LOGINเธอตกเป็นเมียเขาเพราะเชื่อว่ารักแท้มีอยู่จริงเพียงข้ามวันความฝันก็ดับวูบลงทันทีเมื่อสุดท้ายผู้ชายที่เธอนอนด้วยเขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว.... ชีวิตเล็ก ๆ ที่กำลังจะลืมตาดูโลกเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เป็นตัวแทนของความรักครั้งนี้ เธอไม่อยากทำผิดอีกต่อไป หนีไปให้ไกลคงเป็นทางออกเดียว พิรภพ**บอสใหญ่ในวัยใกล้เลขสี่ ความหล่อของเขาทำให้หัวใจเลขาคนใหม่หวั่นไหว คุ้มขวัญ**สาวน้อยเพิ่งเรียนจบ ตำแหน่งแรกของเธอคือเลขาท่านประธานแต่ทำไปทำมาเธอกลับได้บอสเป็นสามี ************************* ฝากติดตามความรักของสาวน้อยกับท่านประธานเจ้าเล่ห์ด้วยนะคะ ปะหนัน
View More"Someone once said that death is not the greatest loss in life. The greatest loss is what dies inside of us while we live." - One Tree Hill
~~~~~~~
One moment.
That's all it takes for your life to change completely.
One
Single
Moment
That's all it takes,
To fall in love
To fall out of love
To lose your soul
To die
I stand in front of the freshly made grave.
In front of the person who meant everything to me.
It has been one month since the funeral but the disbelief and shock still haven't worn off.
The feeling of complete and utter loneliness consumes me.
I am completely alone.
"Why did you leave me mom?" I stutter.
The tears start flowing again.
Why did this happen?
Why now, just when we'd started to be happy again?
My mother's final words echo in my head;
"I want you to go back Scarlett. Go back home to your father. I want you to forgive him. You can't keep running away from your life like this."
My hands curl into fists.
Forgive him?
She wants me to forgive the man that killed her?
I would go back to that godforsaken place and fulfill my mother's dying wish but I was never going to forgive my father.
I wasn't going to forgive any of them
How could I forgive the people who had driven me away from my home?
The honk of a car horn distracts me. I turn around and see a familiar black Porsche waiting.
I pick
up my suitcase and slowly started walking towards the car.When I had left three years ago I had hoped that I'd never have to see this day. I had prayed every night that I would never have to go back.
But I guess my luck had run out. Somewhere in my heart I knew I'd eventually have to go back and face everything.
My heart is aching. I've never experienced such pain before.
Almost involuntarily my fist travels up to my chest and clenches over the place where my heart is supposed to be beating.
I'm surprised that I still remember the significance of the action. A long time ago someone who had meant a lot to me had told me that the movement symbolized a heart hurting.
I take a deep breath and brace myself.
I was walking towards the people who had made my life a living hell.
I was walking towards the place that had ruined me.
ตอนที่ 10เพราะรัก ชัยชาญไม่จำเป็นต้องเดินทางไปหาหมอที่โรงพยาบาลเฉพาะทางที่กรุงเทพแล้ว ตอนนี้เขาสามารถรับยาจากทางโรงพยาบาลที่เชียงใหม่ได้แล้ว เขาจึงเดินทางกลับมาอยู่ไร่พร้อมหน้าลูกและภรรยา ยี่หวากิจการของเธอเติบโตได้ดีมาก หญิงสาวจึงอยากไปเปิดสาขาที่เชียงใหม่ ส่วนสาขาทางนี้จะให้ลูกน้องที่อยู่ด้วยกันมานานดูแล เพราะเธออยากใช้เวลาอยู่กับบิดาให้มากที่สุด “พี่ว่านช่วงนี้ยี่หวารู้สึกเวียนหัวทุกเช้าเลย บ่ายนี้ว่าจะไปหาหมอเสียหน่อย พี่ว่านไม่ต้องลางานนะคะ ยี่หวาไปคนเดียวได้ ” ชายหนุ่มเดินมาหาภรรยาที่ยังนอนอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าที่ดูเหมือนกำลังดีใจ “พี่ว่ายี่หวาต้องท้องแน่ ๆ ” หญิงสาวทำท่าคิดตาม ประจำเดือนของเธอไม่มาสองเดือนแล้ว มัวแต่ยุ่งเรื่องอาการป่วยของพ่อ จนลืมสังเกต “ประจำเดือนก็ไม่มา หรือจะใช่คะ ยี่หวาตื่นเต้นไปหมดแล้ว” “ถ้าแบบนี้ บ่ายนี้รอพี่มารับนะ พี่ไม่ยอมให้ไปคนเดียวหรอก เรื่องแบบนี้คุณพ่อต้องไปด้วย” สิ่งที่ทั้งคู่รอคอยก็สมหวัง ยี่หวาท้องได้หกสัปดาห์แล้ว หญิงสาวได้รู้จักความรักในอีกแบบ จากความรักในฐานะลู
ตอนที่ 9คืนวันแต่งงาน 2 เดือนผ่านไป งานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย แขกที่เชิญมาส่วนมากเป็นเพื่อนที่ทำงานของว่านและญาติผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี จนมาถึงช่วงที่แขกกำลังทยอยกลับ อยู่ดี ๆ ชัยชาญก็ล้มลงไปนอนกองกลับพื้น ทุกคนในงานต่างตกใจ ยังโชคดีที่ในงาน มีแฟนของเพื่อนที่ทำงานว่านเป็นพยาบาลจึงช่วย ปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้ รถพยาบาลมาถึง ชัยชาญถูกส่งตัวไปยังห้องฉุกเฉินทันที คุณหมอขอพบกับญาติของคนไข้ ซึ่งตอนนี้ก็มีเพียงยี่หวาที่ตามา เพราะสวรรยาต้องดูลูก “อาการโรคเส้นเลือดหัวใจตีบของคุณพ่อคุณกำเริบ หมอไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมถึงได้ไม่ทำการรักษา” ยี่หวานั่งอึ้งเธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าพ่อของเธอป่วยเป็นโรคหัวใจ เธอจึงปรึกษาหาทางรักษาโดยให้คุณหมอช่วยแนะนำเธอหน่อย “พี่ว่านรู้ใช่ไหม ว่าคุณพ่อเป็นโรคหัวใจ” “ยี่หวาถึงพี่รู้ แต่เจ้าตัวเขาไม่ต้องการให้พี่บอก จะให้พี่ทำอย่างไร” หญิงสาวยืนนิ่ง เธอรู้สึกเป็นลูกที่แย่มาก เธอมัวแต่คิดว่าพ่อไม่รัก โดยที่ตัวเธอเองก็ดีแต่รักพ่อแต่กลับไม่ดูแล
ตอนที่ 8รู้จักคำว่ารัก ว่านเห็นว่าท้องฟ้ายังสว่างอยู่ แสงจากดวงอาทิตย์ยังไม่ลับขอบฟ้า เขาจึงชวนยี่หวาไปเดินเล่นในไร่ “ชอบไหมอยู่แบบนี้ ตอนนี้ดีกว่าตอนแรกที่เราสองคนพี่น้องเข้ามาอยู่เสียอีก ตอนนั้นไม่มีไฟฟ้า เราต้องใช้พลังงานแสงอาทิตย์ ” หญิงสาวมองออกไปยังภูเขาที่อยู่ห่างจากไร่ไม่มากนัก เหมือนเธอกำลังมองสิ่งที่ยังมาไม่ถึง “บางครั้งการอยู่แบบนี้ก็ทำให้เราสงบดีนะคะ ตอนอยู่อังกฤษชีวิตมีแต่การแข่งขัน พอกลับมากรุงเทพก็มีแต่ความวุ่นวาย แต่เป็นความวุ่นวายที่เหงามาก ๆ ” คนตัวสูงจับมือหญิงสาวแน่น ก่อนจะพาเธอเดินไปยังแปลงผักสวนครัวที่อยู่ด้านหลังของบ้าน “พี่พามาดูร้านขายผักส่วนตัว พี่ยามาอยู่ที่นี่เธอแทบไม่ได้ใช้เงิน ตอนยังไม่คลอดเธอรับงานแค่เพียงสองงาน ทุกวันนี้ยังไม่ได้ใช้เงินเลย อาหารทุกอย่างหาได้จากที่ไร่นี้” ทั้งสองคนพากันเดินดูรอบ ๆ ไร่ แต่ก็ก็ยังไปไม่สุดทาง เพราะที่ดินผืนนี้เป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า หน้าไม่กว้างมาก แต่ยาวไปถึงลำธารที่อยู่ด้านหลัง “ใกล้มืดแล้วเรากลับกันเถอะ พรุ่งนี้พี่จะพาไปดูไร่ของพี่บ้าง ตอนนี้คุณชัยชาญ
ตอนที่ 7น้องสาว อาการของยี่หวาไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง ร้านก็มีลูกน้องคอยดูแลอยู่ ว่านจึงตัดสินใจพูดกับหญิงสาวเรื่องที่เขาจะชวนเธอไปหาหลานของเขาซึ่งคือน้องสาวของเธอนั่นเองที่เชียงใหม่ “ยี่หวาพี่ลาพักร้อนได้หลายวัน อยากจะชวน...” “ไปเชียงใหม่ใช่ไหมคะ ได้สิจะได้ไปพักผ่อนด้วย” หญิงสาวอ่านใจอีกฝ่ายได้ถูก ว่าเขากำลังต้องการจะพูดอะไรถึงได้ทำท่าทางแบบนั้น ว่านดีใจที่ทุกอย่างมันดีกว่าที่เขาคิด ก่อนจะพูดเขากังวลเสียตั้งนาน กลัวหญิงสาวจะอารมณ์ไม่ดีใส่เขา ชายหนุ่มคิดในใจว่าตอนนี้ ยี่หวาคงให้อภัยพี่สาวของเขาและรู้จักคำว่ารักมากขึ้น ว่านอ่านหัวใจของหญิงสาวที่กำลังเดินขึ้นบันไดกลับไปที่ห้องนอนผิดหมด เธอไม่ได้ให้อภัยถึงแม้เธอจะรู้จักความรักมากขึ้นก็ตาม ตอนแรกยี่หวาเกือบจะรู้สึกดีขึ้นกับสวรรยาแต่ทุกอย่างก็มาจบลงเมื่อแม่เลี้ยงของเธอดันมีลูก ความแค้นก็กลับมาอีกครั้ง การยอมไปเชียงใหม่ครั้งนี้ หญิงสาวต้องการไปดูชัยชนะ เพราะเธอรู้สึกว่าการที่พ่อของเธอไม่เอาสมบัติอะไรติดตัวไปเลย มีแค่เงินบำนาญที่ไม่ได้มาก ชีวิตความเป็นอยู่ของแม่เลี้ย





