ตอนที่35

“เรื่องประชุมมันก็ไม่เห็นมีอะไรต้องกังวลเลยนี่แกก็แค่เลื่อนจากรองประธานมาเป็นประธาน”

คริสโตเฟอร์เห็นว่าเรื่องประชุมเปลี่ยนระบบบุคลากรภายในอะไรนั่นมันก็ไม่ได้ยุ่งยากอะไรมากมายไม่รู้ว่าเพื่อนของเขาจะเครียดอะไรกับงานนี้

“ไม่...ฉันจะให้นิดมีชื่อเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของที่นี่..”

อคิณไม่ได้คิดแบบนั้นเขาต้องการให้คนที่ถือหุ้นใหญ่เป็นชื่อของณดาซึ่งเขาก็เตรียมการคร่าวๆบ้างแล้ว

“แล้วเจ้าตัวเค้าโอเคกับแกเหรอ”

คริสโตเฟอร์ถึงกับคิ้วขมวดที่เขาจำได้เพื่อนของเขาบอกว่าณดาปฏิเสธข้อเสนอนี้

“ยังไงฉันก็ต้องคืนในส่วนที่ต้องเป็นของนิดฉันจะเป็นแค่คนที่บริหารงานแทนเธอเท่านั้น”

ถึงณดาจะปฏิเสธเรื่องนี้แต่เขาก็ควรที่จะคืนทุกอย่างให้เธอมันเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วส่วนเขานั้นจะขอมีชื่อแค่เป็นคนที่บริหารงานแทนเธอก็เท่านั้นอคิณไม่ลืมคำที่เขาเคยพูดกับหญิงสาวเอาไว้ว่าเขายินดีคืนทุกอย่างให้เธอทั้งหมดถึงเธอจะไม่รับก็ตาม

“แล้วน้องเคทเป็นยังไงบ้าง”

อคิณวางปากกากับละสายตาจากกองเอกสารมาถามเรื่องเคทเธอรีนกับคริสโตเฟอร์เพราะเขาไม่ได้ข่าวคราวเธอมาหลายวันแล้วเมื่อเพื่อนของเขามาถึงที่นี่ก็เป็นโอกาสที่เขาจะได้ถามไถ่เรื่องของหญิงสาวบ้าง

“ก็เอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้องยังดีที่หลังๆมานี้ยังยอมทานข้าวบ้าง”

ตั้งแต่ที่คริงสโตเฟอร์คะยั้นคะยอให้เคทเธอรีนมาอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์ของเขาได้ก่อนหน้านั้นเขาก็ปฏิเสธแทบตายดีที่ตอนนี้เธอยังยอมมาอยู่ด้วยเพราะเธอไม่มีที่ไปหากแต่ยังชอบเก็บตัวอยู่แต่ในห้องทำให้เขาค่อนข้างจะเป็นห่วงเพราะคิดว่าเธออาจจะคิดสั้นก็เป็นได้

“ฝากแกดูด้วยแล้วกันฉันว่างเมื่อไรแล้วฉันจะไปหาเธอ”

อคิณเป็นห่วงเคทเธอรีนเหมือนน้องสาวคนนึงโล่งใจที่หญิงสาวนั้นมีเพื่อนของเขาคอยดูแลอยู่ไม่อย่างนั้นเขาก็ต้องห่วงไปมากกว่านี้เป็นแน่

“ฉันว่าแกอย่าเลยว่ะ...เคทเคยพูดกับฉันอยู่ว่าเธอไม่มีหน้ามาเจอแกกับณดาเพราะพ่อเธอเป็นคนทำเรื่องทั้งหมด”

คริสโตเฟอร์เอ่ยปากห้ามเพื่อนของเขาว่าอย่าพึ่งไปเจอหญิงสาวจะดีกว่าเพราะมันอาจจะทำให้หญิงสาวเศร้ามากกว่านี้

“บอกเคทว่าฉันไม่ได้ถือสาอะไรแล้ว...ฉันไม่อยากคิดแค้นใครอีกแล้วความแค้นมันไม่ดีต่อใครเลยจริงๆ..”

อคิณไม่ได้คิดจะถือสาอะไรใครทั้งนั้นเพราะเขารู้แจ้งแล้วว่าการแก้แค้นมันไม่ได้ทำให้เรื่องที่เกิดขึ้นไปแล้วเปลี่ยนเป็นดั่งใจหวังของเขาได้

“ฉันจะลองคุยกับน้องเคทให้”

คริสโตเฟอร์ดีใจที่เพื่อนของเขาหัดแยกแยะเป็นหากเป็นแบบนี้ตั้งแต่คราแรกทั้งเพื่อนของเขาและณดาก็จะไม่ต้องมานั่งเจ็บปวดกันอยู่แบบนี้หรอก

2 เดือนต่อมา

 20.30 น.

งานที่บริษัทเริ่มเข้าที่เข้าทางแล้วตอนนี้อคิณก็ทำงานเป็นเวลาปกติเสียทีไม่ได้นอนดึกตื่นเช้าทำงานหามรุ่งหามค่ำแบบเมื่อก่อนตอนนี้เขานั่งพิงหัวเตียงเลื่อนดูมือถือของเขาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มอยู่

“ลูกหมูของพ่อทานเก่งใหญ่เลยนะเดี๋ยวนี้”

อคิณเลื่อนดูทั้งคลิปวีดีโอและภาพนิ่งของลูกสาวเขาและณดาตามที่ต่างๆเขาติดตามเธอตลอดเวลาโดยจ้างคนให้ตามติดเธอทุกฝีก้าวไม่ว่าจะไปทำอะไรที่ไหนก็ตามแอบคิดในใจหากเขาได้อยู่ตรงนั้นกับณดาและลูกด้วยก็คงดีเรื่องแบบนี้โทษใครไม่ได้นอกจากโทษตัวเองเขาคิดแบบนั้น

วันต่อมา

“เรียกฉันมาถึงบ้านมีเรื่องอะไรหรือเกิดพิศวาสฉันขึ้นมาล่ะหืมม”

คริสโตเฟอร์ขับรถเข้ามาที่บ้านอคิณช่วงเย็นเห็นเพื่อนของเขาบอกว่ามีเรื่องจะปรึกษาเมื่อมาถึงก็ขอกวนประสาทเพื่อนของเขาเล่นนิดหน่อย

“แกก็พูดเป็นเล่น”

อคิณส่ายหัวให้เพื่อนของเขาเล็กน้อยเพราะอีกฝ่ายช่างเล่นหูเล่นตาใส่กวนประสาทเขาเสียเหลือเกิน

“ดื่มกันหน่อยไหม”

อคิณเชิญเพื่อนของเขานั่งที่โต๊ะหน้าบ้านซึ่งบนโต๊ะก็มีทั้งไวน์ราคาแพงและแก้วสองใบเตรียมไว้รออยู่แล้ว

“ก็ดีนะเราสองคนไม่ได้ดื่มกันนานแล้ว”

คริสโตเฟอร์ไม่ปฏิเสธอยู่แล้วเพราะนี่มันคือโอกาสดีที่เขาและเพื่อนของเขาจะมีเวลาดื่มกันสองคนเพื่อที่จะนั่งคุยถึงสารทุกข์สุขดิบและปัญหาในใจกันบ้าง

“แล้วเรื่องที่จะปรึกษามันเรื่องอะไรวะ”

คริสโตเฟอร์หยิบแก้วไวน์ที่อคิณเทไว้ให้เขาขึ้นมาสูดกลิ่นแล้วจิบอย่างสบายอารมณ์พร้อมถามถึงเรื่องที่เพื่อนของเขาเรียกเขามาในวันนี้

“ช่วงนี้น้องเคทโอเคกว่าเดิมไหมวะ”

อคิณถามเรื่องเคทเธอรีนกับชายหนุ่มก่อนว่าตอนนี้เคทเธอรีนดีขึ้นบ้างหรือยังเพราะเขาก็ไม่กล้าที่จะไปหาหญิงสาวเหมือนกันเพราะกลัวว่าจะเครียดกว่าเดิมอย่างที่เพื่อนของเขาบอก

“ก็โอเคนะน้องดูร่าเริงขึ้นตอนนี้ก็เห็นออกมาจัดห้องปลูกต้นไม้อะไรของเธอไปน่าจะหาอะไรทำแก้เบื่อด้วยมั้ง”

คริสโตเฟอร์เห็นแล้วว่าช่วงหลังๆมานี้หญิงสาวดูสีหน้าสดใสขึ้นเยอะคงเป็นเพราะเขาบอกเรื่องที่อคิณฝากบอกด้วยแล้วก็เคทเธอรีนนั้นก็กล้าติดต่อหาณดาแล้วด้วยแต่ที่มีอีกเรื่องที่หญิงสาวทุกข์ใจก็คืออาจจะเป็นเพราะความเป็นห่วงพ่อของเธอมากกว่า

“ดีแล้ว..แกมีเพื่อนอยู่ด้วยก็น่าจะไม่เหงา”

อคิณแอบอิจฉาคริสโตเฟอร์ที่มีเพื่อนอยู่ด้วยคงจะทำให้ที่อยู่มีสีสันขึ้นมาบ้างต่างจากเขาที่อยู่ตัวคนเดียวตอนนี้แล้วรู้สึกเหงาอย่างมากไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ชอบสันโดษเลยสักนิดคงเป็นเพราะเขาคงจะคิดถึงบรรยากาศตอนที่ได้อยู่กันเป็นครอบครัวกับนีน่าและณดา

“อืม”

คริสโตเฟอร์พยักหน้าเขารู้ว่าเพื่อนของเขาต้องมีอะไรในใจมากกว่าถามเรื่องของเคทเธอรีนอย่างแน่นอน

“ฉันขอถามอะไรแกอย่างสิเวลาแกรักใครแกรู้สึกกับเค้ายังไง”

อคิณเริ่มถามเพื่อนของเขาถึงเรื่องที่เขายังไม่แน่ใจของตัวเองอยู่ในตอนนี้