วันต่อมา
“คุณจะกลับวันไหนเหรอคะ”
ณดาอยากถามวันที่ชายหนุ่มจะกลับให้แน่นอนหากเขาอยู่ไม่นานเธอจะได้ทำใจไว้เลยว่านีน่าต้องหงอยอีกแน่
“ยังหรอก..ช่วงนี้ผมว่างงานที่บริษัทก็มีธาวินมาช่วยแล้วด้วย..ผมอยากมีเวลาดูแลลูก..กับคุณ”
อคิณยังไม่มีกำหนดกลับเพราะเขากะลายาวเลยเพราะมีเพื่อนของเขาเข้ามาช่วยงานแล้วแถมยังมาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหม่อีกด้วยงานนี้เขาเลยไม่ต้องห่วงที่บริษัทมากมายนักเลยมีเวลาอยู่กับหญิงสาวและลูกอย่างเต็มที่
“เอ่อ...วันนี้คุณจะทานอะไรคะนิดจะได้เตรียมให้”
“ไม่ต้องหรอกวันนี้ผมจะลงมือเข้าครัวเองคุณจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”
อคิณตั้งใจไว้แล้วว่าเขามาอยู่ที่นี่เพื่อจะดูแลลูกกับยิงสาวเรื่องอาหารเขาก็ศึกษามาพอตัวเหมือนกันในการทำอาหารที่มีประโยชน์ให้กับนีน่าและหญิงสาวที่กำลังตั้งครรภ์ลูกของเขาอยู่
“คะ..คุณจะทำกับข้าวเอง”
ณดามีสีหน้าแปลกใจที่จู่ๆชายหนุ่มอยากจะลงมือทำกับข้าวเอง
“อืมม...ผมอ่านหนังสือเกี่ยวกับอาหารมาหลายอย่างเลยมีทั้งอาหารบำรุงคนท้องด้วยต่อไปนี้ผมจะทำให้คุณทานเอง”
อคิณมั่นใจอย่างมากว่าเขาจะทำมันออกมาได้อย่างดีเพราะเขาอ่านมาจนจำได้หมดทุกวิธีการ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
เคร้งๆๆ..เพล้ง
“ไหวไหมคะ...”
ณดาต้องเดินเข้ามาดูในครัวเพราะได้ยินเสียงดังเอะอะไปถึงหน้าบ้านที่เธอกำลังนั่งเล่นกับนีน่าอยู่เมื่อเห็นสภาพคนที่อยู่ในห้องครัวและข้าวของกระจัดกระจายเธอก็มีสีหน้ากังวลเล็กน้อยว่าเขาจะทำอาหารได้ตามอย่างที่พูดหรือเปล่ากลัวครัวของเธอจะเละเสียก่อนน่ะสิ
“เอ่อ..ของพวกนี้เดี๋ยวผมซื้อให้ใหม่นะ...ผมโอเคคุณไม่ต้องห่วงไปรอทานเถอะ”
อคิณก็ยังมั่นใจว่าเขาจะทำได้อยู่ดีส่วนข้าวของเครื่องใช้ที่มันเสียหายเดี๋ยวเขาจะซื้อใหม่ให้หญิงสาวเองตอนนี้เขาขอตั้งสมาธิในการทำอาหารเย็นครั้งนี้ก่อน
30นาทีต่อมา
“เรียบร้อยแล้วครับอาหารเย็นวันนี้”
อคิณวางจานอาหารสองจานอย่างบรรจงบนโต๊ะอาหารที่มีทั้งนีน่าและณดานั่งรอทานอยู่
“ไข่เจียวกับผักต้มเหรอคะ??”
ณดามองอาหารในจานแล้วมันช่างไม่คุ้มค่ากับเลวลาที่เขาเข้าครัวเอาเสียเลยอาหารแค่นี้เธอทำเองไม่กี่นาทีก็เสร็จ
“คุณพ่อเข้าไปตั้งนานได้มาแค่นี้เหรอคะ”
เด็กหญิงมองจานอาหารแล้วแหงนไปมองหน้าคนเป็นพ่ออย่างสงสัยที่วันนี้เธอจะได้ทานอาหารเย็นเป็นไข่เจียวกับผักต้มจริงๆหรือ
“อะ..ฮ่าๆๆ”
อคิณหันหน้าไปมองณดาแล้วก็อดขำตัวเขาเองไม่ได้ขนาดของเขตัวเขาเองายังดูผิดหวังจากการลงมือทำอาหารเย็นครั้งนี้เองเลยนับประสาอะไรกับคนอื่น
“ฮ่าๆๆ”
ณดาเองก็อดขำในสิ่งที่ชายหนุ่มทำไม่ได้แล้วก็แอบตลกนีน่าที่ทำท่าผิดหวังในอาหารมื้อนี้อีกด้วย
ในที่สุดแล้วณดาเองก็ต้องเป็นคนลงมือทำอาหารเย็นใหม่อยู่ดีโดยมีชายหนุ่มเป็นลูกมือไม่อย่างนั้นนีน่าคงไม่ยอมทานข้าวเย็นเป็นแน่
1 เดือนต่อมา
อคิณคอยดูแลหญิงสาวและลูกตามคำที่เขาเคยได้บอกกับหญิงสาวเอาไว้อย่างไม่มีขาดตกบกพร่องเรื่องอาหารการกินเธอก็เรียนรู้วิธีการทำที่ถูกต้องจากณดาจนตอนนี้เขาชำนาญแล้วอีกอย่างตอนนี้ณดาก็ท้องโตขึ้นเรื่อยๆตอนนี้ก็เกือบสี่เดือนแล้วงานบ้านทุกอย่างอคิณแทบจะเป็นคนทำเองทั้งหมดหากณดาไม่ห้ามเอาไว้
“อาหารเช้ามาแล้วครับ”
“น่าทานมากเลยค่ะ”
เด็กหญิงเห็นถ้วยข้าวต้มกุ้งที่มีกุ้งตัวโตอยู่ในถ้วยก็ปรบมือดีใจที่วันนี้เธอจะได้ทานข้าวต้มกุ้งแสนอร่อยฝีมือของพ่อเธออีกแล้ว
“พ่อทำสุดฝีมือเลยนะคะ”
อคิณดีใจที่พักหลังมานี้นีน่าชอบอาหารที่เขาทำอย่างมากไม่ว่าเขาจะทำอะไรลูกสาวของเขาก็ท่านได้หมดนี่แหละคือกำลังใจของเขาที่ทำให้เขาอยากลุกขึ้นมาทำอาหารให้คนในบ้านทาน
“รีบทานเถอะค่ะนีน่าเดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะคะ”
“ค่ะ”
ณดาต้องบอกให้นีน่ารีบทานเพราะว่าตอนนี้มันจะสายแล้วอีกอย่างเธอเองก็ต้องไปที่โรงพยาบาลเพราะหมอนัดตรวจครรภ์อีกด้วย
2ชั่วโมงต่อมา
โรงพยาบาล
“ดูแลตัวเองดีๆทานอาหารที่มีประโยชน์ว่างๆเดี๋ยวพี่จะเข้าไปเยี่ยม”
หมอกฤษเดินออกมาส่งหญิงสาวหลังจากที่ตรวจเธอเสร็จหมอหนุ่มรู้จักกับณดาผ่านทางนิชาตั้งแต่เรียนอยู่เมืองนอกแล้วตอนนี้เขาก็กลับมาทำงานที่ไทยพึ่งจะย้ายมาที่เชียงรายได้ไม่นานนี่เอง
“ค่ะพี่หมอ...นิดกลับก่อนนะคะ”
ณดาเอ่ยลาหมอหนุ่มพร้อมเดินกลับไปที่รถอย่างรวดเร็วเพราะรู้ว่าชายหนุ่มรอเธออยู่เธอไม่อยากให้เขาต้องมานั่งรอเธอนานๆ
“รู้จักกับหมอคนนั้นด้วยเหรอดูพูดคุยกันสนิทสนมดีนะ”
เหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาเขาตั้งแต่ทั้งสองเดินออกมาแล้วท่าทีที่หญิงสาวดูสนิทสนมกับคนอื่นมันช่างทำให้วันนี้เป็นวันที่ไม่แจ่มใสกับเขาจริงๆ
“ค่ะ..พี่หมอกฤษเป็นรุ่นพี่ที่นิชารู้จักเราก็เลยรู้จักกันน่ะค่ะ”
“...อ๋อ...”
ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจพร้อมขับรถออกจากโรงพยาบาลด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์เท่าไรทำเอาณดาเองก็รู้สึกงงอยู่เหมือนกันเมื่อตอนมาเขายังอารมณ์ดีๆอยู่เลยจะว่าอากาศร้อนวันนี้ก็ไม่ร้อนเท่าไรเธอได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจคิดว่าชายหนุ่มคงจะหายเป็นปกติเองโดยที่ไม่ต้องถาม
บ้านณดาบ่ายของวันตั้งแต่กลับมาอคิณก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จางานบ้านมีอะไรทำเขาก็ทำไปเรื่อยๆไม่หาเรื่องพูดคุยกับหญิงสาวเหมือนเช่นทุกวันแต่ณดาเองก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะไม่รู้ว่าชายหนุ่มเป็นอะไรจะว่าโกรธเธอหรือเธอเองก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้โกรธเสียหน่อยหญิงสาวจึงต้องปล่อยให้เขาเป็นอย่างนั้นไปโดยที่ไม่ได้มีท่าทีสนใจอะไรเขามากนักคิดแบบเดิมว่าเดี๋ยวเขาก็คงจะหายเองRrrrrrrrRrrrrrrr“ว่าไงวิน โอเค ขอบคุณมากที่บอก”ระหว่างที่อคิณกำลังงานบ้านอยู่เพลินๆก็มีสายของาวินเข้ามาข่าวที่เขาได้รับเป็นข่าวไม่ค่อยดีสักเท่าไรเกี่ยวกับเคลวินเขาหลุดจากคดีเพราะมีบางคนช่วยเอาไว้แต่ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเป็นใครธาวินเลยเตือนให้เขาระวังตัวเอาไว้19.00 น.ปังงงง“ว้ายย”หนามเตยขับรถกำลังจะกลับบ้านของเธออยู่ดีๆจู่ๆก็ได้ยินเสียงปืนขึ้นดีที่เธอไม่เสียสติจนทำให้รถเสียหลักลงไปข้างทาง“จอดๆ..”เตชินที่กำลังวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนเขาจำได้ว่ารถที่กำลังขับมาคือรถของหนามเตยเพราะเขาเป็นคนออกค่าซ่อมทั้งหมดจึงรีบวิ่งมาขวางหน้าและตะโกนบอกให้หญิงสาวจอดรถอย่างรวดเร็ว“รีบขึ้นมา”หนามเตยรู้ว่าชายหนุ่มคงจะมีเรื่องมาเธอจะไม่ช่วยก็จะดูใจดำผิดมน
“อะไรนะคะ”ณดาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเธอไปมีชื่อเป็นหุ้นใหญ่ของบริษัทตั้งแต่เมื่อไรทำไมเธอจึงไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน“ไว้ผมจะอธิบายทีหลังเราไปกันก่อน”อคิณยังไม่มีเวลาอธิบายตอนนี้เขาต้องรีบช่วยหญิงสาวเก็บของแล้วกลับไปพร้อมธาวินให้เร็วที่สุด“ทำตามที่คิณบอกเถอะครับคุณนิดเพื่อความปลอดภัยของทุกๆคน”ธาวินมาที่นี่เพราะเป็นห่วงทุกคนเขาพูดช่วยอคิณอีกแรงเพราะตอนนี้ทุกคนจะชักช้าไม่ได้เมื่อคนของเคลวินอยู่ที่นี่แล้วอันตรายที่คาดไม่ถึงอาจเกิดได้ทุกช่วงเวลาเพราะเขารู้มาว่าเคลวินจะกำจัดทุกคนที่ไม่เป็นพวกเดียวกับเขาและคนที่เขาจะจัดการคนแรกคือคนที่ถือหุ้นใหญ่ของบริษัทเพราะถ้าหากว่าเขาไม่ได้เป็นเจ้าของบริษัทนี้ใครที่อยู่ก็อย่าหวังว่าจะได้มีความสุขเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ธาวินรู้มาจากการที่เขาให้คนตามเคลวินทุกฝีก้าวตั้งแต่เขาออกมาจากคุกปังงง“อ้าสสส..”อคิณล้มลงกับพื้นเมื่อจู่ๆเขาโดนยิงที่แขนจากทางไหนก็ยังจับทางไม่ได้แต่“ว้ายยย..”ณดารีบก้มตัวลงดูอคิณทันที ตอนนี้เธอมือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูเมื่อเห็นชายหนุ่มเลือดนองกับพื้น“คุณแม่”นีน่าโผเข้าไปกอดคนเป็นแม่เพราะเธอกลัวเสียงปืนเมื่อครู่สุดขีด“ทุกคนหาที่หลบก่อน
21.00 น.“ขอบคุณนะ”“คุณขอบคุณฉันหลายรอบแล้วนะคะ”“..ผมไม่ได้ขอให้คุณลืมเรื่องที่ผ่านมาแต่แค่ขอให้คุณอยู่กับปัจจุบันกับผม..ผมจะทำให้ครอบครัวเรามีแต่ความสุขผมสัญญา”อคิณสวมกอดหญิงสาวเอ่ยกระซิบข้างหูของเธอแผ่วเบาและบรรจงจูบไปที่ไรผมของหญิงสาวด้วยความรักชายหนุ่มจูบไล่มาที่แก้มของหญิงสาวจนถึงริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ“เอ่อ..คุณคิ..อื้มม..”ณดาเริ่มใจสั่นเล็กน้อยสัมผัสที่อ่อนโยนของเขาทำให้เธอแทบหายใจไม่เป็นจังหวะแล้วก็ต้องกลั้นหายใจเมื่อจู่ๆชายหนุ่มก็บดริมฝีปากหนาของเขาส่งลิ้นร้ายมาฉกความหวานจากปากของเธออย่างไม่ได้ตั้งตัวรสจูบที่นุ่มนวลสลับกับรุนแรงเล็กน้อยทำเอาหญิงสาวถึงกับตัวโอนอ่อนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวและตอนนี้เธอก็เริ่มที่จะขาดอากาศหายใจ“...เฮ่ออ...”ณดารีบสูดอากาศเข้าปอดอย่างรวดเร็วเมื่อชายหนุ่มปล่อยให้เธอเป็นอิสระ“พักผ่อนเถอะผมไม่กวนคุณแล้ว”“....”อคิณไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของหญิงสาวมากมายนักแค่ได้ลิ้มรสความหวานจากปากของเธอก็พอแล้วชายหนุ่มรวบกอดหญิงสาวเอาไว้ หลวมๆไม่ให้เธออึดอัดมากนักเพราะท้องเธอก็เริ่มโตขึ้นเยอะแล้วอาทิตย์ต่อมา“อืมม..ไปไหนกันหมดนะ”ณดาตื่นมาในช่วงสายของวันช่วงน
“ในท้องยัยนิสองเดือนกว่าแล้ว”หนามเตยเห็นนิชาเอาแต่ก้มหน้านิ่งเงียบเธอเลยบอกข่าวนี้กับณดาแทนเสียเลยเมื่อครู่เธออุตส่าห์เกริ่นให้แล้วคิดว่านิชาจะบอกเองเสียอีกแต่ดูท่าน่าจะอาย“หา...ตอนไหนเนี่ยยย”ณดาถึงกับฉีกยิ้มกว้างเรื่องท้องเธอไม่ค่อยตกใจเท่าไรแต่ไม่รู้ว่าเพื่อนเธอไปญาติดีกับธีรธรตั้งแต่ตอนไหนพร้อมแอบส่งยิ้มชื่นชมหธีรธรเล็กน้อยที่มนที่สุดก็ปราบเพื่อนเธอได้“ถามอะไรแบบนี้เล่า”นิชารู้ว่าณดาพูดหมายถึงอะไรเธอก็ไม่อยากจะพูดเหมือนกันว่าตอนนั้นเธอดันดื่มหนักไปหน่อย“ฮ่าๆๆ”ทั้งณดาและหนามเตยต่างก็หัวเราะให้กับอาการเขินของเพื่อนเธอทั้งดีใจกับนิชาด้วยที่จะมีครอบครัวสมบูรณ์เสียที“ฉันไปก่อนนพวกแก”หลังจากหัวเราะได้ไม่นานณดาก็เกิดอาการน้ำตาคลอดเพราะคิดว่าไม่รู้จะได้มาหัวเราะกับเพื่อนเธอแบบนี้อีกเมื่อไร“ร้องทำไมเล่า...เดี่ยวก็เจอกันน่า”หนามเตยและนิชารีบสวมกอดณดาก่อนที่พวกเธอจะร้องตามเพื่อนเธอไปอีกคนก่อนไปเธออยากให้มีแต่รอยยิ้มมากกว่าน้ำตา“สาวๆนี่คงคิดถึงกันน่าดูนะครับ”ธีรธรมองสามสาวก็รู้ว่าทั้งสามคงจะรักกันมากๆ“ดีใจด้วยนะครับพ่อเลี้ยง..”อคิณพยักหน้าเขาแอบสงสารณดาเหมือนกันที่ต้องจากที่นี่ไ
“เคท”“พี่คริส”เมื่อหญิงสาวกำลังจะเดินหน้าเข้าห้องนอนของเธอก็ต้องหันหลังกลับเพราะได้ยินเสียงของคนที่เธอนั่งรอกลับมาทำให้ตอนนี้เธอใจชื้นขึ้นมาทันที“โทษทีนะที่พี่กลับดึกไปหน่อย..พอดีงานยุ่งๆน่ะ”วันนี้งานของเขาค่อนข้างยุ่งไม่รู้สึกผิดนิดหน่อยที่ไม่ได้โทรบอกเธอก่อนตอนนี้เธอยังไม่นอนคิดว่าเธอคงต้องรอเขาอยู่เป็นแน่“ค่ะ..พี่คริสทานอะไรมาหรือยังคะ”“พี่ทานมาแล้วหละ..เคทล่ะทานหรือยัง”เขาหวังว่าเธอคงจะทานข้าวเย็นก่อนที่เขาจะกลับมาไม่อย่างนั้นเขาคงจะต้องรู้สึกผิดไปมากกว่านี้แน่“เอ่อ...ทานเรียบร้อยแล้วค่ะ..ขอตัวนะคะ”เคทเธอรีนเห็นชายหนุ่มกลับมาเหนื่อยแล้วไม่อยากให้เขาไม่สบายใจเรื่องเธออีกจึงไม่ได้บอกเรื่องจริงไปพร้อมขอตัวเขาเข้าห้องทันทีเมื่อเห็นเขากลับมาเธอก็โอเคแล้ว“อืม..ฝันดีนะ”เช้าวันต่อมา“อ้าว..เคทจะไปไหนแต่เช้า”วันนี้เป็นวันหยุดของคริสโตเฟอร์เขากำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ในช่วงเช้าพลันเห็นหญิงสาวแต่งตัวถือกระเป๋าก็ต้องถามว่าเธอจะไปไหน“เคทจะไปสมัครงานค่ะ...ไม่อยากอยู่รบกวนพี่คริสนาน”เคทเธอรีนคิดเอาไว้แล้วว่าเธอจะหาสมัครงานแล้วก็มีบางที่ที่เธอยื่นสมัครเอาไว้โทรนัดสัมภาษณ์พอดีเธอคิดว่าเมื
“คุณอย่าทำแบบนี้ได้ข่าวว่าคุณกำลังจะแต่งงานไม่ใช่เหรอ” คริสโตเฟอร์พยายามถอยห่างจากตัวของพริมาที่กำลังทำรุ่มร่ามกับเขาอยู่แต่ดูท่ามือของเธอจะเหนียวน่าดูเล่นเกาะเขาไม่ปล่อยขนาดนั้น“พรีมยกเลิกงานแต่งไปแล้วพรีมลืมคุณไม่ได้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ”พริมมาพยายามพูดให้เธอนั้นมีโอกาสที่จะกลับมาคบหากับเขาอีกที่งานแต่งของเธอถูกยกเลิกก็เพราะความไม่พอของตัวเธอเองที่มีคู่หมั้นอยู่แล้วก็ยังเที่ยวไปกับผู้ชาบอื่นไม่ซ้ำหน้า“พี่คริสคะ”เคทเธอรีนเดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มหมายจะบอกข่าวดีกับเขาให้ได้ยินแต่ภาพตรงหน้าคือชายหนุ่มกำลังนัวเนียกับผู้หญิงอีกคนใบหน้าที่ยิ้มแย้มอยู่ปรับเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงโดยทันควัน“เคท”คริสโตเฟอร์ไม่อยากจะเชื่อว่าอะไรมันจะเหมาะเจาะที่หญิงสาวกลับมาเวลานี้เวลาที่เขาไม่อยากให้เธอเห็นภาพแบบนี้แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว“เอ่อ..”เคทเธอรีนรีบเดินเข้าห้องของเธอทันทีเพราะเธอคิดว่าเธอคงจะมาขัดจังหวะความสุขของเขาแต่ใครจะรู้ว่าภาพเมื่อครู่ทำลายความสุขของเธอตอนนี้ไปเกือบหมด“เคท..เคท..คุณกลับไปได้แล้วแล้วก็เลิกพูดแบบนี้ได้แล้วเราจบกันไปนานแล้ว”คริสโตเฟอร์จำต้องเสียมรยาทลากหญิงสาว
ทางด้านคริสโตเฟอร์“นี่ครับคุณผู้หญิง”เคทเธอรีนกำลังนั่งรออาหารอยู่ดีๆก้มีพนักงานถือช่อกุหลาบช่อโตมาให้เธอ“เอ่อ...ของฉันเหรอคะ”หญิงสาวรับมาอย่างเงอะๆงะๆ“ครับ”“พี่คริส”เมื่อ่เปิดอ่านการ์ดก็รู้ทันทีว่าเป็นของใคร“พี่ให้เป็นของขวัญยินดีที่เคทได้งาน”“ขอบคุณนะคะ”หญิงสาวอมยิ้มเล็กน้อยแอบคิดว่าหากเขาให้เธอเนื่องในโอกาสอื่นก็คงจะดี3 วันต่อมาโรงแรมXXXXวันนี้เป็นวันทำงานวันที่สองของเคทเธอรีนเธอสามารถเข้ากับเพื่อนร่วมงานทุกคนได้ดีและวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอต้องลุยงานข้างนอกกับนุจรีเพราะเธอต้องมาคุยงานกับเจ้าของโรงแรมดังที่จะจ้างให้พวกเธอจัดงานในเดือนหน้า“งานแรกตื่นเต้นไหม”เมื่อมาถึงหน้าโรงแรมนุจรีแอบเห็นเคทเธอรีนประหม่าเล็กน้อยจึงถามด้วยความที่เคยเป็นมาก่อน“ตื่นเต้นค่ะ”เคทเธอรีนพยักหน้าหงึกหงักทำไมเธอจะไม่ตื่นเต้นมันเป็นงานแรกของเธอนี่นา“สูดหายใจเข้าลึกๆ...ไปลุยกันเลย”นุจรีพยายามให้หญิงสาวเรียกพลังมาให้มากที่สุดเพราะเหตุการณ์ต่อไปจะต้องเข้าไปคุยกับลูกค้าแล้ว5นาทีต่อมา“คุณวิชิตออยู่ข้างในแล้วค่ะคุณนุจรี”“ค่ะ”สองสาวขึ้นลิฟท์มาที่ชั้นบนสุดของโรงแรมเมื่อมาถึงก็มีพนักงานสาวซึ่งน่
“แค่นี้ใช่ไหมคะที่คุณจะพูด”คำบางคำมันทำให้เคทเธอรีนแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวจึงรีบพูดตัดบทอีกฝ่ายแล้ว“..........”พริมมาพยักหน้าอย่างพอใจ“.........”เมื่อพริมมาไม่ได้ถามอะไรเธอต่อเคทเธอรีนจึงรีบลุกแล้วเดินออกไปจากห้องนี้ทันที“มาแล้วเหรอ...ไปกลับกันเถอะ”“ค่ะ...”“มีอะไรหรือเปล่า”“เปล่าค่ะพี่นุช..แค่คุณพรีมอยากให้งานออกมาดีแค่นั้นค่ะ”“..........”นุจรีเห็นสีหน้าของเคทเธอรีนเธอเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะเป็นเรื่องแค่นั้นแต่แค่ไม่อยากถามอะไรต่อเท่านั้นเองแอบคิดในใจว่าสองคนนี้อาจจะมีปัญหาอะไรกันมาก่อนเป็นแน่เย็นของวันเพนท์เฮ้าส์“เคทเป็นอะไรหรือเปล่าเห็นซึมๆตั้งแต่กลับมาแล้วที่ทำงานมีปัญหาเหรอ”คริสโตเฟอร์เห็นหญิงสาวหน้าไม่สบอารมณ์ตั้งแต่ลับมาแล้วเมื่อนั่งทานข้าวเย็นด้วยกันจึงถือโอกาสนี้ถามเธอเสียเลยเพราะเธอเป็นแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เขาไม่สบายใจไปด้วย“เอ่อ...ไม่มีค่ะ..แค่เคทเหนื่อยๆ”เคทเธอรีนเลี่ยงที่จะพูดตอบเรื่องในใจที่ทำให้เธอมีอาการเป็นแบบนี้“งั้นทานเยอะๆเลยนะ”หากเป็นแค่เหนื่อยเขาก็ไม่ค่อยกังวลเขาพยายามตักอาหารใส่จานเธอเยอะๆเมื่อทานแล้วจะได้หายเหนื่อย“ค่ะ”“พี่คริสคะ”“หืมม”“เ