One Night Mistake: Mr. Lim, I am bearing your child!

Sandaling nakatulog si Angelica at nakaramdam ng matinding pagkauhaw. Gumapang siya palabas ng tent hanggang sa bumugad sa kan’ya ang isang pares ng panlalaking sapatos sa harap niya. Mula sa sapatos ay tiningnan niya ito pataas, kita niya ang mahahabang hita ng lalaki. Ang sikat ng araw ay tumatagos at nagpapaliwanag sa lalaki, kitang-kitang niya ang malinaw na mukha ni Andrew Lim, halos himatayin siya nang makita ito sa harap ng tent niya. “M-Mr. A– L-Lim?” utal na tawag niya sa binata. Hindi ba’t nasa bundok ito at nag-hi-hiking? Bakit ito narito? Napayuko si Mr. Lima sa kan’yang harapan, matamang nakatingin sa kan’yang namumulang pisngi sanhi ng matinding lagnat. “May tanong ako sa’yo,” seryosong sabi nito sa kan’ya. Bumilis ang tibok ng puso ni Angelica at binasa ang nanunuyong labi. “A-Ano iyon?” “May nakita ka bang taong pumasok sa tent ko kagabi?” Nakatutok ang mga mata ni Andrew Lim kay Angelica, sobrang kinakabahan ang dalaga kung kaya’t kinuyom niya ang kamao. Hind

Hindi makapaniwala si Angelica na lolokohin siya ng kan’yang nobyo at matalik na kaibigan. Palagi siyang naniniwala na hindi naman totoo ang pinanunuod niyang palabas sa telenobela, tipong ipagpapalit ng lalaki ang bidang babae sa matalik na kaibigan nito, ngunit nangyari iyon sa kan’ya. Roon niya na-realize ang kasabihang “parang sining ang buhay”. Malinaw pa sa kan’yang alaala kung gaano siya nagulat nong araw na binuksan niya ang pinto sa domirtoryo ng kan’yang kaibigan at nakita si Patrick na nakayakap kay Jasmine. Pareho silang mga taong lubos niyang pinagkakatiwalaan—ang kan’yang bukod tanging makatalik na kaibigan at itinuring na kapatid bukod sa kan’yang Ate Elaiza. Sobrang nagdurugo ang puso niya sa mga oras na iyon. “A-Angelica?” tawag ni Jasmine sa dalaga. Umiwas ng tingin si Angelica at ginaya ang kan’yang maleta sa gilid. Wala siyang planong makipag-usap sa dalawa; pagkatapos ng lahat ng nangyari’t ginawa nila sa kan’ya, ayaw na niya itong kausapin pa. Tapos na sila

“Hello, Angelica? Okay na ba ang pakiramdam mo?” nag-aalalang tanong ni Chloe sa kabilang linya. Tumango si Angelica at sumagot, “Oo. Okay na ang pakiramdam ko.” “Nilalagnat ka pa rin ba? Kumain ka na ba ng pananghalian? Gutom ka ba? Paano kung mag-order ako ng pagkain sa'yo? O kaya naman dalhan na lamang kita ng pagkain, ano nga ba ang gusto mo?” Sa harap ng pag-aalala ni Chloe ay nakaramdam si Angelica ng pagkalito at pagkagulo. Hindi naman talaga sila malapit sa isa't-isa at ang pag-aalala sa kan'ya ni Chloe ay sobrang nakakapagtataka at sobra-sobra. Dahil likas na mabait si Angelica, hindi na siya nagtaka pa at sumagot pa-isa-isa sa sunod-sunod na tanong ng dalaga. “Wala na akong lagnat, Chloe at kumain na rin ako ng pananghalian. Hindi ako nagugutom. Kung nagugutom man ako ay ako na lang ang mag-o-order para sa aking sarili. Salamat sa pag-aalala mo, Chloe.” “Ohh…” Natahimik si Chloe ng ilang segundo. “Uh… Nariyan ba si boss kasama mo?” “Umalis na siya kanina pa.” “O

At nang maibaba ni Angelica ang damit niya, lumantad ang makinis at maputi niyang balat sa harap ni Andrew. Bakas sa mga mata ng lalaki ang pagkadismaya at mabilis na napaiwas ng tingin at nagsalita, “Sorry.” Mabilis na kinuha ni Angelica ang kan'yang kumot upang ibalot sa kan'yang katawan. Unti-unting tumulo ang luha sa mga mata ni Angelica dahil sa sobrang kahihiyan. “Okay na ba, Mr. Lim? Napatunayan ko na na hindi ako iyong babaeng tinutukoy mo?” “...” Bumuka ang bibig ni Andrew ngunit walang lumabas na salita mula roon. Nang lumabas si Andrew sa silid ng dalaga ay agad itong napalingon ulit, mayroon pa ring ilaw sa loob ng silid. Dumaan sa isip niya ang imahe ng babaeng nanghihina. Siguro'y umiiyak ito ngayon? Agad na kinuha ni Andrew ang kan'yang telepono at tinawagan ang assistant niyang si Eldrew. “Maghanda ka ng isang regalong pambabae sa akin, iyong katangi-tangi.” — At nang mawala si Andrew sa silid ni Angelica ay agad na ni-lock ng babae ang pinto at mabilis na

Kakagising pa lang ni Andrew at may bakas pa ng katamaran ang kan'yang boses. Ang huling salitang tinawag niya kay Angelica ay may pataas na tunog. Uminit ang pisngi ni Angelica nang marinig ang sinabi ng amo at nagpaliwanag, “Isasauli ko lang ang bagay na binigay mo sa akin.” Napatingin si Mr. Lim sa isang bag sa mesa, “Ayaw mo ba iyan?” “Hindi.” Umiling si Angelica, “Hindi ko matatanggap ang gan'tong kamahal na bagay at wala akong rason para tanggapin ang mga ito.” “Hindi naman iyan mahal, maliit lamang na regalo iyan tanda ng aking pagpapahalaga sa nararamdaman mo,” saad ni Mr. Lim. “O kaya sabihin mo sa akin kung ano ang gusto mo? Hihilingin ko kay Eldrew na bilhin ito, o pwede namang ikaw na lang ang pumili.” Gusto niyang bumawi sa dalaga sa nagawa niya noong nakaraan. “Mr. Lim, ang totoo niyan, hindi ko naman sineryoso ang nangyari noong nakaraang gabi at ayaw ko ng maalala iyon. Kapag tinanggap ko ito, ang regalo mo sa akin ay ang magpapaalala lamang sa akin sa lahat