ตอนที่18

“จะดีเหรอครับ...ผมว่าให้ภรรยาของผมเช่าน่ะดีแล้ว”

อคิณรู้ว่านี่คือการทำคะแนนของอีกฝ่ายเขาจึงโพล่งคำพูดออกมาจนธีรธรนั้นหน้าเสียอคิณต้องการให้อีกฝ่ายรู้ไปเลยว่าเขาคือใครถึงหญิงสาวจะไม่แนะนำเขาให้อีกฝ่ายรู้จักเขาก็ขอแนะนำตัวเองเสียเลยจะได้รู้จักกันเอาไว้

“....”

นิชาที่นั่งฟังอยู่อย่างเงียบๆยังแอบอมยิ้มให้กับเรื่องที่อคิณนั้นทำให้ธีรธรหน้าเสียได้พร้อมแอบคิดในใจว่าอคิณคงกำลังหึงณดาอยู่เป็นแน่เธอคงจะเห็นทั้งสองดีกันอีกไม่นานนี้แน่นอน

“..เอ่อ..ยังไงผมก็ยืนยันคำเดิมนะครับว่าผมให้ใช้ฟรีเพราะเห็นว่าเราเป็นคนกันเองยังไงก็รับน้ำใจผมไว้เถอะนะครับ”

ธีรธรไม่ยอมเสียหน้าง่ายๆยังไงเขาก็จะทำให้ณดาตอบรับเขาให้ได้เพื่อแก้เก้อเรื่องเมื่อครู่

“งั้นตกลงค่ะ...ขอบคุณคุณธรมากๆเลยนะคะไว้แวะมาที่ครัวของเราบ่อยๆนะคะนิดจะเลี้ยงอาหารอร่อยๆเป็นการตอบแทน”

อันที่จริงณดาก็เกรงใจธีรธรแต่เพื่ออยากจะหักหน้าของอคิณเธอจึงตอบรับธีรธรอย่ายินดีพร้อมเชิญเขามาที่โฮมสเตย์ของเธอบ่อยๆอีกด้วย

“ยินดีมากๆเลยล่ะครับ”

ธีรธรยิ้มกริ่มที่เขานั้นเหมือนจะเป็นผู้ชนะ

“เสร็จธุระแล้วก็กลับได้แล้วมั้งคะ...คุณพ่อเลี้ยง”

นิชาเห็นว่าไหนๆธุระที่คุยก็เสร็จเรียบร้อยแล้วเธอจึงขอทำตัวเสียมารยาทบอกธีรธรให้กลับเลยก็แล้วกันเพราะถ้าหากอยู่นานคงสร้างความร้าวฉานให้เพื่อนของเธอกับอคิณเปล่าๆ

“เอ่อ...ครับงั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับคุณนิดไว้เจอกันนะครับ”

“ค่ะ”

ธีรธรต้องกลับแต่โดยดีเพราะเขามาด้วยธุระเรื่องที่และก็คุยกันเสร็จแล้วเสียด้วยเขาจึงไม่มีข้ออ้างที่จะอยู่ต่อ

“คุณคิณจะรับอาหารเย็นเป็นอะไรดีคะ”

ก่อนกลับนิชานึกได้ว่าอคิณยังไม่ได้สั่งอาหารเย็นเธอจึงต้องถามเสียเลย

“คือ..คืนนี้ผมจะนอนกับนิดกับลูกที่นี่ครับคงไม่กลับไป”

อคิณโอบไหล่ของณดาเอาไว้แน่หมายจะโชว์ธีรธรพร้อมพูดเสียงดังฟังชัดว่าเขาจะนอนกับหญิงสาวและลูกที่นี่ทำเอาธีรธรหน้าห่อเหี่ยวไปเล็กน้อย

“ดีค่ะ..เอ่อ.โอเคค่ะงั้นนิขอตัวนะคะ”

นิชาดูชอบใจจนออกนอกหน้าที่ชายหนุ่มพูดออกมาแบบนี้นึกสมน้ำหน้าธีรธรในใจและกลับไปพร้อมกับธีรธรทันที

“ใครให้คุณนอนที่นี่คะ..ฉันยังไม่ได้อนุญาต”

หลังจากที่เพื่อนเธอและพ่อเลี้ยงหนุ่มกลับไปแล้วณดาก็รีบสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนของอคิณทันทีพร้อมถ่ามอีกฝ่ายด้วยท่าทีที่ไม่พอใจเพราะเธอยังไม่เคยอนุญาตให้เขานอนที่นี่เลยสักครั้ง

“นีน่าไง..ลูกให้ผมนอนที่นี่ด้วย”

อคิณชี้ไปยังในห้องที่นีน่ากำลังวาดรูปเล่นอยู่พร้อมโบ้ยถึงลูกสาวของเขาว่าเป็นคนอนุญาตให้เขานอนที่นี่

“...”

ณดาไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะเข้าทางลูกเธอเพื่อหาเรื่องที่จะอยู่ที่นี่เดาง่ายๆว่าเขาต้องการอยู่เพื่อปั่นหัวเธออีกแน่

“อย่าคิดว่าผมดูไม่ออกว่าเมื่อกี้คุณต้องการจะหักหน้าผม..”

อคิณหันหลังให้หญิงสาวพร้อมจะเดินเข้าไปหาลูกของเขาแต่ก็ไม่ลืมที่จะหันหน้ากลับมาหาเธอบอกให้รู้ว่าเขารู้ว่าเมื่อครู่ทำไมหญิงสาวจึงตอบตกลงพ่อเลี้ยงนั่นไป

ทางด้านนิชา

“ก่อนหน้านี้ผมรู้มาว่าคุณนิดไม่มีสามี??”

ธีรธรกำลงขับรถไปส่งนิชาที่โฮมสเตย์เขาจำได้ว่าณดาไม่มีสามีแล้วที่บ้านก็มีแค่เอกับลุกหนวันนี้มีสามีโผล่มาได้

“ก็สามีของเพื่อนฉันกลับมาแล้วไงคะ”

นิชาส่ายหัวให้กับธีรธรที่พูดมาแปลกๆก็วันอื่นไม่มีสามีก็ไม่ได้แปลว่าสามีจะกลับมาไม่ได้หรืออย่างไร

“ผมดูออกว่าสองคนนั้นมีปัญหากัน”

ธีรธรดูออกว่าทั้งสองไม่เหมือนคู่รักกันแถมยังจะเหมือนไม่ลงรอยกันอีกด้วยดูจากตอนที่เขาเข้าไปณดายังไม่แนะนำสามีของเธอให้เขารู้จักและความคิดของทั้งสองก็ยังไม่ตรงกันอีกด้วย

“มีปัญหากันก็เคลียกันได้ค่ะเค้ามีลูกด้วยกันแถมยังนอนด้วยกันด้วยปัญหาเล็กๆแค่นั้นคงทำอะไรพวกเค้าไม่ได้หรอกค่ะ”

นิชายังพยามพูดให้ธีรธรหยุดสงสัยแล้วก็เลิกหวังอะไรลมๆแล้งๆกับเพื่อนเธอเสียที

“ดูท่าคุณจะกลัวว่าผมจะไปยุ่งกับเพื่อนคุณมากเลยสินะ”

ชายหนุ่มหันไปหาหญิงสาวเล็กน้อยพร้อมกลับมามองทางด้านหน้าต่อเขารู้ว่านิชาคอยกันท่าเขากับณดาอยู่เรื่อย

“ก็คุณมันตัวอันตรายเจ้าชู้ประตูดินขนาดนั้นใครจะอยากให้คุณอยู่ใกล้เพื่อนฉันล่ะคะ”

นิชาได้ยินเขาพูดมาแบบนี้เธอก็ไม่เก็บความรู้สึกในใจอีกต่อไปพร้อมบกถึงเหตุผลที่เธอไม่อยากให้เขามายุ่งกับเพื่อนเธอตั้งแต่คราแรกที่เจอกัน

“ผมรู้สึกว่าผมจะโดนคนกล่าวหาเรื่องนี้บ่อยเหลือเกินทั้งที่ผมก็ยังไม่ได้ไปเจ้าชู้ใส่ใครเลยด้วยซ้ำ”

ธีรธรยังไม่เข้าใจว่าคนอื่นนั้นพูดถึงเขาในทำนอนแบบนี้ได้อย่างไรทั้งที่เขาก็ไม่ค่อยได้ยุ่งกับใครแถมเป็นผู้หญิงคนอื่นเองมากกว่าที่คอยจะเสนอตัวให้กับเขาแต่เขาก็ไม่เคยคิดที่จะเล่นด้วยแม้แต่น้อย

“...ใครก็แก้ตัวได้ว่าตัวเองไม่เจ้าชู้...เงียบเถอะค่ะฉันขี้เกียจฟัง...”

นิชาไม่เชื่อลมปากเพราะเป็นใครก็ปฏิเสธได้ว่าตัวเองนั้นไม่ได้เป็นอย่างที่คนอื่นพูดเท่าที่เธอเคยเห็นเคยเจอตามที่ต่างๆเขาก็จะมีผู้หญิงไปด้วยไม่ซ้ำหน้าตลอดเวลาแบบนี้จะให้เธอไปเชื่อได้อย่างไร

“แล้วแต่คุณจะคิดเถอะ”

ธีรธรเห็นว่าเขาปฏิเสธไปก็เท่านั้นเพราะดูท่าเธอนั้นจะคิดแบบนั้นไปร้อยเปอร์เซ็นเสียแล้ว

20.30 น.

“ยังไม่ง่วงเหรอคะ”

ณดาเห็นว่าเธอกอดกล่อมลูกน้อยเธอก็แล้วอ่านนิทานให้ฟังก่อนนอนก็แล้วยังไม่เห็นลูกสาวของเธอจะหลับเสียที

“นีน่าอยากให้คุณพ่อมานอนกอดนีน่าด้วยค่ะ”

เด็กหญิงส่งสายตาอ้อนคนเป็นแม่พรางมองไปที่พ่อของเธอมี่นอนอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาในห้องเธออยากให้ทั้งพ่อและแม่ของเธอนอนกอดเธอจนหลับ