All Chapters of ตรวนรักราชสีห์: Chapter 11 - Chapter 20

"ก๊อก ๆ ๆ นายหัวจ๋า มะลิขอเข้าไปได้ไหมจ๊ะ""เออ เข้ามาเลย ห้องไม่ได้ล็อค""มะลิเตรียมไพรร้อนไพรเย็น สำหรับมาประคบ ให้นายหัวนะจ๊ะ""ขอบใจมาก แต่กูมีอะไรจะให้มึง""นายหัวมีอะไรจะให้มะลิเหรอจ๊ะ""อยู่ที่ปลายเตียงน่ะมึงหยิบดูสิ"มะลิวางไพรประคบลงที่หัวเตียงของนายหัว แล้วเดินตรงไปปลายเตียงเพื่อดูสิ่งที่นายหัวซื้อมาให้เธอ มันเป็นถุงช้อปปิ้งเหมือนเสื้อผ้า"เสื้อผ้าอีกแล้วหรอจ๊ะ นายหัว""เออ กูซื้อให้มึง แต่รอบนี้กูตั้งใจซื้อให้น่าจะดีกว่าเดิม มึงใส่จะ ได้สวยๆ"มะลิเปิดดูถึงเสื้อผ้าด้านใน เธอแอบตกใจเล็ก ๆ เพราะรอบนี้ นายหัวซื้อโทนสีชมพูโอรสสี น้ำตาลอ่อน สีขาวและสีดำมันเป็นโทนที่เหมาะกับสีผิวของเธอ ถ้าใส่ออกมามันคงจะดูดีไม่น้อย ขณะที่เธอกำลังเปิดดูเสื้อผ้าทีละแบบ เธอก็ต้องตกใจกับชุดสายเดี่ยว แบบผูกคอแหวกอกโชว์แผ่นหลัง ผ้าซาตินสั้น ๆ บางเบา แทบจะมองเห็นทุกสัดส่วน สีขาวมุกและสีดำแนบเนื้อ"นะ ๆ นายหัวจ๊ะ นี่มันชุดอะไรกัน""กูซื้อให้มึงใส่ เวลาขึ้นมานวดกู มึงต้องใส่ชุดนี้ ที่กูเลือกให้เท่านั้นต่อไปนี้""แต่ว่ามันบางมากเลยนะจ๊ะ แล้วมันก็โป๊ด้วย""สำหรับกูมันไม่โป๊ แต่มึงห้ามใส่ไปให้ใครดู นอกจากกูคน

เสื้อแขนยาวสีโอรสกระโปรงทรงเอสีโอรสใส่รวม ๆ ออกมาแล้วมันก็ดูสวยดีเสื้อเอวลอย เธอก็เลยไม่ค่อยมั่นใจ เธอหยิบเข็มขัดเล็กๆ น่ารัก ๆ มาสวมใส่บริเวณเอว แล้วก็ออกไปรอ นายหัวตรงบันไดเหมือนเช่นเคยราชสีห์เขาเองก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาอยากจะพามะลิไปเที่ยวทะเลแถวระยองใกล้ ๆ สักครั้ง เพราะเขาเห็นว่ามันใกล้จะเปิดเทอมแล้ว หลายปีดีดักนางมะลิก็ไม่เคยออกไปเปิดหูเปิดตาที่ไหนเลยแต่เขาไม่ได้บอกมัน และไม่ต้องการให้มันเตรียมเสื้อผ้าอะไรไป เขาเองยังไม่ลืมที่จะหยิบถุงอีกหนึ่งถุง ที่เขายังไม่ได้ให้มะลิเมื่อคืนนี้มาด้วย เขาตั้งใจจะไปให้มะลิตอนขึ้นรถแล้ว เขาเดินลงมาที่บันไดการแต่งตัวของมะลิที่เปลี่ยนไป มันช่างทำให้มะลิดูดีสวยสะดุดตา มะลิวันนี้เธอแต่งหน้าเบา ๆ แต่พอเธอแต่งแบบนี้มันดูเฉี่ยวไปทาง สายฝอ ทำให้ใจของราชสีห์เต้นรัวเหมือนกันมะลิที่เห็นราชสีห์เดินลงจากบันไดความรู้สึกที่ไม่เหมือนเดิม มันทำให้เธอรู้สึกเขินอาย ราชสีห์จนแทบจะมุดดินหนีมือบีบกันแน่น เธอรู้สึกเกร็งไปหมด เธอไม่ทักทายเขา ยิ้มแย้มเหมือนทุก ๆ วันที่ผ่านมาเพราะเธอรู้สึกเกร็งกับเรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้น แตกต่างกับราชสีห์ที่ตอน

คืนที่สองที่หาดแสงจันทร์ ระยอง ณ บ้านพักบังกะโลสองร่างนอนกอดกันกลม ราชสีห์นอนกอดมะลิดูดาวทั้งคืน ท่ามกลางแสงจันทร์และสายลม เขาไม่เคยคิดว่า เขาจะอดทนที่จะไม่กระแทกนางมะลิได้ และเขาก็ไม่ได้ล่วงเกินนางมะลิเลย เพียงแต่ขอให้มันมานอนบนดูดาวเป็นเพื่อนเขาในคืนนี้ แขนแกร่งของราชสีห์อ้าแขนรอนางมะลิของเขาเท่านั้น ตอนนี้นางมะลิไม่ดื้อ ไม่เถียงเขาเลยสักคำ มันเป็นเด็กดีน่ารัก"มะลิ มานี่ซิมาหากูหน่อย""จ๋านายหัว นายหัวมีอะไรเหรอจ๊ะ""มึงทำอะไรอยู่น่ะ""มะลิดูชุดว่ายน้ำที่นายหัวซื้อมาให้นะจ๊ะ มันสวยดีแต่แอบโป๊ไปนิดหน่อย""มันจะเป็นอะไรไปใส่ให้กูดู ไม่ได้ใส่ให้คนอื่นดูสักหน่อยใส่ไปเถอะ""จ๊ะนายหัว แล้วเมื่อกี้นายหัวเรียกมะลิทำไมจ๊ะ""มึงขึ้นมานอนบนเตียงกับกูมา"เตียงนอนขนาดย่อมมีทั้งหมอนและผ้าห่มเตรียมไว้สำหรับดูดาวและมองพระจันทร์ดวงโต เป็นบรรยากาศที่ทางบังกะโลจัดได้ลงตัวถ้าเหมาะสำหรับคู่รักก็เหมาะมาก แต่สำหรับเขาไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไรเขาเพียงแค่อยากพานางมะลิมาเที่ยวเปิดหูเปิดตาก็เท่านั้นถ้าจะเรียกว่าฮันนีมูนคงจะไม่ถูก"มึงขึ้นมานอนบนเตียงกับกูเร็วๆ"มะลิที่หันไปมองนายหัวของเธอ ตอนนี้ใจเธอเริ่มตุ้ม

ราชสีห์ที่เลิกเล่นน้ำทะเล เขาขึ้นมาอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ส่วนนางมะลิก็เพิ่งอาบเสร็จตามเขามา สภาพของนางมะลิที่เล่นน้ำทะเลมาทั้งวัน เขาเห็นก็อดขำไม่ได้ ราชสีห์เห็นนางมะลิตอนนี้ที่กำลังนั่งหน้ากระจก ทำท่าทางเหมือนกำลังจะเป่าผม เขาจึงมีความอยากรู้อยากเห็นราชสีห์อยากจะลองเป่าผมให้กับนางมะลิดู"นางมะลิมึงทำอะไรน่ะ""มะลิเล่นน้ำทะเลมาหัวเปียกเพิ่งสระผม จะต้องใช้ไดร์เป่าผมเป่าผมให้แห้งจ๊ะ นายหัว เดี๋ยวหัวเหม็น""ขอกูลองทำได้ไหม""เออจะดีหรอจ๊ะ นายหัวทำเป็นเหรอจ๊ะ" "มึงก็สอนกูสิมันจะไปยากอะไร"“ได้จ้ะ มันมีลมร้อนกับลมเย็นนะจ๊ะ นายหัวค่อย ๆ เป่าลมร้อนอย่าจ่อมาที่หัวตรง ๆ นะจ๊ะ เดี๋ยวหัวมะลิจะไหม้ แล้วหลังจากนั้นพอผมเริ่มแห้งเข้าที่ ก็ใช้ลมเย็นในการเป่าอีกทีจ้ะ""เออ กูทำได้สบายมากมึงหันหัวมานั่งนิ่งๆ"ราชสีห์เดินไปรับไดร์เป่าผมจากมือของนางมะลิมา ราชสีห์คิดว่ามันก็คงทำง่ายแต่จริง ๆ มันทำยากมาก สำหรับผู้ชายอย่างเขา และผมนางมะลิก็ยาวจนถึงเอว แต่เขาในเมื่อรับปากแล้ว ก็ทำให้นางมะลิจนเสร็จสรรพ ราชสีห์คิดว่านางมะลิเป็นเด็กที่น่ารักสำหรับเขาเสมอ ในตอนนี้มันค่อนข้างเชื่อฟังเขาแล

หลังจากที่ราชสีห์พานางมะลิกลับจากโรงพยาบาล เขาที่เห็นนางมะลิเจ็บหนัก เขาจึงอุ้มนางมะลิลงรถ โดยที่ไม่ให้นำมะลิเดินกลับเข้าห้องเอง ทุกการกระทำของราชสีห์ ถูกนางชมพูจ้องมองอยู่ไกล ๆ ไฟอิจฉาได้แน่นทรวงนางชมพูขึ้นทุกวันทุกวันโดยที่ราชสีห์นั้นไม่เคยคิดว่าผู้หญิงอย่างนางชมพูจะเลวร้ายกว่าที่เขาคิด“นายหัวจ๊ะปล่อยมะลิลงเดินเองเถอะจ้ะ”มึงไม่ต้องดื้อ เดี๋ยวกูอุ้มมึงไปส่งในห้อง แล้ววันนี้มึงก็ไม่ต้องทำกับข้าวให้กูกินเดี๋ยวกูให้ป้าใจจัดการให้“แผลแค่นี้เองจ้ะนายหัวไม่เป็นไรหรอกจ้ะเดี๋ยวมะลิทำกับข้าวให้นายหัวกินเองดีกว่าจ้ะ”“ตามใจมึงแล้วกันถ้ามึงทำไหวก็ทำ”ราชสีห์ที่อุ้มมะลิเข้าไปส่งในห้องนอน เขามองไปรอบ ๆ ห้องนางมะลิเป็นเด็กที่มีระเบียบเรียบร้อยดีมาก ห้องสะอาดสะอ้านทุกอย่างจัด เข้าที่เข้าทางอย่างเป็นระเบียบแม้แต่โต๊ะเล็ก ๆ ข้างหน้าต่างแต่มันช่างดูเก่าแล้วเขาจึงคิดอยู่ในใจว่าเขาจะต้องสั่งโต๊ะสำหรับเรียนหนังสือตัวใหม่ให้กับนางมะลิสักที“นายหัวจ๊ะ มะลิขอบคุณมากนะจ๊ะ สำหรับวันนี้มะลิที่เป็นตัวภาระให้นายหัวตลอดเวลาเลย”“แล้วกูเคยบอกมึงหรอ ว่ามึงเป็นตัวภาระของกู”มะลิได้แต่ส่ายหัวน้อย ๆ เป็นการตอบว่านา