“อะ..เอ่อ..ค่ะ”
เคทเธอรีนเกาหัวแก้เก้อเล็กน้อยเพราะเธอตั้งใจจะซื้อของมาให้อคิณคนเดียวจริงๆนั่นแหละและก็ไม่ได้คิดตั้งแต่คราแรกว่าจะเอามาให้เขาที่นี่ด้วย
“ว้า..นึกว่ามีของพี่ด้วยซะอีก”
“อืมม..เคทเลี้ยงข้าวพี่คริสแทนก็ได้ค่ะจะเที่ยงพอดี”
เคทเธอรีนหาเรื่องปลอบใจคริสโตเฟอร์โดยจะพาไปเลี้ยงข้าวแทนหวังว่าพี่ชายคนนี้ของเธอจะไม่งอนอีกอย่างเธอก็อยากจะมีเพื่อนทานข้าวกลางวันอยู่แล้วเพราะเธอกะเวลามาที่นี่เพราะอยากจะทานอาหารกลางวันกับอคิณ
“พี่ล้อเล่นไม่ต้องเลี้ยงข้าวพี่ก็ได้”
คริสโตเฟอร์รีบตอบปฏิเสธเพราะเขาแค่ล้อเธอเล่นเท่านั้นเมื่อเห็นหญิงสาวมีท่าทีจริงจังจึงเลิกแกล้งเธอ
“เคทอยากหาเพื่อนทานข้าวด้วยพอดีค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นยินดีครับ”
หากหญิงสาวอยากได้เพื่อนทานอาหารกลางวันเขาก็ยินดีเพราะนี่มันก็ใกล้เที่ยงแล้วเขาต้องออกไปหาอะไรทานอยู่ดี
ร้านอาหารXXX
“น้องเคทมีแพลนจะไปเที่ยวไหนต่อครับ”
คริสโตเฟอร์เห็นว่าหญิงสาวไปแทบจะทุกที่แล้วเขาอยากรู้ว่าที่ไหนบ้างที่เธอกำลังจะไปต่อ
“พี่คริสจะไปด้วยเหรอคะ..ฮ่าๆๆ”
เคทเธอรีนพูดหยอกชายหนุ่มเพราะเธอรู้ว่าคริสโตเฟอร์ไม่ค่อยเดินทางไปเที่ยวไหนนอกจากเดินทางเฉพาะเรื่องงาน
“เปล่าครับ..งานพี่ยังยุ่งอยู่เลย”
คริสโตเฟอร์ส่ายหัวเขาหาเวลาเที่ยวไม่ค่อยจะได้เพราะงานของเขามันก็ล้นมืออยู่ทุกวัน
“เคทไม่อยากนึกถึงตอนที่เคททำงานเลยนะคะคงอดเที่ยวแล้วก็คงจะเบื่อแย่”
เคทเธอรีนเห็นคนอื่นเค้าทำงานกันเวลาที่จะเที่ยวไม่ค่อยมีเธอไม่อยากนึกถึงตอนที่เธอต้องมานั่งทำงานเลยเธอไม่รู้ว่าจะเบื่อหรือเปล่าและก็กลัวว่าเธอจะทำงานออกมาไม่ดี
“พี่ว่าการทำงานมันก็สนุกไปอีกแบบนะน้องเคทยังไม่ลองก็ยังไม่รู้”
คริสเฟอร์เห็นว่าหากเราเห็นเรื่องงานเป็นเรื่องสนุกชีวิตของเราก็จะสนุกไปเองหากเขาไม่ได้ทำงานเขาก็เบื่อตายเหมือนกัน
“อืมม..เหรอคะงั้นเคทขอเที่ยวอีกสักปีแล้วจะเข้ามาช่วยงานคุณพ่อค่ะ”
เคทเธอรีนขอเที่ยวให้เบื่อก่อนก็แล้วกันจะได้มาเริ่มสนุกกับการทำงานอย่างที่ชายหนุ่มว่า
เชียงราย
“สี่ล้านนะครับ”
“เรียบร้อยครับ”
อคิณทำการซื้อบ้านไม้เรือนไทยหลังหนึ่งที่ได้ใหม่แต่ก็ไม่ได้เก่ามากเจ้าของที่ค่อนข้างร้อนเงินเลยทำให้ธุระของเขาเสร็จไวขึ้นที่นี่ค่อนข้างไกลหูไกลตาคนอยู่ท่ามกลางธรรมชาติเขาชอบตรงนี้อีกอย่างที่เขาชอบก็คือมันไม่ได้ไกลจากที่ที่เขาคอยจับตาดูมากก็เลยโอเคกับที่ตรงนี้มากๆ
วันต่อมา
โฮมสเตย์อุ่นรัก
“สวัสดีครับ...มีที่พักว่างไหมครับพอดีผมไม่ได้จองเอาไว้ล่วงหน้า”
อคิณจอดรถได้เขาก็มองไปรอบๆที่นี่สักครู่หนึ่งเขายอมรับว่าที่นี่ถึงจะเป็นโฮมสเตย์เล็กๆแต่ก็ค่อนข้างสวยงามมากอากาศก็ดีมากด้วยเช่นกันเขาเดินเข้าไปในจุดเชคอินพร้อมถามหาที่พักทันที
“ว่างค่ะ..พักกี่คนคะ”
ณิชาต้อนรับลูกค้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มที่วันนี้ลูกค้ามาแต่เช้าเลย
“คนเดียวครับสักอาทิตย์นึง”
ดวงตาคมลอบมองซ้ายขวาต้องการมองหาใครบางคนที่เขาคิดว่าเธอจะเข้ามาบริการเขาเสียอีกแต่ไม่เห็นจะมีวี่แววว่าเธอจะอยู่ตรงนี้
“โอเคค่ะ..เดี๋ยวนิพาไปดูบ้านนะคะคุณชื่ออะไรเหรอคะ”
เมื่อจัดการธุระเรื่องเงินค่าที่พักกันเรียบร้อยนิชาก็รีบพาลูกค้าของเธอไปที่บ้านพักพร้อมหาเรื่องคุยให้อีกฝ่ายรู้สึกว่าคนที่นี่เป็นกันเองเพื่อให้ลูกค้าประทับใจครั้งหน้าจะได้ไม่ลืมที่จะใช้บริการที่พักที่นี่อีก
“อคิณครับเรียกผมว่าคิณก็ได้”
อคิณเดินตามหญิงสาวเข้ามาด้านในยิ่งเขาเข้ามาได้สัมผัสกับบรรยากาศด้านในเขาก็ยิ่งชอบที่นี่ขึ้นไปอีกบ้านพักที่นี่เหมือนกันหมดแต่ละหลังจะมีความเป็นส่วนตัวสูงไม่ติดกันมากแบบนี้แหละที่เขาชอบการจัดพื้นที่หรือลงดอกไม้ต้นไม้ก็จัดได้อย่างลงตัวเลยทีเดียว
“ค่ะคุณคิณ...อาหารที่ร้านอาหารจะเป็นอาหารพื้นเมืองทั้งหมดนะคะคุณคิณอยากได้อาหารที่ไม่ใช่ของพื้นเมืองให้สั่งล่วงหน้าหนึ่งวันนะคะถ้ามีอะไรขาดเหลือก็โทรเข้ามาได้ตลอด24ชั่วโมงเลยค่ะนี่ค่ะเป็นตารางกิจกรรมหากคุณคิณอยากไปเที่ยวที่ไหนก็บอกทางเราได้เลยนะคะราคาตามที่แจ้งในใบค่ะ”
“ที่นี่มีคนนำเที่ยวด้วยเหรอครับ”
“ค่ะ”
“ใช่คนในคลิปหรือเปล่าครับ”
อคิณอยากจะรู้ว่าหญิงสาวที่เขาอยากจะเจอเป็นคนบริการด้านนี้ด้วยหรือเปล่า
“ใช่ค่ะ..คุณคิณเห็นที่พักเราจากคลิปเหรอคะ”
อันที่จริงณดาก็ไม่ใช่คนนำเที่ยวแต่นิชาเห็นว่าชายหนุ่มดูตัวอย่างที่พักมาจากคลิปก็อยากจะให้เพื่อนเธอเป็นคนนำเที่ยวเองเพราะหน้าที่นี้ณดาค่อนข้างที่จะทำได้ดี
“ครับ..ที่นี่น่าสนใจมากเลยนะครับพอดีผมเป็นเจ้าของบริษัททัวร์อยากจะพาลูกทัวร์มาพักที่นี่เหมือนกัน”
อคิณถือโอกาสเกริ่นออกมาว่าเขาเป็นใครและอยากจะพาลูกทัวร์มาลงที่นี่เขาคิดว่าหากเขาบอกทุกคนไปอย่างนี้แล้วคนทุกคนที่นี่จะดูแลเขาเป็นพิเศษและไม่กล้าที่จะมีปัญหาอะไรกับเขาโดยเฉพาะณดา
“จริงเหรอคะ..ถ้ายังไงติดต่อเรามาได้เลยนะคะทางเรายินดีค่ะ”
นิชาถึงกับตาลุกวาวสมองเธอตอนนี้เห็นเม็ดเงินลอยมาในหัวเต็มไปหมดเธอยินดีมากๆที่ชายหนุ่มจะพาคนมาพักที่นี่
“เป็นเดือนหน้าได้เลยไหมครับ”
“เดือนหน้าที่พักเต็มน่ะสิคะ”
นิชาเสียงอ่อนหน้าเสียในทันทีด้วยวันที่ชายหนุ่มอยากจะพาคนมาที่นี่ก็โดนจองเต็มไปแล้วเสียด้วยเธอเสียดายจริงๆ
“อืม..น่าเสียดายจังเลยนะครับหากอยากจะให้ผมพาทัวร์มาพักบอกได้เลยนะครับนี่นามบัตรของผมครับ”
อคิณทำหน้าผิดหวังเล็กน้อยเขารู้อยู่แล้วว่าหญิงสาวจะต้องบอกว่าเต็มแต่เขาก็รู้อีกว่ายังไงเดือนหน้าเขาก็ต้องได้พาคนมาที่นี่แน่นอนพร้อมยื่นนามบัตรให้อีกฝ่าย
“ได้เลยค่ะ...ขอบคุณมากๆเลยนะคะ”
นิชารีบรับนามบัตรของชายหนุ่มมาอย่างรวดเร็วเพราะตอนนี้เขานั้นดูเหมือนเป็นตัวนำเงินนำทองมาสู่พวกเธอที่นี่เธอรีบยื่นกุญแจบ้านพักให้เขาก่อนที่จะเดินกลับ
“เดี๋ยวครับ...คือผมอยากจะซื้อของมาแจกเด็กๆโรงเรียนแถวๆนี้พอมีใครจะพาผมไปซื้อได้บ้างครับ”อคิณไม่รอให้หญิงสาวเดินกลับไปก่อนเขาต้องการที่จะเจอณดาตอนนี้เลยคิดแผนอะไรออก“งั้นเดี๋ยวถ้านิดมาแล้วนิจะบอกเธอให้นะคะ”นิชาเห็นชายหนุ่มนอกจากจะหล่อแล้วยังจิตใจดีอีกหากณดากลับมาแล้วเธอก็จะต้องกำชับให้เพื่อนเธอดูแลเขาอย่างดีเลย“ครับผมจะรอนะครับ”อคิณตอบหญิงสาวด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้มแต่ในใจเขาระรื่นยิ่งกว่าใบหน้าเพราะทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคิดครึ่งชั่วโมงต่อมา“นิดมาพอดีเลย”นิชาเห็นณดามาถึงพอดีเลยรีบไปคุยเรื่องลูกค้าที่เข้ามาพักใหม่“มีอะไรเหรอ”ณดาไปส่งลูกสาวของเธอที่โรงเรียนเสร็จก็รีบมาที่น่าทันทีแปลกใจเล็กน้อยที่เพื่อนเธอดูจะมีอะไรตื่นเต้นถึงได้มีสีหน้าแบบนั้น“มีลูกค้ามาพักที่นี่เค้าเห็นนิดจากในคลิปก็เลยอยากให้นิดเป็นคนพาเค้าเที่ยวแล้วอีกอย่างเขาเป็นถึงเจ้าของบริษัททัวร์เลยนะเค้าบอกว่าชอบที่นี่แล้วจะพาลกทัวร์มาลงด้วย”“จริงเหรอ?”ณดาดีใจกับคำบอกของเพื่อนเธออย่างมากเธอยินดีอย่างยิ่งที่จะเป็นคนพาลูกค้าเที่ยวเธอคิดว่าหากเธอทำให้ลูกค้าประทับใจได้โฮมสเตย์ของเธอคงเงินเข้าไม่ขาดแน่“ใช่..แล้วตอนนี้เค้าก
“ทางข้างหน้าเลี้ยวซ้ายค่ะ”ทางด้านหน้าเป็นทางแยกหญิงสาวจึงรีบบอกทางชายหนุ่มก่อนที่จะถึง“นี่คุณคิณจะพานิดไปที่ไหนทำไมไม่ไปทางที่นิดบอกคะ”ณดาเริ่มอยู่ไม่สุขเมื่อชายหนุ่มพาเธอออกนอกเส้นทางไม่ไปตามทางที่เธอบอกเธอรู้สึกไม่ค่อยไว้ใจเขาตั้งแต่คราแรกแล้วตอนนี้เขาก็เลี้ยวรถเข้ามาในบ้านไม้เรือนไทยหลังหนึ่งที่ดูแล้วไม่น่าจะมีคนอยู่ด้านในให้เธอร้องขอความช่วยเหลือด้วย“จะพาคุณไปรื้อฟื้นวันวานไง..”อคิณตอบหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นพร้อมจอดรถที่หน้าบ้านของเขาที่ซื้อเอาไว้ก่อนหน้านี้“เลวที่สุด”ณดาไม่คิดว่าชายหนุ่มจะทำเรื่องเลวๆแบบนี้กับเธอได้อีกเขาเห็นเธอเป็นตัวอะไรกันแน่เธอรีบเปิดประตูรถและรีบวิ่งหนีหมายจะออกไปที่ถนนใหญ่ให้เร็วที่สุด“จะไปไหน”“อื้อ...อ่อยย”คนตัวเล็กขาสั้นอย่างเธอหรือจะไวเท่าคนตัวโตขายาวๆที่ก้าวไม่กี่ทีก็ถึงตัวเธออย่างเขาชายหนุ่มรวบตัวหญิงสาวพร้อมเอามือปิดปากของเธอเอาไว้ก่อนจะพาเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็วพลั้กเมื่อเข้าห้องมาได้อคิณก็โยนหญิงสาวลงที่เตียงอย่างไม่ถนอมและล็อกประตูมิดชิด“ไอ้บ้า”หญิงสาวอดที่จะสบถด่าคนตรงหน้าออกมาไม่ได้ที่เขาเห็นเธอเป็นที่ระบายความใคร่หรืออย่างไรแคว
บ้านณดาอคิณอุ้มหญิงสาวเข้ามานอนในห้องนอนของเธอเขารู้สึกสะดุดตากับรูปเด็กทารกที่ติดไว้ทั่วห้องหรืออาจจะเป็นลูกของเธอเพราะเขาสังเกตุเห็นหญิงสาวมีแผลผ่าตัดที่หน้าท้องอยู่ด้วย“รูปใครเหรอ”“ส่งฉันเสร็จคุณก็กลับไปได้แล้ว”ณดาไม่อยากตอบไม่อยากให้เขารับรู้ว่าคนในรูปเป็นใครเธออยากให้เขาไปให้พ้นๆหน้าเธอให้เร็วที่สุดโฮมสเตย์16.00 น.“อ้าวคุณคิณกลับมาแล้วเหรอคะนิดเป็นยังไงบ้างคะลำบากคุณคิณแย่เลย”นิชาเห็นอคิณกลับมาก็รีบเดินไปต้อนรับเพราะเธอค่อนข้างเกรงใจเขาที่เป็นแขกแทนที่คนที่นี่จะคอยดูแลเขากลับต้องมาคอยดูแลเพื่อนเธอเสียอย่างนั้นพร้อมถามถึงอาการของเพื่อนเธอว่าเป็นอะไรมากหรือเปล่า“เธอมีอาการเพลียๆนิดหน่อยครับ”อคิณไม่รู้จะตอบอาการของหญิงสาวยังไงดีเอาจากที่เขาเห็นก่อนกลับก็แล้วกัน“น้านิขาสวัสดีค่ะ...”นีน่าที่เดินมาพร้อมกับหนามเตยเพราะหนามเตยพึ่งจะไปรับกลับจากโรงเรียนเมื่อมาถึงก็รีบสวัสดีนิชาเช่นเดิมที่เคยทำอยู่ทุกวัน“อ้าวนีน่ามาแล้วเหรอคะ..สวัสดีคุณลุงสิคะ”นิชาเข้าไปกอดหลานสาวพร้อมให้เธอนั้นยกมือสวัสดีชายหนุ่มดวงตาของสาวน้อยทำเอาอคิณยืนนิ่งจ้องเด็กหญิงอย่างไม่วางสายตา“สวัสดีค่ะคุณลุง...ค
“คุณแม่บอกว่าถ้านีน่าเป็นเด็กดีเรียนหนังสือเก่งๆคุณพ่อก็จะกลับมาหานีน่าค่ะ”เด็กหญิงพูดไปตามคำที่แม่ของเธอเคยบอกอย่างไร้เดียงสา“อ๋อ..อย่างนี้นี่เอง..นีน่าทำได้อยู่แล้วค่ะสู้ๆนะคะ”ถึงชายหนุ่มจะเป็นคนใจแข็งอย่างไรแต่สิ่งที่เด็กหญิงพูดออกมาเมื่อครู่ก็ทำให้เขาอดหดหู่ใจไม่ได้เหมือนกันเขาไม่อยากเซ้าซี้เรื่องนี้กับเธอต่อจึงเปลี่ยนเป็นให้กำลังใจเด็กหญิงแทน“นี่แกคุณคิณอะไรนี่เค้าก็ดูอ่อนโยนดีเนอะ..ดูเข้ากับน่าดีด้วย”หนามเตยยืนมองทั้งสองคุยกันอยู่ข้างๆกับนิชาเธอฉีกยิ้มกว้างออกมาเมื่อเห็นชายหนุ่มคุยกับหลานของเธออย่างเป็นกันเองแถมดูน่ารักทั้งคู่อีกด้วย“...อืมม...”นิชาเองก็จับจ้องสายตาไปที่สองคนนั้นเหมือนกันแต่มีบางอย่างทำให้เธอค่อนข้างแปลกใจจึงมองอย่างพินิจพิจารณา“นิ..แกเป็นอะไร”หนามเตยเห็นเพื่อนเธอเงียบไปจึงต้องสะกิดเพราะเห็นว่ามัวแต่เหม่อลอยอยู่แบบนั้น“อ๋อ..เปล่าไม่มีอะไร”นิชาต้องรีบตอบว่าไม่มีอะไรแต่อันที่จริงแล้วภาพเมื่อครู่ที่อคิณคุยเล่นกับนีน่านั้นทั้งสองมีความคล้ายในอะไรหลายๆอย่างทั้งรอยยิ้มสายตาและหน้าตาที่เธอก็พึ่งจะสังเกตว่าหลานเธอเหมือนกับชายหนุ่มมากเรื่องนี้ที่ทำให้เธอแปลกใจ
21.30 น.แกร๊ก..กุก..กัก“เสียงอะไร”ณดารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงกุกกักภายในห้องของเธอจึงเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียง“คุณคิณ..อื้อออ”ณดาเบิกตาโพรงเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเธอเป็นใครหนำซ้ำยังโดนเขาใช้มือหนาปิดปากลากออกไปจากเตียงอีกต่างหากเธอไม่คิดว่าเขาจะกล้ามาหาเธอถึงที่นี่ในเวลานี้จึงไม่ได้เตรียมตัวหาอะไรป้องกันเอาไว้ก่อน“บอกผมมาเดี๋ยวนี้ว่านีน่าเป็นลูกใคร??”อคิณเค้นถามหญิงสาวอย่างตรงไปตรงมากับสิ่งที่เขาต้องการรู้“ออกไปจากบ้านเดี๋ยวนี้นะ”ณดาไม่อยากจะคิดว่าสิ่งที่เธอกลัวมันจะเกิดขึ้นเธอไม่อยากให้เขาสงสัยอะไรมากไปกว่านี้จึงรีบไล่เขากลับไปให้เร็วที่สุด“ไม่ตอบก็ได้...ถ้าวันนึงสิ่งที่ผมคิดมันเป็นเรื่องจริงผมจะมาทวงสิทธิ์ของผม”อคิณยังไม่ยอมแพ้ยิ่งหญิงสาวมีอาการตื่นกลัวเช่นนี้เขายิ่งมั่นใจว่าเรื่องที่เขาสงสัยมันจะเป็นเรื่องจริง“ความจริงอะไร”ในใจณดาตอนนี้ไม่ดีเอาเสียเลย“ความจริงที่นีน่าเป็นลูกของผมน่ะสิ...”อคิณพ่นคำพูดที่ทำให้เธอนั้นกลัวเขาเข้าไปอีก“อื้มม”ชายหนุ่มก้มลงบดจูบหญิงสาวด้วยความสะใจครู่หนึ่งจึงปล่อยเธอจากพันธนาการของเขา“ผมไปก่อนแล้วพรุ่งนี้เจอกันนะครับ...”ว
วันต่อมาร้านอาหารXXX“ตกลงคุณจะไปไหนตัดสินใจได้หรือยังคะ”ณดาออกมากับชายหนุ่มตั้งแต่เช้าจนตอนนี้เกือบจะเที่ยงแล้วเขายังพาเธอขับรถตะลอนหาที่เที่ยวไม่ได้เสียทีจนตอนนี้ก็มาจบอยู่ที่ร้านอาหารเพราะต้องหาอะไรรองท้องเมื่อเห็นว่าใกล้จะเที่ยงแล้ว“อืม...ผมขอทานข้าวให้เสร็จก่อนแล้วเดี๋ยวจะบอกนะ..คุณทานเลยมื้อนี้ผมเลี้ยง”อคิณยังหาเรื่องแกล้งหญิงสาวอยู่ไม่เลิกเพราะเมื่อวานเธอเองที่มีลูกเล่นที่จะหลบหน้าเขาก่อน“หื้มมม”ณดาถึงกับถอนหายใจยอมทานข้าวก่อนตามที่เขาบอกเพราะเธอก็เริ่มที่จะหิวแล้วเหมือนกันเมื่อเช้าเธอเองก็ไม่ได้ทานอะไรรองท้องมาด้วย1 ชั่วโมงผ่านไป“ผมว่าผมชักอยากจะพักแล้วสิไม่อยากเที่ยวแล้ว”หลังจากนั่งที่ร้านอาหารกันมาได้ร่วมชั่วโมงแล้วอคิณก็เอ่ยปากกับหญิงสาวว่าเขาเริ่มไม่อยากจะเที่ยวแล้ว“ตกลงคุณจะเอายังไง”ณดาคิ้วขมวดเป็นปมถามชายหนุ่มให้แน่ใจว่าเขาจะเอายังไงกันแน่เพราะออกมาตั้งครึ่งค่อนวันแล้วก็ยังไม่ได้ที่เที่ยว“กลับดีกว่า”อคิณตอบหญิงสาวด้วยสีหน้าทะเล้นเล็กน้อย“...........”//ทำไมเป็นคนแบบนี้กันนะ//ณดาอดที่จะส่งสายตามมองค้อนให้อีกฝ่ายไม่ได้เธออยากจะฉีกเนื้อเขาเป็นชิ้นๆเสียเหลือเก
3 วันต่อมาบ้านอคิณ“คุณอาสวัสดีครับ”อคิณรู้ว่าเคลวินจะมาหาเขาที่บ้านเลยเตรียมต้อนรับเอาไว้แล้ว“เป็นยังไงบ้างคิณได้เรื่องอะไรบ้างหรือเปล่า”เมื่อมาถึงบ้านชายหนุ่มเคลวินก็ถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทันที“ยังเลยครับ”ตอนนี้อคิณยังไม่ได้เบาะแสอะไรทั้งนั้นเพราะคนร้ายกระทำงานทุกอย่างไม่ให้เหลือหลักฐานแม้แต่นิดเดียว“แล้วเราได้ไปขัดขาใครไว้บ้างไหมลองนึกดูดีๆ”เคลวินพยายามพูดให้อคิณนึกให้ออกว่าตัวเองนั้นไปขัดผลประโยชน์ใครบ้างหรือเปล่าถึงได้เจอเหตุการณ์แบบนี้“อืมม..ก็ไม่มีนะครับ”อคิณยังนึกไม่ออกว่าเขาจะไปขัดผลประโยชน์ของใครเพราะเขาทำงานมาหลายปีเขารู้ว่าอะไรควรสู้อะไรควรถอยจึงไม่ค่อยมีปัญหากับใครในเรื่องงาน“แล้วเรื่องที่เราไปประมูลที่แข่งกับพวกของธกฤษล่ะ”เคลวินจำได้ว่าชายหนุ่มเคยมีปัญหาเรื่องการประมูลที่ครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้กับพวกบริษัทเล็กๆเขาจึงยกขึ้นมาเป็นประเด็น“ผมจะลองให้คนของผมสืบดูอีกทีครับ”อคิณคิดว่าพวกของธกฤษถึงจะดูไม่ค่อยพอใจเขาในตอนนั้นแต่เขาก็ดูออกว่าพวกของธกฤษคงไม่กล้าทำอะไรคนอย่างเขาแน่นอนแต่เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธเคลวินว่าจะตัดประเด็นนี้ออก“อืมม..ยังไงก็ระวังตัวด้วยล่ะ”เคล
บริษัทศุภวรเกียรติก๊อกๆๆ“คุณอาครับ”“อ้าวคิณ..มีอะไรหรือเปล่า”เคลวินเห็นอคิณเข้ามากะทันหันแบบไม่ได้ตั้งตัวเอกสารที่อยู่ในมือของเขาที่กำลังแผ่อ่านอยู่อย่างเคร่งเครียดนั้นเขาก็เก็บมันเข้าลิ้นชักไปในทันทีแต่สายตาอันว่องไวของอคิณนั้นก็ยังมิวายเห็นว่าเขาเก็บแฟ้มเอกสารอยู่พอดี“พอดีผมจะชวนน้องเคทไปเที่ยวด้วยกันบริษัททัวร์ของผมกำลังจะพาคนไปเที่ยวที่เชียงรายพอดีครับ”“ลองโทรหาน้องดูสิเห็นว่าช่วงนี้ก็ยังไม่มีแพลนไปไหนนะ”“อ๋อ..ครับ”หลังจากที่อคิณคุยเรื่องนี่เสร็จเขาก็ออกไปทำเอาเคลวินสงสัยว่าทำไมเรื่องแค่นี้ถึงไม่โทรถามกันซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ทำง่ายมากแต่ชายหนุ่มกลับมาถามกับเขาให้เสียเวลา2 วันต่อมา“พรุ่งนี้คุณคิณเค้าก็จะพาลูกค้าของเขามาพักที่นี่แล้ว...ทุกอย่างก็พร้อมหมดแล้วฉันดีใจที่สุดเลยแก”หลังจากที่นิชาติดต่อไปวันนั้นอคิณก็ตอบรับที่จะช่วยเหลือพวกเธอทันทีนิชาเลยเห็นเขาเป็นพ่อพระในสายตาเธอไปเลยตอนนี้“ขอให้เค้าไม่มีจุดประสงค์อะไรเหอะนะ”ณดายังระแวงชายหนุ่มไม่หายเธอไม่คิดว่าเขาจะช่วยพวกเธอฟรีๆคงจะต้องมีแผนอะไรมาแกล้งเธออีกแน่นอน“อาจจะหวังหัวใจแกก็ได้นะ”“นิชาอดแซวเพื่อนเธอเรื่องนี้ไม่ไ