ตอนที่37

ทางด้านณดา

“...มาเสียอะไรตอนนี้เนี่ย...”

ณดากำลังขับรถกลับจะถึงบ้านอยู่แล้วเชียวแต่รถของเธอก็ดันมาดับกลางทางเสียอีกตอนนี้แดดก็เริ่มร้อนแล้วด้วยแถมข้างทางยังมีแต่ป่าอีกเธอไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมามีปัญหาในพื้นที่ที่ไม่คนอยู่ทุกทีไป

“เฮ้อ..”

ตอนนี้มันทำให้หญิงสาวนึกไปถึงภาพตอนนั้นตอนที่เธอหนีคนร้ายเข้าไปในป่ากับอคิณทำให้ในใจของเธอเริ่มกลัวขึ้นมาว่าถ้าหากเกิดมีคนร้ายอยู่แถวนี้เธอจะทำอย่างไร

“เตยลุงสนอยู่ไหมให้เค้ามาซ่อมรถให้หน่อยฉันอยู่ห่างจากบ้านประมาณสามกิโลได้มั้ง...อะไรนะลุงไม่อยู่...โอเคๆจะรอนะ”

ณดาโทรหาหนามเตยให้คนที่โฮมสเตย์มาซ่อมรถให้เธอหน่อยเพราะหากโทรหาอู่ซ่อมก็คงอีกนานแต่ก็ได้รับข่าวร้ายว่าลุงสนไม่อยู่และให้เธอรออยู่ก่อนเพราะหนามเตยจะไปตามลุงสนให้

ทางด้านอคิณ

“โอเคครับคุณเตยแล้วผมจะรีบไป”

อคิณได้รับสายจากหนามเตยว่ารถของณดาเสียอยู่แถวไหนเขาจึงรีบขับรถออกไปทันทีเขาได้รับคำเตือนจากหนามเตยว่าให้ทำเป็นบังเอิญไปเจอไม่อย่างนั้นแผนครั้งนี้ที่หนามเตยต้องการช่วยเขามีอันพังเป็นแน่หากณดารู้ว่าเพื่อนของเธอแอบช่วยเขาอยู่

10 นาทีต่อมา

“..อืม..”

ณดายืนข้างนอกรถตอนนี้เธอเกิดอาการเซนิดหน่อยเนื่องจากหน้ามืดเพราะอากาศตอนนี้เริ่มที่จะร้อนแล้วหญิงสาวพยายามเดินหาที่กำบังแต่เธอก็ยังเหมือนว่าจะเป็นลมอยู่ดี

“นิด..”

อคิณจอดรถแล้วรีบวิ่งไปรับตัวหญิงสาวเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะล้มลง

“คุณมาได้ไง..”

ณดาเห็นชายหนุ่มก็แอบตกใจที่จู่ๆเขามาโผล่ที่นี่หญิงสาวพยายามจะพาตัวเองออกจากอ้อมแขนของชายหนุ่มแต่เธอก็หมดสติไปเสียก่อน

“นิด..นิด..”

อคิณใจไม่ค่อยดีเท่าไรเพราะตอนนี้ณดานั้นหน้าซีดมากเขาจึงรีบพาเธอขึ้นรถแล้วขับกลับที่บ้านของเธอทันที

10 นาทีต่อมา

“อืม..อือ”

หลังจากที่ขับรถมาถึงบ้านอคิณก็พาหญิงสาวเข้าไปนอนพักข้างในห้องของเธอเขาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เธอได้ผ่อนคลายและหายาดมให้เธอได้ดมตลอดเวลาจนตอนนี้เธอนั้นเริ่มที่จะรู้สึกตัวแล้วก่อนหน้านี้ใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอทำให้เขาใจไม่ดีเท่าไร

“เป็นยังไงบ้างดีขึ้นไหม”

เมื่อเห็นหญิงสาวตื่นลืมตาขึ้นมาชายหนุ่มก็ค่อยโล่งจะทั้งยังสอบถามอาการของหญิงสาวว่าเธอรู้สึกดีขึ้นหรือไม่ถ้าไม่อย่างนั้นเขาก็จะต้องพาเธอไปหาหมอ

“อืม...ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่”

ณดาพยักหน้าเบาๆพร้อมเขยิบตัวถอยให้ห่างออกจากชายหนุ่มเธอแปลกใจว่าอยู่ดีๆทำไมชายหนุ่มถึงไปเจอเธอได้และเขานั้นยังวนเวียนอยู่ใกล้ๆเธออีกหรืออย่างไรถึงได้มาบังเอิญเจอแบบนี้

“คือ..ผมคิดถึงลูก..แล้วก็คิด.ถ.”

อคิณบอกความในใจของเขาตอนนี้กับเธอแต่ยังพูดไม่ทันจบหญิงสาวก็ด่วนตัดบทเสียก่อน

“คุณผิดสัญญา...ไหนคุณบอกว่าจะทำตามที่ฉันบอกไง”

ณดาพูดเสียงแข็งเขาไม่ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเธอเขายังโผล่มาให้เธอเจอหน้าและทำให้เธอต้องเจ็บช้ำใจเมื่อเห็นหน้าเขาก็เหมือนเห็นเรื่องราวที่ผ่านมา

“ผมคิดถึงนีน่าและผมก็รู้ว่านีน่าต้องการผม...เราอย่าเอาปัญหาของเราทำร้ายลูกเลยนะนิด”

อคิณรู้ว่าเธอไม่อยากเจอหน้าเขาแต่นีน่าลูกสาวของเขาต้องการเขาเมื่อรู้แบบนี้แล้วเขาเองก็จะปล่อยให้ลูกของเขาขาดพ่อโดยเกิดจากปัญหาของผู้ใหญ่ไม่ได้

“.......”

ณดารู้สึกปวดหัวเธอไม่อยากจะคิดอะไรตอนนี้เลย

“นิด”

อคิณเห็นหญิงสาวท่าทางไม่ดีเลยเขยิบเข้าไปใกล้ๆกับหญิงสาวพร้อมจับตัวเธอดูอาการว่าเธอเป็นอะไรอีกหรือเปล่าเพราะเห็นหญิงสาวหลับตาพร้อมกุมขมับ

“อย่ามาแตะตัวฉัน”

ณดาปัดมือชายหนุ่มออกอย่างรวดเร็วถึงเธอจะเป็นอะไรก็ไม่อยากให้เขามายุ่งทั้งนั้นอคิณหน้าเสียเล็กน้อยที่เขาดูเหมือนเป็นตัวอะไรสักอย่างที่น่าขยะแขยงสำหรับเธอเหลือแต่เขาก็ไม่ได้คิดจะเคืองใจอะไรเธอเพราะที่เขาเจอแบบนี้มันก็เพราะการกระทำของเขาทั้งนั้น

“ฉันแอบคิดว่ามันจะดีเสียกว่าที่ลูกไม่ต้องเจอคุณเลยฉันจะได้ไม่ต้องลำบากใจเหมือนตอนนี้”

ณดาบ่นความรู้สึกในใจออกมาอย่างรู้สึกเหนื่อยเธอหลับตาลงเล็กน้อยเพราะตอนนี้เธอเริ่มจะมีอาการวิงเวียนขึ้นมาอีกแล้ว

“ผมผิดเองผมขอโทษ”

อคิณพูดเสียงแผ่วน้ำตาคลอมองไปยังหญิงสาวด้วยสายตาละห้อยคิดในใจว่าเขาคงสร้างบาดแผลที่ลึกมากให้หญิงสาวจริงๆ

“นีน่าต้องการคุณ..ฉันไม่อยากทำร้ายลูกคุณรู้มัยตลอดเวลาที่สองเดือนที่ผ่านมานีน่าบ่นถึงคุณทุกวัน...มันเป็นเพระาคุณคนเดียวคุณทำให้ฉันทุกข์ใจแค่ไหนคุณรู้บ้างไหม..ฮือ..ฮือ...”

ณดาร้องให้สะอื้นออกมาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้เจ็บใจที่นีน่าให้ใจคนเป็นพ่อของเธอไปเต็มๆ

“ผมขอโทษ..นิด..ผมขอโทษ...ผมขอโทษจริงๆ..คุณอย่าพึ่งพูดอะไรเลยนะคุณพักก่อนเถอะ”

อคิณกุมมือหญิงสาวเอาไว้ตอนนี้มือของเธอเย็นมากเขาอยากให้เธอเครียดมากไปกว่านี้อยากให้เธอได้พักเสียก่อนเพราะดูสีหน้าของเธอตอนนี้อาการไม่ค่อยดีเท่าไรเลย

“ฉันจะให้คุณเจอกับลูกได้...แต่คุณรู้เอาไว้ด้วยว่าฉันไม่เต็มใจ”

ณดาตัดสินใจพูดในสิ่งที่ทำให้เธอต้องปวดใจที่สุดออกมาก็เพื่อลูกสาวคนเดียวของเธอถ้าไม่ใช่เพราะนีน่าเธอไม่ยอมใจอ่อนให้เขาในตอนนี้เป็นแน่