Share
ตอนที่9 ยังไม่ตาย
หลังจากในครั้งที่พอใจไปหาคาวีที่ผับวันรุ่งขึ้นเธอก็ต้องเก็บกระเป๋าย้ายมาอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์ของคาวีด้วยความไม่ค่อยเต็มใจเท่าไรนักแต่ก็ต้องมาอยู่เพื่อความปลอดภัยของตัวเองแถมยังต้องยื่นใบลาออกจากโรงพยาบาลอย่างไม่เต็มใจด้วย
ในเช้าวันใหม่ตอนนี้พอใจเอาแต่ยกหูโทรต่อสายหาเบอมือถือที่โทรเข้ามาหาเธอเมื่อคืนแต่พยายามโทรเท่าไรก็โทรไม่ติด
“เบอใครกันนะ”
หญิงสาวในชุดนอนแขนยาวขายาวสีฟ้าเดินไปเดินมาอยู่ที่โถงนั่งเล่นใบหน้าสวยมีสีหน้าแห่งความสงสัยจนคิ้วผูกโบว์ทำให้คาวีที่พึ่งออกมาจากห้องนอนของตัวเองถึงกับต้องยืนจ้องใบหน้าของหญิงสาวครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยถามเธอออกไป
“เป็นอะไรของคุณจ้องมือถือขมวดคิ้วอยู่ได้”
“ก็เบอนี้โทรมาหาฉันเมื่อคืนตั้งหลายสายแต่พอโทรกลับก็ไม่ติด”
พอใจยื่นมือถือของเธอชูไปที่หน้าของคาวี
“ไหน”
คาวีหยิบมือถือของพอใจมาดูตัวเลขไม่กี่ตัวก็จำได้ว่าเบอนี้เป็นเบอส่วนตัวของพี่ชายที่ใช้มาหลายปีแล้ว
“นี่มันเบอส่วนตัวของพี่สิงห์”
“อะไรนะ...แล้วคุณสิงห์จะโทรหาฉันทำไม”
พอใจถึงกับยกมือกุมหัวจากสีหน้าที่สงสัยแปรเปลี่ยนเป็นตกใจจนเห็นได้ชัดไม่ใช่ว่าตอนนี้ราชสีห์กำลังตามหาตัวเธอเพื่อคาดโทษอยู่ล่ะ
“อาจจะตามหาคุณอยู่ก็ได้...ทางที่ดีคุณเปลี่ยนเบอเถอะ”
คาวีไม่รู้ว่าพี่ชายของเขาโทรหาพอใจเพื่ออะไรเพราะเป็นคนบอกกับเขาเองว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธอแต่อย่างไรเขาก็ไม่ต้องการให้ราชสีห์ติดต่อหาพอใจอยู่ดีด้วยหากพอใจเกิดพูดเรื่องความผิดของตัวเองกับพี่ชายเขามีหวังแผนที่วางเอาไว้พังแน่นอน
“ได้ยังไง..เผื่อเพื่อนฉันโทรหาล่ะคะ”
พอใจส่ายหัวหงึกหงักถึงอย่างไรเธอก็จะเปลี่ยนเบอมือถือตอนนี้ไม่ได้เกิดสายธารติดต่อขอความช่วยเหลือมาเธอจะได้ช่วยทัน
“อืม...งั้นบล็อกเบอนี้ไปเลย”
“ก็ได้ค่ะ...แล้วนี่เมื่อไรคุณจะรู้ว่าพี่คุณทำอะไรกับเพื่อนฉัน...”
เมื่อจบเรื่องมือถือไปพอใจก็หันมาถามความคืบหน้าเรื่องที่คาวีรับปากว่าจะช่วยสืบว่าตอนนี้สายธารนั้นเป็นอย่างไรบ้าง
“คุณสบายใจได้ว่าเพื่อนกับหลานคุณยังไม่เป็นอะไรผมหลอกถามจากอาทิตย์แล้วแต่ผมไม่รู้จริงๆว่าพวกเค้าอยู่ที่ไหน”
คาวีตอบไปตามตรงเขารู้เรื่องราวมาจากอาทิตย์แค่นี้จริงๆไม่ได้คิดที่จะโกหกหญิงสาว
“รู้ตั้งแต่เมื่อไร”
“เมื่อวาน”
“แล้วทำไมพึ่งจะมาบอกฮะ”
สองแขนเรียวยกกอดอกดวงตากลมดั่งลูกแมวเบิกโพรงตวัดหางตาใส่ชายหนุ่มอย่างไม่พอใจแทนที่เขารู้เรื่องแล้วจะบอกเธอจะได้โล่งใจว่าเพื่อนเธอยังมีชีวิตอยู่ปล่อยให้เธอเครียดข้ามคืนข้ามวันอยู่ได้
“อ้าวก็ลืมไม่ได้หรือไงล่ะครับคุณผู้หญิง”
คาวีอมยิ้มอ่อนก่อนจะก้มลงทำหน้าตาทะเล้นเจ้าเล่ห์ยื่นหน้ามาใกล้กับใบหน้าของพอใจจนเธอต้องถอยหลังหนี
“หึ่...อย่ามาทำท่าชีกอแบบนี้ใส่ฉันนะคะระวังถูกจับตอนไม่รู้ด้วย”
หญิงสาวยกมือเรียวทั้งสองดันใบหน้าของเขาออกไปให้ห่างทั้งขู่เสียงแข็งเพราะไม่ชอบให่คาวีมาทำท่าทางเจ้าชู้ใส่เธอ
“ไม่ทำก็ได้”
คาวีเอี้ยวตัวยืนตรงเช่นเดิมที่เขาแกล้งเธอก็เพราะเมื่อครู่ที่เธอมองค้อนใส่ไม่ได้ทำให้เขากลัวเลยสักนิดกลับชอบพฤติกรรมพยศแบบนี้ของเธอเสียมากกว่า
“คุณคาวี”
“ว่า”
“คุณคิดว่าพี่คุณจะล้มเลิกการเอาเรื่องฉันเมื่อไรฉันอยากกลับไปทำงานใช้ชีวิตปกติถ้าหลบอยู่แบบนี้อดตายแน่”
เรื่องนี้พอใจคิดว่าจะถามคาวีตั้งแต่เมื่อวานแล้วเพราะหากเธออยู่เฉยๆแบบนี้โดยไม่รู้กำหนดว่าจะกลับไปทำงานได้อีกเมื่อไรมีหวังเงินหมดแน่นอนแถมยังจะเฉาตายเพราะต้องนั่งๆนอนๆอีกด้วย
“ไม่ต้องกลัวอดตายหรอกคุณผมจะจ้างคุณเป็นแม่บ้านดูแลเรื่องงานบ้านงานครัวแล้วก็รวมถึงดูแลผมด้วย”
“โอ้ยย..ฉันไม่เก่งเรื่องนี้หรอกค่ะคอนโดฉันยังจ้างแม่บ้านข้าวก็กินข้าวกล่องฉันทำเป็นแต่รักษาคน”
พอใจตอบกลับทันควันให้คาวีได้รับรู้ว่าเธอนั้นไม่เป็นงานบ้านสักอย่างเห็นจะเก่งอยู่เรื่องเดียวคือเรื่องรักษาคน
“คุณก็หัดสิ...อนาคตถ้าคุณมีลูกมีสามีจะได้ทำเป็น”
“ยังไม่คิดจะมีเลยไม่คิดถึงขั้นนั้น..แต่ถ้าคุณอยากให้ฉันทำฉันก็จะทำ..เพื่อเงิน”
หญิงสาวรีบเท้าเอวส่ายหัวเรื่องที่คาวีพูดเธอยังไม่เคยคิดจะมีสักนิดแต่หากเขาคะยั้นคะยอเธอนักเธอก็จะทำเพื่ออย่างน้อยเธอก็จะได้เงินมาบ้างไม่มากก็น้อย
“ดีมาก...งั้นตอนนี้เข้าครัวเลยผมหิว”
“ไข่ดาวแล้วกันนะคะฉันพอทำได้..เรื่องเมนูอื่นขอศึกษาก่อน”
“โอเค..อะไรก็ได้”
คาวีให้อภิสิทธิ์กับหญิงสาวทุกอย่างไม่รู้ว่าทำไมอยากให้เธอมีส่วนร่วมในชีวิตเขาตลอดเวลาคิดว่าอาการที่ตัวเองเป็นตอนนี้คงเพราะเห่อเมื่อมีสาวคนใหม่มาอยู่ข้างกาย
ราชสีห์สวมกางเกงยีนส์สีดำเปลือยท่อนบนโชว์แผงกล้ามนั่งมองสายธารที่กำลังหลับสนิทบนเตียงด้วยแววตาแข็งกร้าวเย็นชาบนหัวของเขามีผ้าก๊อซแปะอยู่เช่นเดียวกับหางคิ้วของสายธาร
เมื่อคืนหลังจากที่สายธารหนีไปได้อาทิตย์ได้เข้ามาหาราชสีห์ที่บ้านเพราะต้องเอาข้าวของเครื่องใช้มาให้จนได้เจอราชสีห์นอนสลบอยู่กับพื้นอาทิตย์จึงโทรตามให้หมอมาดูอาการของเจ้านายตน
พอราชสีห์มีสติได้เขาก็รีบให้อาทิตย์ไปตามสายธารกลับมาให้เร็วที่สุดเพราะจับสัญญาณจากมือถือของเขาได้ว่าเธออยู่ไม่ไกล
และแล้วอาทิตย์ก็ได้มาเจอสภาพที่สายธารขับรถชนอัดอยู่กับต้นไม้ถนนเส้นนั้นค่อนข้างเปลี่ยวไม่มีคนดีที่สายธารนั้นไม่เป็นอะไรมากเพราะมีถุงลมนิรภัยเซฟเธอเอาไว้
ราชสีห์รู้ข่าวจึงให้อาทิตย์จ้างรถลากรถหรูของเขากลับมาที่บ้านอย่างเร่งด่วนพร้อมกับตัวของสายธารเพราะเขาไม่อยากให้มีใครมาเห็นกลัวจะเป็นเรื่องใหญ่
ส่วนสายธารหมอที่มาทำแผลให้ราชสีห์ตรวจดูอาการแล้วว่าเธอไม่เป็นอะไรได้เพียงแค่ให้ยาแก้ฟกช้ำเอาไว้และฉีดยาให้เธอพักผ่อนนอนหลับจนถึงเย็นวันนี้
“อืม..”
ดวงตากลมโตค่อยๆสะลึมสะลือตื่นมาในช่วงเย็นเมื่อต้องการขยับตัวลุกขึ้นเธอรู้สึกระบมไปหมดทั้งตัวคิ้วบางได้รูปเริ่มขมวดแต่ก็รู้สึกเจ็บตึงที่หางคิ้วเมื่อสติเริ่มมาก็จำได้ว่าเธอนั้นบาดเจ็บที่หางคิ้วทั้งลืมตามองเพดานยังจำได้ว่าที่นี่เป็นห้องที่เธอถูกขัง
คิดไปคิดมาก็แปลกใจว่าเธอนั้นมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรทั้งที่เมื่อคืนเธอขับรถชนต้นไม้อีกใจหนึ่งก็คิดว่าหรือตอนนี้เธออาจจะตายไปแล้วแต่หากตายทำไมถึงรู้สึกเจ็บ
“โอ้ยย...”
และแล้วคำตอบที่ทำให้เธอแน่ใจว่าตนเองนั้นยังไม่ตายคือเธอถูกราชสีห์กระชากแขนลากให้เธอลุกนั่งจนระบมร้าวไปทั้งตัว
“ไม่ต้องงงเธอยังไม่ตาย...ฉันไม่ปล่อยให้คนที่ทำฉันเจ็บตายง่ายๆหรอก...กล้ามากที่ทำกับฉัน”
มือหนากำแขนหญิงสาวที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตของเขาแน่นดวงตาคมมองจ้องเขม็งไปที่ใบหน้าซีดเซียวอย่างกับซากศพทั้งพ่นตวาดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยโทสะให้เธอได้รู้ตัวว่าตอนนี้ยังไงเธอก็หนีเขาไม่พ้น
Related chapter
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่10 ลูกไก่ในกำมือ
“คะนิ้ง..ฉันรู้ว่าคะนิ้งยังไม่ตายคุณช่วยพาคะนิ้งมาหาฉันนะคะ”ร่างบางโงนเงนแทบนั่งไม่อยู่เพราะปวดไปทั้งตัวตอนนี้เธอไม่คิดจะขอความเห็นใจอะไรจากเขาเลยนอกจากเรื่องของลูกเธออยากเจอคะนิ้งเพราะเธอรู้ว่าลูกเธอยังไม่ตาย“ทำความผิดยังกล้ามาขอร้องอะไรฉันอีกดีนะที่เมื่อคืนอาทิตย์มาหาฉันไม่อย่างนั้นคงนอนจมกองเลือดเรียกหมอมารักษาไม่ได้”ราชสีห์กัดฟันกรอดพ่นลมหายใจพรืดใหญ่ด้วยความโมโหทั้งสะบัดแขนสายธารจนเธอล้มไปนอนฟุบกองกับเตียงอีกครั้ง“ขอให้ฉันเจอลูกเถอะนะคะไม่รู้ว่าตอนนี้คะนิ้งจะร้องหาฉันหรือเปล่า”หญิงสาวที่ไร้เรี่ยวแรงแม้นจะยันตัวเองลุกนั่งเธอยกมือทั้งสองไหว้อ้อนวอนชายหนุ่มที่จ้องมองเธออย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อเสียงสั่นเป็นห่วงก็แต่ลูกน้อยไม่รู้ว่าตอนนี้จะอยู่อย่างไงจะกินอะไรและคนที่ดูแลอยู่จะรู้ใจแค่ไหนจะใจดีกับลูกเธอหรือเปล่า“ลูกเธอไม่ร้องหาเธอแล้ว...ถ้าฉันทำให้คะนิ้งลืมเธอได้คงดีฉันจะได้เป็นเจ้าของเด็กคนนี้เพียงคนเดียว”ราชสีห์พยายามพูดให้สายธารนั้นใจเสียยิ่งเห็นเธอรักคะนิ้งมากเท่าไรคะนิ้งก็จะเป็นจุดอ่อนของสายธารมากขึ้นเท่านั้นเธอกล้าทำเขาเจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจเขาก็จะทำให้เธอเจ็บกว่าเขาร้อย
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่11 ทรมาน
ซ่า...ครื้นนน“ฉันกลัว..อย่าทำกับฉันแบบนี้”ร่างบางเริ่มตัวสั่นยิ่งมาตากฝนขณะที่ฝนกระหน่ำตกพร้อมเสียงฟ้าที่ทั้งดังและแล่บอยู่ตลอดเวลาเธอยิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังไม่ปลอดภัยที่เธอกลัวลมฟ้าลมฝนมากขนาดนี้เพราะมีปมในใจในวัยเด็กซึ่งจะมาอธิบายกับราชสีห์เขาคงไม่เห็นใจคืนทั้งคืนสายธารนอนตากฝนที่เทกระหน่ำลงมาอยู่หลายชั่วโมงร่างบางนอนขดสั่นกับพื้นดินฟ้าร้องฟ้าแล่บทีก็สะดุ้งใจสั่นระรัวน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะความกลัวก็ไม่เคยจะเหือดแห้งยังคงไหลแข่งกับสายฝนที่ตกกระทบตัวเธออยู่ตลอดเวลาส่วนราชสีห์ก็กลับเข้าไปในบ้านดื่มหนักไม่คิดแม้แต่จะสงสารคนที่นอนตากฝนอยู่ด้านนอกคิดแค่ว่าอยากจะทรมานหญิงสาวให้ได้เท่านั้นวินาทีสุดแสนทรมานความเจ็บปวดหวาดกลัวกัดกินหัวใจของสายธารจนเธอแทบจะขาดใจตายได้ทุกวินาทีแต่เพราะนึกถึงหน้าคะนิ้งก็เป็นเหมือนผ้าห่มปลอบประโลมใจอันหนาวเหน็บให้ได้อยู่ต่อบอกกับตัวเองว่าอย่ายอมแพ้เพราะยังมีลูกที่รอเธออยู่กว่าสายฝนจะหยุดกระหน่ำลงมาก็เกือบรุ่งสางแต่ดูท่าว่าตอนนี้สายธารจะไม่มีสติไปเสียแล้วเมื่อแสงแรกของอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้าสว่างส่องมายังบ้านหลังเล็กริมทะเลราชสีห์ก็ค่อยๆสะลึมสะลือลืมตาตื่นขึ้นแ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่12 ไม่เคยสอนให้ร้ายกาจ
“ใช่แล้ว...ไม่รู้เรื่องล่ะสิย่าก็พึ่งจะรู้เมื่อตอนพี่เราให้อาทิตย์อุ้มลูกมาฝากย่ารอให้ตาสิงห์มาคุยให้กระจ่างก็ยังไม่เห็นจะโผล่มา”อิงอรรู้ได้ทันทีว่าเรื่องนี้คงยังไม่มีใครรู้ไม่แปลกใจที่คาวีจะตกใจเพราะเมื่อเธอรู้เรื่องราชสีห์มีลูกจนโตจากปากอาทิตย์ในคืนนั้นเธอก็ตกใจเช่นกัน“หนูขอดูหน้าลูกคุณสิงห์หน่อยนะคะ”พอใจเห็นว่าชักเริ่มมีอะไรแปลกๆจึงลุกเดินตามคาวีมาดูให้เห็นกับตาว่าเด็กคนที่อยู่ในเปลจะใช่คะนิ้งอย่างที่เธอคิดหรือเปล่าเพราะหากราชสีห์เอาลูกมาฝากทั้งที่ไม่เคยมีใครได้ยินว่าเขามีลูกภายในในสองสามวันนี้ก็อาจจะเป็นหลานเธอก็เป็นได้และแล้วก็เป็นจริงอย่างที่พอใจคิด“คะนิ้ง”“เคยเห็นกันด้วยหรือลูก”อิงอรเห็นพอใจเอ่ยเรียกชื่อเหลนเธอออกมาจึงหันมามองหน้าพอใจด้วยสีหน้าที่แปลกใจไม่คิดว่าหญิงสาวจะรู้จักกับคะนิ้งมาก่อน“นี่ลูกของคุณสายเหรอ”คาวีได้ยินเช่นนั้นก็พอจะเดาเรื่องเดาราวออกแล้ว“อืม”“เรื่องอะไรกันเล่าให้ย่าฟังหน่อยได้หรือเปล่า”อิงอรเห็นสีหน้าของพอใจและคาวีต่างก็เสียไปตามๆกันทว่าตอนนี้เธอเริ่มเห็นอะไรผิดปกติจึงเค้นให้ทั้งสองเล่าให้ฟังว่าเรื่องที่กำลังพูดถึงกันอยู่คืออะไรและแล้วทั้งสองก็ต้
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่13 คำขู่
ตอนนี้สายธารเริ่มฟื้นตัวแล้วพอใจจึงอุ้มคะนิ้งมาหาเพื่อให้คนที่กำลังนอนป่วยได้ใจชื้นขึ้นที่ได้เห็นหน้าลูกรักเผื่ออาการไข้จะหายวันหายคืนแต่ต้องยืนอยู่ห่างๆด้วยกลัวว่าคะนิ้งจะติดไข้ของคนเป็นแม่“คุณแม่ขา”เด็กหญิงตัวกลมเปล่งเสียงเรียกคนเป็นแม่ที่นอนหลับตาอยู่บนเตียง“คะนิ้ง..แม่คิดถึงหนูที่สุดเลยลูก..”เพียงแค่ได้ยินเสียงใสของคะนิ้งสายธารก็รีบชันตัวลุกนั่งใบหน้าซีดเซียวในตอนนี้เปื้อนไปด้วยรอยยื้มอยากจะเข้าไปกอดเจ้าก้อนกลมใจจะขาดแต่ก็ยังทำไม่ได้“วันนี้ลูกแม่ทานข้าวกับอะไรคะ..”แม้นจะไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงเปล่งเสียงเท่าไรแต่สายธารก็ยังพยายามเค้นมันออกมาเพราะอยากจะพูดคุยกับลูกเธอให้มากที่สุด“ตับบดค่ะ”“อร่อยหรือเปล่าเอ่ย”“อร่อยมากค่ะคุณแม่...”“คะนิ้งลืมอะไรหรือเปล่าคะ”พอใจก้มกระซิบหลานสาวให้พูดในสิ่งที่นัดกันเอาไว้เพราะเชื่อว่าคำพูดของคะนิ้งจะเป็นยาชั้นดีทำให้สายธารหายวันหายคืน“คุณแม่กินข้าวเยอะๆนะคะกินยาด้วยค่ะ”“โอเคค่ะ”“พักผ่อนเถอะสายคุณสิงห์มายุ่งอะไรกับแกไม่ได้แล้วเพราะต้องทำตามคำสั่งของคุณย่าส่วนคะนิ้งฉันจะดูแลให้เอง”“ขอบใจนะพอ”ทั้งสามพูดคุยกันไม่มากนักเพราะพอใจต้องการจะให้สายธาร
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่14 ไม่เต็มใจ
“พรุ่งนี้ฉันจะบอกกับคุณย่าว่าฉันทำอะไรกับตัวของเเธอและจะขอรับผิดชอบโดยการแต่งงานซึ่งเธอห้ามเอ่ยปากปฏิเสธไม่อย่างนั้นเธอเสียคะนิ้งไปแน่นอน”ราชสีห์คิดมาดีแล้วหากเขาทำให้สายธารได้อยู่ใกล้ตัวเขาก็จะจัดการกับสิ่งที่อยากจะทำได้ง่ายขึ้นโดยที่ย่าของเขาไม่สงสัยอะไรอีกอย่างก็เห็นว่าย่าเขานั้นดูจะเอ็นดูคะนิ้งและสดชื่นมากเมื่อได้อยู่ใกล้ได้เลี้ยงเด็กหญิงเขาจึงคิดว่าการทำให้สายธารมาเป็นคนในครอบครัวจะดีต่อตัวของเขาและย่าตนด้วย“เกลียดฉันจะมาแต่งงานกับฉันเพื่ออะไร”สายธารมองราชสีห์ด้วยสายตาที่แสดงออกถึงความไม่เข้าใจคิดว่าเขาช่างแปลกคนดูท่าเขาเกลียดเธอเข้ากระดูกดำแต่ทำไมถึงได้อยากจะมีเธอเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเสียอย่างนั้น“อย่าคิดว่าฉันจะพิสวาสเธอเพียงแค่จะเก็บเธอไว้ทรมานเล่นโดยที่คุณย่ามาห้ามอะไรไม่ได้ก็เท่านั้น...เรื่องคะนิ้งอย่าคิดว่าฉันแค่ขู่เธอก็น่าจะรู้ว่าคนอย่างฉันพูดจริงทำจริง...อ่ออีกอย่างถ้าเธอแข็งข้อกับฉันชีวิตเพื่อนเธอก็จะไม่สงบสุขไปด้วยหรือไม่ก็อาจจะตกงานตลอดชีวิตเพราะมีประวัติว่าช่วยเหลือหมอที่ทำผิดหลบหนี”“คุณมัน...”สายธารกำมือแน่นจากสีหน้าแววตาที่แปลกใจตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็นแสดงออกถึ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่15 ฝึกเป็นพ่อ
เช้าวันใหม่ของอีกวันพอใจยกถาดอาหารเช้ามาที่ห้องของสายธารเธอพอจะยิ้มได้ออกเพราะดูท่าวันนี้เพื่อนเธออาการดีขึ้นรอยฟกช้ำค่อยๆจางลงมากขึ้นกว่าเมื่อวานเป็นเท่าตัว“แกดูดีกว่าเมื่อวานเยอะเลยนะ”“อืม...คะนิ้งล่ะ”สายธารที่กำลังนั่งมองวิวทะเลยามเช้าอยู่ที่เก้าอี้หวายริมหน้าต่างเธอค่อยๆลุกมานั่งที่โต๊ะด้านในเพื่อทานอาหารเช้าที่พอใจนำมาให้ทั้งยังถามหาคะนิ้งเพราะปกติเห็นว่าถ้าพอใจเข้ามาคะนิ้งจะมาด้วย“อยู่กับคุณย่ารายนั้นท่าจะติดคุณย่าแล้วล่ะ...เรื่องแต่งงานแกตัดสินใจดีแล้วเหรอฉันยังตกใจอยู่เลย”พอใจหย่อนก้นนั่งตรงข้ามกับสายธารทั้งยังเกริ่นถามเรื่องที่เพื่อนเธอนั้นตัดสินใจจะแต่งงานอยากรู้จริงๆว่าเพื่อนเธอนั้นคิดดีแล้วใช่หรือไม่“อืม..”สายธารฝืนฉีกยิ้มออกมาเล็กน้อยให้พอใจได้เห็นว่าสิ่งที่เธอตกลงราชสีห์ไปเธอคิดดีแล้ว“มั่นใจใช่หรือเปล่าว่าเค้าจะไม่ทำร้ายแก”“จะกลัวอะไรมีคุณย่าทั้งคน..”สายธารส่ายหัวเบาๆทั้งยังพูดติดตลกว่าเธอไม่กลัวอะไรด้วยมีคุณย่าคอยหนุนหลังอยู่ทั้งคนให้พอใจได้สบายใจ“จริงสิ...เอาเป็นว่าฉันเคารพการตัดสินใจของแกมีปัญหาอะไรก็คุยกับฉันได้เสมอ...กินผลไม้นี่เถอะจะได้สดชื่น”พอใจยื่นมื
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่16 แย่งความรัก
“คุณย่าจะอยู่คนเดียวแบบนี้ต่อไปจริงๆเหรอครับผมว่าหาคนมาดูแลสักคนจะดีกว่า”คาวีและราชสีห์เคยถามคำถามนี้กับย่าของเขาเป็นร้อยรอบได้แต่ก็ยังไม่ถอดใจเพราะอยากให้มีคนมาอยู่ดูแลย่าของตนที่นี่แม้พื้นที่ตรงนี้จะเป็นพื้นที่ส่วนตัวรั้วรอบขอบชิดไม่อาจมีใครเข้ามาได้ง่ายๆแต่หากย่าของเขาเกิดเป็นลมเป็นแล้วหรือเจ็บป่วยก็ยากที่จะมีใครรู้หากไม่มีคนมาอยู่คอยดูแล“เราก็รู้ว่าย่าชอบชีวิตแบบนี้ไม่ชอบให้ใครมาช่วยทำอะไรมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว”อิงอรยังคงชอบชีวิตที่อยู่คนเดียวไม่ต้องมามีคนรองมือรองเท้าด้วยชอบทำทุกอย่างด้วยตัวเองมาตั้งแต่สาวๆแล้ว“แต่อายุคุณย่าก็มากขึ้นทุกวัน...เกิดเป็นลมเป็นแล้งในบ้านจะได้มีคนมาอยู่ดูแลผมกับพี่สิงห์ไม่อยากทำงานด้วยความพะวงนะครับ”“อื้มม..งั้นเราก็หาคนมาก็แล้วกัน”สิ้นเสียงคาวีอิงอรก็เงียบไปครู่ใหญ่ก่อนจะตอบตกลงหลานเธอจนได้เพราะคิดว่าหากเธอยังดื้อดึงที่จะอยู่คนเดียวเช่นนี้เรื่อยไปหลานๆก็คงจะห่วงพะวงอย่างที่พูดออกมาไม่รู้จักจบ“ครับคุณย่า”คาวีเข้าสวมกอดย่าตนและแล้ววันนี้เขาก็คะยั้นคะยอให้ย่าของเขามีคนดูแลได้เสียทีส่วนคนที่จะจ้างให้มาดูแลย่าของเขาจะเป็นใครตอนนี้เขามีอยู่ในใจแล้วสองสา
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่17 เห่อหลาน
ตอนนี้ทุกคนมาจัดแจงโต๊ะตั้งเอาไว้หน้าบ้านเพื่อที่จะปาร์ตี้ทานอาหารเย็นกันโดยมีคาวีเป็นตัวตั้งตัวตีเพราะเห็นครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าในส่วนของเปรมฤดีและสุรชัชก็ทำความรู้จักกับเจ้าก้อนกลมที่พึ่งตื่นอยู่ในห้องนั่งเล่นเพระกำลังเห่อที่ตัวเองพึ่งจะได้เป็นปู่เป็นย่าครั้งแรก“มาหาย่ามาเร็วลูก..นี่ย่ามีอะไรให้ด้วยน้า..”เปรมฤดีเข้าหาตีสนิทด้วยการซื้อตุ๊กตาบาร์บี้ราคาแพงถึงสามตัวมาตั้งอวดคะนิ้งดูท่าเธอจะคิดถูกเพราะเด็กหญิงปรี่เข้าหาเธอทันทีหลังวางตุ๊กตาเสร็จ“สวยจัง..”เจ้าก้อนกลมทิ้งก้นลงนั่งยกมือป้อมหยิบกลองตุ๊กตามาไว้ในอ้อมกอดทั้งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เห็นของเล่นสวยๆงามๆเรียงรายอยู่ตรงหน้า“มาปู่แกะให้..นะคะ”สุรชัชฝันอยากจะมีลูกสาวกับเค้าแต่ก็ได้มาแค่ลูกชายวันนี้ได้หลานสาวมาจึงเห่อเป็นพิเศษเขาเข้ามานั่งใกล้ๆคะนิ้งพูดคุเสียงสองเสียงสามคุยกับเจ้าก้อนกลมกะหนุงกะหนิงไม่นานนักคะนิ้งก็เข้าได้กับทั้งสองได้เป็นอย่างดี“ทุกคนดูเอ็นดูแกกับคะนิ้งมากเลยเนอะเห็นแบบนี้ฉันก็ดีใจ”พอใจที่เห็นทุกอย่างในบ้านเธอก็พลอยดีใจกับสายธารที่เห็นผู้หลักผู้ใหญ่เอ็นดูคะนิ้งและเพื่อนของเธอ“อืม.. ตอนแรกก็แอบหวั่นว่าพวกเค้าจ
Latest chapter
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่37 ตอนจบ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่36 เป็นแฟน
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่35 อุบัติเหตุ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่34 ตามสืบ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่33 ร้ายกาจ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่32 ท้อง
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่31 พูดเรื่องอะไรคะ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่30 สาบานว่าพูดจริง
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่29 ไม่ใช่ลูกคุณสิงห์
