ตอนที่44

วันต่อมา

“คุณจะกลับวันไหนเหรอคะ”

ณดาอยากถามวันที่ชายหนุ่มจะกลับให้แน่นอนหากเขาอยู่ไม่นานเธอจะได้ทำใจไว้เลยว่านีน่าต้องหงอยอีกแน่

“ยังหรอก..ช่วงนี้ผมว่างงานที่บริษัทก็มีธาวินมาช่วยแล้วด้วย..ผมอยากมีเวลาดูแลลูก..กับคุณ”

อคิณยังไม่มีกำหนดกลับเพราะเขากะลายาวเลยเพราะมีเพื่อนของเขาเข้ามาช่วยงานแล้วแถมยังมาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหม่อีกด้วยงานนี้เขาเลยไม่ต้องห่วงที่บริษัทมากมายนักเลยมีเวลาอยู่กับหญิงสาวและลูกอย่างเต็มที่

“เอ่อ...วันนี้คุณจะทานอะไรคะนิดจะได้เตรียมให้”

“ไม่ต้องหรอกวันนี้ผมจะลงมือเข้าครัวเองคุณจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”

อคิณตั้งใจไว้แล้วว่าเขามาอยู่ที่นี่เพื่อจะดูแลลูกกับยิงสาวเรื่องอาหารเขาก็ศึกษามาพอตัวเหมือนกันในการทำอาหารที่มีประโยชน์ให้กับนีน่าและหญิงสาวที่กำลังตั้งครรภ์ลูกของเขาอยู่

“คะ..คุณจะทำกับข้าวเอง”

ณดามีสีหน้าแปลกใจที่จู่ๆชายหนุ่มอยากจะลงมือทำกับข้าวเอง

“อืมม...ผมอ่านหนังสือเกี่ยวกับอาหารมาหลายอย่างเลยมีทั้งอาหารบำรุงคนท้องด้วยต่อไปนี้ผมจะทำให้คุณทานเอง”

อคิณมั่นใจอย่างมากว่าเขาจะทำมันออกมาได้อย่างดีเพราะเขาอ่านมาจนจำได้หมดทุกวิธีการ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

เคร้งๆๆ..เพล้ง

“ไหวไหมคะ...”

ณดาต้องเดินเข้ามาดูในครัวเพราะได้ยินเสียงดังเอะอะไปถึงหน้าบ้านที่เธอกำลังนั่งเล่นกับนีน่าอยู่เมื่อเห็นสภาพคนที่อยู่ในห้องครัวและข้าวของกระจัดกระจายเธอก็มีสีหน้ากังวลเล็กน้อยว่าเขาจะทำอาหารได้ตามอย่างที่พูดหรือเปล่ากลัวครัวของเธอจะเละเสียก่อนน่ะสิ

“เอ่อ..ของพวกนี้เดี๋ยวผมซื้อให้ใหม่นะ...ผมโอเคคุณไม่ต้องห่วงไปรอทานเถอะ”

อคิณก็ยังมั่นใจว่าเขาจะทำได้อยู่ดีส่วนข้าวของเครื่องใช้ที่มันเสียหายเดี๋ยวเขาจะซื้อใหม่ให้หญิงสาวเองตอนนี้เขาขอตั้งสมาธิในการทำอาหารเย็นครั้งนี้ก่อน

30นาทีต่อมา

“เรียบร้อยแล้วครับอาหารเย็นวันนี้”

อคิณวางจานอาหารสองจานอย่างบรรจงบนโต๊ะอาหารที่มีทั้งนีน่าและณดานั่งรอทานอยู่

“ไข่เจียวกับผักต้มเหรอคะ??”

ณดามองอาหารในจานแล้วมันช่างไม่คุ้มค่ากับเลวลาที่เขาเข้าครัวเอาเสียเลยอาหารแค่นี้เธอทำเองไม่กี่นาทีก็เสร็จ

“คุณพ่อเข้าไปตั้งนานได้มาแค่นี้เหรอคะ”

เด็กหญิงมองจานอาหารแล้วแหงนไปมองหน้าคนเป็นพ่ออย่างสงสัยที่วันนี้เธอจะได้ทานอาหารเย็นเป็นไข่เจียวกับผักต้มจริงๆหรือ

“อะ..ฮ่าๆๆ”

อคิณหันหน้าไปมองณดาแล้วก็อดขำตัวเขาเองไม่ได้ขนาดของเขตัวเขาเองายังดูผิดหวังจากการลงมือทำอาหารเย็นครั้งนี้เองเลยนับประสาอะไรกับคนอื่น

“ฮ่าๆๆ”

ณดาเองก็อดขำในสิ่งที่ชายหนุ่มทำไม่ได้แล้วก็แอบตลกนีน่าที่ทำท่าผิดหวังในอาหารมื้อนี้อีกด้วย

ในที่สุดแล้วณดาเองก็ต้องเป็นคนลงมือทำอาหารเย็นใหม่อยู่ดีโดยมีชายหนุ่มเป็นลูกมือไม่อย่างนั้นนีน่าคงไม่ยอมทานข้าวเย็นเป็นแน่

1 เดือนต่อมา

อคิณคอยดูแลหญิงสาวและลูกตามคำที่เขาเคยได้บอกกับหญิงสาวเอาไว้อย่างไม่มีขาดตกบกพร่องเรื่องอาหารการกินเธอก็เรียนรู้วิธีการทำที่ถูกต้องจากณดาจนตอนนี้เขาชำนาญแล้วอีกอย่างตอนนี้ณดาก็ท้องโตขึ้นเรื่อยๆตอนนี้ก็เกือบสี่เดือนแล้วงานบ้านทุกอย่างอคิณแทบจะเป็นคนทำเองทั้งหมดหากณดาไม่ห้ามเอาไว้

“อาหารเช้ามาแล้วครับ”

“น่าทานมากเลยค่ะ”

เด็กหญิงเห็นถ้วยข้าวต้มกุ้งที่มีกุ้งตัวโตอยู่ในถ้วยก็ปรบมือดีใจที่วันนี้เธอจะได้ทานข้าวต้มกุ้งแสนอร่อยฝีมือของพ่อเธออีกแล้ว

“พ่อทำสุดฝีมือเลยนะคะ”

อคิณดีใจที่พักหลังมานี้นีน่าชอบอาหารที่เขาทำอย่างมากไม่ว่าเขาจะทำอะไรลูกสาวของเขาก็ท่านได้หมดนี่แหละคือกำลังใจของเขาที่ทำให้เขาอยากลุกขึ้นมาทำอาหารให้คนในบ้านทาน

“รีบทานเถอะค่ะนีน่าเดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะคะ”

“ค่ะ”

ณดาต้องบอกให้นีน่ารีบทานเพราะว่าตอนนี้มันจะสายแล้วอีกอย่างเธอเองก็ต้องไปที่โรงพยาบาลเพราะหมอนัดตรวจครรภ์อีกด้วย

2ชั่วโมงต่อมา

โรงพยาบาล

“ดูแลตัวเองดีๆทานอาหารที่มีประโยชน์ว่างๆเดี๋ยวพี่จะเข้าไปเยี่ยม”

หมอกฤษเดินออกมาส่งหญิงสาวหลังจากที่ตรวจเธอเสร็จหมอหนุ่มรู้จักกับณดาผ่านทางนิชาตั้งแต่เรียนอยู่เมืองนอกแล้วตอนนี้เขาก็กลับมาทำงานที่ไทยพึ่งจะย้ายมาที่เชียงรายได้ไม่นานนี่เอง

“ค่ะพี่หมอ...นิดกลับก่อนนะคะ”

ณดาเอ่ยลาหมอหนุ่มพร้อมเดินกลับไปที่รถอย่างรวดเร็วเพราะรู้ว่าชายหนุ่มรอเธออยู่เธอไม่อยากให้เขาต้องมานั่งรอเธอนานๆ

“รู้จักกับหมอคนนั้นด้วยเหรอดูพูดคุยกันสนิทสนมดีนะ”

เหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาเขาตั้งแต่ทั้งสองเดินออกมาแล้วท่าทีที่หญิงสาวดูสนิทสนมกับคนอื่นมันช่างทำให้วันนี้เป็นวันที่ไม่แจ่มใสกับเขาจริงๆ

“ค่ะ..พี่หมอกฤษเป็นรุ่นพี่ที่นิชารู้จักเราก็เลยรู้จักกันน่ะค่ะ”

“...อ๋อ...”

ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจพร้อมขับรถออกจากโรงพยาบาลด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์เท่าไรทำเอาณดาเองก็รู้สึกงงอยู่เหมือนกันเมื่อตอนมาเขายังอารมณ์ดีๆอยู่เลยจะว่าอากาศร้อนวันนี้ก็ไม่ร้อนเท่าไรเธอได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจคิดว่าชายหนุ่มคงจะหายเป็นปกติเองโดยที่ไม่ต้องถาม