ตอนที่16

โรงเรียนXXX

“คุณคิณ..”

ณดาขับรถมาถึงโรงเรียนของลูกสาวเธอก็เห็นอคิณกำลังจะขึ้นรถของเขาพอดีจึงรีบวิ่งลงจากรถมาเรียกชายหนุ่มเอาไว้ก่อนตอนนี้อารมณ์เธอเดือดพอๆกับแดดตอนนี้หรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ

“ตามผมมาถึงที่นี่คิดถึงผมหรือไง”

อคิณหันไปหาหญิงสาวด้วยสีหน้านิ่งเฉยเขาคิดว่าน่าจะรู้เรื่องมาจากเพื่อนเขาเป็นแน่ว่าเขามาที่นี่เธอจึงได้รีบตามมาแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเขาได้คุยกับลูกสาวของเขาเรียบร้อยแล้ว

“ฉันขอบอกคุณไว้ก่อนว่าอย่ามายุ่งกับนีน่า”

ณดาเดินเข้าไปประชิดตัวชายหนุ่มเธอแหงนหน้ามองค้อนให้คนตัวโตอย่างโมโหพร้อมกัดฟันพูดอย่างเสียอารมณ์ว่าห้ามเขานั้นมายุ่งกับลูกของเธอหากที่นี่ไม่ใช่โรงเรียนเธอคงตวาดเสียงใส่เขาไปแล้ว

“ไม่ทันแล้วมั้ง..นีน่าบอกว่าอยากอยู่กับผมซะแล้วสิ..ลูกดูดีใจมากที่รู้ว่าผมเป็นพ่อซะด้วย”

อคิณไม่ได้มีอาการกลัวหญิงสาวแม้แต่น้อยกลับอมยิ้มแล้วโต้ตอบกับเธออย่างหน้าตาเฉยถึงเรื่องที่เขาคุยกับนีน่าให้เธอได้ฟัง

“นี่คุณ..เฮ้อ..ตกลงคุณจะให้ฉันทำยังไงคุณถึงจะเลิกยุ่งกับนีน่า”

ณดาถึงกับต้องสูดหายใจเข้าลึกๆพร้อมถามชายหนุ่มอย่างตัดพ้อว่าตกลงเขาจะเอายังไงถึงจะเลิกยุ่งกับลูกเธอได้

“คุณให้ข้อเสนอผมเหรอ...ก็บอกแล้วไงยังไงผมก็ต้องได้เลี้ยงนีน่า...”

อคิณไม่มีทางยอมแม้ว่าหญิงสาวจะหาข้อต่อรองอะไรกับเขายังไงเขาก็มีสิทธิ์ในตัวของนีน่า

21.00 น.

วันนี้ทั้งวันณดาไม่มีกระจิตกระใจทำงานเอาเสียเลยเพราะเอาแต่เครียดเรื่องที่อคิณนั้นขู่เธอเอาไว้เธอไม่รู้ว่าจะต้องหาทางออกของเรื่องนี้อย่างไรดี

“พี่นิดเป็นอะไรหรือเปล่าคะเคทเห็นเครียดๆตั้งแต่เมื่อเย็นแล้ว”

เคทเธอรีนเดินออกมาด้านนอกห้องเธอกะจะมาหาน้ำดื่มเมื่อเห็นณดายังยืนอยู่ด้านนอกเลยถือโอกาสเดินเข้าไปคุย

“เปล่าหรอกค่ะน้องเคทแล้วทำไมน้องเคทยังไม่นอนคะ??”

ณดาส่ายหัวพร้อมอมยิ้มเล็กน้อยเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายกังวลใจ

“พี่นิดคะ..คือเรื่องของพี่นิดกับพี่คิณเคทรู้หมดแล้วนะคะ”

เคทเธอรีนตัดสินใจบอกเรื่องที่เธอคาใจอยู่ตอนนี้กับณดาเธออยากให้ณดาได้ระบายอะไรออกมาบ้างเผื่อจะสบายใจ

“..อะไรนะคะ..”

ณดาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองอยากรู้ว่าเคทเธอรีนนั้นรู้ได้อย่างไร

“คือ..พอดีเคทได้ยินเสียงเมื่อคืน...อันที่จริงพี่คิณก็ทำกับพี่นิดเกินไปทั้งๆที่เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วและพี่นิดเองก็ไม่ได้ผิดอะไรด้วย”

เคทเธอรีนสารภาพว่าเมื่อคืนเธอได้ยินสิ่งที่ทั้งสองคุยกันตั้งแต่แรกเธอเห็นใจณดาที่ดูเหมือนอคิณจะทำกับเธอเกินไป

“คนที่อคติยังไงก็อคติอยู่วันยังค่ำแหละค่ะน้องเคท..เอ่อ..พี่ขอให้เรื่องนี้เป็นความลับนะคะถ้าคนอื่นจะรู้ก็รู้แค่ว่าคุณคิณเป็นพ่อของนีน่าก็พอส่วนสาเหตุนั้นพี่ไม่อยากให้เข้าหูใครเพราะกลัวว่าวันนึงนีน่าจะรู้เข้าน่ะค่ะ”

ในเมื่อเรื่องนี้มีคนรู้เธอก็อยากจะให้รู้น้อยที่สุดและอยากให้เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับเพราะเธอไม่อยากให้นีน่าได้ยินว่าพ่อกับแม่ของเธอพลาดมีเธอโดยที่ไม่ได้ตั้งใจแถมยังไม่ชอบหน้ากันเอามากๆด้วยในตอนนี้เธอคิดว่าไม่นานทุกคนก็จะต้องได้รู้ว่าอคิณคือพ่อของนีน่าก็ลูกสาวของเธอเรียกชายหนุ่มว่าพ่อทุกคำแบบนั้น

“ค่ะ..เคทสัญญา..”

เคทเธอรีนเข้าใจในจุดประสงค์ของณดาดีเธอรับปากว่าจะปิดเรื่องนี้เป็นความลับ

วันต่อมา

17.00 น.

“นี่ตกลงมันอะไรยังไงพูดออกมาเดี่ยวนี้เลยนิด”

“ใช่..อย่าปล่อยให้พวกเราคาใจ”

ทั้งนิชาและหนามเตยต่างก็พากันอึ้งตกใจเมื่อจู่ๆนีน่านั้นเรียกอคิณว่าคุณพ่อแถมยังทำตัวสนิทสนมกันอีกต่างหากโดยที่ณดาเองก็ไม่ได้ห้ามอะไรยิ่งทำให้พวกเธองงหนักกันเข้าไปอีก

“คือว่าคุณคิณเป็นพ่อของนีน่าเรามีปัญหากันนิดหน่อยฉันเลยทำเป็นไม่รู้จักคุณคิณ”

ณดาไม่พูดถึงเรื่องปัญหาที่ทั้งเธอและเขามีต่อกันแค่บอกความจริงเรื่องพ่อของนีน่ากับเพื่อนเธอเท่านั้นเพราะไม่อยากให้เพื่อของเธอมากังวลใจเรื่องของเธอไปด้วย

“ฉันว่าแล้วแกดูแปลกๆตั้งแต่แรก...”

นิชาถึงกับทำท่าโล่งใจที่เธอสังเกตเห็นเพื่อนเธอแปลกๆมานานก็เป็นเพราะแบบนี้นี่เอง

“แล้วตอนที่แกท้องคุณคิณเค้าไม่รู้เรื่องงั้นเหรอ”

หนามเตยคิดว่าถ้าหากอคิณบังเอิญมาเจอกับณดาเพื่อนของเธอแสดงว่าอคิณน่าจะยังไม่รู้ว่าเขาได้มีลูกกับเพื่อนเธอไม่อย่างนั้นเธอคิดว่าคนอย่างอคิณหรือจะทิ้งลูกตัวเองได้ลงคอ

“อืมม...”

ณดาพยักหน้า

“ดีนะ..ที่กลับมาเจอกันตอนนีน่ายังไม่โตเท่าไร...ถึงจะมีปัญหาอะไรกันยังไงก็รีบคุยกันให้เข้าใจพวกฉันเป็นกำลังใจให้”

นิชาคิดว่าถึงอคิณจะไม่รู้เรื่องในตอนที่เพื่อนเธอท้องแต่ก็ยังโชคดีที่ทั้งสองได้กลับมาเจอกันนีน่าเองก็ได้เจอพ่อที่แท้จริงเธอไม่อยากจะถามถึงเรื่องปัญหาของเพื่อนเธอเพรามันเหมือนเป็นการก้าวก่ายแต่เธอก็จะคอยให้กำลังใจไม่ว่าทั้งสองจะมีปัญหาอะไรกันก็ขอให้ผ่านมันไปได้ด้วยดี

“อืม...ขอบใจนะ”

อย่างน้อยตอนนี้ณดาเองก็ได้กำลังใจจากเพื่อนขอบใจเพื่อนเธอที่เข้าใจและไม่รื้อฟื้นถามเรื่องปัญหากับเธอเพราะตอนนี้เอก็ยังไม่พร้อมตอบเหมือนกัน

ทางด้านนีน่า

“อันนี้นีน่าชอบจังเลยค่ะคุณพ่อ”

เด็กหญิงนั่งเล่นอยู่กับคนเป็นพ่อหลังจากที่ทำการบ้านเสร็จวันนี้อคิณซื้อตุ๊กตาหมีอัดเสียงได้ตัวขนาดพอดีมือไม่เล็กไม่ใหญ่มากให้ลูกสาวของเขาดูท่านีน่าจะชอบมากด้วย

“นีน่าอยากได้อีกไหมคะเดี๋ยวคุณพ่อจะซื้อให้อีก”

อคิณเห็นว่าลูกสาวของเขาชอบเขาจึงถามลูกสาวของเขาว่าอยากได้อีกหรือไม่เพราะเขาสามารถซื้อให้เธอได้อีกลายสิบตัวเลยทีเดียว

“พอแล้วค่ะ...คุณแม่บอกว่าของเล่นมีอย่างละชิ้นก็พอค่ะ”

เด็กหญิงส่ายหัวเธอจำคำสอนของคนเป็นแม่ได้ว่าของเล่นมีอย่างละชิ้นก็พอและไม่จำเป็นต้องมีเยอะด้วย