Share
ตอนที่11 ทรมาน
ซ่า...ครื้นนน
“ฉันกลัว..อย่าทำกับฉันแบบนี้”
ร่างบางเริ่มตัวสั่นยิ่งมาตากฝนขณะที่ฝนกระหน่ำตกพร้อมเสียงฟ้าที่ทั้งดังและแล่บอยู่ตลอดเวลาเธอยิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังไม่ปลอดภัยที่เธอกลัวลมฟ้าลมฝนมากขนาดนี้เพราะมีปมในใจในวัยเด็กซึ่งจะมาอธิบายกับราชสีห์เขาคงไม่เห็นใจ
คืนทั้งคืนสายธารนอนตากฝนที่เทกระหน่ำลงมาอยู่หลายชั่วโมงร่างบางนอนขดสั่นกับพื้นดินฟ้าร้องฟ้าแล่บทีก็สะดุ้งใจสั่นระรัวน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะความกลัวก็ไม่เคยจะเหือดแห้งยังคงไหลแข่งกับสายฝนที่ตกกระทบตัวเธออยู่ตลอดเวลา
ส่วนราชสีห์ก็กลับเข้าไปในบ้านดื่มหนักไม่คิดแม้แต่จะสงสารคนที่นอนตากฝนอยู่ด้านนอกคิดแค่ว่าอยากจะทรมานหญิงสาวให้ได้เท่านั้น
วินาทีสุดแสนทรมานความเจ็บปวดหวาดกลัวกัดกินหัวใจของสายธารจนเธอแทบจะขาดใจตายได้ทุกวินาทีแต่เพราะนึกถึงหน้าคะนิ้งก็เป็นเหมือนผ้าห่มปลอบประโลมใจอันหนาวเหน็บให้ได้อยู่ต่อบอกกับตัวเองว่าอย่ายอมแพ้เพราะยังมีลูกที่รอเธออยู่กว่าสายฝนจะหยุดกระหน่ำลงมาก็เกือบรุ่งสางแต่ดูท่าว่าตอนนี้สายธารจะไม่มีสติไปเสียแล้ว
เมื่อแสงแรกของอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้าสว่างส่องมายังบ้านหลังเล็กริมทะเลราชสีห์ก็ค่อยๆสะลึมสะลือลืมตาตื่นขึ้นและเขาก็ได้เห็นว่าอาทิตย์ได้มายืนอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว
“เสื้อผ้าพวกนี้ผมเอามาไว้ให้คุณสายธารครับ...ช่วงนี้คุณสิงห์ยังต้องทานยาแก้อักเสบงดดื่มไปก่อนจะดีกว่านะครับ”
“ฉันไม่ได้สั่ง”
ราชสีห์เปรยสายตามองอาทิตย์เขามีสีหน้าไม่สบอารมณ์เมื่อคนสนิททำงานนอกเหนือคำสั่ง
“ผมแค่เห็นว่าเธอน่าจะไม่มีชุดใส่...ตอนนี้คุณสายธารนอนให้น้ำเกลืออยู่ในห้องนะครับเมื่อเช้ามืดผมตามหมอมาดูแลเธอหากช้ากว่านี้เธออาจจะช็อคได้...ร่างกายของเธออ่อนเพลียมากยังไงผมก็อยากให้คุณสิงห์...ปราณีเธอบ้าง”
อาทิตย์ก้มหน้าลงต่ำเล็กน้อยเขารู้ว่ากำลังทำนอกเหนือคำสั่งแต่ด้วยความเห็นอกเห็นใจแก่เพื่อนมนุษย์ด้วยกันจะปล่อยให้สายธารนอนจมกองโคลนอยู่แบบนั้นไม่ได้
อาทิตย์ขับรถออกจากบ้านของอิงอรเมื่อช่วงเช้ามืดกะว่าจะแวะมาดูอาการของเจ้านายตนก่อนที่จะขับรถกลับไปดูงานที่บริษัทแทนราชสีห์ที่กรุงเทพแต่เข้าก็ต้องมาพบกับภาพอันน่าหดหู่ที่เห็นสายธารถูกมัดมือมัดเท้านอนอขดอยู่กับพื้นดินที่เปียกแฉะคาดว่าเธอน่าจะถูกปล่อยให้ตากฝนอยู่แบบนี้ทั้งคืนเธอทั้งตัวร้อนและไม่ได้สติเขาจึงอุ้มร่างบางเข้ามาในบ้านเพราะใจดำปล่อยเธอให้อยู่แบบนั้นต่อไปไม่ได้ก่อนจะโทรเรียกหมอให้มาดูอาการของสายธาร
“หมดธุระก็กลับไปทำงานได้แล้ว”
“ครับ”
ราชสีห์จ้องหน้าอาทิตย์ครู่หนึ่งในใจนึกไม่พอใจที่อาทิตย์นั้นเข้ามายุ่งแต่ก็เป็นไปแล้วเวลาหลังจากนี้เขาจะเป็นคนจัดการทุกอย่างเอง
“รสชาติอาหารของฉันห่วยขนาดนี้คุณก็ยังกินได้เนอะ”
พอใจนั่งมองคาวีทานอาหารที่เธอทำหลังจากกลับมาจากทำงานเธอเองกินผัดผักที่ตัวเองทำเองยังรู้สึกว่ามันไม่อร่อยแต่แปลกที่คาวียังทานได้แถมยังดูท่าจะทานได้เยอะกว่าเธอด้วย
“ก็คุณบอกเองกินจืดๆเพื่อสุขภาพ”
คาวีไม่ใช่คนที่เบือกกินเท่าไรแม้นรสชาติจะไม่ถูกปากแต่เมื่อมันเป็นอาหารที่มีประโยชน์แถมยังเป็นฝีมือของพอใจเขาก็ทานได้จนหมดทุกครั้งไป
“ถึงฉันจะทำอาหารสุขภาพแต่ก็อยากให้มันอร่อยบ้างทำตามในเว็บไม่เห็นจะอร่อยสักอย่างถ้ามีเชฟฝีมือดีๆมาสอนคงดี”
มือน้อยเขี่ยอาหารในจานไปมาแม้นจะเห็นว่าคาวีทานอาหารที่เธอทำได้แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะพอใจในฝีมือของเธอด้วยเป็นคนที่เวลาทำอะไรแล้วจริงจังจึงอยากทำทุกอย่างให้ออกมาดีที่สุด
“คุณอยากเรียนทำอาหารงั้นเหรอ”
“อืม...ตอนแรกฉันก็ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้แต่เมื่อลองทำแล้วฉันก็อยากจะทำให้มันดี”
“ผมมีคนที่สอนคุณได้...พรุ่งนี้เราจะไปหาเค้ากันผมว่างพอดี”
หากหญิงสาวอยากจะเรียนจริงๆคาวีก็มีคนที่พอจะสอนให้เธอได้ฟรีๆอีกอย่างเขาคิดว่าหากหญิงสาวไปเรียนกับบุคคลคนนี้แล้วเธอต้องกลับมาทำอาหารรสชาติที่เขาชอบได้แน่นอนเพราะคนที่เขาจะให้เธอไปเรียนด้วยคือคนที่ทำอาหารให้เขาทานตั้งแต่เด็กๆ
วันต่อมาคาวีพาพอใจขับรถออกมาจากกรุงเทพเมื่อช่วงสายเพื่อตรงมาที่ประจวบคีรีขันธ์เพื่อพาหญิงสาวมาเรียนทำอาหารกับย่าของเขากว่าจะถึงตัวจังหวัดที่ต้องการมาก็เป็นเวลาบ่าย
เมื่อรถหรูขับเข้ามาในซอยลึกที่ข้างทางมีแต่ต้นสนเพื่อเข้ามาในบริเวณบ้านของอิงอรคาวีก็รีบคุยโวว่าย่าของเขามีฝีมือในการทำอาหารมากใครได้ทานเป็นติดใจกันทุกคน
“ฝีมือการทำอาหารของคุณย่าผมใครก็ได้ทานติดใจกันเป็นแถว”
“รวมถึงสาวๆที่คุณพามาบ้านคุณย่าคุณด้วยหรือเปล่า”
พอใจเอ่ยหยอกคนที่กำลังขับรถอย่างลอยหน้าลอยตาเพราะเธอรู้กิตติศัพท์ของคาวีดีแต่ใครจะไปรู้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่คาวีตัดสินใจพาผู้หญิงที่ชอบเข้ามาหาย่าของเขาที่นี่
“ผมไม่เคยพาสาวคนไหนไปหาคุณย่านอกจากคุณ”
สิ้นเสียงคาวีพอใจเริ่มปั้นหน้าไม่ถูกหากเธอและเขาไม่ได้ตกอยู่ในสถานะที่ต้องอยู่ด้วยกันเพราะความจำเป็นเธอคงคิดว่าเขากำลังหยอดคำหวานให้เธอแล้ว
“เพราะไม่มีใครอยากเรียนทำอาหารเหมือนกับฉันใช่น่ะสิ”
ว่าจบก็รีบเมินหน้าหนีชายหนุ่มไปมองข้างทางรู้สึกไม่ชอบตัวเองที่เกิดไปหัวใจเต้นแรงกับคำพูดของคาวีไปเสียได้
คาวีได้ฟังก็ส่ายหัวเบาๆเขาไม่ได้นึกจะพาใครมาก็พามาอง่ายๆอย่างที่หญิงสาวคิดเสียหน่อยแต่ตอนนี้ก็ไม่ได้คิดจะเถียงอะไรเพราะได้ขับรถมาถึงหน้าบ้านย่าตนแล้ว
รถของคาวีมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านได้ก็มีอิงอรมายืนต้อนรับอยู่แล้วพอใจเดินอมยิ้มอ่อนลงมาจากรถเพราะเธอค่อนข้างชอบบรรยากาศที่นี่มาก
“คิดถึงจังเลยครับคุณย่า”
คาวีเดินดุ่มๆพร้อมของฝากพะลุงพะลังเข้ามากอดหอมหญิงชราร่างเล็กทันทีที่ลงมาจากรถได้
“ย่าก็คิดถึงเรา...”
“นี่พอใจครับที่ผมจะฝากเธอให้เป็นลูกศิษย์คุณย่า”
ชายหนุ่มผละตัวออกจากการกอดผายมือแนะนำตัวหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆให้คุณย่าตนได้รู้จักพอใจที่เตรียมตัวรออยู่แล้วเธอก็รีบยกมือสวัสดีอิงอรทั้งยิ้มทักทายด้วยความเป็นมิตร
“สวัสดีค่ะ”
“แฟนเราหน้าตาสะสวยดีนะ”
อิงอรมองสาวแว่นตรงหน้าด้วยสายตาเอ็นดูแม้นเธอจะมีแว่นหนาๆสวมทับอยู่บนใบหน้ามองเผินๆอาจจะดูเฉิ่มดูเชยแต่คนที่มากประสการณ์อย่างอิงอรมองแวบเดียวก็รู้ว่าหญิงสาวหน้าตาดีแค่ไหน
“เอ่อ...ไม่ใช่ค่ะคุณย่า..เราแค่เป็นเพื่อนกันเฉยๆ”
มือน้อยของพอใจรีบยกปัดไปมารีบปฏิเสธอิงอรทันควันผิดกับคาวีที่เอาแต่ยืนอมยิ้มเงียบกริบไม่ยอมเอ่ยปฏิเสธอะไรสักคำ
“ย่าเข้าใจแล้วล่ะเข้ามาข้างในกันเถอะ”
ทั้งสามเดินเข้ามาที่โถงนั่งเล่นคาวีกับพอใจเห็นเปลเด็กอยู่ด้านในต่างก็มองกันเป็นตาเดียวแปลกใจพอสมควรไม่คิดว่าที่บ้านนี้จะเลี้ยงเด็กเล็กด้วย
“นั่น..คุณย่าเอาลูกใครมาเลี้ยงครับ”
คาวีหย่อนก้นนั่งที่โซฟาพร้อมกับทุกคนเขามองไปที่เปลเด็กเล็กสีชมพู
“ลูกสาวพี่เราน่ะสิเอามาฝากเมื่อสองสามวันก่อน”
“ลูกพี่สิงห์”
จากที่ทิ้งหลังพิงโซฟากลับต้องดีดผึงลุกขึ้นยืนหมายจะไปดูหน้าเด็กที่นอนอยู่ในเปลแต่ดูยังไงๆก็ไม่น่าจะใช่ลูกพี่ชายตนเพราะหน้าไม่เหมือนเลยสักนิด
Related chapters
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่12 ไม่เคยสอนให้ร้ายกาจ
“ใช่แล้ว...ไม่รู้เรื่องล่ะสิย่าก็พึ่งจะรู้เมื่อตอนพี่เราให้อาทิตย์อุ้มลูกมาฝากย่ารอให้ตาสิงห์มาคุยให้กระจ่างก็ยังไม่เห็นจะโผล่มา”อิงอรรู้ได้ทันทีว่าเรื่องนี้คงยังไม่มีใครรู้ไม่แปลกใจที่คาวีจะตกใจเพราะเมื่อเธอรู้เรื่องราชสีห์มีลูกจนโตจากปากอาทิตย์ในคืนนั้นเธอก็ตกใจเช่นกัน“หนูขอดูหน้าลูกคุณสิงห์หน่อยนะคะ”พอใจเห็นว่าชักเริ่มมีอะไรแปลกๆจึงลุกเดินตามคาวีมาดูให้เห็นกับตาว่าเด็กคนที่อยู่ในเปลจะใช่คะนิ้งอย่างที่เธอคิดหรือเปล่าเพราะหากราชสีห์เอาลูกมาฝากทั้งที่ไม่เคยมีใครได้ยินว่าเขามีลูกภายในในสองสามวันนี้ก็อาจจะเป็นหลานเธอก็เป็นได้และแล้วก็เป็นจริงอย่างที่พอใจคิด“คะนิ้ง”“เคยเห็นกันด้วยหรือลูก”อิงอรเห็นพอใจเอ่ยเรียกชื่อเหลนเธอออกมาจึงหันมามองหน้าพอใจด้วยสีหน้าที่แปลกใจไม่คิดว่าหญิงสาวจะรู้จักกับคะนิ้งมาก่อน“นี่ลูกของคุณสายเหรอ”คาวีได้ยินเช่นนั้นก็พอจะเดาเรื่องเดาราวออกแล้ว“อืม”“เรื่องอะไรกันเล่าให้ย่าฟังหน่อยได้หรือเปล่า”อิงอรเห็นสีหน้าของพอใจและคาวีต่างก็เสียไปตามๆกันทว่าตอนนี้เธอเริ่มเห็นอะไรผิดปกติจึงเค้นให้ทั้งสองเล่าให้ฟังว่าเรื่องที่กำลังพูดถึงกันอยู่คืออะไรและแล้วทั้งสองก็ต้
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่13 คำขู่
ตอนนี้สายธารเริ่มฟื้นตัวแล้วพอใจจึงอุ้มคะนิ้งมาหาเพื่อให้คนที่กำลังนอนป่วยได้ใจชื้นขึ้นที่ได้เห็นหน้าลูกรักเผื่ออาการไข้จะหายวันหายคืนแต่ต้องยืนอยู่ห่างๆด้วยกลัวว่าคะนิ้งจะติดไข้ของคนเป็นแม่“คุณแม่ขา”เด็กหญิงตัวกลมเปล่งเสียงเรียกคนเป็นแม่ที่นอนหลับตาอยู่บนเตียง“คะนิ้ง..แม่คิดถึงหนูที่สุดเลยลูก..”เพียงแค่ได้ยินเสียงใสของคะนิ้งสายธารก็รีบชันตัวลุกนั่งใบหน้าซีดเซียวในตอนนี้เปื้อนไปด้วยรอยยื้มอยากจะเข้าไปกอดเจ้าก้อนกลมใจจะขาดแต่ก็ยังทำไม่ได้“วันนี้ลูกแม่ทานข้าวกับอะไรคะ..”แม้นจะไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงเปล่งเสียงเท่าไรแต่สายธารก็ยังพยายามเค้นมันออกมาเพราะอยากจะพูดคุยกับลูกเธอให้มากที่สุด“ตับบดค่ะ”“อร่อยหรือเปล่าเอ่ย”“อร่อยมากค่ะคุณแม่...”“คะนิ้งลืมอะไรหรือเปล่าคะ”พอใจก้มกระซิบหลานสาวให้พูดในสิ่งที่นัดกันเอาไว้เพราะเชื่อว่าคำพูดของคะนิ้งจะเป็นยาชั้นดีทำให้สายธารหายวันหายคืน“คุณแม่กินข้าวเยอะๆนะคะกินยาด้วยค่ะ”“โอเคค่ะ”“พักผ่อนเถอะสายคุณสิงห์มายุ่งอะไรกับแกไม่ได้แล้วเพราะต้องทำตามคำสั่งของคุณย่าส่วนคะนิ้งฉันจะดูแลให้เอง”“ขอบใจนะพอ”ทั้งสามพูดคุยกันไม่มากนักเพราะพอใจต้องการจะให้สายธาร
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่14 ไม่เต็มใจ
“พรุ่งนี้ฉันจะบอกกับคุณย่าว่าฉันทำอะไรกับตัวของเเธอและจะขอรับผิดชอบโดยการแต่งงานซึ่งเธอห้ามเอ่ยปากปฏิเสธไม่อย่างนั้นเธอเสียคะนิ้งไปแน่นอน”ราชสีห์คิดมาดีแล้วหากเขาทำให้สายธารได้อยู่ใกล้ตัวเขาก็จะจัดการกับสิ่งที่อยากจะทำได้ง่ายขึ้นโดยที่ย่าของเขาไม่สงสัยอะไรอีกอย่างก็เห็นว่าย่าเขานั้นดูจะเอ็นดูคะนิ้งและสดชื่นมากเมื่อได้อยู่ใกล้ได้เลี้ยงเด็กหญิงเขาจึงคิดว่าการทำให้สายธารมาเป็นคนในครอบครัวจะดีต่อตัวของเขาและย่าตนด้วย“เกลียดฉันจะมาแต่งงานกับฉันเพื่ออะไร”สายธารมองราชสีห์ด้วยสายตาที่แสดงออกถึงความไม่เข้าใจคิดว่าเขาช่างแปลกคนดูท่าเขาเกลียดเธอเข้ากระดูกดำแต่ทำไมถึงได้อยากจะมีเธอเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเสียอย่างนั้น“อย่าคิดว่าฉันจะพิสวาสเธอเพียงแค่จะเก็บเธอไว้ทรมานเล่นโดยที่คุณย่ามาห้ามอะไรไม่ได้ก็เท่านั้น...เรื่องคะนิ้งอย่าคิดว่าฉันแค่ขู่เธอก็น่าจะรู้ว่าคนอย่างฉันพูดจริงทำจริง...อ่ออีกอย่างถ้าเธอแข็งข้อกับฉันชีวิตเพื่อนเธอก็จะไม่สงบสุขไปด้วยหรือไม่ก็อาจจะตกงานตลอดชีวิตเพราะมีประวัติว่าช่วยเหลือหมอที่ทำผิดหลบหนี”“คุณมัน...”สายธารกำมือแน่นจากสีหน้าแววตาที่แปลกใจตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็นแสดงออกถึ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่15 ฝึกเป็นพ่อ
เช้าวันใหม่ของอีกวันพอใจยกถาดอาหารเช้ามาที่ห้องของสายธารเธอพอจะยิ้มได้ออกเพราะดูท่าวันนี้เพื่อนเธออาการดีขึ้นรอยฟกช้ำค่อยๆจางลงมากขึ้นกว่าเมื่อวานเป็นเท่าตัว“แกดูดีกว่าเมื่อวานเยอะเลยนะ”“อืม...คะนิ้งล่ะ”สายธารที่กำลังนั่งมองวิวทะเลยามเช้าอยู่ที่เก้าอี้หวายริมหน้าต่างเธอค่อยๆลุกมานั่งที่โต๊ะด้านในเพื่อทานอาหารเช้าที่พอใจนำมาให้ทั้งยังถามหาคะนิ้งเพราะปกติเห็นว่าถ้าพอใจเข้ามาคะนิ้งจะมาด้วย“อยู่กับคุณย่ารายนั้นท่าจะติดคุณย่าแล้วล่ะ...เรื่องแต่งงานแกตัดสินใจดีแล้วเหรอฉันยังตกใจอยู่เลย”พอใจหย่อนก้นนั่งตรงข้ามกับสายธารทั้งยังเกริ่นถามเรื่องที่เพื่อนเธอนั้นตัดสินใจจะแต่งงานอยากรู้จริงๆว่าเพื่อนเธอนั้นคิดดีแล้วใช่หรือไม่“อืม..”สายธารฝืนฉีกยิ้มออกมาเล็กน้อยให้พอใจได้เห็นว่าสิ่งที่เธอตกลงราชสีห์ไปเธอคิดดีแล้ว“มั่นใจใช่หรือเปล่าว่าเค้าจะไม่ทำร้ายแก”“จะกลัวอะไรมีคุณย่าทั้งคน..”สายธารส่ายหัวเบาๆทั้งยังพูดติดตลกว่าเธอไม่กลัวอะไรด้วยมีคุณย่าคอยหนุนหลังอยู่ทั้งคนให้พอใจได้สบายใจ“จริงสิ...เอาเป็นว่าฉันเคารพการตัดสินใจของแกมีปัญหาอะไรก็คุยกับฉันได้เสมอ...กินผลไม้นี่เถอะจะได้สดชื่น”พอใจยื่นมื
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่16 แย่งความรัก
“คุณย่าจะอยู่คนเดียวแบบนี้ต่อไปจริงๆเหรอครับผมว่าหาคนมาดูแลสักคนจะดีกว่า”คาวีและราชสีห์เคยถามคำถามนี้กับย่าของเขาเป็นร้อยรอบได้แต่ก็ยังไม่ถอดใจเพราะอยากให้มีคนมาอยู่ดูแลย่าของตนที่นี่แม้พื้นที่ตรงนี้จะเป็นพื้นที่ส่วนตัวรั้วรอบขอบชิดไม่อาจมีใครเข้ามาได้ง่ายๆแต่หากย่าของเขาเกิดเป็นลมเป็นแล้วหรือเจ็บป่วยก็ยากที่จะมีใครรู้หากไม่มีคนมาอยู่คอยดูแล“เราก็รู้ว่าย่าชอบชีวิตแบบนี้ไม่ชอบให้ใครมาช่วยทำอะไรมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว”อิงอรยังคงชอบชีวิตที่อยู่คนเดียวไม่ต้องมามีคนรองมือรองเท้าด้วยชอบทำทุกอย่างด้วยตัวเองมาตั้งแต่สาวๆแล้ว“แต่อายุคุณย่าก็มากขึ้นทุกวัน...เกิดเป็นลมเป็นแล้งในบ้านจะได้มีคนมาอยู่ดูแลผมกับพี่สิงห์ไม่อยากทำงานด้วยความพะวงนะครับ”“อื้มม..งั้นเราก็หาคนมาก็แล้วกัน”สิ้นเสียงคาวีอิงอรก็เงียบไปครู่ใหญ่ก่อนจะตอบตกลงหลานเธอจนได้เพราะคิดว่าหากเธอยังดื้อดึงที่จะอยู่คนเดียวเช่นนี้เรื่อยไปหลานๆก็คงจะห่วงพะวงอย่างที่พูดออกมาไม่รู้จักจบ“ครับคุณย่า”คาวีเข้าสวมกอดย่าตนและแล้ววันนี้เขาก็คะยั้นคะยอให้ย่าของเขามีคนดูแลได้เสียทีส่วนคนที่จะจ้างให้มาดูแลย่าของเขาจะเป็นใครตอนนี้เขามีอยู่ในใจแล้วสองสา
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่17 เห่อหลาน
ตอนนี้ทุกคนมาจัดแจงโต๊ะตั้งเอาไว้หน้าบ้านเพื่อที่จะปาร์ตี้ทานอาหารเย็นกันโดยมีคาวีเป็นตัวตั้งตัวตีเพราะเห็นครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าในส่วนของเปรมฤดีและสุรชัชก็ทำความรู้จักกับเจ้าก้อนกลมที่พึ่งตื่นอยู่ในห้องนั่งเล่นเพระกำลังเห่อที่ตัวเองพึ่งจะได้เป็นปู่เป็นย่าครั้งแรก“มาหาย่ามาเร็วลูก..นี่ย่ามีอะไรให้ด้วยน้า..”เปรมฤดีเข้าหาตีสนิทด้วยการซื้อตุ๊กตาบาร์บี้ราคาแพงถึงสามตัวมาตั้งอวดคะนิ้งดูท่าเธอจะคิดถูกเพราะเด็กหญิงปรี่เข้าหาเธอทันทีหลังวางตุ๊กตาเสร็จ“สวยจัง..”เจ้าก้อนกลมทิ้งก้นลงนั่งยกมือป้อมหยิบกลองตุ๊กตามาไว้ในอ้อมกอดทั้งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เห็นของเล่นสวยๆงามๆเรียงรายอยู่ตรงหน้า“มาปู่แกะให้..นะคะ”สุรชัชฝันอยากจะมีลูกสาวกับเค้าแต่ก็ได้มาแค่ลูกชายวันนี้ได้หลานสาวมาจึงเห่อเป็นพิเศษเขาเข้ามานั่งใกล้ๆคะนิ้งพูดคุเสียงสองเสียงสามคุยกับเจ้าก้อนกลมกะหนุงกะหนิงไม่นานนักคะนิ้งก็เข้าได้กับทั้งสองได้เป็นอย่างดี“ทุกคนดูเอ็นดูแกกับคะนิ้งมากเลยเนอะเห็นแบบนี้ฉันก็ดีใจ”พอใจที่เห็นทุกอย่างในบ้านเธอก็พลอยดีใจกับสายธารที่เห็นผู้หลักผู้ใหญ่เอ็นดูคะนิ้งและเพื่อนของเธอ“อืม.. ตอนแรกก็แอบหวั่นว่าพวกเค้าจ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่18 กวนประสาท
ณ ร้านอาหารหรูในย่านตัวเมืองเวลาหัวค่ำตอนนี้สองสาวเพื่อนสนิทอย่างกชกรและพริมามาลูกสาวนักธุรกิจเจ้าของกิจการทัวร์นั่งทานอาหารกันได้พักใหญ่พูดคุยสัพเพเหระจนหันมาถามกชกรว่ารู้ข่าวที่ราชสีห์จะแต่งงานกับหมอสายธารหรือยังเพราะเธอเองก็พึ่งรู้จากปากของคนเป็นพ่อเมื่อวันนี้เอง“ยัยแก้ว..คุณพ่อฉันได้รับการ์ดเชิญให้ไปร่วมงานแต่งของคุณสิงห์กับหมอสายธารในอีกไม่กี่วันข้างหน้า”“อะไรนะ...คุณสิงห์จะแต่งงานแต่ทำไมไม่มีข่าวอะไรเลยล่ะ..แล้วเป็นไปได้ยังไงที่คุณสิงห์จะแต่งกับสายธารในเมื่อสายธารเป็นต้นเหตุทำให้ยัยเกรซต้องตายแถมยังผ่านงานศพยัยเกรซไปไม่เท่าไร”กชกรถึงกับกินอะไรไม่ลงเพราะรู้สึกว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องที่น่าฟังและน่ายินดีสำหรับเธอเท่าไรทั้งยังมีความไม่พอใจอยู่พอสมควรที่ราชสีห์จะมาแต่งงานกะทันหันแถมยังแต่งกับสายธารคนที่ราชสีห์ก็รู้ว่าเธอเป็นต้นเหตุทำให้กัญญานั้นตาย“ฉันก็งงอยู่เหมือนกัน...เห็นว่าที่ไม่เป็นข่าวเพราะไม่ต้องการจัดงานใหญ่โตเชิญแค่แขกผู้ใหญ่เท่านั้น”พริมาส่ายหัวเบาๆเธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมราชสีห์ตัดสินใจแบบนี้อีกทั้งงานยังดูจัดกะทันหันและไม่ได้ให้ใครรู้มากมายด้วยในช่วงสายขอ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่19 แค่ที่ระบาย
“ฉันแค่อยากระบาย”ราชสีห์เริ่มปลดกระดุมเชิ้ตของตนเองออกพร้อมวาดแขนตวัดโอบเอวสายธารที่กำลังจะเดินหนี“ฉันไม่ใช่ที่ระบายของคุณ”ใบหน้าหวานเงยหน้าจ้องมองราชสีห์ด้วยสายตาไม่พอใจทั้งมีน้ำตาเริ่มรื้นเอ่อคลอขึ้นมาแต่ยังคงพยายามกลั้นเอาไว้เพราะไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้ราชสีห์ได้เห็น“ลืมแล้วหรือไงว่าเธอต้องทำตามที่ฉันต้องการทุกอย่าง”ฟึ่บบร่างสูงเดินตวัดแขนรวบอุ้มร่างบางมาทิ้งตัวลงบนโซฟาพร้อมกันราชสีห์กดทับร่างบางขึงเธอเอาไว้ให้ขยับไปไหนไม่ได้ก่อนจะเริ่มถลกกระโปรงของหญิงสาวขึ้นมาจนเผยเห็นขาอ่อนสายธารเอาแต่นอนตัวเกร็งสั่นเทาเล็กน้อยด้วยความรู้สึกที่ถูกราชสีห์กระทำครั้งก่อนเริ่มกลับเข้ามาในหัวสมองให้ได้เห็นภาพและรับรู้ความรู้สึกชัดเจนแม้จะกลัวมากเพียงใดแต่เธอก็ไม่สามารถต่อต้านอะไรคนเอาแต่ใจได้เพราะยังกลัวในคำขู่ของเขา“หึ่..”ราชสีห์รู้สึกได้ว่าสายธารกำลังตัวสั่นแถมน้ำตาที่เห็นว่าเธอพยายามกลั้นเอาไว้คราแรกไหลพรากมาดั่งสายน้ำเขาจึงสบถในลำคออย่างพึงพอใจก่อนจะล้วงมือหนาดึงซับในใต้กระโปรงของหญิงสาวออก“อืม...”สายธารขบเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อเห็นว่าคนบนตัวเธอถอดกางเกงถอดเสื้อจนเปลือยเปล่าล่อนจ้อนและเ
Latest chapter
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่37 ตอนจบ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่36 เป็นแฟน
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่35 อุบัติเหตุ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่34 ตามสืบ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่33 ร้ายกาจ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่32 ท้อง
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่31 พูดเรื่องอะไรคะ
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่30 สาบานว่าพูดจริง
โซ่รักราชสีห์ ตอนที่29 ไม่ใช่ลูกคุณสิงห์
