บททั้งหมดของ กลรักพันธนาการร้าย: บทที่ 1 - บทที่ 10

“ฮึก..ฮือๆๆๆ..ทำไมคะ..พี่คิณทำแบบนี้กับนิดได้ยังไงคะ..ฮือๆๆๆ”หญิงสาวนั่งร้องให้ตัวโยนในห้องสวีทของรีสอร์ทแห่งหนึ่งที่เชียงใหม่เธอร้องจนน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือดผิดหวังที่คนที่เธอรักมาหลอกให้เธอรักจนเชื่อใจจนมอบตัวมอบใจไปให้เขาทั้งหมดแต่เขากลับหนีเธอไปโดยให้เหตุผลว่าคงไม่สามารถที่จะรักกับเธอได้ทุกอย่างที่ผ่านมามันคือเรื่องหลอกลวงทั้งหมดเขาทำลายโลกของเธอจนหมดสิ้นแล้วในชีวิตของเธอตอนนี้ไม่เหลืออะไรแล้วบ้านของเธอก็ล้มละลายโดนฟ้องข้อหาฉ้อโกงพ่อของเธอจึงฆ่าตัวตายหนีเธอไปหญิงสาวคิดว่าจะมีคนรักที่คอยอยู่ข้างๆแต่ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรเลย“เฮ่อ!!..ฝันร้ายอีกแล้วเหรอเรา”ดึกสงัดที่เชียงรายณดาตื่นขึ้นมากลางดึกเธอฝันร้ายแบบนี้มาเป็นเวลาสี่ปีกว่าแล้วเรื่องราวในวันนั้นเป็นอะไรที่ทำร้ายจิตใจของเธอมากตอนนั้นอคิณแฟนเก่าของเธอบอกกับเธอว่าอยากจะพาเธอไปเที่ยวให้หายเครียดเขาและเธอจึงเลือกที่จะเที่ยวที่เชียงใหม่กันแต่ใครจะไปรู้ว่าคืนนั้นเมื่อเธอเสียตัวให้เขาไปแล้วเขากลับหายเข้ากลีบเมฆทิ้งไว้เพียงจดหมายให้เธอได้รับรู้ว่าเรื่องทุกอย่างมันเป็นเรื่องโกหกเขาไม่ได้รักเธอจริงเพียงแค่อยากจะได้ตัวของเธอก็เท่านั้น“คุณ

“พ่อนึกว่าเที่ยวจนลืมพ่อซะแล้ว”เคลวินกอดต้อนรับคนเป็นลูกสาวที่เวลาไปเที่ยวทีก็หายไปเสียหลายวันจนเขาอดประชดไม่ได้เขาเองก็เหลือลูกสาวของเขาเพียงแค่คนเดียวอยากจะให้อยู่ด้วยกันแต่ในเมื่อลูกสาวของเขาอยากเที่ยวเขาก็ต้องตามใจเพราะเห็นว่าเป็นความสุขของลูก“หืมม..ใครจะลืมคุณพ่อล่ะคะนี่ของฝากค่ะ”เคทเธอรีนยังทำท่าทีออดอ้อนคนเป็นพ่อเฉกเช่นที่เคยทำตั้งแต่เด็ก“ขอบใจลูก..อ้าวแล้วอีกถุงของใคร”เคลวินเห็นว่าลูกสาวของเขาถือมาอีกถุงเขาอยากจะรู้ว่าลูกสาวเขาซื้อมาให้ใคร“ของพี่คิณค่ะเดี๋ยวเคทเอาไปให้พี่คิณที่บ้านพรุ่งนี้ค่ะ”“อ่อ..อืม”เมื่อรู้ว่าของฝากเป็นของใครเขาก็ไม่ได้ถามอะไรเคทเธอรีนต่อเพราะเป็นเรื่องปกติที่เคทเธอรีนจะสนใจและใส่ใจกับอคิณมากเป็นพิเศษเพราะทั้งสองก็ค่อนข้างสนิทกันเขาไม่รู้ว่าอคิณคิดกับลูกสาวของเขาแบบไหนแต่เท่าที่เห็นก็น่าจะเอ็นดูเหมือนน้องสาวคนนึงแต่ลูกสาวเขาน่ะสิน่าจะคิดไปไกลแล้วบ้านอคิณอคิณค้นหาที่พักในแบบที่ลูกทัวร์ของเขาติดต่อมาว่าอยากจะได้โฮมสเตย์ที่ติดกับธรรมชาติเขาบังเอิญไปเจออะไรบางอย่างที่สะดุดตาเข้าเสียแล้ว“หืม..”คลิปวีดีโอพรีเซนท์ที่มีผู้หญิงคนหนึ่งที่เขานั้นคุ้นเคยกำ

“เดี๋ยวครับ...คือผมอยากจะซื้อของมาแจกเด็กๆโรงเรียนแถวๆนี้พอมีใครจะพาผมไปซื้อได้บ้างครับ”อคิณไม่รอให้หญิงสาวเดินกลับไปก่อนเขาต้องการที่จะเจอณดาตอนนี้เลยคิดแผนอะไรออก“งั้นเดี๋ยวถ้านิดมาแล้วนิจะบอกเธอให้นะคะ”นิชาเห็นชายหนุ่มนอกจากจะหล่อแล้วยังจิตใจดีอีกหากณดากลับมาแล้วเธอก็จะต้องกำชับให้เพื่อนเธอดูแลเขาอย่างดีเลย“ครับผมจะรอนะครับ”อคิณตอบหญิงสาวด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้มแต่ในใจเขาระรื่นยิ่งกว่าใบหน้าเพราะทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคิดครึ่งชั่วโมงต่อมา“นิดมาพอดีเลย”นิชาเห็นณดามาถึงพอดีเลยรีบไปคุยเรื่องลูกค้าที่เข้ามาพักใหม่“มีอะไรเหรอ”ณดาไปส่งลูกสาวของเธอที่โรงเรียนเสร็จก็รีบมาที่น่าทันทีแปลกใจเล็กน้อยที่เพื่อนเธอดูจะมีอะไรตื่นเต้นถึงได้มีสีหน้าแบบนั้น“มีลูกค้ามาพักที่นี่เค้าเห็นนิดจากในคลิปก็เลยอยากให้นิดเป็นคนพาเค้าเที่ยวแล้วอีกอย่างเขาเป็นถึงเจ้าของบริษัททัวร์เลยนะเค้าบอกว่าชอบที่นี่แล้วจะพาลกทัวร์มาลงด้วย”“จริงเหรอ?”ณดาดีใจกับคำบอกของเพื่อนเธออย่างมากเธอยินดีอย่างยิ่งที่จะเป็นคนพาลูกค้าเที่ยวเธอคิดว่าหากเธอทำให้ลูกค้าประทับใจได้โฮมสเตย์ของเธอคงเงินเข้าไม่ขาดแน่“ใช่..แล้วตอนนี้เค้าก

บ้านณดาอคิณอุ้มหญิงสาวเข้ามานอนในห้องนอนของเธอเขารู้สึกสะดุดตากับรูปเด็กทารกที่ติดไว้ทั่วห้องหรืออาจจะเป็นลูกของเธอเพราะเขาสังเกตุเห็นหญิงสาวมีแผลผ่าตัดที่หน้าท้องอยู่ด้วย“รูปใครเหรอ”“ส่งฉันเสร็จคุณก็กลับไปได้แล้ว”ณดาไม่อยากตอบไม่อยากให้เขารับรู้ว่าคนในรูปเป็นใครเธออยากให้เขาไปให้พ้นๆหน้าเธอให้เร็วที่สุดโฮมสเตย์16.00 น.“อ้าวคุณคิณกลับมาแล้วเหรอคะนิดเป็นยังไงบ้างคะลำบากคุณคิณแย่เลย”นิชาเห็นอคิณกลับมาก็รีบเดินไปต้อนรับเพราะเธอค่อนข้างเกรงใจเขาที่เป็นแขกแทนที่คนที่นี่จะคอยดูแลเขากลับต้องมาคอยดูแลเพื่อนเธอเสียอย่างนั้นพร้อมถามถึงอาการของเพื่อนเธอว่าเป็นอะไรมากหรือเปล่า“เธอมีอาการเพลียๆนิดหน่อยครับ”อคิณไม่รู้จะตอบอาการของหญิงสาวยังไงดีเอาจากที่เขาเห็นก่อนกลับก็แล้วกัน“น้านิขาสวัสดีค่ะ...”นีน่าที่เดินมาพร้อมกับหนามเตยเพราะหนามเตยพึ่งจะไปรับกลับจากโรงเรียนเมื่อมาถึงก็รีบสวัสดีนิชาเช่นเดิมที่เคยทำอยู่ทุกวัน“อ้าวนีน่ามาแล้วเหรอคะ..สวัสดีคุณลุงสิคะ”นิชาเข้าไปกอดหลานสาวพร้อมให้เธอนั้นยกมือสวัสดีชายหนุ่มดวงตาของสาวน้อยทำเอาอคิณยืนนิ่งจ้องเด็กหญิงอย่างไม่วางสายตา“สวัสดีค่ะคุณลุง...ค

21.30 น.แกร๊ก..กุก..กัก“เสียงอะไร”ณดารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงกุกกักภายในห้องของเธอจึงเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียง“คุณคิณ..อื้อออ”ณดาเบิกตาโพรงเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเธอเป็นใครหนำซ้ำยังโดนเขาใช้มือหนาปิดปากลากออกไปจากเตียงอีกต่างหากเธอไม่คิดว่าเขาจะกล้ามาหาเธอถึงที่นี่ในเวลานี้จึงไม่ได้เตรียมตัวหาอะไรป้องกันเอาไว้ก่อน“บอกผมมาเดี๋ยวนี้ว่านีน่าเป็นลูกใคร??”อคิณเค้นถามหญิงสาวอย่างตรงไปตรงมากับสิ่งที่เขาต้องการรู้“ออกไปจากบ้านเดี๋ยวนี้นะ”ณดาไม่อยากจะคิดว่าสิ่งที่เธอกลัวมันจะเกิดขึ้นเธอไม่อยากให้เขาสงสัยอะไรมากไปกว่านี้จึงรีบไล่เขากลับไปให้เร็วที่สุด“ไม่ตอบก็ได้...ถ้าวันนึงสิ่งที่ผมคิดมันเป็นเรื่องจริงผมจะมาทวงสิทธิ์ของผม”อคิณยังไม่ยอมแพ้ยิ่งหญิงสาวมีอาการตื่นกลัวเช่นนี้เขายิ่งมั่นใจว่าเรื่องที่เขาสงสัยมันจะเป็นเรื่องจริง“ความจริงอะไร”ในใจณดาตอนนี้ไม่ดีเอาเสียเลย“ความจริงที่นีน่าเป็นลูกของผมน่ะสิ...”อคิณพ่นคำพูดที่ทำให้เธอนั้นกลัวเขาเข้าไปอีก“อื้มม”ชายหนุ่มก้มลงบดจูบหญิงสาวด้วยความสะใจครู่หนึ่งจึงปล่อยเธอจากพันธนาการของเขา“ผมไปก่อนแล้วพรุ่งนี้เจอกันนะครับ...”ว