ตอนที่40

“ก็ผมต้องรีบจัดการวางแผนงานเพื่อที่จะเข้าไปจัดการในวันพรุ่งนี้น่ะสิ”

อคิณต้องรีบเตรียมงานทึกอย่างให้เรียบร้อยก่อนจะถึงวันพรุ่งนี้เพราะเขาอยากให้ทุกอย่างมันเสร็จสิ้นเรียบร้อยโดยเร็วจะได้มีเวลากับลูกของเขาและหญิงสาวเสียที

“เมื่อตอนกลางวันมีเวลาว่างตั้งเยอะทำไมไม่ทำล่ะคะ”

ณดาไม่เข้าใจว่าวันนี้เขาเองก็ทำตัวว่างทั้งวันทำเหมือนไม่มีงานทั้งที่มีงานกองโตขนาดนี้เพื่ออะไร

“ผมอยากให้เวลาคุณกับลูกไง”

อคิณไม่ได้รอเวลาทำงานเวลานี้แค่เขาอยากจะใช้เวลาอยู่กับหญิงสาวกับลูกตอนที่อยู่กับเขาอย่างเต็มที่แอบหงุดหงิดเหมือนกันที่ต้องมามีเรื่องด่วนกะทันหันแบบนี้

“...”

เมื่อเจอคำตอบแบบนี้ณดาเองก็ไปไม่เป็นเหมือนกันไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเห็นเวลาที่อยู่กับเธอและลูกมีค่าขนาดนี้

“คุณไปนอนเถอะเดี๋ยวผมจะรีบทำงาน”

อคิณอยากให้หญิงสาวได้ไปนอนไม่อยากให้มาสนใจอะไรเขามากมายนักเพราะจะรบกวนเวลาพักผ่อนของเธอเสียเปล่าๆ

“ค่ะ..เอ่อ..ยังไงก็อย่าหักโหมนักนะคะ”

ณดาไม่มีอะไรจะพูดนอกจากอยากให้เขาทำงานแต่พอเหมาะเพราะเธอรู้ดีว่าการโหมงานหนักในช่วงเวลาพักผ่อนมันทำให้ร่างกายพังขนาดไหนเพราะเธอก็เคยเป็นมาแล้ว

“เป็นห่วงผมด้วยเหรอ”

อคิณใจชื้นขึ้นเยอะเมื่อได้ยินสิ่งที่หญิงสาวพูดกับเขาคำถามของเขาไม่ได้ต้องการจะกวนประสาทเธอแต่เขาอยากรู้จริงๆ

“คือ..ถ้าคุณเป็นอะไรเดี๋ยวนีน่าก็ยังไม่ได้ไปเที่ยวเสียที..ฉันอยากกลับบ้านแย่แล้ว”

ณดายังไม่ยอมรับว่าตัวของเธอนั้นเป็นห่วงชายหนุ่มทั้งที่ในใจก็ห่วงตัวเขามากๆเหมือนกันแต่ปากก็โบ้ยไปเป็นประเด็นอื่น

“งั้นเหรอ...คุณไม่ต้องห่วงหรอกผมไหว”

อคิณสีหน้าเปลี่ยนทันทีเมื่อได้ฟังเหตุผลที่เธอตอบเขากลับมาทั้งยังรับปากหญิงสาวให้เธอไม่ต้องกลัวยังไงเขาก็ดูแลตัวเองอยู่แล้วพร้อมก้มหน้ามองกองเอกสารของเขาต่อเมื่อเห็นหญิงสาวเดินออกไปแล้ว

“....หืมม.....”

อคิณมองตามหลังว่าหญิงสาวไปหรือยังปรากฏว่าเธอกำลังยืนจ้องเขาอยู่ที่นอกห้องเขาจึงไม่เข้าใจว่าเธอจะมายืนมองเขาอยู่เพื่ออะไร

“เอ่อ..อืมม..”

ณดาเห็นชายหนุ่มมองมาทางเธอก็รีบผละตัวเข้าห้องนอนไปทันทีไม่อยากให้เขารู้ว่าที่เธอยังอยู่หน้าห้องเขาเมื่อครู่ก็เพราะความเป็นห่วง

เช้าวันต่อมา

“อือ..อืมม..”

ณดาตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าตรู่ตอนนี้นีน่ายังหลับอุตุอยู่ข้างเธออยู่เลยแต่ก็ไม่ยักจะเห็นชายหนุ่มอยู่ดี

“......”

เมื่อมองไปที่หมอนข้างๆลูกสาวของเธอก็เห็นโพสต์อิทแปะอยู่ข้อความว่าเขาต้องเข้าบริษัทแต่เช้าแล้วก็ได้สั่งอาหารเช้าไว้ให้พวกเธอแล้วด้วย

ณดาอมยิ้มขึ้นมาอัตโนมัติที่ชายหนุ่มนั้นดูแลพวกเธออย่างดีแต่ก็ต้องหุบยิ้มลงเพราะคิดว่าเขาคงจะทำไปเพราะต้องการที่จะเอาใจใส่นีน่ามากกว่า

บริษัทศุภวรเกียรติ

09.30 น.

“จากการที่ผู้ถือหุ้นของเราได้ถอนหุ้นออกไปทำให้บริษัทได้รับผลกระทบอย่างมากและผมก็มีวิธีแก้ปัญหาตามเอกสารที่ผมได้จัดแจงให้พวกคุณส่วนหลังจากนี้ขอให้ทุกคนเชื่อในมือของผมว่าผมจะสามารถพาบริษัทไปต่อได้อย่างไม่มีอะไรบกพร่อง...ขอให้ทุกคนเชื่อในตัวผม”

“...พวกเราเชื่อในมือคุณอยู่แล้วครับ...ส่วนเรื่องคนที่ถอนหุ้นออกพวกเราก็พอจะรู้อยู่แล้วว่าเป็นเพราะอะไรและก็ทำใจมาบ้างแล้วครับ”

“จะปัญหาอะไรก็ตามที่ผู้ถือหุ้นได้ถอนหุ้นออกไปเราจะไม่เอามาเป็นประเด็นต่อไปนี้เรามีแต่จะเดินหน้าและแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างมีศักยภาพ”

เช้านี้อคิณเรียกผู้ถือหุ้นทุกคนเข้ามาประชุมกันตั้งแต่เช้าเพื่อหารือเรื่องการแก้ปัญหาร่วมกันและขอให้ทุกคนเชื่อมั่นในมือเขาว่าจะพาทุกคนผ่านวิกฤตินี้ไปได้ด้วยแบบแผนงานใหม่ที่เขาคิดมาดีแล้ว

เมื่อทุกคนได้เห็นแผนงานต่างก็เห็นดีด้วยกับชายหนุ่มและเชื่อในฝีมือการทำงานของอคิณกันทุกคนพวกเขารู้มาบ้างแล้วว่ามันจะเกิดปัญหานี้หลังจากที่เคลวินได้ถูกดำเนินคดีไปแต่ทุกคนก็ไม่กลัวเพราะรู้ว่าอคิณสามารถเป็นหัวเรื่อใหญ่นำพาพวกเขาผ่านปัญหานี้ไปได้

บ้านอคิณ

“คุณแม่ขาเมื่อไรคุณพ่อจะกลับมาคะ”

เด็กหญิงตื่นมาก็ถามหาคนเป็นพ่อตั้งแต่เช้าเพราะไม่เห็นว่าพ่อของเธอนอนอยู่ข้างๆเมื่อได้รับคำอธิบายจากคนเป็นแม่ก็ดูท่าทางจะเข้าใจแต่เมื่อเวลาผ่านไปได้ครู่ใหญ่ก็หันกลับมาถามวนแล้ววนเล่าว่าเมื่อไรพ่อของเธอจะกลับมาจากทำงาน

“คุณพ่อยังไปไม่ถึงครึ่งวันเลยนะคะ”

ณดาต้องนั่งคอยตอบคำถามลูกสาวของเธอทั้งวันจนเธอแอบน้อยใจแล้วว่าลูกของเธอชักจะเริ่มติดชายหนุ่มมากกว่าเธอเสียแล้ว

17.30 น.

“คุณพ่อขา”

ฟอดดดด

อคิณเสร็จงานก็รีบกลับบ้านทันทีเมื่อมาถึงบ้านยังไม่ทันได้จอดรถเสร็จนีน่าก็รีบวิ่งมารอเขาอยู่ที่หน้าบ้านเมื่อคนเป็นพ่อลงจากรถได้เด็กหญิงก็ชูแขนให้อุ้มในทันทีสองพ่อลูกกอดหอมกันปานไม่ได้เจอกันเป็นเดือนณดาที่ยืนดูอยู่ก็อดส่ายหัวในความคิดถึงของสองพ่อลูกคู่นี้ไม่ได้

“งานคุณพ่อเรียบร้อยแล้วพรุ่งนี้เราก็จะได้ไปเที่ยวกันแล้วค่ะ”

“เย่ๆๆ”

คำที่คนเป็นพ่อบอกว่าจะได้ไปเที่ยวกันเข้าหูของนีน่าเด็กหญิงก็ตาโตปรบมือดีใจยกใหญ่ที่จะได้ไปเที่ยวทะเลเสียที

“คุณพ่อหอมนีน่าแล้วหอมคุณแม่ด้วยสิคะ”

“เอ่อ..”

คำพูดของนีน่าทำให้ณดายืนตัวแข็งทื่อไม่คิดว่าลูกสาวของเธอจะพูดแบบนี้ด้วยอคิณเองก็แอบชะงักกับคำพูดของลูกสาวของเขาเช่นกันเด็กก็คือเด็กช่างน่าเอ็นดูเสียจริง

“คุณพ่อไม่คิดถึงคุณแม่เหรอคะ”

นีน่ายังคงถามคนเป็นพ่อของเธอด้วยสีหน้าสงสัย

“คิดถึงสิคะ..”

ฟอดดดด

อคิณรีบพยักหน้าตอบลูกสาวของเขาพร้อมใช้แขนอีกข้างที่ว่างอยู่รวบหญิงสาวเข้ามากอดแล้วหอมในขณะที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัวเขามีลูกสาวของเขาเป็นตัวช่วยในทุกวันแบบนี้ก็ดีเหมือนกันเมื่อกอดเธอเสร็จก็เบี่ยงสายตาไปทางนีน่าให้หญิงสาวได้รู้ว่านี่มันเป็นความต้องการของนีน่าล้วนๆเขาก็แค่ต้องทำตามเท่านั้น..