“ขอบคุณมากนิด...ขอบคุณมากแค่นี้มันก็ดีกับผมและลูกมากพอแล้ว”อคิณรู้สึกขอบคุณหญิงสาวอย่างมากที่ยอมทำร้ายใจตัวเองเพื่อให้เขาได้เจอลูกบ้างพร้อมจับไหล่หญิงสาวเบาๆให้เอนตัวนอนลงเพื่อพักผ่อนเขาเชื่อว่าภายนอกเธอที่ดูเหนื่อยแล้วแต่ในใจของเธอน่าจะเหนื่อยมากกว่าเขาจะนั่งเฝ้าเธออยู่ห่างๆเอง...เพราะรู้ว่าเธอยังไม่มีแรงตื่นมาไล่เขาตอนนี้หรอก16.00 น.ณดารู้สึกตัวตื่นดูนาฬิกาก็เลยเวลาที่เธอจะไปรับลูกสาวของเธอแล้วจึงรีบเดินออกมาจากห้องแต่เธอเห็นอคิณเดินจูงนีน่าเข้ามาในบ้านจึงหยุดชะงักแอบคิดในใจว่าเมื่อเธอให้โอกาสเขาได้เจอกับลูกก็รีบทำหน้าที่พ่อเสียเหลือเกิน“คุณแม่ขา”เด็กหญิงรีบวิ่งเข้ามากอดคนเป็นแม่ด้วยสีหน้ายิ้มแก้มปริดีใจที่วันนี้เธอได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัวพ่อแม่ลูก “ผมอยากให้คุณพักผ่อนเลยไปรับนีน่าให้...ส่วนรถคุณผมให้อู่รถลากไปซ่อมแล้ว”อคิณเห็นสายตาที่หญิงสาวมองมาทางเขาก็รีบหลบสายตาเล็กน้อยที่เขาต้องไปรับลูกเองก็เพราะว่าไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของหญิงสาวนั่นเองเรื่องรถเขาก็จัดการให้เธอเสร็จสรรพเรียบร้อย“คุณแม่ขา...คุณพ่อบอกว่าปิดเทอมนี้คุณพ่อจะพานีน่าไปเที่ยวทะเลด้วย..นีน่าดีใจมากเ
“นีน่าคะรดเยอะๆเลยค่ะ”ณดาหันไปมองลูกสาวก็ปรากฏว่าตอนนี้นีน่าคงจะไม่ได้ตั้งใจรดน้ำแล้วน่าจะตั้งใจเล่นน้ำมากกว่าเพราะเล่นวิ่งรดน้ำเสียเร็วขนาดนั้นต้นไม้แต่ละต้นคงไม่ได้รับน้ำเพียงพอกันพอดี“ค่ะคุณแม่”เด็กหญิงหยุดวิ่งพร้อมหันมาตอบรับคนเป็นแม่ด้วยน้ำเสียงอันเจื้อยแจ้วเรียกรอยยิ้มให้กับทั้งพ่อและแม่ได้เป็นอย่างดี“เย็นนี้คุณจะทานอะไรผมจะได้สั่งมาที่บ้าน”อคิณไม่มีของสดติดบ้านเอาไว้หากอยากจะทานอะไรก็ต้องสั่งมาเท่านั้นในตอนนี้เพราะถ้าหากหาซื้อแล้วมาทำอาหารอีกก็คงจะไม่ทันการเพราะนี่มันก็ใกล้จะเย็นเต็มทีแล้ว “อืม...นีน่าอยากทานอะไรคะ”ณดายังคิดไม่ออกว่าเธออยากจะทานอะไรตอนเย็นนี้เพราะปกติเธอก็ทานเมนูเดียวกับที่ลูกของเธออยากทานเป็นประจำวันนี้ก็เลยต้องขอความเห็นจากนีน่าอีกครั้งแล้ว“นีน่าอยากทานหมูกระทะเหมือนที่น้านิเคยทำค่ะ”เด็กหญิงนึกอยากทานเมนูที่เคยทำทานกันที่โฮมสเตย์เสียแล้วแถมยังหันมาบอกคนเป็นแม่ด้วยสีหน้าระรื่นด้วยคงอยากจะทานจริงๆ“หมูกระทะเหรอ”อคิณไม่รู้ว่าลูกสาวของเขาจะรู้จักชอบเมนูนี้ด้วย2 ชั่วโมงต่อมาหลังจากที่รู้ว่านีน่าอยากทานอะไรอคิณก็จัดหาสั่งซื้อจากร้านหมูกระทะให้มาส่งแบบชุ
“ก็ผมต้องรีบจัดการวางแผนงานเพื่อที่จะเข้าไปจัดการในวันพรุ่งนี้น่ะสิ”อคิณต้องรีบเตรียมงานทึกอย่างให้เรียบร้อยก่อนจะถึงวันพรุ่งนี้เพราะเขาอยากให้ทุกอย่างมันเสร็จสิ้นเรียบร้อยโดยเร็วจะได้มีเวลากับลูกของเขาและหญิงสาวเสียที“เมื่อตอนกลางวันมีเวลาว่างตั้งเยอะทำไมไม่ทำล่ะคะ”ณดาไม่เข้าใจว่าวันนี้เขาเองก็ทำตัวว่างทั้งวันทำเหมือนไม่มีงานทั้งที่มีงานกองโตขนาดนี้เพื่ออะไร“ผมอยากให้เวลาคุณกับลูกไง”อคิณไม่ได้รอเวลาทำงานเวลานี้แค่เขาอยากจะใช้เวลาอยู่กับหญิงสาวกับลูกตอนที่อยู่กับเขาอย่างเต็มที่แอบหงุดหงิดเหมือนกันที่ต้องมามีเรื่องด่วนกะทันหันแบบนี้“...”เมื่อเจอคำตอบแบบนี้ณดาเองก็ไปไม่เป็นเหมือนกันไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเห็นเวลาที่อยู่กับเธอและลูกมีค่าขนาดนี้“คุณไปนอนเถอะเดี๋ยวผมจะรีบทำงาน”อคิณอยากให้หญิงสาวได้ไปนอนไม่อยากให้มาสนใจอะไรเขามากมายนักเพราะจะรบกวนเวลาพักผ่อนของเธอเสียเปล่าๆ“ค่ะ..เอ่อ..ยังไงก็อย่าหักโหมนักนะคะ”ณดาไม่มีอะไรจะพูดนอกจากอยากให้เขาทำงานแต่พอเหมาะเพราะเธอรู้ดีว่าการโหมงานหนักในช่วงเวลาพักผ่อนมันทำให้ร่างกายพังขนาดไหนเพราะเธอก็เคยเป็นมาแล้ว“เป็นห่วงผมด้วยเหรอ”อคิณใจชื้นขึ้
“ไปทานข้าวเย็นกันดีกว่าค่ะ..คุณแม่สั่งอาหารมาเยอะเลยค่ะนีน่ากับคุณแม่รอคุณพ่อทั้งวันเลยนะคะ”“...หืมม...”ณดาต้องส่ายหัวให้กับคำพูดของลูกสาวเธออีกแล้วเธอไม่ได้รอเขาทั้งวันเสียหน่อยมีแค่ลูกสาวของเธอเท่านั้นที่ถามหาคนเป็นพ่อทั้งวันแถมยังเหมารวมเธอหน้าตาเฉยอีก“จริงเหรอคะ..หืม..แบบนี้พ่อก็รักก็หลงตายเลยสิคะ”อคิณอุ้มนีน่าเดินเข้ามาในบ้านเขาหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเมื่อกลับมาบ้านแล้วเจอแบบนี้คำสุดท้ายแอบพูดเสียงดังเล็กน้อยให้หญิงสาวได้ยินเผื่อจะได้เลิกทำหน้างอใส่เขาเรื่องเมื่อครู่นี้เสียหน่อยหวังว่าเธอคงจะไม่คาดโทษเขาภายหลังเรื่องที่ฉวยโอกาสหอมแก้มเธอหรอกนะ21.00 น.“คุณไม่เหนื่อยเหรอคะที่พรุ่งนี้จะพานีน่าไปเที่ยวเลย”เวลานี้ทั้งณดาและอคิณกำลังนอนหันหน้าชนกันเพียงแค่มีลูกสาวตัวกลมของพวกเขาคั่นกลางเท่านั้นณดาแอบกังวลเล็กน้อยว่าถ้าหากพรุ่งนี้ชายหนุ่มต้องเดินทางอีกคงไม่ได้พักแน่เพราะนีน่าคงจะเกาะติดอยู่กับเขาทั้งวันคราแรกเธอก็อยากให้เขาพาลูกไปเที่ยวเร็วๆเธอเองจะได้รีบกลับบ้านแต่เมื่อเห็นเขามีงานที่ให้ปวดหัวก็เห็นใจเขาอยู่เหมือนกันไม่รู้ว่าเรื่องงานที่มีปัญหาของเขามันจะแก้ไขไปได้ด้วยดีหรือยังไ
“ท้อง”อคิณถึงกับหน้าชาไม่คิดว่าจะมีเป็นเซอร์ไพรซ์ตอนนี้หัวใจของเขาทันเต้นแรงแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้วทีรู้ว่าจะได้มีลูกกับหญิงสาวอีกคนตอนนี้เขาก็มีข้ออ้างที่จะอยู่ดูแลเธอตลอดแล้วแต่ก็ไม่รู้ว่าหญิงสาวจะดีใจเหมือนกับเขาหรือเปล่าเพราะสีหน้าของเธอตอนนี้นิ่งมากจนเขาก็เดาอารมณ์ของเธอไม่ถูกเช่นกัน“หมอขอให้เธอยู่ที่นี่ดูอาการสักครึ่งชั่วโมงก็กลับได้แล้วครับ”หมอหนุ่มยังอยากให้หญิงสาวดูอาการที่นี่สักครึ่งชั่วโมงก่อนกลับหากไมเป็นอะไรแน่ๆจึงจะให้กลับได้“เอ่อ..ขอบคุณครับคุณหมอ”อคิณรีบขอบคุณหมอหนุ่มก่อนที่เขาจะเดินออกไป“คุณแม่มีน้องเหรอคะ”นีน่าหันมาถามคนเป็นพ่อเธอตาแป๋วเธอพอจะเข้าใจสิ่งที่หมอหนุ่มพูดเมื่อครู่แต่ก็ถามคนเป็นพ่อเพื่อให้แน่ใจอีกที“คุณแม่จะมีน้องให้นีน่าดีใจไหมคะ”อคิณยิ้มรับพร้อมตอบลุกสาวของเขาด้วยท่าทางดีใจเช่นกันทั้งอยากจะรู้ความรู้สึกนีน่าเหมือนกันว่าลุกสาวของเขาอยากจะเป็นพี่สาวมากแค่ไหน“ดีใจค่ะ...น้องจะเหมือนตุ๊กตานีน่าไหมคะ”เมื่อเด็กหญิงได้รับคำตอบที่แน่ชัดจากคนเป็นพ่อเธอก็มีท่าทีตื่นเต้นเธอหวังว่าน้องของเธอจะเหมือนตุ๊กตาที่เธออุ้มเล่นอยู่ที่บ้าน“ฮ่าๆๆ”อคิณหัวเราะในความไร
“อยู่กับคุณคิณน่ะ...เกาะกันเป็นปลิงเลย”ลูกสาวของเธอจะอยู่ที่ไหนได้นอกจากเกาะติดอยู่กับอคิณแจหลังจากกลับมาจาการเที่ยวอคิณก็กลับไปทำงานของตัวเองพึ่งจะกลับมาหาเธอกับลูกก่อนหน้านี้เมื่อไม่กี่วันนี้เองพอคนเป็นพ่อกลับมาลูกสาวเธอก็ลืมแม่ไปเสียเลย“แล้วแกล่ะโอเคไหมยังวิงเวียนบ่อยอยู่หรือเปล่า”หลังจากที่ณดากลับมาทุกคนก็ไดรับข่าวดีจากปากอคิณว่าณดามีลูกให้เขาอีกคนก่อนกลับไปทำงานก็ฝากฝังคนอื่นให้ดูแลณดาแทนเขาไปทั่วจนตอนนี้รู้กันหมดแล้วหนามเตยเองก็คอยดูแลณดาอยู่ตลอดเพราะเพื่อนเธอชอบเวียนหัวบ่อยเรื่องงานเธอเลยให้ณดาได้พักส่วนเธอก็หาจ้างคนมาทำแทนณดาส่วนณดาเองก็ให้อยู่บ้านแค่ช่วยดูเอกสารการเงินอะไรบ้างนิดหน่อยเท่านั้น“ไม่ค่อยแล้วล่ะ..”ณดาจะติดของเปรี้ยวไว้กับตัวตลอดเวลาเธอเป็นจนรู้อาการตัวเองตอนนี้เลยค่อนข้างควบคุมได้09.49 น.เวลานี้เป็นเวลาที่ทั้งนิชาและธีรธรได้ฤกษ์เข้าหอแล้วในห้องหอของบ่าวสาวตอนนี้ก็คุณย่าของหญิงสาวที่คอยอวยพรทั้งคู่อยู่ส่วนพวกเพื่อนๆก็ยืนเป็นกำลังใจอยู่ที่หน้าห้องหอ“แต่งงานกันแล้วย่าขอให้ทั้งคู่เข้าใจซึ่งกันและกันให้มากๆอย่าให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล...มีเหลนให้ย่าไวๆก็แล้วกัน
วันต่อมา“คุณจะกลับวันไหนเหรอคะ”ณดาอยากถามวันที่ชายหนุ่มจะกลับให้แน่นอนหากเขาอยู่ไม่นานเธอจะได้ทำใจไว้เลยว่านีน่าต้องหงอยอีกแน่“ยังหรอก..ช่วงนี้ผมว่างงานที่บริษัทก็มีธาวินมาช่วยแล้วด้วย..ผมอยากมีเวลาดูแลลูก..กับคุณ”อคิณยังไม่มีกำหนดกลับเพราะเขากะลายาวเลยเพราะมีเพื่อนของเขาเข้ามาช่วยงานแล้วแถมยังมาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหม่อีกด้วยงานนี้เขาเลยไม่ต้องห่วงที่บริษัทมากมายนักเลยมีเวลาอยู่กับหญิงสาวและลูกอย่างเต็มที่“เอ่อ...วันนี้คุณจะทานอะไรคะนิดจะได้เตรียมให้”“ไม่ต้องหรอกวันนี้ผมจะลงมือเข้าครัวเองคุณจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”อคิณตั้งใจไว้แล้วว่าเขามาอยู่ที่นี่เพื่อจะดูแลลูกกับยิงสาวเรื่องอาหารเขาก็ศึกษามาพอตัวเหมือนกันในการทำอาหารที่มีประโยชน์ให้กับนีน่าและหญิงสาวที่กำลังตั้งครรภ์ลูกของเขาอยู่“คะ..คุณจะทำกับข้าวเอง”ณดามีสีหน้าแปลกใจที่จู่ๆชายหนุ่มอยากจะลงมือทำกับข้าวเอง“อืมม...ผมอ่านหนังสือเกี่ยวกับอาหารมาหลายอย่างเลยมีทั้งอาหารบำรุงคนท้องด้วยต่อไปนี้ผมจะทำให้คุณทานเอง”อคิณมั่นใจอย่างมากว่าเขาจะทำมันออกมาได้อย่างดีเพราะเขาอ่านมาจนจำได้หมดทุกวิธีการครึ่งชั่วโมงต่อมาเคร้งๆๆ..เพล้ง“ไหวไหมคะ
บ้านณดาบ่ายของวันตั้งแต่กลับมาอคิณก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จางานบ้านมีอะไรทำเขาก็ทำไปเรื่อยๆไม่หาเรื่องพูดคุยกับหญิงสาวเหมือนเช่นทุกวันแต่ณดาเองก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะไม่รู้ว่าชายหนุ่มเป็นอะไรจะว่าโกรธเธอหรือเธอเองก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้โกรธเสียหน่อยหญิงสาวจึงต้องปล่อยให้เขาเป็นอย่างนั้นไปโดยที่ไม่ได้มีท่าทีสนใจอะไรเขามากนักคิดแบบเดิมว่าเดี๋ยวเขาก็คงจะหายเองRrrrrrrrRrrrrrrr“ว่าไงวิน โอเค ขอบคุณมากที่บอก”ระหว่างที่อคิณกำลังงานบ้านอยู่เพลินๆก็มีสายของาวินเข้ามาข่าวที่เขาได้รับเป็นข่าวไม่ค่อยดีสักเท่าไรเกี่ยวกับเคลวินเขาหลุดจากคดีเพราะมีบางคนช่วยเอาไว้แต่ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเป็นใครธาวินเลยเตือนให้เขาระวังตัวเอาไว้19.00 น.ปังงงง“ว้ายย”หนามเตยขับรถกำลังจะกลับบ้านของเธออยู่ดีๆจู่ๆก็ได้ยินเสียงปืนขึ้นดีที่เธอไม่เสียสติจนทำให้รถเสียหลักลงไปข้างทาง“จอดๆ..”เตชินที่กำลังวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนเขาจำได้ว่ารถที่กำลังขับมาคือรถของหนามเตยเพราะเขาเป็นคนออกค่าซ่อมทั้งหมดจึงรีบวิ่งมาขวางหน้าและตะโกนบอกให้หญิงสาวจอดรถอย่างรวดเร็ว“รีบขึ้นมา”หนามเตยรู้ว่าชายหนุ่มคงจะมีเรื่องมาเธอจะไม่ช่วยก็จะดูใจดำผิดมน
เพนท์เฮ้าส์“ไม่เห็นจะต้องรีบขนของมาที่นี่เลยนี่คะ”เคทเธอรีนไม่เข้าใจว่าทำไมคริสโตเฟอร์จึงให้เอรีบย้ายมาที่นี่นักเพราะรออีกสักพักก็ได้“ไม่ได้เคทเป็นแฟนพี่ก็ต้องอยู่กับพี่สิ”ชายหนุ่มจะปล่อยให้คนที่เขารักอยู่ลำบากคนเดียวได้ยังไงเขาอยากดูแลเธอเองในทุกๆเรื่อง“เคทบอกพี่คริสตอนไหนคะว่าเราเป็นแฟนกันแล้ว”เคทเธอรีนรู้สึกว่าชายหนุ่มจะข้ามขั้นอะไรไปหรือเปล่าเธอรู้สึกดีกับเขาก็จริงแต่เธอยังไม่ได้พูดออกมาสักคำเลยว่าจะเป็นแฟนกัน“อ้าว...ไม่รู้แหละก็ใจเราตรงกันแล้วก็เท่ากับเป็นแฟนกันแล้วหรืออยากข้ามขั้นงั้นพรุ่งนี้ไปจดทะเบียนกันเลยดีไหม”คริสโตเฟอร์เดินมาโอบไหล่หญิงสาวแล้วทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาด้วยกันเขาวาดแผนอนาคตกับเธอเอาไว้หมดแล้ว“อย่าพึ่งเออออไปฝ่ายเดียวสิคะ...”เคทเธอรีนไม่คิดว่าเขาจะคิดถึงอนาคตกับเธอไปไกลขนาดนี้แค่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ดีแล้วเธอขอค่อยๆเป็นค่อยๆไปกับเขาจะดีกว่า“เคท...”“คะ??..พี่คริสทำอะไรคะ”คริสโตเฟอร์หันมามองหญิงสาวด้วยสายตาหวานฉ่ำในใจมันสั่งว่าอยากจะกดหอมแก้มเธอสักฟอดให้ชื่นใจหลังจากที่ไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกันนานเคทเธอรีนเองก็เริ่มที่จะเอี้ยวตัวหลบเพราเริ่มเขินหน้าแดงที่เขาทำแบบ
“พี่เคทเป็นยังไงบ้างคะ...เราเข้าไปข้างในกันดีกว่านะคะ”แพรวารีบเข้าไปดึงตัวเคทเธอรีนที่ยืนนิ่งตกใจกับเหตุการณ์เข้าไปด้านในส่วนอคิณกับคริสโตเฟอร์ก็กันนักข่าวไม่ให้ตามเคทเธอรีนเข้าไปเพราะเข้าใจว่านักข่าวคงต้องไปถามหาสาเหตุที่เธอโดนแกล้งเรื่องนี้แน่“เคทเป็นยังไงบ้าง...ทำไมคุณพรีมต้องทำกันขนาดนี้นะ”นุจรีรีบเคลียที่หน้านแล้วรีบเข้ามาหาเคทเธอรีนกับแพรวาไม่เข้าใจว่าพริมมาทำไมต้องทำกับเคทเธอรีนแบบนี้ด้วย“นั่นน่ะสิคะ”แพรวาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันถ้าหากเธอไม่มีหลักฐานช่วยเคทเธอรีนป่านนี้ชื่อเสียงพังป่นปี้หมดตอนนี้เคทเธอรีนเอาแต่นั่งนิ่งอึ้งทำอะไรไม่ถูกใบหน้าซีดเซียวใจเต้นแรงจนแทบจะกระเด็นหลุดออกมาอยู่รอมร่อ“เคท”“เคท”เมื่ออคิณและคริสโตเฟอร์เคลียพวกนักข่าวเสร็จก็เดินหาเคทเธอรีนเมื่อเห็นว่าเธอนั่งอยู่ในห้องแต่งตัวจึงรีบกรูกันเข้ามาดูอาการของเธอ“พี่คริสคะ”เคทเธอรีนเงยหน้ามองคริสโตเฟอร์น้ำตาของเธอตอนนี้ไหลพรากออกมาอย่างห้ามไม่ได้“ไม่เป็นไรนะเคท..”คริสโตเฟอร์เข้าไปสวมกอดปลอบหญิงสาวอย่างเห็นใจและสงสารเธอไม่น่ามาเจอเรื่องอะไรแบบนี้เลยเขาคิดว่าการที่พริมมาทำแบบนี้กับเคทเธอรีนสาเหตุมันน่าจะมาจ
วันต่อมาโรงแรมXXX20.30 น.“คิณคุณนิดไม่ได้มาด้วยเหรอวะ”คริสโตเฟอร์เดินเข้างานมาก็มองหาเพื่อนของเขาทันทีเพื่อนเขาหาไม่ยากเพราะตัวสูงกว่าใครเค้าเมื่อเจอก็รีบเข้ามาทักทายแต่ก็ไม่ยักจะเห็นภรรยาสุดที่รักของเพื่อนเขามาด้วยจึงถามหาเพราะปกติแล้วสองคนนี้จะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดยกเว้นเวลาทำงานเท่านั้น“ณดลไม่สบายน่ะสิฉันก็เลยมาคนเดียวจะดีกว่า”อันที่จริงณดาก็จะมากับเขาด้วยแต่ติดตรงที่ลูกคนเล็กของเขาดันมาป่วยจึงต้องมาคนเดียว“นีน่าไม่ร้องตามแกเหรอวะ..”“ตอนแรกก็เหมือนจะตามดีหน่อยลูกสาวฉันพูดรู้เรื่อง”“...นีน่าเป็นเด็กน่ารักนะ...ถ้าฉันมีลูกน่ารักอย่างนีน่าก็คงดี”คริสโตเฟอร์ชอบนิสัยของลุกสาวเพื่อนของเขามากเพราะเป็นเด็กที่เข้าใจอะไรง่ายมากเท่าที่เขาเคยเจอมา...หากเขาเลือกได้ก็ยากมีลูกนิสัยเหมือนนีน่าเหมือนกันคงจะไม่เหนื่อยในการเลี้ยงดี“หาแม่ของลูกก่อนเพื่อนอย่าพึ่งมโน”อคิณหันไปยิ้มกริ่มมองหน้าเพื่อนของเขาอย่างกรุ้มกริ่มทั้งยังแซวหยอกให้เพื่อนของเขาหาแม่ให้ได้ก่อนที่คิดจะมีลูก“เออน่า”คริสโตเฟอร์โดนแซวแบบนั้นก็ถึงกับไปไม่เป็นเขามีคนที่มองอยู่แล้วแต่แค่ตอนนี้เขายังไม่กล้าลุยก็เท่านั้นเพราะดูท่
“แค่นี้ใช่ไหมคะที่คุณจะพูด”คำบางคำมันทำให้เคทเธอรีนแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวจึงรีบพูดตัดบทอีกฝ่ายแล้ว“..........”พริมมาพยักหน้าอย่างพอใจ“.........”เมื่อพริมมาไม่ได้ถามอะไรเธอต่อเคทเธอรีนจึงรีบลุกแล้วเดินออกไปจากห้องนี้ทันที“มาแล้วเหรอ...ไปกลับกันเถอะ”“ค่ะ...”“มีอะไรหรือเปล่า”“เปล่าค่ะพี่นุช..แค่คุณพรีมอยากให้งานออกมาดีแค่นั้นค่ะ”“..........”นุจรีเห็นสีหน้าของเคทเธอรีนเธอเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะเป็นเรื่องแค่นั้นแต่แค่ไม่อยากถามอะไรต่อเท่านั้นเองแอบคิดในใจว่าสองคนนี้อาจจะมีปัญหาอะไรกันมาก่อนเป็นแน่เย็นของวันเพนท์เฮ้าส์“เคทเป็นอะไรหรือเปล่าเห็นซึมๆตั้งแต่กลับมาแล้วที่ทำงานมีปัญหาเหรอ”คริสโตเฟอร์เห็นหญิงสาวหน้าไม่สบอารมณ์ตั้งแต่ลับมาแล้วเมื่อนั่งทานข้าวเย็นด้วยกันจึงถือโอกาสนี้ถามเธอเสียเลยเพราะเธอเป็นแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เขาไม่สบายใจไปด้วย“เอ่อ...ไม่มีค่ะ..แค่เคทเหนื่อยๆ”เคทเธอรีนเลี่ยงที่จะพูดตอบเรื่องในใจที่ทำให้เธอมีอาการเป็นแบบนี้“งั้นทานเยอะๆเลยนะ”หากเป็นแค่เหนื่อยเขาก็ไม่ค่อยกังวลเขาพยายามตักอาหารใส่จานเธอเยอะๆเมื่อทานแล้วจะได้หายเหนื่อย“ค่ะ”“พี่คริสคะ”“หืมม”“เ
ทางด้านคริสโตเฟอร์“นี่ครับคุณผู้หญิง”เคทเธอรีนกำลังนั่งรออาหารอยู่ดีๆก้มีพนักงานถือช่อกุหลาบช่อโตมาให้เธอ“เอ่อ...ของฉันเหรอคะ”หญิงสาวรับมาอย่างเงอะๆงะๆ“ครับ”“พี่คริส”เมื่อ่เปิดอ่านการ์ดก็รู้ทันทีว่าเป็นของใคร“พี่ให้เป็นของขวัญยินดีที่เคทได้งาน”“ขอบคุณนะคะ”หญิงสาวอมยิ้มเล็กน้อยแอบคิดว่าหากเขาให้เธอเนื่องในโอกาสอื่นก็คงจะดี3 วันต่อมาโรงแรมXXXXวันนี้เป็นวันทำงานวันที่สองของเคทเธอรีนเธอสามารถเข้ากับเพื่อนร่วมงานทุกคนได้ดีและวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอต้องลุยงานข้างนอกกับนุจรีเพราะเธอต้องมาคุยงานกับเจ้าของโรงแรมดังที่จะจ้างให้พวกเธอจัดงานในเดือนหน้า“งานแรกตื่นเต้นไหม”เมื่อมาถึงหน้าโรงแรมนุจรีแอบเห็นเคทเธอรีนประหม่าเล็กน้อยจึงถามด้วยความที่เคยเป็นมาก่อน“ตื่นเต้นค่ะ”เคทเธอรีนพยักหน้าหงึกหงักทำไมเธอจะไม่ตื่นเต้นมันเป็นงานแรกของเธอนี่นา“สูดหายใจเข้าลึกๆ...ไปลุยกันเลย”นุจรีพยายามให้หญิงสาวเรียกพลังมาให้มากที่สุดเพราะเหตุการณ์ต่อไปจะต้องเข้าไปคุยกับลูกค้าแล้ว5นาทีต่อมา“คุณวิชิตออยู่ข้างในแล้วค่ะคุณนุจรี”“ค่ะ”สองสาวขึ้นลิฟท์มาที่ชั้นบนสุดของโรงแรมเมื่อมาถึงก็มีพนักงานสาวซึ่งน่
“คุณอย่าทำแบบนี้ได้ข่าวว่าคุณกำลังจะแต่งงานไม่ใช่เหรอ” คริสโตเฟอร์พยายามถอยห่างจากตัวของพริมาที่กำลังทำรุ่มร่ามกับเขาอยู่แต่ดูท่ามือของเธอจะเหนียวน่าดูเล่นเกาะเขาไม่ปล่อยขนาดนั้น“พรีมยกเลิกงานแต่งไปแล้วพรีมลืมคุณไม่ได้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ”พริมมาพยายามพูดให้เธอนั้นมีโอกาสที่จะกลับมาคบหากับเขาอีกที่งานแต่งของเธอถูกยกเลิกก็เพราะความไม่พอของตัวเธอเองที่มีคู่หมั้นอยู่แล้วก็ยังเที่ยวไปกับผู้ชาบอื่นไม่ซ้ำหน้า“พี่คริสคะ”เคทเธอรีนเดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มหมายจะบอกข่าวดีกับเขาให้ได้ยินแต่ภาพตรงหน้าคือชายหนุ่มกำลังนัวเนียกับผู้หญิงอีกคนใบหน้าที่ยิ้มแย้มอยู่ปรับเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงโดยทันควัน“เคท”คริสโตเฟอร์ไม่อยากจะเชื่อว่าอะไรมันจะเหมาะเจาะที่หญิงสาวกลับมาเวลานี้เวลาที่เขาไม่อยากให้เธอเห็นภาพแบบนี้แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว“เอ่อ..”เคทเธอรีนรีบเดินเข้าห้องของเธอทันทีเพราะเธอคิดว่าเธอคงจะมาขัดจังหวะความสุขของเขาแต่ใครจะรู้ว่าภาพเมื่อครู่ทำลายความสุขของเธอตอนนี้ไปเกือบหมด“เคท..เคท..คุณกลับไปได้แล้วแล้วก็เลิกพูดแบบนี้ได้แล้วเราจบกันไปนานแล้ว”คริสโตเฟอร์จำต้องเสียมรยาทลากหญิงสาว
“เคท”“พี่คริส”เมื่อหญิงสาวกำลังจะเดินหน้าเข้าห้องนอนของเธอก็ต้องหันหลังกลับเพราะได้ยินเสียงของคนที่เธอนั่งรอกลับมาทำให้ตอนนี้เธอใจชื้นขึ้นมาทันที“โทษทีนะที่พี่กลับดึกไปหน่อย..พอดีงานยุ่งๆน่ะ”วันนี้งานของเขาค่อนข้างยุ่งไม่รู้สึกผิดนิดหน่อยที่ไม่ได้โทรบอกเธอก่อนตอนนี้เธอยังไม่นอนคิดว่าเธอคงต้องรอเขาอยู่เป็นแน่“ค่ะ..พี่คริสทานอะไรมาหรือยังคะ”“พี่ทานมาแล้วหละ..เคทล่ะทานหรือยัง”เขาหวังว่าเธอคงจะทานข้าวเย็นก่อนที่เขาจะกลับมาไม่อย่างนั้นเขาคงจะต้องรู้สึกผิดไปมากกว่านี้แน่“เอ่อ...ทานเรียบร้อยแล้วค่ะ..ขอตัวนะคะ”เคทเธอรีนเห็นชายหนุ่มกลับมาเหนื่อยแล้วไม่อยากให้เขาไม่สบายใจเรื่องเธออีกจึงไม่ได้บอกเรื่องจริงไปพร้อมขอตัวเขาเข้าห้องทันทีเมื่อเห็นเขากลับมาเธอก็โอเคแล้ว“อืม..ฝันดีนะ”เช้าวันต่อมา“อ้าว..เคทจะไปไหนแต่เช้า”วันนี้เป็นวันหยุดของคริสโตเฟอร์เขากำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ในช่วงเช้าพลันเห็นหญิงสาวแต่งตัวถือกระเป๋าก็ต้องถามว่าเธอจะไปไหน“เคทจะไปสมัครงานค่ะ...ไม่อยากอยู่รบกวนพี่คริสนาน”เคทเธอรีนคิดเอาไว้แล้วว่าเธอจะหาสมัครงานแล้วก็มีบางที่ที่เธอยื่นสมัครเอาไว้โทรนัดสัมภาษณ์พอดีเธอคิดว่าเมื
“ในท้องยัยนิสองเดือนกว่าแล้ว”หนามเตยเห็นนิชาเอาแต่ก้มหน้านิ่งเงียบเธอเลยบอกข่าวนี้กับณดาแทนเสียเลยเมื่อครู่เธออุตส่าห์เกริ่นให้แล้วคิดว่านิชาจะบอกเองเสียอีกแต่ดูท่าน่าจะอาย“หา...ตอนไหนเนี่ยยย”ณดาถึงกับฉีกยิ้มกว้างเรื่องท้องเธอไม่ค่อยตกใจเท่าไรแต่ไม่รู้ว่าเพื่อนเธอไปญาติดีกับธีรธรตั้งแต่ตอนไหนพร้อมแอบส่งยิ้มชื่นชมหธีรธรเล็กน้อยที่มนที่สุดก็ปราบเพื่อนเธอได้“ถามอะไรแบบนี้เล่า”นิชารู้ว่าณดาพูดหมายถึงอะไรเธอก็ไม่อยากจะพูดเหมือนกันว่าตอนนั้นเธอดันดื่มหนักไปหน่อย“ฮ่าๆๆ”ทั้งณดาและหนามเตยต่างก็หัวเราะให้กับอาการเขินของเพื่อนเธอทั้งดีใจกับนิชาด้วยที่จะมีครอบครัวสมบูรณ์เสียที“ฉันไปก่อนนพวกแก”หลังจากหัวเราะได้ไม่นานณดาก็เกิดอาการน้ำตาคลอดเพราะคิดว่าไม่รู้จะได้มาหัวเราะกับเพื่อนเธอแบบนี้อีกเมื่อไร“ร้องทำไมเล่า...เดี่ยวก็เจอกันน่า”หนามเตยและนิชารีบสวมกอดณดาก่อนที่พวกเธอจะร้องตามเพื่อนเธอไปอีกคนก่อนไปเธออยากให้มีแต่รอยยิ้มมากกว่าน้ำตา“สาวๆนี่คงคิดถึงกันน่าดูนะครับ”ธีรธรมองสามสาวก็รู้ว่าทั้งสามคงจะรักกันมากๆ“ดีใจด้วยนะครับพ่อเลี้ยง..”อคิณพยักหน้าเขาแอบสงสารณดาเหมือนกันที่ต้องจากที่นี่ไ
21.00 น.“ขอบคุณนะ”“คุณขอบคุณฉันหลายรอบแล้วนะคะ”“..ผมไม่ได้ขอให้คุณลืมเรื่องที่ผ่านมาแต่แค่ขอให้คุณอยู่กับปัจจุบันกับผม..ผมจะทำให้ครอบครัวเรามีแต่ความสุขผมสัญญา”อคิณสวมกอดหญิงสาวเอ่ยกระซิบข้างหูของเธอแผ่วเบาและบรรจงจูบไปที่ไรผมของหญิงสาวด้วยความรักชายหนุ่มจูบไล่มาที่แก้มของหญิงสาวจนถึงริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ“เอ่อ..คุณคิ..อื้มม..”ณดาเริ่มใจสั่นเล็กน้อยสัมผัสที่อ่อนโยนของเขาทำให้เธอแทบหายใจไม่เป็นจังหวะแล้วก็ต้องกลั้นหายใจเมื่อจู่ๆชายหนุ่มก็บดริมฝีปากหนาของเขาส่งลิ้นร้ายมาฉกความหวานจากปากของเธออย่างไม่ได้ตั้งตัวรสจูบที่นุ่มนวลสลับกับรุนแรงเล็กน้อยทำเอาหญิงสาวถึงกับตัวโอนอ่อนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวและตอนนี้เธอก็เริ่มที่จะขาดอากาศหายใจ“...เฮ่ออ...”ณดารีบสูดอากาศเข้าปอดอย่างรวดเร็วเมื่อชายหนุ่มปล่อยให้เธอเป็นอิสระ“พักผ่อนเถอะผมไม่กวนคุณแล้ว”“....”อคิณไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของหญิงสาวมากมายนักแค่ได้ลิ้มรสความหวานจากปากของเธอก็พอแล้วชายหนุ่มรวบกอดหญิงสาวเอาไว้ หลวมๆไม่ให้เธออึดอัดมากนักเพราะท้องเธอก็เริ่มโตขึ้นเยอะแล้วอาทิตย์ต่อมา“อืมม..ไปไหนกันหมดนะ”ณดาตื่นมาในช่วงสายของวันช่วงน