิทธิ์เธอเป็นคนตัดสินใจเองแบบนี้งานที่ออกมาจะต้องหรูกว่าใครที่เคยทำมาแน่นอน
“..........”
เคทเธอรีนมีสีหน้าตกใจเล็กน้อยเธอจำได้ว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่อยู่ในห้องกับคริสโตเฟอร์วันนั้นไม่คิดว่าโลกจะกลมทำให้เธอมาเจอกับหญิงสาวคนนี้อีก
“เรื่องงานเดินแบบที่จะจัดเดือนหน้าพ่อให้ลูกเป็นคนตัดสินใจเลยนะว่าต้องการแบบไหนคุยกับคุณนุชเค้าได้เลยนะลูก”
“ได้เลยค่ะคุณพ่อ”
พริมมาเองก็แอบตกใจเล็กน้อยเหมือนกันที่ไม่คิดว่าจะเจอเคทเธอรีนที่นี่แต่ในเมื่อทุกอย่างมันจะเป็นใจให้หญิงสาวมารับคำสั่งจากเธอแบบนี้เธอก็คงจะมีอะไรเล่นสนุกๆแล้ว
“งั้นเดี๋ยวเราเริ่มคุยงานกันเลยนะคะ”
นุจรีไม่รีรอที่จะเอ่ยปากขอคุยเรื่องงานกับหญิงสาวอย่างละเอียดเพราะเธอต้องการให้งานครั้งนี้มันเพอร์เฟคที่สุดงานใหญ่หากเธอทำดีเธอก็จะมีงานเข้ามาเรื่อยๆไม่ขาดสาย
“........”
ทั้งสามสาวคุยเรื่องงานกันได้พักใหญ่แต่ดูเหมือนนุจรีจะมีอาการหนักใจนิดหน่อยเพราะรูปแบบงานที่พริมาให้เธอมามันค่อนข้างจะยากพออสมควรแต่เธอก็เข้าใจคนที่จบนอกมาก็ต้องเยอะเป็นธรรมดาเมื่อคุยเรื่องงานกันได้ร่วมชั่วโมงก็เป็นอันเสร็จสิ้น
“เดี๋ยวพรีมขอคุยกับลูกน้องคุณนุชเป็นการส่วนตัวหน่อยนะคะ”
ในขณะที่เคทเธอรีนและนุจรีกำลังจะเตรียมตัวกลับพริมมาก็เอ่ยปากขอคุยกับคทเธอรีนเป็นการส่วนตัว
“อะ..เอ่อ..”
นุจรีอึกอักเล็กน้อยเพราะเธอไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะคุยอะไรกับลูกน้องของเธอ
“.........”
เคทเธอรีนพยักหน้าให้กับนุจรีเป็นการบอกว่าเธอคุยได้ไม่ได้มีปัญหาอะไร
“ได้ค่ะ...เดี๋ยวพี่ไปรอหน้าห้องนะ”
“ค่ะ”
นุจรีรีบเก็บของแล้วออกไปรอที่หน้าห้องอย่างใจจดใจจ่ออยากจะรู้นักว่าพริมมาจะคุยอะไรกับเคทเธอรีนเธอยิ่งมองออกว่าพริมมาเป็นคนแรงก็ยิ่งเป็นห่วงลูกน้องของเธอ
“ได้ข่าวว่าเธออยู่กับคริสมานานแล้วเหรอ”
พริมายืนถามเคทเธอรีนอย่างเสียมารยาท
“เอ่อ...ค่ะ”
เคทเธอรีนเองไม่ได้มีอะไรปฏิเสธเธอก็อยู่กับคริสโตเฟอร์มานานจริงๆ
“เธอเป็นอะไรกับคริสกันแน่”
พริมมามองจ้องหน้าหญิงสาวตาเขม็ง
“ฉันนับถือพี่คริสเป็นพี่ชายคนนึงค่ะ”
เคทเธอรีนตอบโดยที่ไม่มองหน้าอีกฝ่ายเธอกับเขาสถานะตอนนี้ก็เป็นแค่พี่น้องเท่านั้นไม่ได้มีอะไรเกินเลย
“แล้วเธอจะอยู่เกาะเค้าไปอีกนานเท่าไร”
พริมมายังคงตั้งคำถามหญิงสาวจนกว่าเธอจะได้คำตอบอย่างพอใจ
“ก็..ถ้าฉันมีเงินสักก้อนฉันก็จะหาที่อยู่เองค่ะ”
ตอนนี้เคทเธอรีนไม่เข้าใจว่าทำไมเธอจะต้องมานั่งตอบคำถามคนอื่นด้วยแต่เธอก็ไม่อยากจะมีปัญหากับคนเป็นลูกค้าเพราะเธอไม่อยากให้งานของนุจรีพังหากเธอทำอะไรให้อีกฝ่ายไม่พอใจ
“ดี...คิดได้แบบนี้ก็ดีถ้าเธอยังอยู่กับเค้าแบบนี้เดี๋ยว..ผู้หญิงคนอื่นของเค้าจะเข้าใจผิดซะ”
พริมมายิ้มกริ่มเมื่อรู้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองที่ออกมาจากปากหญิงสาวทำให้เธอรู้ว่าเธอมีสิทธิ์ในตัวคริสโตเฟอร์เพราะตอนนี้เขายังไม่มีใคร
“แค่นี้ใช่ไหมคะที่คุณจะพูด”คำบางคำมันทำให้เคทเธอรีนแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวจึงรีบพูดตัดบทอีกฝ่ายแล้ว“..........”พริมมาพยักหน้าอย่างพอใจ“.........”เมื่อพริมมาไม่ได้ถามอะไรเธอต่อเคทเธอรีนจึงรีบลุกแล้วเดินออกไปจากห้องนี้ทันที“มาแล้วเหรอ...ไปกลับกันเถอะ”“ค่ะ...”“มีอะไรหรือเปล่า”“เปล่าค่ะพี่นุช..แค่คุณพรีมอยากให้งานออกมาดีแค่นั้นค่ะ”“..........”นุจรีเห็นสีหน้าของเคทเธอรีนเธอเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะเป็นเรื่องแค่นั้นแต่แค่ไม่อยากถามอะไรต่อเท่านั้นเองแอบคิดในใจว่าสองคนนี้อาจจะมีปัญหาอะไรกันมาก่อนเป็นแน่เย็นของวันเพนท์เฮ้าส์“เคทเป็นอะไรหรือเปล่าเห็นซึมๆตั้งแต่กลับมาแล้วที่ทำงานมีปัญหาเหรอ”คริสโตเฟอร์เห็นหญิงสาวหน้าไม่สบอารมณ์ตั้งแต่ลับมาแล้วเมื่อนั่งทานข้าวเย็นด้วยกันจึงถือโอกาสนี้ถามเธอเสียเลยเพราะเธอเป็นแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เขาไม่สบายใจไปด้วย“เอ่อ...ไม่มีค่ะ..แค่เคทเหนื่อยๆ”เคทเธอรีนเลี่ยงที่จะพูดตอบเรื่องในใจที่ทำให้เธอมีอาการเป็นแบบนี้“งั้นทานเยอะๆเลยนะ”หากเป็นแค่เหนื่อยเขาก็ไม่ค่อยกังวลเขาพยายามตักอาหารใส่จานเธอเยอะๆเมื่อทานแล้วจะได้หายเหนื่อย“ค่ะ”“พี่คริสคะ”“หืมม”“เ
วันต่อมาโรงแรมXXX20.30 น.“คิณคุณนิดไม่ได้มาด้วยเหรอวะ”คริสโตเฟอร์เดินเข้างานมาก็มองหาเพื่อนของเขาทันทีเพื่อนเขาหาไม่ยากเพราะตัวสูงกว่าใครเค้าเมื่อเจอก็รีบเข้ามาทักทายแต่ก็ไม่ยักจะเห็นภรรยาสุดที่รักของเพื่อนเขามาด้วยจึงถามหาเพราะปกติแล้วสองคนนี้จะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดยกเว้นเวลาทำงานเท่านั้น“ณดลไม่สบายน่ะสิฉันก็เลยมาคนเดียวจะดีกว่า”อันที่จริงณดาก็จะมากับเขาด้วยแต่ติดตรงที่ลูกคนเล็กของเขาดันมาป่วยจึงต้องมาคนเดียว“นีน่าไม่ร้องตามแกเหรอวะ..”“ตอนแรกก็เหมือนจะตามดีหน่อยลูกสาวฉันพูดรู้เรื่อง”“...นีน่าเป็นเด็กน่ารักนะ...ถ้าฉันมีลูกน่ารักอย่างนีน่าก็คงดี”คริสโตเฟอร์ชอบนิสัยของลุกสาวเพื่อนของเขามากเพราะเป็นเด็กที่เข้าใจอะไรง่ายมากเท่าที่เขาเคยเจอมา...หากเขาเลือกได้ก็ยากมีลูกนิสัยเหมือนนีน่าเหมือนกันคงจะไม่เหนื่อยในการเลี้ยงดี“หาแม่ของลูกก่อนเพื่อนอย่าพึ่งมโน”อคิณหันไปยิ้มกริ่มมองหน้าเพื่อนของเขาอย่างกรุ้มกริ่มทั้งยังแซวหยอกให้เพื่อนของเขาหาแม่ให้ได้ก่อนที่คิดจะมีลูก“เออน่า”คริสโตเฟอร์โดนแซวแบบนั้นก็ถึงกับไปไม่เป็นเขามีคนที่มองอยู่แล้วแต่แค่ตอนนี้เขายังไม่กล้าลุยก็เท่านั้นเพราะดูท่
“พี่เคทเป็นยังไงบ้างคะ...เราเข้าไปข้างในกันดีกว่านะคะ”แพรวารีบเข้าไปดึงตัวเคทเธอรีนที่ยืนนิ่งตกใจกับเหตุการณ์เข้าไปด้านในส่วนอคิณกับคริสโตเฟอร์ก็กันนักข่าวไม่ให้ตามเคทเธอรีนเข้าไปเพราะเข้าใจว่านักข่าวคงต้องไปถามหาสาเหตุที่เธอโดนแกล้งเรื่องนี้แน่“เคทเป็นยังไงบ้าง...ทำไมคุณพรีมต้องทำกันขนาดนี้นะ”นุจรีรีบเคลียที่หน้านแล้วรีบเข้ามาหาเคทเธอรีนกับแพรวาไม่เข้าใจว่าพริมมาทำไมต้องทำกับเคทเธอรีนแบบนี้ด้วย“นั่นน่ะสิคะ”แพรวาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันถ้าหากเธอไม่มีหลักฐานช่วยเคทเธอรีนป่านนี้ชื่อเสียงพังป่นปี้หมดตอนนี้เคทเธอรีนเอาแต่นั่งนิ่งอึ้งทำอะไรไม่ถูกใบหน้าซีดเซียวใจเต้นแรงจนแทบจะกระเด็นหลุดออกมาอยู่รอมร่อ“เคท”“เคท”เมื่ออคิณและคริสโตเฟอร์เคลียพวกนักข่าวเสร็จก็เดินหาเคทเธอรีนเมื่อเห็นว่าเธอนั่งอยู่ในห้องแต่งตัวจึงรีบกรูกันเข้ามาดูอาการของเธอ“พี่คริสคะ”เคทเธอรีนเงยหน้ามองคริสโตเฟอร์น้ำตาของเธอตอนนี้ไหลพรากออกมาอย่างห้ามไม่ได้“ไม่เป็นไรนะเคท..”คริสโตเฟอร์เข้าไปสวมกอดปลอบหญิงสาวอย่างเห็นใจและสงสารเธอไม่น่ามาเจอเรื่องอะไรแบบนี้เลยเขาคิดว่าการที่พริมมาทำแบบนี้กับเคทเธอรีนสาเหตุมันน่าจะมาจ
เพนท์เฮ้าส์“ไม่เห็นจะต้องรีบขนของมาที่นี่เลยนี่คะ”เคทเธอรีนไม่เข้าใจว่าทำไมคริสโตเฟอร์จึงให้เอรีบย้ายมาที่นี่นักเพราะรออีกสักพักก็ได้“ไม่ได้เคทเป็นแฟนพี่ก็ต้องอยู่กับพี่สิ”ชายหนุ่มจะปล่อยให้คนที่เขารักอยู่ลำบากคนเดียวได้ยังไงเขาอยากดูแลเธอเองในทุกๆเรื่อง“เคทบอกพี่คริสตอนไหนคะว่าเราเป็นแฟนกันแล้ว”เคทเธอรีนรู้สึกว่าชายหนุ่มจะข้ามขั้นอะไรไปหรือเปล่าเธอรู้สึกดีกับเขาก็จริงแต่เธอยังไม่ได้พูดออกมาสักคำเลยว่าจะเป็นแฟนกัน“อ้าว...ไม่รู้แหละก็ใจเราตรงกันแล้วก็เท่ากับเป็นแฟนกันแล้วหรืออยากข้ามขั้นงั้นพรุ่งนี้ไปจดทะเบียนกันเลยดีไหม”คริสโตเฟอร์เดินมาโอบไหล่หญิงสาวแล้วทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาด้วยกันเขาวาดแผนอนาคตกับเธอเอาไว้หมดแล้ว“อย่าพึ่งเออออไปฝ่ายเดียวสิคะ...”เคทเธอรีนไม่คิดว่าเขาจะคิดถึงอนาคตกับเธอไปไกลขนาดนี้แค่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ดีแล้วเธอขอค่อยๆเป็นค่อยๆไปกับเขาจะดีกว่า“เคท...”“คะ??..พี่คริสทำอะไรคะ”คริสโตเฟอร์หันมามองหญิงสาวด้วยสายตาหวานฉ่ำในใจมันสั่งว่าอยากจะกดหอมแก้มเธอสักฟอดให้ชื่นใจหลังจากที่ไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกันนานเคทเธอรีนเองก็เริ่มที่จะเอี้ยวตัวหลบเพราเริ่มเขินหน้าแดงที่เขาทำแบบ
“ฮึก..ฮือๆๆๆ..ทำไมคะ..พี่คิณทำแบบนี้กับนิดได้ยังไงคะ..ฮือๆๆๆ”หญิงสาวนั่งร้องให้ตัวโยนในห้องสวีทของรีสอร์ทแห่งหนึ่งที่เชียงใหม่เธอร้องจนน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือดผิดหวังที่คนที่เธอรักมาหลอกให้เธอรักจนเชื่อใจจนมอบตัวมอบใจไปให้เขาทั้งหมดแต่เขากลับหนีเธอไปโดยให้เหตุผลว่าคงไม่สามารถที่จะรักกับเธอได้ทุกอย่างที่ผ่านมามันคือเรื่องหลอกลวงทั้งหมดเขาทำลายโลกของเธอจนหมดสิ้นแล้วในชีวิตของเธอตอนนี้ไม่เหลืออะไรแล้วบ้านของเธอก็ล้มละลายโดนฟ้องข้อหาฉ้อโกงพ่อของเธอจึงฆ่าตัวตายหนีเธอไปหญิงสาวคิดว่าจะมีคนรักที่คอยอยู่ข้างๆแต่ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรเลย“เฮ่อ!!..ฝันร้ายอีกแล้วเหรอเรา”ดึกสงัดที่เชียงรายณดาตื่นขึ้นมากลางดึกเธอฝันร้ายแบบนี้มาเป็นเวลาสี่ปีกว่าแล้วเรื่องราวในวันนั้นเป็นอะไรที่ทำร้ายจิตใจของเธอมากตอนนั้นอคิณแฟนเก่าของเธอบอกกับเธอว่าอยากจะพาเธอไปเที่ยวให้หายเครียดเขาและเธอจึงเลือกที่จะเที่ยวที่เชียงใหม่กันแต่ใครจะไปรู้ว่าคืนนั้นเมื่อเธอเสียตัวให้เขาไปแล้วเขากลับหายเข้ากลีบเมฆทิ้งไว้เพียงจดหมายให้เธอได้รับรู้ว่าเรื่องทุกอย่างมันเป็นเรื่องโกหกเขาไม่ได้รักเธอจริงเพียงแค่อยากจะได้ตัวของเธอก็เท่านั้น“คุณ
เย็นของวัน“สวัสดีค่ะน้านิน้าเตย”นี่น่ากลับมาจากโรงเรียนหลังจากที่คนเป็นแม่ไปรับมาได้เด็กหญิงก็ทักทายทุกคนโดยที่ไม่ต้องมีใครบอก“สวัสดีค่ะ...สาวน้อยไปโรงเรียนมาสนุกไหมคะ”นิชารีบเข้าไปหาหลานสาวของเธอที่นับวันๆจะทำให้พวกเธอหลงอยู่เรื่อยๆกับคำพูดหวานๆ“สนุกค่า”เด็กหญิงตอบเสียงดังฟังชัดพร้อมยิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดี“โอ้โหท่าทางจะสนุกจริงๆนะเนี่ย”หนามเตยได้ยินเสียงของเด็กหญิงจึงต้องหยุดมือจากการทำงานเพราะตกใจเสียงหากหลานของเธอจะสนุกขนาดนี้คงจะชอบการไปโรงเรียนมากแน่ๆ“ฮ่าๆๆ”ณดาหัวเราะให้กับความสดใสของลูกสาวเธอนี่แหละที่เป็นสีสันในชีวิตของเธอที่ไม่ว่าเจอเรื่องอะไรก็ทำให้เธอสู้ต่อได้“เออ..คลิปตัดจะเสร็จแล้วนะ”หนามเตยทำคลิปที่ณดาถ่ายวันนี้ช่วงเช้าเกือบเสร็จแล้วเธอไม่ต้องตัดอะไรมากเพราะณดาทำงานอย่างลื่นไหลทีสุด“ไวมาก..”นิชาหันมาหาหนามเตยเธอเองยังอึ้งที่เห็นว่าเพื่อนเธอทำงานไวเหลือเกิน“ก็นิดพูดได้ลื่นไหลขนาดนั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะต้องตัดต่อมากมายพรุ่งนี้ก็น่าจะลงได้”“ดีแล้วยิ่งลงไวยิ่งดีเราจะได้รูว่าฟีดแบคดีไหม”ณดาเองเห็นว่าหากลงไวเท่าไรก็ยิ่งดีเพราะเธอจะได้รู้ว่าผลตอบรับมันดีหรือไม่หากยัง
“พ่อนึกว่าเที่ยวจนลืมพ่อซะแล้ว”เคลวินกอดต้อนรับคนเป็นลูกสาวที่เวลาไปเที่ยวทีก็หายไปเสียหลายวันจนเขาอดประชดไม่ได้เขาเองก็เหลือลูกสาวของเขาเพียงแค่คนเดียวอยากจะให้อยู่ด้วยกันแต่ในเมื่อลูกสาวของเขาอยากเที่ยวเขาก็ต้องตามใจเพราะเห็นว่าเป็นความสุขของลูก“หืมม..ใครจะลืมคุณพ่อล่ะคะนี่ของฝากค่ะ”เคทเธอรีนยังทำท่าทีออดอ้อนคนเป็นพ่อเฉกเช่นที่เคยทำตั้งแต่เด็ก“ขอบใจลูก..อ้าวแล้วอีกถุงของใคร”เคลวินเห็นว่าลูกสาวของเขาถือมาอีกถุงเขาอยากจะรู้ว่าลูกสาวเขาซื้อมาให้ใคร“ของพี่คิณค่ะเดี๋ยวเคทเอาไปให้พี่คิณที่บ้านพรุ่งนี้ค่ะ”“อ่อ..อืม”เมื่อรู้ว่าของฝากเป็นของใครเขาก็ไม่ได้ถามอะไรเคทเธอรีนต่อเพราะเป็นเรื่องปกติที่เคทเธอรีนจะสนใจและใส่ใจกับอคิณมากเป็นพิเศษเพราะทั้งสองก็ค่อนข้างสนิทกันเขาไม่รู้ว่าอคิณคิดกับลูกสาวของเขาแบบไหนแต่เท่าที่เห็นก็น่าจะเอ็นดูเหมือนน้องสาวคนนึงแต่ลูกสาวเขาน่ะสิน่าจะคิดไปไกลแล้วบ้านอคิณอคิณค้นหาที่พักในแบบที่ลูกทัวร์ของเขาติดต่อมาว่าอยากจะได้โฮมสเตย์ที่ติดกับธรรมชาติเขาบังเอิญไปเจออะไรบางอย่างที่สะดุดตาเข้าเสียแล้ว“หืม..”คลิปวีดีโอพรีเซนท์ที่มีผู้หญิงคนหนึ่งที่เขานั้นคุ้นเคยกำ
“อะ..เอ่อ..ค่ะ”เคทเธอรีนเกาหัวแก้เก้อเล็กน้อยเพราะเธอตั้งใจจะซื้อของมาให้อคิณคนเดียวจริงๆนั่นแหละและก็ไม่ได้คิดตั้งแต่คราแรกว่าจะเอามาให้เขาที่นี่ด้วย“ว้า..นึกว่ามีของพี่ด้วยซะอีก”“อืมม..เคทเลี้ยงข้าวพี่คริสแทนก็ได้ค่ะจะเที่ยงพอดี”เคทเธอรีนหาเรื่องปลอบใจคริสโตเฟอร์โดยจะพาไปเลี้ยงข้าวแทนหวังว่าพี่ชายคนนี้ของเธอจะไม่งอนอีกอย่างเธอก็อยากจะมีเพื่อนทานข้าวกลางวันอยู่แล้วเพราะเธอกะเวลามาที่นี่เพราะอยากจะทานอาหารกลางวันกับอคิณ“พี่ล้อเล่นไม่ต้องเลี้ยงข้าวพี่ก็ได้”คริสโตเฟอร์รีบตอบปฏิเสธเพราะเขาแค่ล้อเธอเล่นเท่านั้นเมื่อเห็นหญิงสาวมีท่าทีจริงจังจึงเลิกแกล้งเธอ“เคทอยากหาเพื่อนทานข้าวด้วยพอดีค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นยินดีครับ”หากหญิงสาวอยากได้เพื่อนทานอาหารกลางวันเขาก็ยินดีเพราะนี่มันก็ใกล้เที่ยงแล้วเขาต้องออกไปหาอะไรทานอยู่ดีร้านอาหารXXX“น้องเคทมีแพลนจะไปเที่ยวไหนต่อครับ”คริสโตเฟอร์เห็นว่าหญิงสาวไปแทบจะทุกที่แล้วเขาอยากรู้ว่าที่ไหนบ้างที่เธอกำลังจะไปต่อ“พี่คริสจะไปด้วยเหรอคะ..ฮ่าๆๆ”เคทเธอรีนพูดหยอกชายหนุ่มเพราะเธอรู้ว่าคริสโตเฟอร์ไม่ค่อยเดินทางไปเที่ยวไหนนอกจากเดินทางเฉพาะเรื่องงาน“เปล่า