ตอนที่20

“ก่อนคุณกลับฉันขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม”

ไหนๆชายหนุ่มก็จะกลับแล้วณดาก็ขอพูดในเรื่องที่เธออยากจะพูดเลยแล้วกัน

“อืม..ว่ามาเลย”

อคิณขับรถไปด้วยแต่เขาก็พร้อมที่จะฟังหญิงสาวด้วยเหมือนกันเพราะตอนนี้เขาต้องรีบให้มากที่สุด

“ฉันรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่เพราะต้องการจะทำให้ฉันไม่สบายใจแต่ฉันจะบอกว่าการแก้แค้นมันไม่ได้ส่งผลดีต่อใครเลยแล้วตอนนี้ดูนีน่าเองก็จะติดคุณมากฉันไม่สบายใจที่นีน่าเป็นแบบนี้เพราะถ้าหากเรายังปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปนานถึงวันนึงเราต้องแยกกันมันจะไม่เป็นผลดีต่อนีน่าเพราะฉะนั้นฉันจะบอกคุณเป็นครั้งสุดท้ายให้คุณไปจากเราเสียตอนนี้และถ้าหากคุณยังยืนยันที่จะแย่งนีน่าไปจากฉัน...ฉันยังยืนยันคำเดิมว่าฉันไม่ยอมแน่”

“พูดจบแล้วใช่ไหม”

อคิณไม่มีเวลาที่จะมาโต้เถียงกับเธอเรื่องนี้เขาจะปล่อยเอาไว้ก่อน

“.....”

ณดาคิดว่าเขาจะโวยวายใส่เธอเสียอีกแต่นี่เขากลับนิ่งไปมันยิ่งน่ากลัวกว่าตอนที่เขาระเบิดออกมาอยู่มากตอนนี้เธอเดาอารมณ์ของเขาไม่ถูกเลยจริงๆ

“ผมส่งคุณแค่นี้...เดี๋ยวผมจะกลับเลยแต่ไม่รับปากเรื่องที่คุณขอ”

อคิณขับรถมาถึงหน้าโฮมสเตย์ของหญิงสาวพร้อมกับพูดสั้นๆว่าเขาจะไม่รับปากเรื่องที่หญิงสาวขอแต่เขาขอกลับไปเคลียธุระของเขาตอนนี้ก่อนแล้วจะกลับมาที่นี่ใหม่

“....”

ณดาถึงกับยืนห่อเหี่ยวใจมองรถของชายหนุ่มที่แล่นออกไปด้วยความระอาใจเธออยากรู้ว่าเมื่อไรเรื่องวุ่นวายนี้จะจบลงเสียทียิ่งนึกถึงใบหน้าของลูกสาวเธอก็ยิ่งทำให้ใจของเธอยิ่งกังวล

“นิดมาพอดีเลย...ออกไปข้างนอกกับป้าติ๋มหน่อยได้ไหมพอดีของสดไม่พอวันนี้ลูกค้าจองคิวเข้ามาที่ครัวเยอะมากเลย”

นิชาเห็นณดาเดินเข้ามาพอดีเธอเลยรีบวิ่งไปหาเพื่อนเธอวานให้พาป้าติ๋มออกไปซื้อของสดเพิ่มเพราะครัวของโฮมสเตย์ที่เปิดนักท่องเที่ยวที่แวะมาทานอาหารท่าทางวันนี้ของสดจะไม่พอเพราเมื่อช่วงเช้ามีการจองโต๊ะเข้ามาเพิ่มเป็นเท่าตัว

“ได้สิ.”

ณดารีบสลัดความกังวลในหัวแล้วหันมาโฟกัสที่งานก่อนดีที่วันนี้เธอมีเรื่องยุ่งแต่เช้าจะได้ไม่ต้องคิดอะไรมาก

“อะ..กุญแจรถฉัน”

นิชาโล่งใจที่ปัญหาแก้ได้ทันเธอเองก็ต้องคอยอยู่รับหน้าแขกที่นี่หนามเตยก็งานยุ่งเกี่ยวกับเอกสารค่าใช้จ่ายอะไรหัวหมุนไปหมดนี่ถ้าหากว่าพวกเธอคนใดคนหนึ่งไม่อยู่นี่ก็เรียกได้ว่าวุ่นวายเหมือนกัน

วันต่อมา

บริษัทศุภวรเกียรติ

“คุณอาทำแบบนี้ไม่ถูกต้องนะครับทำไมถึงไม่ขอความเห็นจากผมก่อน”

หลังจากที่อคิณรู้ข่าวเรื่องที่เคลวินนั้นขายหุ้นตัวเองให้กับคนของบริษัทคู่แข่งบริษัทหนึ่งเขาก็ถึงกับปวดหัวจี๊ดแถมยังหารือกันเรื่องคงการจัดซื้อที่ดินสร้างโครงการบ้านกันเรียบร้อยแล้วโดยที่ไม่ผ่านเขาอีกด้วยทั้งที่เคลวินนั้นก็รู้อยู่แก่ใจว่าเขาถึงจะเป็นแค่รองประธานบริษัทก็ถือหุ้นใหญ่ที่สุดของที่นี่เพียงแต่เขาเคารพเคลวินและเขาเองก็ไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาที่บริษัทนี้เลยให้เคลวินนั้นดำรงตำแหน่งประธานของบริษัท

แต่เขาก็ไม่คิดว่าเคลวินจะกล้าทำเรื่องใหญ่แบบนี้โดยที่ไม่ปรึกษาเขาแถมยังทำตัวชักศึกเข้าบ้านอีกต่างหากครั้งที่แล้วเรื่องที่เคลวินส่งคนไปขู่ทำร้ายเขาตัวของเขาเองไม่อยากจะเอาเรื่องอะไรแต่ถ้าหากมีอะไรที่หนักหนาจนแตกหักกันไปข้างเขาก็พร้อมทีจะแตกหัก

“อาเห็นว่าคิณคงจะยุ่งๆอยู่กับลูกอาเลยไม่อยากรบกวน”

เคลวินยังมีท่าทีนิ่งเฉยเมื่อเห็นอีกฝ่ายหัวร้อนเขาต้องการให้มันเป็นแบบนี้อยู่แล้วเพราะตอนนี้เขาไม่สนว่าอคิณนั้นจะโกรธหรือไม่เพราะว่าเขามีวิธีที่จะเขี่ยอคิณออกไปให้พ้นทางเหมือนที่เคยทำกับรุ่นพ่อของอคิณมาแล้ว

“แต่ผมขอให้โครงการมันยุติตั้งแต่ตอนนี้...ไม่อย่างนั้นผมคงต้องขอถอนหุ้นออกทั้งหมดผมขอตัวครับ”

อคิณยื่นคำขาดพร้อมเดินออกจากห้องของเคลวินไปอย่างอารมณ์เสียทันทีสิ่งที่เขาพูดเขาตั้งใจที่จะทำมันจริงๆไม่ใช่แค่ขู่

“....”

//หึ่...ทำผยองไปเถอะแก//

เคลวินไม่ได้สนใจท่าทีก้าวร้าวของอคิณแม้แต่น้อยเพราะเขานั้นรู้ตัวว่าตอนนี้เขาถือไพ่เหนือกว่าอคิณหลายเท่า

10.30 น.

บริษัทXXX

“อ้าวคิณแกเข้ามาที่นี่ก็ดีแล้วมีใครบางคนรอพบแกอยู่”

คริสโตเฟอร์พยายามติดต่ออคิณแล้วแต่ก็ติดต่อไม่ได้เมื่อเห็นเพื่อนของเขาเข้ามาในบริษัทก็รีบเรียกเข้ามาคุยเลยเพราะตอนนี้คริสโตเฟอร์คิดว่าเรื่องเมื่อวานที่คุยกันน่าเครียดแล้วเรื่องที่เขาอยากจะให้เพื่อนเขาได้รับรู้ในวันนี้ยิ่งน่าเครียดกว่า

“ฉันยังไม่พร้อมคุยกับใคร”

อคิณยกมือเบรกเพื่อนเขาด้วยสีหน้าที่เหนื่อยใจตอนนี้เขามีเรื่องเครียดอยู่ในหัวไม่อยากที่จะคุยหรือสนทนากับใครทั้งนั้นเพราะอารมณ์ของเขายังไม่คงที่ดีเท่าที่ควร

“แต่เรื่องนี้ฉันว่าแกต้องคุยเพราะมันเกี่ยวกับพ่อแก”

คริสโตเฟอร์คงเพื่อนเขาไม่คุยตอนนี้คงไม่ได้ชายหนุ่มทำหน้าตาจริงจังจนอคิณยอมไปคุยกับคนที่เขาอยากให้คุยด้วยแต่โดยดีอีกอย่างที่อคิณยอมก็เพราะว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับพ่อของเขานี่แหละ

“คุณอคิณใช่ไหมครับ...ผมอนุชิตเป็นคนสนิทของคุณคาวีเราไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไรคุณคงจำผมไม่ได้”

อนุชิตเห็นอคิณเข้ามาเขาก็จำได้ว่าเป็นชายหนุ่มลูกของเจ้านายเก่าของเขาตอนนั้นที่เขาเจอกับอคิณชายหนุ่มยังเป็นเด็กนักเรียนอยู่เลย

“เอ่อ...อาเคลวินบอกผมว่าคุณเสียไปแล้วนี่ครับ”

อคิณจำได้ว่าตอนที่เขาถามหาคนสนิทของพ่อของเขที่ติดต่อไม่ได้เคลวินบอกกับเขาว่าอนุชิตนั้นเสียชีวิตไปแล้วแต่ทำไมชายคนนี้ถึงมายืนอยู่ตรงหน้าเขาได้

“...เอาเป็นว่าที่ผมมาวันนี้ผมมีเรื่องบางอย่างจะมาบอกกับคุณ..ผมไม่รู้ว่าคุณจะโกรธผมหรือเปล่าแต่ผมจะยอมรับในผลการกระทำของผมครับ...”

“ว่ามาเลยผมพร้อมจะฟังแล้ว”

ยิ่งอนุชิตพูดเกริ่นมาแบบนี้เขาก็ยิ่งอยากจะฟังว่ามันมีเรื่องอะไรอีกบ้างที่เขายังไม่รู้