ตอนที่19

“..เอ่อ...”

ณดามีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย

“ได้สิคะเดี๋ยวคุณพ่อจะนอนกอดนีน่าด้วย”

อคิณได้ยินเสียงลูกสาวของเขาพูดมาแบบนั้นก็รีบวางหนังสือแล้วเข้าไปนอนที่เตียงกอดลูกของเขาโดยที่ไม่ได้ขออนุญาตหญิงสาวแม้แต่น้อย

“กอดนีน่าไว้นะคะ”

เมื่อคนเป็นพ่อมานอนข้างๆเด็กหญิงก็จับมือของคนเป็นพ่อมากุมมือของแม่ของเธอที่วางอยู่บนตัวเธอแล้วหลับไป

“....”

ทั้งห้องตอนนี้มีแต่ความเงียบอคิณมองจ้องไปที่ใบหน้าของหญิงสาวอมยิ้มกริ่มอย่างเป็นเลศนัยณดาไม่ค่อยชอบสายตาแบบนี้ของชายหนุ่มเท่าไรเธอจึงหันสายตาไปจับจ้องที่ลูกเธอจะดีเสียกว่าพรางคิดในใจว่าคงต้องอยู่แบบนี้จนนีน่าหลับสนิทเสียก่อนแล้วเธอจึงจะเอ่ยปากบอกให้เขาไปนอนที่อื่นได้

22.00 น.

“อือ..อืมม...อื้อออ”

ณดาเผลอหลับไปเมื่อพักใหญ่จนเธอรู้สึกตัวตื่นมาอีกทีก็รู้ตัวว่ากำลังโดนใครบางคนอุ้มอยู่เป็นอคิณนั่นเองพอหญิงสาวรู้ตัวว่าตอนนี้เธอนั้นโดนเขาอุ้มออกมานอกห้องจึงรีบดีดตัวจากอ้อมแขนของชายหนุ่มหมายจะกลับเข้าห้องนอนของเธอแต่ก็โดนชายหนุ่มรวบปิดปากเอาไว้ก่อนแล้วเขาก็ลากหญิงสาวไปนั่งที่โซฟาตัวเมื่อกลางวันที่เธอนั่งต้อนรับพ่อเลี้ยงหนุ่มนั่น

“...จะทำอะไรของคุณ...”

หญิงสาวโดนผลักให้ติดกับมุมโซฟาและยังหนีไปไหนไม่ได้เพราะว่าชายหนุ่มใช้ตัวของเขาเองกั้นเธอและใช้มือทั้งสองรวบตัวของเธอเอาไว้อยู่เธอไม่รู้ว่าเขาจะมาหาเรื่องอะไรเธอตอนนี้

“ทำโทษคุณไงที่คุณกล้าหักหน้าผมต่อหน้าไอ้พ่อเลี้ยงนั่น..ผม..จะ..ทำโทษคุณตรงนี้คราวหน้าคราวหลังจะได้จำว่าอย่ามาหักหน้าคนอย่างผมอีก”

อคิณเก็บความแค้นใจมาตั้งแต่ช่วงเย็นเพราะเขาไม่อยากให้นีน่าเห็นว่าพ่อกับแม่ตัวเองทะเลาะกันและตอนนี้มันก็ถึงเวลาที่เขาจะทำโทษคนที่กล้าทำให้เขาหน้าแหกต่อหน้าคนอื่นแล้ว

“อื้มมมม”

ชายหนุ่มบดจูบหญิงสาวในตอนที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัวคนตัวโตกดหญิงสาวจนอยู่นิ่งต่อต้านอะไรไม่ได้เป็นอีกครั้งที่เธอนั้นต้องปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจตักตวงความสุขจากร่างกายของเธอจนกว่าเขาจะพอใจเพราะเธอไม่สามารถต่อต้านอะไรได้เลย

“ปล่อย..อื้ออ...”

บทรักที่ไม่นุ่มนวลของชายหนุ่มทำหญิงสาวเจ็บช้ำระบมไปหมดทั้งตัวจนสาแก่ใจเขาเมื่อหญิงสาวไม่มีแรงแม้แต่จะส่งเสียงต่อต้านเขาจึงหยุดการกระทำป่าเถื่อนลงพร้อมใส่เสื้อผ้าให้เธอและอุ้มหญิงสาวไปนอนด้านในห้องที่เตียงของเธอกับลูกส่วนเขาก็นอนเฝ้าเธอกับลูกอยู่ที่โซฟาอยู่ที่ข้างๆเตียงเช่นเดิมที่นอนอ่านหนังสืออยู่เมื่อช่วงหัวค่ำอย่างสบายอารมณ์

2 อาทิตย์ต่อมา

อคิณเฝ้าวนเวียนอยู่ในชีวิตของณดาจนครึ่งค่อนเดือนเขาก็ยังไม่ยอมกลับไปที่กรุงเทพเสียทีคอยอยู่ขัดขวางความสุขของหญิงสาวอยู่ร่ำไปจนตอนนี้ณดาเองต้องใช้วิธีทำใจกับตัวเองในการอยู่แบบนี้เสียแล้วนีน่าเองก็ติดอคิณอย่างกับแตงเมไปรับไปส่งที่โรงเรียนจะต้องเรียกคุณพ่อของเธอไปด้วยตลอด

“ฮ่าๆๆ...คุณพ่อ..”

“คุณพ่อเปียกหมดแล้วนะนีน่า...แกล้งพ่อเหรอ..นี่ไง”

“อ๊าย..ฮ่าๆๆ”

สองพ่อลูกเล่นสายยางฉีดน้ำกันอยู่ข้างบ้านพักใหญ่พรางส่งเสียงหัวเราะกันจนดังลั่นทำเอาคนที่อยู่ในครัวต้องเดินออกมาดูว่าทั้งสองเล่นอะไรกัน

“เล่นอะไรกันคะ...”

เมื่อณดาเห็นว่าสองพ่อลูกเล่นน้ำกันจนเปียกชุ่มคาตาก็ต้องส่งเสียงปราม

“..เอ่อ...”

ตอนนี้อคิณเองก็รู้สึกตกใจกับเสียงของหญิงสาวและท่าทางของเธอเช่นกัน

“พรุ่งนี้นีน่าต้องไปโรงเรียนนะคะเล่นน้ำตัวเปียกแบบนี้เดี่ยวก็ไม่สบายกันพอดี...นีน่ามาอาบน้ำค่ะ”

ที่หญิงสาวต้องดุเพราะเธอตกใจที่อคิณนั้นให้ลูกเล่นน้ำตัวเปียกปอนดูท่าจะนานแล้วด้วยเพราะพื้นเป็นโคลนไปหมดเธอไม่ได้กลัวว่าจะเปลืองน้ำหรือจะเลอะอะไรเธอกลัวว่านีน่านั้นจะไม่สบายต่างหากเพราะเมื่อลูกเธอไม่สบายทีเธอใจไม่ดีเอาเสียเลย

พักหลังที่หญิงสาวปล่อยให้นีน่าอยู่กับคนเป็นพ่อเมื่อไรจะต้องพากันเล่นอะไรแผลงๆทุกทีทำให้เธอนั้นปวดหัวไม่เว้นแต่ละวันบางทีก็พาลูกเธอปีนต้นไม้บ้างพาไปเที่ยวดึกดื่นไม่ยอมกลับต้องให้ตามกันจนเธอใจเสียมาแล้วหลายครั้ง

วันต่อมา

โรงเรียนXXX

“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่”

เด็กหญิงยกมือสวัสดีพ่อกับแม่เมื่อทั้งสองมาส่งเธอที่หน้าห้องเรียน

“เรียนเก่งๆนะครับเด็กดี”

“ค่ะคุณพ่อ”

นีน่ากอดกับคุณพ่อของเธอก่อนที่จะเข้าห้องเรียนไปเป็นแบบนี้แทบทุกวันตั้งแต่อคิณนั้นเริ่มมารับมาส่งนีน่าด้วยตัวเองและหลังจากที่อคิณส่งนีน่าเรียบร้อยแล้วก็จะมาส่งณดาที่โฮมสเตย์ทุกวันเช่นกันจนเพื่อนๆณดาต่างก็คิดว่าทั้งสองดีกันเรียบร้อยแล้ว

RrrrrrRrrrrrr

“ว่าไงคริส??”

หลังจากที่อคิณขับรถกลับมาจากโรงเรียนกับณดาได้พักใหญ่แล้วเสียงมือถือของเขาก็ดังขึ้น

“งั้นฉันจะรีบกลับ”

เรื่องที่เขาได้ฟังมาจากเพื่อนของเขานั้นมันทำให้เขาต้องกลับไปที่กรุงเทพด่วนที่สุด

“มีอะไรหรือเปล่า”

ณดาเห็นชายหนุ่มวางมือถือด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีสักเท่าไรทำให้เธอต้องเอ่ยถามเขาขึ้น

“ผมต้องรีบกลับกรุงเทพมีธุระด่วน”

สีหน้าของชายหนุ่มตอนนี้ยังมีความกังวลอยู่ไม่ใช่น้อยแต่นี่มันก็ไม่ใช่ธุระอะไรที่เขาจะต้องบอกเธอแค่เธอรู้ว่าเขาจะกลับก็พอแล้ว