“ก็ผมต้องรีบจัดการวางแผนงานเพื่อที่จะเข้าไปจัดการในวันพรุ่งนี้น่ะสิ”
อคิณต้องรีบเตรียมงานทึกอย่างให้เรียบร้อยก่อนจะถึงวันพรุ่งนี้เพราะเขาอยากให้ทุกอย่างมันเสร็จสิ้นเรียบร้อยโดยเร็วจะได้มีเวลากับลูกของเขาและหญิงสาวเสียที
“เมื่อตอนกลางวันมีเวลาว่างตั้งเยอะทำไมไม่ทำล่ะคะ”
ณดาไม่เข้าใจว่าวันนี้เขาเองก็ทำตัวว่างทั้งวันทำเหมือนไม่มีงานทั้งที่มีงานกองโตขนาดนี้เพื่ออะไร
“ผมอยากให้เวลาคุณกับลูกไง”
อคิณไม่ได้รอเวลาทำงานเวลานี้แค่เขาอยากจะใช้เวลาอยู่กับหญิงสาวกับลูกตอนที่อยู่กับเขาอย่างเต็มที่แอบหงุดหงิดเหมือนกันที่ต้องมามีเรื่องด่วนกะทันหันแบบนี้
“...”
เมื่อเจอคำตอบแบบนี้ณดาเองก็ไปไม่เป็นเหมือนกันไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเห็นเวลาที่อยู่กับเธอและลูกมีค่าขนาดนี้
“คุณไปนอนเถอะเดี๋ยวผมจะรีบทำงาน”
อคิณอยากให้หญิงสาวได้ไปนอนไม่อยากให้มาสนใจอะไรเขามากมายนักเพราะจะรบกวนเวลาพักผ่อนของเธอเสียเปล่าๆ
“ค่ะ..เอ่อ..ยังไงก็อย่าหักโหมนักนะคะ”
ณดาไม่มีอะไรจะพูดนอกจากอยากให้เขาทำงานแต่พอเหมาะเพราะเธอรู้ดีว่าการโหมงานหนักในช่วงเวลาพักผ่อนมันทำให้ร่างกายพังขนาดไหนเพราะเธอก็เคยเป็นมาแล้ว
“เป็นห่วงผมด้วยเหรอ”
อคิณใจชื้นขึ้นเยอะเมื่อได้ยินสิ่งที่หญิงสาวพูดกับเขาคำถามของเขาไม่ได้ต้องการจะกวนประสาทเธอแต่เขาอยากรู้จริงๆ
“คือ..ถ้าคุณเป็นอะไรเดี๋ยวนีน่าก็ยังไม่ได้ไปเที่ยวเสียที..ฉันอยากกลับบ้านแย่แล้ว”
ณดายังไม่ยอมรับว่าตัวของเธอนั้นเป็นห่วงชายหนุ่มทั้งที่ในใจก็ห่วงตัวเขามากๆเหมือนกันแต่ปากก็โบ้ยไปเป็นประเด็นอื่น
“งั้นเหรอ...คุณไม่ต้องห่วงหรอกผมไหว”
อคิณสีหน้าเปลี่ยนทันทีเมื่อได้ฟังเหตุผลที่เธอตอบเขากลับมาทั้งยังรับปากหญิงสาวให้เธอไม่ต้องกลัวยังไงเขาก็ดูแลตัวเองอยู่แล้วพร้อมก้มหน้ามองกองเอกสารของเขาต่อเมื่อเห็นหญิงสาวเดินออกไปแล้ว
“....หืมม.....”
อคิณมองตามหลังว่าหญิงสาวไปหรือยังปรากฏว่าเธอกำลังยืนจ้องเขาอยู่ที่นอกห้องเขาจึงไม่เข้าใจว่าเธอจะมายืนมองเขาอยู่เพื่ออะไร
“เอ่อ..อืมม..”
ณดาเห็นชายหนุ่มมองมาทางเธอก็รีบผละตัวเข้าห้องนอนไปทันทีไม่อยากให้เขารู้ว่าที่เธอยังอยู่หน้าห้องเขาเมื่อครู่ก็เพราะความเป็นห่วง
เช้าวันต่อมา
“อือ..อืมม..”
ณดาตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าตรู่ตอนนี้นีน่ายังหลับอุตุอยู่ข้างเธออยู่เลยแต่ก็ไม่ยักจะเห็นชายหนุ่มอยู่ดี
“......”
เมื่อมองไปที่หมอนข้างๆลูกสาวของเธอก็เห็นโพสต์อิทแปะอยู่ข้อความว่าเขาต้องเข้าบริษัทแต่เช้าแล้วก็ได้สั่งอาหารเช้าไว้ให้พวกเธอแล้วด้วย
ณดาอมยิ้มขึ้นมาอัตโนมัติที่ชายหนุ่มนั้นดูแลพวกเธออย่างดีแต่ก็ต้องหุบยิ้มลงเพราะคิดว่าเขาคงจะทำไปเพราะต้องการที่จะเอาใจใส่นีน่ามากกว่า
บริษัทศุภวรเกียรติ
09.30 น.
“จากการที่ผู้ถือหุ้นของเราได้ถอนหุ้นออกไปทำให้บริษัทได้รับผลกระทบอย่างมากและผมก็มีวิธีแก้ปัญหาตามเอกสารที่ผมได้จัดแจงให้พวกคุณส่วนหลังจากนี้ขอให้ทุกคนเชื่อในมือของผมว่าผมจะสามารถพาบริษัทไปต่อได้อย่างไม่มีอะไรบกพร่อง...ขอให้ทุกคนเชื่อในตัวผม”
“...พวกเราเชื่อในมือคุณอยู่แล้วครับ...ส่วนเรื่องคนที่ถอนหุ้นออกพวกเราก็พอจะรู้อยู่แล้วว่าเป็นเพราะอะไรและก็ทำใจมาบ้างแล้วครับ”
“จะปัญหาอะไรก็ตามที่ผู้ถือหุ้นได้ถอนหุ้นออกไปเราจะไม่เอามาเป็นประเด็นต่อไปนี้เรามีแต่จะเดินหน้าและแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างมีศักยภาพ”
เช้านี้อคิณเรียกผู้ถือหุ้นทุกคนเข้ามาประชุมกันตั้งแต่เช้าเพื่อหารือเรื่องการแก้ปัญหาร่วมกันและขอให้ทุกคนเชื่อมั่นในมือเขาว่าจะพาทุกคนผ่านวิกฤตินี้ไปได้ด้วยแบบแผนงานใหม่ที่เขาคิดมาดีแล้ว
เมื่อทุกคนได้เห็นแผนงานต่างก็เห็นดีด้วยกับชายหนุ่มและเชื่อในฝีมือการทำงานของอคิณกันทุกคนพวกเขารู้มาบ้างแล้วว่ามันจะเกิดปัญหานี้หลังจากที่เคลวินได้ถูกดำเนินคดีไปแต่ทุกคนก็ไม่กลัวเพราะรู้ว่าอคิณสามารถเป็นหัวเรื่อใหญ่นำพาพวกเขาผ่านปัญหานี้ไปได้
บ้านอคิณ
“คุณแม่ขาเมื่อไรคุณพ่อจะกลับมาคะ”
เด็กหญิงตื่นมาก็ถามหาคนเป็นพ่อตั้งแต่เช้าเพราะไม่เห็นว่าพ่อของเธอนอนอยู่ข้างๆเมื่อได้รับคำอธิบายจากคนเป็นแม่ก็ดูท่าทางจะเข้าใจแต่เมื่อเวลาผ่านไปได้ครู่ใหญ่ก็หันกลับมาถามวนแล้ววนเล่าว่าเมื่อไรพ่อของเธอจะกลับมาจากทำงาน
“คุณพ่อยังไปไม่ถึงครึ่งวันเลยนะคะ”
ณดาต้องนั่งคอยตอบคำถามลูกสาวของเธอทั้งวันจนเธอแอบน้อยใจแล้วว่าลูกของเธอชักจะเริ่มติดชายหนุ่มมากกว่าเธอเสียแล้ว
17.30 น.
“คุณพ่อขา”
ฟอดดดด
อคิณเสร็จงานก็รีบกลับบ้านทันทีเมื่อมาถึงบ้านยังไม่ทันได้จอดรถเสร็จนีน่าก็รีบวิ่งมารอเขาอยู่ที่หน้าบ้านเมื่อคนเป็นพ่อลงจากรถได้เด็กหญิงก็ชูแขนให้อุ้มในทันทีสองพ่อลูกกอดหอมกันปานไม่ได้เจอกันเป็นเดือนณดาที่ยืนดูอยู่ก็อดส่ายหัวในความคิดถึงของสองพ่อลูกคู่นี้ไม่ได้
“งานคุณพ่อเรียบร้อยแล้วพรุ่งนี้เราก็จะได้ไปเที่ยวกันแล้วค่ะ”
“เย่ๆๆ”
คำที่คนเป็นพ่อบอกว่าจะได้ไปเที่ยวกันเข้าหูของนีน่าเด็กหญิงก็ตาโตปรบมือดีใจยกใหญ่ที่จะได้ไปเที่ยวทะเลเสียที
“คุณพ่อหอมนีน่าแล้วหอมคุณแม่ด้วยสิคะ”
“เอ่อ..”
คำพูดของนีน่าทำให้ณดายืนตัวแข็งทื่อไม่คิดว่าลูกสาวของเธอจะพูดแบบนี้ด้วยอคิณเองก็แอบชะงักกับคำพูดของลูกสาวของเขาเช่นกันเด็กก็คือเด็กช่างน่าเอ็นดูเสียจริง
“คุณพ่อไม่คิดถึงคุณแม่เหรอคะ”
นีน่ายังคงถามคนเป็นพ่อของเธอด้วยสีหน้าสงสัย
“คิดถึงสิคะ..”
ฟอดดดด
อคิณรีบพยักหน้าตอบลูกสาวของเขาพร้อมใช้แขนอีกข้างที่ว่างอยู่รวบหญิงสาวเข้ามากอดแล้วหอมในขณะที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัวเขามีลูกสาวของเขาเป็นตัวช่วยในทุกวันแบบนี้ก็ดีเหมือนกันเมื่อกอดเธอเสร็จก็เบี่ยงสายตาไปทางนีน่าให้หญิงสาวได้รู้ว่านี่มันเป็นความต้องการของนีน่าล้วนๆเขาก็แค่ต้องทำตามเท่านั้น..
“ไปทานข้าวเย็นกันดีกว่าค่ะ..คุณแม่สั่งอาหารมาเยอะเลยค่ะนีน่ากับคุณแม่รอคุณพ่อทั้งวันเลยนะคะ”“...หืมม...”ณดาต้องส่ายหัวให้กับคำพูดของลูกสาวเธออีกแล้วเธอไม่ได้รอเขาทั้งวันเสียหน่อยมีแค่ลูกสาวของเธอเท่านั้นที่ถามหาคนเป็นพ่อทั้งวันแถมยังเหมารวมเธอหน้าตาเฉยอีก“จริงเหรอคะ..หืม..แบบนี้พ่อก็รักก็หลงตายเลยสิคะ”อคิณอุ้มนีน่าเดินเข้ามาในบ้านเขาหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเมื่อกลับมาบ้านแล้วเจอแบบนี้คำสุดท้ายแอบพูดเสียงดังเล็กน้อยให้หญิงสาวได้ยินเผื่อจะได้เลิกทำหน้างอใส่เขาเรื่องเมื่อครู่นี้เสียหน่อยหวังว่าเธอคงจะไม่คาดโทษเขาภายหลังเรื่องที่ฉวยโอกาสหอมแก้มเธอหรอกนะ21.00 น.“คุณไม่เหนื่อยเหรอคะที่พรุ่งนี้จะพานีน่าไปเที่ยวเลย”เวลานี้ทั้งณดาและอคิณกำลังนอนหันหน้าชนกันเพียงแค่มีลูกสาวตัวกลมของพวกเขาคั่นกลางเท่านั้นณดาแอบกังวลเล็กน้อยว่าถ้าหากพรุ่งนี้ชายหนุ่มต้องเดินทางอีกคงไม่ได้พักแน่เพราะนีน่าคงจะเกาะติดอยู่กับเขาทั้งวันคราแรกเธอก็อยากให้เขาพาลูกไปเที่ยวเร็วๆเธอเองจะได้รีบกลับบ้านแต่เมื่อเห็นเขามีงานที่ให้ปวดหัวก็เห็นใจเขาอยู่เหมือนกันไม่รู้ว่าเรื่องงานที่มีปัญหาของเขามันจะแก้ไขไปได้ด้วยดีหรือยังไ
“ท้อง”อคิณถึงกับหน้าชาไม่คิดว่าจะมีเป็นเซอร์ไพรซ์ตอนนี้หัวใจของเขาทันเต้นแรงแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้วทีรู้ว่าจะได้มีลูกกับหญิงสาวอีกคนตอนนี้เขาก็มีข้ออ้างที่จะอยู่ดูแลเธอตลอดแล้วแต่ก็ไม่รู้ว่าหญิงสาวจะดีใจเหมือนกับเขาหรือเปล่าเพราะสีหน้าของเธอตอนนี้นิ่งมากจนเขาก็เดาอารมณ์ของเธอไม่ถูกเช่นกัน“หมอขอให้เธอยู่ที่นี่ดูอาการสักครึ่งชั่วโมงก็กลับได้แล้วครับ”หมอหนุ่มยังอยากให้หญิงสาวดูอาการที่นี่สักครึ่งชั่วโมงก่อนกลับหากไมเป็นอะไรแน่ๆจึงจะให้กลับได้“เอ่อ..ขอบคุณครับคุณหมอ”อคิณรีบขอบคุณหมอหนุ่มก่อนที่เขาจะเดินออกไป“คุณแม่มีน้องเหรอคะ”นีน่าหันมาถามคนเป็นพ่อเธอตาแป๋วเธอพอจะเข้าใจสิ่งที่หมอหนุ่มพูดเมื่อครู่แต่ก็ถามคนเป็นพ่อเพื่อให้แน่ใจอีกที“คุณแม่จะมีน้องให้นีน่าดีใจไหมคะ”อคิณยิ้มรับพร้อมตอบลุกสาวของเขาด้วยท่าทางดีใจเช่นกันทั้งอยากจะรู้ความรู้สึกนีน่าเหมือนกันว่าลุกสาวของเขาอยากจะเป็นพี่สาวมากแค่ไหน“ดีใจค่ะ...น้องจะเหมือนตุ๊กตานีน่าไหมคะ”เมื่อเด็กหญิงได้รับคำตอบที่แน่ชัดจากคนเป็นพ่อเธอก็มีท่าทีตื่นเต้นเธอหวังว่าน้องของเธอจะเหมือนตุ๊กตาที่เธออุ้มเล่นอยู่ที่บ้าน“ฮ่าๆๆ”อคิณหัวเราะในความไร
“อยู่กับคุณคิณน่ะ...เกาะกันเป็นปลิงเลย”ลูกสาวของเธอจะอยู่ที่ไหนได้นอกจากเกาะติดอยู่กับอคิณแจหลังจากกลับมาจาการเที่ยวอคิณก็กลับไปทำงานของตัวเองพึ่งจะกลับมาหาเธอกับลูกก่อนหน้านี้เมื่อไม่กี่วันนี้เองพอคนเป็นพ่อกลับมาลูกสาวเธอก็ลืมแม่ไปเสียเลย“แล้วแกล่ะโอเคไหมยังวิงเวียนบ่อยอยู่หรือเปล่า”หลังจากที่ณดากลับมาทุกคนก็ไดรับข่าวดีจากปากอคิณว่าณดามีลูกให้เขาอีกคนก่อนกลับไปทำงานก็ฝากฝังคนอื่นให้ดูแลณดาแทนเขาไปทั่วจนตอนนี้รู้กันหมดแล้วหนามเตยเองก็คอยดูแลณดาอยู่ตลอดเพราะเพื่อนเธอชอบเวียนหัวบ่อยเรื่องงานเธอเลยให้ณดาได้พักส่วนเธอก็หาจ้างคนมาทำแทนณดาส่วนณดาเองก็ให้อยู่บ้านแค่ช่วยดูเอกสารการเงินอะไรบ้างนิดหน่อยเท่านั้น“ไม่ค่อยแล้วล่ะ..”ณดาจะติดของเปรี้ยวไว้กับตัวตลอดเวลาเธอเป็นจนรู้อาการตัวเองตอนนี้เลยค่อนข้างควบคุมได้09.49 น.เวลานี้เป็นเวลาที่ทั้งนิชาและธีรธรได้ฤกษ์เข้าหอแล้วในห้องหอของบ่าวสาวตอนนี้ก็คุณย่าของหญิงสาวที่คอยอวยพรทั้งคู่อยู่ส่วนพวกเพื่อนๆก็ยืนเป็นกำลังใจอยู่ที่หน้าห้องหอ“แต่งงานกันแล้วย่าขอให้ทั้งคู่เข้าใจซึ่งกันและกันให้มากๆอย่าให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล...มีเหลนให้ย่าไวๆก็แล้วกัน
วันต่อมา“คุณจะกลับวันไหนเหรอคะ”ณดาอยากถามวันที่ชายหนุ่มจะกลับให้แน่นอนหากเขาอยู่ไม่นานเธอจะได้ทำใจไว้เลยว่านีน่าต้องหงอยอีกแน่“ยังหรอก..ช่วงนี้ผมว่างงานที่บริษัทก็มีธาวินมาช่วยแล้วด้วย..ผมอยากมีเวลาดูแลลูก..กับคุณ”อคิณยังไม่มีกำหนดกลับเพราะเขากะลายาวเลยเพราะมีเพื่อนของเขาเข้ามาช่วยงานแล้วแถมยังมาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหม่อีกด้วยงานนี้เขาเลยไม่ต้องห่วงที่บริษัทมากมายนักเลยมีเวลาอยู่กับหญิงสาวและลูกอย่างเต็มที่“เอ่อ...วันนี้คุณจะทานอะไรคะนิดจะได้เตรียมให้”“ไม่ต้องหรอกวันนี้ผมจะลงมือเข้าครัวเองคุณจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”อคิณตั้งใจไว้แล้วว่าเขามาอยู่ที่นี่เพื่อจะดูแลลูกกับยิงสาวเรื่องอาหารเขาก็ศึกษามาพอตัวเหมือนกันในการทำอาหารที่มีประโยชน์ให้กับนีน่าและหญิงสาวที่กำลังตั้งครรภ์ลูกของเขาอยู่“คะ..คุณจะทำกับข้าวเอง”ณดามีสีหน้าแปลกใจที่จู่ๆชายหนุ่มอยากจะลงมือทำกับข้าวเอง“อืมม...ผมอ่านหนังสือเกี่ยวกับอาหารมาหลายอย่างเลยมีทั้งอาหารบำรุงคนท้องด้วยต่อไปนี้ผมจะทำให้คุณทานเอง”อคิณมั่นใจอย่างมากว่าเขาจะทำมันออกมาได้อย่างดีเพราะเขาอ่านมาจนจำได้หมดทุกวิธีการครึ่งชั่วโมงต่อมาเคร้งๆๆ..เพล้ง“ไหวไหมคะ
บ้านณดาบ่ายของวันตั้งแต่กลับมาอคิณก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จางานบ้านมีอะไรทำเขาก็ทำไปเรื่อยๆไม่หาเรื่องพูดคุยกับหญิงสาวเหมือนเช่นทุกวันแต่ณดาเองก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะไม่รู้ว่าชายหนุ่มเป็นอะไรจะว่าโกรธเธอหรือเธอเองก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้โกรธเสียหน่อยหญิงสาวจึงต้องปล่อยให้เขาเป็นอย่างนั้นไปโดยที่ไม่ได้มีท่าทีสนใจอะไรเขามากนักคิดแบบเดิมว่าเดี๋ยวเขาก็คงจะหายเองRrrrrrrrRrrrrrrr“ว่าไงวิน โอเค ขอบคุณมากที่บอก”ระหว่างที่อคิณกำลังงานบ้านอยู่เพลินๆก็มีสายของาวินเข้ามาข่าวที่เขาได้รับเป็นข่าวไม่ค่อยดีสักเท่าไรเกี่ยวกับเคลวินเขาหลุดจากคดีเพราะมีบางคนช่วยเอาไว้แต่ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเป็นใครธาวินเลยเตือนให้เขาระวังตัวเอาไว้19.00 น.ปังงงง“ว้ายย”หนามเตยขับรถกำลังจะกลับบ้านของเธออยู่ดีๆจู่ๆก็ได้ยินเสียงปืนขึ้นดีที่เธอไม่เสียสติจนทำให้รถเสียหลักลงไปข้างทาง“จอดๆ..”เตชินที่กำลังวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนเขาจำได้ว่ารถที่กำลังขับมาคือรถของหนามเตยเพราะเขาเป็นคนออกค่าซ่อมทั้งหมดจึงรีบวิ่งมาขวางหน้าและตะโกนบอกให้หญิงสาวจอดรถอย่างรวดเร็ว“รีบขึ้นมา”หนามเตยรู้ว่าชายหนุ่มคงจะมีเรื่องมาเธอจะไม่ช่วยก็จะดูใจดำผิดมน
“อะไรนะคะ”ณดาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเธอไปมีชื่อเป็นหุ้นใหญ่ของบริษัทตั้งแต่เมื่อไรทำไมเธอจึงไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน“ไว้ผมจะอธิบายทีหลังเราไปกันก่อน”อคิณยังไม่มีเวลาอธิบายตอนนี้เขาต้องรีบช่วยหญิงสาวเก็บของแล้วกลับไปพร้อมธาวินให้เร็วที่สุด“ทำตามที่คิณบอกเถอะครับคุณนิดเพื่อความปลอดภัยของทุกๆคน”ธาวินมาที่นี่เพราะเป็นห่วงทุกคนเขาพูดช่วยอคิณอีกแรงเพราะตอนนี้ทุกคนจะชักช้าไม่ได้เมื่อคนของเคลวินอยู่ที่นี่แล้วอันตรายที่คาดไม่ถึงอาจเกิดได้ทุกช่วงเวลาเพราะเขารู้มาว่าเคลวินจะกำจัดทุกคนที่ไม่เป็นพวกเดียวกับเขาและคนที่เขาจะจัดการคนแรกคือคนที่ถือหุ้นใหญ่ของบริษัทเพราะถ้าหากว่าเขาไม่ได้เป็นเจ้าของบริษัทนี้ใครที่อยู่ก็อย่าหวังว่าจะได้มีความสุขเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ธาวินรู้มาจากการที่เขาให้คนตามเคลวินทุกฝีก้าวตั้งแต่เขาออกมาจากคุกปังงง“อ้าสสส..”อคิณล้มลงกับพื้นเมื่อจู่ๆเขาโดนยิงที่แขนจากทางไหนก็ยังจับทางไม่ได้แต่“ว้ายยย..”ณดารีบก้มตัวลงดูอคิณทันที ตอนนี้เธอมือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูเมื่อเห็นชายหนุ่มเลือดนองกับพื้น“คุณแม่”นีน่าโผเข้าไปกอดคนเป็นแม่เพราะเธอกลัวเสียงปืนเมื่อครู่สุดขีด“ทุกคนหาที่หลบก่อน
21.00 น.“ขอบคุณนะ”“คุณขอบคุณฉันหลายรอบแล้วนะคะ”“..ผมไม่ได้ขอให้คุณลืมเรื่องที่ผ่านมาแต่แค่ขอให้คุณอยู่กับปัจจุบันกับผม..ผมจะทำให้ครอบครัวเรามีแต่ความสุขผมสัญญา”อคิณสวมกอดหญิงสาวเอ่ยกระซิบข้างหูของเธอแผ่วเบาและบรรจงจูบไปที่ไรผมของหญิงสาวด้วยความรักชายหนุ่มจูบไล่มาที่แก้มของหญิงสาวจนถึงริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ“เอ่อ..คุณคิ..อื้มม..”ณดาเริ่มใจสั่นเล็กน้อยสัมผัสที่อ่อนโยนของเขาทำให้เธอแทบหายใจไม่เป็นจังหวะแล้วก็ต้องกลั้นหายใจเมื่อจู่ๆชายหนุ่มก็บดริมฝีปากหนาของเขาส่งลิ้นร้ายมาฉกความหวานจากปากของเธออย่างไม่ได้ตั้งตัวรสจูบที่นุ่มนวลสลับกับรุนแรงเล็กน้อยทำเอาหญิงสาวถึงกับตัวโอนอ่อนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวและตอนนี้เธอก็เริ่มที่จะขาดอากาศหายใจ“...เฮ่ออ...”ณดารีบสูดอากาศเข้าปอดอย่างรวดเร็วเมื่อชายหนุ่มปล่อยให้เธอเป็นอิสระ“พักผ่อนเถอะผมไม่กวนคุณแล้ว”“....”อคิณไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของหญิงสาวมากมายนักแค่ได้ลิ้มรสความหวานจากปากของเธอก็พอแล้วชายหนุ่มรวบกอดหญิงสาวเอาไว้ หลวมๆไม่ให้เธออึดอัดมากนักเพราะท้องเธอก็เริ่มโตขึ้นเยอะแล้วอาทิตย์ต่อมา“อืมม..ไปไหนกันหมดนะ”ณดาตื่นมาในช่วงสายของวันช่วงน
“ในท้องยัยนิสองเดือนกว่าแล้ว”หนามเตยเห็นนิชาเอาแต่ก้มหน้านิ่งเงียบเธอเลยบอกข่าวนี้กับณดาแทนเสียเลยเมื่อครู่เธออุตส่าห์เกริ่นให้แล้วคิดว่านิชาจะบอกเองเสียอีกแต่ดูท่าน่าจะอาย“หา...ตอนไหนเนี่ยยย”ณดาถึงกับฉีกยิ้มกว้างเรื่องท้องเธอไม่ค่อยตกใจเท่าไรแต่ไม่รู้ว่าเพื่อนเธอไปญาติดีกับธีรธรตั้งแต่ตอนไหนพร้อมแอบส่งยิ้มชื่นชมหธีรธรเล็กน้อยที่มนที่สุดก็ปราบเพื่อนเธอได้“ถามอะไรแบบนี้เล่า”นิชารู้ว่าณดาพูดหมายถึงอะไรเธอก็ไม่อยากจะพูดเหมือนกันว่าตอนนั้นเธอดันดื่มหนักไปหน่อย“ฮ่าๆๆ”ทั้งณดาและหนามเตยต่างก็หัวเราะให้กับอาการเขินของเพื่อนเธอทั้งดีใจกับนิชาด้วยที่จะมีครอบครัวสมบูรณ์เสียที“ฉันไปก่อนนพวกแก”หลังจากหัวเราะได้ไม่นานณดาก็เกิดอาการน้ำตาคลอดเพราะคิดว่าไม่รู้จะได้มาหัวเราะกับเพื่อนเธอแบบนี้อีกเมื่อไร“ร้องทำไมเล่า...เดี่ยวก็เจอกันน่า”หนามเตยและนิชารีบสวมกอดณดาก่อนที่พวกเธอจะร้องตามเพื่อนเธอไปอีกคนก่อนไปเธออยากให้มีแต่รอยยิ้มมากกว่าน้ำตา“สาวๆนี่คงคิดถึงกันน่าดูนะครับ”ธีรธรมองสามสาวก็รู้ว่าทั้งสามคงจะรักกันมากๆ“ดีใจด้วยนะครับพ่อเลี้ยง..”อคิณพยักหน้าเขาแอบสงสารณดาเหมือนกันที่ต้องจากที่นี่ไ