LOGINShare
บทที่ 2นายหัวผู้ใจดี
Last Updated:
2025-03-03 19:18:56"นายหัวจ๋า มะลิมาแล้วจ้า มะลิเอาข้าวมาส่งแล้ว"
ราชสีห์หลังจากส่งสายตาดุๆไปให้เหล่าบรรดาลูกน้องที่จ้องคนของเขาตาเป็นมันราวกับจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว พวกมันทุกคนรีบหลบสายตาของราชสีห์ที่ส่งมาให้กับเหล่าบรรดาคนงาน เขาหันกลับไปตอบร่างบางทันที "เออขอบใจ มึงเอาปิ่นโตไปรอกูตรงรถก่อน เดี๋ยวกูสั่งงานเสร็จแล้วกูตามไป" "ได้จ้ะ นายหัว" หลังจากราชสีห์หันไปตอบร่างบางของเขาเสร็จเรียบร้อย เขาจึงหันกลับไปสั่งงานลูกน้องต่อ ก่อนที่จะปล่อยพวกมันไปกินข้าวกลางวันกัน วันนี้งานในไร่ค่อนข้างยุ่งเยอะ เพราะเขาต้องเร่งให้ลูกน้องฉีดฮอร์โมนเพื่อเร่งให้ทุเรียนติดดอกก่อนที่จะเริ่มฤดูกาลทุเรียน ตอนนี้เขารีบเดินตรงไปหาร่างบาง ที่รอเขาอยู่ท้ายรถกระบะ ตอนนี้ร่างบางได้ปูเสื่อรอเขาหลังท้ายรถกระบะเรียบร้อย ราวกับว่าเธอรู้ทุกอย่าง ที่เธอจะต้องทำให้กับเขา "นายหัวจ๊ะฉันเตรียมข้าวไว้ให้นายหัวแล้วนะหลังท้ายรถกระบะแล้วก็เอาน้ำใบเตยเย็นๆใส่กระบอกน้ำมาให้นายหัวด้วยจ้ะ" "ขอบใจมาก" "นายหัวจะให้ฉันรอเก็บปิ่นโตกลับไปด้วยไหมจ๊ะ" "งั้นมึงก็นั่งเป็นเพื่อนกูซะเลย" "เดี๋ยวฉันไปรอในหัวตรงใต้ต้นทุเรียนตรงนู้นดีกว่า" "นั่งกับกูตรงนี้แหละมันจะเป็นอะไรไป" "ได้จ้ะนายหัว" "แล้วมึงเป็นยังไงบ้างอาการปวดท้อง" "ค่อยยังชั่วแล้วจ้านายหัวขอบคุณนะจ๊ะที่เป็นห่วง" ขณะที่ราชสีห์หันไปถามร่างบาง เกี่ยวกับอาการป่วยของเธอ แค่เธอบอกว่าไม่เป็นอะไร เขาก็รู้สึกสบายใจ ราชสีห์ที่กินข้าวไปมองหน้าร่างบางไปในหัวของเขากำลังคิดเรื่องราวมากมาย เกี่ยวกับเด็กผู้หญิงคนนี้ นับวันมันยิ่งโตเป็นสาว มันยิ่งสวยต่อให้มันจะมีผิวสีน้ำผึ้งที่ แตกต่างจากคนอื่น ไปสักนิดนึงเพราะผิวสีของมันสวยละเอียด บวกกับแววตาสีเทาที่เป็นประกายสวยงามราวกับผู้หญิงแขก ใคร ๆ ก็ชอบมองสีดวงตาของมัน แล้วเอ่ยชมว่ามันสวยเสมอ แม้กระทั่งเขาเองเพียงแต่ เขาไม่เคยเอ่ยชมมันออกมา "มะลิมาเก็บปิ่นโตไปกูอิ่มแล้ว" "ได้จ้ะนายหัว" "เย็นนี้กูจะเข้าเมืองมึงจะไปกับกูไหม" "ได้จ้าฉันอยากได้ของใช้ส่วนตัวพอดี" "แล้วมึงเรื่องเรียนเป็นยังไงบ้าง" "ตอนนี้มะลิเรียนจบม. 6 แล้วจ้ะ นายหัว แต่ว่ากำลังคิดเรื่องเรียนมหาวิทยาลัยจ๊ะ กำลังจะคุยกับนายหัวเรื่องนี้พอดี" "มึงมีอะไรจะคุยกับกู ไหนลองพูดมาซิ" "ฉันว่าฉันจะขอนายหัวออกไปหางานทำจ้ะ" "มึงจะทำงานอะไร แล้วทำไมมึงต้องออกไปหางานทำ ทุกวันนี้กูก็ส่งเสียเลี้ยงดูมึงอยู่แล้ว" "ตอนนี้มะลิว่า มะลิโตพอจะทำงานได้แล้ว จะได้ไม่ต้องเป็นภาระของนายหัว แค่นายหัวทำงานในไร่กับรีสอร์ทที่ภูเก็ตก็ยุ่งมากพอแล้วจ้ะ" "มึงไม่ต้องมาคิดแทนกู!! ถ้ามึงอยากจะเรียนจริง ๆ กูจะส่งมึงเรียนเอง แต่กูจะเป็นคนขับรถไปรับไปส่งมึงด้วยตัวเองทุกวันมึงห้ามดื้อกับกูเด็ดขาด" "นายหัวพูดจริงเหรอจ๊ะ" "แล้วกูเคยพูดเล่นกับมึงหรือเปล่าล่ะ" มะลิที่ตาเป็นประกาย เมื่อรู้ว่านายหัวราชสีห์ จะส่งเธอเรียนต่อมหาวิทยาลัย เพียงข้อแม้เดียวที่เธอต้องทำคือ เขาจะเป็นคนไปรับไปส่งเธอในทุก ๆ วัน ของการเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยแถมยังจะดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมด ให้เหมือนแต่ก่อน ที่เธอเป็นมาแต่เธอก็เกรงใจเขาเหลือเกิน เธอตั้งใจว่าถ้าเธอเรียนจบมหาวิทยาลัย เธอจะช่วยนายหัวของเธอจัดการงานในไร่ แบ่งเบาภาระของนายหัวราชสีห์ที่ชุบเลี้ยง เมตตาเอ็นดูเธอ มะลิดีใจจนลืมตัว เธอจึงวิ่งไปกอดแขนของนายหัว ราวกับเด็กที่ได้ของเล่น "นายหัว มะลิขอบคุณนะจ๊ะ นายหัวใจดีกับมะลิที่สุดเลย" ราชสีห์ที่ปรายตามองร่างบาง ที่ตอนนี้ยืนดีใจเกาะแขนของเขา เขย่าราวกับเด็ก ที่ได้ของเล่นที่ถูกใจ แต่มันจะรู้หรือเปล่าว่าตอนนี้มันโตเป็นสาวแล้วไม่ใช่เด็ก 10 กว่าขวบ เหมือนเมื่อหลายสิบปีที่แล้ว หน้าอกหน้าใจ ของมันใหญ่เกินตัว ตอนนี้ได้เสียดสีกับต้นแขนแกร่ง แต่ราชสีห์ไม่เคยคิดจะเอาเด็กในบ้านทำเมียอยู่แล้ว เขาคิดในใจเพียงแค่ว่า เมตตาเอ็นดูมันเท่านั้น "งั้นเดี๋ยวมึงเก็บปิ่นโต กลับไปรอกูที่บ้านนะ" "จ้ะ นายหัว" ร่างบางรีบเก็บปิ่นโต สื่อ กระบอกน้ำ ที่มันเตรียมมาใส่ตะกร้าหน้ารถสีชมพูทันที มันหันมายิ้มแป้นแล้นดีใจให้กับ เขาอารมณ์ดี สองเท้าเล็ก ๆ รีบปั่นจักรยานกลับไปที่บ้าน เพื่อเตรียมตัวไปตลาด เข้าเมืองตอนเย็นกับ นายหัวของเธอ ราชสีห์ที่ตอนนี้ ต้องกลับไปเตรียมงานลูกน้องพร้อมกับเดินดูน้ำในสวนทุเรียน เขาให้ลูกน้องจัดการพ่นยาเร่งดอกต่าง ๆ เพื่อให้ทันติดดอกในอีกสองเดือนข้างหน้า จนเวลาล่วงเลยมา 17.00 น เขาตอนนี้ที่เหนื่อยล้า แต่ว่าจะต้องเขาจะต้องไปซื้อของในเมือง จึงรีบกลับไปที่บ้านเพื่ออาบน้ำ ล้างเนื้อล้างตัว ป่านนี้นางมะลิมันคงคอยแย่แล้ว ราชสีห์ที่คิดถึงร่างบางในใจ เสียงรถกระบะคันงาม ได้มาจอดที่หน้าบ้าน ทำให้มะลิที่ตอนนี้ เตรียมกับข้าวให้กับนายหัวเสร็จแล้ว จึงรีบวิ่งออกมาต้อนรับนายหัวของเธอ ราวกับเป็นกิจวัตรประจำวัน ภาพเหล่านี้ทำให้คนในบ้านเห็นจนชินตาแล้ว ไม่มีใครกล้ามาทำเลียนแบบนางมะลิ แต่ทุกคนก็เข้าใจ เพราะที่นางมะลิต้องทำมัน คือคำสั่งของนายหัวว่าทุกเย็นมันจะต้องออกมายืนรอรับเขาไม่ว่าจะดึก แค่ไหนมันก็ต้องรอ "นายหัว สวัสดีจ้ะ กลับมาแล้วหรอจ๊ะ" "ฮืม เดี๋ยวกูอาบน้ำแล้วจะลงมานะ" "ได้จ้ะนายหัว ฉันเตรียมน้ำอาบให้นายหัวแล้ว เสื้อผ้าอยู่บนเตียงนะจ๊ะ" "ขอบใจมาก" ราชสีห์ยื่นข้าวของในมือ ส่งให้มะลิเอาไปเก็บ มะลิมันจะรู้ทุกอย่างว่าของต้องวางตรงไหนภายในบ้าน ในบ้านหลังโตหลังนี้มีเพียงมะลิเท่านั้นที่จะเข้ามาทำกับข้าว หรือเตรียมข้าวของให้กับเขา ส่วนแม่บ้านคนอื่นๆหลังจากเขาออกไปถึงจะสามารถเข้ามาทำความสะอาดบ้านทั้งหลังได้ แต่มะลิมีเพียงสองสามหน้าที่คือคอยรับใช้เขาตอนที่เขาเรียกหาและเตรียมทุกอย่างในชีวิตประจำวันของเขางานอื่นๆมันไม่ต้องทำนอกจากรอคำสั่งจากเขา
Related chapters
ตรวนรักราชสีห์ บทที่ 3 ดูแลปกป้อง
เขาตอนนี้ที่อาบน้ำชำระเหงื่อใคลจากการเข้าสวนเป็นที่เรียบร้อยเขาแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตแขนยาวธรรมดา แต่มันกลับส่งให้เขาดูดีและมีสง่าราศีสาว ๆ ทุกคน แค่ได้ยินชื่อของนายหัวราชสีห์ ก็อยากจะพลีกายคลานขึ้นเตียงมาหาเขาแทบทุกคน แต่คืนนี้เขาไม่ว่างด้วยซิ เพราะเขาตั้งใจจะพานางมะลิไปซื้อของในเมือง เขาคิดว่าคืนนี้คงต้องให้มันขึ้นมานวดให้เขาเหมือนทุกครั้งไป มันทำแบบนี้มาตั้งแต่เด็กจนโต แต่ตอนนี้สรีระที่เปลี่ยนไปของมันทำให้เขารู้สึกว่า อยากจะปกป้องทุกอย่างในร่างกายของมันให้มิดชิดยิ่งกว่าเมื่อก่อน เขาเดินลงบันไดมาแล้วหันไปทางร่างอวบอิ่มตัวเล็กๆผิวสีน้ำผึ้งที่ยืนรอเขาอย่างใจจดใจจ่อ"นายหัว เสร็จแล้วหรือจ๊ะ"ราชสีห์ที่หันไปมองตามเสียงเรียกเล็ก ๆ เขามองมะลิตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า นี่มันเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยหรอวะเนี่ย เพียงแค่เสื้อยืดตัวเล็ก ๆ กางเกงยีนส์สั้น ๆ ที่นางมะลิใส่มันทำให้นางมะลิดูเซ็กซี่ หน้าอกหน้าใจที่แทบจะล้นเสื้อยืดตัวเล็กๆออกมาอยู่แล้ว"นางมะลิ เสื้อผ้ามึงนี่มันตัวเล็กขนาดนี้เลยหรือไง""ทำไมเหรอจ๊ะ นายหัว""มึงดูสิน่ะ มันจะคุมนมมึงไม่อยู่อยู่แล้ว""นายหัวพูดอะไรจ๊ะเนี่ย""มะลิไม่มีเสื้อผ
Last Updated : 2025-03-03ตรวนรักราชสีห์ บทที่ 4 นวดเบาๆ
ขณะที่รถกระบะกำลังแล่นบนท้องถนน ราชสีห์ผู้ที่กลายเป็นราชรถคนขับรถให้กับนางมะลิ เขาหันกลับมามองนางเด็กมะลิของเขา สภาพมันตอนนี้ ร้องไห้จนหลับไปเลย เขาเพียงแค่เอ็นดูสงสารมันเท่านั้น ที่เป็นห่วงเพียงเพราะมันเป็นเด็กที่เขาดูแล ราชสีห์คิดวกไปวนมาในใจแต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านั้นตอนนี้ใกล้จะถึงสวนทุเรียนแล้วเขาเลยต้องปลุกมะลิ"มะลิ มะลิอีก 5 นาทีจะถึงสวนแล้ว"มะลิที่งัวเงียอยู่ไม่อยากจะตื่น แต่ถ้าเป็นเสียงคนที่ปลุกคนนี้ เธอต้องรีบเปิดตาให้โตขึ้นมาทันที เพราะเธอเองไม่อยากจะโดนดุ เธอเพิ่งจะโดนดุมาที่ตลาดนี่เอง"ตื่นแล้วจ้ะ นายหัวขอโทษนะคะที่หลับไป""เออช่างมันเถอะเดี๋ยวเย็นนี้กินข้าวเสร็จมึงขึ้นมาหากูบนห้องหน่อยมานวดให้กูที""ได้จ้ะ นายหัว"หลังจากที่ราชสีห์ได้สั่งงานนางมะลิเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ว่าคืนนี้มะลิจะต้องมานวดให้เขาเหมือนเช่นทุกครั้ง เมื่อไหร่ที่เขาเรียกหามะลิจะต้องมาในทันทีโดยมันไม่เคยปริปากบ่นเลย มะลิเป็นเด็กในบ้านเพียงคนเดียวที่ราชสีห์อนุญาต ให้เข้านอกออกใน ห้องเขาได้โดยที่ไม่ต้องรอเขาอนุญาต มันก็เป็นเรื่องที่ชินตาไปแล้ว สำหรับคนงานในไร่ทุกคนรวม ถึงแม่บ้านในบ้านด้วยเช่นก
Last Updated : 2025-03-03ตรวนรักราชสีห์ บทที่ 5 ย้ายเรือนนอน
มะลิที่ตอนนี้ได้จัดการดูแลนายหัวของเธอเป็นอย่างดี แต่ด้วยตอนนี้เวลาล่วงเลยไป 4ทุ่มกว่าแล้ว มะลิเธอเริ่มจะเมื่อยจากการนวดคนตัวโตที่นวดเท่าไหร่ก็ไม่หายเมื่อยสักทีมะลิเริ่มจะงอแงบ้างแล้ว"นายหัวจ๊ะ ยังไม่หายเมื่อยอีกหรอจ๊ะ""ทำไมมึงเบื่อจะนวดกูแล้วหรือไง""ใครบอกว่าเบื่อเหรอจ๊ะ แค่ตอนนี้มือมะลิไหม้ไปหมดแล้วจ้า มะลินวดในหัวมาจะ 3-4 ชั่วโมงแล้วนะจ๊ะ""เออกูรู้แล้วมึงนี่ก็ขี้บ่นเหมือนกันนะเนี่ย""ไหนมึงลองเล่าให้กูฟังเรื่องโรงเรียนซิ มึงอยากจะเรียนคณะอะไรมึงดูไว้หรือยัง""มะลิว่า...มะลิจะเรียนคอมพิวเตอร์ธุรกิจเวลาเรียนจบมาจะได้มาช่วยงานนายหัวได้จ้ะ""แล้วมหาวิทยาลัยที่มึงว่าเนี่ยไม่ห่างบ้านมากใช่ไหม เพราะกูไม่อนุญาตให้มึงไปนอนหอเด็ดขาดนะ กูจะไปรับไปส่งมึงเองทุกวันมึงตกลงไหม""ตกลงสิจ๊ะ แต่ในหัวรับส่งทุกวันในหัวจะเหนื่อยมากเลยนะจ๊ะเพราะตารางเรียนมันน่าจะเลิกไม่เหมือนกันในแต่ละวันจ้ะ""เออ!! กูรู้แล้วกูก็เคยเรียนมาอยู่หรอกนะ""มะลิก็แค่อธิบายให้ฟังเฉย ๆ เองจ้ะ""แล้วชุดนักศึกษากับอุปกรณ์การเรียนมึงจะไปซื้อวันไหน""เดี๋ยวมะลิขอดูใบสมัครเรียนมหาวิทยาลัยก่อนนะจ๊ะว่าที่ไหนรับมะลิแล้วบ้าง"
Last Updated : 2025-03-03ตรวนรักราชสีห์ บทที่ 6 แผนการร้ายชมพู
เช้าวันต่อมา มะลิได้ย้ายข้าวของขึ้นไปในเรือนใหญ่ ของนายหัวราชสีห์โดยมีเสียงซุบซิบนินทา จากเรือนคนงานมากมาย ว่าตอนนี้มะลิได้มีสิทธิพิเศษมากกว่าคนงานคนอื่น ๆ แต่เรื่องนี้มันก็เป็นเรื่องปกติของมะลิไปแล้วเพราะทุกคนรู้ดีว่า อนาคตของมะลิอาจจะเปลี่ยนไปมากกว่าเด็กชุบเลี้ยงของนายหัวราชสีห์อย่างแน่นอน"ฉันว่านะนางมะลิเนี่ยมันร้ายไม่เบา""นางชมพูแกก็พูดไปเรื่อย มะลิมันยังเด็กนะท่านเอ็นดูชุบเลี้ยงมันมา""ป้าใจก็ดูมันสิ ดีด๊าจนออกนอกหน้า เห็นแล้วหมั่นไส้จริง ๆ เลย""นางชมพูแกน่ะน่าหมั่นไส้กว่ามันอีก ฉันรู้นะว่าแกคิดอะไรกับนายหัวราชสีห์ แต่นายหัวไม่ชายตาแล แกใช่ไหมล่ะ แกถึงไปพาลโกรธนางมะลิมัน""โธ่เว้ย..ไม่คุยกับป้าแล้ว เข้าข้างแต่นางมะลินั่นแหละฉันไปดีกว่าไม่คุยกับป้าละ""เตรียมตัวซะบ้างเถอะนางชมพูเว้ย"ชมพูที่เอาแต่เฝ้ามองและอิจฉามะลิตลอดมา เมื่อเห็นมะลิได้ย้ายขึ้นไปบนเรือนใหญ่ ก็ยิ่งเพิ่มความอิจฉาตาร้อนเข้าไปอีก ชมพูกำลังจะหลอกใช้ ไอ้เข้มคนงานในสวน ที่มันก็แอบชอบนางมะลิอยู่ไม่น้อย แต่ไม่กล้าอาจเอื้อม เพราะรู้ว่าเป็นเด็กที่นายหัวชุบเลี้ยงมา แต่ก็ไม่แน่ถ้าเธอใช้มารยาทั้งหมดของเธอ ชมพูได
Last Updated : 2025-03-06ตรวนรักราชสีห์ บทที่ 7 คนหวง
มะลิที่ได้เตรียมอาหารและกับข้าวให้นายหัวของเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอรีบมาอาบน้ำอาบท่า เพราะว่าช่วงนี้เธอกำลังปิดเทอมและเตรียมตัวสำหรับมหาวิทยาลัย เธอได้เลือกมหาวิทยาลัยในตัวเมืองแห่งหนึ่งทำให้นายหัวของเธอ ได้เดินทางสะดวกมากขึ้น เธอเกรงใจนายหัวเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ยังยืนยันว่า เขาจะต้องเป็นคนรับส่งเธอเองเท่านั้น มะลิหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เธอก็ไปจัดการทำความสะอาดห้องของนายหัวเล็กน้อย ข้าวของเครื่องใช้ที่จะต้องเตรียมให้กับนายหัวเป็นประจำ"ตายแล้วฉัน !! ลืมถามนายหัวเลยว่าวันนี้ข้าวกลางวันจะให้ฉันเอาไปส่งให้ในสวนทุเรียนหรือเปล่า"พอนึกขึ้นได้มะลิจึงรีบวิ่งสาวเท้าไปหานายหัวของเธอไม่รู้ว่ายังนั่งอยู่ในห้องอาหารหรือเปล่าเธอรีบวิ่งสาวเท้าอย่างรวดเร็วเพื่อให้ทันนายหัวของเธอ"แฮ่ก แฮ่ก นายหัวจ๊ะ นายหัว""โอ๊ย..นางมะลิแล้วมึงจะวิ่งทำไมหน้าตาตื่นขนาดนั้น เดี๋ยวก็ได้หกล้ม มึงโตเป็นสาวแล้วนะมะลิ""แฮ่ ๆ มะลิขอโทษจ้ะ มะลิจะวิ่งมาถามนายหัวว่ากลางวันนี้จะ ให้มะลิเอาข้าวไปส่งในสวนไหมจ๊ะ""มึงทำอะไรมากูก็กินได้หมดแหละ เอาไปส่งกูด้วยแล้วกันแล้วมึงก็เอาของมึงมากินกับกูในสวนด้วยนะ""ห๊ะ!! นายหัวจะให้ม
Last Updated : 2025-03-06ตรวนรักราชสีห์ บทที่ 8 เป็นห่วง
ราชสีห์หลังจากไล่ไอ้เข้มไปให้พ้นหน้าตาเขา เพราะเขารู้สึกว่ามันไม่ปลอดภัยสำหรับนางมะลิ ส่วนนางมะลิก็ยังไม่รู้ตัว ว่าตอนนี้มันนั้นแทบจะเป็นขวัญใจคนในสวนซะแล้ว เขาเองก็เริ่มมีความเป็นห่วงกังวลในตัว นางมะลิเพราะตั้งแต่มันเริ่มโตเป็นสาว หนุ่มน้อยใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นในสวนนอกสวนก็พากันซื้อขนมมาฝากมันแทบจะทุกวัน ส่วนนางมะลิก็ไม่คิดอะไรมันก็คงคิดแค่ ว่าเขาเอ็นดูมันตามประสาเด็กซื่อ เขาค่อย ๆ หันไปหานางมะลิที่ตอนนี้นั่งรอปูเสื่อเตรียมกับข้าวให้เขาอยู่"นายหัวจ๋า กับข้าวเตรียมเสร็จแล้วนะจ๊ะ"ราชสีห์รีบเดินจ้ำเท้า ไปที่ใต้ต้นทุเรียนทันที เมื่อได้ยินเสียงหวานของ นางมะลิ"เออ นางมะลิฉันเห็นมีพวกผู้ชาย มันซื้อขนมมาฝากมึงเป็น ประจำเลย มันชอบมึงหรือไง"ราชสีห์ส่งคำถามยิงตรงหามะลิทันที โดยที่ไม่ให้เธอได้ตั้งหลักเกี่ยวกับพวกผู้ชายกัดมันพวกนั้น"มะลิก็ไม่รู้หรอกจ้ะนายหัว เขาซื้อมามะลิก็รับไว้ปฏิเสธ แล้วแต่ก็ ยังซื้อมาให้อีก มะลิก็เลยเอาขนมที่พี่ ๆ เขาซื้อมาให้เอาไปให้ป้าใจแล้วก็ให้พี่แม่บ้านคนอื่นจ้ะ""แล้วมึงไม่เสียดายของหรอ""ไม่เสียดายหรอกจ้ะ เพราะมะลิไม่ได้อยากได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"ราชสีห์ที่ได้ย
Last Updated : 2025-03-06ตรวนรักราชสีห์ บทที่ 9 โมโหหรือหึง
เวลาผ่านมาแล้วเกือบสองชั่วโมง หลังจากมะลิเดินตาม นายหัวราชสีห์อยู่ในสวนต้อย ๆ เธอไม่บ่นปริปากสักคำว่าเหนื่อย ว่าร้อนไม่ว่านายหัวจะถามอะไร หรือชี้อะไรให้เธอดู เธอก็มักทำตัวอยากรู้อยากเห็นอยู่เสมอตาม ประสาเด็กวัยรุ่นที่กำลังอยากเรียนรู้ สำหรับมะลิแล้วมันสนุกมากถึงแม้สวนทุเรียนนี้ เธอจะไม่ค่อยได้เข้ามาบ่อยนัก ในบางส่วนบางพื้นที่นายหัวก็ไม่อนุญาตให้เธอได้เข้ามา ส่วนมากเธอจะอยู่แต่บ้านคปัจจุบันนี้เธอได้ย้ายขึ้นมาอยู่กับนายหัวแล้ว เรียกได้ว่าจะอยู่แต่บ้านเป็นแม่บ้านระดับอาวุโสไปแล้ว(เพราะมีเธอคนเดียวทั้งหลัง++)"มะลิ ไปกลับบ้านกันเถอะเสร็จงานแล้ว""จ้านายหัว"มะลิเดินตรงไปที่ท้ายกระบะ เพื่อจะปีนขึ้นไปจับรถจักรยานของเธอ เธอจะนั่งท้ายกระบะกลับไปที่บ้าน เธอไม่กล้าขึ้นนั่งหน้ารถของนายหัวเพราะกลัวเบาะจะเปื้อนรถสี่ประตูใหม่กริ๊บ"มะลิ มึงทำอะไรน่ะ""มะลิจะขึ้นไปนั่งท้ายกระบะไงจ๊ะ""แล้วใครบอกมือให้ขึ้นไปนั่งท้ายกระบะ""ไม่มีใครบอกจ้ะ มะลิกลัวเบาะรถนายหัวเปื้อนจ้ะ""รถเขามีไว้นั่งข้างหน้า เขาก็มีไว้นั่ง มึงจะปีนขึ้นไปทำพระแสงอะไรข้างบนนั้นเดี๋ยวก็ตก ลงมา!!""ลงแล้วจ้า เสียงดังแบบนี้มะลิต
Last Updated : 2025-03-06ตรวนรักราชสีห์ บทที่ 10 ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
ราชสีห์เหยียบคันเร่งรถอย่างเร็ว ราวกับอยากจะเอาทุกความหงุดหงิดของเขา ไปลงที่ความเร็วของรถแทน หน้าของเขาตอนนี้บึ้งตึงไม่อยากจะพูดคุยกับนางมะลิ แม้แต่น้อย นี่เขากำลังหงุดหงิดเพราะเรื่องพวกนี้หรือเขาถามตัวเอง เขาที่ตอนนี้กำลังเหยียบแทบจมคันเร่ง แต่ก็ได้สติกลับมาเพราะเสียงของนางมะลิเรียกเขา"นายหัวจ๊ะ ขับเร็วเกินไปแล้วจ้ะ มะลิกลัว"เขาหันกลับไปมองหน้าคนตัวเล็ก ที่ตอนนี้นั่งตัวเกร็งแข็งทื่อ เกาะเข็มขัดนิรภัยไว้แน่น ราวกับว่าตัวเองนั้นจะหลุดออกจากรถ เขาที่เห็นท่าทีตลก ๆ ก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง"แล้วใครใช้ให้มึงทำให้กูหงุดหงิดอย่างนี้ล่ะ""มะลิไปทำอะไรให้นายหัวตอนไหนล่ะจ๊ะ""ก็มึงไปยืนคุยกับคนอื่นทั้ง ๆ ที่มึงไม่รู้จักเขาเนี่ยนะ แล้วถ้าเกิดเขาพามึงไปทำอะไรขึ้นมา มึงจะทำยังไง""ก็เขามาขอความช่วยเหลือมะลิ มะลิจะปฏิเสธเขายังไงล่ะ""มึงจะใจดีกับทุกคนบนโลกไม่ได้นะมะลิ""มะลิรู้แล้วจ้านายหัวอย่าโกรธมะลิเลยนะจ๊ะ""กูแค่อยากจะสอนให้มึงรู้ว่า ทุกคนบนโลกนี้ มึงจะไว้ใจไปหมดไม่ได้หรอกนะ มึงไม่รู้หัวใจของคนหรอก ว่ามันน่ากลัวแค่ไหน""มะลิไม่รู้หรอกจ้ะ ว่าหัวใจของคนเป็นยังไง มะลิรู้แค่ว่าเกิดมา ทั้งชีวิ
Last Updated : 2025-03-06
Latest chapter
ตรวนรักราชสีห์ บทที่ 35 จบบอบริบรูณ์
สองร่างที่ยังคงเชื่อมติดกันอยู่ ต่างคนต่างหอบเหนื่อยเพราะเพิ่งผ่านศึกหนักกิจกรรมแสนเร่าร้อนบนเตียงราชสีห์ที่ตอนนี้มีอารมณ์ร้อนแรงขึ้นมาอีกครั้งส่วนร่างบางเธอเพิ่งจะเกร็งกระตุกถึงสวรรค์ยังไม่ทันได้พักหายใจ พ่อหนุ่มราชสีห์วัย 46 กะรัตถอดแท่งเอ็นร้อนที่แข็งโป๊กออกจากรูร่องอวบอ้วนของเธอ"เมียจ๋าเลียให้ผัวหน่อยได้ไหมจ๊ะ""ได้สิจ๊ะ อุบ จ๊วบ จ๊วบ แผล็บๆ""โอว์ ซีด เมียจ๋า เสียวหัวไปหมดแล้ว เมียจ๋าอย่าทรมานผัวเลยนะ ซีด"ราชสีห์ที่โดนเมียป้ายแดงรังแกหยอกล้อกับแท่งเอ็นร้อนของเขา ด้วยการอมจนแทบจะมิดด้าม รูดขึ้นรูดลงพร้อมใช้ลิ้นเล็ก ๆ เลียวนที่หัวแท่งร้อนของเขา ราชสีห์กำลังอยากจะลองทุกส่วนในร่างกายของเมียตัวเล็กของเขา เขาจับเมียตัวเล็กของเขาหันหลังในท่าหมาพร้อมกับกระซิบไปที่ข้างหูข้างกระเส่าเพื่อขอบางอย่างกับเธอ แต่เขาไม่รอให้เธออนุญาตค่อยๆใช้หัวแห้งร้อนๆขยับเข้าไป"กรี๊ด.. อ้าส์ เจ็บ ทำไม่ได้ของผัวใหญ่เกินไปเมียรับไม่ไหวได้โปรดอย่าขยับ เมียเจ็บใจจะขาดแล้ว โอว์ ซีด""ชูว์... ไม่เป็นไรเมีย หัวก็ทรมานไม่แพ้เมีย อ้าส์ ซีดมันเพิ่งเข้าไปได้แค่หัวแน่นมากจะเมียจ๋า..ซีด เสียว"ราชสีห์ที่ตอนนี้ได้ลองประต
ตรวนรักราชสีห์ บทที่ 34 จดทะเบียนสมรสNC
หลังจากขอมะลิแต่งงานเมื่อวานที่ผ่านมาเช้าวันนี้ทั้งสองกลายเป็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวป้ายแดงโดยการที่ราชสีห์เชิญนายอำเภอและพยานในการจดทะเบียนสมรสมาที่บ้านของเขา มะลิรู้สึกโชคดีที่สุดและดีใจที่สุดที่เธอได้พบเจอผู้ชายที่รักและให้เกียรติเธอมากขนาดนี้ในชีวิตนี้ของเธอก็คงจะมีแต่เขาผู้ชายที่ชื่อราชสีห์"ตอนนี้คุณทั้งสองเป็นสามีกันอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้วนะครับ""ขอบคุณมากครับท่านนายอำเภอ""ส่วนเรื่องทรัพย์สินต่างๆที่คุณราชสีห์ทุกอย่างยกให้เป็นชื่อของคุณมะลิคุณแน่ใจแล้วใช่ไหมครับว่าจะไม่มีปัญหากันภายหลัง""สำหรับผมแล้วตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญในชีวิตไปกว่ามะลิแล้วครับ""ผมขอให้คุณทั้งสองรักกันนานๆหนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะครับขอให้คุณทั้งสองมีความสุขมากๆผมต้องขอตัวก่อนนะครับ"ราชสีห์ที่ตอนนี้ยกทรัพย์สินทุกอย่างให้เป็นชื่อของมะลิอย่างเป็นทางการไม่ว่าจะเป็นสวนทุเรียนและรีสอร์ทที่ภูเก็ตทุกอย่างถูกโอนย้ายเป็นชื่อของมะลิยกเว้นเงินสดในธนาคารที่เป็นชื่อของเขาอยู่มะลิเองเธอไม่ได้อยากได้ครอบครองทรัพย์สมบัติใดๆของราชสีห์เธอทักท้วงแล้วแต่ราชสีห์ไม่ฟัง"นายหัวจ๊ะนายหัวไม่หน้าโกนกรรมสิทธิ์ต่างๆมาให้มะลิเลยจ้ะแค่น
ตรวนรักราชสีห์ บทที่ 33 ขอแต่งงาน
หลังจากเมื่อคืนที่ผ่านมาทางราชสีห์และนางมะลิได้ตกเป็นของกันและกันอย่างสมบูรณ์แบบราชสีห์จัดการนางมะลิทั้งคืน นางมะลิแทบขาดลงเตียงอย่างไม่ได้พักผ่อนนางมะลิค่อยๆลืมตาขึ้นมาพร้อมกับอาการเจ็บปวดรวดร้าวร่างกายแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆส่วนราชสีห์นั้นเดินลงไปเตรียมข้าวต้มให้นางมะลิอย่างอารมณ์ดีเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ราชสีห์ค่อยๆยกข้าวต้มขึ้นมาบนชั้น 2 ให้กับนางมะลิพร้อมกับยาแก้ปวดแก้อักเสบตามสไตล์ผู้ชายวัย 45 กะรัต"อ่าวมะลิตื่นแล้วหรอจ๊ะที่รัก"มะลิแทบตะลึงงงงวยที่ได้ยินคำสรรพนามที่เปลี่ยนไปของนายหัวที่เรียกเธอว่าที่รักนายหัวเรียกมะลิว่าอะไรนะจ๊ะก็ที่รักยังไงล่ะนายหัวกินยาไม่ได้เขย่าขวดหรือเปล่าจ๊ะก็มะลิเป็นเมียของฉันแล้วนี่เป็นเมียที่ถูกต้องสมบูรณ์แบบตั้งแต่เมื่อคืนแล้วไม่ใช่หรอแต่ว่าฉันเห็นในหัวกับคุณโสภา"แล้วทำไมถึงไม่เข้าไปปลุกฉันหรือรอฟังทุกอย่างจากปากฉันก่อนล่ะ"มะลิตกใจแล้วก็เสียใจมากจ้ะก็เลยวิ่งออกไปแบบไม่มีสติมะลิขอโทษนะจ๊ะไม่เป็นไรหรอกโสภาวางยาในน้ำให้ฉันกินในคืนนั้นแล้วก็พยุงลากฉันมาที่ห้องของเธอจากนั้นก็จัดฉากตามที่เธอเห็นนั่นแหละโอ้โห ยิ่งกว่านางร้ายละครในหนังอีกนะเนี่ยแล้วที่ร
ตรวนรักราชสีห์ บทที่ 32 ทำโทษเด็กดื้อ
ราชสีห์ค่อยๆใช้ลิ้นสากๆลิ้มไลท์ไปตามจุก 2 เต้าอวบๆใหญ่ๆของนางมะลิราวกับหิวกระหายนางมะลิที่นอนอ้าซ่าอยู่ตรงขอบเตียงตอนนี้ได้แต่ครางกระเส่าราชสีห์ใช้ท่อนเอ็นใหญ่ๆที่ตอนนี้กำลังสัมผัสอยู่ตรงกลางร่องอวบอูมของนางมะลิเขาเสียดสีไปมาให้นางมะลิทรมานราชสีห์ค่อยๆเม้มดูดจุกเต้าใหญ่ๆของนางมะลิไปมาพร้อมทำรอยตามตัวเต็มไปหมด"นายหัวอย่าจ๊ะ พะ พอ แล้วมะลิเสียว..พอแล้วอย่าทำมะลิเลยนะจ๊ะ เมตตามาลีเถอะ ซีด..""จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ"ราชสีห์ที่ได้ยินคำวิงวอนของนางมะลิว่ามันทรมานเสียวซ่านมากแค่ไหนกับสิ่งที่เขามอบให้แต่นี่มันเพิ่งเริ่มต้นเขาจะต้องสั่งสอนนางมะลิให้หลาบจำ มันจะได้ไม่กล้าหนีเขาไปไหนอีก"มึงไม่ต้องอ้อนวอนกูให้เสียปากอีมะลิ""นายหัวจ๋ามะลิขอโทษ อาส์""ตอนนี้คำขอโทษมึงไม่มีความหมายสำหรับกูแต่มึงต้องโดนลงโทษจากกูเท่านั้น"ราชสีห์จัดการยกขามนางมะลิขึ้นเป็นรูปตัว เอ็ม นางมะลิที่นอนอยู่ขอบเตียงทำให้มองเห็นร่องอวบอูมเด่นลอยชัดเจน รูร่องตรงกลางสีแดงชมพูระลึกขอบข้างๆเป็นสีน้ำตาลอ่อนๆตามสไตล์ผู้หญิงผิวเข้มราชสีห์ไม่เคยคิดจะใช้ลิ้นกับนางมะลิเลยสักครั้งแต่ครั้งนี้เขาจะต้องทำทุกอย่าง ราชสีห์ก้มลงไปดูดเม้มตรงกลางร่
ตรวนรักราชสีห์ บทที่ 31 เจอมะลิ+พร้อมรับโทษ
เวลาผ่านล่วงเลยมาเกือบ 1 อาทิตย์กว่าๆราชสีห์ที่ไม่เข้าสวนเลยไม่สนใจงานในออฟฟิศวันๆนึงเขาขับรถลงทางใต้ไม่รู้กี่ร้อยกิโลเมตรแต่เขาก็ยังไม่เจอร่างของนางมะลิสักทีไม่เห็นแม้แต่เงา"มะลินี่มึงไปหลบซ่อนอยู่ที่ไหนกันมึงรู้ไหมว่ากูคิดถึงมึงใจจะขาดอยู่แล้ว"ราชสีห์ที่บ่นพึมพำอยู่บนรถคนเดียวเขายังคงให้บรรดาลูกน้องมือดีช่วยออกตามหาอีกแรงหนึ่ง วันนี้ทั้งวันเขาซื้อเพียงกาแฟ 1 แก้วมากินบนรถเหมือนดวงชะตาฟ้าลิขิตขณะที่เขาขับรถไปจวบจนเวลาเกือบ 21:00 น รถของเขาดันจอดเสียอยู่ริมถนนเขาโทรตามช่างให้มาซ่อมให้เขาแต่ก็ยังไม่มีใครมาเพราะห่างไกลจากร้านซ่อมค่อนข้างมากเขาจึงล็อครถและเดินไปตามถนนเผื่อมีบ้านคนให้เขาได้นั่งพัก และแล้วเขาก็เดินไปเรื่อยๆจนไปสะดุดกลับบ้านตาและยายหลังที่นางมะลินั้นได้เข้ามาขอพักอาศัยอยู่เขาจึงเดินตรงเข้าไปที่บ้านหลังนั้นทันทีเนื่องจากมันอยู่ไม่ไกลจากถนนมากนักเขาอยากจะขอเข้าไปนั่งพักและดื่มน้ำสักหน่อยเขารู้สึกเหนื่อยมาก"ตาครับยายครับสวัสดีครับ"ตายายตกใจอีกครั้งเบิกตาโพลงนี่มันวันโลกาวินาศอะไรยายถึงได้มีแต่คนมาเยี่ยมเยียนเราถึงบ้านตอนกินข้าวทุกทียายก็ได้แต่หัวเราะขำๆให้กับสามีตัวเองที
ตรวนรักราชสีห์ บทที่ 30 ตามหา
มะลิที่ตอนนี้เธอแอบนั่งพักอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ๆ ริมทางเธอมุดป่ามุดดงเข้าไปเพื่อหลบแดดความร้อน ขณะที่เธอเดินเข้ามาในป่าข้าง ๆ ทางเท้าเล็ก ๆ ของเธอนั้นก็มีรอยแผลเลือดซิบ ๆ เต็มไปหมดแต่ก็เป็นแผลไม่ใหญ่มาก แต่เลือดไม่ค่อยหยุดเธอเองก็ไม่รู้ว่า เธอเป็นโรคอะไรทำไมถึงเป็นแบบนี้ตลอด รู้แค่ว่านายหัวมักจะสอนให้เธอกินวิตามินเป็นประจำตั้งแต่ 4 ปีที่แล้ว แต่เธอก็ไม่เคยถามรายละเอียดอะไรมากมาย ตอนนี้เธอนั่งเหม่อลอยเหมือนคนบ้า เธอเอามือทั้งสองกุ้มหัวใจที่มันรู้สึกเจ็บปวดกับภาพที่เธอเห็น น้ำตาไหลอาบสองแก้ม แสงแดดยามเที่ยงมันร้อนแรงแทบจะแผดเผาให้เธอไหม้เป็นจุล อยู่ข้างทาง เธอทั้งหิวน้ำทั้งหิวข้าวเธอนั่งร้องไห้อยู่ใต้ต้นไม้เพียงลำพังราชสีห์ที่เขาให้ลูกน้องช่วยกันออกตามหานางมะลิรอบสวนทุเรียนแต่ก็ไม่มีใครพบเจอนางมะลิสักคนเขาจึงเกณฑ์คนงานออกตามหารอบๆนอกแต่ก็ยังไม่เจอนางมะลิอยู่ดีตอนนี้เวลาก็โพล้เพล้จวนจะทุ่มนึงอยู่แล้วเขาที่ใจไม่ดีเป็นห่วงกังวลนางมะลิจนจะเป็นบ้าเขาขับรถตลอดทั้งวันเพื่อตามหานางมะลิ"มะลิทำไมมึงถึงไม่ถามกูก่อน"ราชสีห์ตอนนี้เขาขับรถออกมาไกลเขาขับรถเรื่อย ๆ โดยที่ไม่ได้หยุดพักข้าวปลาเขาก็ไม่ยอม
ตรวนรักราชสีห์ บทที่ 29 สติของมะลิ
มะลิเธอสาวเท้าเล็กๆวิ่งออกจากบ้านมาโดยไม่ได้พกอะไรติดตัวสวนทุเรียนที่กว้างใหญ่แทบจะไม่มีที่ให้เธอได้หลบซ่อนโดยการออกไปทางด้านหลังส่วนทุเรียนเธอพยายามตะเกียกตะกายไปตามไหล่ถนนเพื่อให้รอดพ้นจากสายตาของคนงานในสวนเธอพยายามตั้งสติแต่ด้วยความเสียใจและความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาในหัวใจของเธอไม่อาจทำให้เธอดึงสติทั้งหมดกลับมาได้ เธอวิ่งไปจนสุดฝีเท้าเล็กๆจะทำได้เธอไม่ต้องการเห็นนายหัวของเธออีกต่อไป"ฮื่อ ทำไม ทำไม มะลิต้องรักนายหัวด้วย"สองมือของเธอปาดน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มนวล ด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว เธอหายใจติดขัดราวกับจะขาดใจอยู่ตรงนั้นเธอเธอละทิ้งถึงสติทุกอย่างเดินไปตามถนนหนทางตั้งแต่เช้าที่เธอเห็นภาพนั้น ภาพที่นายหัวของเธอและคู่รักเก่าอยู่ด้วยกันบนเตียง เธอไม่อาจทำใจและทนเห็นความเจ็บปวดกับสิ่งนั้นได้เธอก็เดินด้วยเท้าเปล่าไม่หยุดหย่อน เธอไม่รู้ว่าเธอจะไปที่ไหนรู้แค่เพียงว่ามีเธอไม่อาจจะอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไปเพราะคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าของกำลังมาทวงของของเขาคืน"ไปซะได้ก็ดีนางเด็กเหลือขอ!!" ราชสีห์จะได้เป็นของฉันคนเดียว""ราชสีห์คะโสภากลับมาเพื่อจะดูแลคุณอีกครั้งแล้วเราจะกลับมารักกันเหมือนเดิม
ตรวนรักราชสีห์ บทที่ 28 ความเจ็บปวดของมะลิ
ผ่านมาแล้ว 2-3 วัน ที่มีคนแปลกหน้าเข้ามาคั่นกลางระหว่างเขาและเธอ โสภาเริ่มเดินหมากหนักข้อขึ้นทุกวัน บางครั้งก็กลั่นแกล้งมะลิโดยการทำน้ำหกใส่เธอ บางครั้งก็ใช้มะลิให้มาทำความสะอาดห้องน้ำให้เธอกลั่นแกล้งมะลิสารพัด แต่มะลิไม่เคยปริปากพูดกับราชสีห์เลยสักครั้งเพราะเธอไม่อยากให้ราชสีห์หนักใจ"นี่ นางมะลิเธอคิดหรอ ว่าราชสีห์เขาจะเลือกเด็กอย่างเธอ"มะลิไม่ได้ตอบโต้อะไรนอกจากทำความสะอาดห้องให้กับโสภาอย่างนิ่งเงียบ"ฉันจะบอกให้นะเมื่อก่อนฉันกับราชสีห์เรารักกันมากราชสีห์ให้ฉันทุกอย่างตามใจฉันทุกอย่างถ้าแกไม่เชื่อแกก็ลองดูสิแม้แต่คำพูดกูมึงกับฉันราชสีห์ยังไม่เคยใช้เขาดูแลฉันดีเจ้าหญิงมาตลอด มีแต่ฉันที่ไม่เลือกเขาแต่วันนี้ฉันกลับมาแล้วฉันจะมาทวงของ ๆ ฉันคืน"มะลิที่ได้ยินดังนั้นหัวใจก็หล่นวูบเธอแอบวูบไว้ไปกับคำพูดของโสภาที่ว่าจะมาเอาราชสีห์คืนไปจากเธอแต่ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ คนอย่างเธอจะทำอะไรได้นอกจากจะต้องยินดีกับนายหัวที่เธอรักและเทิดทูนวันนี้โสภาเตรียมวางแผนวางยานอนหลับให้กับราชสีห์โดยอาศัยจังหวะตอนเย็นที่นางมะลิจะต้องทำความสะอาดอยู่ด้านล่างช่วงดึกๆราชสีห์มักจะลงมากินน้ำทำให้มีช่องโอกาสให้
ตรวนรักราชสีห์ บทที่ 27 เมียเก่ากับมา
มะลิที่ได้รับคำสั่งจากราชสีห์ว่า ให้จัดเตรียมห้องให้กับคุณโสภาเธอตอนนี้จิตใจกลายเป็นเหม่อลอยเธอแทบจะทำอะไรไม่ถูกมือเล็กๆสั่นเทาไปหมดเธอรู้สึกเสียใจและเจ็บจุกอยู่ในอกแต่เธอกินไม่เข้าคายไม่ออกคำสั่งของราชสีห์คือเด็ดขาด"ขออนุญาตนะคะคุณโสภา""เข้ามาสิ""คุณโสภาขาดเหลืออะไรอีกไหมคะ""เธอเป็นอะไรกับราชสีห์ ทำไมถึงได้ขึ้นไปอยู่บนห้องเดียวกับราชสีห์ได้นะ"มะลิที่ได้ยินคำถามยิงตรงอย่างไม่อ้อมค้อมจากปากคนตรงหน้าเธอก็กระอักกะอ่วนหนักใจไม่รู้จะตอบโสภาอย่างไร"เออคือ คือว่าเรื่องนี้คุณโสภาถามนายหัวเองจะดีกว่าจ้ะมะลิเองก็ไม่รู้จะตอบว่าอย่างไร""คงเป็นเด็กเลี้ยงของราชสีห์สินะแต่เก่งมากนะที่สามารถตะเกียกตะกายขึ้นไปอยู่บนห้องกับราชสีห์ได้แบบนั้นฉันนับถือ"มะลิที่ได้ยินคำถามจากคนตรงหน้าเธอเองก็รู้สึกเสียใจแต่มันก็คงเป็นเรื่องจริงเถียงไม่ได้อย่างที่โสภาพูดว่าเธอคือเด็กชุบเลี้ยงของราชสีห์เท่านั้น"คุณโสภามีอะไรอีกไหมจ๊ะมะลิขอตัวก่อน""ไม่มีแล้วล่ะออกไปเถอะ"มะลิที่รีบเดินจ้ำอ้าวออกจากห้องทันที เพราะตอนนี้เธอไม่อาจห้ามน้ำตาที่เอ่อคลอเต็มสองดวงตาของเธอ ตอนนี้มันเอ่อล้นไหลอาบสองแก้มทันทีที่ เธอเดินก้าวเท้
