“นีน่าคะรดเยอะๆเลยค่ะ”
ณดาหันไปมองลูกสาวก็ปรากฏว่าตอนนี้นีน่าคงจะไม่ได้ตั้งใจรดน้ำแล้วน่าจะตั้งใจเล่นน้ำมากกว่าเพราะเล่นวิ่งรดน้ำเสียเร็วขนาดนั้นต้นไม้แต่ละต้นคงไม่ได้รับน้ำเพียงพอกันพอดี
“ค่ะคุณแม่”
เด็กหญิงหยุดวิ่งพร้อมหันมาตอบรับคนเป็นแม่ด้วยน้ำเสียงอันเจื้อยแจ้วเรียกรอยยิ้มให้กับทั้งพ่อและแม่ได้เป็นอย่างดี
“เย็นนี้คุณจะทานอะไรผมจะได้สั่งมาที่บ้าน”
อคิณไม่มีของสดติดบ้านเอาไว้หากอยากจะทานอะไรก็ต้องสั่งมาเท่านั้นในตอนนี้เพราะถ้าหากหาซื้อแล้วมาทำอาหารอีกก็คงจะไม่ทันการเพราะนี่มันก็ใกล้จะเย็นเต็มทีแล้ว
“อืม...นีน่าอยากทานอะไรคะ”
ณดายังคิดไม่ออกว่าเธออยากจะทานอะไรตอนเย็นนี้เพราะปกติเธอก็ทานเมนูเดียวกับที่ลูกของเธออยากทานเป็นประจำวันนี้ก็เลยต้องขอความเห็นจากนีน่าอีกครั้งแล้ว
“นีน่าอยากทานหมูกระทะเหมือนที่น้านิเคยทำค่ะ”
เด็กหญิงนึกอยากทานเมนูที่เคยทำทานกันที่โฮมสเตย์เสียแล้วแถมยังหันมาบอกคนเป็นแม่ด้วยสีหน้าระรื่นด้วยคงอยากจะทานจริงๆ
“หมูกระทะเหรอ”
อคิณไม่รู้ว่าลูกสาวของเขาจะรู้จักชอบเมนูนี้ด้วย
2 ชั่วโมงต่อมา
หลังจากที่รู้ว่านีน่าอยากทานอะไรอคิณก็จัดหาสั่งซื้อจากร้านหมูกระทะให้มาส่งแบบชุดใหญ่ให้ลูกสาวของเขาโดยเฉพาะตอนนี้เมื่อของทุกอย่างมาพร้อมณดาก็เริ่มจัดแจงการทำหมูกระทะครั้งนี้ให้นีน่าทันที
“เย่ๆ..คุณแม่ปิ้งหมูเลยค่ะ”
เด็กหญิงเห็นของมากองตรงหน้าเยอะแยะเต็มไปหมดก็บอกให้แม่ของเธอปิ้งหมูให้เธอโดยเร็วเพราะตอนนี้เธอหิวเสียแล้วเหตุเกิดจากวิ่งเล่นก่อนหน้านี้หนักเกินไปหน่อย
“ใจเย็นๆสิคะ”
ตอนนี้น้ำซุปกับกระทะที่วางอยู่ยังไม่ทันร้อนลูกสาวของเธอก็เร่งเสียเหลือเกินจนหญิงสาวต้องส่ายหัวเบาๆแล้วบอกให้นีน่าใจเย็นๆก่อน
“ผมช่วยนะ”
อคิณรู้ว่าแม่ลุกหมูน้อยของเขาทานเก่งเพียงใดดูท่าแล้วคงจะหิวน่าดูจึงรีบช่วยหญิงสาวหยิบจับวัตถุดิบแยกใส่จานละชามมือเป็นพัลวันอคิณรู้สึกว่าบรรยากาศแบบนี้มันช่างแปลกใหม่สำหรับเขาเหลือเกินเปลี่ยนจากการทานอาหารเย็นกันธรรมดาเป็นเหมือนกิจกรรมที่มีร่วมกันเพราะได้เสียงเรียกร้องจากลูกสาวของเขาแท้ๆเลย
“อะ...โอ้ยย...”
ด้วยความที่มัวแต่ยิ้มมองหน้าทั้งลูกของเขาและหญิงสาวเลยไม่ทันระวังมือของเขาไปเฉียดโดนกับขอบกระทะทำเอาชายหนุ่มต้องชักมือกลับไปถูอย่างรวดเร็ว
“...ระวังหน่อยสิคะ...”
ณดารีบวางมือจากทุกอย่างดึงมือของชายหนุ่มมาดูและรีบเอาน้ำแข็งถูที่มือของชายหนุ่มสีหน้าเธอตอนนี้บ่งบอกอย่างปิดไม่มิดว่าเธอเป็นห่วงเขา
“...ขอบคุณนะ...”
อคิณอมยิ้มเล็กน้อยที่หญิงวาวยังมีกะใจเป็นห่วงคนอย่างเขา
ณดาเองที่รู้ว่าเผลอตัวทำอะไรที่ไม่ควรทำออกไปก็รีบวางมือของชายหนุ่มลงหันกลับมาสนใจการย่างสิ่งที่อยู่บนกระทะให้ลูกสาวของเธอต่อตอนนี้กลิ่นหอมของหมูที่กำลังย่างช่างหอมหวนบวกกับกลิ่นน้ำซุปทำเอาเด็กหญิงนั่งกลืนน้ำลายรอกันเลยทีเดียว
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
“..ดูสิเป็นผู้หญิงจะทานอาหารเลอะแบบนี้ไม่ได้นะ...หันมานี่ค่ะเดี๋ยวพ่อเช็ดปากให้นะคะ”
ตอนนี้นีน่ากำลังทานทั้งกุ้งทั้งปูที่พึ่งย่างเสร็จแถมหมูในจานที่ณดาปิ้งเอาไว้ให้นีน่าก็ยังทานไม่หยุดอคิณเองก็คอยดูแลแกะกุ้งแกะปูให้ลูกสาวของเขาอยู่ไม่ขาดทิชชู่เปียกก็อยู่ใกล้มือตลอดเอาไว้เช็ดปากลูกสาวจอมกินจุของเขาไม่ให้เปื้อนมากจนเกินไป
ภาพทุกอย่างที่ชายหนุ่มอยู่กับนีน่าอยู่ในสายตาของณดาแทบทั้งหมดหญิงสาวมีเผลอแอบยิ้มขึ้นมาบ้างเมื่อเห็นสองพ่อลูกมีโมเม้นน่ารักๆด้วยกันแต่ก็ไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว
20.00 น.
“คุณพ่อกอดนีน่าไว้นะคะ”
“ได้เลยค่ะ”
“คุณแม่ด้วยค่ะ”
ก่อนจะนอนหลับตาลงเด็กหญิงจะต้องรู้ว่าทั้งพ่อและแม่ของเธอนั้นกำลังกอดเธอเอาไว้อยู่จึงหลับตาลงได้
22.00 น.
“อืม..”
ณดาเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนเธอเองก็จำไม่ได้เช่นกันรู้สึกตัวตื่นอีกทีก็ตอนที่เมื่อยแล้วจึงขยับตัวเธออีกฝั่งของเตียงว่างเปล่าแสดงว่าชายหนุ่มลุกออกไปแล้วเมื่อเธอมองรอบๆห้องก็ไม่มีเขาอยู่จึงแปลกใจว่าเขาไปไหนในเวลานี้
กึก..กัก
“หืมม”
ณดารู้สึกว่าเธอได้ยินเสียงอะไรที่ข้างๆห้องจึงตัดสินใจว่าเดินออกมาดูด้านนอกเธอจำได้ว่าข้างห้องของชายหนุ่มคือห้องทำงานในใจแอบคิดว่าชายหนุ่มอาจจะลุกขึ้นมาทำงานตอนนี้
หญิงสาวผลักประตูเข้าไปภายในห้องก็ค่อนข้างมืดมีเพียงแสงสว่างจากโคมไฟที่โต๊ะทำงานเท่านั้นแสดงว่าชายหนุ่มอยู่ในห้องนี้อย่างที่เธอคิดจริงๆแต่เธอกลับไม่เห็นเขานั่งอยู่ที่โต๊ะหญิงสาวก้าวเท้าช้าๆเพื่อเดินไปดูว่าไอ้กองเอกสารนั่นมันคืออะไร
“นอนไม่หลับเหรอนิด”
“ว้ายยย...อะไรของคุณเนี่ยตกใจหมด..เฮ่ออ”
ณดาสะดุ้งเฮือกเกือบจะเซล้มดีที่อคิณรับได้ทันเมื่อได้ยินเสียงชายหนุ่มพูดออกมาในขณะที่ทุกอย่างกำลังเงียบและเธอเองก็จับจ้องอยู่กับกองเอกสารนั่นด้วย
“..แต่ผมต่างหากที่ต้องตกใจ..จู่ๆคุณเล่นเดินย่องเข้ามาแบบนี้”
อคิณเองก็ตกใจในตอนแรกที่หญิงสาวเดินเข้ามาเหมือนกัน
“ลุกมาทำงานอะไรตอนนี้คะ”
ณดารีบผละตัวออกจากชายหนุ่มเล็กน้อยและแหงนหน้าถามชายหนุ่มว่าเขาทำไมต้องมาโหมงานเวลานี้
“ก็ผมต้องรีบจัดการวางแผนงานเพื่อที่จะเข้าไปจัดการในวันพรุ่งนี้น่ะสิ”อคิณต้องรีบเตรียมงานทึกอย่างให้เรียบร้อยก่อนจะถึงวันพรุ่งนี้เพราะเขาอยากให้ทุกอย่างมันเสร็จสิ้นเรียบร้อยโดยเร็วจะได้มีเวลากับลูกของเขาและหญิงสาวเสียที“เมื่อตอนกลางวันมีเวลาว่างตั้งเยอะทำไมไม่ทำล่ะคะ”ณดาไม่เข้าใจว่าวันนี้เขาเองก็ทำตัวว่างทั้งวันทำเหมือนไม่มีงานทั้งที่มีงานกองโตขนาดนี้เพื่ออะไร“ผมอยากให้เวลาคุณกับลูกไง”อคิณไม่ได้รอเวลาทำงานเวลานี้แค่เขาอยากจะใช้เวลาอยู่กับหญิงสาวกับลูกตอนที่อยู่กับเขาอย่างเต็มที่แอบหงุดหงิดเหมือนกันที่ต้องมามีเรื่องด่วนกะทันหันแบบนี้“...”เมื่อเจอคำตอบแบบนี้ณดาเองก็ไปไม่เป็นเหมือนกันไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเห็นเวลาที่อยู่กับเธอและลูกมีค่าขนาดนี้“คุณไปนอนเถอะเดี๋ยวผมจะรีบทำงาน”อคิณอยากให้หญิงสาวได้ไปนอนไม่อยากให้มาสนใจอะไรเขามากมายนักเพราะจะรบกวนเวลาพักผ่อนของเธอเสียเปล่าๆ“ค่ะ..เอ่อ..ยังไงก็อย่าหักโหมนักนะคะ”ณดาไม่มีอะไรจะพูดนอกจากอยากให้เขาทำงานแต่พอเหมาะเพราะเธอรู้ดีว่าการโหมงานหนักในช่วงเวลาพักผ่อนมันทำให้ร่างกายพังขนาดไหนเพราะเธอก็เคยเป็นมาแล้ว“เป็นห่วงผมด้วยเหรอ”อคิณใจชื้นขึ้
“ไปทานข้าวเย็นกันดีกว่าค่ะ..คุณแม่สั่งอาหารมาเยอะเลยค่ะนีน่ากับคุณแม่รอคุณพ่อทั้งวันเลยนะคะ”“...หืมม...”ณดาต้องส่ายหัวให้กับคำพูดของลูกสาวเธออีกแล้วเธอไม่ได้รอเขาทั้งวันเสียหน่อยมีแค่ลูกสาวของเธอเท่านั้นที่ถามหาคนเป็นพ่อทั้งวันแถมยังเหมารวมเธอหน้าตาเฉยอีก“จริงเหรอคะ..หืม..แบบนี้พ่อก็รักก็หลงตายเลยสิคะ”อคิณอุ้มนีน่าเดินเข้ามาในบ้านเขาหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเมื่อกลับมาบ้านแล้วเจอแบบนี้คำสุดท้ายแอบพูดเสียงดังเล็กน้อยให้หญิงสาวได้ยินเผื่อจะได้เลิกทำหน้างอใส่เขาเรื่องเมื่อครู่นี้เสียหน่อยหวังว่าเธอคงจะไม่คาดโทษเขาภายหลังเรื่องที่ฉวยโอกาสหอมแก้มเธอหรอกนะ21.00 น.“คุณไม่เหนื่อยเหรอคะที่พรุ่งนี้จะพานีน่าไปเที่ยวเลย”เวลานี้ทั้งณดาและอคิณกำลังนอนหันหน้าชนกันเพียงแค่มีลูกสาวตัวกลมของพวกเขาคั่นกลางเท่านั้นณดาแอบกังวลเล็กน้อยว่าถ้าหากพรุ่งนี้ชายหนุ่มต้องเดินทางอีกคงไม่ได้พักแน่เพราะนีน่าคงจะเกาะติดอยู่กับเขาทั้งวันคราแรกเธอก็อยากให้เขาพาลูกไปเที่ยวเร็วๆเธอเองจะได้รีบกลับบ้านแต่เมื่อเห็นเขามีงานที่ให้ปวดหัวก็เห็นใจเขาอยู่เหมือนกันไม่รู้ว่าเรื่องงานที่มีปัญหาของเขามันจะแก้ไขไปได้ด้วยดีหรือยังไ
“ท้อง”อคิณถึงกับหน้าชาไม่คิดว่าจะมีเป็นเซอร์ไพรซ์ตอนนี้หัวใจของเขาทันเต้นแรงแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้วทีรู้ว่าจะได้มีลูกกับหญิงสาวอีกคนตอนนี้เขาก็มีข้ออ้างที่จะอยู่ดูแลเธอตลอดแล้วแต่ก็ไม่รู้ว่าหญิงสาวจะดีใจเหมือนกับเขาหรือเปล่าเพราะสีหน้าของเธอตอนนี้นิ่งมากจนเขาก็เดาอารมณ์ของเธอไม่ถูกเช่นกัน“หมอขอให้เธอยู่ที่นี่ดูอาการสักครึ่งชั่วโมงก็กลับได้แล้วครับ”หมอหนุ่มยังอยากให้หญิงสาวดูอาการที่นี่สักครึ่งชั่วโมงก่อนกลับหากไมเป็นอะไรแน่ๆจึงจะให้กลับได้“เอ่อ..ขอบคุณครับคุณหมอ”อคิณรีบขอบคุณหมอหนุ่มก่อนที่เขาจะเดินออกไป“คุณแม่มีน้องเหรอคะ”นีน่าหันมาถามคนเป็นพ่อเธอตาแป๋วเธอพอจะเข้าใจสิ่งที่หมอหนุ่มพูดเมื่อครู่แต่ก็ถามคนเป็นพ่อเพื่อให้แน่ใจอีกที“คุณแม่จะมีน้องให้นีน่าดีใจไหมคะ”อคิณยิ้มรับพร้อมตอบลุกสาวของเขาด้วยท่าทางดีใจเช่นกันทั้งอยากจะรู้ความรู้สึกนีน่าเหมือนกันว่าลุกสาวของเขาอยากจะเป็นพี่สาวมากแค่ไหน“ดีใจค่ะ...น้องจะเหมือนตุ๊กตานีน่าไหมคะ”เมื่อเด็กหญิงได้รับคำตอบที่แน่ชัดจากคนเป็นพ่อเธอก็มีท่าทีตื่นเต้นเธอหวังว่าน้องของเธอจะเหมือนตุ๊กตาที่เธออุ้มเล่นอยู่ที่บ้าน“ฮ่าๆๆ”อคิณหัวเราะในความไร
“อยู่กับคุณคิณน่ะ...เกาะกันเป็นปลิงเลย”ลูกสาวของเธอจะอยู่ที่ไหนได้นอกจากเกาะติดอยู่กับอคิณแจหลังจากกลับมาจาการเที่ยวอคิณก็กลับไปทำงานของตัวเองพึ่งจะกลับมาหาเธอกับลูกก่อนหน้านี้เมื่อไม่กี่วันนี้เองพอคนเป็นพ่อกลับมาลูกสาวเธอก็ลืมแม่ไปเสียเลย“แล้วแกล่ะโอเคไหมยังวิงเวียนบ่อยอยู่หรือเปล่า”หลังจากที่ณดากลับมาทุกคนก็ไดรับข่าวดีจากปากอคิณว่าณดามีลูกให้เขาอีกคนก่อนกลับไปทำงานก็ฝากฝังคนอื่นให้ดูแลณดาแทนเขาไปทั่วจนตอนนี้รู้กันหมดแล้วหนามเตยเองก็คอยดูแลณดาอยู่ตลอดเพราะเพื่อนเธอชอบเวียนหัวบ่อยเรื่องงานเธอเลยให้ณดาได้พักส่วนเธอก็หาจ้างคนมาทำแทนณดาส่วนณดาเองก็ให้อยู่บ้านแค่ช่วยดูเอกสารการเงินอะไรบ้างนิดหน่อยเท่านั้น“ไม่ค่อยแล้วล่ะ..”ณดาจะติดของเปรี้ยวไว้กับตัวตลอดเวลาเธอเป็นจนรู้อาการตัวเองตอนนี้เลยค่อนข้างควบคุมได้09.49 น.เวลานี้เป็นเวลาที่ทั้งนิชาและธีรธรได้ฤกษ์เข้าหอแล้วในห้องหอของบ่าวสาวตอนนี้ก็คุณย่าของหญิงสาวที่คอยอวยพรทั้งคู่อยู่ส่วนพวกเพื่อนๆก็ยืนเป็นกำลังใจอยู่ที่หน้าห้องหอ“แต่งงานกันแล้วย่าขอให้ทั้งคู่เข้าใจซึ่งกันและกันให้มากๆอย่าให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล...มีเหลนให้ย่าไวๆก็แล้วกัน
วันต่อมา“คุณจะกลับวันไหนเหรอคะ”ณดาอยากถามวันที่ชายหนุ่มจะกลับให้แน่นอนหากเขาอยู่ไม่นานเธอจะได้ทำใจไว้เลยว่านีน่าต้องหงอยอีกแน่“ยังหรอก..ช่วงนี้ผมว่างงานที่บริษัทก็มีธาวินมาช่วยแล้วด้วย..ผมอยากมีเวลาดูแลลูก..กับคุณ”อคิณยังไม่มีกำหนดกลับเพราะเขากะลายาวเลยเพราะมีเพื่อนของเขาเข้ามาช่วยงานแล้วแถมยังมาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหม่อีกด้วยงานนี้เขาเลยไม่ต้องห่วงที่บริษัทมากมายนักเลยมีเวลาอยู่กับหญิงสาวและลูกอย่างเต็มที่“เอ่อ...วันนี้คุณจะทานอะไรคะนิดจะได้เตรียมให้”“ไม่ต้องหรอกวันนี้ผมจะลงมือเข้าครัวเองคุณจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”อคิณตั้งใจไว้แล้วว่าเขามาอยู่ที่นี่เพื่อจะดูแลลูกกับยิงสาวเรื่องอาหารเขาก็ศึกษามาพอตัวเหมือนกันในการทำอาหารที่มีประโยชน์ให้กับนีน่าและหญิงสาวที่กำลังตั้งครรภ์ลูกของเขาอยู่“คะ..คุณจะทำกับข้าวเอง”ณดามีสีหน้าแปลกใจที่จู่ๆชายหนุ่มอยากจะลงมือทำกับข้าวเอง“อืมม...ผมอ่านหนังสือเกี่ยวกับอาหารมาหลายอย่างเลยมีทั้งอาหารบำรุงคนท้องด้วยต่อไปนี้ผมจะทำให้คุณทานเอง”อคิณมั่นใจอย่างมากว่าเขาจะทำมันออกมาได้อย่างดีเพราะเขาอ่านมาจนจำได้หมดทุกวิธีการครึ่งชั่วโมงต่อมาเคร้งๆๆ..เพล้ง“ไหวไหมคะ
บ้านณดาบ่ายของวันตั้งแต่กลับมาอคิณก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จางานบ้านมีอะไรทำเขาก็ทำไปเรื่อยๆไม่หาเรื่องพูดคุยกับหญิงสาวเหมือนเช่นทุกวันแต่ณดาเองก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะไม่รู้ว่าชายหนุ่มเป็นอะไรจะว่าโกรธเธอหรือเธอเองก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้โกรธเสียหน่อยหญิงสาวจึงต้องปล่อยให้เขาเป็นอย่างนั้นไปโดยที่ไม่ได้มีท่าทีสนใจอะไรเขามากนักคิดแบบเดิมว่าเดี๋ยวเขาก็คงจะหายเองRrrrrrrrRrrrrrrr“ว่าไงวิน โอเค ขอบคุณมากที่บอก”ระหว่างที่อคิณกำลังงานบ้านอยู่เพลินๆก็มีสายของาวินเข้ามาข่าวที่เขาได้รับเป็นข่าวไม่ค่อยดีสักเท่าไรเกี่ยวกับเคลวินเขาหลุดจากคดีเพราะมีบางคนช่วยเอาไว้แต่ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเป็นใครธาวินเลยเตือนให้เขาระวังตัวเอาไว้19.00 น.ปังงงง“ว้ายย”หนามเตยขับรถกำลังจะกลับบ้านของเธออยู่ดีๆจู่ๆก็ได้ยินเสียงปืนขึ้นดีที่เธอไม่เสียสติจนทำให้รถเสียหลักลงไปข้างทาง“จอดๆ..”เตชินที่กำลังวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนเขาจำได้ว่ารถที่กำลังขับมาคือรถของหนามเตยเพราะเขาเป็นคนออกค่าซ่อมทั้งหมดจึงรีบวิ่งมาขวางหน้าและตะโกนบอกให้หญิงสาวจอดรถอย่างรวดเร็ว“รีบขึ้นมา”หนามเตยรู้ว่าชายหนุ่มคงจะมีเรื่องมาเธอจะไม่ช่วยก็จะดูใจดำผิดมน
“อะไรนะคะ”ณดาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเธอไปมีชื่อเป็นหุ้นใหญ่ของบริษัทตั้งแต่เมื่อไรทำไมเธอจึงไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน“ไว้ผมจะอธิบายทีหลังเราไปกันก่อน”อคิณยังไม่มีเวลาอธิบายตอนนี้เขาต้องรีบช่วยหญิงสาวเก็บของแล้วกลับไปพร้อมธาวินให้เร็วที่สุด“ทำตามที่คิณบอกเถอะครับคุณนิดเพื่อความปลอดภัยของทุกๆคน”ธาวินมาที่นี่เพราะเป็นห่วงทุกคนเขาพูดช่วยอคิณอีกแรงเพราะตอนนี้ทุกคนจะชักช้าไม่ได้เมื่อคนของเคลวินอยู่ที่นี่แล้วอันตรายที่คาดไม่ถึงอาจเกิดได้ทุกช่วงเวลาเพราะเขารู้มาว่าเคลวินจะกำจัดทุกคนที่ไม่เป็นพวกเดียวกับเขาและคนที่เขาจะจัดการคนแรกคือคนที่ถือหุ้นใหญ่ของบริษัทเพราะถ้าหากว่าเขาไม่ได้เป็นเจ้าของบริษัทนี้ใครที่อยู่ก็อย่าหวังว่าจะได้มีความสุขเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ธาวินรู้มาจากการที่เขาให้คนตามเคลวินทุกฝีก้าวตั้งแต่เขาออกมาจากคุกปังงง“อ้าสสส..”อคิณล้มลงกับพื้นเมื่อจู่ๆเขาโดนยิงที่แขนจากทางไหนก็ยังจับทางไม่ได้แต่“ว้ายยย..”ณดารีบก้มตัวลงดูอคิณทันที ตอนนี้เธอมือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูเมื่อเห็นชายหนุ่มเลือดนองกับพื้น“คุณแม่”นีน่าโผเข้าไปกอดคนเป็นแม่เพราะเธอกลัวเสียงปืนเมื่อครู่สุดขีด“ทุกคนหาที่หลบก่อน
21.00 น.“ขอบคุณนะ”“คุณขอบคุณฉันหลายรอบแล้วนะคะ”“..ผมไม่ได้ขอให้คุณลืมเรื่องที่ผ่านมาแต่แค่ขอให้คุณอยู่กับปัจจุบันกับผม..ผมจะทำให้ครอบครัวเรามีแต่ความสุขผมสัญญา”อคิณสวมกอดหญิงสาวเอ่ยกระซิบข้างหูของเธอแผ่วเบาและบรรจงจูบไปที่ไรผมของหญิงสาวด้วยความรักชายหนุ่มจูบไล่มาที่แก้มของหญิงสาวจนถึงริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ“เอ่อ..คุณคิ..อื้มม..”ณดาเริ่มใจสั่นเล็กน้อยสัมผัสที่อ่อนโยนของเขาทำให้เธอแทบหายใจไม่เป็นจังหวะแล้วก็ต้องกลั้นหายใจเมื่อจู่ๆชายหนุ่มก็บดริมฝีปากหนาของเขาส่งลิ้นร้ายมาฉกความหวานจากปากของเธออย่างไม่ได้ตั้งตัวรสจูบที่นุ่มนวลสลับกับรุนแรงเล็กน้อยทำเอาหญิงสาวถึงกับตัวโอนอ่อนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวและตอนนี้เธอก็เริ่มที่จะขาดอากาศหายใจ“...เฮ่ออ...”ณดารีบสูดอากาศเข้าปอดอย่างรวดเร็วเมื่อชายหนุ่มปล่อยให้เธอเป็นอิสระ“พักผ่อนเถอะผมไม่กวนคุณแล้ว”“....”อคิณไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของหญิงสาวมากมายนักแค่ได้ลิ้มรสความหวานจากปากของเธอก็พอแล้วชายหนุ่มรวบกอดหญิงสาวเอาไว้ หลวมๆไม่ให้เธออึดอัดมากนักเพราะท้องเธอก็เริ่มโตขึ้นเยอะแล้วอาทิตย์ต่อมา“อืมม..ไปไหนกันหมดนะ”ณดาตื่นมาในช่วงสายของวันช่วงน