ตอนที่36

“ทำไมถามเรื่องนี้ล่ะ...อืม..คือ...ฉันก็ไม่ได้มีความรู้สึกนี้นานแล้วตั้งแต่เลิกกับพรีมไปแต่ก็พอจำได้บ้าง”

คริสโตเฟอร์ถึงกับหน้าเจื่อนเล็กน้อยเมื่อเพื่อนของเขาถามถึงเรื่องความรักเพราะเขาเองก็ไม่ได้อยากพูดถึงมันเท่าไร

“อืม..ว่ามาเลย”

ถึงจะจำได้จำไม่ได้อคิณก็อยากได้ข้อมูลอะไรนิดหน่อยก็ยังดี

“ฉันอยากเจอเธอในทุกๆวันเรื่องทุกเรื่องที่เข้ามาในชีวิตฉัน...ฉันอยากให้เธอรู้เป็นคนแรก...หากเธอเจ็บหรืออยู่ในอันตรายฉันอยากอยู่ตรงนั้นแทนฉันไม่ชอบเห็นเธอร้องให้...ฉันอยากเป็นคนที่ปกป้องเธอและคนที่เธอคิดถึงตลอดเวลาและฉันก็ไม่ชอบให้เธอใกล้กับผู้ชายคนไหนและทำตัวสนิทสนมแม้แต่กับคนสนิทก็ตาม...อนาคตของฉันก็จะมีเธออยู่ในนั้นตลอด”

คริสโตเฟอร์พยายามนึกถึงความรู้สึกที่มีทั้งหมดนั่งมองฟ้าพร้อมพูดมันออกมาจากหัวใจหวังว่ามันคงจะเป็นประโยชน์ต่อความอยากรู้ของเพื่อนของเขาได้บ้าง

“อ๋อ...อย่างนั้นเหรอ..ไหนแกว่าจำไม่ค่อยได้ไงวะ”

อคิณจำคำพูดของเพื่อนของเขาได้ทุกคำคงเป็นแบบที่เขารู้สึกตอนนี้สินะชายหนุ่มบอกกับตัวเองแต่ก็หันมามองเพื่อนของเขาตอนนี้ยังไม่หยุดเหม่อเสียทีเขาพอจะเดาออกว่าถ้าหากจำความรู้สึกได้เยอะขนาดนี้คงจะไม่วายไม่ลืมเรื่องเก่าเป็นแน่

“ก็....เออ....น่า....แล้วแกล่ะถามทำไมหรือว่าถามเพื่อความแน่ใจว่าแกรู้สึกยังไงกับคุณนิดกันแน่แบบนั้นหรือเปล่า”

คริสโตเฟอร์พยายามสลัดความคิดเก่าๆออกเขารู้ว่าที่เพื่อนของเขาถามแบบนี้ก็เพื่อตบตัวเองว่าคิดยังไงกับณดาเป็นแน่ไม่อย่างนั้นเรื่องหยุมหยิมแบบนี้หรือจะมาเป็นประเด็นที่พูดคุยในวงเวลาดื่ม

“หึ่..ดื่มเถอะ”

อคิณไม่ตอบอะไรเพื่อนของเขาทั้งยังชวนดื่มต่อ

3 วันต่อมา

16.30 น.

“นีน่าคะทำอะไรอยู่คะ”

หลังจากที่ณดาสอนการบ้านลูกสาวของเธอเสร็จเธอก็ไปเตรียมตัวทำอาหารเย็นโดยปล่อยให้ลูกสาวของเธอได้อยู่ในมุมนั่งเล่นที่เป็นส่วนตัวเมื่อเธอทำอาหารเย็นเรียบร้อยแล้วจึงเดินมาดูลูกสาวของเธอว่ากำลังทำอะไรเธอเห็นว่าสมุดวาดรูปกับหนังสือระบายสีอื่นๆก็วางอยู่บนโต๊ะปกติโดยไม่มีใครหยิบไปเธอจึงสงสัยว่าแล้วลูกสาวเธอเล่นอะไรอยู่

“ปั้นดินน้ำมันค่ะ”

นีน่ายกตุ๊กตาจิ๋วที่เธอพึ่งปั้นเสร็จเป็นรูปคนให้แม่ของเธอดู

“สวยจังเลยค่ะ”

ณดาไม่คิดว่านีน่าจะมีฝีมือในเรื่องการปั้นด้วยเธอภูมิใจอยู่ในหัวใจของเธออย่างมากคิดไว้แล้วว่าลูกของเธอคงจะมาทางด้านศิลปะเต็มตัวเสียแล้ว

“นีน่าปั้นเอาไว้อวดคุณพ่อค่ะถ้าคุณทำงานเสร็จแล้วกลับมาจะได้เห็นค่ะ”

เด็กหญิงตั้งใจจะปั้นเก็บเอาไว้อวดคุณพ่อของเธอเมื่อกลับมาหาเธอ

“อ่อ..เอ่อ..งั้นเหรอคะ”

ณดาเกิดอาการใจเสียเล็กน้อยอีกแล้วที่ลูกสาวของเธอดูจะลืมคนเป็นพ่อยากเสียจริงตลอดเวลาสองเดือนกว่าที่ผ่านมาไม่มีวันไหนเลยที่นีน่าจะไม่พูดถึงพ่อของเธอ

21.00 น.

อคิณตัดสินใจว่าเขาจะกลับไปที่เชียงรายอีกครั้งในเมื่อตอนนี้เขารู้ใจตัวเองแล้วว่าเขาคิดอย่างไรกับณดาเขาไม่กลัวว่าเธอจะโกรธเรื่องผิดสัญญาที่หญิงสาวห้ามเขามาเจอเธอกับลูกหากเขาไม่กลับไปดูแลลูกและดูแลหญิงสาวเท่ากับเขาทำผิดซ้ำสองที่ทิ้งพวกเธอให้อยู่กันตามลำพังอีกต่อไปนี้เขาจะเดินหน้าแก้ไขทำทุกอย่างให้มันถูกต้อง

วันต่อมา

ร้านอาหารXXX

“ในเมื่อคุณยืนยันแบบนี้เราก็จะช่วยคุณค่ะ”

ก่อนจะมาอคิณนัดกับหนามเตยเอาไว้ก่อนแล้วว่าเขามีเรื่องจะคุยด้วยเมื่ออคิณมาถึงเชียงรายเขาก็นัดคุยกับหนามเตยและนิชาทันทีชายหนุ่มสารภาพความในใจของเขาออกมาทั้งหมดว่าเขารู้สึกอย่างไรกับณดาและมีแบบแผนที่จะแก้ไขทุกอย่างให้มันดีขึ้นอย่างไรซึ่งหนามเตยเองก็เอาใจช่วยชายหนุ่มเพราะก็อยากให้เพื่อนของเธอกับชายหนุ่มปรับความเข้าใจกันได้และแผลในอดีตของทั้งสองก็จะได้ปิดสมานไปเสียที

“ขอบอกไว้เลยนะคะนี่คือโอกาสสุดท้าย...”

นิชาเห็นหน้าอคิณก็อดโมโหไม่ได้แต่เมื่อเห็นแก่หลานเธอก็ต้องยอมช่วยให้เขาได้เข้าถึงตัวเพื่อนเธอกับหลานเธอโดยง่ายดายแต่เธอขอเตือนเขาเอาไว้ก่อนว่าหากครั้งนี้ชายหนุ่มทำอะไรให้เพื่อนเธอเสียใจอีกเธอเองจะเป็นคนไล่ชายหนุ่มไปเอง

“ผมจะรักษาโอกาสนี้ให้ที่สุดครับ”

อคิณรู้ตัวดีว่าสองสาวคงจะทำใจยากที่จะมาช่วยเขาแต่ครั้งนี้ก็อุตส่าห์คิดที่จะช่วยทำให้เขากับณดากลับมาเป็นครอบครัวเธอโอกาสครั้งนี้เขาจะรักษามันไว้ให้ดีที่สุด

“นิดไปส่งนีน่าเสร็จวันนี้จะเข้าในเมืองไปซื้อของแล้วก็คงจะเข้าไปที่บ้านคุณก็คิดเอาเองก็แล้วกันว่าจะเข้าหาเธอยังไง...”

หนามเตยหาโอกาสให้อคิณและณดาได้เจอกันเธอเพียงได้แค่บอกว่าเพื่อนเธอไปไหนทำอะไรก็เท่านั้นส่วนเรื่องที่ชายหนุ่มจะเข้าหาเพื่อนเธอยังไงก็ขอให้เขาจัดการเอาเอง

“คุณรู้ไหมว่านีน่าพูดถึงคุณทุกวัน...ยังไงก็สิ่งที่ดีที่สุดตอนนี้คือคุณต้องขอโอกาสจากเพื่อนฉันได้เจอลูกบ้างก็ยังดี”

นิชาอยากให้อคิณเอาชนะความใจแข็งของเพื่อนเธอเปราะแรกให้ได้ก่อนโดยการขอโอกาสได้เจอลูกบ้างเพราะเธอทนเห็นหลานเธอต้องมานั่งพูดถึงพ่ออย่างมีความหวังอยู่ทุกวันไม่ได้

“ครับผมก็คิดถึงนีน่าไม่ต่างกันเลย...ขอบคุณมากเลยนะครับ”

อคิณสายตาไหววูบเล็กน้อยเพราะเขาเองก็ไม่ต่างจากนีน่าที่คิดถึงลูกสาวของเขาทุกวันคิดถึงเสียงแหลมๆของเธอเวลาที่เรียกคุณพ่อคิดถึงเวลาที่ลูกสาวของเขาหัวเราะเมื่อได้เล่นอะไรสนุกๆกับเขาไม่อยากจะคิดเลยว่าช่วงที่ลูกสาวของเขาเศร้ามันจะเป็นอย่างไรเขาไม่อยากเห็นภาพนั้นเอาเสียเลย

2 ชั่วโมงต่อมา

หลังจากที่อคิณกลับจากปรึกษาสองสาวเพื่อนของณดาเสร็จเขาก็มารอหญิงสาวอยู่ที่บ้านของเธอจวบจนตอนนี้เป็นเวลาร่วมชั่วโมงกว่าก็ยังไม่มีวี่แววว่าหญิงสาวจะกลับมาแต่เขาก็ยังปักหลักรออยู่ที่นี่อย่างไม่ย่อท้อให้เขานั่งรอเธอทั้งวันเขาก็รอได้