ทางด้านณดา
“...มาเสียอะไรตอนนี้เนี่ย...”
ณดากำลังขับรถกลับจะถึงบ้านอยู่แล้วเชียวแต่รถของเธอก็ดันมาดับกลางทางเสียอีกตอนนี้แดดก็เริ่มร้อนแล้วด้วยแถมข้างทางยังมีแต่ป่าอีกเธอไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมามีปัญหาในพื้นที่ที่ไม่คนอยู่ทุกทีไป
“เฮ้อ..”
ตอนนี้มันทำให้หญิงสาวนึกไปถึงภาพตอนนั้นตอนที่เธอหนีคนร้ายเข้าไปในป่ากับอคิณทำให้ในใจของเธอเริ่มกลัวขึ้นมาว่าถ้าหากเกิดมีคนร้ายอยู่แถวนี้เธอจะทำอย่างไร
“เตยลุงสนอยู่ไหมให้เค้ามาซ่อมรถให้หน่อยฉันอยู่ห่างจากบ้านประมาณสามกิโลได้มั้ง...อะไรนะลุงไม่อยู่...โอเคๆจะรอนะ”
ณดาโทรหาหนามเตยให้คนที่โฮมสเตย์มาซ่อมรถให้เธอหน่อยเพราะหากโทรหาอู่ซ่อมก็คงอีกนานแต่ก็ได้รับข่าวร้ายว่าลุงสนไม่อยู่และให้เธอรออยู่ก่อนเพราะหนามเตยจะไปตามลุงสนให้
ทางด้านอคิณ
“โอเคครับคุณเตยแล้วผมจะรีบไป”
อคิณได้รับสายจากหนามเตยว่ารถของณดาเสียอยู่แถวไหนเขาจึงรีบขับรถออกไปทันทีเขาได้รับคำเตือนจากหนามเตยว่าให้ทำเป็นบังเอิญไปเจอไม่อย่างนั้นแผนครั้งนี้ที่หนามเตยต้องการช่วยเขามีอันพังเป็นแน่หากณดารู้ว่าเพื่อนของเธอแอบช่วยเขาอยู่
10 นาทีต่อมา
“..อืม..”
ณดายืนข้างนอกรถตอนนี้เธอเกิดอาการเซนิดหน่อยเนื่องจากหน้ามืดเพราะอากาศตอนนี้เริ่มที่จะร้อนแล้วหญิงสาวพยายามเดินหาที่กำบังแต่เธอก็ยังเหมือนว่าจะเป็นลมอยู่ดี
“นิด..”
อคิณจอดรถแล้วรีบวิ่งไปรับตัวหญิงสาวเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะล้มลง
“คุณมาได้ไง..”
ณดาเห็นชายหนุ่มก็แอบตกใจที่จู่ๆเขามาโผล่ที่นี่หญิงสาวพยายามจะพาตัวเองออกจากอ้อมแขนของชายหนุ่มแต่เธอก็หมดสติไปเสียก่อน
“นิด..นิด..”
อคิณใจไม่ค่อยดีเท่าไรเพราะตอนนี้ณดานั้นหน้าซีดมากเขาจึงรีบพาเธอขึ้นรถแล้วขับกลับที่บ้านของเธอทันที
10 นาทีต่อมา
“อืม..อือ”
หลังจากที่ขับรถมาถึงบ้านอคิณก็พาหญิงสาวเข้าไปนอนพักข้างในห้องของเธอเขาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เธอได้ผ่อนคลายและหายาดมให้เธอได้ดมตลอดเวลาจนตอนนี้เธอนั้นเริ่มที่จะรู้สึกตัวแล้วก่อนหน้านี้ใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอทำให้เขาใจไม่ดีเท่าไร
“เป็นยังไงบ้างดีขึ้นไหม”
เมื่อเห็นหญิงสาวตื่นลืมตาขึ้นมาชายหนุ่มก็ค่อยโล่งจะทั้งยังสอบถามอาการของหญิงสาวว่าเธอรู้สึกดีขึ้นหรือไม่ถ้าไม่อย่างนั้นเขาก็จะต้องพาเธอไปหาหมอ
“อืม...ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่”
ณดาพยักหน้าเบาๆพร้อมเขยิบตัวถอยให้ห่างออกจากชายหนุ่มเธอแปลกใจว่าอยู่ดีๆทำไมชายหนุ่มถึงไปเจอเธอได้และเขานั้นยังวนเวียนอยู่ใกล้ๆเธออีกหรืออย่างไรถึงได้มาบังเอิญเจอแบบนี้
“คือ..ผมคิดถึงลูก..แล้วก็คิด.ถ.”
อคิณบอกความในใจของเขาตอนนี้กับเธอแต่ยังพูดไม่ทันจบหญิงสาวก็ด่วนตัดบทเสียก่อน
“คุณผิดสัญญา...ไหนคุณบอกว่าจะทำตามที่ฉันบอกไง”
ณดาพูดเสียงแข็งเขาไม่ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเธอเขายังโผล่มาให้เธอเจอหน้าและทำให้เธอต้องเจ็บช้ำใจเมื่อเห็นหน้าเขาก็เหมือนเห็นเรื่องราวที่ผ่านมา
“ผมคิดถึงนีน่าและผมก็รู้ว่านีน่าต้องการผม...เราอย่าเอาปัญหาของเราทำร้ายลูกเลยนะนิด”
อคิณรู้ว่าเธอไม่อยากเจอหน้าเขาแต่นีน่าลูกสาวของเขาต้องการเขาเมื่อรู้แบบนี้แล้วเขาเองก็จะปล่อยให้ลูกของเขาขาดพ่อโดยเกิดจากปัญหาของผู้ใหญ่ไม่ได้
“.......”
ณดารู้สึกปวดหัวเธอไม่อยากจะคิดอะไรตอนนี้เลย
“นิด”
อคิณเห็นหญิงสาวท่าทางไม่ดีเลยเขยิบเข้าไปใกล้ๆกับหญิงสาวพร้อมจับตัวเธอดูอาการว่าเธอเป็นอะไรอีกหรือเปล่าเพราะเห็นหญิงสาวหลับตาพร้อมกุมขมับ
“อย่ามาแตะตัวฉัน”
ณดาปัดมือชายหนุ่มออกอย่างรวดเร็วถึงเธอจะเป็นอะไรก็ไม่อยากให้เขามายุ่งทั้งนั้นอคิณหน้าเสียเล็กน้อยที่เขาดูเหมือนเป็นตัวอะไรสักอย่างที่น่าขยะแขยงสำหรับเธอเหลือแต่เขาก็ไม่ได้คิดจะเคืองใจอะไรเธอเพราะที่เขาเจอแบบนี้มันก็เพราะการกระทำของเขาทั้งนั้น
“ฉันแอบคิดว่ามันจะดีเสียกว่าที่ลูกไม่ต้องเจอคุณเลยฉันจะได้ไม่ต้องลำบากใจเหมือนตอนนี้”
ณดาบ่นความรู้สึกในใจออกมาอย่างรู้สึกเหนื่อยเธอหลับตาลงเล็กน้อยเพราะตอนนี้เธอเริ่มจะมีอาการวิงเวียนขึ้นมาอีกแล้ว
“ผมผิดเองผมขอโทษ”
อคิณพูดเสียงแผ่วน้ำตาคลอมองไปยังหญิงสาวด้วยสายตาละห้อยคิดในใจว่าเขาคงสร้างบาดแผลที่ลึกมากให้หญิงสาวจริงๆ
“นีน่าต้องการคุณ..ฉันไม่อยากทำร้ายลูกคุณรู้มัยตลอดเวลาที่สองเดือนที่ผ่านมานีน่าบ่นถึงคุณทุกวัน...มันเป็นเพระาคุณคนเดียวคุณทำให้ฉันทุกข์ใจแค่ไหนคุณรู้บ้างไหม..ฮือ..ฮือ...”
ณดาร้องให้สะอื้นออกมาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้เจ็บใจที่นีน่าให้ใจคนเป็นพ่อของเธอไปเต็มๆ
“ผมขอโทษ..นิด..ผมขอโทษ...ผมขอโทษจริงๆ..คุณอย่าพึ่งพูดอะไรเลยนะคุณพักก่อนเถอะ”
อคิณกุมมือหญิงสาวเอาไว้ตอนนี้มือของเธอเย็นมากเขาอยากให้เธอเครียดมากไปกว่านี้อยากให้เธอได้พักเสียก่อนเพราะดูสีหน้าของเธอตอนนี้อาการไม่ค่อยดีเท่าไรเลย
“ฉันจะให้คุณเจอกับลูกได้...แต่คุณรู้เอาไว้ด้วยว่าฉันไม่เต็มใจ”
ณดาตัดสินใจพูดในสิ่งที่ทำให้เธอต้องปวดใจที่สุดออกมาก็เพื่อลูกสาวคนเดียวของเธอถ้าไม่ใช่เพราะนีน่าเธอไม่ยอมใจอ่อนให้เขาในตอนนี้เป็นแน่
“ขอบคุณมากนิด...ขอบคุณมากแค่นี้มันก็ดีกับผมและลูกมากพอแล้ว”อคิณรู้สึกขอบคุณหญิงสาวอย่างมากที่ยอมทำร้ายใจตัวเองเพื่อให้เขาได้เจอลูกบ้างพร้อมจับไหล่หญิงสาวเบาๆให้เอนตัวนอนลงเพื่อพักผ่อนเขาเชื่อว่าภายนอกเธอที่ดูเหนื่อยแล้วแต่ในใจของเธอน่าจะเหนื่อยมากกว่าเขาจะนั่งเฝ้าเธออยู่ห่างๆเอง...เพราะรู้ว่าเธอยังไม่มีแรงตื่นมาไล่เขาตอนนี้หรอก16.00 น.ณดารู้สึกตัวตื่นดูนาฬิกาก็เลยเวลาที่เธอจะไปรับลูกสาวของเธอแล้วจึงรีบเดินออกมาจากห้องแต่เธอเห็นอคิณเดินจูงนีน่าเข้ามาในบ้านจึงหยุดชะงักแอบคิดในใจว่าเมื่อเธอให้โอกาสเขาได้เจอกับลูกก็รีบทำหน้าที่พ่อเสียเหลือเกิน“คุณแม่ขา”เด็กหญิงรีบวิ่งเข้ามากอดคนเป็นแม่ด้วยสีหน้ายิ้มแก้มปริดีใจที่วันนี้เธอได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัวพ่อแม่ลูก “ผมอยากให้คุณพักผ่อนเลยไปรับนีน่าให้...ส่วนรถคุณผมให้อู่รถลากไปซ่อมแล้ว”อคิณเห็นสายตาที่หญิงสาวมองมาทางเขาก็รีบหลบสายตาเล็กน้อยที่เขาต้องไปรับลูกเองก็เพราะว่าไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของหญิงสาวนั่นเองเรื่องรถเขาก็จัดการให้เธอเสร็จสรรพเรียบร้อย“คุณแม่ขา...คุณพ่อบอกว่าปิดเทอมนี้คุณพ่อจะพานีน่าไปเที่ยวทะเลด้วย..นีน่าดีใจมากเ
“นีน่าคะรดเยอะๆเลยค่ะ”ณดาหันไปมองลูกสาวก็ปรากฏว่าตอนนี้นีน่าคงจะไม่ได้ตั้งใจรดน้ำแล้วน่าจะตั้งใจเล่นน้ำมากกว่าเพราะเล่นวิ่งรดน้ำเสียเร็วขนาดนั้นต้นไม้แต่ละต้นคงไม่ได้รับน้ำเพียงพอกันพอดี“ค่ะคุณแม่”เด็กหญิงหยุดวิ่งพร้อมหันมาตอบรับคนเป็นแม่ด้วยน้ำเสียงอันเจื้อยแจ้วเรียกรอยยิ้มให้กับทั้งพ่อและแม่ได้เป็นอย่างดี“เย็นนี้คุณจะทานอะไรผมจะได้สั่งมาที่บ้าน”อคิณไม่มีของสดติดบ้านเอาไว้หากอยากจะทานอะไรก็ต้องสั่งมาเท่านั้นในตอนนี้เพราะถ้าหากหาซื้อแล้วมาทำอาหารอีกก็คงจะไม่ทันการเพราะนี่มันก็ใกล้จะเย็นเต็มทีแล้ว “อืม...นีน่าอยากทานอะไรคะ”ณดายังคิดไม่ออกว่าเธออยากจะทานอะไรตอนเย็นนี้เพราะปกติเธอก็ทานเมนูเดียวกับที่ลูกของเธออยากทานเป็นประจำวันนี้ก็เลยต้องขอความเห็นจากนีน่าอีกครั้งแล้ว“นีน่าอยากทานหมูกระทะเหมือนที่น้านิเคยทำค่ะ”เด็กหญิงนึกอยากทานเมนูที่เคยทำทานกันที่โฮมสเตย์เสียแล้วแถมยังหันมาบอกคนเป็นแม่ด้วยสีหน้าระรื่นด้วยคงอยากจะทานจริงๆ“หมูกระทะเหรอ”อคิณไม่รู้ว่าลูกสาวของเขาจะรู้จักชอบเมนูนี้ด้วย2 ชั่วโมงต่อมาหลังจากที่รู้ว่านีน่าอยากทานอะไรอคิณก็จัดหาสั่งซื้อจากร้านหมูกระทะให้มาส่งแบบชุ
“ก็ผมต้องรีบจัดการวางแผนงานเพื่อที่จะเข้าไปจัดการในวันพรุ่งนี้น่ะสิ”อคิณต้องรีบเตรียมงานทึกอย่างให้เรียบร้อยก่อนจะถึงวันพรุ่งนี้เพราะเขาอยากให้ทุกอย่างมันเสร็จสิ้นเรียบร้อยโดยเร็วจะได้มีเวลากับลูกของเขาและหญิงสาวเสียที“เมื่อตอนกลางวันมีเวลาว่างตั้งเยอะทำไมไม่ทำล่ะคะ”ณดาไม่เข้าใจว่าวันนี้เขาเองก็ทำตัวว่างทั้งวันทำเหมือนไม่มีงานทั้งที่มีงานกองโตขนาดนี้เพื่ออะไร“ผมอยากให้เวลาคุณกับลูกไง”อคิณไม่ได้รอเวลาทำงานเวลานี้แค่เขาอยากจะใช้เวลาอยู่กับหญิงสาวกับลูกตอนที่อยู่กับเขาอย่างเต็มที่แอบหงุดหงิดเหมือนกันที่ต้องมามีเรื่องด่วนกะทันหันแบบนี้“...”เมื่อเจอคำตอบแบบนี้ณดาเองก็ไปไม่เป็นเหมือนกันไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเห็นเวลาที่อยู่กับเธอและลูกมีค่าขนาดนี้“คุณไปนอนเถอะเดี๋ยวผมจะรีบทำงาน”อคิณอยากให้หญิงสาวได้ไปนอนไม่อยากให้มาสนใจอะไรเขามากมายนักเพราะจะรบกวนเวลาพักผ่อนของเธอเสียเปล่าๆ“ค่ะ..เอ่อ..ยังไงก็อย่าหักโหมนักนะคะ”ณดาไม่มีอะไรจะพูดนอกจากอยากให้เขาทำงานแต่พอเหมาะเพราะเธอรู้ดีว่าการโหมงานหนักในช่วงเวลาพักผ่อนมันทำให้ร่างกายพังขนาดไหนเพราะเธอก็เคยเป็นมาแล้ว“เป็นห่วงผมด้วยเหรอ”อคิณใจชื้นขึ้
“ไปทานข้าวเย็นกันดีกว่าค่ะ..คุณแม่สั่งอาหารมาเยอะเลยค่ะนีน่ากับคุณแม่รอคุณพ่อทั้งวันเลยนะคะ”“...หืมม...”ณดาต้องส่ายหัวให้กับคำพูดของลูกสาวเธออีกแล้วเธอไม่ได้รอเขาทั้งวันเสียหน่อยมีแค่ลูกสาวของเธอเท่านั้นที่ถามหาคนเป็นพ่อทั้งวันแถมยังเหมารวมเธอหน้าตาเฉยอีก“จริงเหรอคะ..หืม..แบบนี้พ่อก็รักก็หลงตายเลยสิคะ”อคิณอุ้มนีน่าเดินเข้ามาในบ้านเขาหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเมื่อกลับมาบ้านแล้วเจอแบบนี้คำสุดท้ายแอบพูดเสียงดังเล็กน้อยให้หญิงสาวได้ยินเผื่อจะได้เลิกทำหน้างอใส่เขาเรื่องเมื่อครู่นี้เสียหน่อยหวังว่าเธอคงจะไม่คาดโทษเขาภายหลังเรื่องที่ฉวยโอกาสหอมแก้มเธอหรอกนะ21.00 น.“คุณไม่เหนื่อยเหรอคะที่พรุ่งนี้จะพานีน่าไปเที่ยวเลย”เวลานี้ทั้งณดาและอคิณกำลังนอนหันหน้าชนกันเพียงแค่มีลูกสาวตัวกลมของพวกเขาคั่นกลางเท่านั้นณดาแอบกังวลเล็กน้อยว่าถ้าหากพรุ่งนี้ชายหนุ่มต้องเดินทางอีกคงไม่ได้พักแน่เพราะนีน่าคงจะเกาะติดอยู่กับเขาทั้งวันคราแรกเธอก็อยากให้เขาพาลูกไปเที่ยวเร็วๆเธอเองจะได้รีบกลับบ้านแต่เมื่อเห็นเขามีงานที่ให้ปวดหัวก็เห็นใจเขาอยู่เหมือนกันไม่รู้ว่าเรื่องงานที่มีปัญหาของเขามันจะแก้ไขไปได้ด้วยดีหรือยังไ
“ท้อง”อคิณถึงกับหน้าชาไม่คิดว่าจะมีเป็นเซอร์ไพรซ์ตอนนี้หัวใจของเขาทันเต้นแรงแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้วทีรู้ว่าจะได้มีลูกกับหญิงสาวอีกคนตอนนี้เขาก็มีข้ออ้างที่จะอยู่ดูแลเธอตลอดแล้วแต่ก็ไม่รู้ว่าหญิงสาวจะดีใจเหมือนกับเขาหรือเปล่าเพราะสีหน้าของเธอตอนนี้นิ่งมากจนเขาก็เดาอารมณ์ของเธอไม่ถูกเช่นกัน“หมอขอให้เธอยู่ที่นี่ดูอาการสักครึ่งชั่วโมงก็กลับได้แล้วครับ”หมอหนุ่มยังอยากให้หญิงสาวดูอาการที่นี่สักครึ่งชั่วโมงก่อนกลับหากไมเป็นอะไรแน่ๆจึงจะให้กลับได้“เอ่อ..ขอบคุณครับคุณหมอ”อคิณรีบขอบคุณหมอหนุ่มก่อนที่เขาจะเดินออกไป“คุณแม่มีน้องเหรอคะ”นีน่าหันมาถามคนเป็นพ่อเธอตาแป๋วเธอพอจะเข้าใจสิ่งที่หมอหนุ่มพูดเมื่อครู่แต่ก็ถามคนเป็นพ่อเพื่อให้แน่ใจอีกที“คุณแม่จะมีน้องให้นีน่าดีใจไหมคะ”อคิณยิ้มรับพร้อมตอบลุกสาวของเขาด้วยท่าทางดีใจเช่นกันทั้งอยากจะรู้ความรู้สึกนีน่าเหมือนกันว่าลุกสาวของเขาอยากจะเป็นพี่สาวมากแค่ไหน“ดีใจค่ะ...น้องจะเหมือนตุ๊กตานีน่าไหมคะ”เมื่อเด็กหญิงได้รับคำตอบที่แน่ชัดจากคนเป็นพ่อเธอก็มีท่าทีตื่นเต้นเธอหวังว่าน้องของเธอจะเหมือนตุ๊กตาที่เธออุ้มเล่นอยู่ที่บ้าน“ฮ่าๆๆ”อคิณหัวเราะในความไร
“อยู่กับคุณคิณน่ะ...เกาะกันเป็นปลิงเลย”ลูกสาวของเธอจะอยู่ที่ไหนได้นอกจากเกาะติดอยู่กับอคิณแจหลังจากกลับมาจาการเที่ยวอคิณก็กลับไปทำงานของตัวเองพึ่งจะกลับมาหาเธอกับลูกก่อนหน้านี้เมื่อไม่กี่วันนี้เองพอคนเป็นพ่อกลับมาลูกสาวเธอก็ลืมแม่ไปเสียเลย“แล้วแกล่ะโอเคไหมยังวิงเวียนบ่อยอยู่หรือเปล่า”หลังจากที่ณดากลับมาทุกคนก็ไดรับข่าวดีจากปากอคิณว่าณดามีลูกให้เขาอีกคนก่อนกลับไปทำงานก็ฝากฝังคนอื่นให้ดูแลณดาแทนเขาไปทั่วจนตอนนี้รู้กันหมดแล้วหนามเตยเองก็คอยดูแลณดาอยู่ตลอดเพราะเพื่อนเธอชอบเวียนหัวบ่อยเรื่องงานเธอเลยให้ณดาได้พักส่วนเธอก็หาจ้างคนมาทำแทนณดาส่วนณดาเองก็ให้อยู่บ้านแค่ช่วยดูเอกสารการเงินอะไรบ้างนิดหน่อยเท่านั้น“ไม่ค่อยแล้วล่ะ..”ณดาจะติดของเปรี้ยวไว้กับตัวตลอดเวลาเธอเป็นจนรู้อาการตัวเองตอนนี้เลยค่อนข้างควบคุมได้09.49 น.เวลานี้เป็นเวลาที่ทั้งนิชาและธีรธรได้ฤกษ์เข้าหอแล้วในห้องหอของบ่าวสาวตอนนี้ก็คุณย่าของหญิงสาวที่คอยอวยพรทั้งคู่อยู่ส่วนพวกเพื่อนๆก็ยืนเป็นกำลังใจอยู่ที่หน้าห้องหอ“แต่งงานกันแล้วย่าขอให้ทั้งคู่เข้าใจซึ่งกันและกันให้มากๆอย่าให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล...มีเหลนให้ย่าไวๆก็แล้วกัน
วันต่อมา“คุณจะกลับวันไหนเหรอคะ”ณดาอยากถามวันที่ชายหนุ่มจะกลับให้แน่นอนหากเขาอยู่ไม่นานเธอจะได้ทำใจไว้เลยว่านีน่าต้องหงอยอีกแน่“ยังหรอก..ช่วงนี้ผมว่างงานที่บริษัทก็มีธาวินมาช่วยแล้วด้วย..ผมอยากมีเวลาดูแลลูก..กับคุณ”อคิณยังไม่มีกำหนดกลับเพราะเขากะลายาวเลยเพราะมีเพื่อนของเขาเข้ามาช่วยงานแล้วแถมยังมาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหม่อีกด้วยงานนี้เขาเลยไม่ต้องห่วงที่บริษัทมากมายนักเลยมีเวลาอยู่กับหญิงสาวและลูกอย่างเต็มที่“เอ่อ...วันนี้คุณจะทานอะไรคะนิดจะได้เตรียมให้”“ไม่ต้องหรอกวันนี้ผมจะลงมือเข้าครัวเองคุณจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”อคิณตั้งใจไว้แล้วว่าเขามาอยู่ที่นี่เพื่อจะดูแลลูกกับยิงสาวเรื่องอาหารเขาก็ศึกษามาพอตัวเหมือนกันในการทำอาหารที่มีประโยชน์ให้กับนีน่าและหญิงสาวที่กำลังตั้งครรภ์ลูกของเขาอยู่“คะ..คุณจะทำกับข้าวเอง”ณดามีสีหน้าแปลกใจที่จู่ๆชายหนุ่มอยากจะลงมือทำกับข้าวเอง“อืมม...ผมอ่านหนังสือเกี่ยวกับอาหารมาหลายอย่างเลยมีทั้งอาหารบำรุงคนท้องด้วยต่อไปนี้ผมจะทำให้คุณทานเอง”อคิณมั่นใจอย่างมากว่าเขาจะทำมันออกมาได้อย่างดีเพราะเขาอ่านมาจนจำได้หมดทุกวิธีการครึ่งชั่วโมงต่อมาเคร้งๆๆ..เพล้ง“ไหวไหมคะ
บ้านณดาบ่ายของวันตั้งแต่กลับมาอคิณก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จางานบ้านมีอะไรทำเขาก็ทำไปเรื่อยๆไม่หาเรื่องพูดคุยกับหญิงสาวเหมือนเช่นทุกวันแต่ณดาเองก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะไม่รู้ว่าชายหนุ่มเป็นอะไรจะว่าโกรธเธอหรือเธอเองก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้โกรธเสียหน่อยหญิงสาวจึงต้องปล่อยให้เขาเป็นอย่างนั้นไปโดยที่ไม่ได้มีท่าทีสนใจอะไรเขามากนักคิดแบบเดิมว่าเดี๋ยวเขาก็คงจะหายเองRrrrrrrrRrrrrrrr“ว่าไงวิน โอเค ขอบคุณมากที่บอก”ระหว่างที่อคิณกำลังงานบ้านอยู่เพลินๆก็มีสายของาวินเข้ามาข่าวที่เขาได้รับเป็นข่าวไม่ค่อยดีสักเท่าไรเกี่ยวกับเคลวินเขาหลุดจากคดีเพราะมีบางคนช่วยเอาไว้แต่ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเป็นใครธาวินเลยเตือนให้เขาระวังตัวเอาไว้19.00 น.ปังงงง“ว้ายย”หนามเตยขับรถกำลังจะกลับบ้านของเธออยู่ดีๆจู่ๆก็ได้ยินเสียงปืนขึ้นดีที่เธอไม่เสียสติจนทำให้รถเสียหลักลงไปข้างทาง“จอดๆ..”เตชินที่กำลังวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนเขาจำได้ว่ารถที่กำลังขับมาคือรถของหนามเตยเพราะเขาเป็นคนออกค่าซ่อมทั้งหมดจึงรีบวิ่งมาขวางหน้าและตะโกนบอกให้หญิงสาวจอดรถอย่างรวดเร็ว“รีบขึ้นมา”หนามเตยรู้ว่าชายหนุ่มคงจะมีเรื่องมาเธอจะไม่ช่วยก็จะดูใจดำผิดมน