บริษัทศุภวรเกียรติ
ก๊อกๆๆ
“คุณอาครับ”
“อ้าวคิณ..มีอะไรหรือเปล่า”
เคลวินเห็นอคิณเข้ามากะทันหันแบบไม่ได้ตั้งตัวเอกสารที่อยู่ในมือของเขาที่กำลังแผ่อ่านอยู่อย่างเคร่งเครียดนั้นเขาก็เก็บมันเข้าลิ้นชักไปในทันทีแต่สายตาอันว่องไวของอคิณนั้นก็ยังมิวายเห็นว่าเขาเก็บแฟ้มเอกสารอยู่พอดี
“พอดีผมจะชวนน้องเคทไปเที่ยวด้วยกันบริษัททัวร์ของผมกำลังจะพาคนไปเที่ยวที่เชียงรายพอดีครับ”
“ลองโทรหาน้องดูสิเห็นว่าช่วงนี้ก็ยังไม่มีแพลนไปไหนนะ”
“อ๋อ..ครับ”
หลังจากที่อคิณคุยเรื่องนี่เสร็จเขาก็ออกไปทำเอาเคลวินสงสัยว่าทำไมเรื่องแค่นี้ถึงไม่โทรถามกันซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ทำง่ายมากแต่ชายหนุ่มกลับมาถามกับเขาให้เสียเวลา
2 วันต่อมา
“พรุ่งนี้คุณคิณเค้าก็จะพาลูกค้าของเขามาพักที่นี่แล้ว...ทุกอย่างก็พร้อมหมดแล้วฉันดีใจที่สุดเลยแก”
หลังจากที่นิชาติดต่อไปวันนั้นอคิณก็ตอบรับที่จะช่วยเหลือพวกเธอทันทีนิชาเลยเห็นเขาเป็นพ่อพระในสายตาเธอไปเลยตอนนี้
“ขอให้เค้าไม่มีจุดประสงค์อะไรเหอะนะ”
ณดายังระแวงชายหนุ่มไม่หายเธอไม่คิดว่าเขาจะช่วยพวกเธอฟรีๆคงจะต้องมีแผนอะไรมาแกล้งเธออีกแน่นอน
“อาจจะหวังหัวใจแกก็ได้นะ”
“นิชาอดแซวเพื่อนเธอเรื่องนี้ไม่ได้เพราะพฤติกรรมอคิณนั้นฟ้องว่าอยากจะอยู่ใกล้กับณดาตลอดเวลา
“ว่าอะไรนะ”
ณดารู้สึกว่าเพื่อนเธอเริ่มพูดเพ้อเจ้อไปเรื่อยเธออยากจะให้เพื่อนเธอรู้ธาตุแท้ของผู้ชายคนนี้เสียจริง
“เปล่า”
นิชาพูดเสร็จก็เดินหนีเพื่อนเธอไปทำอย่างอื่นทันทีเพราะรู้ว่าเพื่อนเธอคงไม่ค่อยจะเห็นด้วยกับเรื่องที่เธอพูดเท่าไร
20.00 น.
อคิณนั่งกำเอกสารตรวจดีเอ็นเอในมือของเขาแน่นเรื่องทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคิดคราแรกที่เขาคิดเอาไว้มันยังไม่ส่งผลกระทบต่อจิตใจของเขามากขนาดนี้แต่เมื่อรู้ความจริงที่แน่ชัดเขารู้สึกผิดในใจแปลกๆที่ปล่อยให้ลูกของเขาต้องลำบากอยู่กับหญิงสาวตามลำพังเพราะเขารู้ว่าตอนที่เขาทิ้งเธอมานั้นหญิงสาวไม่เหลืออะไรเลย
“แกจะมาอ่อนไหวตอนนี้ไม่ได้คิณ”
อคิณพยายามสลัดความรู้สึกนี้ออกไปจากสมองและจิตใจเขาเกลียดความอ่อนแอเขาจะปล่อยให้ตัวเองจิตใจอ่อนแอแบบนี้ต่อไปไม่ได้เขาจะต้องดีใจที่หญิงสาวลำบากและที่เธอพยายามปิดเรื่องลูกกับเขาก็คงจะมีอย่างเดียวก็คือกลัวว่าเขาจะแย่งลูกจากเธอไปเป็นแน่นั่นแหละคือสิ่งที่เขาจะทำต่อไป
วันต่อมา
โฮมสเตย์อุ่นรัก
“ที่นี่สวยดีนะคะพี่คิณ”
เมื่ออคิณและลูกทัวร์ของเขาทุกคนมาถึงที่พักคนที่นี่ก็ต้อนรับลูกค้าอย่างดีจนเป็นที่น่าประทับใจกับแขกที่มาพักเคทเธอรีนเองยังนึกชอบที่นี่อยู่มากเพราะถึงจะเป็นโฮมสเตย์ที่ไม่ใหญ่มากแต่ก็เข้าถึงธรรมชาติและสวยงามมากเลยทีเดียวแถมคนที่บริการและอาหาการกินที่นี่ยังไม่แพ้โรงแรมห้าดาวเลยด้วย
“แกแฟนคุณคิณเหรอ”
หนามเตยเองที่ว่านั่งทำงานอยู่ในออฟฟิศยังสังเกตได้ว่าเคทเธอรีนนั้นตัวติดกระหนุงกระหนิงกับอคิณจนออกหน้าออกตาจึงต้องถามนิชาให้หายคาใจว่าสองคนนั้นตกลงเป็นอะไรกัน
“ไม่รู้เหมือนกันแต่เห็นคุณเคทอะไรนั่นทำตัวติดกับคุณคิณเป็นแตงเมเลย”
นิชาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเคทเธอรีนเป็นอะไรกับอคิณเพราะชายหนุ่มแนะนำกับเธอแค่ว่าเคทเธอรีนเป็นน้องสาวแต่การกระทำของเคทเธอรีนมันไม่ใช่เธอเป็นผู้หญิงด้วยกันเธอดูออก
“แล้วนิดเมื่อไรจะมาเหรอ”
หนามเตยเห็นว่าสายแล้วแต่ณดาก็ยังไม่เข้ามาเสียทีจึงต้องถามหา
“เที่ยงๆนั่นแหละมั้งเห็นว่ามีประชุมผู้ปกครอง”
ณดาโทรมาบอกกับนิชาตั้งแต่เมื่อเช้าว่าวันนี้มีประชุมผู้ปกครองของนีน่าคงจะเข้ามาช้าหน่อย
13.00 น.
“ดูท่าลูกทัวร์ของคุณคิณจะประทับใจกับอาหารของครัวเรามากเลยเนอะถึงกับเอ่ยปากชมไม่หยุดเลย”
หนามเตยเห็นแขกของรีสอร์ทเอ่ยปากชมเรื่องอาหารไม่หยุดก็ยิ้มแก้มปริที่ตอนนี้ที่พักเธอมีนักท่องเที่ยวเต็มแถมทุกคนยังประทับใจที่นี่อีกด้วย
“ก็ต้องชมป้าติ๋มใครมาก็ต้องติดใจเรื่องอาหารเป็นอันดับหนึ่งเลย”
นิชาภูมิใจที่เธอนั้นเลือกแม่ครัวมาไม่ผิดป้าติ๋มเป็นคนท้องถิ่นแถมยังทำอาหารรสชาติที่ใครทานก็ต้องยกนิ้วให้
“อ้าวนิดมาพอดีเลย”
“ทุกอย่างโอเคใช่ไหม”
ณดาประชุมผู้ปกครองนักเรียนเสร็จก็แวะทานอาหารก่อนที่จะกลับมาเมื่อมาถึงก็อยากจะรู้ว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือไม่หากมีอะไรขาดเหลือเธอจะได้จัดการ
“อืม..แขกที่มาพักประทับใจกับบริการของเรามากเลยคืนนี้คุณคิณจัดให้มีกิจกรรมด้วยนะ”
นิชาส่ายหัวหงึกหงักเรื่องแขกไม่มีปัญหาอะไรเลยกลับได้ผลตอบรับดีกว่าที่คิดด้วยซ้ำแถมเธอเองก็ยังตื่นเต้นกับกิจกรรมในคืนนี้ที่อคิณพึ่งมาแจ้งเธอด้วย
“กิจกรรมอะไรเหรอ”
ณดาคิ้วขมวดเล็กน้อยอยากรู้ว่ากิจกรรมที่เพื่อนเธอว่ามันคือกิจกรรมอะไร
“จะมีจัดบุฟเฟ่ห์อาหารค่ำกับการฉายหนังกลางแปลงแบบย้อนยุคนิดหน่อยเพราะแขกที่มาส่วนมากมาเป็นคู่รักจะได้มีโมเม้นน่ารักๆกันไงคุณคิณนี่ก็ช่างคิดเหมือนกันเนอะ”
“อ๋อ..อืม”
ณดาไม่คิดว่าชายหนุ่มจะใจป้ำจัดกิจกรรมให้ลูกทัวร์ของเขาเสียอย่างดิบดีแต่กับเธอกลับชอบทำใจแคบด้วยเหลือเกิน
14.30 น.“เคทขอตัวสักเดี๋ยวนะคะพี่คิณ”เคทเธอรีนเหมือนคับคล้ายคับคลาว่าเธอจะเห็นคนที่เคยรู้จักจึงขอตัวอคิณเดินเข้าไปหาสิ่งที่คาใจอยู่ทันที“พี่นิดคะ”เคทเธอรีนตัดสินใจเรียกหญิงสาวที่กำลังเดินหันหลังให้เธออยู่“...คะ??..”ณดาที่กำลังเตรียมตัวขับรถไปรับลูกสาวของเธอที่โรงเรียนเมื่อได้ยินใครบางคนเรียกชื่อเธอก็รีบหันกลับหลังมาอย่างรวดเร็วเมื่อหันกลับมาเธอก็เห็นหญิงสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มรูปร่างผมสูงกว่าเธอนิดหน่อยเธอไม่คุ้นตากับคนๆนี้นักแต่ไม่รู้ว่าทำไมหญิงสาวคนนี้จึงรู้จักชื่อเธอ“เคทไงคะ”เคทเธอรีนรู้ว่าณดาคงจำเธอไม่ได้เพราะตอนที่เธอเจอณดาตอนนั้นเธอพึ่งจะอยู่มัธยมต้นเป็นเด็กหญิงตัวอ้วนกลมใส่แว่นหนาที่เธอได้เจอกับณดาก็เพราะณดานั้นกลับมาจากเมืองนอกมาเที่ยวบ้านในเวลาสั้นๆเท่านั้น“น้องเคท..”เมื่อหญิงสาวตรงหน้าบอกชื่อกับเธอหญิงสาวก็นึกขึ้นได้ทันทีว่าคนตรงหน้าของเธอคือเคทเธอรีนลูกสาวคนเดียวของเคลวินหุ้นส่วนของพ่อเธอในตอนที่พ่อของเธอยังมีชีวิตอยู่“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะแล้วพี่นิดมาทำอะไรที่นี่คะ”เคทเธอรีนดีใจที่พี่สาวของเธอจำเธอได้เมื่อได้รู้กันแล้วว่าใครเป็นใครเธอก็เอ่ยปากถามสารทุกข์สุขดิบ
“นีน่าเป็นเด็กน่ารักมากเลยนะคะพี่นิด”เคทเธอรีนอยู่กับนีน่าไม่กี่ชั่วโมงก็รู้ว่านีน่าเป็นเด็กน่ารักและเธอก็ชอบนีน่ามากด้วยเพราะเด็กหญิงชอบหาเรื่องคุยกับเธอตลอดเวลาตอนแรกก็ดูไม่ค่อยกล้าที่จะเข้าหาเธอพอได้เค้กกับตุ๊กตาเท่านั้นแหละคุยกับเธอป้อไม่หยุดเลยเคทเธอรีนโตพอจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรเธอจึงไม่ถามเรื่องสามีของณดาเมื่อไม่เห็นมีผู้ชายอยู่ในบ้านและณดาเองก็ไม่ได้พูดถึงสามีของเธอหญิงสาวเองก็ไม่ได้อยากถามอะไรเอาเป็นว่าเธอเข้าใจเรื่องนี้เองอยู่แล้วโดยไม่ต้องถาม“พี่ก็มีนีน่านี่แหละค่ะทำให้ชีวิตพี่มีชีวิตชีวาขึ้นเยอะ”ณดาก็มีลูกเป็นเพื่อนนี่แหละที่พออยู่บ้านแล้วไม่ค่อยเหงาเพราะลูกสาวของเธอชอบที่จะคุยด้วยตลอดเวลาจะเงียบก็ต่อเมื่อนั่งวาดรูปเป็นส่วนตัวก็เท่านั้น“ค่ะ..เคทก็มองออกว่านีน่าทำให้พี่นิดมีความสุข”เคทเธอรีนรู้ว่าณดามีความสุขในการเลี้ยงลูกสาวคนนี้มากขนาดไหนเพราะถ้าหากคนที่ไม่มีความสุขจะต้องบ่นอะไรมาสักอย่างแน่แต่นี่ไม่มีแม้คำบ่นสักคำจากปากณดาเลย“ค่ะ..อีกเดี๋ยวนีน่าก็จะนอนแล้วน้องเคทไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนก็ได้ค่ะ”ณดาเห็นว่าเคทเธอรีนเล่นกับนีน่ามานานแล้วตอนนี้เธอก็อยากจะให้หญิงสาวได้ไปอาบน้
เช้าวันต่อมา07.30 น.“สวัสดีค่ะน้าเคทนีน่าไปโรงเรียนแล้วนะคะ”เด็กหญิงเตรียมตัวไปโรงเรียนเมื่อเห็นเคทเธอรีนเดินออกมาจากห้องก็รีบยกมือสวัสดีเพราะเธอต้องไปโรงเรียนแล้ว“เรียนเก่งๆนะคะนีน่า”เคทเธอรีนลูบหัวหนูน้อยอย่างเอ็นดู“ค่ะ”“เดี๋ยวพี่ไปส่งนีน่าแล้วจะเข้าไปที่โฮมสเตย์เลยน้องเคทจะอยู่ที่นี่ต่อก็ตามสบายเลยนะคะ”ณดาส่งลูกสาวเสร็จเธอก็จะเข้าไปที่โฮมสเตย์เช่นแบบนี้ทุกวันหากเคทเธอรีนจะพักที่บ้านเธอต่อเธอก็ยินดี“ค่ะ..พี่นิด”โฮมสเตย์11.00 น.“เมื่อคืนแกหายไปไหนของแกวะ”เมื่อคืนคริสโตเฟอร์ไม่เห็นเพื่อนของเขาอยู่ที่ที่พักแถมยังติดต่อไม่ได้อีกต่างหากพอเจอหน้าช่วงเช้าก็ต้องเอ่ยถามกันหน่อยว่าหายไปไหนมา“ไปทำธุระมานิดหน่อย...แล้วเมื่อคืนกิจกรรมที่ฉันจัดให้ลูกค้าเราเค้าโอเคไหม”อคิณยังไม่สามารถบอกกับเพื่อนของเขาตอนนี้ได้ว่าเขาไปทำอะไรมาทั้งเบี่ยงประเด็นถามเพื่อนของเขากลับเรื่องอื่นแทน“ก็โอเคนะ..ทุกคนประทับใจแล้วนี่แกจะไปไหนอีก”ลูกทัวร์ของเขาไม่ได้มีปัญหาอะไรประทับใจทุกอย่างที่ทางบริษัทได้จัดเตรียมให้ถมยังเอ่ยปากกับคริสโตเฟอร์ว่าจะใช้บริการทัวร์ของบริษัทอีกแน่ถ้ามีโอกาส“ฉันจะออกไปโรงเรียนแถ
โรงเรียนXXX“คุณคิณ..”ณดาขับรถมาถึงโรงเรียนของลูกสาวเธอก็เห็นอคิณกำลังจะขึ้นรถของเขาพอดีจึงรีบวิ่งลงจากรถมาเรียกชายหนุ่มเอาไว้ก่อนตอนนี้อารมณ์เธอเดือดพอๆกับแดดตอนนี้หรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ“ตามผมมาถึงที่นี่คิดถึงผมหรือไง”อคิณหันไปหาหญิงสาวด้วยสีหน้านิ่งเฉยเขาคิดว่าน่าจะรู้เรื่องมาจากเพื่อนเขาเป็นแน่ว่าเขามาที่นี่เธอจึงได้รีบตามมาแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเขาได้คุยกับลูกสาวของเขาเรียบร้อยแล้ว“ฉันขอบอกคุณไว้ก่อนว่าอย่ามายุ่งกับนีน่า”ณดาเดินเข้าไปประชิดตัวชายหนุ่มเธอแหงนหน้ามองค้อนให้คนตัวโตอย่างโมโหพร้อมกัดฟันพูดอย่างเสียอารมณ์ว่าห้ามเขานั้นมายุ่งกับลูกของเธอหากที่นี่ไม่ใช่โรงเรียนเธอคงตวาดเสียงใส่เขาไปแล้ว“ไม่ทันแล้วมั้ง..นีน่าบอกว่าอยากอยู่กับผมซะแล้วสิ..ลูกดูดีใจมากที่รู้ว่าผมเป็นพ่อซะด้วย”อคิณไม่ได้มีอาการกลัวหญิงสาวแม้แต่น้อยกลับอมยิ้มแล้วโต้ตอบกับเธออย่างหน้าตาเฉยถึงเรื่องที่เขาคุยกับนีน่าให้เธอได้ฟัง“นี่คุณ..เฮ้อ..ตกลงคุณจะให้ฉันทำยังไงคุณถึงจะเลิกยุ่งกับนีน่า”ณดาถึงกับต้องสูดหายใจเข้าลึกๆพร้อมถามชายหนุ่มอย่างตัดพ้อว่าตกลงเขาจะเอายังไงถึงจะเลิกยุ่งกับลูกเธอได้“คุณให้ข้อเสนอผมเห
“คุณนิดเค้าก็สอนลูกดีเหมือนกันนะ...ว่าแต่จะบอกเรื่องแกกับคุณนิดได้หรือยัง”คริสโตเฟอร์อมยิ้มให้กับคำพูดของนีน่าพร้อมเอ่ยชมณดาว่าสอนลูกสาวดีเหลือเกินพร้อมถามเรื่องที่เขากำลังสงสัยเพราะเพื่อนของเธอไม่ยอมเล่าให้ฟังเสียทีว่าตกลงณดากับเพื่อนของเขานั้นจู่ๆมามีลูกด้วยกันได้อย่างไร“ฉันพร้อมเมื่อไรแล้วจะบอกก็แล้วกันนะ”อคิณไม่ยอมปริปากบอกเพื่อนของเขาตอนนี้เพราะอะไรๆมันยังไม่ลงตัว“อืมๆ..เอาที่แกสบายใจก็แล้วกัน”คริสโตเฟอร์เห็นเพื่อนเขาไม่ตอบก็ไม่คิดจะเค้นแค่รู้ว่าเพื่อนของเขาตั้งใจที่จะรับผิดชอบลูกของตัวเองก็ดีแล้ว“น้าเคท”“ขานีน่า...”เด็กหญิงเห็นเคทเธอรีนเดินเข้ามาเธอก็รีบเรียกคนเป็นน้าที่ชอบเล่นกับเธอทันที“ตุ๊กตาหมีอันนี้พูดได้ด้วยค่ะ”เด็กหญิงอวดตุ๊กตาหมีตัวใหม่ที่คนเป็นพ่อพึ่งซื้อให้หมาดๆให้เคทเธอรีนได้ดู“เหรอคะ...น่าตื่นเต้นจังเลย”เคทเธอรีนเองมีตุ๊กตาแบบนี้มาเป็นสิบตัวแล้วในตอนเด็กๆแต่ก็แกล้งทำเป็นตื่นเต้นเพื่อที่จะเล่นกับหลานของเธอ“นี่ค่ะนีน่าพูดไว้แล้วจะกดให้ฟังนะคะ”“ไหนขอน้าเคทฟังหน่อยสิคะ”“..นีน่ารักคุณพ่อกับคุณแม่ค่ะ...”“ว้าว...น่ารักจังเลยค่ะ..”นีน่าอวดของเล่นคนเป็นน้าเสร
“จะดีเหรอครับ...ผมว่าให้ภรรยาของผมเช่าน่ะดีแล้ว”อคิณรู้ว่านี่คือการทำคะแนนของอีกฝ่ายเขาจึงโพล่งคำพูดออกมาจนธีรธรนั้นหน้าเสียอคิณต้องการให้อีกฝ่ายรู้ไปเลยว่าเขาคือใครถึงหญิงสาวจะไม่แนะนำเขาให้อีกฝ่ายรู้จักเขาก็ขอแนะนำตัวเองเสียเลยจะได้รู้จักกันเอาไว้“....”นิชาที่นั่งฟังอยู่อย่างเงียบๆยังแอบอมยิ้มให้กับเรื่องที่อคิณนั้นทำให้ธีรธรหน้าเสียได้พร้อมแอบคิดในใจว่าอคิณคงกำลังหึงณดาอยู่เป็นแน่เธอคงจะเห็นทั้งสองดีกันอีกไม่นานนี้แน่นอน“..เอ่อ..ยังไงผมก็ยืนยันคำเดิมนะครับว่าผมให้ใช้ฟรีเพราะเห็นว่าเราเป็นคนกันเองยังไงก็รับน้ำใจผมไว้เถอะนะครับ”ธีรธรไม่ยอมเสียหน้าง่ายๆยังไงเขาก็จะทำให้ณดาตอบรับเขาให้ได้เพื่อแก้เก้อเรื่องเมื่อครู่“งั้นตกลงค่ะ...ขอบคุณคุณธรมากๆเลยนะคะไว้แวะมาที่ครัวของเราบ่อยๆนะคะนิดจะเลี้ยงอาหารอร่อยๆเป็นการตอบแทน”อันที่จริงณดาก็เกรงใจธีรธรแต่เพื่ออยากจะหักหน้าของอคิณเธอจึงตอบรับธีรธรอย่ายินดีพร้อมเชิญเขามาที่โฮมสเตย์ของเธอบ่อยๆอีกด้วย“ยินดีมากๆเลยล่ะครับ”ธีรธรยิ้มกริ่มที่เขานั้นเหมือนจะเป็นผู้ชนะ“เสร็จธุระแล้วก็กลับได้แล้วมั้งคะ...คุณพ่อเลี้ยง”นิชาเห็นว่าไหนๆธุระที่คุยก็เส
“..เอ่อ...”ณดามีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย“ได้สิคะเดี๋ยวคุณพ่อจะนอนกอดนีน่าด้วย”อคิณได้ยินเสียงลูกสาวของเขาพูดมาแบบนั้นก็รีบวางหนังสือแล้วเข้าไปนอนที่เตียงกอดลูกของเขาโดยที่ไม่ได้ขออนุญาตหญิงสาวแม้แต่น้อย“กอดนีน่าไว้นะคะ”เมื่อคนเป็นพ่อมานอนข้างๆเด็กหญิงก็จับมือของคนเป็นพ่อมากุมมือของแม่ของเธอที่วางอยู่บนตัวเธอแล้วหลับไป“....”ทั้งห้องตอนนี้มีแต่ความเงียบอคิณมองจ้องไปที่ใบหน้าของหญิงสาวอมยิ้มกริ่มอย่างเป็นเลศนัยณดาไม่ค่อยชอบสายตาแบบนี้ของชายหนุ่มเท่าไรเธอจึงหันสายตาไปจับจ้องที่ลูกเธอจะดีเสียกว่าพรางคิดในใจว่าคงต้องอยู่แบบนี้จนนีน่าหลับสนิทเสียก่อนแล้วเธอจึงจะเอ่ยปากบอกให้เขาไปนอนที่อื่นได้22.00 น.“อือ..อืมม...อื้อออ”ณดาเผลอหลับไปเมื่อพักใหญ่จนเธอรู้สึกตัวตื่นมาอีกทีก็รู้ตัวว่ากำลังโดนใครบางคนอุ้มอยู่เป็นอคิณนั่นเองพอหญิงสาวรู้ตัวว่าตอนนี้เธอนั้นโดนเขาอุ้มออกมานอกห้องจึงรีบดีดตัวจากอ้อมแขนของชายหนุ่มหมายจะกลับเข้าห้องนอนของเธอแต่ก็โดนชายหนุ่มรวบปิดปากเอาไว้ก่อนแล้วเขาก็ลากหญิงสาวไปนั่งที่โซฟาตัวเมื่อกลางวันที่เธอนั่งต้อนรับพ่อเลี้ยงหนุ่มนั่น“...จะทำอะไรของคุณ...”หญิงสาวโดนผลักให้ต
“ก่อนคุณกลับฉันขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม”ไหนๆชายหนุ่มก็จะกลับแล้วณดาก็ขอพูดในเรื่องที่เธออยากจะพูดเลยแล้วกัน“อืม..ว่ามาเลย”อคิณขับรถไปด้วยแต่เขาก็พร้อมที่จะฟังหญิงสาวด้วยเหมือนกันเพราะตอนนี้เขาต้องรีบให้มากที่สุด“ฉันรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่เพราะต้องการจะทำให้ฉันไม่สบายใจแต่ฉันจะบอกว่าการแก้แค้นมันไม่ได้ส่งผลดีต่อใครเลยแล้วตอนนี้ดูนีน่าเองก็จะติดคุณมากฉันไม่สบายใจที่นีน่าเป็นแบบนี้เพราะถ้าหากเรายังปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปนานถึงวันนึงเราต้องแยกกันมันจะไม่เป็นผลดีต่อนีน่าเพราะฉะนั้นฉันจะบอกคุณเป็นครั้งสุดท้ายให้คุณไปจากเราเสียตอนนี้และถ้าหากคุณยังยืนยันที่จะแย่งนีน่าไปจากฉัน...ฉันยังยืนยันคำเดิมว่าฉันไม่ยอมแน่”“พูดจบแล้วใช่ไหม”อคิณไม่มีเวลาที่จะมาโต้เถียงกับเธอเรื่องนี้เขาจะปล่อยเอาไว้ก่อน“.....”ณดาคิดว่าเขาจะโวยวายใส่เธอเสียอีกแต่นี่เขากลับนิ่งไปมันยิ่งน่ากลัวกว่าตอนที่เขาระเบิดออกมาอยู่มากตอนนี้เธอเดาอารมณ์ของเขาไม่ถูกเลยจริงๆ“ผมส่งคุณแค่นี้...เดี๋ยวผมจะกลับเลยแต่ไม่รับปากเรื่องที่คุณขอ”อคิณขับรถมาถึงหน้าโฮมสเตย์ของหญิงสาวพร้อมกับพูดสั้นๆว่าเขาจะไม่รับปากเรื่องที่หญิงสาวขอแต่เขาขอกลับไปเค