ตอนที่12

บริษัทศุภวรเกียรติ

ก๊อกๆๆ

“คุณอาครับ”

“อ้าวคิณ..มีอะไรหรือเปล่า”

เคลวินเห็นอคิณเข้ามากะทันหันแบบไม่ได้ตั้งตัวเอกสารที่อยู่ในมือของเขาที่กำลังแผ่อ่านอยู่อย่างเคร่งเครียดนั้นเขาก็เก็บมันเข้าลิ้นชักไปในทันทีแต่สายตาอันว่องไวของอคิณนั้นก็ยังมิวายเห็นว่าเขาเก็บแฟ้มเอกสารอยู่พอดี

“พอดีผมจะชวนน้องเคทไปเที่ยวด้วยกันบริษัททัวร์ของผมกำลังจะพาคนไปเที่ยวที่เชียงรายพอดีครับ”

“ลองโทรหาน้องดูสิเห็นว่าช่วงนี้ก็ยังไม่มีแพลนไปไหนนะ”

“อ๋อ..ครับ”

หลังจากที่อคิณคุยเรื่องนี่เสร็จเขาก็ออกไปทำเอาเคลวินสงสัยว่าทำไมเรื่องแค่นี้ถึงไม่โทรถามกันซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ทำง่ายมากแต่ชายหนุ่มกลับมาถามกับเขาให้เสียเวลา

2 วันต่อมา

“พรุ่งนี้คุณคิณเค้าก็จะพาลูกค้าของเขามาพักที่นี่แล้ว...ทุกอย่างก็พร้อมหมดแล้วฉันดีใจที่สุดเลยแก”

หลังจากที่นิชาติดต่อไปวันนั้นอคิณก็ตอบรับที่จะช่วยเหลือพวกเธอทันทีนิชาเลยเห็นเขาเป็นพ่อพระในสายตาเธอไปเลยตอนนี้

“ขอให้เค้าไม่มีจุดประสงค์อะไรเหอะนะ”

ณดายังระแวงชายหนุ่มไม่หายเธอไม่คิดว่าเขาจะช่วยพวกเธอฟรีๆคงจะต้องมีแผนอะไรมาแกล้งเธออีกแน่นอน

“อาจจะหวังหัวใจแกก็ได้นะ”

“นิชาอดแซวเพื่อนเธอเรื่องนี้ไม่ได้เพราะพฤติกรรมอคิณนั้นฟ้องว่าอยากจะอยู่ใกล้กับณดาตลอดเวลา

“ว่าอะไรนะ”

ณดารู้สึกว่าเพื่อนเธอเริ่มพูดเพ้อเจ้อไปเรื่อยเธออยากจะให้เพื่อนเธอรู้ธาตุแท้ของผู้ชายคนนี้เสียจริง

“เปล่า”

นิชาพูดเสร็จก็เดินหนีเพื่อนเธอไปทำอย่างอื่นทันทีเพราะรู้ว่าเพื่อนเธอคงไม่ค่อยจะเห็นด้วยกับเรื่องที่เธอพูดเท่าไร

20.00 น.

อคิณนั่งกำเอกสารตรวจดีเอ็นเอในมือของเขาแน่นเรื่องทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคิดคราแรกที่เขาคิดเอาไว้มันยังไม่ส่งผลกระทบต่อจิตใจของเขามากขนาดนี้แต่เมื่อรู้ความจริงที่แน่ชัดเขารู้สึกผิดในใจแปลกๆที่ปล่อยให้ลูกของเขาต้องลำบากอยู่กับหญิงสาวตามลำพังเพราะเขารู้ว่าตอนที่เขาทิ้งเธอมานั้นหญิงสาวไม่เหลืออะไรเลย

“แกจะมาอ่อนไหวตอนนี้ไม่ได้คิณ”

อคิณพยายามสลัดความรู้สึกนี้ออกไปจากสมองและจิตใจเขาเกลียดความอ่อนแอเขาจะปล่อยให้ตัวเองจิตใจอ่อนแอแบบนี้ต่อไปไม่ได้เขาจะต้องดีใจที่หญิงสาวลำบากและที่เธอพยายามปิดเรื่องลูกกับเขาก็คงจะมีอย่างเดียวก็คือกลัวว่าเขาจะแย่งลูกจากเธอไปเป็นแน่นั่นแหละคือสิ่งที่เขาจะทำต่อไป

วันต่อมา

โฮมสเตย์อุ่นรัก

“ที่นี่สวยดีนะคะพี่คิณ”

เมื่ออคิณและลูกทัวร์ของเขาทุกคนมาถึงที่พักคนที่นี่ก็ต้อนรับลูกค้าอย่างดีจนเป็นที่น่าประทับใจกับแขกที่มาพักเคทเธอรีนเองยังนึกชอบที่นี่อยู่มากเพราะถึงจะเป็นโฮมสเตย์ที่ไม่ใหญ่มากแต่ก็เข้าถึงธรรมชาติและสวยงามมากเลยทีเดียวแถมคนที่บริการและอาหาการกินที่นี่ยังไม่แพ้โรงแรมห้าดาวเลยด้วย

“แกแฟนคุณคิณเหรอ”

หนามเตยเองที่ว่านั่งทำงานอยู่ในออฟฟิศยังสังเกตได้ว่าเคทเธอรีนนั้นตัวติดกระหนุงกระหนิงกับอคิณจนออกหน้าออกตาจึงต้องถามนิชาให้หายคาใจว่าสองคนนั้นตกลงเป็นอะไรกัน

“ไม่รู้เหมือนกันแต่เห็นคุณเคทอะไรนั่นทำตัวติดกับคุณคิณเป็นแตงเมเลย”

นิชาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเคทเธอรีนเป็นอะไรกับอคิณเพราะชายหนุ่มแนะนำกับเธอแค่ว่าเคทเธอรีนเป็นน้องสาวแต่การกระทำของเคทเธอรีนมันไม่ใช่เธอเป็นผู้หญิงด้วยกันเธอดูออก

“แล้วนิดเมื่อไรจะมาเหรอ”

หนามเตยเห็นว่าสายแล้วแต่ณดาก็ยังไม่เข้ามาเสียทีจึงต้องถามหา

“เที่ยงๆนั่นแหละมั้งเห็นว่ามีประชุมผู้ปกครอง”

ณดาโทรมาบอกกับนิชาตั้งแต่เมื่อเช้าว่าวันนี้มีประชุมผู้ปกครองของนีน่าคงจะเข้ามาช้าหน่อย

13.00 น.

“ดูท่าลูกทัวร์ของคุณคิณจะประทับใจกับอาหารของครัวเรามากเลยเนอะถึงกับเอ่ยปากชมไม่หยุดเลย”

หนามเตยเห็นแขกของรีสอร์ทเอ่ยปากชมเรื่องอาหารไม่หยุดก็ยิ้มแก้มปริที่ตอนนี้ที่พักเธอมีนักท่องเที่ยวเต็มแถมทุกคนยังประทับใจที่นี่อีกด้วย

“ก็ต้องชมป้าติ๋มใครมาก็ต้องติดใจเรื่องอาหารเป็นอันดับหนึ่งเลย”

นิชาภูมิใจที่เธอนั้นเลือกแม่ครัวมาไม่ผิดป้าติ๋มเป็นคนท้องถิ่นแถมยังทำอาหารรสชาติที่ใครทานก็ต้องยกนิ้วให้

“อ้าวนิดมาพอดีเลย”

“ทุกอย่างโอเคใช่ไหม”

ณดาประชุมผู้ปกครองนักเรียนเสร็จก็แวะทานอาหารก่อนที่จะกลับมาเมื่อมาถึงก็อยากจะรู้ว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือไม่หากมีอะไรขาดเหลือเธอจะได้จัดการ

“อืม..แขกที่มาพักประทับใจกับบริการของเรามากเลยคืนนี้คุณคิณจัดให้มีกิจกรรมด้วยนะ”

นิชาส่ายหัวหงึกหงักเรื่องแขกไม่มีปัญหาอะไรเลยกลับได้ผลตอบรับดีกว่าที่คิดด้วยซ้ำแถมเธอเองก็ยังตื่นเต้นกับกิจกรรมในคืนนี้ที่อคิณพึ่งมาแจ้งเธอด้วย

“กิจกรรมอะไรเหรอ”

ณดาคิ้วขมวดเล็กน้อยอยากรู้ว่ากิจกรรมที่เพื่อนเธอว่ามันคือกิจกรรมอะไร

“จะมีจัดบุฟเฟ่ห์อาหารค่ำกับการฉายหนังกลางแปลงแบบย้อนยุคนิดหน่อยเพราะแขกที่มาส่วนมากมาเป็นคู่รักจะได้มีโมเม้นน่ารักๆกันไงคุณคิณนี่ก็ช่างคิดเหมือนกันเนอะ”

“อ๋อ..อืม”

ณดาไม่คิดว่าชายหนุ่มจะใจป้ำจัดกิจกรรมให้ลูกทัวร์ของเขาเสียอย่างดิบดีแต่กับเธอกลับชอบทำใจแคบด้วยเหลือเกิน