ตอนที่21

“คือเรื่องที่พ่อของคุณโดนใส่ร้ายว่าเป็นคนที่โกงเงินบริษัททั้งหมดเป็นฝีมือของคุณเคลวินครับ...คือคุณเคลวินซื้อตัวผมเพราะเห็นว่าพ่อของคุณไว้ใจให้ผมจัดการงานให้ทุกอย่างจัดฉากทุกอย่างให้ดูว่าพ่อคุณเป็นคนโกงในตอนนั้นเพื่อให้คุณนภดลฟ้องคุณพ่อของคุณ...และเขาก็ยังใช้คุณเป็นเครื่องมือที่ทำลายคุณนภดลด้วยครับ”

อนุชิตตัดสินใจมาเล่าทุกอย่างให้อคิณได้ฟังเพื่อให้ชายหนุ่มได้เตรียมตัวเอาไว้และเขาก็ต้องการไถ่บาปตัวเองที่ทำกับพ่อของอคิณไว้ด้วยที่เขากล้ามาเปิดเผยตัวเพราะเขาอยากจะให้คนชั่วได้รับผมกรรมที่ทำไว้เสียที

“ว่ายังไงนะ..”

อคิณถึงกับนั่งตาค้างกลืนน้ำลายไม่ลงคอเรื่องทุกอย่างเคลวินเป็นคนจัดการทุกอย่างจริงหรือเขาคิดอยู่ในใจ..แต่ถ้าไม่จริงคนตรงหน้าจะมาพูดเพื่อให้ตัวเองเสียทำไม..และเมื่อลองคิดดูแล้วสถานการณ์ตอนนี้ก็ทำให้รู้แล้วว่าเคลวินไม่ได้ดีกับเขาอีกต่อไปเพราะวันนี้เคลวินก็พึ่งสร้างปัญหาให้เขาต้องปวดหัวอีกแล้ว

“เป็นอย่างที่ผมพูดครับ..ส่วนผมเองก็ต้องหนีเอาตัวรอดมาหลายปีเพราะมีคนของเคลวินตามมาปิดปาก..ที่ผมอยู่รอดได้จนถึงทุกวันนี้ก็เพราะเคลวินคิดว่าผมตายไปแล้วนี่แหละครับ”

“คุณมัน...หึ้ยยยย...คุณมาที่นี่เพื่อบอกผมเท่านี้ใช่ไหม”

อคิณลุกขึ้นจากเก้าอี้ไปรั้งคอเสื้ออนุชิตด้วยความโมโหเพราะเคยร่วมมือกับเคลวินทำร้ายพ่อของเขาแถมตอนนี้เขาก็ยังเป็นคนบาปทำร้ายคนบริสุทธิ์ไปแล้วด้วยดีที่คริสโตเฟอร์นั้นตบบ่าของเขาให้ใจเย็นลงก่อน...

“ไม่ครับ...ตอนนี้ผมรู้ว่าเคลวินกำลังต้องการที่จะเขี่ยคุณทิ้งเพราะเขาคิดกระทำการใหญ่กับคู่แข่งของคุณ..หากคุณอยากจะเอาผิดเขาผมพร้อมเป็นพยานครับผมไม่กลัวอะไรทั้งนั้นในตอนนี้เพื่อไถ่บาปที่ผมเคยได้ทำ”

“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ...โถ่โว้ยย”

อคิณนั่งกุมหัวตัวเองอยู่พักใหญ่เขารู้สึกผิดในเรื่องที่ตัวเองทำร้ายครอบครัวของณดาทำลายชีวิตของเธอเพราะความโง่ของเขาเองแถมยังผิดหวังที่เขานั้นไว้เนื้อเชื่อใจคนผิดมาตลอด

“ใจเย็นๆคิณ....เรามาคิดดีกว่าว่าจะยังไงกันต่อไป”

คริสโตเฟอร์รู้ว่าตอนนี้เพื่อของเขารู้สึกอย่างไรแต่เขาอยากจะให้เพื่อนเขาหาทางออกให้เร็วที่สุดเพราะเขารู้ว่าเคลวินกำลังดำเนินการเรื่องอะไรอยู่หากเพื่อของเขามัวแต่เครียดอยู่แบบนี้เขากลัวว่าอะไรๆมันจะไม่ทันการเพราะถ้าหากเคลวินรู้ตัวว่าอคิณรู้เรื่องแล้วทุกอย่างมันจะเลวร้ายอย่างมากดูจากที่เคลวินวางแผนทำลายคนอื่นก็ร้ายไม่เบาเช่นกัน

RrrrrrrRrrrrrrrr

“นิด...คุณมีอะไรรึเปล่า...นิด..นิด”

อคิณกำลังหน้าดำคร่ำเครียดกำลังคิดหาทางออกเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่กับอนุชิตและเพื่อนของเขาอยู่ว่าจะเอายังไงต่อไปกับเรื่องนี้จู่ๆมือถือของเขาก็ดังขึ้นเมื่อยกขึ้นมาดูก็ปรากฎว่าเป็นเบอร์ของณดาเขาค่อนข้างแปลกใจที่วันนี้หญิงสาวโทรมาหาเข้าได้จึงรีบรับอย่างรวดเร็วแต่เสียงปลายสายกลับเงียบไม่มีอะไรโต้ตอบเขากลับมาอีกทั้งยังวางสายไปอีกต่างหาก

ตึ๊งงงงง

“นิด..นีน่า”

ขณะที่เขาจะวางมือจากการจับมือถือก็มีเสียงข้อความดังขึ้นอคิณจึงละสายตามองดูและกดเข้าไปยังข้อความที่พึ่งส่งมารูปภาพที่ส่งมาทำให้เขาหัวใจหล่นลงไปอยู่ตาตุ่มเพราะเป็นภาพที่ณดากำลังนั่งกอดกับนีน่าร้องให้อยู่ในสถานที่ที่ไหนสักแห่งพร้อมข้อความว่าให้รีบมาหาลูกและเมียของเขาให้เร็วที่สุดไม่เช่นนั้นสองคนนั้นจะไม่รอด

“มีอะไรคิณ”

คริสโตเฟอร์เห็นเพื่อนของเขามีสีหน้าเครียดเกร็งกำมือถือแน่นกัดฟันกรอดเขาจึงต้องร้องถามด้วยความเป็นห่วง

“เลวที่สุด...”

อคิณยื่นมือถือให้คริสโตเฟอร์เห็นกับตาว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับนีน่าและณดาเขาเดาไม่ยากว่ามันเป็นฝีมือของใครเพราะมีไม่กี่คนที่รู้ว่าเขามีลูกเล็กกับณดา

โฮมสเตย์อุ่นรัก

12.00 น.

“เตยนิดยังไม่มาอีกเหรอ”

นิชากลับมาจากการทำธุระที่ธนาคารเพราะวันนี้สายแล้วก็ยังไม่เห็นณดามาเสียทีเธอจึงต้องไปธนาคารเองเมื่อกลับมาก็ยังไม่เห็นณดาเลยแปลกใจว่าเพื่อนเธอตกลงจะเข้ามาที่นี่หรือเปล่าเพราะไม่ได้โทรบอกอะไรเธอเลย

“ยังไม่เห็นนะฉันลองโทรหาก็ติดต่อไม่ได้เหมือนกัน”

หนามเตยติดต่อกับณดาตั้งแต่หลังจากที่นิชาไปธนาคารเมื่อช่วงสายเธอก็ติดต่อไม่ได้เหมือนกัน

“อืม..เดี๋ยวฉันจะลองโทรอีกที”

Rrrrr

“หืมมม..สวัสดีค่ะคุณคิณ...อะไรนะคะ??”

นิชากำลังจะหยิบมือถือโทรหาณดาแต่กลับมีเบอร์ของอคิณโทรเข้ามาแทนเธอจึงรีบรับแต่ข่าวที่เธอได้ยินทำให้เธอชะงักค้างพูดอะไรไม่ออกไปครู่ใหญ่

“เป็นไรแก...ตกใจอะไรขนาดนั้น”

หนามเตยเห็นว่าเพื่อนเธอยืนนิ่งอึ้งจึงรีบใช้มือดึงแขนเขย่าเพื่อให้หลุดจาภวังค์ไม่รู้ว่าเมื่อครู่นี้เพื่อนเธอคุยกับใครถึงได้ชะงักค้างไปเสียดื้อๆแบบนั้น

“นิด...นิด...คือ...”

นิชาเล่าเรื่องที่เธอพึ่งได้รู้มาจากอคิณอย่างตะกุกตะกักแต่หนามเตยเองก็พอจะจับใจความได้

“ฮะ..อะไรนะ...เอาไงดีแกแจ้งความเลย..แจ้งความ”

หนามเตยได้รู้ข่าวว่าณดากับนีน่าถูกจับตัวไปก็ทำอะไรไม่ถูกไปตามๆกับนิชาตอนนี้เธอดูรนรานมากคิดในหัวว่าจะทำอย่างไรถึงจะช่วยเพื่อนเธอได้สิ่งแรกที่นึกออกเมื่อเกิดเหตุร้ายก็คือพึ่งตำรวจ

“ไม่ได้...”

นิชาส่ายหัวหงึกหงักอคิณสั่งว่าไม่ได้เพราะคนพวกที่จับตัวของณดาไปหากรู้ว่ามีใครแจ้งตำรวจจะจัดการสองแม่ลูกทันที

“งั้นก็..หาคนช่วย..ใครดีๆ..พ่อเลี้ยง!!”

หนามเตยพยายามคิดว่าจะเอาอย่างไรดีในเมื่อแจ้งตำรวจก็ไม่ได้ดังนั้นสิ่งที่เธอคิดว่าน่าจะช่วยได้ก็คงจะมีแต่ธีรธรที่มีอิทธิพลสุดในที่นี้

“หืม..ไม่อ่ะอีตานั่นจะไปทำอะไรได้”

นิชาส่ายหัวอีกเช่นเดิมถ้าบอกให้ชายหนุ่มช่วยเธอไม่เห็นว่าธีรธรนั้นจะช่วยอะไรได้เลย