หลังจากขอมะลิแต่งงานเมื่อวานที่ผ่านมาเช้าวันนี้ทั้งสองกลายเป็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวป้ายแดงโดยการที่ราชสีห์เชิญนายอำเภอและพยานในการจดทะเบียนสมรสมาที่บ้านของเขา มะลิรู้สึกโชคดีที่สุดและดีใจที่สุดที่เธอได้พบเจอผู้ชายที่รักและให้เกียรติเธอมากขนาดนี้ในชีวิตนี้ของเธอก็คงจะมีแต่เขาผู้ชายที่ชื่อราชสีห์
"ตอนนี้คุณทั้งสองเป็นสามีกันอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้วนะครับ"
"ขอบคุณมากครับท่านนายอำเภอ"
"ส่วนเรื่องทรัพย์สินต่างๆที่คุณราชสีห์ทุกอย่างยกให้เป็นชื่อของคุณมะลิคุณแน่ใจแล้วใช่ไหมครับว่าจะไม่มีปัญหากันภายหลัง"
"สำหรับผมแล้วตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญในชีวิตไปกว่ามะลิแล้วครับ"
"ผมขอให้คุณทั้งสองรักกันนานๆหนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะครับขอให้คุณทั้งสองมีความสุขมากๆผมต้องขอตัวก่อนนะครับ"
ราชสีห์ที่ตอนนี้ยกทรัพย์สินทุกอย่างให้เป็นชื่อของมะลิอย่างเป็นทางการไม่ว่าจะเป็นสวนทุเรียนและรีสอร์ทที่ภูเก็ตทุกอย่างถูกโอนย้ายเป็นชื่อของมะลิยกเว้นเงินสดในธนาคารที่เป็นชื่อของเขาอยู่มะลิเองเธอไม่ได้อยากได้ครอบครองทรัพย์สมบัติใดๆของราชสีห์เธอทักท้วงแล้วแต่ราชสีห์ไม่ฟัง
"นายหัวจ๊ะนายหัวไม่หน้าโกนกรรมสิทธิ์ต่างๆมาให้มะลิเลยจ้ะแค่นี้ก็มากพอสำหรับมะลิแล้ว"
"ก็ฉันรักเธอไงมะลิเธอไม่มีใครแล้วฉันก็ไม่มีใครเรามีแค่กันและกันเท่านั้นนับจากวันนี้"
"ฉันก็รักนายหัวนะจ๊ะ"
"คืนนี้เป็นคืนเข้าหอของเราห้ามออกไปไหนโบราณเขาถืองั้นเราขึ้นห้องกันดีกว่า"
ราชสีห์ที่ตอนนี้กลายเป็นโคแก่อยากจะกินแต่หญ้าอ่อนเขาติดมะลิยิ่งกว่าอะไรทุกคืนเขาจะต้องนอนกอดเธอดูดเต้าจากเธอ
"ยังกลางวันแสกๆอยู่เลยในหัวหื่นจังจ๊ะ"
"ฉันไม่ได้ห่วงก็ฉันรักของฉันนี่"
"ทำตัวน่ารักขึ้นทุกวันนะจ๊ะ"
"แล้วมะลิรักฉันไหมล่ะ"
"รักซิจ๊ะรักมากด้วย"
ราชสีห์ที่ทำการอ้อนเมียป้ายแดงอย่างไม่หยุดหย่อนวันทั้งวันเขาไม่เป็นอันทำอะไรดีแต่นั่งกอดนั่งหอมมะลิทั้งวันจนเธอเจอตัวช้ำไปหมดแล้วจนเวลาโพล้เพล้ใกล้จะเย็น
"นายหัวจ๊ะวันนี้จะกินข้าวกับอะไร"
"ฉันไม่อยากจะกินอะไรเลยอ่ะฉันอยากกินแต่เธอน่ะมะลิขอฉันกินเธอได้ไหม"
"นายหัวหยุดดอกมะลิก่อนสิจ๊ะ"
"มะลิทำอะไรให้ฉันกินฉันก็กินหมดแหละจ๊ะที่รัก"
มะลิจึงจัดเตรียมอาหารเย็นสำหรับราชสีห์และเธอโดยทำเมนูโปรดของเขาอาหารใต้เป็นรายการอาหารที่ราชสีห์โปรดที่สุดเมื่อไหร่ที่เธอทำข้าวมักจะหมดจานเสมอ หลังจากทั้งสองทานข้าวกันเรียบร้อยจึงพากันขึ้นชั้น 2 อาบน้ำแต่งตัวเตรียมเข้านอนเอ๊ะหรือว่าเตรียมเข้าหอนะ
มะลิจ๋า มะลิจ๋าวันนี้คืนเข้าหอฉันขอได้ไหม
มะลิเธอเองตอนนี้ไม่ได้เขินอายอย่างเมื่อก่อนแล้วเธอจึงจัดการยั่วในหัวของเธอด้วยการค่อยๆลดเสื้อสายเดี่ยวลงทีละสายเคยให้เห็นเต้างามอวบอิ่มคู่ใหญ่ๆของเธอ
"ถ้านายหัวอยากได้ก็เข้ามาสิจ๊ะ"
"เดี๋ยวนี้ทำไมถึงยั่วขนาดนี้จ๊ะที่รัก"
"มะลิไม่ได้ยั่วนะจ๊ะนายหัวลองเข้ามาดูสิมะลิไม่รู้เป็นอะไรตรงนี้มันเจ็บไปหมด"
มะลิที่ใช้มือเล็กๆชี้ไปตรงจุกเต้าใหญ่ๆของเธอทั้งสองข้างว่ามันเจ็บทั้งสองข้างเธออยากให้ราชสีห์มาตรวจร่างกายให้กับเธอ
" อืม ยั่วเก่งนักนะ แล้วอย่าหาว่าไม่เตือน"
ราชสีห์คลานขึ้นเตียงค่อยๆประกบจูบปากเล็กๆที่ชอบยั่วเขารำเอ็นแข็งคืนของเขาตอนนี้มันอยากจะกระทุ้งร่องอวบอูมของมะลิจะแย่อยู่แล้วแต่คืนนี้เป็นคืนเข้าหอมันจะต้องพิเศษกว่าทุกคืน ราชสีห์ค่อยๆไล่ลิ้นจากซอกคอลงมาที่หน้าอกทั้งสองข้างลิ้นชักสาบของราชสีห์ค่อยๆเคลียร์เม็มไปที่จุกสีน้ำตาลแดงที่สวยงามราวกับสีเชอรี่สุก มะลิที่ตอนนี้ครางยั่วอารมณ์ของราชสีห์
"นายหัว อะ อะ เสียว นายหัวจ๋า ที่รัก"
ราชสีห์หยุดการลูบไล้เงยหน้าขึ้นไปมองนางมะลิแม่สาวน้อยจอมยั่วของเขาที่เรียกเขาว่าที่รักอารมณ์พุ่งพล่านของเขาตอนนี้เป็นเท่าทวีคูณอยากจะจับนางมะลิกระแทกเสียให้มิดด้าม
"เดี๋ยวนี้ใครสั่งใครสอนให้อ้อนเก่งขนาดนี้"
มะลิค่อยๆใช้มือเล็กๆลูบไล้ไปตามแผ่นอกกว้างของราชสีห์แล้วค่อยๆใช้มือสัมผัสที่หน้าอกของเขาเหมือนกับที่เขาทำกับเธอ
"มะลิมีครูดีจ๊ะมะลิโดนขึ้นครูบ่อย"
มะลิที่ใช้มือเล็กๆบดขยี้ไปที่จุกหน้าอกแกร่งจนราชสีห์ต้องร้องครางห่อปาก ราชสีห์กลายเป็นหนูไปซะแล้วเพราะว่าตอนนี้เขาได้ลงไปนอนหงายแล้วนางมะลิเป็นคนขึ้นคร่อมเขานางมะลิค่อยๆลงไปประกบจูบเขาอย่างช้าๆส่วนมือเล็กๆค่อยๆควานหาท่อนเอ็นแก่งแล้วจัดการลูบไล้ชักขึ้นลงตามจังหวะมือ
"อะ อ้าส์... ซีด มะลิ"
"ชอบไหมจ๊ะผัวจ๋า"
"ชอบที่สุดเลยจ้ะเมียจ๋า"
นางมาลีที่ตอนนี้ใช้คำที่หยาบโล้นทำให้หวนนึกถึงครั้งแรกที่ราชสีห์เรียกเธอว่านางมะลิเสมอเธออยากได้ยินแบบนั้นเธอชอบถ้อยคำหยาบโล้นมันทำให้อารมณ์ของเธอพลุ่งพล่านเช่นเดียวกัน
"ผัวจ๋าช่วยกระแทกกล้องให้มะลิแรงๆได้ไหมจ๊ะ"
โอ๊ว์ ซีด เมียจ๋า อย่าชักแรง ผัวเสียว"
มะลิเห็นดังนั้นเธอจึงรีบกลับลำทันทีกลายเป็นท่า 69 โดยการให้ราชสีห์เห็นร่องเนินอวบอูมของเธออย่างชัดเจนส่วนเธอไม่รอช้าใช้ปากเล็กๆสวบอมเข้าไปทางด้นถึงแม้จะอมไม่เข้าแต่เธอก็พยายามอย่างดี
" อาส์ มะลิ เมียจ๋า โอว ใครสอนมาแบบนี้"
ราชสีห์ก็ไม่น้อยหน้าค่อยๆกระดกหน้าขึ้นไปแล้วกดสะโพกของนางมะลิมาที่ปลายจมูกเขาใช้ลิ้นสักฉากของเขาเรียววนไปที่ตรงกลางร่องอวบรวมของนางมะลิต่างคนต่างทำให้กันและกันเสียวถึงขีดสุดไม่มีใครยอมใครเสียงครางระงมลั่นห้องแทบจะขาดใจตาย
ราชสีห์ตอนนี้เขาทนไม่ไหวแล้วค่อยๆจับนางมะลิลุกพรวดในท่าหมา แล้วเขาก็จัดการแทนแท่งเอ็นของเขาเข้าไปจนมิดลำซอยตับๆๆจนนางมะลิหัวสั่นคลอน
"ผัวจ๋า โอว ซีด แน่นร่องไปหมด เสียวจัง"
"ผัวก็เสียวจ๊ะเมียจ๋า ร่องเมียแน่นขนาดนี้ อาส์.."
ราชสีห์ยังไม่สะใจจัดการยกขาของเขาขึ้นข้างนึงเพื่อให้สอดลึกขึ้นไปอีก ทำให้มะลิดิ้นครวญครางไม่เป็นศัพท์เธอโดนกระแทกจนรูร่องอวบไปลิ้นเข้าปลิ้นออก
"อะ อะ ผัวจ๋า ไม่ไหว ไม่ไหว ลึก"
"เมียจ๋า เพียะ เพียะ อะ อ้าส์ เพียะ"
"อู้ย ผัวจ๋า ฟาดมาเลย ฟาดอีก"
ราชสีห์ใช้มือแกร่งหยาบกร้าน ฟาดลงไปที่สะโพก งอนๆของมะลิ มะลิยิ่งเสียวกระสันเข้าไปอีก ราชสีห์เปลี่ยนท่ากลางอากาศ อุ้มมะลิลอยละลิ่ว มะลิที่ตัวเล็กกระทัดรัดทำให้ราชสีห์อุ้มเธอได้ง่ายๆ เขาเปลี่ยนท่าเป็นให้มะลิยืน ยกขาขึ้นเตียงขึ้นข้างหนึ่ง ส่วนมือมะลิยันข้างฝาเอาไว้ทำให้เห็นเนินอวบอูมลอยเด่นชัด
ราชสีห์ยัดท่อนเอ็นอัดกระแทกลึกๆเข้าสุดออกสุดเขาเองที่เมามันจนร้องครางซูดปาก
"ซูดส์ อ้า..ส์ เมียจ๋าชอบไหมจ๊ะ"
"ชอบจ๊ะผัวจ๋า กระแทกแรงๆเลยผัวจ๋า"
"ตับ ตับ ตับ อูวส์..อะ อ้าส์ซีด"
"วันนี้ผัวจะเอาเมียทุกรูเลย เมียจ๋า"
คืนนี้เข้าหอยังอีกยาวไกลเมียจ๋า
สองร่างที่ยังคงเชื่อมติดกันอยู่ ต่างคนต่างหอบเหนื่อยเพราะเพิ่งผ่านศึกหนักกิจกรรมแสนเร่าร้อนบนเตียงราชสีห์ที่ตอนนี้มีอารมณ์ร้อนแรงขึ้นมาอีกครั้งส่วนร่างบางเธอเพิ่งจะเกร็งกระตุกถึงสวรรค์ยังไม่ทันได้พักหายใจ พ่อหนุ่มราชสีห์วัย 46 กะรัตถอดแท่งเอ็นร้อนที่แข็งโป๊กออกจากรูร่องอวบอ้วนของเธอ"เมียจ๋าเลียให้ผัวหน่อยได้ไหมจ๊ะ""ได้สิจ๊ะ อุบ จ๊วบ จ๊วบ แผล็บๆ""โอว์ ซีด เมียจ๋า เสียวหัวไปหมดแล้ว เมียจ๋าอย่าทรมานผัวเลยนะ ซีด"ราชสีห์ที่โดนเมียป้ายแดงรังแกหยอกล้อกับแท่งเอ็นร้อนของเขา ด้วยการอมจนแทบจะมิดด้าม รูดขึ้นรูดลงพร้อมใช้ลิ้นเล็ก ๆ เลียวนที่หัวแท่งร้อนของเขา ราชสีห์กำลังอยากจะลองทุกส่วนในร่างกายของเมียตัวเล็กของเขา เขาจับเมียตัวเล็กของเขาหันหลังในท่าหมาพร้อมกับกระซิบไปที่ข้างหูข้างกระเส่าเพื่อขอบางอย่างกับเธอ แต่เขาไม่รอให้เธออนุญาตค่อยๆใช้หัวแห้งร้อนๆขยับเข้าไป"กรี๊ด.. อ้าส์ เจ็บ ทำไม่ได้ของผัวใหญ่เกินไปเมียรับไม่ไหวได้โปรดอย่าขยับ เมียเจ็บใจจะขาดแล้ว โอว์ ซีด""ชูว์... ไม่เป็นไรเมีย หัวก็ทรมานไม่แพ้เมีย อ้าส์ ซีดมันเพิ่งเข้าไปได้แค่หัวแน่นมากจะเมียจ๋า..ซีด เสียว"ราชสีห์ที่ตอนนี้ได้ลองประต
ณ สวนทุเรียน จังหวัดจันทบุรี ภูเขาที่โอบล้อมเขียวชอุ่มแสงตะวันที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างห้อง ทำให้เด็กสาวที่ชื่อมะลิถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาแต่เช้า เพื่อมาจัดเตรียมอาหารเช้าให้กับนายหัวราชสีห์ เธอจะต้องตื่นก่อนนายหัวของเธอตั้งแต่ 05.30 น เพื่อเตรียมอาหารเช้าก่อนที่นายหัวของเธอจะตื่นนอน เธอจะต้องเตรียมเสื้อผ้า ที่เขาจะใส่ประจำวันในทุก ๆ วันให้นายหัวของเธอ เธอทำอย่างนี้ตั้งแต่จำความได้จนปัจจุบันเธออายุ 20 ปี เธอก็ยังคงทำไม่เปลี่ยน และนายหัวไม่เคยให้แม่บ้านคนไหน มาจับต้องข้าวของของเขา นอกจากเธอคนเดียวเท่านั้น จนวันนี้เธอมีอาการปวดท้องประจำเดือนอย่างรุนแรงเธอจึงให้แม่บ้านสาวคนหนึ่งไปรับใช้นายหัวราชสีห์ เธอขอให้แม่บ้านสาวทำแทนเธอทุกอย่างเธอแจ้งความชอบและไม่ชอบของนายหัวให้แม่บ้านสาวฟังอย่างละเอียด แต่สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นเพียงไม่กี่อึดใจ"ใครใช้ให้มึงเข้ามาในห้องกู""แล้วมะลิมันไปไหนมันไม่ใช่หน้าที่ของมึง""ไปตามมะลิมันมาหากู เดี๋ยวนี้แล้วเอาข้าวของของมึงทั้งหมดออกไปจากห้องกูซะก่อนที่กูจะฆ่ามึงทิ้ง"แม่บ้านสาวสวยถึงกับหน้าถอดสีไปไม่เป็น ได้แต่ลนลานรีบเก็บข้าวของที่นายหัวปาลงพื้นทันท
"นายหัวจ๋า มะลิมาแล้วจ้า มะลิเอาข้าวมาส่งแล้ว"ราชสีห์หลังจากส่งสายตาดุๆไปให้เหล่าบรรดาลูกน้องที่จ้องคนของเขาตาเป็นมันราวกับจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว พวกมันทุกคนรีบหลบสายตาของราชสีห์ที่ส่งมาให้กับเหล่าบรรดาคนงาน เขาหันกลับไปตอบร่างบางทันที"เออขอบใจ มึงเอาปิ่นโตไปรอกูตรงรถก่อน เดี๋ยวกูสั่งงานเสร็จแล้วกูตามไป""ได้จ้ะ นายหัว"หลังจากราชสีห์หันไปตอบร่างบางของเขาเสร็จเรียบร้อย เขาจึงหันกลับไปสั่งงานลูกน้องต่อ ก่อนที่จะปล่อยพวกมันไปกินข้าวกลางวันกันวันนี้งานในไร่ค่อนข้างยุ่งเยอะ เพราะเขาต้องเร่งให้ลูกน้องฉีดฮอร์โมนเพื่อเร่งให้ทุเรียนติดดอกก่อนที่จะเริ่มฤดูกาลทุเรียน ตอนนี้เขารีบเดินตรงไปหาร่างบาง ที่รอเขาอยู่ท้ายรถกระบะ ตอนนี้ร่างบางได้ปูเสื่อรอเขาหลังท้ายรถกระบะเรียบร้อย ราวกับว่าเธอรู้ทุกอย่าง ที่เธอจะต้องทำให้กับเขา"นายหัวจ๊ะฉันเตรียมข้าวไว้ให้นายหัวแล้วนะหลังท้ายรถกระบะแล้วก็เอาน้ำใบเตยเย็นๆใส่กระบอกน้ำมาให้นายหัวด้วยจ้ะ""ขอบใจมาก""นายหัวจะให้ฉันรอเก็บปิ่นโตกลับไปด้วยไหมจ๊ะ""งั้นมึงก็นั่งเป็นเพื่อนกูซะเลย""เดี๋ยวฉันไปรอในหัวตรงใต้ต้นทุเรียนตรงนู้นดีกว่า""นั่งกับกูตรงนี้แหละ
เขาตอนนี้ที่อาบน้ำชำระเหงื่อใคลจากการเข้าสวนเป็นที่เรียบร้อยเขาแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตแขนยาวธรรมดา แต่มันกลับส่งให้เขาดูดีและมีสง่าราศีสาว ๆ ทุกคน แค่ได้ยินชื่อของนายหัวราชสีห์ ก็อยากจะพลีกายคลานขึ้นเตียงมาหาเขาแทบทุกคน แต่คืนนี้เขาไม่ว่างด้วยซิ เพราะเขาตั้งใจจะพานางมะลิไปซื้อของในเมือง เขาคิดว่าคืนนี้คงต้องให้มันขึ้นมานวดให้เขาเหมือนทุกครั้งไป มันทำแบบนี้มาตั้งแต่เด็กจนโต แต่ตอนนี้สรีระที่เปลี่ยนไปของมันทำให้เขารู้สึกว่า อยากจะปกป้องทุกอย่างในร่างกายของมันให้มิดชิดยิ่งกว่าเมื่อก่อน เขาเดินลงบันไดมาแล้วหันไปทางร่างอวบอิ่มตัวเล็กๆผิวสีน้ำผึ้งที่ยืนรอเขาอย่างใจจดใจจ่อ"นายหัว เสร็จแล้วหรือจ๊ะ"ราชสีห์ที่หันไปมองตามเสียงเรียกเล็ก ๆ เขามองมะลิตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า นี่มันเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยหรอวะเนี่ย เพียงแค่เสื้อยืดตัวเล็ก ๆ กางเกงยีนส์สั้น ๆ ที่นางมะลิใส่มันทำให้นางมะลิดูเซ็กซี่ หน้าอกหน้าใจที่แทบจะล้นเสื้อยืดตัวเล็กๆออกมาอยู่แล้ว"นางมะลิ เสื้อผ้ามึงนี่มันตัวเล็กขนาดนี้เลยหรือไง""ทำไมเหรอจ๊ะ นายหัว""มึงดูสิน่ะ มันจะคุมนมมึงไม่อยู่อยู่แล้ว""นายหัวพูดอะไรจ๊ะเนี่ย""มะลิไม่มีเสื้อผ
ขณะที่รถกระบะกำลังแล่นบนท้องถนน ราชสีห์ผู้ที่กลายเป็นราชรถคนขับรถให้กับนางมะลิ เขาหันกลับมามองนางเด็กมะลิของเขา สภาพมันตอนนี้ ร้องไห้จนหลับไปเลย เขาเพียงแค่เอ็นดูสงสารมันเท่านั้น ที่เป็นห่วงเพียงเพราะมันเป็นเด็กที่เขาดูแล ราชสีห์คิดวกไปวนมาในใจแต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านั้นตอนนี้ใกล้จะถึงสวนทุเรียนแล้วเขาเลยต้องปลุกมะลิ"มะลิ มะลิอีก 5 นาทีจะถึงสวนแล้ว"มะลิที่งัวเงียอยู่ไม่อยากจะตื่น แต่ถ้าเป็นเสียงคนที่ปลุกคนนี้ เธอต้องรีบเปิดตาให้โตขึ้นมาทันที เพราะเธอเองไม่อยากจะโดนดุ เธอเพิ่งจะโดนดุมาที่ตลาดนี่เอง"ตื่นแล้วจ้ะ นายหัวขอโทษนะคะที่หลับไป""เออช่างมันเถอะเดี๋ยวเย็นนี้กินข้าวเสร็จมึงขึ้นมาหากูบนห้องหน่อยมานวดให้กูที""ได้จ้ะ นายหัว"หลังจากที่ราชสีห์ได้สั่งงานนางมะลิเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ว่าคืนนี้มะลิจะต้องมานวดให้เขาเหมือนเช่นทุกครั้ง เมื่อไหร่ที่เขาเรียกหามะลิจะต้องมาในทันทีโดยมันไม่เคยปริปากบ่นเลย มะลิเป็นเด็กในบ้านเพียงคนเดียวที่ราชสีห์อนุญาต ให้เข้านอกออกใน ห้องเขาได้โดยที่ไม่ต้องรอเขาอนุญาต มันก็เป็นเรื่องที่ชินตาไปแล้ว สำหรับคนงานในไร่ทุกคนรวม ถึงแม่บ้านในบ้านด้วยเช่นก
มะลิที่ตอนนี้ได้จัดการดูแลนายหัวของเธอเป็นอย่างดี แต่ด้วยตอนนี้เวลาล่วงเลยไป 4ทุ่มกว่าแล้ว มะลิเธอเริ่มจะเมื่อยจากการนวดคนตัวโตที่นวดเท่าไหร่ก็ไม่หายเมื่อยสักทีมะลิเริ่มจะงอแงบ้างแล้ว"นายหัวจ๊ะ ยังไม่หายเมื่อยอีกหรอจ๊ะ""ทำไมมึงเบื่อจะนวดกูแล้วหรือไง""ใครบอกว่าเบื่อเหรอจ๊ะ แค่ตอนนี้มือมะลิไหม้ไปหมดแล้วจ้า มะลินวดในหัวมาจะ 3-4 ชั่วโมงแล้วนะจ๊ะ""เออกูรู้แล้วมึงนี่ก็ขี้บ่นเหมือนกันนะเนี่ย""ไหนมึงลองเล่าให้กูฟังเรื่องโรงเรียนซิ มึงอยากจะเรียนคณะอะไรมึงดูไว้หรือยัง""มะลิว่า...มะลิจะเรียนคอมพิวเตอร์ธุรกิจเวลาเรียนจบมาจะได้มาช่วยงานนายหัวได้จ้ะ""แล้วมหาวิทยาลัยที่มึงว่าเนี่ยไม่ห่างบ้านมากใช่ไหม เพราะกูไม่อนุญาตให้มึงไปนอนหอเด็ดขาดนะ กูจะไปรับไปส่งมึงเองทุกวันมึงตกลงไหม""ตกลงสิจ๊ะ แต่ในหัวรับส่งทุกวันในหัวจะเหนื่อยมากเลยนะจ๊ะเพราะตารางเรียนมันน่าจะเลิกไม่เหมือนกันในแต่ละวันจ้ะ""เออ!! กูรู้แล้วกูก็เคยเรียนมาอยู่หรอกนะ""มะลิก็แค่อธิบายให้ฟังเฉย ๆ เองจ้ะ""แล้วชุดนักศึกษากับอุปกรณ์การเรียนมึงจะไปซื้อวันไหน""เดี๋ยวมะลิขอดูใบสมัครเรียนมหาวิทยาลัยก่อนนะจ๊ะว่าที่ไหนรับมะลิแล้วบ้าง"
เช้าวันต่อมา มะลิได้ย้ายข้าวของขึ้นไปในเรือนใหญ่ ของนายหัวราชสีห์โดยมีเสียงซุบซิบนินทา จากเรือนคนงานมากมาย ว่าตอนนี้มะลิได้มีสิทธิพิเศษมากกว่าคนงานคนอื่น ๆ แต่เรื่องนี้มันก็เป็นเรื่องปกติของมะลิไปแล้วเพราะทุกคนรู้ดีว่า อนาคตของมะลิอาจจะเปลี่ยนไปมากกว่าเด็กชุบเลี้ยงของนายหัวราชสีห์อย่างแน่นอน"ฉันว่านะนางมะลิเนี่ยมันร้ายไม่เบา""นางชมพูแกก็พูดไปเรื่อย มะลิมันยังเด็กนะท่านเอ็นดูชุบเลี้ยงมันมา""ป้าใจก็ดูมันสิ ดีด๊าจนออกนอกหน้า เห็นแล้วหมั่นไส้จริง ๆ เลย""นางชมพูแกน่ะน่าหมั่นไส้กว่ามันอีก ฉันรู้นะว่าแกคิดอะไรกับนายหัวราชสีห์ แต่นายหัวไม่ชายตาแล แกใช่ไหมล่ะ แกถึงไปพาลโกรธนางมะลิมัน""โธ่เว้ย..ไม่คุยกับป้าแล้ว เข้าข้างแต่นางมะลินั่นแหละฉันไปดีกว่าไม่คุยกับป้าละ""เตรียมตัวซะบ้างเถอะนางชมพูเว้ย"ชมพูที่เอาแต่เฝ้ามองและอิจฉามะลิตลอดมา เมื่อเห็นมะลิได้ย้ายขึ้นไปบนเรือนใหญ่ ก็ยิ่งเพิ่มความอิจฉาตาร้อนเข้าไปอีก ชมพูกำลังจะหลอกใช้ ไอ้เข้มคนงานในสวน ที่มันก็แอบชอบนางมะลิอยู่ไม่น้อย แต่ไม่กล้าอาจเอื้อม เพราะรู้ว่าเป็นเด็กที่นายหัวชุบเลี้ยงมา แต่ก็ไม่แน่ถ้าเธอใช้มารยาทั้งหมดของเธอ ชมพูได
มะลิที่ได้เตรียมอาหารและกับข้าวให้นายหัวของเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอรีบมาอาบน้ำอาบท่า เพราะว่าช่วงนี้เธอกำลังปิดเทอมและเตรียมตัวสำหรับมหาวิทยาลัย เธอได้เลือกมหาวิทยาลัยในตัวเมืองแห่งหนึ่งทำให้นายหัวของเธอ ได้เดินทางสะดวกมากขึ้น เธอเกรงใจนายหัวเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ยังยืนยันว่า เขาจะต้องเป็นคนรับส่งเธอเองเท่านั้น มะลิหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เธอก็ไปจัดการทำความสะอาดห้องของนายหัวเล็กน้อย ข้าวของเครื่องใช้ที่จะต้องเตรียมให้กับนายหัวเป็นประจำ"ตายแล้วฉัน !! ลืมถามนายหัวเลยว่าวันนี้ข้าวกลางวันจะให้ฉันเอาไปส่งให้ในสวนทุเรียนหรือเปล่า"พอนึกขึ้นได้มะลิจึงรีบวิ่งสาวเท้าไปหานายหัวของเธอไม่รู้ว่ายังนั่งอยู่ในห้องอาหารหรือเปล่าเธอรีบวิ่งสาวเท้าอย่างรวดเร็วเพื่อให้ทันนายหัวของเธอ"แฮ่ก แฮ่ก นายหัวจ๊ะ นายหัว""โอ๊ย..นางมะลิแล้วมึงจะวิ่งทำไมหน้าตาตื่นขนาดนั้น เดี๋ยวก็ได้หกล้ม มึงโตเป็นสาวแล้วนะมะลิ""แฮ่ ๆ มะลิขอโทษจ้ะ มะลิจะวิ่งมาถามนายหัวว่ากลางวันนี้จะ ให้มะลิเอาข้าวไปส่งในสวนไหมจ๊ะ""มึงทำอะไรมากูก็กินได้หมดแหละ เอาไปส่งกูด้วยแล้วกันแล้วมึงก็เอาของมึงมากินกับกูในสวนด้วยนะ""ห๊ะ!! นายหัวจะให้ม
สองร่างที่ยังคงเชื่อมติดกันอยู่ ต่างคนต่างหอบเหนื่อยเพราะเพิ่งผ่านศึกหนักกิจกรรมแสนเร่าร้อนบนเตียงราชสีห์ที่ตอนนี้มีอารมณ์ร้อนแรงขึ้นมาอีกครั้งส่วนร่างบางเธอเพิ่งจะเกร็งกระตุกถึงสวรรค์ยังไม่ทันได้พักหายใจ พ่อหนุ่มราชสีห์วัย 46 กะรัตถอดแท่งเอ็นร้อนที่แข็งโป๊กออกจากรูร่องอวบอ้วนของเธอ"เมียจ๋าเลียให้ผัวหน่อยได้ไหมจ๊ะ""ได้สิจ๊ะ อุบ จ๊วบ จ๊วบ แผล็บๆ""โอว์ ซีด เมียจ๋า เสียวหัวไปหมดแล้ว เมียจ๋าอย่าทรมานผัวเลยนะ ซีด"ราชสีห์ที่โดนเมียป้ายแดงรังแกหยอกล้อกับแท่งเอ็นร้อนของเขา ด้วยการอมจนแทบจะมิดด้าม รูดขึ้นรูดลงพร้อมใช้ลิ้นเล็ก ๆ เลียวนที่หัวแท่งร้อนของเขา ราชสีห์กำลังอยากจะลองทุกส่วนในร่างกายของเมียตัวเล็กของเขา เขาจับเมียตัวเล็กของเขาหันหลังในท่าหมาพร้อมกับกระซิบไปที่ข้างหูข้างกระเส่าเพื่อขอบางอย่างกับเธอ แต่เขาไม่รอให้เธออนุญาตค่อยๆใช้หัวแห้งร้อนๆขยับเข้าไป"กรี๊ด.. อ้าส์ เจ็บ ทำไม่ได้ของผัวใหญ่เกินไปเมียรับไม่ไหวได้โปรดอย่าขยับ เมียเจ็บใจจะขาดแล้ว โอว์ ซีด""ชูว์... ไม่เป็นไรเมีย หัวก็ทรมานไม่แพ้เมีย อ้าส์ ซีดมันเพิ่งเข้าไปได้แค่หัวแน่นมากจะเมียจ๋า..ซีด เสียว"ราชสีห์ที่ตอนนี้ได้ลองประต
หลังจากขอมะลิแต่งงานเมื่อวานที่ผ่านมาเช้าวันนี้ทั้งสองกลายเป็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวป้ายแดงโดยการที่ราชสีห์เชิญนายอำเภอและพยานในการจดทะเบียนสมรสมาที่บ้านของเขา มะลิรู้สึกโชคดีที่สุดและดีใจที่สุดที่เธอได้พบเจอผู้ชายที่รักและให้เกียรติเธอมากขนาดนี้ในชีวิตนี้ของเธอก็คงจะมีแต่เขาผู้ชายที่ชื่อราชสีห์"ตอนนี้คุณทั้งสองเป็นสามีกันอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้วนะครับ""ขอบคุณมากครับท่านนายอำเภอ""ส่วนเรื่องทรัพย์สินต่างๆที่คุณราชสีห์ทุกอย่างยกให้เป็นชื่อของคุณมะลิคุณแน่ใจแล้วใช่ไหมครับว่าจะไม่มีปัญหากันภายหลัง""สำหรับผมแล้วตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญในชีวิตไปกว่ามะลิแล้วครับ""ผมขอให้คุณทั้งสองรักกันนานๆหนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะครับขอให้คุณทั้งสองมีความสุขมากๆผมต้องขอตัวก่อนนะครับ"ราชสีห์ที่ตอนนี้ยกทรัพย์สินทุกอย่างให้เป็นชื่อของมะลิอย่างเป็นทางการไม่ว่าจะเป็นสวนทุเรียนและรีสอร์ทที่ภูเก็ตทุกอย่างถูกโอนย้ายเป็นชื่อของมะลิยกเว้นเงินสดในธนาคารที่เป็นชื่อของเขาอยู่มะลิเองเธอไม่ได้อยากได้ครอบครองทรัพย์สมบัติใดๆของราชสีห์เธอทักท้วงแล้วแต่ราชสีห์ไม่ฟัง"นายหัวจ๊ะนายหัวไม่หน้าโกนกรรมสิทธิ์ต่างๆมาให้มะลิเลยจ้ะแค่น
หลังจากเมื่อคืนที่ผ่านมาทางราชสีห์และนางมะลิได้ตกเป็นของกันและกันอย่างสมบูรณ์แบบราชสีห์จัดการนางมะลิทั้งคืน นางมะลิแทบขาดลงเตียงอย่างไม่ได้พักผ่อนนางมะลิค่อยๆลืมตาขึ้นมาพร้อมกับอาการเจ็บปวดรวดร้าวร่างกายแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆส่วนราชสีห์นั้นเดินลงไปเตรียมข้าวต้มให้นางมะลิอย่างอารมณ์ดีเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ราชสีห์ค่อยๆยกข้าวต้มขึ้นมาบนชั้น 2 ให้กับนางมะลิพร้อมกับยาแก้ปวดแก้อักเสบตามสไตล์ผู้ชายวัย 45 กะรัต"อ่าวมะลิตื่นแล้วหรอจ๊ะที่รัก"มะลิแทบตะลึงงงงวยที่ได้ยินคำสรรพนามที่เปลี่ยนไปของนายหัวที่เรียกเธอว่าที่รักนายหัวเรียกมะลิว่าอะไรนะจ๊ะก็ที่รักยังไงล่ะนายหัวกินยาไม่ได้เขย่าขวดหรือเปล่าจ๊ะก็มะลิเป็นเมียของฉันแล้วนี่เป็นเมียที่ถูกต้องสมบูรณ์แบบตั้งแต่เมื่อคืนแล้วไม่ใช่หรอแต่ว่าฉันเห็นในหัวกับคุณโสภา"แล้วทำไมถึงไม่เข้าไปปลุกฉันหรือรอฟังทุกอย่างจากปากฉันก่อนล่ะ"มะลิตกใจแล้วก็เสียใจมากจ้ะก็เลยวิ่งออกไปแบบไม่มีสติมะลิขอโทษนะจ๊ะไม่เป็นไรหรอกโสภาวางยาในน้ำให้ฉันกินในคืนนั้นแล้วก็พยุงลากฉันมาที่ห้องของเธอจากนั้นก็จัดฉากตามที่เธอเห็นนั่นแหละโอ้โห ยิ่งกว่านางร้ายละครในหนังอีกนะเนี่ยแล้วที่ร
ราชสีห์ค่อยๆใช้ลิ้นสากๆลิ้มไลท์ไปตามจุก 2 เต้าอวบๆใหญ่ๆของนางมะลิราวกับหิวกระหายนางมะลิที่นอนอ้าซ่าอยู่ตรงขอบเตียงตอนนี้ได้แต่ครางกระเส่าราชสีห์ใช้ท่อนเอ็นใหญ่ๆที่ตอนนี้กำลังสัมผัสอยู่ตรงกลางร่องอวบอูมของนางมะลิเขาเสียดสีไปมาให้นางมะลิทรมานราชสีห์ค่อยๆเม้มดูดจุกเต้าใหญ่ๆของนางมะลิไปมาพร้อมทำรอยตามตัวเต็มไปหมด"นายหัวอย่าจ๊ะ พะ พอ แล้วมะลิเสียว..พอแล้วอย่าทำมะลิเลยนะจ๊ะ เมตตามาลีเถอะ ซีด..""จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ"ราชสีห์ที่ได้ยินคำวิงวอนของนางมะลิว่ามันทรมานเสียวซ่านมากแค่ไหนกับสิ่งที่เขามอบให้แต่นี่มันเพิ่งเริ่มต้นเขาจะต้องสั่งสอนนางมะลิให้หลาบจำ มันจะได้ไม่กล้าหนีเขาไปไหนอีก"มึงไม่ต้องอ้อนวอนกูให้เสียปากอีมะลิ""นายหัวจ๋ามะลิขอโทษ อาส์""ตอนนี้คำขอโทษมึงไม่มีความหมายสำหรับกูแต่มึงต้องโดนลงโทษจากกูเท่านั้น"ราชสีห์จัดการยกขามนางมะลิขึ้นเป็นรูปตัว เอ็ม นางมะลิที่นอนอยู่ขอบเตียงทำให้มองเห็นร่องอวบอูมเด่นลอยชัดเจน รูร่องตรงกลางสีแดงชมพูระลึกขอบข้างๆเป็นสีน้ำตาลอ่อนๆตามสไตล์ผู้หญิงผิวเข้มราชสีห์ไม่เคยคิดจะใช้ลิ้นกับนางมะลิเลยสักครั้งแต่ครั้งนี้เขาจะต้องทำทุกอย่าง ราชสีห์ก้มลงไปดูดเม้มตรงกลางร่
เวลาผ่านล่วงเลยมาเกือบ 1 อาทิตย์กว่าๆราชสีห์ที่ไม่เข้าสวนเลยไม่สนใจงานในออฟฟิศวันๆนึงเขาขับรถลงทางใต้ไม่รู้กี่ร้อยกิโลเมตรแต่เขาก็ยังไม่เจอร่างของนางมะลิสักทีไม่เห็นแม้แต่เงา"มะลินี่มึงไปหลบซ่อนอยู่ที่ไหนกันมึงรู้ไหมว่ากูคิดถึงมึงใจจะขาดอยู่แล้ว"ราชสีห์ที่บ่นพึมพำอยู่บนรถคนเดียวเขายังคงให้บรรดาลูกน้องมือดีช่วยออกตามหาอีกแรงหนึ่ง วันนี้ทั้งวันเขาซื้อเพียงกาแฟ 1 แก้วมากินบนรถเหมือนดวงชะตาฟ้าลิขิตขณะที่เขาขับรถไปจวบจนเวลาเกือบ 21:00 น รถของเขาดันจอดเสียอยู่ริมถนนเขาโทรตามช่างให้มาซ่อมให้เขาแต่ก็ยังไม่มีใครมาเพราะห่างไกลจากร้านซ่อมค่อนข้างมากเขาจึงล็อครถและเดินไปตามถนนเผื่อมีบ้านคนให้เขาได้นั่งพัก และแล้วเขาก็เดินไปเรื่อยๆจนไปสะดุดกลับบ้านตาและยายหลังที่นางมะลินั้นได้เข้ามาขอพักอาศัยอยู่เขาจึงเดินตรงเข้าไปที่บ้านหลังนั้นทันทีเนื่องจากมันอยู่ไม่ไกลจากถนนมากนักเขาอยากจะขอเข้าไปนั่งพักและดื่มน้ำสักหน่อยเขารู้สึกเหนื่อยมาก"ตาครับยายครับสวัสดีครับ"ตายายตกใจอีกครั้งเบิกตาโพลงนี่มันวันโลกาวินาศอะไรยายถึงได้มีแต่คนมาเยี่ยมเยียนเราถึงบ้านตอนกินข้าวทุกทียายก็ได้แต่หัวเราะขำๆให้กับสามีตัวเองที
มะลิที่ตอนนี้เธอแอบนั่งพักอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ๆ ริมทางเธอมุดป่ามุดดงเข้าไปเพื่อหลบแดดความร้อน ขณะที่เธอเดินเข้ามาในป่าข้าง ๆ ทางเท้าเล็ก ๆ ของเธอนั้นก็มีรอยแผลเลือดซิบ ๆ เต็มไปหมดแต่ก็เป็นแผลไม่ใหญ่มาก แต่เลือดไม่ค่อยหยุดเธอเองก็ไม่รู้ว่า เธอเป็นโรคอะไรทำไมถึงเป็นแบบนี้ตลอด รู้แค่ว่านายหัวมักจะสอนให้เธอกินวิตามินเป็นประจำตั้งแต่ 4 ปีที่แล้ว แต่เธอก็ไม่เคยถามรายละเอียดอะไรมากมาย ตอนนี้เธอนั่งเหม่อลอยเหมือนคนบ้า เธอเอามือทั้งสองกุ้มหัวใจที่มันรู้สึกเจ็บปวดกับภาพที่เธอเห็น น้ำตาไหลอาบสองแก้ม แสงแดดยามเที่ยงมันร้อนแรงแทบจะแผดเผาให้เธอไหม้เป็นจุล อยู่ข้างทาง เธอทั้งหิวน้ำทั้งหิวข้าวเธอนั่งร้องไห้อยู่ใต้ต้นไม้เพียงลำพังราชสีห์ที่เขาให้ลูกน้องช่วยกันออกตามหานางมะลิรอบสวนทุเรียนแต่ก็ไม่มีใครพบเจอนางมะลิสักคนเขาจึงเกณฑ์คนงานออกตามหารอบๆนอกแต่ก็ยังไม่เจอนางมะลิอยู่ดีตอนนี้เวลาก็โพล้เพล้จวนจะทุ่มนึงอยู่แล้วเขาที่ใจไม่ดีเป็นห่วงกังวลนางมะลิจนจะเป็นบ้าเขาขับรถตลอดทั้งวันเพื่อตามหานางมะลิ"มะลิทำไมมึงถึงไม่ถามกูก่อน"ราชสีห์ตอนนี้เขาขับรถออกมาไกลเขาขับรถเรื่อย ๆ โดยที่ไม่ได้หยุดพักข้าวปลาเขาก็ไม่ยอม
มะลิเธอสาวเท้าเล็กๆวิ่งออกจากบ้านมาโดยไม่ได้พกอะไรติดตัวสวนทุเรียนที่กว้างใหญ่แทบจะไม่มีที่ให้เธอได้หลบซ่อนโดยการออกไปทางด้านหลังส่วนทุเรียนเธอพยายามตะเกียกตะกายไปตามไหล่ถนนเพื่อให้รอดพ้นจากสายตาของคนงานในสวนเธอพยายามตั้งสติแต่ด้วยความเสียใจและความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาในหัวใจของเธอไม่อาจทำให้เธอดึงสติทั้งหมดกลับมาได้ เธอวิ่งไปจนสุดฝีเท้าเล็กๆจะทำได้เธอไม่ต้องการเห็นนายหัวของเธออีกต่อไป"ฮื่อ ทำไม ทำไม มะลิต้องรักนายหัวด้วย"สองมือของเธอปาดน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มนวล ด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว เธอหายใจติดขัดราวกับจะขาดใจอยู่ตรงนั้นเธอเธอละทิ้งถึงสติทุกอย่างเดินไปตามถนนหนทางตั้งแต่เช้าที่เธอเห็นภาพนั้น ภาพที่นายหัวของเธอและคู่รักเก่าอยู่ด้วยกันบนเตียง เธอไม่อาจทำใจและทนเห็นความเจ็บปวดกับสิ่งนั้นได้เธอก็เดินด้วยเท้าเปล่าไม่หยุดหย่อน เธอไม่รู้ว่าเธอจะไปที่ไหนรู้แค่เพียงว่ามีเธอไม่อาจจะอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไปเพราะคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าของกำลังมาทวงของของเขาคืน"ไปซะได้ก็ดีนางเด็กเหลือขอ!!" ราชสีห์จะได้เป็นของฉันคนเดียว""ราชสีห์คะโสภากลับมาเพื่อจะดูแลคุณอีกครั้งแล้วเราจะกลับมารักกันเหมือนเดิม
ผ่านมาแล้ว 2-3 วัน ที่มีคนแปลกหน้าเข้ามาคั่นกลางระหว่างเขาและเธอ โสภาเริ่มเดินหมากหนักข้อขึ้นทุกวัน บางครั้งก็กลั่นแกล้งมะลิโดยการทำน้ำหกใส่เธอ บางครั้งก็ใช้มะลิให้มาทำความสะอาดห้องน้ำให้เธอกลั่นแกล้งมะลิสารพัด แต่มะลิไม่เคยปริปากพูดกับราชสีห์เลยสักครั้งเพราะเธอไม่อยากให้ราชสีห์หนักใจ"นี่ นางมะลิเธอคิดหรอ ว่าราชสีห์เขาจะเลือกเด็กอย่างเธอ"มะลิไม่ได้ตอบโต้อะไรนอกจากทำความสะอาดห้องให้กับโสภาอย่างนิ่งเงียบ"ฉันจะบอกให้นะเมื่อก่อนฉันกับราชสีห์เรารักกันมากราชสีห์ให้ฉันทุกอย่างตามใจฉันทุกอย่างถ้าแกไม่เชื่อแกก็ลองดูสิแม้แต่คำพูดกูมึงกับฉันราชสีห์ยังไม่เคยใช้เขาดูแลฉันดีเจ้าหญิงมาตลอด มีแต่ฉันที่ไม่เลือกเขาแต่วันนี้ฉันกลับมาแล้วฉันจะมาทวงของ ๆ ฉันคืน"มะลิที่ได้ยินดังนั้นหัวใจก็หล่นวูบเธอแอบวูบไว้ไปกับคำพูดของโสภาที่ว่าจะมาเอาราชสีห์คืนไปจากเธอแต่ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ คนอย่างเธอจะทำอะไรได้นอกจากจะต้องยินดีกับนายหัวที่เธอรักและเทิดทูนวันนี้โสภาเตรียมวางแผนวางยานอนหลับให้กับราชสีห์โดยอาศัยจังหวะตอนเย็นที่นางมะลิจะต้องทำความสะอาดอยู่ด้านล่างช่วงดึกๆราชสีห์มักจะลงมากินน้ำทำให้มีช่องโอกาสให้
มะลิที่ได้รับคำสั่งจากราชสีห์ว่า ให้จัดเตรียมห้องให้กับคุณโสภาเธอตอนนี้จิตใจกลายเป็นเหม่อลอยเธอแทบจะทำอะไรไม่ถูกมือเล็กๆสั่นเทาไปหมดเธอรู้สึกเสียใจและเจ็บจุกอยู่ในอกแต่เธอกินไม่เข้าคายไม่ออกคำสั่งของราชสีห์คือเด็ดขาด"ขออนุญาตนะคะคุณโสภา""เข้ามาสิ""คุณโสภาขาดเหลืออะไรอีกไหมคะ""เธอเป็นอะไรกับราชสีห์ ทำไมถึงได้ขึ้นไปอยู่บนห้องเดียวกับราชสีห์ได้นะ"มะลิที่ได้ยินคำถามยิงตรงอย่างไม่อ้อมค้อมจากปากคนตรงหน้าเธอก็กระอักกะอ่วนหนักใจไม่รู้จะตอบโสภาอย่างไร"เออคือ คือว่าเรื่องนี้คุณโสภาถามนายหัวเองจะดีกว่าจ้ะมะลิเองก็ไม่รู้จะตอบว่าอย่างไร""คงเป็นเด็กเลี้ยงของราชสีห์สินะแต่เก่งมากนะที่สามารถตะเกียกตะกายขึ้นไปอยู่บนห้องกับราชสีห์ได้แบบนั้นฉันนับถือ"มะลิที่ได้ยินคำถามจากคนตรงหน้าเธอเองก็รู้สึกเสียใจแต่มันก็คงเป็นเรื่องจริงเถียงไม่ได้อย่างที่โสภาพูดว่าเธอคือเด็กชุบเลี้ยงของราชสีห์เท่านั้น"คุณโสภามีอะไรอีกไหมจ๊ะมะลิขอตัวก่อน""ไม่มีแล้วล่ะออกไปเถอะ"มะลิที่รีบเดินจ้ำอ้าวออกจากห้องทันที เพราะตอนนี้เธอไม่อาจห้ามน้ำตาที่เอ่อคลอเต็มสองดวงตาของเธอ ตอนนี้มันเอ่อล้นไหลอาบสองแก้มทันทีที่ เธอเดินก้าวเท้