ตอนที่13

14.30 น.

“เคทขอตัวสักเดี๋ยวนะคะพี่คิณ”

เคทเธอรีนเหมือนคับคล้ายคับคลาว่าเธอจะเห็นคนที่เคยรู้จักจึงขอตัวอคิณเดินเข้าไปหาสิ่งที่คาใจอยู่ทันที

“พี่นิดคะ”

เคทเธอรีนตัดสินใจเรียกหญิงสาวที่กำลังเดินหันหลังให้เธออยู่

“...คะ??..”

ณดาที่กำลังเตรียมตัวขับรถไปรับลูกสาวของเธอที่โรงเรียนเมื่อได้ยินใครบางคนเรียกชื่อเธอก็รีบหันกลับหลังมาอย่างรวดเร็วเมื่อหันกลับมาเธอก็เห็นหญิงสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มรูปร่างผมสูงกว่าเธอนิดหน่อยเธอไม่คุ้นตากับคนๆนี้นักแต่ไม่รู้ว่าทำไมหญิงสาวคนนี้จึงรู้จักชื่อเธอ

“เคทไงคะ”

เคทเธอรีนรู้ว่าณดาคงจำเธอไม่ได้เพราะตอนที่เธอเจอณดาตอนนั้นเธอพึ่งจะอยู่มัธยมต้นเป็นเด็กหญิงตัวอ้วนกลมใส่แว่นหนาที่เธอได้เจอกับณดาก็เพราะณดานั้นกลับมาจากเมืองนอกมาเที่ยวบ้านในเวลาสั้นๆเท่านั้น

“น้องเคท..”

เมื่อหญิงสาวตรงหน้าบอกชื่อกับเธอหญิงสาวก็นึกขึ้นได้ทันทีว่าคนตรงหน้าของเธอคือเคทเธอรีนลูกสาวคนเดียวของเคลวินหุ้นส่วนของพ่อเธอในตอนที่พ่อของเธอยังมีชีวิตอยู่

“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะแล้วพี่นิดมาทำอะไรที่นี่คะ”

เคทเธอรีนดีใจที่พี่สาวของเธอจำเธอได้เมื่อได้รู้กันแล้วว่าใครเป็นใครเธอก็เอ่ยปากถามสารทุกข์สุขดิบเลยทันที

“พี่เป็นเจ้าของที่นี่ค่ะ”

ณดาดีใจเช่นกันที่เจอเคทเธอรีนอันที่จริงตั้งแต่ที่พ่อเธอมีปัญหาเธอก็ไม่ได้ติดต่อกับใครเลยเหมือนกันเพราะปัญหาหลายๆอย่าง

“จริงเหรอคะ..พี่นิดขาดการติดต่อเลยรู้ไหมคะว่าคุณพ่อกับเคทพยายามติดต่อพี่นิดตลอดเลยแต่ก็ติดต่อไม่ได้”

“คือพี่ย้ายมาอยู่ที่นี่นานแล้วล่ะค่ะตั้งแต่ที่คุณพ่อพี่เสีย”

“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะเคทเข้าใจ..เคทเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นนะคะ..”

เคทเธอรีนเข้าใจว่าเรื่องมันเป็นอะไรอย่างไรหลังจากที่พ่อเธอเล่าให้ฟังแต่นั่นมันก็เป็นเรื่องของผู้ใหญ่มิตรภาพสำหรับเธอกับณดาพี่สาวของเธอยังสวยงามเสมอ

“น้องเคทครับมีอะไรกันหรือเปล่าครับ”

อคิณเห็นเคทเธอรีนยืนคุยกับณดาพักใหญ่เขาไม่คิดว่าเคทเธอรีนจะรู้จักกับณดาด้วยเพราะต่างคนต่างก็เรียนอยู่เมืองนอกกันทั้งคู่แถมอายุก็ยังต่างกันเกินกว่าที่จะเป็นเพื่อนกันอีกต่างหาก

“พี่คิณค่ะพี่นิดลูกของคุณลุงนภดล...แล้วนี่ก็พี่คิณค่ะลูกของคุณลุงคาวี..พี่สองคนน่าจะไม่เคยเจอกันเพราะตอนนั้นพี่นิดเรียนอยู่ที่เมืองนอกพี่คิณก็ทำงานอยู่ที่เมืองนอกเหมือนกันพึ่งจะกลับมาไม่กี่ปีนี้เองค่ะ”

เคทเธอรีนรู้ว่าทั้งสองคงจะไม่รู้จักกันเพราะช่วงที่พ่อของทุกคนจะทำธุรกิจร่วมกันช่วงนั้นมันก็เป็นวัยเรียนของพวกเธอทั้งสองและถึงอคิณจะไม่ได้อยู่ในวัยเรียนในตอนนั้นแต่ก็ทำงานอยู่ที่เมืองนอกพึ่งจะกลับมาได้ไม่กี่ปียังไงเธอคิดว่าทั้งสองก็คงยังไม่เคยเจอกันเป็นแน่เลยถือโอกาสแนะนำตัวให้รู้จักกันเสียเลยพรางคิดว่ามันช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่อคิณพาลูกทัวร์มาที่นี่ทำให้พวกเธอได้มาเจอกันอีกด้วย

“..อ๋อ..เอ่อ...ค่ะ”

ณดามีอาการนิ่งอึ้งเล็กน้อยหลังจากที่เคทเธอรีนพูดจบเพราะมันมีเรื่องที่แวบมาในใจว่าสิ่งที่อคิณทำกับเธอทั้งหมดมันเป็นเรื่องที่เขาแค้นพ่อของเธอหรือเปล่าที่ไปกล่าวหาว่าพ่อของอคิณเป็นคนโกงเงินบริษัทในตอนนั้น

“ไม่น่าเชื่อนะคะว่าพี่คิณจะพาลูกทัวร์มาที่นี่โดยบังเอิญเลยทำให้เรามาเจอกัน”

“ครับ..บังเอิญจริงๆเลยนะครับ”

อคิณคิดว่าเรื่องที่บังเอิญคงจะเป็นที่เคทเธอรีนรู้จักกับณดามากกว่าแต่เรื่องอื่นมันไม่บังเอิญเสียนิดเดียวเขาจงใจทำมันทั้งหมด

“ถ้าคุณพ่อรู้ว่าเคทเจอพี่นิดคุณพ่อต้องดีใจมากๆแน่เลยค่ะ”

“ค่ะ..พี่ฝากสวัสดีคุณอาด้วยนะคะตอนนี้พี่ต้องไปรับลูกสาวของพี่ที่โรงเรียนก่อน”

ใจจริงณดาก็อยากจะคุยกับเคทเธอรีนให้นากว่านี้แต่ว่าเธอรำคาญใครบางคนแถวนี้จึงต้องขอตัวไปรับลูกสาวของเธอก่อน

“พี่นิดมีลูกแล้วเหรอคะ”

เคทเธอรีนแปลกใจขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินว่าณดามีลูกแล้ว

“ค่ะ..พี่มีลูกสาวค่ะตอนนี้เธอสามขวบแล้ว”

“ว้าว..แบบนี้เคทก็ต้องมีของขวัญให้หลานในตอนที่เจอกันครั้งแรกสิคะ”

เคทเธอรีนคิดว่าหาเธอเจอหลานสาวครั้งแรกก็ต้องมีของขวัญให้แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะไปหาจากที่ไหนเพราะมันกะทันหันเกิน

“ไม่เป็นไรค่ะน้องเคทพี่ขอตัวก่อนนะคะใกล้เวลาโรงเรียนเลิกแล้ว”

ณดาเห็นว่าเรื่องของขวัญไม่ใช่เรื่องจำเป็นแค่เธอเจอกันก็เป็นเรื่องที่ดีแล้วพร้อมขอตัวออกไปทันที

“ค่ะ..เคทจะรอเจอหลานนะคะ”

เคทเธอรีนยิ้มหน้าบานตื่นเต้นที่จะได้เจอหน้าลูกของณดาผิดจากใบหน้าของณดาและอคิณตอนนี้สิ้นเชิง

19.00 น.

หลังจากที่เคทเธอรีนรู้ว่าจะได้เจอหลานก็อ้อนให้อคิณพาไปหาซื้อของขวัญต้อนรับหลานเธอจึงได้ตุ๊กตาหมีมาหนึ่งตัวเค้กมาอีกหนึ่งก้อนมาเอาใจและสร้างสัมพันธ์อันดีต่อหลานตัวน้อยของเธอและเธอก็ยังตามมาเล่นกับนีน่าที่บ้านของณดาและขอค้างที่นี่ด้วยซึ่งณดาก็ไม่ได้ขัดอะไรเพราะก็เห็นเธอเป็นน้องสาวคนนึงและดูนีน่าจะชอบเคทเธอรีนมากด้วย

“น้าเคทขาเค้กอร่อยมากๆเลยค่ะ”

“นีน่าชอบใช่ไหมคะเดี๋ยวน้าเคทจะซื้อให้อีกค่ะ”

“คุณแม่บอกว่าห้ามทานของหวานเยอะค่ะ”

“เหรอคะ..งั้นเดี๋ยวน้าเคทจะแอบเอาให้นีน่าทานนะคะ”

“โอเคค่ะ”

“สองคนซุบซิบอะไรกันคะ..นีน่าทานขนมแล้วมาแปรงฟันก่อนนะคะ”

สองน้าหลานที่แอบคุยซุบซิบอะไรกันทุกอย่างณดาได้ยินหมดและก็แอบอมยิ้มให้กับความน่ารักของทั้งสองดูเหมือนพี่กับน้องที่กำลังแอบแม่มีแผนอะไรกันสักอย่างเธอได้ยินแต่ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นพร้อมเรียกให้นีน่าลูกสาวของเธอที่ทานของหวานเสร็จแล้วให้มาแปรงฟันให้เป็นนิสัย

“ค่ะ..คุณแม่”

เด็กหญิงตอบรับปากคนเป็นแม่เสียงเจื้อยแจ้วพร้อมวิ่งเข้าห้องน้ำไปแปรงฟันทันที