“คุณนิดเค้าก็สอนลูกดีเหมือนกันนะ...ว่าแต่จะบอกเรื่องแกกับคุณนิดได้หรือยัง”
คริสโตเฟอร์อมยิ้มให้กับคำพูดของนีน่าพร้อมเอ่ยชมณดาว่าสอนลูกสาวดีเหลือเกินพร้อมถามเรื่องที่เขากำลังสงสัยเพราะเพื่อนของเธอไม่ยอมเล่าให้ฟังเสียทีว่าตกลงณดากับเพื่อนของเขานั้นจู่ๆมามีลูกด้วยกันได้อย่างไร
“ฉันพร้อมเมื่อไรแล้วจะบอกก็แล้วกันนะ”
อคิณไม่ยอมปริปากบอกเพื่อนของเขาตอนนี้เพราะอะไรๆมันยังไม่ลงตัว
“อืมๆ..เอาที่แกสบายใจก็แล้วกัน”
คริสโตเฟอร์เห็นเพื่อนเขาไม่ตอบก็ไม่คิดจะเค้นแค่รู้ว่าเพื่อนของเขาตั้งใจที่จะรับผิดชอบลูกของตัวเองก็ดีแล้ว
“น้าเคท”
“ขานีน่า...”
เด็กหญิงเห็นเคทเธอรีนเดินเข้ามาเธอก็รีบเรียกคนเป็นน้าที่ชอบเล่นกับเธอทันที
“ตุ๊กตาหมีอันนี้พูดได้ด้วยค่ะ”
เด็กหญิงอวดตุ๊กตาหมีตัวใหม่ที่คนเป็นพ่อพึ่งซื้อให้หมาดๆให้เคทเธอรีนได้ดู
“เหรอคะ...น่าตื่นเต้นจังเลย”
เคทเธอรีนเองมีตุ๊กตาแบบนี้มาเป็นสิบตัวแล้วในตอนเด็กๆแต่ก็แกล้งทำเป็นตื่นเต้นเพื่อที่จะเล่นกับหลานของเธอ
“นี่ค่ะนีน่าพูดไว้แล้วจะกดให้ฟังนะคะ”
“ไหนขอน้าเคทฟังหน่อยสิคะ”
“..นีน่ารักคุณพ่อกับคุณแม่ค่ะ...”
“ว้าว...น่ารักจังเลยค่ะ..”
นีน่าอวดของเล่นคนเป็นน้าเสร็จก็วิ่งกลับไปหาพ่อของเธอต่อ..เคทเธอรีนดีใจกับนีน่าที่เธอมีความสุขกับการที่มีทั้งคุณพ่อและคุณแม่อยู่ด้วยกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาแต่เธอก็แอบกังวลใจลึกๆว่าหากทั้งณดาและอคิณยังมีปัญหากันอยู่แบบนี้แล้วต่อไปนีน่ายังจะมีความสุขแบบนี้อีกหรือเปล่าคิดๆแล้วก็อดโมโหพี่ชายเธอไม่ได้
“น้องเคท...น้องเคทครับ...”
คริสโตเฟอร์เรียกเคทเธอรีนเพื่อที่จะให้เฮมานั่งคุยด้วยแต่หญิงสาวก็เดินกลับเข้าห้องของเธอไปอย่างรวดเร็วไม่ได้สนใจพวกเขาที่นั่งอยู่ตรงนี้เลย
“...”
อคิณมองสีหน้าของเคทเธอรีนเขาก็พอจะเดาออกว่าเธอต้องมีเรื่องอะไรอยู่ภายในใจแน่หรือว่าณดาอาจจะเล่าอะไรให้เคทเธอรีนฟังเขาก็ยังไม่แน่ใจเพราะหญิงสาวทั้งสองดูสนิทกันและยังปอยู่ด้วยกันมาอีกด้วย
“น้องเคทเป็นอะไร”
คริสโตเฟอร์รู้สึกว่าช่วงนี้เขาไม่ค่อยเข้าใจใครเลยจริงๆ
“...”
อคิณส่ายหัวให้กับเพื่อนของเขาพร้อมหันมาสนใจลูกสาวของเขาต่อเขาไม่อยากเดาอะไรตอนนี้รอถามเจ้าตัวด้วยตัวเองจะดีกว่า
วันต่อมา
วันนี้ทัวร์ของอคิณกลับกันหมดแล้วตั้งแต่เช้าตอนนี้ก็เหลือแต่อคิณเท่านั้นที่ยังไม่ได้กลับส่วนเคทเธอรีนก็ขอเที่ยวต่อที่อื่นก่อนจึงกลับกรุงเทพคริสโตเฟอร์นั้นก็ต้องกลับไปดูแลความเรียบร้อยที่บริษัท
บ้านณดา
16.00 น.
“ไม่กลับไปทำงานหรือไงคะ”
ณดาเห็นอคิณมาเฝ้าอยู่กับนีน่าทั้งที่ตอนนี้ลูกทัวร์ของเขาก็กลับไปกันจนหมดแล้วเธอไม่รู้ว่าเขาไม่ต้องทำงานทำการหืออย่างไรอีกอย่างที่อยากจะพูดเป็นนัยๆก็คือเธออยากจะให้เขากลับไปนั่นแหละเพราะเขายิ่งอยู่นานดูนีน่าก็จะติดเขาพอสมควร
“ผมก็อยากจะอยู่ที่นี่อยู่กับลูกนานๆไม่ได้หรือไงคุณก็เห็นว่าตอนนี้ลูกติดผมจะตายไป”
อคิณอยากจะอยู่ให้หญิงสาวเบื่อหน้ากันไปเลยยิ่งเห็นลูกของเขาติดเขามากเท่าไรเขาก็เห็นว่าณดานั้นดูกังวลอยู่ไม่น้อยดังนั้นหากเขาจะกลับตอนนี้มันก็ไม่สนุกน่ะสิ
“นิด”
“นิ..คุณธรสวัสดีค่ะ”
ณดาเห็นเพื่อนเธอกับธีธรที่ยืนอยู่หน้าบ้านก็รีบออกไปต้อนรับ
“พอดีคุณพ่อเลี้ยงเค้าอยากจะคุยกับแกเรื่องที่ดินที่เราจะเช่าเป็นที่จอดรถน่ะบอกให้รอพรุ่งนี้ก็ไม่ได้”
ตอนนี้สีหน้านิชาไม่คอยโอเคนิดหน่อยเพราะเธอต้องพาธีรธรมาที่บ้านเพื่อนของเธอในตอนนี้ทั้งที่เธอบอกว่าให้รอคุยพรุ่งนี้ชายหนุ่มก็ดึงดันจะคุยวันนี้ให้ได้
นิชาไม่ค่อยชอบหน้าพ่อเลี้ยงธีรธรเท่าไรถึงเค้าจะดูหล่อรวยเป็นที่รู้จักของคนที่นี่ตรงสเป็กของเธอแต่ข่าวคราวเรื่องผู้หญิงก็มีไม่ขาดแถมยังมาชอบทำตัวเกาะแกะกับเพื่อนสาวเธอมานานแล้วด้วยอันนี้เธอยิ่งไม่ชอบเข้าไปใหญ่
“อ๋อ..งั้นเชิญเข้ามาด้านในก่อนค่ะ”
ณดาเชิญเพื่อเธอกับธีรธรมานั่งที่โซฟาด้านในที่มีอคิณนั่งอยู่
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับคุณนิด”
ธีรธรมองหน้าชายหนุ่มคนนั้นครู่หนึ่งแอบสงสัยเหมือนกันว่าเขาเป็นใครแต่เมื่อณดาไม่แนะนำให้เขารู้จักเขาก็ไม่อยากจะเสียมารยาทถามพร้อมหันมาคุยกับณดาต่อ
พฤติกรรมนั้นของธีรธรอยู่ในสายตาของอคิณเขาดูออกว่าผู้ชายคนนี้คิดอย่างไรกับณดาคนอย่างเขาหรือจะปล่อยให้ของที่มันเป็นของตัวเองตกไปอยู่ในมือคนอื่นถึงเขาจะไม่ได้พิศวาสอะไรก็ตามแต่ก็ไม่ให้ใครมายุ่งกับของๆเขาง่ายๆเป็นแน่
“ค่ะ...แล้วเรื่องที่ดินที่นิดขอเช่าล่ะคะ”
ณดาเห็นว่าชายหนุ่มมาด้วยเรื่องที่ที่เคยคุยกับเขาเอาไว้เธอก็อยากจะคุยกับเขาตอนนี้เสียเลยเพราะในใจไม่ได้อยากให้ชายหนุ่มอยู่ที่นี่นานเพราะกลัวว่าอคิณนั้นจะทำเรื่องอะไรให้เธอต้องไม่สบายใจอีกเธอรู้ว่าเขาจ้องจะหาทางให้เธอหัวปั่นได้ตลอดเวลาไหนจะท่าทางของเขาที่ไม่เป็นมิตรต่อธีรธรนั่นอีกเธออยากจะถอนหายใจหลายๆรอบเลยทีเดียว
“ผมตกลงครับ..แต่ผมไม่ได้ให้เช่านะครับผมให้คุณนิใช้ฟรีได้เลยเพราะที่ตรงนั้นตอนนี้มันยังทำอะไรไม่ได้”
ธีรธรนั้นมีที่ดินมากมายหลายพันไร่ที่เปิดไร่เลี้ยงคนงานส่งออกผลผลิตเองด้วยและพื้นที่ที่ปล่อยให้คนเช่าอีกด้วยนับว่าเขาอยู่เฉยๆก็ได้เงินเข้ามาไม่น้อยต่อวันพื้นที่เล็กน้อยแค่นั้นที่ติดอยู่กับโฮมสเตย์ของหญิงสาวเขาให้เธอใช้ได้ฟรีๆเพราะที่ตรงนั้นเขาก็ไม่ได้ทำอะไรมานานแล้วถ้าปล่อยเช่าเขาก็ไม่รู้จะเก็บยังไงเพราะมันก็ไม่ถึงไร่ให้เธอใช้ไปเลยเสียดีกว่าเพื่อเป็นการผูกมิตรเอาไว้เพราะเขาก็สนใจเธอมานานแล้วเพียงแต่หญิงสาวไม่มองเขาในสายตาก็เท่านั้น
“จะดีเหรอครับ...ผมว่าให้ภรรยาของผมเช่าน่ะดีแล้ว”อคิณรู้ว่านี่คือการทำคะแนนของอีกฝ่ายเขาจึงโพล่งคำพูดออกมาจนธีรธรนั้นหน้าเสียอคิณต้องการให้อีกฝ่ายรู้ไปเลยว่าเขาคือใครถึงหญิงสาวจะไม่แนะนำเขาให้อีกฝ่ายรู้จักเขาก็ขอแนะนำตัวเองเสียเลยจะได้รู้จักกันเอาไว้“....”นิชาที่นั่งฟังอยู่อย่างเงียบๆยังแอบอมยิ้มให้กับเรื่องที่อคิณนั้นทำให้ธีรธรหน้าเสียได้พร้อมแอบคิดในใจว่าอคิณคงกำลังหึงณดาอยู่เป็นแน่เธอคงจะเห็นทั้งสองดีกันอีกไม่นานนี้แน่นอน“..เอ่อ..ยังไงผมก็ยืนยันคำเดิมนะครับว่าผมให้ใช้ฟรีเพราะเห็นว่าเราเป็นคนกันเองยังไงก็รับน้ำใจผมไว้เถอะนะครับ”ธีรธรไม่ยอมเสียหน้าง่ายๆยังไงเขาก็จะทำให้ณดาตอบรับเขาให้ได้เพื่อแก้เก้อเรื่องเมื่อครู่“งั้นตกลงค่ะ...ขอบคุณคุณธรมากๆเลยนะคะไว้แวะมาที่ครัวของเราบ่อยๆนะคะนิดจะเลี้ยงอาหารอร่อยๆเป็นการตอบแทน”อันที่จริงณดาก็เกรงใจธีรธรแต่เพื่ออยากจะหักหน้าของอคิณเธอจึงตอบรับธีรธรอย่ายินดีพร้อมเชิญเขามาที่โฮมสเตย์ของเธอบ่อยๆอีกด้วย“ยินดีมากๆเลยล่ะครับ”ธีรธรยิ้มกริ่มที่เขานั้นเหมือนจะเป็นผู้ชนะ“เสร็จธุระแล้วก็กลับได้แล้วมั้งคะ...คุณพ่อเลี้ยง”นิชาเห็นว่าไหนๆธุระที่คุยก็เส
“..เอ่อ...”ณดามีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย“ได้สิคะเดี๋ยวคุณพ่อจะนอนกอดนีน่าด้วย”อคิณได้ยินเสียงลูกสาวของเขาพูดมาแบบนั้นก็รีบวางหนังสือแล้วเข้าไปนอนที่เตียงกอดลูกของเขาโดยที่ไม่ได้ขออนุญาตหญิงสาวแม้แต่น้อย“กอดนีน่าไว้นะคะ”เมื่อคนเป็นพ่อมานอนข้างๆเด็กหญิงก็จับมือของคนเป็นพ่อมากุมมือของแม่ของเธอที่วางอยู่บนตัวเธอแล้วหลับไป“....”ทั้งห้องตอนนี้มีแต่ความเงียบอคิณมองจ้องไปที่ใบหน้าของหญิงสาวอมยิ้มกริ่มอย่างเป็นเลศนัยณดาไม่ค่อยชอบสายตาแบบนี้ของชายหนุ่มเท่าไรเธอจึงหันสายตาไปจับจ้องที่ลูกเธอจะดีเสียกว่าพรางคิดในใจว่าคงต้องอยู่แบบนี้จนนีน่าหลับสนิทเสียก่อนแล้วเธอจึงจะเอ่ยปากบอกให้เขาไปนอนที่อื่นได้22.00 น.“อือ..อืมม...อื้อออ”ณดาเผลอหลับไปเมื่อพักใหญ่จนเธอรู้สึกตัวตื่นมาอีกทีก็รู้ตัวว่ากำลังโดนใครบางคนอุ้มอยู่เป็นอคิณนั่นเองพอหญิงสาวรู้ตัวว่าตอนนี้เธอนั้นโดนเขาอุ้มออกมานอกห้องจึงรีบดีดตัวจากอ้อมแขนของชายหนุ่มหมายจะกลับเข้าห้องนอนของเธอแต่ก็โดนชายหนุ่มรวบปิดปากเอาไว้ก่อนแล้วเขาก็ลากหญิงสาวไปนั่งที่โซฟาตัวเมื่อกลางวันที่เธอนั่งต้อนรับพ่อเลี้ยงหนุ่มนั่น“...จะทำอะไรของคุณ...”หญิงสาวโดนผลักให้ต
“ก่อนคุณกลับฉันขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม”ไหนๆชายหนุ่มก็จะกลับแล้วณดาก็ขอพูดในเรื่องที่เธออยากจะพูดเลยแล้วกัน“อืม..ว่ามาเลย”อคิณขับรถไปด้วยแต่เขาก็พร้อมที่จะฟังหญิงสาวด้วยเหมือนกันเพราะตอนนี้เขาต้องรีบให้มากที่สุด“ฉันรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่เพราะต้องการจะทำให้ฉันไม่สบายใจแต่ฉันจะบอกว่าการแก้แค้นมันไม่ได้ส่งผลดีต่อใครเลยแล้วตอนนี้ดูนีน่าเองก็จะติดคุณมากฉันไม่สบายใจที่นีน่าเป็นแบบนี้เพราะถ้าหากเรายังปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปนานถึงวันนึงเราต้องแยกกันมันจะไม่เป็นผลดีต่อนีน่าเพราะฉะนั้นฉันจะบอกคุณเป็นครั้งสุดท้ายให้คุณไปจากเราเสียตอนนี้และถ้าหากคุณยังยืนยันที่จะแย่งนีน่าไปจากฉัน...ฉันยังยืนยันคำเดิมว่าฉันไม่ยอมแน่”“พูดจบแล้วใช่ไหม”อคิณไม่มีเวลาที่จะมาโต้เถียงกับเธอเรื่องนี้เขาจะปล่อยเอาไว้ก่อน“.....”ณดาคิดว่าเขาจะโวยวายใส่เธอเสียอีกแต่นี่เขากลับนิ่งไปมันยิ่งน่ากลัวกว่าตอนที่เขาระเบิดออกมาอยู่มากตอนนี้เธอเดาอารมณ์ของเขาไม่ถูกเลยจริงๆ“ผมส่งคุณแค่นี้...เดี๋ยวผมจะกลับเลยแต่ไม่รับปากเรื่องที่คุณขอ”อคิณขับรถมาถึงหน้าโฮมสเตย์ของหญิงสาวพร้อมกับพูดสั้นๆว่าเขาจะไม่รับปากเรื่องที่หญิงสาวขอแต่เขาขอกลับไปเค
“คือเรื่องที่พ่อของคุณโดนใส่ร้ายว่าเป็นคนที่โกงเงินบริษัททั้งหมดเป็นฝีมือของคุณเคลวินครับ...คือคุณเคลวินซื้อตัวผมเพราะเห็นว่าพ่อของคุณไว้ใจให้ผมจัดการงานให้ทุกอย่างจัดฉากทุกอย่างให้ดูว่าพ่อคุณเป็นคนโกงในตอนนั้นเพื่อให้คุณนภดลฟ้องคุณพ่อของคุณ...และเขาก็ยังใช้คุณเป็นเครื่องมือที่ทำลายคุณนภดลด้วยครับ”อนุชิตตัดสินใจมาเล่าทุกอย่างให้อคิณได้ฟังเพื่อให้ชายหนุ่มได้เตรียมตัวเอาไว้และเขาก็ต้องการไถ่บาปตัวเองที่ทำกับพ่อของอคิณไว้ด้วยที่เขากล้ามาเปิดเผยตัวเพราะเขาอยากจะให้คนชั่วได้รับผมกรรมที่ทำไว้เสียที“ว่ายังไงนะ..”อคิณถึงกับนั่งตาค้างกลืนน้ำลายไม่ลงคอเรื่องทุกอย่างเคลวินเป็นคนจัดการทุกอย่างจริงหรือเขาคิดอยู่ในใจ..แต่ถ้าไม่จริงคนตรงหน้าจะมาพูดเพื่อให้ตัวเองเสียทำไม..และเมื่อลองคิดดูแล้วสถานการณ์ตอนนี้ก็ทำให้รู้แล้วว่าเคลวินไม่ได้ดีกับเขาอีกต่อไปเพราะวันนี้เคลวินก็พึ่งสร้างปัญหาให้เขาต้องปวดหัวอีกแล้ว“เป็นอย่างที่ผมพูดครับ..ส่วนผมเองก็ต้องหนีเอาตัวรอดมาหลายปีเพราะมีคนของเคลวินตามมาปิดปาก..ที่ผมอยู่รอดได้จนถึงทุกวันนี้ก็เพราะเคลวินคิดว่าผมตายไปแล้วนี่แหละครับ”“คุณมัน...หึ้ยยยย...คุณมาที่นี่เ
“พ่อเลี้ยงมีอิทธิพลจะตายพรรคพวกเค้าก็ต้องเยอะแกอย่าอคติหน่อยเลยช่วยเพื่อนก่อน”หนามเตยไม่รู้ว่าวินาทีนี้เพื่อนเธอก็ยังจะอคติอะไรกับพ่อเลี้ยงหนุ่มนั่นนักหนาตอนนี้หาใครช่วยได้ก็ต้องขอร้องเขาเอาไว้ก่อนเพราะไม่ใช่แค่ชีวิตเพื่อนเธอแต่มันเป็นชีวิตของหลานตัวน้อยของพวกเธอด้วย“ก็ได้ๆ...งั้นไปกันเลย”นิชาเองยอมลดทิฐิลงแล้วทำตามที่หนามเตยบอกแต่โดยดีเพราะเธอคิดว่าตอนนี้มันก็รออะไรไม่ได้จริงๆแล้วแหละ“จะไปไหนกันครับ”ธีรธรเข้ามาที่โฮมสเตย์เพื่อจะเชิญทุกคนไปงานเลี้ยงต้อนรับน้องชายของเขาในอีกไม่กี่วันที่จะมาถึงเขาเห็นสองสาวกำลังรีบเดินจ้ำอ้าวไปไหนกันสักที่ก็รีบทักเอาไว้เสียก่อน“คุณธร...มาที่นี่ก็ดีแล้วค่ะ”หนามเตยเห็นพ่อเลี้ยงหนุ่มก็รีบวิ่งเข้าไปหาทันที“มีอะไรเหรอครับ”ธีรธรรู้สึกว่าสองคนนี้มีสีหน้ากังวลแปลกๆต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างเป็นแน่สองสาวรีบคุยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นพร้อมทั้งเอารูปที่อคิณส่งให้ให้กับชายหนุ่มได้ดูเผื่อเค้าจะคุ้นบ้างว่าสถานที่นี้คือที่ไหนเพราะพวกเธอต้องหาทางช่วยกันไปก่อนอคิณยังคงอีกนานกว่าจะมาถึงทางด้านณดา“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณจะเอาพวกฉันไปต่อรองกับคุณคิณเพื่ออะไรแต่จงรู้เอา
“เสี่ยไพบูลย์ที่เค้าชอบทำธุรกิจสีเทาอะเหรอ”หนามเตยได้ยินชื่อนี้เธอก็ไม่ค่อยชอบเท่าไรเพราะเธอเคยได้ยินข่าวมาหลายครั้งหลายคราอยู่เหมือนกันกับชื่อเสียงด้านลบของเสี่ยคนนี้“ก็อย่างที่ทุกคนได้ยินมานั่นแหละ”ธีรธรคงไม่ต้องอธิบายอะไรมากว่าความน่ากลัวของเสี่ยไพบูลย์เป็นอย่างไรเพราะคนในพื้นที่ที่นี่ต่างก็รู้กิตติศัพท์กันดีอยู่แล้ว“นั่นไงข้างหน้ามีโกดังมีรถจอดอยู่ด้วย”นิชาเห็นข้างหน้าไกลๆว่ามันมีโกดังอยู่ตรงหน้าแถมยังมีรถจอดอยู่ด้านหน้าอีกด้วย“ผมต้องเอารถจอดตรงนี้พวกคุณอยู่ที่นี่หากผมต้องการให้ช่วยจะส่งข้อความหา...”ธีรธรรีบจอดรถเข้าไปในป่าเพื่อบดบังไม่ให้คนข้างในเห็นว่ามีคนนอกเข้ามาพร้อมสั่งให้หญิงสาวทั้งสองรอเขาอยู่ที่นี่เขาจะเข้าไปดูราดราวด้านในหากเกินกว่าที่เขาจะรับมือไหวก็จะส่งสัญญาณมาให้หญิงสาวทั้งสองได้แจ้งตำรวจ“คุณคิณ..มาพอดีเลย”นิชาเห็นรถขับเข้ามาเธอจำได้ว่าเป็นรถกระบะของที่โฮมสเตย์จึงรีบลงจากรถไปเรียกให้รถคันนั้นหยุดเพราะคิดว่าอคิณคงไม่เห็นรถของธีรธรที่หลบอยู่ในป่าแน่นอน“ผมว่าพวกคุณน่าจะใช้เป็นนะ”ธีรธรลงมาพร้อมเปิดประตูรถอีกฝั่งหยิบปืนสั้นใส่มืออคิณและคริสโตเฟอร์เขารู้ว่าอย่าง
“นิดเป็นไงบ้าง..ส่งนีน่ามา”หนามเตยรีบช่วยณดาอุ้มนีน่าเพราะดูร่างกายเพื่อเธอตอนนี้ท่าจะเพลียเสียเหลือเกินดีที่นีน่าตอนนี้ไม่ร้องงอแงไปด้วยคงเป็นเพราะความเพลียเลยงอแงไม่ไหว“ขวัญเอ้ยขวัญมานะหลานน้า..”นิชาลูบหัวนีน่าอย่างสงสารที่หลานเธอต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย“รีบขึ้นรถแล้วออกไปจากที่นี่กันก่อนดีกว่าครับ”ธีรธรบอกให้ทุกคนขึ้นรถเพราะทางที่ดีที่สุดควรจะออกไปจากที่อย่างรวดเร็ว“ไปค่ะ..”หนามเตยรีบเปิดประตูรถกระบะที่เป็นสี่ประตูให้ณดากับนีน่าขึ้นไปนั่งก่อนเธอจึงขึ้นไปตาม“นั่น..”ปังงงโอ้ยยยยยยนิชาเห็นว่ามีคนกำลังจ่อปืนมาที่พวกเธอโดยที่ยังไม่ทันระวังด้วยความกลัวจึงดึงปืนออกจากหลังของชายหนุ่มที่เขาเหน็บเอาไว้ยิงต้านไปถูกอีกฝ่ายเต็มๆภาพตรงหน้าที่ผู้ชายคนนั้นล้มลงไปทำเอานิชายืนมือสั่นแทบหยุดหายใจอ๊ายยยหนามเตยและนิชาที่นั่งอยู่บนรถเมื่อได้ยินเสียงปืนต่างก็ตกใจกันไปตามๆกัน “คุณ!!”“เฮอะ!!!”“ไปเร็วรีบขึ้นรถ..”ธีรธรถึงกับอึ้งเหมือนกันที่จู่ๆหญิงสาวก็เอาปืนของเขายิงผู้ร้ายอย่างไม่ทันตั้งตัวเขาเห็นอาการเธอตอนนี้ก็รู้เลยว่ากำลังช็อคกับสิ่งที่ตัวเองทำไปเมื่อครู่จึงรีบหยิบปืนจากมือของเธอแ
“คุณพ่อฉัน..มีอะไรเหรอคะ”“คือ...”อคิณตัดสินใจเล่าเรื่องมุกอย่างให้ณดาฟังเขาไม่เพียงแต่เข้ามาในชีวิตของเธอเพื่อทำลายเธอเท่านั้นเรื่องพ่อของเธอที่ประสบปัญหาทำให้ล้มละลายและตรอมใจจนร่างกายทรุดโทรมจนป่วยและเสียไปในที่สุดนั่นก็ฝีมือของเขาอีกเช่นกัน“ทุกอย่างเป็นฝีมือคุณ”ณดาไม่อยากจะเชื่อเพราะที่เธอเคยคิดมีเพียงเธอเท่านั้นที่เป็นเหยื่อให้อคิณแก้แค้นไม่คิดว่าเรื่องธุรกิจพ่อของเธอก็เป็นฝีมือของเขาด้วย“ผมขอโทษ..ผมมันโง่เอง..”อคิณเห็นสีหน้าของหญิงสาวเขาก็เริ่มใจไม่ดี“เพื่อล้างแค้นเท่านั้นคุณไม่เคยสนใจอะไรทั้งนั้นใช่ไหมว่าชีวิตคนที่เป็นเหยื่อของคุณเค้าต้องเจอกับอะไร...”หากมีแค่เพียงเธอเท่านั้นที่ยอมรับผลกรรมนี้เธอก็ยอมรับได้แต่นี่เขาทำเรื่องเลวร้ายกว่าที่เธอคิดเธอรับไม่ได้ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะมีจิตใจที่อาฆาตแค้นได้โหดร้ายขนาดนี้..ถึงจะเป็นเพราะความหูเบาแต่ถ้าเขาหาความจริงให้ละเอียดสักนิดเรื่องแบบนี้คงไม่เกิด“ผมขอโทษ...จริงๆ...คุณจะให้ผมทำอะไรเพื่อชดใช้ผมยอมทุกอย่างและผมจะคืนทุกอย่างให้คุณด้วย”อคิณไม่มีคำพูดไหนดีเท่ากับคำว่าขอโทษเธอแล้วเขารู้สึกผิดจากใจจริงต่อไปนี้ของที่ควรจะเป็นของๆเธอเขา