โรงเรียนXXX
“คุณคิณ..”
ณดาขับรถมาถึงโรงเรียนของลูกสาวเธอก็เห็นอคิณกำลังจะขึ้นรถของเขาพอดีจึงรีบวิ่งลงจากรถมาเรียกชายหนุ่มเอาไว้ก่อนตอนนี้อารมณ์เธอเดือดพอๆกับแดดตอนนี้หรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ
“ตามผมมาถึงที่นี่คิดถึงผมหรือไง”
อคิณหันไปหาหญิงสาวด้วยสีหน้านิ่งเฉยเขาคิดว่าน่าจะรู้เรื่องมาจากเพื่อนเขาเป็นแน่ว่าเขามาที่นี่เธอจึงได้รีบตามมาแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเขาได้คุยกับลูกสาวของเขาเรียบร้อยแล้ว
“ฉันขอบอกคุณไว้ก่อนว่าอย่ามายุ่งกับนีน่า”
ณดาเดินเข้าไปประชิดตัวชายหนุ่มเธอแหงนหน้ามองค้อนให้คนตัวโตอย่างโมโหพร้อมกัดฟันพูดอย่างเสียอารมณ์ว่าห้ามเขานั้นมายุ่งกับลูกของเธอหากที่นี่ไม่ใช่โรงเรียนเธอคงตวาดเสียงใส่เขาไปแล้ว
“ไม่ทันแล้วมั้ง..นีน่าบอกว่าอยากอยู่กับผมซะแล้วสิ..ลูกดูดีใจมากที่รู้ว่าผมเป็นพ่อซะด้วย”
อคิณไม่ได้มีอาการกลัวหญิงสาวแม้แต่น้อยกลับอมยิ้มแล้วโต้ตอบกับเธออย่างหน้าตาเฉยถึงเรื่องที่เขาคุยกับนีน่าให้เธอได้ฟัง
“นี่คุณ..เฮ้อ..ตกลงคุณจะให้ฉันทำยังไงคุณถึงจะเลิกยุ่งกับนีน่า”
ณดาถึงกับต้องสูดหายใจเข้าลึกๆพร้อมถามชายหนุ่มอย่างตัดพ้อว่าตกลงเขาจะเอายังไงถึงจะเลิกยุ่งกับลูกเธอได้
“คุณให้ข้อเสนอผมเหรอ...ก็บอกแล้วไงยังไงผมก็ต้องได้เลี้ยงนีน่า...”
อคิณไม่มีทางยอมแม้ว่าหญิงสาวจะหาข้อต่อรองอะไรกับเขายังไงเขาก็มีสิทธิ์ในตัวของนีน่า
21.00 น.
วันนี้ทั้งวันณดาไม่มีกระจิตกระใจทำงานเอาเสียเลยเพราะเอาแต่เครียดเรื่องที่อคิณนั้นขู่เธอเอาไว้เธอไม่รู้ว่าจะต้องหาทางออกของเรื่องนี้อย่างไรดี
“พี่นิดเป็นอะไรหรือเปล่าคะเคทเห็นเครียดๆตั้งแต่เมื่อเย็นแล้ว”
เคทเธอรีนเดินออกมาด้านนอกห้องเธอกะจะมาหาน้ำดื่มเมื่อเห็นณดายังยืนอยู่ด้านนอกเลยถือโอกาสเดินเข้าไปคุย
“เปล่าหรอกค่ะน้องเคทแล้วทำไมน้องเคทยังไม่นอนคะ??”
ณดาส่ายหัวพร้อมอมยิ้มเล็กน้อยเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายกังวลใจ
“พี่นิดคะ..คือเรื่องของพี่นิดกับพี่คิณเคทรู้หมดแล้วนะคะ”
เคทเธอรีนตัดสินใจบอกเรื่องที่เธอคาใจอยู่ตอนนี้กับณดาเธออยากให้ณดาได้ระบายอะไรออกมาบ้างเผื่อจะสบายใจ
“..อะไรนะคะ..”
ณดาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองอยากรู้ว่าเคทเธอรีนนั้นรู้ได้อย่างไร
“คือ..พอดีเคทได้ยินเสียงเมื่อคืน...อันที่จริงพี่คิณก็ทำกับพี่นิดเกินไปทั้งๆที่เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วและพี่นิดเองก็ไม่ได้ผิดอะไรด้วย”
เคทเธอรีนสารภาพว่าเมื่อคืนเธอได้ยินสิ่งที่ทั้งสองคุยกันตั้งแต่แรกเธอเห็นใจณดาที่ดูเหมือนอคิณจะทำกับเธอเกินไป
“คนที่อคติยังไงก็อคติอยู่วันยังค่ำแหละค่ะน้องเคท..เอ่อ..พี่ขอให้เรื่องนี้เป็นความลับนะคะถ้าคนอื่นจะรู้ก็รู้แค่ว่าคุณคิณเป็นพ่อของนีน่าก็พอส่วนสาเหตุนั้นพี่ไม่อยากให้เข้าหูใครเพราะกลัวว่าวันนึงนีน่าจะรู้เข้าน่ะค่ะ”
ในเมื่อเรื่องนี้มีคนรู้เธอก็อยากจะให้รู้น้อยที่สุดและอยากให้เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับเพราะเธอไม่อยากให้นีน่าได้ยินว่าพ่อกับแม่ของเธอพลาดมีเธอโดยที่ไม่ได้ตั้งใจแถมยังไม่ชอบหน้ากันเอามากๆด้วยในตอนนี้เธอคิดว่าไม่นานทุกคนก็จะต้องได้รู้ว่าอคิณคือพ่อของนีน่าก็ลูกสาวของเธอเรียกชายหนุ่มว่าพ่อทุกคำแบบนั้น
“ค่ะ..เคทสัญญา..”
เคทเธอรีนเข้าใจในจุดประสงค์ของณดาดีเธอรับปากว่าจะปิดเรื่องนี้เป็นความลับ
วันต่อมา
17.00 น.
“นี่ตกลงมันอะไรยังไงพูดออกมาเดี่ยวนี้เลยนิด”
“ใช่..อย่าปล่อยให้พวกเราคาใจ”
ทั้งนิชาและหนามเตยต่างก็พากันอึ้งตกใจเมื่อจู่ๆนีน่านั้นเรียกอคิณว่าคุณพ่อแถมยังทำตัวสนิทสนมกันอีกต่างหากโดยที่ณดาเองก็ไม่ได้ห้ามอะไรยิ่งทำให้พวกเธองงหนักกันเข้าไปอีก
“คือว่าคุณคิณเป็นพ่อของนีน่าเรามีปัญหากันนิดหน่อยฉันเลยทำเป็นไม่รู้จักคุณคิณ”
ณดาไม่พูดถึงเรื่องปัญหาที่ทั้งเธอและเขามีต่อกันแค่บอกความจริงเรื่องพ่อของนีน่ากับเพื่อนเธอเท่านั้นเพราะไม่อยากให้เพื่อของเธอมากังวลใจเรื่องของเธอไปด้วย
“ฉันว่าแล้วแกดูแปลกๆตั้งแต่แรก...”
นิชาถึงกับทำท่าโล่งใจที่เธอสังเกตเห็นเพื่อนเธอแปลกๆมานานก็เป็นเพราะแบบนี้นี่เอง
“แล้วตอนที่แกท้องคุณคิณเค้าไม่รู้เรื่องงั้นเหรอ”
หนามเตยคิดว่าถ้าหากอคิณบังเอิญมาเจอกับณดาเพื่อนของเธอแสดงว่าอคิณน่าจะยังไม่รู้ว่าเขาได้มีลูกกับเพื่อนเธอไม่อย่างนั้นเธอคิดว่าคนอย่างอคิณหรือจะทิ้งลูกตัวเองได้ลงคอ
“อืมม...”
ณดาพยักหน้า
“ดีนะ..ที่กลับมาเจอกันตอนนีน่ายังไม่โตเท่าไร...ถึงจะมีปัญหาอะไรกันยังไงก็รีบคุยกันให้เข้าใจพวกฉันเป็นกำลังใจให้”
นิชาคิดว่าถึงอคิณจะไม่รู้เรื่องในตอนที่เพื่อนเธอท้องแต่ก็ยังโชคดีที่ทั้งสองได้กลับมาเจอกันนีน่าเองก็ได้เจอพ่อที่แท้จริงเธอไม่อยากจะถามถึงเรื่องปัญหาของเพื่อนเธอเพรามันเหมือนเป็นการก้าวก่ายแต่เธอก็จะคอยให้กำลังใจไม่ว่าทั้งสองจะมีปัญหาอะไรกันก็ขอให้ผ่านมันไปได้ด้วยดี
“อืม...ขอบใจนะ”
อย่างน้อยตอนนี้ณดาเองก็ได้กำลังใจจากเพื่อนขอบใจเพื่อนเธอที่เข้าใจและไม่รื้อฟื้นถามเรื่องปัญหากับเธอเพราะตอนนี้เอก็ยังไม่พร้อมตอบเหมือนกัน
ทางด้านนีน่า
“อันนี้นีน่าชอบจังเลยค่ะคุณพ่อ”
เด็กหญิงนั่งเล่นอยู่กับคนเป็นพ่อหลังจากที่ทำการบ้านเสร็จวันนี้อคิณซื้อตุ๊กตาหมีอัดเสียงได้ตัวขนาดพอดีมือไม่เล็กไม่ใหญ่มากให้ลูกสาวของเขาดูท่านีน่าจะชอบมากด้วย
“นีน่าอยากได้อีกไหมคะเดี๋ยวคุณพ่อจะซื้อให้อีก”
อคิณเห็นว่าลูกสาวของเขาชอบเขาจึงถามลูกสาวของเขาว่าอยากได้อีกหรือไม่เพราะเขาสามารถซื้อให้เธอได้อีกลายสิบตัวเลยทีเดียว
“พอแล้วค่ะ...คุณแม่บอกว่าของเล่นมีอย่างละชิ้นก็พอค่ะ”
เด็กหญิงส่ายหัวเธอจำคำสอนของคนเป็นแม่ได้ว่าของเล่นมีอย่างละชิ้นก็พอและไม่จำเป็นต้องมีเยอะด้วย
“คุณนิดเค้าก็สอนลูกดีเหมือนกันนะ...ว่าแต่จะบอกเรื่องแกกับคุณนิดได้หรือยัง”คริสโตเฟอร์อมยิ้มให้กับคำพูดของนีน่าพร้อมเอ่ยชมณดาว่าสอนลูกสาวดีเหลือเกินพร้อมถามเรื่องที่เขากำลังสงสัยเพราะเพื่อนของเธอไม่ยอมเล่าให้ฟังเสียทีว่าตกลงณดากับเพื่อนของเขานั้นจู่ๆมามีลูกด้วยกันได้อย่างไร“ฉันพร้อมเมื่อไรแล้วจะบอกก็แล้วกันนะ”อคิณไม่ยอมปริปากบอกเพื่อนของเขาตอนนี้เพราะอะไรๆมันยังไม่ลงตัว“อืมๆ..เอาที่แกสบายใจก็แล้วกัน”คริสโตเฟอร์เห็นเพื่อนเขาไม่ตอบก็ไม่คิดจะเค้นแค่รู้ว่าเพื่อนของเขาตั้งใจที่จะรับผิดชอบลูกของตัวเองก็ดีแล้ว“น้าเคท”“ขานีน่า...”เด็กหญิงเห็นเคทเธอรีนเดินเข้ามาเธอก็รีบเรียกคนเป็นน้าที่ชอบเล่นกับเธอทันที“ตุ๊กตาหมีอันนี้พูดได้ด้วยค่ะ”เด็กหญิงอวดตุ๊กตาหมีตัวใหม่ที่คนเป็นพ่อพึ่งซื้อให้หมาดๆให้เคทเธอรีนได้ดู“เหรอคะ...น่าตื่นเต้นจังเลย”เคทเธอรีนเองมีตุ๊กตาแบบนี้มาเป็นสิบตัวแล้วในตอนเด็กๆแต่ก็แกล้งทำเป็นตื่นเต้นเพื่อที่จะเล่นกับหลานของเธอ“นี่ค่ะนีน่าพูดไว้แล้วจะกดให้ฟังนะคะ”“ไหนขอน้าเคทฟังหน่อยสิคะ”“..นีน่ารักคุณพ่อกับคุณแม่ค่ะ...”“ว้าว...น่ารักจังเลยค่ะ..”นีน่าอวดของเล่นคนเป็นน้าเสร
“จะดีเหรอครับ...ผมว่าให้ภรรยาของผมเช่าน่ะดีแล้ว”อคิณรู้ว่านี่คือการทำคะแนนของอีกฝ่ายเขาจึงโพล่งคำพูดออกมาจนธีรธรนั้นหน้าเสียอคิณต้องการให้อีกฝ่ายรู้ไปเลยว่าเขาคือใครถึงหญิงสาวจะไม่แนะนำเขาให้อีกฝ่ายรู้จักเขาก็ขอแนะนำตัวเองเสียเลยจะได้รู้จักกันเอาไว้“....”นิชาที่นั่งฟังอยู่อย่างเงียบๆยังแอบอมยิ้มให้กับเรื่องที่อคิณนั้นทำให้ธีรธรหน้าเสียได้พร้อมแอบคิดในใจว่าอคิณคงกำลังหึงณดาอยู่เป็นแน่เธอคงจะเห็นทั้งสองดีกันอีกไม่นานนี้แน่นอน“..เอ่อ..ยังไงผมก็ยืนยันคำเดิมนะครับว่าผมให้ใช้ฟรีเพราะเห็นว่าเราเป็นคนกันเองยังไงก็รับน้ำใจผมไว้เถอะนะครับ”ธีรธรไม่ยอมเสียหน้าง่ายๆยังไงเขาก็จะทำให้ณดาตอบรับเขาให้ได้เพื่อแก้เก้อเรื่องเมื่อครู่“งั้นตกลงค่ะ...ขอบคุณคุณธรมากๆเลยนะคะไว้แวะมาที่ครัวของเราบ่อยๆนะคะนิดจะเลี้ยงอาหารอร่อยๆเป็นการตอบแทน”อันที่จริงณดาก็เกรงใจธีรธรแต่เพื่ออยากจะหักหน้าของอคิณเธอจึงตอบรับธีรธรอย่ายินดีพร้อมเชิญเขามาที่โฮมสเตย์ของเธอบ่อยๆอีกด้วย“ยินดีมากๆเลยล่ะครับ”ธีรธรยิ้มกริ่มที่เขานั้นเหมือนจะเป็นผู้ชนะ“เสร็จธุระแล้วก็กลับได้แล้วมั้งคะ...คุณพ่อเลี้ยง”นิชาเห็นว่าไหนๆธุระที่คุยก็เส
“..เอ่อ...”ณดามีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย“ได้สิคะเดี๋ยวคุณพ่อจะนอนกอดนีน่าด้วย”อคิณได้ยินเสียงลูกสาวของเขาพูดมาแบบนั้นก็รีบวางหนังสือแล้วเข้าไปนอนที่เตียงกอดลูกของเขาโดยที่ไม่ได้ขออนุญาตหญิงสาวแม้แต่น้อย“กอดนีน่าไว้นะคะ”เมื่อคนเป็นพ่อมานอนข้างๆเด็กหญิงก็จับมือของคนเป็นพ่อมากุมมือของแม่ของเธอที่วางอยู่บนตัวเธอแล้วหลับไป“....”ทั้งห้องตอนนี้มีแต่ความเงียบอคิณมองจ้องไปที่ใบหน้าของหญิงสาวอมยิ้มกริ่มอย่างเป็นเลศนัยณดาไม่ค่อยชอบสายตาแบบนี้ของชายหนุ่มเท่าไรเธอจึงหันสายตาไปจับจ้องที่ลูกเธอจะดีเสียกว่าพรางคิดในใจว่าคงต้องอยู่แบบนี้จนนีน่าหลับสนิทเสียก่อนแล้วเธอจึงจะเอ่ยปากบอกให้เขาไปนอนที่อื่นได้22.00 น.“อือ..อืมม...อื้อออ”ณดาเผลอหลับไปเมื่อพักใหญ่จนเธอรู้สึกตัวตื่นมาอีกทีก็รู้ตัวว่ากำลังโดนใครบางคนอุ้มอยู่เป็นอคิณนั่นเองพอหญิงสาวรู้ตัวว่าตอนนี้เธอนั้นโดนเขาอุ้มออกมานอกห้องจึงรีบดีดตัวจากอ้อมแขนของชายหนุ่มหมายจะกลับเข้าห้องนอนของเธอแต่ก็โดนชายหนุ่มรวบปิดปากเอาไว้ก่อนแล้วเขาก็ลากหญิงสาวไปนั่งที่โซฟาตัวเมื่อกลางวันที่เธอนั่งต้อนรับพ่อเลี้ยงหนุ่มนั่น“...จะทำอะไรของคุณ...”หญิงสาวโดนผลักให้ต
“ก่อนคุณกลับฉันขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม”ไหนๆชายหนุ่มก็จะกลับแล้วณดาก็ขอพูดในเรื่องที่เธออยากจะพูดเลยแล้วกัน“อืม..ว่ามาเลย”อคิณขับรถไปด้วยแต่เขาก็พร้อมที่จะฟังหญิงสาวด้วยเหมือนกันเพราะตอนนี้เขาต้องรีบให้มากที่สุด“ฉันรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่เพราะต้องการจะทำให้ฉันไม่สบายใจแต่ฉันจะบอกว่าการแก้แค้นมันไม่ได้ส่งผลดีต่อใครเลยแล้วตอนนี้ดูนีน่าเองก็จะติดคุณมากฉันไม่สบายใจที่นีน่าเป็นแบบนี้เพราะถ้าหากเรายังปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปนานถึงวันนึงเราต้องแยกกันมันจะไม่เป็นผลดีต่อนีน่าเพราะฉะนั้นฉันจะบอกคุณเป็นครั้งสุดท้ายให้คุณไปจากเราเสียตอนนี้และถ้าหากคุณยังยืนยันที่จะแย่งนีน่าไปจากฉัน...ฉันยังยืนยันคำเดิมว่าฉันไม่ยอมแน่”“พูดจบแล้วใช่ไหม”อคิณไม่มีเวลาที่จะมาโต้เถียงกับเธอเรื่องนี้เขาจะปล่อยเอาไว้ก่อน“.....”ณดาคิดว่าเขาจะโวยวายใส่เธอเสียอีกแต่นี่เขากลับนิ่งไปมันยิ่งน่ากลัวกว่าตอนที่เขาระเบิดออกมาอยู่มากตอนนี้เธอเดาอารมณ์ของเขาไม่ถูกเลยจริงๆ“ผมส่งคุณแค่นี้...เดี๋ยวผมจะกลับเลยแต่ไม่รับปากเรื่องที่คุณขอ”อคิณขับรถมาถึงหน้าโฮมสเตย์ของหญิงสาวพร้อมกับพูดสั้นๆว่าเขาจะไม่รับปากเรื่องที่หญิงสาวขอแต่เขาขอกลับไปเค
“คือเรื่องที่พ่อของคุณโดนใส่ร้ายว่าเป็นคนที่โกงเงินบริษัททั้งหมดเป็นฝีมือของคุณเคลวินครับ...คือคุณเคลวินซื้อตัวผมเพราะเห็นว่าพ่อของคุณไว้ใจให้ผมจัดการงานให้ทุกอย่างจัดฉากทุกอย่างให้ดูว่าพ่อคุณเป็นคนโกงในตอนนั้นเพื่อให้คุณนภดลฟ้องคุณพ่อของคุณ...และเขาก็ยังใช้คุณเป็นเครื่องมือที่ทำลายคุณนภดลด้วยครับ”อนุชิตตัดสินใจมาเล่าทุกอย่างให้อคิณได้ฟังเพื่อให้ชายหนุ่มได้เตรียมตัวเอาไว้และเขาก็ต้องการไถ่บาปตัวเองที่ทำกับพ่อของอคิณไว้ด้วยที่เขากล้ามาเปิดเผยตัวเพราะเขาอยากจะให้คนชั่วได้รับผมกรรมที่ทำไว้เสียที“ว่ายังไงนะ..”อคิณถึงกับนั่งตาค้างกลืนน้ำลายไม่ลงคอเรื่องทุกอย่างเคลวินเป็นคนจัดการทุกอย่างจริงหรือเขาคิดอยู่ในใจ..แต่ถ้าไม่จริงคนตรงหน้าจะมาพูดเพื่อให้ตัวเองเสียทำไม..และเมื่อลองคิดดูแล้วสถานการณ์ตอนนี้ก็ทำให้รู้แล้วว่าเคลวินไม่ได้ดีกับเขาอีกต่อไปเพราะวันนี้เคลวินก็พึ่งสร้างปัญหาให้เขาต้องปวดหัวอีกแล้ว“เป็นอย่างที่ผมพูดครับ..ส่วนผมเองก็ต้องหนีเอาตัวรอดมาหลายปีเพราะมีคนของเคลวินตามมาปิดปาก..ที่ผมอยู่รอดได้จนถึงทุกวันนี้ก็เพราะเคลวินคิดว่าผมตายไปแล้วนี่แหละครับ”“คุณมัน...หึ้ยยยย...คุณมาที่นี่เ
“พ่อเลี้ยงมีอิทธิพลจะตายพรรคพวกเค้าก็ต้องเยอะแกอย่าอคติหน่อยเลยช่วยเพื่อนก่อน”หนามเตยไม่รู้ว่าวินาทีนี้เพื่อนเธอก็ยังจะอคติอะไรกับพ่อเลี้ยงหนุ่มนั่นนักหนาตอนนี้หาใครช่วยได้ก็ต้องขอร้องเขาเอาไว้ก่อนเพราะไม่ใช่แค่ชีวิตเพื่อนเธอแต่มันเป็นชีวิตของหลานตัวน้อยของพวกเธอด้วย“ก็ได้ๆ...งั้นไปกันเลย”นิชาเองยอมลดทิฐิลงแล้วทำตามที่หนามเตยบอกแต่โดยดีเพราะเธอคิดว่าตอนนี้มันก็รออะไรไม่ได้จริงๆแล้วแหละ“จะไปไหนกันครับ”ธีรธรเข้ามาที่โฮมสเตย์เพื่อจะเชิญทุกคนไปงานเลี้ยงต้อนรับน้องชายของเขาในอีกไม่กี่วันที่จะมาถึงเขาเห็นสองสาวกำลังรีบเดินจ้ำอ้าวไปไหนกันสักที่ก็รีบทักเอาไว้เสียก่อน“คุณธร...มาที่นี่ก็ดีแล้วค่ะ”หนามเตยเห็นพ่อเลี้ยงหนุ่มก็รีบวิ่งเข้าไปหาทันที“มีอะไรเหรอครับ”ธีรธรรู้สึกว่าสองคนนี้มีสีหน้ากังวลแปลกๆต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างเป็นแน่สองสาวรีบคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นพร้อมทั้งเอารูปที่อคิณส่งให้ให้กับชายหนุ่มได้ดูเผื่อเค้าจะคุ้นบ้างว่าสถานที่นี้คือที่ไหนเพราะพวกเธอต้องหาทางช่วยกันไปก่อนอคิณยังคงอีกนานกว่าจะมาถึงทางด้านณดา“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณจะเอาพวกฉันไปต่อรองกับคุณคิณเพื่ออะไรแต่จงรู้เอา
“เสี่ยไพบูลย์ที่เค้าชอบทำธุรกิจสีเทาอะเหรอ”หนามเตยได้ยินชื่อนี้เธอก็ไม่ค่อยชอบเท่าไรเพราะเธอเคยได้ยินข่าวมาหลายครั้งหลายคราอยู่เหมือนกันกับชื่อเสียงด้านลบของเสี่ยคนนี้“ก็อย่างที่ทุกคนได้ยินมานั่นแหละ”ธีรธรคงไม่ต้องอธิบายอะไรมากว่าความน่ากลัวของเสี่ยไพบูลย์เป็นอย่างไรเพราะคนในพื้นที่ที่นี่ต่างก็รู้กิตติศัพท์กันดีอยู่แล้ว“นั่นไงข้างหน้ามีโกดังมีรถจอดอยู่ด้วย”นิชาเห็นข้างหน้าไกลๆว่ามันมีโกดังอยู่ตรงหน้าแถมยังมีรถจอดอยู่ด้านหน้าอีกด้วย“ผมต้องเอารถจอดตรงนี้พวกคุณอยู่ที่นี่หากผมต้องการให้ช่วยจะส่งข้อความหา...”ธีรธรรีบจอดรถเข้าไปในป่าเพื่อบดบังไม่ให้คนข้างในเห็นว่ามีคนนอกเข้ามาพร้อมสั่งให้หญิงสาวทั้งสองรอเขาอยู่ที่นี่เขาจะเข้าไปดูราดราวด้านในหากเกินกว่าที่เขาจะรับมือไหวก็จะส่งสัญญาณมาให้หญิงสาวทั้งสองได้แจ้งตำรวจ“คุณคิณ..มาพอดีเลย”นิชาเห็นรถขับเข้ามาเธอจำได้ว่าเป็นรถกระบะของที่โฮมสเตย์จึงรีบลงจากรถไปเรียกให้รถคันนั้นหยุดเพราะคิดว่าอคิณคงไม่เห็นรถของธีรธรที่หลบอยู่ในป่าแน่นอน“ผมว่าพวกคุณน่าจะใช้เป็นนะ”ธีรธรลงมาพร้อมเปิดประตูรถอีกฝั่งหยิบปืนสั้นใส่มืออคิณและคริสโตเฟอร์เขารู้ว่าอย่าง
“นิดเป็นไงบ้าง..ส่งนีน่ามา”หนามเตยรีบช่วยณดาอุ้มนีน่าเพราะดูร่างกายเพื่อเธอตอนนี้ท่าจะเพลียเสียเหลือเกินดีที่นีน่าตอนนี้ไม่ร้องงอแงไปด้วยคงเป็นเพราะความเพลียเลยงอแงไม่ไหว“ขวัญเอ้ยขวัญมานะหลานน้า..”นิชาลูบหัวนีน่าอย่างสงสารที่หลานเธอต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย“รีบขึ้นรถแล้วออกไปจากที่นี่กันก่อนดีกว่าครับ”ธีรธรบอกให้ทุกคนขึ้นรถเพราะทางที่ดีที่สุดควรจะออกไปจากที่อย่างรวดเร็ว“ไปค่ะ..”หนามเตยรีบเปิดประตูรถกระบะที่เป็นสี่ประตูให้ณดากับนีน่าขึ้นไปนั่งก่อนเธอจึงขึ้นไปตาม“นั่น..”ปังงงโอ้ยยยยยยนิชาเห็นว่ามีคนกำลังจ่อปืนมาที่พวกเธอโดยที่ยังไม่ทันระวังด้วยความกลัวจึงดึงปืนออกจากหลังของชายหนุ่มที่เขาเหน็บเอาไว้ยิงต้านไปถูกอีกฝ่ายเต็มๆภาพตรงหน้าที่ผู้ชายคนนั้นล้มลงไปทำเอานิชายืนมือสั่นแทบหยุดหายใจอ๊ายยยหนามเตยและนิชาที่นั่งอยู่บนรถเมื่อได้ยินเสียงปืนต่างก็ตกใจกันไปตามๆกัน “คุณ!!”“เฮอะ!!!”“ไปเร็วรีบขึ้นรถ..”ธีรธรถึงกับอึ้งเหมือนกันที่จู่ๆหญิงสาวก็เอาปืนของเขายิงผู้ร้ายอย่างไม่ทันตั้งตัวเขาเห็นอาการเธอตอนนี้ก็รู้เลยว่ากำลังช็อคกับสิ่งที่ตัวเองทำไปเมื่อครู่จึงรีบหยิบปืนจากมือของเธอแ