"นางมะลิต่อไปนี้มึงต้องขึ้นมาหากูทุกคืน" "ทุกคืนเลยเหรอจ๊ะ" "ใช่ทุกคืนมึงมีปัญหาอะไรหรือเปล่า" "ไม่มีจ้ะแต่ว่าไม่ทุกคืนไม่ได้เหรอจ๊ะ" "ต่อไปนี้มึงจะต้องมาให้กูดูดนมมึงทุกคืนก่อนนอน"
View Moreณ สวนทุเรียน จังหวัดจันทบุรี ภูเขาที่โอบล้อมเขียวชอุ่ม
แสงตะวันที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างห้อง ทำให้เด็กสาวที่ชื่อมะลิถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาแต่เช้า เพื่อมาจัดเตรียมอาหารเช้าให้กับนายหัวราชสีห์ เธอจะต้องตื่นก่อนนายหัวของเธอตั้งแต่ 05.30 น เพื่อเตรียมอาหารเช้าก่อนที่นายหัวของเธอจะตื่นนอน เธอจะต้องเตรียมเสื้อผ้า ที่เขาจะใส่ประจำวันในทุก ๆ วันให้นายหัวของเธอ เธอทำอย่างนี้ตั้งแต่จำความได้จนปัจจุบันเธออายุ 20 ปี เธอก็ยังคงทำไม่เปลี่ยน และนายหัวไม่เคยให้แม่บ้านคนไหน มาจับต้องข้าวของของเขา นอกจากเธอคนเดียวเท่านั้น จนวันนี้เธอมีอาการปวดท้องประจำเดือนอย่างรุนแรงเธอจึงให้แม่บ้านสาวคนหนึ่งไปรับใช้นายหัวราชสีห์ เธอขอให้แม่บ้านสาวทำแทนเธอทุกอย่างเธอแจ้งความชอบและไม่ชอบของนายหัวให้แม่บ้านสาวฟังอย่างละเอียด แต่สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นเพียงไม่กี่อึดใจ "ใครใช้ให้มึงเข้ามาในห้องกู" "แล้วมะลิมันไปไหนมันไม่ใช่หน้าที่ของมึง" "ไปตามมะลิมันมาหากู เดี๋ยวนี้แล้วเอาข้าวของของมึงทั้งหมดออกไปจากห้องกูซะก่อนที่กูจะฆ่ามึงทิ้ง" แม่บ้านสาวสวยถึงกับหน้าถอดสีไปไม่เป็น ได้แต่ลนลานรีบเก็บข้าวของที่นายหัวปาลงพื้นทันที เธอวิ่งลงจากห้องของนายหัว โดยที่ใจของเธอเต้น เร็วจนผิดจังหวะไปหมด ราวกับโดนกระชากวิญญาณ ข้าวของทุกอย่างที่เธอเตรียมทั้งหมด ก็ตรงทุกอย่างกับที่มะลิได้บอกเธอ ว่านายหัวชอบอะไรและไม่ชอบอะไรแต่ทำไมกันนะเขาถึงได้ดูโกรธขนาดนี้ "ฮื่อ ฮื่อ มะลิทำไมนายหัวถึงได้โกรธฉันขนาดนี้ ฮึก ฮึก" "เกิดอะไรขึ้นคะพี่ชมพู" "นายหัวเขวี้ยงข้าวของทุกอย่าง ที่ฉันเตรียมปาลงพื้นแล้วเรียกให้เธอไปหาเดี๋ยวนี้ เขาด่าฉันรุนแรงมาก" "ฉันขอโทษนะจ๊ะปกติในหัวไม่เคยดุฉันเลย พี่ทำอะไรผิดหรือเปล่าจ๊ะ" "ไม่มีอะไรผิดเธอรีบไปเถอะก่อนที่นายหัวจะโกรธมากกว่านี้ข้าวของทั้งหมดนี้ในหัวบอกให้ฉันเอาไปทิ้งเธอห้ามหยิบเอาขึ้นไปบนห้องเด็ดขาด" "ได้จ้ะเดี๋ยวฉันเตรียมไปใหม่" มะลิรีบเตรียมข้าวของทั้งหมดใหม่ เพื่อขึ้นไปบนห้องของนายหัว ที่ตอนนี้ทั้งเกี้ยวโกรธและเกรี้ยวกราดยิ่งกว่าสิ่งใด ที่เธอเคยเห็นปกติเขาเป็นคนดุอยู่แล้ว แต่ไม่เคยเห็นเขาดุใครขนาดนี้ยิ่ง เป็นแม่บ้านผู้หญิงยิ่งไม่เคยเห็นว่าเขาดุเลย แต่วันนี้ทำไมกันนะ เพียงแค่เธอให้แม่บ้านผู้หญิงคนอื่นไปทำแทนเธอมันเกิดอะไรขึ้นกันนี่ ทำไมเขาถึงจะต้องดุขนาดนี้ สองเท้าเล็ก ๆ รีบเร่งฝีเท้าขึ้นไปบนห้องมือ ไม้สั่นไปหมดเมื่อรู้ว่าเธออาจจะต้องโดนดุแน่ๆ "ก๊อก ก๊อก ก๊อก นายหัวคะมะลิขอเข้าไปนะคะ" เขาที่ยังไม่ได้ตอบอนุญาต มะลิที่วิ่งสวนผ่านประตูเข้าไปทันทีโดยไม่รอเสียงอนุญาตจากเจ้าของห้อง เสียงที่ทุ้มต่ำราวกับจะฆ่าคนให้ตายไปข้างนึง รังสีอำมหิตแผ่ซ่าน แววตาที่มองมาที่ร่างบางของมะลิราวกับจะกลืนกินเส้นเลือดที่ปูดปูนเพราะความโมโห "มึงไม่อยากทำหน้าที่ของมึงแล้วหรอ ทำไมต้องให้คนอื่นขึ้นมาทำหน้าที่ของมึงแทน" "มะลิขอโทษจ้ะ นายหัวพอดีวันนี้มะลิไม่สบายค่ะมะลิปวดท้องจ้ะก็เลยให้พี่ชมพูเตรียมของ ขึ้นมาให้ในหัวแทนจ้ะ" ราชสีห์เพียงได้ยินว่า เด็กสาวที่เขารับเลี้ยงป่วย เขามีความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันทีว่า เด็กผู้หญิงร่างบางตรงหน้า เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น เธอจึงเงยหน้ามองเขาแล้วตอบด้วยความกลัวราวกับลูกนก “มึงเป็นอะไร” "เออ ...พอดีไม่รู้ว่าเป็นประจำเดือนจ้ะ" "แล้วทำไมมึงไม่บอกกู กูจะได้ให้มึงพักงานซักวัน วันนี้ไม่ต้องมาเตรียมของให้กู" "แล้วถ้ามะลิไม่เตรียมให้ นายหัวจะใช้อะไร จะทานอะไรล่ะจ๊ะ" "กูหากินเองได้ มึงไม่ต้องให้คนอื่นมายุ่ง กับข้าวของของกูนอกจากมึงเข้าใจไหมกูไม่ชอบ" "ขอโทษจ้ะนายหัว มะลิจะจำไว้" "งั้นมึงก็ไปกินข้าว กินยา วันนี้ก็ไม่ต้องทำงานพักผ่อนซะ เดี๋ยวกู จะเข้าสวนสักหน่อย" "จ้ะ นายหัว" "ตอนกลางวัน มึงทำกับข้าว ให้กูกินได้ใช่ไหมทำไหวหรือเปล่า" "ทำไหวจ้ะนายหัว นายหัวอยากทานอะไรจ๊ะ" "กูอยากกินคั่วกลิ้งกับแกงส้มใต้ มึงทำให้กูหน่อยแล้วมึงเอาไปส่งให้กูในสวนนะ จักรยานของมึงมันเก่า กูเลยซื้อคันใหม่ให้มึงแล้วนะไว้ให้มึงปั่นไปส่งข้าวให้กูในสวน" "ฮ้ะ ...!!! นายหัวซื้อจักรยานคันใหม่ให้มะลิเหรอจ๊ะ" "เออ … กูซื้อให้มึงใหม่ จอดอยู่หลังบ้าน หน้าห้องมึงคันสีชมพู" "นายหัวขอบคุณมากนะจ๊ะ" ราชสีห์เขาไม่เคยอ่อนโยนกับผู้หญิงคนไหน และไม่เคยต้องให้ความสนใจกับใคร ผู้หญิงพวกนั้นก็แค่ผู้หญิงไว้สำหรับอุ่นเครื่องของเขา แต่กับนางเด็กมะลิเด็กที่เขาอุปการะเลี้ยงดู มันเพียงเพราะความสงสารเพราะมันได้เสียพ่อแม่ไปตั้งแต่เด็ก มันมีความพิเศษคือดวงตาสีเทาของมันสวยเป็นประกายชวนให้หน้าหลงไหล วันนี้ราชสีห์บอกกับนางมะลิว่าเขาซื้อจักรยานคันใหม่ให้นางมะลิ มันดีใจยิ้มแป้นจนลืมความกลัวต่อเขาทั้งหมดก่อนหน้านี้ไป เวลาผ่านไปจนใกล้จะเที่ยง มะลิได้เตรียมอาหารที่นายหัวสั่งให้เธอทำห่อทั้งหมดใส่ปิ่นโต และปั่นจักรยานคันใหม่อวดไปทั่วสวน เธอดีใจและภูมิใจกับจักรยานคันนี้มาก เพราะมันทั้งสวยน่ารักมากสำหรับเธอ เธอปั่นจักรยานมาจนเกือบถึงท้ายไร่ ก็ยังหานายหัวของเธอไม่เจอไม่รู้ไปดูงานอยู่ตรงไหนของไร่ เธอจึงปั่นจักรยานไปรอบ ๆ จนไปเห็นกับร่างสูงใหญ่ที่กำลังยืนสั่งงานคนงานผู้ชายในไร่นับ 40 คน ผู้ชายทุกคนจับจ้องมาที่ร่างเล็กที่กำลังปั่นจักรยานสีชมพู ตรงมาหานายหัวราชสีห์ ทุกคนรู้ว่ามะลิคือคนที่ไม่ควรแตะต้อง ไม่มีใครสามารถเข้าใกล้นางมะลิได้ นอกจากนายหัวราชสีห์ นางมะลิยังไม่รู้ตัวในความพิเศษของเธอก็เท่านั้นเอง ปกตินายหัวไม่เคยให้ใครแตะต้อง เรื่องภายในชีวิตของเขา มะลิคนมองผิวเผินอาจจะเป็นเพียงแม่บ้านที่นายหัวชุบเลี้ยงเท่านั้น แต่สำหรับคนในไร่นี้รู้ดีว่าเธอพิเศษกว่าแม่บ้านทั่วไป ยกเว้นเพียงแค่ตัวของเธอเองเท่านั้นที่ยังไม่รู้ว่าตัวเองคือคนพิเศษในอนาคตสองร่างที่ยังคงเชื่อมติดกันอยู่ ต่างคนต่างหอบเหนื่อยเพราะเพิ่งผ่านศึกหนักกิจกรรมแสนเร่าร้อนบนเตียงราชสีห์ที่ตอนนี้มีอารมณ์ร้อนแรงขึ้นมาอีกครั้งส่วนร่างบางเธอเพิ่งจะเกร็งกระตุกถึงสวรรค์ยังไม่ทันได้พักหายใจ พ่อหนุ่มราชสีห์วัย 46 กะรัตถอดแท่งเอ็นร้อนที่แข็งโป๊กออกจากรูร่องอวบอ้วนของเธอ"เมียจ๋าเลียให้ผัวหน่อยได้ไหมจ๊ะ""ได้สิจ๊ะ อุบ จ๊วบ จ๊วบ แผล็บๆ""โอว์ ซีด เมียจ๋า เสียวหัวไปหมดแล้ว เมียจ๋าอย่าทรมานผัวเลยนะ ซีด"ราชสีห์ที่โดนเมียป้ายแดงรังแกหยอกล้อกับแท่งเอ็นร้อนของเขา ด้วยการอมจนแทบจะมิดด้าม รูดขึ้นรูดลงพร้อมใช้ลิ้นเล็ก ๆ เลียวนที่หัวแท่งร้อนของเขา ราชสีห์กำลังอยากจะลองทุกส่วนในร่างกายของเมียตัวเล็กของเขา เขาจับเมียตัวเล็กของเขาหันหลังในท่าหมาพร้อมกับกระซิบไปที่ข้างหูข้างกระเส่าเพื่อขอบางอย่างกับเธอ แต่เขาไม่รอให้เธออนุญาตค่อยๆใช้หัวแห้งร้อนๆขยับเข้าไป"กรี๊ด.. อ้าส์ เจ็บ ทำไม่ได้ของผัวใหญ่เกินไปเมียรับไม่ไหวได้โปรดอย่าขยับ เมียเจ็บใจจะขาดแล้ว โอว์ ซีด""ชูว์... ไม่เป็นไรเมีย หัวก็ทรมานไม่แพ้เมีย อ้าส์ ซีดมันเพิ่งเข้าไปได้แค่หัวแน่นมากจะเมียจ๋า..ซีด เสียว"ราชสีห์ที่ตอนนี้ได้ลองประต
หลังจากขอมะลิแต่งงานเมื่อวานที่ผ่านมาเช้าวันนี้ทั้งสองกลายเป็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวป้ายแดงโดยการที่ราชสีห์เชิญนายอำเภอและพยานในการจดทะเบียนสมรสมาที่บ้านของเขา มะลิรู้สึกโชคดีที่สุดและดีใจที่สุดที่เธอได้พบเจอผู้ชายที่รักและให้เกียรติเธอมากขนาดนี้ในชีวิตนี้ของเธอก็คงจะมีแต่เขาผู้ชายที่ชื่อราชสีห์"ตอนนี้คุณทั้งสองเป็นสามีกันอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้วนะครับ""ขอบคุณมากครับท่านนายอำเภอ""ส่วนเรื่องทรัพย์สินต่างๆที่คุณราชสีห์ทุกอย่างยกให้เป็นชื่อของคุณมะลิคุณแน่ใจแล้วใช่ไหมครับว่าจะไม่มีปัญหากันภายหลัง""สำหรับผมแล้วตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญในชีวิตไปกว่ามะลิแล้วครับ""ผมขอให้คุณทั้งสองรักกันนานๆหนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะครับขอให้คุณทั้งสองมีความสุขมากๆผมต้องขอตัวก่อนนะครับ"ราชสีห์ที่ตอนนี้ยกทรัพย์สินทุกอย่างให้เป็นชื่อของมะลิอย่างเป็นทางการไม่ว่าจะเป็นสวนทุเรียนและรีสอร์ทที่ภูเก็ตทุกอย่างถูกโอนย้ายเป็นชื่อของมะลิยกเว้นเงินสดในธนาคารที่เป็นชื่อของเขาอยู่มะลิเองเธอไม่ได้อยากได้ครอบครองทรัพย์สมบัติใดๆของราชสีห์เธอทักท้วงแล้วแต่ราชสีห์ไม่ฟัง"นายหัวจ๊ะนายหัวไม่หน้าโกนกรรมสิทธิ์ต่างๆมาให้มะลิเลยจ้ะแค่น
หลังจากเมื่อคืนที่ผ่านมาทางราชสีห์และนางมะลิได้ตกเป็นของกันและกันอย่างสมบูรณ์แบบราชสีห์จัดการนางมะลิทั้งคืน นางมะลิแทบขาดลงเตียงอย่างไม่ได้พักผ่อนนางมะลิค่อยๆลืมตาขึ้นมาพร้อมกับอาการเจ็บปวดรวดร้าวร่างกายแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆส่วนราชสีห์นั้นเดินลงไปเตรียมข้าวต้มให้นางมะลิอย่างอารมณ์ดีเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ราชสีห์ค่อยๆยกข้าวต้มขึ้นมาบนชั้น 2 ให้กับนางมะลิพร้อมกับยาแก้ปวดแก้อักเสบตามสไตล์ผู้ชายวัย 45 กะรัต"อ่าวมะลิตื่นแล้วหรอจ๊ะที่รัก"มะลิแทบตะลึงงงงวยที่ได้ยินคำสรรพนามที่เปลี่ยนไปของนายหัวที่เรียกเธอว่าที่รักนายหัวเรียกมะลิว่าอะไรนะจ๊ะก็ที่รักยังไงล่ะนายหัวกินยาไม่ได้เขย่าขวดหรือเปล่าจ๊ะก็มะลิเป็นเมียของฉันแล้วนี่เป็นเมียที่ถูกต้องสมบูรณ์แบบตั้งแต่เมื่อคืนแล้วไม่ใช่หรอแต่ว่าฉันเห็นในหัวกับคุณโสภา"แล้วทำไมถึงไม่เข้าไปปลุกฉันหรือรอฟังทุกอย่างจากปากฉันก่อนล่ะ"มะลิตกใจแล้วก็เสียใจมากจ้ะก็เลยวิ่งออกไปแบบไม่มีสติมะลิขอโทษนะจ๊ะไม่เป็นไรหรอกโสภาวางยาในน้ำให้ฉันกินในคืนนั้นแล้วก็พยุงลากฉันมาที่ห้องของเธอจากนั้นก็จัดฉากตามที่เธอเห็นนั่นแหละโอ้โห ยิ่งกว่านางร้ายละครในหนังอีกนะเนี่ยแล้วที่ร
ราชสีห์ค่อยๆใช้ลิ้นสากๆลิ้มไลท์ไปตามจุก 2 เต้าอวบๆใหญ่ๆของนางมะลิราวกับหิวกระหายนางมะลิที่นอนอ้าซ่าอยู่ตรงขอบเตียงตอนนี้ได้แต่ครางกระเส่าราชสีห์ใช้ท่อนเอ็นใหญ่ๆที่ตอนนี้กำลังสัมผัสอยู่ตรงกลางร่องอวบอูมของนางมะลิเขาเสียดสีไปมาให้นางมะลิทรมานราชสีห์ค่อยๆเม้มดูดจุกเต้าใหญ่ๆของนางมะลิไปมาพร้อมทำรอยตามตัวเต็มไปหมด"นายหัวอย่าจ๊ะ พะ พอ แล้วมะลิเสียว..พอแล้วอย่าทำมะลิเลยนะจ๊ะ เมตตามาลีเถอะ ซีด..""จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ"ราชสีห์ที่ได้ยินคำวิงวอนของนางมะลิว่ามันทรมานเสียวซ่านมากแค่ไหนกับสิ่งที่เขามอบให้แต่นี่มันเพิ่งเริ่มต้นเขาจะต้องสั่งสอนนางมะลิให้หลาบจำ มันจะได้ไม่กล้าหนีเขาไปไหนอีก"มึงไม่ต้องอ้อนวอนกูให้เสียปากอีมะลิ""นายหัวจ๋ามะลิขอโทษ อาส์""ตอนนี้คำขอโทษมึงไม่มีความหมายสำหรับกูแต่มึงต้องโดนลงโทษจากกูเท่านั้น"ราชสีห์จัดการยกขามนางมะลิขึ้นเป็นรูปตัว เอ็ม นางมะลิที่นอนอยู่ขอบเตียงทำให้มองเห็นร่องอวบอูมเด่นลอยชัดเจน รูร่องตรงกลางสีแดงชมพูระลึกขอบข้างๆเป็นสีน้ำตาลอ่อนๆตามสไตล์ผู้หญิงผิวเข้มราชสีห์ไม่เคยคิดจะใช้ลิ้นกับนางมะลิเลยสักครั้งแต่ครั้งนี้เขาจะต้องทำทุกอย่าง ราชสีห์ก้มลงไปดูดเม้มตรงกลางร่
เวลาผ่านล่วงเลยมาเกือบ 1 อาทิตย์กว่าๆราชสีห์ที่ไม่เข้าสวนเลยไม่สนใจงานในออฟฟิศวันๆนึงเขาขับรถลงทางใต้ไม่รู้กี่ร้อยกิโลเมตรแต่เขาก็ยังไม่เจอร่างของนางมะลิสักทีไม่เห็นแม้แต่เงา"มะลินี่มึงไปหลบซ่อนอยู่ที่ไหนกันมึงรู้ไหมว่ากูคิดถึงมึงใจจะขาดอยู่แล้ว"ราชสีห์ที่บ่นพึมพำอยู่บนรถคนเดียวเขายังคงให้บรรดาลูกน้องมือดีช่วยออกตามหาอีกแรงหนึ่ง วันนี้ทั้งวันเขาซื้อเพียงกาแฟ 1 แก้วมากินบนรถเหมือนดวงชะตาฟ้าลิขิตขณะที่เขาขับรถไปจวบจนเวลาเกือบ 21:00 น รถของเขาดันจอดเสียอยู่ริมถนนเขาโทรตามช่างให้มาซ่อมให้เขาแต่ก็ยังไม่มีใครมาเพราะห่างไกลจากร้านซ่อมค่อนข้างมากเขาจึงล็อครถและเดินไปตามถนนเผื่อมีบ้านคนให้เขาได้นั่งพัก และแล้วเขาก็เดินไปเรื่อยๆจนไปสะดุดกลับบ้านตาและยายหลังที่นางมะลินั้นได้เข้ามาขอพักอาศัยอยู่เขาจึงเดินตรงเข้าไปที่บ้านหลังนั้นทันทีเนื่องจากมันอยู่ไม่ไกลจากถนนมากนักเขาอยากจะขอเข้าไปนั่งพักและดื่มน้ำสักหน่อยเขารู้สึกเหนื่อยมาก"ตาครับยายครับสวัสดีครับ"ตายายตกใจอีกครั้งเบิกตาโพลงนี่มันวันโลกาวินาศอะไรยายถึงได้มีแต่คนมาเยี่ยมเยียนเราถึงบ้านตอนกินข้าวทุกทียายก็ได้แต่หัวเราะขำๆให้กับสามีตัวเองที
มะลิที่ตอนนี้เธอแอบนั่งพักอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ๆ ริมทางเธอมุดป่ามุดดงเข้าไปเพื่อหลบแดดความร้อน ขณะที่เธอเดินเข้ามาในป่าข้าง ๆ ทางเท้าเล็ก ๆ ของเธอนั้นก็มีรอยแผลเลือดซิบ ๆ เต็มไปหมดแต่ก็เป็นแผลไม่ใหญ่มาก แต่เลือดไม่ค่อยหยุดเธอเองก็ไม่รู้ว่า เธอเป็นโรคอะไรทำไมถึงเป็นแบบนี้ตลอด รู้แค่ว่านายหัวมักจะสอนให้เธอกินวิตามินเป็นประจำตั้งแต่ 4 ปีที่แล้ว แต่เธอก็ไม่เคยถามรายละเอียดอะไรมากมาย ตอนนี้เธอนั่งเหม่อลอยเหมือนคนบ้า เธอเอามือทั้งสองกุ้มหัวใจที่มันรู้สึกเจ็บปวดกับภาพที่เธอเห็น น้ำตาไหลอาบสองแก้ม แสงแดดยามเที่ยงมันร้อนแรงแทบจะแผดเผาให้เธอไหม้เป็นจุล อยู่ข้างทาง เธอทั้งหิวน้ำทั้งหิวข้าวเธอนั่งร้องไห้อยู่ใต้ต้นไม้เพียงลำพังราชสีห์ที่เขาให้ลูกน้องช่วยกันออกตามหานางมะลิรอบสวนทุเรียนแต่ก็ไม่มีใครพบเจอนางมะลิสักคนเขาจึงเกณฑ์คนงานออกตามหารอบๆนอกแต่ก็ยังไม่เจอนางมะลิอยู่ดีตอนนี้เวลาก็โพล้เพล้จวนจะทุ่มนึงอยู่แล้วเขาที่ใจไม่ดีเป็นห่วงกังวลนางมะลิจนจะเป็นบ้าเขาขับรถตลอดทั้งวันเพื่อตามหานางมะลิ"มะลิทำไมมึงถึงไม่ถามกูก่อน"ราชสีห์ตอนนี้เขาขับรถออกมาไกลเขาขับรถเรื่อย ๆ โดยที่ไม่ได้หยุดพักข้าวปลาเขาก็ไม่ยอม
มะลิเธอสาวเท้าเล็กๆวิ่งออกจากบ้านมาโดยไม่ได้พกอะไรติดตัวสวนทุเรียนที่กว้างใหญ่แทบจะไม่มีที่ให้เธอได้หลบซ่อนโดยการออกไปทางด้านหลังส่วนทุเรียนเธอพยายามตะเกียกตะกายไปตามไหล่ถนนเพื่อให้รอดพ้นจากสายตาของคนงานในสวนเธอพยายามตั้งสติแต่ด้วยความเสียใจและความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาในหัวใจของเธอไม่อาจทำให้เธอดึงสติทั้งหมดกลับมาได้ เธอวิ่งไปจนสุดฝีเท้าเล็กๆจะทำได้เธอไม่ต้องการเห็นนายหัวของเธออีกต่อไป"ฮื่อ ทำไม ทำไม มะลิต้องรักนายหัวด้วย"สองมือของเธอปาดน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มนวล ด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว เธอหายใจติดขัดราวกับจะขาดใจอยู่ตรงนั้นเธอเธอละทิ้งถึงสติทุกอย่างเดินไปตามถนนหนทางตั้งแต่เช้าที่เธอเห็นภาพนั้น ภาพที่นายหัวของเธอและคู่รักเก่าอยู่ด้วยกันบนเตียง เธอไม่อาจทำใจและทนเห็นความเจ็บปวดกับสิ่งนั้นได้เธอก็เดินด้วยเท้าเปล่าไม่หยุดหย่อน เธอไม่รู้ว่าเธอจะไปที่ไหนรู้แค่เพียงว่ามีเธอไม่อาจจะอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไปเพราะคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าของกำลังมาทวงของของเขาคืน"ไปซะได้ก็ดีนางเด็กเหลือขอ!!" ราชสีห์จะได้เป็นของฉันคนเดียว""ราชสีห์คะโสภากลับมาเพื่อจะดูแลคุณอีกครั้งแล้วเราจะกลับมารักกันเหมือนเดิม
ผ่านมาแล้ว 2-3 วัน ที่มีคนแปลกหน้าเข้ามาคั่นกลางระหว่างเขาและเธอ โสภาเริ่มเดินหมากหนักข้อขึ้นทุกวัน บางครั้งก็กลั่นแกล้งมะลิโดยการทำน้ำหกใส่เธอ บางครั้งก็ใช้มะลิให้มาทำความสะอาดห้องน้ำให้เธอกลั่นแกล้งมะลิสารพัด แต่มะลิไม่เคยปริปากพูดกับราชสีห์เลยสักครั้งเพราะเธอไม่อยากให้ราชสีห์หนักใจ"นี่ นางมะลิเธอคิดหรอ ว่าราชสีห์เขาจะเลือกเด็กอย่างเธอ"มะลิไม่ได้ตอบโต้อะไรนอกจากทำความสะอาดห้องให้กับโสภาอย่างนิ่งเงียบ"ฉันจะบอกให้นะเมื่อก่อนฉันกับราชสีห์เรารักกันมากราชสีห์ให้ฉันทุกอย่างตามใจฉันทุกอย่างถ้าแกไม่เชื่อแกก็ลองดูสิแม้แต่คำพูดกูมึงกับฉันราชสีห์ยังไม่เคยใช้เขาดูแลฉันดีเจ้าหญิงมาตลอด มีแต่ฉันที่ไม่เลือกเขาแต่วันนี้ฉันกลับมาแล้วฉันจะมาทวงของ ๆ ฉันคืน"มะลิที่ได้ยินดังนั้นหัวใจก็หล่นวูบเธอแอบวูบไว้ไปกับคำพูดของโสภาที่ว่าจะมาเอาราชสีห์คืนไปจากเธอแต่ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ คนอย่างเธอจะทำอะไรได้นอกจากจะต้องยินดีกับนายหัวที่เธอรักและเทิดทูนวันนี้โสภาเตรียมวางแผนวางยานอนหลับให้กับราชสีห์โดยอาศัยจังหวะตอนเย็นที่นางมะลิจะต้องทำความสะอาดอยู่ด้านล่างช่วงดึกๆราชสีห์มักจะลงมากินน้ำทำให้มีช่องโอกาสให้
มะลิที่ได้รับคำสั่งจากราชสีห์ว่า ให้จัดเตรียมห้องให้กับคุณโสภาเธอตอนนี้จิตใจกลายเป็นเหม่อลอยเธอแทบจะทำอะไรไม่ถูกมือเล็กๆสั่นเทาไปหมดเธอรู้สึกเสียใจและเจ็บจุกอยู่ในอกแต่เธอกินไม่เข้าคายไม่ออกคำสั่งของราชสีห์คือเด็ดขาด"ขออนุญาตนะคะคุณโสภา""เข้ามาสิ""คุณโสภาขาดเหลืออะไรอีกไหมคะ""เธอเป็นอะไรกับราชสีห์ ทำไมถึงได้ขึ้นไปอยู่บนห้องเดียวกับราชสีห์ได้นะ"มะลิที่ได้ยินคำถามยิงตรงอย่างไม่อ้อมค้อมจากปากคนตรงหน้าเธอก็กระอักกะอ่วนหนักใจไม่รู้จะตอบโสภาอย่างไร"เออคือ คือว่าเรื่องนี้คุณโสภาถามนายหัวเองจะดีกว่าจ้ะมะลิเองก็ไม่รู้จะตอบว่าอย่างไร""คงเป็นเด็กเลี้ยงของราชสีห์สินะแต่เก่งมากนะที่สามารถตะเกียกตะกายขึ้นไปอยู่บนห้องกับราชสีห์ได้แบบนั้นฉันนับถือ"มะลิที่ได้ยินคำถามจากคนตรงหน้าเธอเองก็รู้สึกเสียใจแต่มันก็คงเป็นเรื่องจริงเถียงไม่ได้อย่างที่โสภาพูดว่าเธอคือเด็กชุบเลี้ยงของราชสีห์เท่านั้น"คุณโสภามีอะไรอีกไหมจ๊ะมะลิขอตัวก่อน""ไม่มีแล้วล่ะออกไปเถอะ"มะลิที่รีบเดินจ้ำอ้าวออกจากห้องทันที เพราะตอนนี้เธอไม่อาจห้ามน้ำตาที่เอ่อคลอเต็มสองดวงตาของเธอ ตอนนี้มันเอ่อล้นไหลอาบสองแก้มทันทีที่ เธอเดินก้าวเท้
Comments