Share
ตอนที่10 ลูกไก่ในกำมือ
“คะนิ้ง..ฉันรู้ว่าคะนิ้งยังไม่ตายคุณช่วยพาคะนิ้งมาหาฉันนะคะ”
ร่างบางโงนเงนแทบนั่งไม่อยู่เพราะปวดไปทั้งตัวตอนนี้เธอไม่คิดจะขอความเห็นใจอะไรจากเขาเลยนอกจากเรื่องของลูกเธออยากเจอคะนิ้งเพราะเธอรู้ว่าลูกเธอยังไม่ตาย
“ทำความผิดยังกล้ามาขอร้องอะไรฉันอีกดีนะที่เมื่อคืนอาทิตย์มาหาฉันไม่อย่างนั้นคงนอนจมกองเลือดเรียกหมอมารักษาไม่ได้”
ราชสีห์กัดฟันกรอดพ่นลมหายใจพรืดใหญ่ด้วยความโมโหทั้งสะบัดแขนสายธารจนเธอล้มไปนอนฟุบกองกับเตียงอีกครั้ง
“ขอให้ฉันเจอลูกเถอะนะคะไม่รู้ว่าตอนนี้คะนิ้งจะร้องหาฉันหรือเปล่า”
หญิงสาวที่ไร้เรี่ยวแรงแม้นจะยันตัวเองลุกนั่งเธอยกมือทั้งสองไหว้อ้อนวอนชายหนุ่มที่จ้องมองเธออย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อเสียงสั่นเป็นห่วงก็แต่ลูกน้อยไม่รู้ว่าตอนนี้จะอยู่อย่างไงจะกินอะไรและคนที่ดูแลอยู่จะรู้ใจแค่ไหนจะใจดีกับลูกเธอหรือเปล่า
“ลูกเธอไม่ร้องหาเธอแล้ว...ถ้าฉันทำให้คะนิ้งลืมเธอได้คงดีฉันจะได้เป็นเจ้าของเด็กคนนี้เพียงคนเดียว”
ราชสีห์พยายามพูดให้สายธารนั้นใจเสียยิ่งเห็นเธอรักคะนิ้งมากเท่าไรคะนิ้งก็จะเป็นจุดอ่อนของสายธารมากขึ้นเท่านั้นเธอกล้าทำเขาเจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจเขาก็จะทำให้เธอเจ็บกว่าเขาร้อยเท่าพันเท่า
“ไม่นะ..ฉันไม่ยอมคุณจะทำแบบนั้นไม่ได้”
สายธารใจหายวาบเมื่อได้รับรู้ความคิดของราชสีห์ที่คิดพรากลูกไปจากเธอหญิงสาวส่ายหัวพัลวันเธอยอมให้เขาทำแบบนั้นไม่ได้ลูกคือสิ่งเดียวในชีวิตเธอที่เหลืออยู่เธอจะยอมเห็นลูกถูกพรากไปง่ายๆไม่ได้
“เธอไม่มีสิทธิ์ไม่ยอมเพราะชีวิตเธอกับลูกเธออยู่ในกำมือฉัน”
ริมฝีปากหนาเริ่มอมยิ้มมุมปากยิ่งเห็นอีกฝ่ายรู้สึกทรมานใจเท่าไรเขาก็ยิ่งชอบใจมากขึ้นเท่านั้นและคะนิ้งคือข้อต่อรองชั้นเลิศที่เขาจะใช้เล่นงานสายธาร
“ถ้าจะพูดตามเหตุตามผลฉันไม่ใช่คนที่พรากลูกคุณแต่เป็นภรรยาคุณที่ตัดสินใจแบบนั้นเอง”
สายธารยอมพูดแบบคนเห็นแก่ตัวแม้นเธอจะผิดที่วินิจฉัยพลาดแต่ใครจะคิดว่ากัญญาจะจบชีวิตคิดสั้นทำร้ายตัวเองกับลูกในท้องแบบนั้นเธอจำเป็นต้องพ่นถ้อยคำเหล่านี้ออกมาเพราะไม่ต้องการเสียลูกไป
“ก็ต้นเหตุมันเป็นเพราะเธอไง.. เพราะเธอมันสะเพร่า”
สองมือหนาราชสีห์กดไปที่หัวไหล่มนของสายธารแน่นตวาดหญิงสาวเสียงฝาดโมโหที่เธอโยนความผิดให้กับกัญญาเพียงคนเดียว
“ฉันบอกเธอแล้วไงว่าเธอเป็นลูกไก่ในกำมือฉันไม่มีสิทธิ์ท้วงอะไรทั้งนั้นที่รอดมาปากดีจนถึงตอนนี้ฉันไว้ชีวิตเธอต่างหาก”
ว่าจบก็วาดขาแกร่งขึ้นคร่อมร่างบางแนบกดลำตัวของเขากับตัวของเธอเอาไว้แน่นสายธารรีบดิ้นขัดขืนแต่เธอเหมือนไม่มีเรี่ยวแรงและไม่สามารถดันตัวราชสีห์ออกไปได้แม้แต่นิดเดียวหัวใจดวงน้อยเต้นสั่นระรัวเพราะความกลัวเมื่อมือไม้และแรงดิ้นของเธอไม่สามารถทำอะไรคนป่าเถื่อนได้เธอก็มีแค่เพียงเสียงที่พยายามตวาดแข็งกร้าวให้เขานั้นหยุดการกระทำ
“...ไม่นะอย่าทำกับฉันแบบนี้..ปล่อยยย”
“ศักดิ์ศรีเธอมีมากเท่าไรฉันจะทำลายมันให้หมด”
เสียงแหบพร่าก่ายกระซิบข้างหูอย่างผู้ชนะเขาจะทำทุกอย่างให้เธอเหมือนตายทั้งเป็นเช่นที่เคยพูดเอาไว้จะทรมานทั้งใจทรมานทั้งกายให้คนที่ดีดดิ้นอยู่ใต้ร่างของเขาไม่เหลือความสุขในชีวิต
“ปล่อยยย..ฮือๆๆ..”
สายธารร้องสะอื้นไม่หยุดเธอทั้งเจ็บทั้งกลัวกับการกระทำของราชสีห์น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลมาไม่ขาดสายเกลียดการกระทำป่าเถื่อนของเขาที่สุด
ราชสีห์เริ่มขบเม้มกัดลำคอระหงส์จนเป็นรอยแดงพฤติกรรมของเขาไม่แสดงออกถึงความนุ่มนวลแม้แต่น้อยมือหนาปลดเปลื้องเสื้อผ้าจนร่างของเขาและเธอเหลือแต่เนื้อแนบเนื้อได้เขาก็จัดการแทรกลำขาแกร่งบดเบียดตัวตนที่กำลังผงาดเต็มที่เข้าไปในช่องทางรักของหญิงสาวที่นอนร้องให้สะอื้นในคราเดียวจนสุด
“อ๊ายย...”
เสียงกรีดร้องลั่นคราเดียวก่อนจะเงียบลงสายธารนอนแน่นิ่งตัวเกร็งปล่อยน้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บแผ่ซ่านไปทั้งตัวเพราะเธอได้เสียความบริสุทธิ์ครั้งแรกไปให้กับคนที่ไร้ความปราณีกับผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอ
“อืม..”
ราชสีห์ขบฟันแน่นจนขึ้นสันกรามเมื่อตัวตนถูกบีบรัดจนแทบปริแตกเขากดแช่แน่นิ่งอยู่เช่นนั้นครู่หนึ่งก่อนจะเริ่มขยับสะโพกแกร่งขย่มร่างบางจนตัวโยนโดยไม่คิดที่จะทะนุถนอมแม้นจะรับรู้ได้ว่านี่คือครั้งแรกของเธอคนอย่างเขาผ่านผู้หญิงมานักต่อนักมีหรือจะไม่รู้ว่าตัวตนที่แทรกผ่านเยื่อบางๆเมื่อครู่คืออะไร
เท่ากับว่าตอนนี้เขามีเรื่องคาใจกับสายธารเรื่องคะนิ้งอีกหนึ่งเรื่องว่าตกลงเธอมีลูกได้อย่างไรเมื่อไม่เคยมีสัมพันธ์กับใครแต่เขาก็ไม่ได้คิดจะถามเรื่องที่คาใจในตอนนี้เพราะต้องการปลดปล่อยระบายความเป็นชายกับของเล่นชิ้นใหม่นี้ก่อน
“ฉันเจ็บ..อื้อ..ฮือๆๆ..”
มือเรียวทั้งสองกอดกุมจิกหมอนที่หนุนอยู่บนหัวแน่นขณะราชสีห์ถาโถมตัวขย่มอยู่ด้านบนทั้งบางครายังก้มขบกัดเต้างามของเธอทั้งสองจนเป็นรอยฟันให้เธอได้เกิดความเจ็บเพิ่มขึ้น
“ลืมตา..ฉันบอกให้เธอลืมตา”
หญิงสาวพยายามหลับตาเพื่อที่จะไม่มองสิ่งที่ชายหนุ่มกระทำแต่ก็ถูกบังคับให้มองทุกครั้งหากไม่ยอมเขาก็พยายามกระทำรุนแรงขึ้นกว่าเดิมจนเธอต้องยอมมองภาพอันน่าหดหู่ใจผ่านม่านน้ำตาที่ไหลคลอเอ่อตลอดเวลาที่โหดร้าย
“อืม..อ่าส..”
เสียงแหบพร่าเค้นคำรามเล็กน้อยราชสีห์ไม่เคยรู้สึกหมดเรี่ยวแรงขณะที่ระบายความเป็นชายอยู่บนตัวของสายธารยอมรับว่าหญิงสาวนั้นมีรูปร่างที่ถูกใจเขาพอสมควรแต่ไม่คิดจะเอ่ยชมและคิดว่าเขาคงจะได้ใช้ร่างกายของเธอระบายอารมณ์ได้อยู่บ่อยๆโดยที่ไม่ต้องถามความสมัครใจของเธอแม้แต่คำเดียวเพราะตอนนี้เขาตั้งตนว่าเป็นเจ้าข้าวเจ้าของร่างบางนี้ไปแล้ว
หลังจากจบศึกสวาทพักใหญ่ตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบสามทุ่มราชสีห์ล้างเนื้อล้างตัวเช็ดคราบเลือดเดินเปลือยเปล่าพันผ้าขนหนูรอบเอวออกมานั่งดื่มที่โซฟาด้านนอกโดยที่ไม่สนใจหันมองคนที่นอนเปลือยอยู่กับผ้าปูที่มีแต่รอยเลือดแม้แต่หางตา
“ลูกใครกันแน่”
มือหนายกกระดกขวดไวน์ราคาแพงขึ้นดื่มนัยน์นตาคมยังคงครุ่นคิดตลอดเวลาว่าตกลงแล้วคะนิ้งเป็นลูกใครกันแน่
“ฮือๆๆ..”
ทางด้านสายธารพยายามลุกนั่งอย่างทุลักทุเลคว้าเสื้อเชิ้ตสีขาวมาสวมคลุมร่างกายดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยน้ำตาทอดมองบริเวณเตียงนอนที่เต็มไปด้วยรอยเลือดอย่างหดหู่เธอฟุบตัวลงกับหมอหลับตาลงสะอื้นให้จนตัวสั่น
ครืนน...ซ่า...
ฟ้าฝนที่ร้องดังพร้อมสายฝนที่กระหน่ำมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเสมือนตกลงมาแข่งกับน้ำตาของสายธารอย่างไงอย่างงั้นย่งทำให้ร่างบางที่เจ็บปวดไปทั้งตัวทั้งใจเริ่มหดหู่หนักขึ้นไปอีกเพราะกลัวลมฟ้าลมฝนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
“ออกมานี่”
ขณะที่สายธารจะพักหลับลงด้วยความเพลียจู่ๆก็มีมือหนามือเดิมมากระชากเธอล่วงหล่นลงจากเตียงอีกครั้ง
“โอ้ยย...คุณสิงห์..ฉันเจ็บจะพาฉันไปไหน”
น้ำเสียงที่ท้วงถามมีเพียงลมจนคนที่กำลังหน้ามืดตามัวด้วยทิฐิไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้นหญิงสาวไม่มีเรี่ยวแรงที่จะยืนหยัดลุกขึ้นจึงถูกราชสีห์ลากไถลตั้งแต่ห้องนอนจนออกไปถึงหน้าบ้านแล้วเขาก็ลากเธอฝ่าสายฝนมาที่หน้าบ้านจนเรียวขาถลอกแปะเปื้อนไปด้วยดินโคลนก่อนจะเริ่มลงมือมัดมือมัดเท้าของเธอ
Related chapter
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่11 ทรมาน
ซ่า...ครื้นนน“ฉันกลัว..อย่าทำกับฉันแบบนี้”ร่างบางเริ่มตัวสั่นยิ่งมาตากฝนขณะที่ฝนกระหน่ำตกพร้อมเสียงฟ้าที่ทั้งดังและแล่บอยู่ตลอดเวลาเธอยิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังไม่ปลอดภัยที่เธอกลัวลมฟ้าลมฝนมากขนาดนี้เพราะมีปมในใจในวัยเด็กซึ่งจะมาอธิบายกับราชสีห์เขาคงไม่เห็นใจคืนทั้งคืนสายธารนอนตากฝนที่เทกระหน่ำลงมาอยู่หลายชั่วโมงร่างบางนอนขดสั่นกับพื้นดินฟ้าร้องฟ้าแล่บทีก็สะดุ้งใจสั่นระรัวน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะความกลัวก็ไม่เคยจะเหือดแห้งยังคงไหลแข่งกับสายฝนที่ตกกระทบตัวเธออยู่ตลอดเวลาส่วนราชสีห์ก็กลับเข้าไปในบ้านดื่มหนักไม่คิดแม้แต่จะสงสารคนที่นอนตากฝนอยู่ด้านนอกคิดแค่ว่าอยากจะทรมานหญิงสาวให้ได้เท่านั้นวินาทีสุดแสนทรมานความเจ็บปวดหวาดกลัวกัดกินหัวใจของสายธารจนเธอแทบจะขาดใจตายได้ทุกวินาทีแต่เพราะนึกถึงหน้าคะนิ้งก็เป็นเหมือนผ้าห่มปลอบประโลมใจอันหนาวเหน็บให้ได้อยู่ต่อบอกกับตัวเองว่าอย่ายอมแพ้เพราะยังมีลูกที่รอเธออยู่กว่าสายฝนจะหยุดกระหน่ำลงมาก็เกือบรุ่งสางแต่ดูท่าว่าตอนนี้สายธารจะไม่มีสติไปเสียแล้วเมื่อแสงแรกของอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้าสว่างส่องมายังบ้านหลังเล็กริมทะเลราชสีห์ก็ค่อยๆสะลึมสะลือลืมตาตื่นขึ้นแ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่12 ไม่เคยสอนให้ร้ายกาจ
“ใช่แล้ว...ไม่รู้เรื่องล่ะสิย่าก็พึ่งจะรู้เมื่อตอนพี่เราให้อาทิตย์อุ้มลูกมาฝากย่ารอให้ตาสิงห์มาคุยให้กระจ่างก็ยังไม่เห็นจะโผล่มา”อิงอรรู้ได้ทันทีว่าเรื่องนี้คงยังไม่มีใครรู้ไม่แปลกใจที่คาวีจะตกใจเพราะเมื่อเธอรู้เรื่องราชสีห์มีลูกจนโตจากปากอาทิตย์ในคืนนั้นเธอก็ตกใจเช่นกัน“หนูขอดูหน้าลูกคุณสิงห์หน่อยนะคะ”พอใจเห็นว่าชักเริ่มมีอะไรแปลกๆจึงลุกเดินตามคาวีมาดูให้เห็นกับตาว่าเด็กคนที่อยู่ในเปลจะใช่คะนิ้งอย่างที่เธอคิดหรือเปล่าเพราะหากราชสีห์เอาลูกมาฝากทั้งที่ไม่เคยมีใครได้ยินว่าเขามีลูกภายในในสองสามวันนี้ก็อาจจะเป็นหลานเธอก็เป็นได้และแล้วก็เป็นจริงอย่างที่พอใจคิด“คะนิ้ง”“เคยเห็นกันด้วยหรือลูก”อิงอรเห็นพอใจเอ่ยเรียกชื่อเหลนเธอออกมาจึงหันมามองหน้าพอใจด้วยสีหน้าที่แปลกใจไม่คิดว่าหญิงสาวจะรู้จักกับคะนิ้งมาก่อน“นี่ลูกของคุณสายเหรอ”คาวีได้ยินเช่นนั้นก็พอจะเดาเรื่องเดาราวออกแล้ว“อืม”“เรื่องอะไรกันเล่าให้ย่าฟังหน่อยได้หรือเปล่า”อิงอรเห็นสีหน้าของพอใจและคาวีต่างก็เสียไปตามๆกันทว่าตอนนี้เธอเริ่มเห็นอะไรผิดปกติจึงเค้นให้ทั้งสองเล่าให้ฟังว่าเรื่องที่กำลังพูดถึงกันอยู่คืออะไรและแล้วทั้งสองก็ต้
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่13 คำขู่
ตอนนี้สายธารเริ่มฟื้นตัวแล้วพอใจจึงอุ้มคะนิ้งมาหาเพื่อให้คนที่กำลังนอนป่วยได้ใจชื้นขึ้นที่ได้เห็นหน้าลูกรักเผื่ออาการไข้จะหายวันหายคืนแต่ต้องยืนอยู่ห่างๆด้วยกลัวว่าคะนิ้งจะติดไข้ของคนเป็นแม่“คุณแม่ขา”เด็กหญิงตัวกลมเปล่งเสียงเรียกคนเป็นแม่ที่นอนหลับตาอยู่บนเตียง“คะนิ้ง..แม่คิดถึงหนูที่สุดเลยลูก..”เพียงแค่ได้ยินเสียงใสของคะนิ้งสายธารก็รีบชันตัวลุกนั่งใบหน้าซีดเซียวในตอนนี้เปื้อนไปด้วยรอยยื้มอยากจะเข้าไปกอดเจ้าก้อนกลมใจจะขาดแต่ก็ยังทำไม่ได้“วันนี้ลูกแม่ทานข้าวกับอะไรคะ..”แม้นจะไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงเปล่งเสียงเท่าไรแต่สายธารก็ยังพยายามเค้นมันออกมาเพราะอยากจะพูดคุยกับลูกเธอให้มากที่สุด“ตับบดค่ะ”“อร่อยหรือเปล่าเอ่ย”“อร่อยมากค่ะคุณแม่...”“คะนิ้งลืมอะไรหรือเปล่าคะ”พอใจก้มกระซิบหลานสาวให้พูดในสิ่งที่นัดกันเอาไว้เพราะเชื่อว่าคำพูดของคะนิ้งจะเป็นยาชั้นดีทำให้สายธารหายวันหายคืน“คุณแม่กินข้าวเยอะๆนะคะกินยาด้วยค่ะ”“โอเคค่ะ”“พักผ่อนเถอะสายคุณสิงห์มายุ่งอะไรกับแกไม่ได้แล้วเพราะต้องทำตามคำสั่งของคุณย่าส่วนคะนิ้งฉันจะดูแลให้เอง”“ขอบใจนะพอ”ทั้งสามพูดคุยกันไม่มากนักเพราะพอใจต้องการจะให้สายธาร
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่14 ไม่เต็มใจ
“พรุ่งนี้ฉันจะบอกกับคุณย่าว่าฉันทำอะไรกับตัวของเเธอและจะขอรับผิดชอบโดยการแต่งงานซึ่งเธอห้ามเอ่ยปากปฏิเสธไม่อย่างนั้นเธอเสียคะนิ้งไปแน่นอน”ราชสีห์คิดมาดีแล้วหากเขาทำให้สายธารได้อยู่ใกล้ตัวเขาก็จะจัดการกับสิ่งที่อยากจะทำได้ง่ายขึ้นโดยที่ย่าของเขาไม่สงสัยอะไรอีกอย่างก็เห็นว่าย่าเขานั้นดูจะเอ็นดูคะนิ้งและสดชื่นมากเมื่อได้อยู่ใกล้ได้เลี้ยงเด็กหญิงเขาจึงคิดว่าการทำให้สายธารมาเป็นคนในครอบครัวจะดีต่อตัวของเขาและย่าตนด้วย“เกลียดฉันจะมาแต่งงานกับฉันเพื่ออะไร”สายธารมองราชสีห์ด้วยสายตาที่แสดงออกถึงความไม่เข้าใจคิดว่าเขาช่างแปลกคนดูท่าเขาเกลียดเธอเข้ากระดูกดำแต่ทำไมถึงได้อยากจะมีเธอเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเสียอย่างนั้น“อย่าคิดว่าฉันจะพิสวาสเธอเพียงแค่จะเก็บเธอไว้ทรมานเล่นโดยที่คุณย่ามาห้ามอะไรไม่ได้ก็เท่านั้น...เรื่องคะนิ้งอย่าคิดว่าฉันแค่ขู่เธอก็น่าจะรู้ว่าคนอย่างฉันพูดจริงทำจริง...อ่ออีกอย่างถ้าเธอแข็งข้อกับฉันชีวิตเพื่อนเธอก็จะไม่สงบสุขไปด้วยหรือไม่ก็อาจจะตกงานตลอดชีวิตเพราะมีประวัติว่าช่วยเหลือหมอที่ทำผิดหลบหนี”“คุณมัน...”สายธารกำมือแน่นจากสีหน้าแววตาที่แปลกใจตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็นแสดงออกถึ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่15 ฝึกเป็นพ่อ
เช้าวันใหม่ของอีกวันพอใจยกถาดอาหารเช้ามาที่ห้องของสายธารเธอพอจะยิ้มได้ออกเพราะดูท่าวันนี้เพื่อนเธออาการดีขึ้นรอยฟกช้ำค่อยๆจางลงมากขึ้นกว่าเมื่อวานเป็นเท่าตัว“แกดูดีกว่าเมื่อวานเยอะเลยนะ”“อืม...คะนิ้งล่ะ”สายธารที่กำลังนั่งมองวิวทะเลยามเช้าอยู่ที่เก้าอี้หวายริมหน้าต่างเธอค่อยๆลุกมานั่งที่โต๊ะด้านในเพื่อทานอาหารเช้าที่พอใจนำมาให้ทั้งยังถามหาคะนิ้งเพราะปกติเห็นว่าถ้าพอใจเข้ามาคะนิ้งจะมาด้วย“อยู่กับคุณย่ารายนั้นท่าจะติดคุณย่าแล้วล่ะ...เรื่องแต่งงานแกตัดสินใจดีแล้วเหรอฉันยังตกใจอยู่เลย”พอใจหย่อนก้นนั่งตรงข้ามกับสายธารทั้งยังเกริ่นถามเรื่องที่เพื่อนเธอนั้นตัดสินใจจะแต่งงานอยากรู้จริงๆว่าเพื่อนเธอนั้นคิดดีแล้วใช่หรือไม่“อืม..”สายธารฝืนฉีกยิ้มออกมาเล็กน้อยให้พอใจได้เห็นว่าสิ่งที่เธอตกลงราชสีห์ไปเธอคิดดีแล้ว“มั่นใจใช่หรือเปล่าว่าเค้าจะไม่ทำร้ายแก”“จะกลัวอะไรมีคุณย่าทั้งคน..”สายธารส่ายหัวเบาๆทั้งยังพูดติดตลกว่าเธอไม่กลัวอะไรด้วยมีคุณย่าคอยหนุนหลังอยู่ทั้งคนให้พอใจได้สบายใจ“จริงสิ...เอาเป็นว่าฉันเคารพการตัดสินใจของแกมีปัญหาอะไรก็คุยกับฉันได้เสมอ...กินผลไม้นี่เถอะจะได้สดชื่น”พอใจยื่นมื
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่16 แย่งความรัก
“คุณย่าจะอยู่คนเดียวแบบนี้ต่อไปจริงๆเหรอครับผมว่าหาคนมาดูแลสักคนจะดีกว่า”คาวีและราชสีห์เคยถามคำถามนี้กับย่าของเขาเป็นร้อยรอบได้แต่ก็ยังไม่ถอดใจเพราะอยากให้มีคนมาอยู่ดูแลย่าของตนที่นี่แม้พื้นที่ตรงนี้จะเป็นพื้นที่ส่วนตัวรั้วรอบขอบชิดไม่อาจมีใครเข้ามาได้ง่ายๆแต่หากย่าของเขาเกิดเป็นลมเป็นแล้วหรือเจ็บป่วยก็ยากที่จะมีใครรู้หากไม่มีคนมาอยู่คอยดูแล“เราก็รู้ว่าย่าชอบชีวิตแบบนี้ไม่ชอบให้ใครมาช่วยทำอะไรมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว”อิงอรยังคงชอบชีวิตที่อยู่คนเดียวไม่ต้องมามีคนรองมือรองเท้าด้วยชอบทำทุกอย่างด้วยตัวเองมาตั้งแต่สาวๆแล้ว“แต่อายุคุณย่าก็มากขึ้นทุกวัน...เกิดเป็นลมเป็นแล้งในบ้านจะได้มีคนมาอยู่ดูแลผมกับพี่สิงห์ไม่อยากทำงานด้วยความพะวงนะครับ”“อื้มม..งั้นเราก็หาคนมาก็แล้วกัน”สิ้นเสียงคาวีอิงอรก็เงียบไปครู่ใหญ่ก่อนจะตอบตกลงหลานเธอจนได้เพราะคิดว่าหากเธอยังดื้อดึงที่จะอยู่คนเดียวเช่นนี้เรื่อยไปหลานๆก็คงจะห่วงพะวงอย่างที่พูดออกมาไม่รู้จักจบ“ครับคุณย่า”คาวีเข้าสวมกอดย่าตนและแล้ววันนี้เขาก็คะยั้นคะยอให้ย่าของเขามีคนดูแลได้เสียทีส่วนคนที่จะจ้างให้มาดูแลย่าของเขาจะเป็นใครตอนนี้เขามีอยู่ในใจแล้วสองสา
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่17 เห่อหลาน
ตอนนี้ทุกคนมาจัดแจงโต๊ะตั้งเอาไว้หน้าบ้านเพื่อที่จะปาร์ตี้ทานอาหารเย็นกันโดยมีคาวีเป็นตัวตั้งตัวตีเพราะเห็นครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าในส่วนของเปรมฤดีและสุรชัชก็ทำความรู้จักกับเจ้าก้อนกลมที่พึ่งตื่นอยู่ในห้องนั่งเล่นเพระกำลังเห่อที่ตัวเองพึ่งจะได้เป็นปู่เป็นย่าครั้งแรก“มาหาย่ามาเร็วลูก..นี่ย่ามีอะไรให้ด้วยน้า..”เปรมฤดีเข้าหาตีสนิทด้วยการซื้อตุ๊กตาบาร์บี้ราคาแพงถึงสามตัวมาตั้งอวดคะนิ้งดูท่าเธอจะคิดถูกเพราะเด็กหญิงปรี่เข้าหาเธอทันทีหลังวางตุ๊กตาเสร็จ“สวยจัง..”เจ้าก้อนกลมทิ้งก้นลงนั่งยกมือป้อมหยิบกลองตุ๊กตามาไว้ในอ้อมกอดทั้งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เห็นของเล่นสวยๆงามๆเรียงรายอยู่ตรงหน้า“มาปู่แกะให้..นะคะ”สุรชัชฝันอยากจะมีลูกสาวกับเค้าแต่ก็ได้มาแค่ลูกชายวันนี้ได้หลานสาวมาจึงเห่อเป็นพิเศษเขาเข้ามานั่งใกล้ๆคะนิ้งพูดคุเสียงสองเสียงสามคุยกับเจ้าก้อนกลมกะหนุงกะหนิงไม่นานนักคะนิ้งก็เข้าได้กับทั้งสองได้เป็นอย่างดี“ทุกคนดูเอ็นดูแกกับคะนิ้งมากเลยเนอะเห็นแบบนี้ฉันก็ดีใจ”พอใจที่เห็นทุกอย่างในบ้านเธอก็พลอยดีใจกับสายธารที่เห็นผู้หลักผู้ใหญ่เอ็นดูคะนิ้งและเพื่อนของเธอ“อืม.. ตอนแรกก็แอบหวั่นว่าพวกเค้าจ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่18 กวนประสาท
ณ ร้านอาหารหรูในย่านตัวเมืองเวลาหัวค่ำตอนนี้สองสาวเพื่อนสนิทอย่างกชกรและพริมามาลูกสาวนักธุรกิจเจ้าของกิจการทัวร์นั่งทานอาหารกันได้พักใหญ่พูดคุยสัพเพเหระจนหันมาถามกชกรว่ารู้ข่าวที่ราชสีห์จะแต่งงานกับหมอสายธารหรือยังเพราะเธอเองก็พึ่งรู้จากปากของคนเป็นพ่อเมื่อวันนี้เอง“ยัยแก้ว..คุณพ่อฉันได้รับการ์ดเชิญให้ไปร่วมงานแต่งของคุณสิงห์กับหมอสายธารในอีกไม่กี่วันข้างหน้า”“อะไรนะ...คุณสิงห์จะแต่งงานแต่ทำไมไม่มีข่าวอะไรเลยล่ะ..แล้วเป็นไปได้ยังไงที่คุณสิงห์จะแต่งกับสายธารในเมื่อสายธารเป็นต้นเหตุทำให้ยัยเกรซต้องตายแถมยังผ่านงานศพยัยเกรซไปไม่เท่าไร”กชกรถึงกับกินอะไรไม่ลงเพราะรู้สึกว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องที่น่าฟังและน่ายินดีสำหรับเธอเท่าไรทั้งยังมีความไม่พอใจอยู่พอสมควรที่ราชสีห์จะมาแต่งงานกะทันหันแถมยังแต่งกับสายธารคนที่ราชสีห์ก็รู้ว่าเธอเป็นต้นเหตุทำให้กัญญานั้นตาย“ฉันก็งงอยู่เหมือนกัน...เห็นว่าที่ไม่เป็นข่าวเพราะไม่ต้องการจัดงานใหญ่โตเชิญแค่แขกผู้ใหญ่เท่านั้น”พริมาส่ายหัวเบาๆเธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมราชสีห์ตัดสินใจแบบนี้อีกทั้งงานยังดูจัดกะทันหันและไม่ได้ให้ใครรู้มากมายด้วยในช่วงสายขอ
Latest chapter
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่37 ตอนจบ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่36 เป็นแฟน
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่35 อุบัติเหตุ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่34 ตามสืบ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่33 ร้ายกาจ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่32 ท้อง
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่31 พูดเรื่องอะไรคะ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่30 สาบานว่าพูดจริง
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่29 ไม่ใช่ลูกคุณสิงห์
