All Chapters of ตรวนรักราชสีห์: Chapter 1 - Chapter 10

"นายหัวจ๋า มะลิมาแล้วจ้า มะลิเอาข้าวมาส่งแล้ว"ราชสีห์หลังจากส่งสายตาดุๆไปให้เหล่าบรรดาลูกน้องที่จ้องคนของเขาตาเป็นมันราวกับจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว พวกมันทุกคนรีบหลบสายตาของราชสีห์ที่ส่งมาให้กับเหล่าบรรดาคนงาน เขาหันกลับไปตอบร่างบางทันที"เออขอบใจ มึงเอาปิ่นโตไปรอกูตรงรถก่อน เดี๋ยวกูสั่งงานเสร็จแล้วกูตามไป""ได้จ้ะ นายหัว"หลังจากราชสีห์หันไปตอบร่างบางของเขาเสร็จเรียบร้อย เขาจึงหันกลับไปสั่งงานลูกน้องต่อ ก่อนที่จะปล่อยพวกมันไปกินข้าวกลางวันกันวันนี้งานในไร่ค่อนข้างยุ่งเยอะ เพราะเขาต้องเร่งให้ลูกน้องฉีดฮอร์โมนเพื่อเร่งให้ทุเรียนติดดอกก่อนที่จะเริ่มฤดูกาลทุเรียน ตอนนี้เขารีบเดินตรงไปหาร่างบาง ที่รอเขาอยู่ท้ายรถกระบะ ตอนนี้ร่างบางได้ปูเสื่อรอเขาหลังท้ายรถกระบะเรียบร้อย ราวกับว่าเธอรู้ทุกอย่าง ที่เธอจะต้องทำให้กับเขา"นายหัวจ๊ะฉันเตรียมข้าวไว้ให้นายหัวแล้วนะหลังท้ายรถกระบะแล้วก็เอาน้ำใบเตยเย็นๆใส่กระบอกน้ำมาให้นายหัวด้วยจ้ะ""ขอบใจมาก""นายหัวจะให้ฉันรอเก็บปิ่นโตกลับไปด้วยไหมจ๊ะ""งั้นมึงก็นั่งเป็นเพื่อนกูซะเลย""เดี๋ยวฉันไปรอในหัวตรงใต้ต้นทุเรียนตรงนู้นดีกว่า""นั่งกับกูตรงนี้แหละ

ขณะที่รถกระบะกำลังแล่นบนท้องถนน ราชสีห์ผู้ที่กลายเป็นราชรถคนขับรถให้กับนางมะลิ เขาหันกลับมามองนางเด็กมะลิของเขา สภาพมันตอนนี้ ร้องไห้จนหลับไปเลย เขาเพียงแค่เอ็นดูสงสารมันเท่านั้น ที่เป็นห่วงเพียงเพราะมันเป็นเด็กที่เขาดูแล ราชสีห์คิดวกไปวนมาในใจแต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านั้นตอนนี้ใกล้จะถึงสวนทุเรียนแล้วเขาเลยต้องปลุกมะลิ"มะลิ มะลิอีก 5 นาทีจะถึงสวนแล้ว"มะลิที่งัวเงียอยู่ไม่อยากจะตื่น แต่ถ้าเป็นเสียงคนที่ปลุกคนนี้ เธอต้องรีบเปิดตาให้โตขึ้นมาทันที เพราะเธอเองไม่อยากจะโดนดุ เธอเพิ่งจะโดนดุมาที่ตลาดนี่เอง"ตื่นแล้วจ้ะ นายหัวขอโทษนะคะที่หลับไป""เออช่างมันเถอะเดี๋ยวเย็นนี้กินข้าวเสร็จมึงขึ้นมาหากูบนห้องหน่อยมานวดให้กูที""ได้จ้ะ นายหัว"หลังจากที่ราชสีห์ได้สั่งงานนางมะลิเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ว่าคืนนี้มะลิจะต้องมานวดให้เขาเหมือนเช่นทุกครั้ง เมื่อไหร่ที่เขาเรียกหามะลิจะต้องมาในทันทีโดยมันไม่เคยปริปากบ่นเลย มะลิเป็นเด็กในบ้านเพียงคนเดียวที่ราชสีห์อนุญาต ให้เข้านอกออกใน ห้องเขาได้โดยที่ไม่ต้องรอเขาอนุญาต มันก็เป็นเรื่องที่ชินตาไปแล้ว สำหรับคนงานในไร่ทุกคนรวม ถึงแม่บ้านในบ้านด้วยเช่นก

เช้าวันต่อมา มะลิได้ย้ายข้าวของขึ้นไปในเรือนใหญ่ ของนายหัวราชสีห์โดยมีเสียงซุบซิบนินทา จากเรือนคนงานมากมาย ว่าตอนนี้มะลิได้มีสิทธิพิเศษมากกว่าคนงานคนอื่น ๆ แต่เรื่องนี้มันก็เป็นเรื่องปกติของมะลิไปแล้วเพราะทุกคนรู้ดีว่า อนาคตของมะลิอาจจะเปลี่ยนไปมากกว่าเด็กชุบเลี้ยงของนายหัวราชสีห์อย่างแน่นอน"ฉันว่านะนางมะลิเนี่ยมันร้ายไม่เบา""นางชมพูแกก็พูดไปเรื่อย มะลิมันยังเด็กนะท่านเอ็นดูชุบเลี้ยงมันมา""ป้าใจก็ดูมันสิ ดีด๊าจนออกนอกหน้า เห็นแล้วหมั่นไส้จริง ๆ เลย""นางชมพูแกน่ะน่าหมั่นไส้กว่ามันอีก ฉันรู้นะว่าแกคิดอะไรกับนายหัวราชสีห์ แต่นายหัวไม่ชายตาแล แกใช่ไหมล่ะ แกถึงไปพาลโกรธนางมะลิมัน""โธ่เว้ย..ไม่คุยกับป้าแล้ว เข้าข้างแต่นางมะลินั่นแหละฉันไปดีกว่าไม่คุยกับป้าละ""เตรียมตัวซะบ้างเถอะนางชมพูเว้ย"ชมพูที่เอาแต่เฝ้ามองและอิจฉามะลิตลอดมา เมื่อเห็นมะลิได้ย้ายขึ้นไปบนเรือนใหญ่ ก็ยิ่งเพิ่มความอิจฉาตาร้อนเข้าไปอีก ชมพูกำลังจะหลอกใช้ ไอ้เข้มคนงานในสวน ที่มันก็แอบชอบนางมะลิอยู่ไม่น้อย แต่ไม่กล้าอาจเอื้อม เพราะรู้ว่าเป็นเด็กที่นายหัวชุบเลี้ยงมา แต่ก็ไม่แน่ถ้าเธอใช้มารยาทั้งหมดของเธอ ชมพูได

ราชสีห์หลังจากไล่ไอ้เข้มไปให้พ้นหน้าตาเขา เพราะเขารู้สึกว่ามันไม่ปลอดภัยสำหรับนางมะลิ ส่วนนางมะลิก็ยังไม่รู้ตัว ว่าตอนนี้มันนั้นแทบจะเป็นขวัญใจคนในสวนซะแล้ว เขาเองก็เริ่มมีความเป็นห่วงกังวลในตัว นางมะลิเพราะตั้งแต่มันเริ่มโตเป็นสาว หนุ่มน้อยใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นในสวนนอกสวนก็พากันซื้อขนมมาฝากมันแทบจะทุกวัน ส่วนนางมะลิก็ไม่คิดอะไรมันก็คงคิดแค่ ว่าเขาเอ็นดูมันตามประสาเด็กซื่อ เขาค่อย ๆ หันไปหานางมะลิที่ตอนนี้นั่งรอปูเสื่อเตรียมกับข้าวให้เขาอยู่"นายหัวจ๋า กับข้าวเตรียมเสร็จแล้วนะจ๊ะ"ราชสีห์รีบเดินจ้ำเท้า ไปที่ใต้ต้นทุเรียนทันที เมื่อได้ยินเสียงหวานของ นางมะลิ"เออ นางมะลิฉันเห็นมีพวกผู้ชาย มันซื้อขนมมาฝากมึงเป็น ประจำเลย มันชอบมึงหรือไง"ราชสีห์ส่งคำถามยิงตรงหามะลิทันที โดยที่ไม่ให้เธอได้ตั้งหลักเกี่ยวกับพวกผู้ชายกัดมันพวกนั้น"มะลิก็ไม่รู้หรอกจ้ะนายหัว เขาซื้อมามะลิก็รับไว้ปฏิเสธ แล้วแต่ก็ ยังซื้อมาให้อีก มะลิก็เลยเอาขนมที่พี่ ๆ เขาซื้อมาให้เอาไปให้ป้าใจแล้วก็ให้พี่แม่บ้านคนอื่นจ้ะ""แล้วมึงไม่เสียดายของหรอ""ไม่เสียดายหรอกจ้ะ เพราะมะลิไม่ได้อยากได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"ราชสีห์ที่ได้ย

เวลาผ่านมาแล้วเกือบสองชั่วโมง หลังจากมะลิเดินตาม นายหัวราชสีห์อยู่ในสวนต้อย ๆ เธอไม่บ่นปริปากสักคำว่าเหนื่อย ว่าร้อนไม่ว่านายหัวจะถามอะไร หรือชี้อะไรให้เธอดู เธอก็มักทำตัวอยากรู้อยากเห็นอยู่เสมอตาม ประสาเด็กวัยรุ่นที่กำลังอยากเรียนรู้ สำหรับมะลิแล้วมันสนุกมากถึงแม้สวนทุเรียนนี้ เธอจะไม่ค่อยได้เข้ามาบ่อยนัก ในบางส่วนบางพื้นที่นายหัวก็ไม่อนุญาตให้เธอได้เข้ามา ส่วนมากเธอจะอยู่แต่บ้านคปัจจุบันนี้เธอได้ย้ายขึ้นมาอยู่กับนายหัวแล้ว เรียกได้ว่าจะอยู่แต่บ้านเป็นแม่บ้านระดับอาวุโสไปแล้ว(เพราะมีเธอคนเดียวทั้งหลัง++)"มะลิ ไปกลับบ้านกันเถอะเสร็จงานแล้ว""จ้านายหัว"มะลิเดินตรงไปที่ท้ายกระบะ เพื่อจะปีนขึ้นไปจับรถจักรยานของเธอ เธอจะนั่งท้ายกระบะกลับไปที่บ้าน เธอไม่กล้าขึ้นนั่งหน้ารถของนายหัวเพราะกลัวเบาะจะเปื้อนรถสี่ประตูใหม่กริ๊บ"มะลิ มึงทำอะไรน่ะ""มะลิจะขึ้นไปนั่งท้ายกระบะไงจ๊ะ""แล้วใครบอกมือให้ขึ้นไปนั่งท้ายกระบะ""ไม่มีใครบอกจ้ะ มะลิกลัวเบาะรถนายหัวเปื้อนจ้ะ""รถเขามีไว้นั่งข้างหน้า เขาก็มีไว้นั่ง มึงจะปีนขึ้นไปทำพระแสงอะไรข้างบนนั้นเดี๋ยวก็ตก ลงมา!!""ลงแล้วจ้า เสียงดังแบบนี้มะ