บทที่ 31 เจอมะลิ+พร้อมรับโทษ

เวลาผ่านล่วงเลยมาเกือบ 1 อาทิตย์กว่าๆราชสีห์ที่ไม่เข้าสวนเลยไม่สนใจงานในออฟฟิศวันๆนึงเขาขับรถลงทางใต้ไม่รู้กี่ร้อยกิโลเมตรแต่เขาก็ยังไม่เจอร่างของนางมะลิสักทีไม่เห็นแม้แต่เงา

"มะลินี่มึงไปหลบซ่อนอยู่ที่ไหนกันมึงรู้ไหมว่ากูคิดถึงมึงใจจะขาดอยู่แล้ว"

ราชสีห์ที่บ่นพึมพำอยู่บนรถคนเดียวเขายังคงให้บรรดาลูกน้องมือดีช่วยออกตามหาอีกแรงหนึ่ง วันนี้ทั้งวันเขาซื้อเพียงกาแฟ 1 แก้วมากินบนรถเหมือนดวงชะตาฟ้าลิขิตขณะที่เขาขับรถไปจวบจนเวลาเกือบ 21:00 น รถของเขาดันจอดเสียอยู่ริมถนนเขาโทรตามช่างให้มาซ่อมให้เขาแต่ก็ยังไม่มีใครมาเพราะห่างไกลจากร้านซ่อมค่อนข้างมากเขาจึงล็อครถและเดินไปตามถนนเผื่อมีบ้านคนให้เขาได้นั่งพัก และแล้วเขาก็เดินไปเรื่อยๆจนไปสะดุดกลับบ้านตาและยายหลังที่นางมะลินั้นได้เข้ามาขอพักอาศัยอยู่

เขาจึงเดินตรงเข้าไปที่บ้านหลังนั้นทันทีเนื่องจากมันอยู่ไม่ไกลจากถนนมากนักเขาอยากจะขอเข้าไปนั่งพักและดื่มน้ำสักหน่อยเขารู้สึกเหนื่อยมาก

"ตาครับยายครับสวัสดีครับ"

ตายายตกใจอีกครั้งเบิกตาโพลงนี่มันวันโลกาวินาศอะไรยายถึงได้มีแต่คนมาเยี่ยมเยียนเราถึงบ้านตอนกินข้าวทุกที

ยายก็ได้แต่หัวเราะขำๆให้กับสามีตัวเองที่ทั้งตกใจทั้งบ่นไปด้วย

"ไปไงมาไงล่ะพ่อหนุ่ม"

"พอดีรถผมจอดเสียอยู่ข้างทางห่างจากตรงนี้ไม่ไกลมากนะครับตากับยายผมเลยจะมาขอน้ำตากับยายแล้วก็นั่งพักรอช่างสักหน่อย"

"เออเอาสิเดี๋ยวยายจัดข้าวจัดปลาให้นั่งรอยายสักแป๊บนึง"

ทางด้านมะลิที่ไปนั่งเล่นที่น้ำตกจนมืดค่ำมะลิมักจะไปนั่งอยู่ริมน้ำตกที่มีไฟส่องสัวตากับยายได้ทำท่าน้ำไว้มันเป็นบรรยากาศที่ทำให้จิตใจของเธอสงบลงได้ตอนนี้ก็เวลาเกือบ 21:00 น แล้วเธอจึงเดินกลับมาหาตากับยายที่บ้าน

"ตาจ๋ายายจ๋ามะลิกลับมาแล้วจ้า"

ราชสีห์ที่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเขาที่กำลังดื่มน้ำกินอยู่นั้นถึงกับต้องรีบกลืนน้ำลงคอแล้วหันกลับไปมองตามเสียงใสนั้น

"มะลิ!!!"

"นายหัว!!!"

"อ้าวสองคนรู้จักกันเหรอ"

,"ผมเป็นผัวนางมะลิจ๊ะตายาย"

"อ้าวอีหนูผัวเองมาตามกลับบ้านนี่เอง"

"ไม่ใช่อย่างที่ตากับยายคิดนะจ๊ะ"

"พอดีเมียผมมันงอนผมมันเลยหนีออกจากบ้านมาน่ะจาดตากับยายฉันก็ตามหามันมาเป็นอาทิตย์เลยจ้ะ"

ราชสีห์ที่ตอนนี้ได้เจอกับนางมะลิโดยบังเอิญบทจะเจอมันก็เจอโดยง่ายๆเขาตอนนี้ที่กัดเขี้ยวเคี้ยวฟันส่งสายตาดุดันมาหานางมะลิเขายังไม่โวยวายอะไรต่อหน้าตากับยายทั้งนั้นเพราะเขาจะกลับไปจัดการนางมะลิที่บ้านให้สาสมกับที่มันหนีเขามาเขากินไม่ได้นอนไม่หลับมาทั้งอาทิตย์เพราะเป็นห่วงมันคนเดียว

เวลาผ่านไปไม่นานช่างได้มาซ่อมรถให้กับนายหัวราชสีห์เสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้วช่างจึงขับมาหานายหัวราชสีห์จอดไว้ตรงริมถนนตรงหน้าบ้านตากับยายราชสีห์เดินตรงไปหานางมะลิทันทีพร้อมกับลากจูงนางมะลิให้ออกมาจากบ้านตากับยายราชสีห์ยกมือไหว้ร่ำลาตายายทั้งสอง

นางมะลิที่ตอนนี้ไม่เต็มใจที่จะกลับไปกลับราชสีห์สักเท่าไหร่นะแต่เขานั้นได้อุ้มนางมะลิขึ้นพาดบ่าแล้วโยนใส่ลงไปที่เบาะรถ

"โอ๊ย นายหัวจะมาโยนมะลิอย่างนี้ไม่ได้นะจ๊ะ"

"มึงทำอะไรลงไปมึงรู้ตัวหรือเปล่า"

"มะลิไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย"

"ดีในเมื่อมึงยังไม่รู้ตัวว่ามึงทำอะไรผิดเดี๋ยวกูจะบอกให้มึงรู้เองว่ามึงทำอะไรผิด"

"ก็นายหัวมีคนอื่นแล้วในหัวจะมายุ่งกับมะลิทำไมล่ะจ๊ะปล่อยมะลิไปตามทางของมะลิสิ"

ราชสีห์ไม่พูดต่อความยาวสาวความยืดกับนางมะลิทั้งสิ้นเขาเหยียบคันเร่งสุดคันเร่งตรงกับบ้านสวนทันทีเพราะเขามีเรื่องจะต้องสะสางกับนางมะลิให้รู้เรื่องก่อนที่อะไรมันจะบานปลายและเลยเถิดไปกว่านี้โชคยังเข้าข้างที่ให้เขาได้เจอนางมะลิอีกครั้งดีที่มันยังไม่เตลิดหนีไปไกลมากนัก

หลังจากถึงบ้านเขาอุ้มนางมะลิพาดบ่าอีกครั้งแล้วตรงขึ้นไปที่ชั้น 2 ทันทีส่วนนางมะลิก็ร้องเอะอะโวยวายเสียงดังว่าให้ราชสีห์ปล่อยนางมะลิลง

"โอ๊ย นายหัวมะลิบอกว่าอย่าโยนมะลิแบบนี้ไงจ๊ะมะลิเจ็บนะลองให้มะลิโอในหัวดูบ้างไหม"

"เดี๋ยวนี้มึงกล้าต่อปากต่อคำกับกูเลยหรอนางมะลิไปจากกูไม่กี่วันปีกกล้าขาแข็งขึ้นนะ"

"ก็นายหัวโยนมะลิทำไมล่ะจ๊ะ"

"วันนี้กูจะสั่งสอนมึงให้หลับว่าอย่าคิดหนีกูอีก"

ราชสีห์ตรงไปฉีกเสื้อบางๆของนางมะลิออกทันทีผ้าถุงของยายที่นางมะลิใส่อยู่ถูกกระชากกองลงกับพื้นทำให้เห็นร่างเปลือยเปล่าของนางมะลิที่ไม่มีชุดชั้นในสวมใส่อยู่เลยแม้แต่ชิ้นเดียว ราชสีห์จ้องมองร่างที่สวยงามของนางมะลิเขาชั่งกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเขาคิดถึงมันเหลือเกิน 2 เต้าอวบอิ่มที่เขาได้สัมผัสในทุกคืนแต่ตลอด 1 อาทิตย์ที่ผ่านมาเขาแทบไม่ได้นอนอย่างเต็มตาเลยสักคืนนึง

"ไม่นะนายหัวจะทำแบบนี้ไม่ได้"

"ทำไมกูจะทำไม่ได้ กูทำให้มึงดู !!"

ร่างที่เปลือยเปล่าของนางมะลิถูกราชสีห์พุ่งเข้าใส่ราชสีห์ประกบปากเล็กๆของนางมะลิเขาจูบร้อนแรงและดูดดื่มเราจะกลับจะกลืนกินน้ำมะลิเข้าไปทั้งตัวลิ้นร้อนๆสากๆของราชสีห์ค่อยๆแทรกเข้าไปในปากเล็กๆของนางมะลิส่วนมือหนาๆสักๆใหญ่ๆของเขานั้นค่อยๆบีบเค้นคืนหน้าอกใหญ่ของนางมะลิไปด้วยตอนนี้นางมะลินอนหงายผึ่งอยู่กลางเตียงราชสีห์ค่อยๆใช้อีกมือนึงกดกางเกงลงตอนนี้เขาเองท่อนล่างเปลือยเปล่าวันนี้เขาจะใช้แท่งร้อนๆของเขาลงโทษนางมะลิให้หลาบจำ

" อุ๊บ อืม จ๊วบ จ๊วบ"

นางมะลิที่โดนจูบอย่างเร่าร้อนจากนายหัววัยหนุ่ม 40 กะรัตอย่างเร่าร้อนถึงแม้นางมะลิจะเคยผ่านการสอนงานจากในหัวมาหลายครั้งหลายคราวแต่ครั้งนี้มันช่างดุดันกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาแม้ตลอดหลายปีที่ผ่านมานางมะลิจะอยู่กับนายหัว ถึงเขาจะทำเรื่องยังว่ากับนางมะลิแต่นายหัวราชสีห์นั้นไม่เคยสอดใส่แท่งร้อนๆของเขาเข้ามาในตัวของนางมะลิเลยสักครั้งหนึ่ง

"นายหัวปล่อยมะลินะ ปล่อยเดี๋ยวนี้ "

"อะ อ้า อย่ากัดนะ เจ็บ"

"กูจะทำให้มึงเจ็บยิ่งกว่านี้อีกมะลิ"

ไม่ว่าเปล่าราชสีห์ก้มลงไปใช้ฟันคบไปที่จุกเต้าใหญ่ๆของนางมะลินางมะลิถึงกับคางเสียวกระสันทั้งเจ็บทั้งเสียว ครั้งนี้ราชสีห์ตั้งใจจะสั่งสอนนางมะลิเอาให้นางมะลิเดินไม่ได้จนโจมเตียงไปเลย

"กูจะเอามึงให้จมเตียงไปเลยอีมะลิ"