"ลิลลี่" เด็กสาวผู้ย้ายโรงเรียนมาด้วยความไม่เต็มใจ กลับพบว่าตัวเองถูกดึงดูดเข้าสู่ "ความรักต้องห้าม" กับ "ครูพีท" หนุ่มหล่อผู้มีเสน่ห์ดึงดูดใจ ความสัมพันธ์ที่เกินเลยก่อตัวขึ้นท่ามกลางความกลัวและความตื่นเต้น เมื่อความรู้สึกของทั้งคู่ลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาต้องเผชิญหน้ากับ "ความลับ" ที่อาจทำลายทุกอย่าง
View Moreทุกอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนมีแรงกดดันถาโถมเข้ามาจากทุกทิศทาง ไม่ว่าจะเป็นการกลั่นแกล้งของมินนี่ หรือการร้องเรียนของครูลิซที่อาจทำให้ความลับระหว่างฉันกับครูพีทถูกเปิดเผย ฉันรู้สึกเหมือนทุกอย่างพร้อมจะพังลงในพริบตา และทุกครั้งที่คิดถึงมัน หัวใจของฉันก็เจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูกแต่ฉันยังคงมีคนที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างเสมอ คนที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อปกป้องฉัน โดยไม่คิดถึงอันตรายที่อาจเกิดขึ้นกับตัวเขาเลย นั่นคือครูพีทฉันรู้ว่าครูพีทเองก็รู้สึกกดดันไม่แพ้กัน แต่เขาไม่เคยแสดงความกลัวออกมาเลย เขายืนหยัดอยู่ตรงนั้น พร้อมเผชิญหน้ากับปัญหาทุกอย่างที่เข้ามา โดยเฉพาะเรื่องการร้องเรียนจากครูลิซ ฉันรู้ว่าเขาพยายามจะจัดการทุกอย่างให้ดีที่สุด เพื่อไม่ให้กระทบกับฉันฉันพยายามเตือนเขาว่าไม่ควรเสี่ยงมากเกินไป แต่เขากลับยิ้มให้ฉันเสมอ รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและความตั้งใจ “ลิลลี่ ฉันบอกแล้วไงว่าจะปกป้องเธอ” เขาพูดทุกครั้งที่ฉันแสดงความกังวลแต่ลึก ๆ แล้ว ฉันเองก็รู้สึกผิด ฉันไม่อยากให้เขาต้องแบกรับภาระเพียงคนเดียว ฉันไม่อยากให้เขาต้องเผชิญกับปัญหาทั้งหมดเพียงลำพังในวันหนึ่ง ฉันสังเก
ในห้องเรียนที่แสนเงียบสงบ ฉันนั่งทำงานที่โต๊ะของตัวเอง ก้มหน้าลงมองสมุดบันทึก ขีดเขียนคำต่าง ๆ ลงไปอย่างตั้งใจ เสียงกระซิบและเสียงหัวเราะเบา ๆ รอบห้องทำให้บรรยากาศดูเหมือนวันธรรมดาที่ไม่มีอะไรพิเศษ แต่ในใจลึก ๆ ของฉันรู้สึกถึงบางอย่างที่แปลกไปทันใดนั้น ฉันได้ยินเสียงหัวเราะเย้ยหยันและเสียงก้าวเท้าที่ดังขึ้นไม่ไกลจากโต๊ะของฉัน หันไปมองทางต้นเสียง และภาพที่เห็นทำให้ฉันใจหายวูบลงไปในทันทีมินนี่...เธอยืนพิงโต๊ะด้วยท่าทางที่อวดดี ข้างหน้าเธอคือเด็กผู้หญิงที่ฉันจำได้ว่าเธอเป็นนักเรียนที่ค่อนข้างเงียบและชอบอยู่คนเดียว ฉันไม่ค่อยรู้จักชื่อของเธอ แต่คิดว่าเธอชื่อ ฟ้า สายตาของฟ้าจ้องมองต่ำ สั่นเล็กน้อยเหมือนกลัวที่จะเผชิญหน้ากับมินนี่ฉันเห็นมินนี่หัวเราะขณะที่จ้องมองฟ้าด้วยสายตาเย้ยหยัน ท่าทางของเธอดูชัดเจนว่าเธอกำลังหาเรื่องและเล่นสนุกจากความกลัวของคนอื่น“นี่เธอ จะเงียบไปถึงไหน?หรือว่า...ไม่มีปาก?”มินนี่พูดขึ้นเสียงดัง พลางหัวเราะออกมาเหมือนสนุกสนานกับสิ่งที่เธอกำลังทำฟ้าขยับถอยหลังเล็กน้อย เหมือนพยายามจะหลบมินนี่ แต่ไม่มีทางให้หนี เธอเพียงแค่ก้มหน้าลงต่ำมากขึ้น ราวกับต้องการให้ตัวเองหาย
ไม่กี่วันต่อมา หลังจากเหตุการณ์ที่ครูลิซเข้ามาเห็นฉันและครูพีทในห้องพักครู ฉันพยายามทำตัวให้เป็นปกติในโรงเรียน แม้ใจลึก ๆ จะรู้สึกถึงความกังวลและความไม่มั่นคง ทุกครั้งที่เดินผ่านครูลิซ ฉันจะรู้สึกเหมือนมีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องตามหลัง ฉันไม่แน่ใจว่าครูลิซจะทำอะไร แต่ก็รู้ดีว่าเธอคงไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่าย ๆบรรยากาศในโรงเรียนเริ่มเปลี่ยนไป มันไม่ใช่สถานที่ปลอดภัยสำหรับฉันอีกต่อไป สายตาของครูบางคนที่เคยยิ้มแย้มให้ฉันดูเปลี่ยนไปเล็กน้อย และเพื่อน ๆ หลายคนเริ่มมีท่าทางที่ทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังก่อตัวขึ้น และมันเริ่มทำให้ฉันรู้สึกกังวลขึ้นทุกทีช่วงพักกลางวันวันนั้น ฉันนั่งอยู่คนเดียวที่โต๊ะอาหารในโรงอาหาร ฉันมองไปรอบ ๆ ด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ ทุกอย่างดูปกติ แต่หัวใจของฉันเต้นแรงเหมือนจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นทันใดนั้น ซาร่า เพื่อนสนิทของฉันเดินเข้ามา เธอทำหน้าตาเป็นกังวลและรีบเข้ามานั่งตรงข้ามฉัน“ลิลลี่...” ซาร่าพูดเสียงเบา ๆ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกังวล“ฉันได้ยินข่าวลือบางอย่างเกี่ยวกับเธอ”คำพูดของซาร่าทำให้ฉันรู้สึกเหมือนใจตกลงไปที่ตาตุ่ม“ข่าวลือ
“เดี๋ยวค่ะ...พี่พี่ท...อื๊อ...”ครูพีทค่อยๆ วางฉันลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล ก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะตามมาแนบชิดอย่างร้อนแรง สัมผัสของเขาทั้งอ่อนโยนและดุดันไปพร้อมกัน มือของเขาลูบไล้ไปทั่วร่าง ค่อยๆ ปลดเสื้อผ้าของเราออกทีละชิ้นอย่างชำนาญและรวดเร็ว ความร้อนระอุแผ่ซ่านไปทั่วจนหัวใจเต้นแรงขึ้นตาม“หืม?” ครูพึมพำเบาๆ ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ไล้ปลายลิ้นสัมผัสผิวเนียนนุ่มที่เนินอกของฉัน จากนั้นค่อยๆ เลื่อนลงมาที่หน้าท้องอย่างแผ่วเบา ก่อนจะคืบต่ำลงไปยังส่วนล่าง มือแกร่งของเขาค่อยๆ จับเรียวขาของฉันให้แยกออกกว้างขึ้น“อ๊ะ..พี่พีทคะ..อย่าค่ะ..ตรงนั้น..อ๊า...”ฉันพยายามยกมือบางขึ้นดันบ่าของเขา แต่กลับต้องเผลอครางออกมาเมื่อปลายลิ้นร้อนของเขาสัมผัสเข้ากับจุดอ่อนไหว ร่างกายสะท้านเบาๆ เมื่อริมฝีปากของเขาพรมจูบลงตรงนั้น ก่อนที่เขาจะขบเม้มและละเลียดสัมผัสอย่างอ่อนโยน“อืม...แบบนี้มั่นใจรึยัง?” ครูพีทพึมพำเบาๆ พลางเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของฉันที่แดงระเรื่อ ริมฝีปากเผยอครางอย่างห้ามไม่ได้ ทุกครั้งที่เขาใช้ปลายลิ้นบดขยี้ปุ่มกระสัน สะกิดเลียจนกระทั่งเม็ดเสียวขยาย“อื๊อ...อ๊า...พี่พีทคะ...อ๊า” เสียงครางกระเส่าหลุดออกมาจา
เรากลับมาถึงคอนโดของครูพีทหลังจากเผชิญหน้ากับคำขู่จากครูลิซ ช่วงเวลาที่ควรจะสบายใจกลับเต็มไปด้วยความกลัวและความกังวล ไม่ว่าจะหายใจลึกแค่ไหน ความรู้สึกตึงเครียดก็ไม่ยอมหายไปสักที ฉันพยายามบอกตัวเองให้เข้มแข็งและไม่หวาดกลัว แต่มันก็ยากเหลือเกิน เมื่อคิดถึงความจริงที่ว่า หากเรื่องนี้ถูกเปิดเผยออกไป ทั้งชีวิตของฉันและครูพีทก็อาจพังทลายลงในพริบตาบรรยากาศในคอนโดเงียบสงบ มีเพียงแสงไฟอ่อนๆ ที่ทำให้ห้องดูอบอุ่น ฉันนั่งลงที่โซฟา มองไปรอบๆ ห้องด้วยความรู้สึกที่สับสน หัวใจยังเต้นไม่เป็นจังหวะ ฉันพยายามสะกดกลั้นความรู้สึกผิดและหวาดกลัว ไม่อยากให้ครูพีทต้องเห็นฉันในสภาพนี้“ลิลลี่...” เสียงอ่อนโยนของครูพีทดึงฉันออกจากภวังค์ เขานำแก้วน้ำมาวางให้ข้าง ๆ ฉัน ก่อนจะนั่งลงตรงหน้าและจับมือฉันไว้เบา ๆ ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นจากสัมผัสของเขา และความกังวลในใจเหมือนจะค่อยๆ คลายลงบ้าง“เป็นอะไรรึ?” เขาถามด้วยสายตาที่อ่อนโยน ฉันรู้ว่าเขาห่วงใยและอยากให้ฉันรู้สึกดีขึ้น แต่ความรู้สึกกดดันในใจมันหนักเกินกว่าที่ฉันจะอธิบายออกมาได้ฉันสูดลมหายใจเข้าลึก แต่ก็อดไม่ได้ที่จะสั่นเครือ“หนู... หนูไม่รู้ค่ะ หนูรู้สึกกลัว กล
บรรยากาศในห้องพักครูดูเงียบสงบมาก ขณะที่ฉันนั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงานของครูพีท เขากำลังจัดเอกสารและเก็บของเพื่อเตรียมตัวออกไปทานอาหารกลางวันกับฉัน ฉันรู้สึกว่าช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่สงบสุขที่สุดในช่วงหลายวันมานี้ หลังจากเผชิญหน้ากับความตึงเครียดและความกลัวเกี่ยวกับมินนี่ที่เข้ามาในชีวิตฉันอีกครั้ง ฉันอยากใช้เวลานี้เพื่อหลีกหนีจากทุกปัญหา“เสร็จรึยังคะ?” ฉันเอ่ยถามเบา ๆ ขณะที่เขากำลังหยิบแฟ้มเอกสารใส่กระเป๋า“เกือบเสร็จแล้ว อีกแป๊บนึงนะ” ครูพีทตอบพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนที่ฉันรู้สึกคุ้นเคย รอยยิ้มนั้นทำให้ฉันรู้สึกสบายใจเสมอ มันเหมือนกับว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะอยู่ข้างฉันเสมอขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้ ฉันรู้สึกถึงบางอย่างในบรรยากาศที่เปลี่ยนไป สายตาของเขาที่มองมาที่ฉันดูพราวระยับ“ลิลลี่ เย็นนี้ไปทานข้าวด้วยกันนะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่สายตาวิบวับของเขาที่จ้องมอง ทำให้ฉันรู้ความนัยของคำพูดนั้นดีก่อนที่ฉันจะทันพูดอะไรออกมา เขาก้มลงมาใกล้ ริมฝีปากของเขาสัมผัสกับริมฝีปากของฉันอย่างดูดดื่มและเร่าร้อน ความเข้มข้นของจูบทำให้ฉันรู้สึกวูบวาบ ร่างกายเหมือนถูกควบคุมด้วยความรู้สึกที่รุนแรงยิ่ง
เสียงคลื่นที่กระทบชายฝั่งเบา ๆ สลับกับสายลมอ่อน ๆ ที่พัดเข้ามา ทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ท้องฟ้าสีฟ้าสดใสกับแสงแดดที่ไม่ร้อนเกินไป มันเป็นวันที่สมบูรณ์แบบที่สุดในการมาเที่ยวทะเลฉันและครูพีทตัดสินใจออกมาพักผ่อนในวันหยุดนี้ เขาพาฉันมาเที่ยวทะเลที่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯมากนัก หลังจากเรื่องราวที่หนักอึ้งในใจ ฉันรู้สึกว่าเวลานี้ฉันต้องการการพักผ่อน และที่นี่ก็ดูเหมือนเป็นสถานที่ที่เหมาะสมที่สุด“สวยจังเลยค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับหันหน้าไปมองทะเลกว้างไกลที่ทอดยาวอยู่เบื้องหน้า สายลมพัดผมของฉันพลิ้วไปตามจังหวะลม น้ำทะเลที่สะท้อนแสงแดดระยิบระยับเหมือนประกายเพชรทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะหลงใหลในความงดงามของธรรมชาติ“ใช่ สวยมาก” ครูพีทตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ขณะที่เขาหันมามองฉันแทนที่จะมองทะเลฉันรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงขึ้นนิด ๆ เมื่อเห็นสายตาของเขาที่มองมา ฉันพยายามซ่อนความรู้สึกเขินอาย แต่ใบหน้าที่เริ่มร้อนผ่าวทำให้ฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถปิดบังอะไรได้มากนักช่วงเวลานี้เต็มไปด้วยความเงียบสงบ เรานั่งอยู่ใต้ร่มไม้ริมทะเล นั่งมองคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่งเป็นระลอก ๆ ฉันรู้สึกว่าเสียงคลื่นนั้นช่างผ่อน
เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาจากการนอนหลับสนิทแสงแดดอ่อน ๆ สาดเข้ามาทางหน้าต่างห้อง สัมผัสกับผิวหน้าของฉันอย่างอ่อนโยน ฉันค่อย ๆ ลืมตาขึ้น พลางรู้สึกถึงความอบอุ่นรอบ ๆ ตัว ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาเท่าไหร่ แต่ทุกอย่างดูเงียบสงบเมื่อฉันตื่นเต็มตา ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า...นี่ไม่ใช่ห้องของฉัน อาการปวดตัวจากเมื่อคืนยังมีหลงเหลืออยู่จากความเร่าร้อนของครูพีท กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของอะไรบางอย่างลอยเข้ามาในห้องฉันขยับตัวลุกขึ้นนั่ง บนเตียงที่นุ่มสบาย ผ้าห่มอุ่น ๆ คลุมตัวฉันไว้ และเสียงเบา ๆ ของอะไรบางอย่างดังมาจากทางห้องครัว ฉันยิ้มเบา ๆ ขณะที่คิดว่าเขาคงกำลังทำอาหารอยู่ฉันเดินไปหยิบเสื้อยืดตัวโคร่งของครูพีทจากในตู้เสื้อผ้าใส่แก้ขัด ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไปยังห้องนั่งเล่น แสงแดดในยามเช้าทำให้บรรยากาศภายในคอนโดดูสดใสและอบอุ่นฉันมองไปที่ห้องครัวเล็ก ๆ ของเขา และนั่นเอง ฉันเห็นครูพีทกำลังยืนอยู่หน้าเตา สวมผ้ากันเปื้อนและกำลังพลิกแพนเค้กอย่างตั้งใจกลิ่นหอมของแพนเค้กและเบคอนที่ทอดใหม่ ๆ ทำให้ท้องของฉันเริ่มร้องเบา ๆ ฉันยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ ภาพของครูพีทในมุมนี้ทำให้ฉันรู้สึกถึงความสบายใจ
คืนนี้ ฉันตัดสินใจไปหาครูพีทที่คอนโดของเขา ฉันไม่รู้ว่าฉันควรจะบอกเขาหรือไม่ แต่ฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถเผชิญหน้ากับทุกอย่างเพียงลำพังได้อีกต่อไปเมื่อฉันมาถึง เมื่อครูพีทเปิดประตู เขาดูประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นฉันมาในช่วงเวลาแบบนี้“ลิลลี่?” ครูพีทมองฉันด้วยสายตาวิบวับ ก่อนดึงตัวฉันเข้าไปในห้อง“พี่พีท...อื๊อ..” เสียงของฉันหลุดออกมาเบาๆ ก่อนที่ริมฝีปากร้อนของเขาจะทาบทับลงมาบนปากของฉันอย่างรวดเร็ว ฉันแทบไม่ทันได้ตั้งตัว เรียวลิ้นของเขาสอดแทรกเข้ามาอย่างรุนแรงและกระหาย ร่างกายของฉันสะท้านทันทีเมื่อสัมผัสนั้นจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว“เดี๋ยวค่ะ..คือ..อ๊ะ...” ฉันพยายามจะพูด แต่เสียงของฉันหายไปเมื่อสัมผัสของเขายิ่งทำให้ฉันเสียการควบคุม มือของเขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของฉันออกทีละชิ้น ความร้อนรุ่มที่แผ่กระจายไปทั่วร่างทำให้ฉันไม่อาจต้านทานได้ก่อนที่ฉันจะรู้ตัว เขายกตัวฉันขึ้นจากพื้น ร่างของฉันถูกยกขึ้นอย่างง่ายดาย ทำให้ฉันต้องใช้ขาทั้งสองข้างโอบรัดเอวของเขาไว้โดยอัตโนมัติ ความกลัวว่าจะตกลงมาทำให้ฉันกอดเขาแน่นขึ้น แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกลับทำให้หัวใจของฉันเต้นรัวเร็วขึ้น คว
ฉันชื่อ ลิลลี่ อายุ 18 ปี วันนี้เป็นวันที่ฉันรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบพังทลายลงมา เมื่อฉันต้องย้ายเข้ามาเรียนในโรงเรียนประจำที่ไม่เคยคิดฝันว่าจะต้องมาอยู่ที่นี่ โรงเรียนแห่งนี้ชื่อว่า "เซนต์เอมิลี่" โรงเรียนที่มีชื่อเสียงด้านความเข้มงวดและกฎระเบียบที่เคร่งครัดที่สุดในประเทศฉันยืนอยู่หน้าประตูโรงเรียนพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ หัวใจของฉันเต้นแรงจนรู้สึกถึงมันชัดเจน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันเคยรู้จัก ทุกคนที่ฉันเคยสนิท ตอนนี้มันถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง"ลิลลี่ เธอต้องเข้มแข็ง" ฉันพยายามปลอบใจตัวเองก่อนที่จะก้าวเข้าไปในโรงเรียนแห่งนี้ฉันเดินผ่านประตูใหญ่ที่ทำจากเหล็กสีดำสนิท เสาสูงที่ตั้งอยู่สองข้างประตูให้ความรู้สึกเหมือนกำลังเข้าสู่โลกที่ไม่คุ้นเคย เส้นทางที่ฉันเดินผ่านปูด้วยหินก้อนเล็กๆ เรียงตัวเป็นระเบียบ ข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ที่ให้ความร่มรื่น แต่กลับรู้สึกเย็นยะเยือกและว่างเปล่าทันทีที่ก้าวเข้าสู่ห้องโถงใหญ่ ฉันก็ถูกทักทายโดยหญิงสูงวัยในชุดสูทสีเข้ม หน้าตาของเธอดูเคร่งขรึมและเข้มงวด เธอคือ มาร์ธา หัวหน้าอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนนี้"ยินดีต้อนรับสู่เซนต์เอมิลี่" มาร์ธาเอ่ยทักทายด้วยน้ำเส
Comments