“พี่เคทเป็นยังไงบ้างคะ...เราเข้าไปข้างในกันดีกว่านะคะ”
แพรวารีบเข้าไปดึงตัวเคทเธอรีนที่ยืนนิ่งตกใจกับเหตุการณ์เข้าไปด้านในส่วนอคิณกับคริสโตเฟอร์ก็กันนักข่าวไม่ให้ตามเคทเธอรีนเข้าไปเพราะเข้าใจว่านักข่าวคงต้องไปถามหาสาเหตุที่เธอโดนแกล้งเรื่องนี้แน่
“เคทเป็นยังไงบ้าง...ทำไมคุณพรีมต้องทำกันขนาดนี้นะ”
นุจรีรีบเคลียที่หน้านแล้วรีบเข้ามาหาเคทเธอรีนกับแพรวาไม่เข้าใจว่าพริมมาทำไมต้องทำกับเคทเธอรีนแบบนี้ด้วย
“นั่นน่ะสิคะ”
แพรวาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันถ้าหากเธอไม่มีหลักฐานช่วยเคทเธอรีนป่านนี้ชื่อเสียงพังป่นปี้หมด
ตอนนี้เคทเธอรีนเอาแต่นั่งนิ่งอึ้งทำอะไรไม่ถูกใบหน้าซีดเซียวใจเต้นแรงจนแทบจะกระเด็นหลุดออกมาอยู่รอมร่อ
“เคท”
“เคท”
เมื่ออคิณและคริสโตเฟอร์เคลียพวกนักข่าวเสร็จก็เดินหาเคทเธอรีนเมื่อเห็นว่าเธอนั่งอยู่ในห้องแต่งตัวจึงรีบกรูกันเข้ามาดูอาการของเธอ
“พี่คริสคะ”
เคทเธอรีนเงยหน้ามองคริสโตเฟอร์น้ำตาของเธอตอนนี้ไหลพรากออกมาอย่างห้ามไม่ได้
“ไม่เป็นไรนะเคท..”
คริสโตเฟอร์เข้าไปสวมกอดปลอบหญิงสาวอย่างเห็นใจและสงสารเธอไม่น่ามาเจอเรื่องอะไรแบบนี้เลยเขาคิดว่าการที่พริมมาทำแบบนี้กับเคทเธอรีนสาเหตุมันน่าจะมาจากเขาเป็นแน่เขารู้ว่าเธอร้ายแต่ก็ไม่คิดว่าจะกล้าแกล้งฉีกหน้าเคทเธอรีนถึงขนาดนี้
ทางด้านพริมมา
“หึ้ยย..อีนังนั่นมันเป็นใคร..กล้ามาฉีกหน้าฉัน...มันจะต้องโดนสั่งสอน”
พริมมาแค้นใจแพรวาอย่างมากเรื่องนี้เธอจะต้องเอาคืนเป็นแน่ที่กล้าทำแผนของเธอพังแถมยังทำให้เธอต้องเสียหน้าอีกต่างหากไม่รู้ว่าวันรุ่งขึ้นจะมีคนเขียนข่าวของเธอว่าอย่างไรบ้าง
วันต่อมา
สวนสาธารณะ
วันนี้เป็นวันหยุดของเคทเธอรีนเธอนั่งอยู่ที่สวนสาธารณะใกล้ๆกับหอพักของเธอเพราะชายหนุ่มโทรนัดให้เอมารอที่นี่เธอเองก็ไม่รู้ว่าเขามีธุระอะไรที่สำคัญจึงนัดกะทันหันแบบนี้
“พี่คริสนัดเคทมามีอะไรหรือเปล่าคะ”
เมื่อชายหนุ่มมาถึงเธอจึงถามเขาทันทีว่ามีธุระเรื่องอะไร
“พี่อยากจะขอโทษ”
คริสโตเฟอร์นั่งลงข้างๆหญิงสาวทั้งพูดขอโทษเธอด้วยควาทรู้สึกผิด
“เรื่องอะไรคะ”
เคทเธอรีนไม่รู้ว่าชายหนุ่มขอโทษเธอเรื่องอะไร
“พี่คิดว่าที่พรีมทำกับเคทแบบนั้นก็เป็นเพราะพี่”
“ทำไมพี่คริสคิดแบบนั้นล่ะคะ”
“ก็เพราะวันนั้นที่พรีมมาหาพี่เพื่อขอคืนดีแต่พี่ปฏิเสธไปเพราะเราสองคนจบกันไปนานแล้ว”
“แล้วคุณพรีมก็หึงเคทกับพี่คริสงั้นเหรอคะ”
“น่าจะประมาณนั้น”
คริสโตเฟอร์รู้สึกไม่ดีที่ต้องเป็นต้นเหตุทำให้หญิงสาวได้รับความทุกข์ใจและแทบจะเสียชื่อเสียงอีกด้วย
“พี่คริสเองก็ยังไม่ได้มีใครในใจทำไมไม่ลองเปิดใจอีกครั้งล่ะคะ”
เคทเธรีนแปลกใจเธอเองก็เห็นชายหนุ่มไม่ได้มีใครเป็นเจ้าของหัวใจมานานแล้วทำไมจึงไม่เปิดใจสักทีหรือไม่ก็ลองเปิกใจคบกับพริมมาดูอีกครั้งก็ได้
“พี่เปิดไปแล้วนะ..แต่ไม่ใช่กับพรีม”
ใครว่าเขาไม่เปิดใจเขาเปิดไปแล้วตอนไหนก็ไม่รู้ตัวด้วย
“อ้าว...แล้วเป็นใครล่ะคะ”
เคทเธอรีนใจแป้วเล็กน้อยแต่ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าชายหนุ่มนั้นมีใจให้กับใคร
“ก็...ก็...”
คริสโตเฟอร์มีอาการหน้าแดงเล็กน้อยเขาไม่รู้ว่าจะบอกกับหญิงสาวอย่างไรดีแต่ยังไงวันนี้เขาก็มาที่นี่เพื่อที่จะบอกเรื่องนี้กับเธอ
“เอ่อ...ใครเหรอคะ”
เคทเธอรีนเห็นอีกฝ่ายอ้ำอึ้งเธอก็เลยลองถามดูอีกรอบ
“เคทไง..”
คริสโตเฟอร์ตอบอย่างรวดเร็วพร้อมหลบตาหญิงสาวลงเล็กน้อย
“ผู้หญิงคนนั้นเค้าคงโชคดีมากลเยนะคะ.....หา..”
เคทเธอรีนไม่ทันได้ฟังจึงรู้สึกอิจฉาคนที่ชายหนุ่มพูดถึงแต่เมื่อทวนดีๆชื่อนั้นมันเป็นชื่อของเธอนี่นาจึงอึ้งเล็กน้อย
“อืมม...”
คริสโตเฟอร์พยักหน้าตอบอีกฝ่ายที่ยังหน้าเหวอกับเรื่องเมื่อครู่อยู่
“.........”
เคทเธอรีนยังนึกคำพูดอะไรไม่ออกเธอเองได้แต่นิ่งคิดอยู่ว่าเรื่องเมื่อครู่คือเรื่องจริงหรือเปล่า
“...เคทอย่าพึ่งโกรธเกลียดพี่นะ...คือพี่ไม่รู้ว่าพี่รู้สึกตั้งแต่เมื่อไรแต่มารู้ตัวอีกทีมันก็รู้สึกดีไปแล้ว...”
คริสโตเฟอร์เดาสีหน้าของหญิงสาวไม่ออกแต่เขาก็ขอตีไปในแง่ลบเสียก่อนว่าเธออาจจะโกรธที่เขาคิดเกินเลยกับเธอก็เป็นได้
“.....”
“เคทเป็นอะไร”
เมื่อเห็นหญิงสาวยังคงนิ่งอยู่เขาจงต้องจับแขนเธอเขย่าเล็กน้อยเพราะดูท่าแล้วเธอยังคงจะนิ่งอีกนาน
“เอ่อ..เคท..เคท..แค่ดีใจค่ะ”
เคทเธอรีนหันมาหาชายหนุ่มพร้อมอมยิ้มเล็กๆเมื่อรู่ที่เออึ้งเธอไม่ได้โกรธอะไรแต่เธอแค่ดีใจต่างหาก
“หา...เคทจริงเหรอ..”
“อืม..ค่ะ”
คริสโตเฟอร์โผกอดหญิงสาวด้วยความดีใจที่เธอกับเขาก็ใจตรงกันหากรู้ว่าบอกความรู้สึกไปแล้วมันจะรู้สึกดีแบบนี้รู้แบบนี้เขาบอกไปตั้งนานแล้ว
โรงแรมXXXX
“หึ้ยย..ดูข่าวแต่ละฉบับสิ่”
พริมมามาทำงานก็หัวเสียเรื่องข่าวจนไม่เป็นอันทำงาน
“หึ่..ทำตัวเองทั้งนั้น”
วิชิตเองก็หัวเสียเรื่องข่าวของลูกสาวของเขาจนไม่ได้เป็นอันทำงานอีกเช่นกันไม่คิดว่าลุกของเขาจะสร้างชื่อเสียมากว่าชื่อเสียง
“คุณพ่อ..”
“นี่..กรุณาเก็บตัวอยู่แต่ในบ้านช่วงนี้ถ้าอยากให้ข่าวเงียบขืนอยากจะออกไปข้างนอกอีกฉันจะส่งแกไปอยู่ไกลๆไม่ต้องกลับมาที่นี่ให้ฉันขายหน้าอีกเลย”
“คุณพ่อคะ”
วิชิตสั่งลูกสาวของเขาเด็ดขาดเพื่อไม่ให้ออกไปข้างนอกจนเป็นข่าวอีกข่าวนี้เขาคงใช้อำนาจตัวเองแก้ไขอะไรไม่ได้เพราะคนที่เห็นเหตุการณ์จริงๆคือคนใหญ่คนโตทั้งนั้นเรื่องนี้หวังว่าจะเป็นบทเรียนให้ลูกสาวของเขาก็แล้วกันพริมมาเองก็ต้องทำตามที่พ่อของเขาสั่งไปก่อนเพราะรู้ว่าครั้งนี้พ่อของเธอเอาจริง
เพนท์เฮ้าส์“ไม่เห็นจะต้องรีบขนของมาที่นี่เลยนี่คะ”เคทเธอรีนไม่เข้าใจว่าทำไมคริสโตเฟอร์จึงให้เอรีบย้ายมาที่นี่นักเพราะรออีกสักพักก็ได้“ไม่ได้เคทเป็นแฟนพี่ก็ต้องอยู่กับพี่สิ”ชายหนุ่มจะปล่อยให้คนที่เขารักอยู่ลำบากคนเดียวได้ยังไงเขาอยากดูแลเธอเองในทุกๆเรื่อง“เคทบอกพี่คริสตอนไหนคะว่าเราเป็นแฟนกันแล้ว”เคทเธอรีนรู้สึกว่าชายหนุ่มจะข้ามขั้นอะไรไปหรือเปล่าเธอรู้สึกดีกับเขาก็จริงแต่เธอยังไม่ได้พูดออกมาสักคำเลยว่าจะเป็นแฟนกัน“อ้าว...ไม่รู้แหละก็ใจเราตรงกันแล้วก็เท่ากับเป็นแฟนกันแล้วหรืออยากข้ามขั้นงั้นพรุ่งนี้ไปจดทะเบียนกันเลยดีไหม”คริสโตเฟอร์เดินมาโอบไหล่หญิงสาวแล้วทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาด้วยกันเขาวาดแผนอนาคตกับเธอเอาไว้หมดแล้ว“อย่าพึ่งเออออไปฝ่ายเดียวสิคะ...”เคทเธอรีนไม่คิดว่าเขาจะคิดถึงอนาคตกับเธอไปไกลขนาดนี้แค่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ดีแล้วเธอขอค่อยๆเป็นค่อยๆไปกับเขาจะดีกว่า“เคท...”“คะ??..พี่คริสทำอะไรคะ”คริสโตเฟอร์หันมามองหญิงสาวด้วยสายตาหวานฉ่ำในใจมันสั่งว่าอยากจะกดหอมแก้มเธอสักฟอดให้ชื่นใจหลังจากที่ไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกันนานเคทเธอรีนเองก็เริ่มที่จะเอี้ยวตัวหลบเพราเริ่มเขินหน้าแดงที่เขาทำแบบ
“ฮึก..ฮือๆๆๆ..ทำไมคะ..พี่คิณทำแบบนี้กับนิดได้ยังไงคะ..ฮือๆๆๆ”หญิงสาวนั่งร้องให้ตัวโยนในห้องสวีทของรีสอร์ทแห่งหนึ่งที่เชียงใหม่เธอร้องจนน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือดผิดหวังที่คนที่เธอรักมาหลอกให้เธอรักจนเชื่อใจจนมอบตัวมอบใจไปให้เขาทั้งหมดแต่เขากลับหนีเธอไปโดยให้เหตุผลว่าคงไม่สามารถที่จะรักกับเธอได้ทุกอย่างที่ผ่านมามันคือเรื่องหลอกลวงทั้งหมดเขาทำลายโลกของเธอจนหมดสิ้นแล้วในชีวิตของเธอตอนนี้ไม่เหลืออะไรแล้วบ้านของเธอก็ล้มละลายโดนฟ้องข้อหาฉ้อโกงพ่อของเธอจึงฆ่าตัวตายหนีเธอไปหญิงสาวคิดว่าจะมีคนรักที่คอยอยู่ข้างๆแต่ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรเลย“เฮ่อ!!..ฝันร้ายอีกแล้วเหรอเรา”ดึกสงัดที่เชียงรายณดาตื่นขึ้นมากลางดึกเธอฝันร้ายแบบนี้มาเป็นเวลาสี่ปีกว่าแล้วเรื่องราวในวันนั้นเป็นอะไรที่ทำร้ายจิตใจของเธอมากตอนนั้นอคิณแฟนเก่าของเธอบอกกับเธอว่าอยากจะพาเธอไปเที่ยวให้หายเครียดเขาและเธอจึงเลือกที่จะเที่ยวที่เชียงใหม่กันแต่ใครจะไปรู้ว่าคืนนั้นเมื่อเธอเสียตัวให้เขาไปแล้วเขากลับหายเข้ากลีบเมฆทิ้งไว้เพียงจดหมายให้เธอได้รับรู้ว่าเรื่องทุกอย่างมันเป็นเรื่องโกหกเขาไม่ได้รักเธอจริงเพียงแค่อยากจะได้ตัวของเธอก็เท่านั้น“คุณ
เย็นของวัน“สวัสดีค่ะน้านิน้าเตย”นี่น่ากลับมาจากโรงเรียนหลังจากที่คนเป็นแม่ไปรับมาได้เด็กหญิงก็ทักทายทุกคนโดยที่ไม่ต้องมีใครบอก“สวัสดีค่ะ...สาวน้อยไปโรงเรียนมาสนุกไหมคะ”นิชารีบเข้าไปหาหลานสาวของเธอที่นับวันๆจะทำให้พวกเธอหลงอยู่เรื่อยๆกับคำพูดหวานๆ“สนุกค่า”เด็กหญิงตอบเสียงดังฟังชัดพร้อมยิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดี“โอ้โหท่าทางจะสนุกจริงๆนะเนี่ย”หนามเตยได้ยินเสียงของเด็กหญิงจึงต้องหยุดมือจากการทำงานเพราะตกใจเสียงหากหลานของเธอจะสนุกขนาดนี้คงจะชอบการไปโรงเรียนมากแน่ๆ“ฮ่าๆๆ”ณดาหัวเราะให้กับความสดใสของลูกสาวเธอนี่แหละที่เป็นสีสันในชีวิตของเธอที่ไม่ว่าเจอเรื่องอะไรก็ทำให้เธอสู้ต่อได้“เออ..คลิปตัดจะเสร็จแล้วนะ”หนามเตยทำคลิปที่ณดาถ่ายวันนี้ช่วงเช้าเกือบเสร็จแล้วเธอไม่ต้องตัดอะไรมากเพราะณดาทำงานอย่างลื่นไหลทีสุด“ไวมาก..”นิชาหันมาหาหนามเตยเธอเองยังอึ้งที่เห็นว่าเพื่อนเธอทำงานไวเหลือเกิน“ก็นิดพูดได้ลื่นไหลขนาดนั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะต้องตัดต่อมากมายพรุ่งนี้ก็น่าจะลงได้”“ดีแล้วยิ่งลงไวยิ่งดีเราจะได้รูว่าฟีดแบคดีไหม”ณดาเองเห็นว่าหากลงไวเท่าไรก็ยิ่งดีเพราะเธอจะได้รู้ว่าผลตอบรับมันดีหรือไม่หากยัง
“พ่อนึกว่าเที่ยวจนลืมพ่อซะแล้ว”เคลวินกอดต้อนรับคนเป็นลูกสาวที่เวลาไปเที่ยวทีก็หายไปเสียหลายวันจนเขาอดประชดไม่ได้เขาเองก็เหลือลูกสาวของเขาเพียงแค่คนเดียวอยากจะให้อยู่ด้วยกันแต่ในเมื่อลูกสาวของเขาอยากเที่ยวเขาก็ต้องตามใจเพราะเห็นว่าเป็นความสุขของลูก“หืมม..ใครจะลืมคุณพ่อล่ะคะนี่ของฝากค่ะ”เคทเธอรีนยังทำท่าทีออดอ้อนคนเป็นพ่อเฉกเช่นที่เคยทำตั้งแต่เด็ก“ขอบใจลูก..อ้าวแล้วอีกถุงของใคร”เคลวินเห็นว่าลูกสาวของเขาถือมาอีกถุงเขาอยากจะรู้ว่าลูกสาวเขาซื้อมาให้ใคร“ของพี่คิณค่ะเดี๋ยวเคทเอาไปให้พี่คิณที่บ้านพรุ่งนี้ค่ะ”“อ่อ..อืม”เมื่อรู้ว่าของฝากเป็นของใครเขาก็ไม่ได้ถามอะไรเคทเธอรีนต่อเพราะเป็นเรื่องปกติที่เคทเธอรีนจะสนใจและใส่ใจกับอคิณมากเป็นพิเศษเพราะทั้งสองก็ค่อนข้างสนิทกันเขาไม่รู้ว่าอคิณคิดกับลูกสาวของเขาแบบไหนแต่เท่าที่เห็นก็น่าจะเอ็นดูเหมือนน้องสาวคนนึงแต่ลูกสาวเขาน่ะสิน่าจะคิดไปไกลแล้วบ้านอคิณอคิณค้นหาที่พักในแบบที่ลูกทัวร์ของเขาติดต่อมาว่าอยากจะได้โฮมสเตย์ที่ติดกับธรรมชาติเขาบังเอิญไปเจออะไรบางอย่างที่สะดุดตาเข้าเสียแล้ว“หืม..”คลิปวีดีโอพรีเซนท์ที่มีผู้หญิงคนหนึ่งที่เขานั้นคุ้นเคยกำ
“อะ..เอ่อ..ค่ะ”เคทเธอรีนเกาหัวแก้เก้อเล็กน้อยเพราะเธอตั้งใจจะซื้อของมาให้อคิณคนเดียวจริงๆนั่นแหละและก็ไม่ได้คิดตั้งแต่คราแรกว่าจะเอามาให้เขาที่นี่ด้วย“ว้า..นึกว่ามีของพี่ด้วยซะอีก”“อืมม..เคทเลี้ยงข้าวพี่คริสแทนก็ได้ค่ะจะเที่ยงพอดี”เคทเธอรีนหาเรื่องปลอบใจคริสโตเฟอร์โดยจะพาไปเลี้ยงข้าวแทนหวังว่าพี่ชายคนนี้ของเธอจะไม่งอนอีกอย่างเธอก็อยากจะมีเพื่อนทานข้าวกลางวันอยู่แล้วเพราะเธอกะเวลามาที่นี่เพราะอยากจะทานอาหารกลางวันกับอคิณ“พี่ล้อเล่นไม่ต้องเลี้ยงข้าวพี่ก็ได้”คริสโตเฟอร์รีบตอบปฏิเสธเพราะเขาแค่ล้อเธอเล่นเท่านั้นเมื่อเห็นหญิงสาวมีท่าทีจริงจังจึงเลิกแกล้งเธอ“เคทอยากหาเพื่อนทานข้าวด้วยพอดีค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นยินดีครับ”หากหญิงสาวอยากได้เพื่อนทานอาหารกลางวันเขาก็ยินดีเพราะนี่มันก็ใกล้เที่ยงแล้วเขาต้องออกไปหาอะไรทานอยู่ดีร้านอาหารXXX“น้องเคทมีแพลนจะไปเที่ยวไหนต่อครับ”คริสโตเฟอร์เห็นว่าหญิงสาวไปแทบจะทุกที่แล้วเขาอยากรู้ว่าที่ไหนบ้างที่เธอกำลังจะไปต่อ“พี่คริสจะไปด้วยเหรอคะ..ฮ่าๆๆ”เคทเธอรีนพูดหยอกชายหนุ่มเพราะเธอรู้ว่าคริสโตเฟอร์ไม่ค่อยเดินทางไปเที่ยวไหนนอกจากเดินทางเฉพาะเรื่องงาน“เปล่า
“เดี๋ยวครับ...คือผมอยากจะซื้อของมาแจกเด็กๆโรงเรียนแถวๆนี้พอมีใครจะพาผมไปซื้อได้บ้างครับ”อคิณไม่รอให้หญิงสาวเดินกลับไปก่อนเขาต้องการที่จะเจอณดาตอนนี้เลยคิดแผนอะไรออก“งั้นเดี๋ยวถ้านิดมาแล้วนิจะบอกเธอให้นะคะ”นิชาเห็นชายหนุ่มนอกจากจะหล่อแล้วยังจิตใจดีอีกหากณดากลับมาแล้วเธอก็จะต้องกำชับให้เพื่อนเธอดูแลเขาอย่างดีเลย“ครับผมจะรอนะครับ”อคิณตอบหญิงสาวด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้มแต่ในใจเขาระรื่นยิ่งกว่าใบหน้าเพราะทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคิดครึ่งชั่วโมงต่อมา“นิดมาพอดีเลย”นิชาเห็นณดามาถึงพอดีเลยรีบไปคุยเรื่องลูกค้าที่เข้ามาพักใหม่“มีอะไรเหรอ”ณดาไปส่งลูกสาวของเธอที่โรงเรียนเสร็จก็รีบมาที่น่าทันทีแปลกใจเล็กน้อยที่เพื่อนเธอดูจะมีอะไรตื่นเต้นถึงได้มีสีหน้าแบบนั้น“มีลูกค้ามาพักที่นี่เค้าเห็นนิดจากในคลิปก็เลยอยากให้นิดเป็นคนพาเค้าเที่ยวแล้วอีกอย่างเขาเป็นถึงเจ้าของบริษัททัวร์เลยนะเค้าบอกว่าชอบที่นี่แล้วจะพาลกทัวร์มาลงด้วย”“จริงเหรอ?”ณดาดีใจกับคำบอกของเพื่อนเธออย่างมากเธอยินดีอย่างยิ่งที่จะเป็นคนพาลูกค้าเที่ยวเธอคิดว่าหากเธอทำให้ลูกค้าประทับใจได้โฮมสเตย์ของเธอคงเงินเข้าไม่ขาดแน่“ใช่..แล้วตอนนี้เค้าก
“ทางข้างหน้าเลี้ยวซ้ายค่ะ”ทางด้านหน้าเป็นทางแยกหญิงสาวจึงรีบบอกทางชายหนุ่มก่อนที่จะถึง“นี่คุณคิณจะพานิดไปที่ไหนทำไมไม่ไปทางที่นิดบอกคะ”ณดาเริ่มอยู่ไม่สุขเมื่อชายหนุ่มพาเธอออกนอกเส้นทางไม่ไปตามทางที่เธอบอกเธอรู้สึกไม่ค่อยไว้ใจเขาตั้งแต่คราแรกแล้วตอนนี้เขาก็เลี้ยวรถเข้ามาในบ้านไม้เรือนไทยหลังหนึ่งที่ดูแล้วไม่น่าจะมีคนอยู่ด้านในให้เธอร้องขอความช่วยเหลือด้วย“จะพาคุณไปรื้อฟื้นวันวานไง..”อคิณตอบหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นพร้อมจอดรถที่หน้าบ้านของเขาที่ซื้อเอาไว้ก่อนหน้านี้“เลวที่สุด”ณดาไม่คิดว่าชายหนุ่มจะทำเรื่องเลวๆแบบนี้กับเธอได้อีกเขาเห็นเธอเป็นตัวอะไรกันแน่เธอรีบเปิดประตูรถและรีบวิ่งหนีหมายจะออกไปที่ถนนใหญ่ให้เร็วที่สุด“จะไปไหน”“อื้อ...อ่อยย”คนตัวเล็กขาสั้นอย่างเธอหรือจะไวเท่าคนตัวโตขายาวๆที่ก้าวไม่กี่ทีก็ถึงตัวเธออย่างเขาชายหนุ่มรวบตัวหญิงสาวพร้อมเอามือปิดปากของเธอเอาไว้ก่อนจะพาเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็วพลั้กเมื่อเข้าห้องมาได้อคิณก็โยนหญิงสาวลงที่เตียงอย่างไม่ถนอมและล็อกประตูมิดชิด“ไอ้บ้า”หญิงสาวอดที่จะสบถด่าคนตรงหน้าออกมาไม่ได้ที่เขาเห็นเธอเป็นที่ระบายความใคร่หรืออย่างไรแคว
บ้านณดาอคิณอุ้มหญิงสาวเข้ามานอนในห้องนอนของเธอเขารู้สึกสะดุดตากับรูปเด็กทารกที่ติดไว้ทั่วห้องหรืออาจจะเป็นลูกของเธอเพราะเขาสังเกตุเห็นหญิงสาวมีแผลผ่าตัดที่หน้าท้องอยู่ด้วย“รูปใครเหรอ”“ส่งฉันเสร็จคุณก็กลับไปได้แล้ว”ณดาไม่อยากตอบไม่อยากให้เขารับรู้ว่าคนในรูปเป็นใครเธออยากให้เขาไปให้พ้นๆหน้าเธอให้เร็วที่สุดโฮมสเตย์16.00 น.“อ้าวคุณคิณกลับมาแล้วเหรอคะนิดเป็นยังไงบ้างคะลำบากคุณคิณแย่เลย”นิชาเห็นอคิณกลับมาก็รีบเดินไปต้อนรับเพราะเธอค่อนข้างเกรงใจเขาที่เป็นแขกแทนที่คนที่นี่จะคอยดูแลเขากลับต้องมาคอยดูแลเพื่อนเธอเสียอย่างนั้นพร้อมถามถึงอาการของเพื่อนเธอว่าเป็นอะไรมากหรือเปล่า“เธอมีอาการเพลียๆนิดหน่อยครับ”อคิณไม่รู้จะตอบอาการของหญิงสาวยังไงดีเอาจากที่เขาเห็นก่อนกลับก็แล้วกัน“น้านิขาสวัสดีค่ะ...”นีน่าที่เดินมาพร้อมกับหนามเตยเพราะหนามเตยพึ่งจะไปรับกลับจากโรงเรียนเมื่อมาถึงก็รีบสวัสดีนิชาเช่นเดิมที่เคยทำอยู่ทุกวัน“อ้าวนีน่ามาแล้วเหรอคะ..สวัสดีคุณลุงสิคะ”นิชาเข้าไปกอดหลานสาวพร้อมให้เธอนั้นยกมือสวัสดีชายหนุ่มดวงตาของสาวน้อยทำเอาอคิณยืนนิ่งจ้องเด็กหญิงอย่างไม่วางสายตา“สวัสดีค่ะคุณลุง...ค