บททั้งหมดของ เมื่อฉันได้บอสเป็นสามี: บทที่ 1 - บทที่ 10

ตอนที่ 1ครั้งแรกที่ไม่ประทับใจบริษัทใหญ่ใจกลางเมืองหลวงวันนี้เต็มไปด้วยผู้คนมากมายเพราะทางบริษัทเปิดรับสมัครตำแหน่งเลขาท่านประธานซึ่งเป็นตำแหน่งที่ถือว่าได้เงินเดือนในระดับที่สูงนอกจากคนข้างนอกแล้วพนักงานเก่า ๆ หลายคนของบริษัทก็เลือกที่จะมาลงสมัครในตำแหน่งนี้ด้วย“คุณยุวดีดูแล้วคนที่มาสมัครมีจำนวนมากถ้าอย่างไรผมฝากคุณช่วยคัดกรองก่อนที่จะส่งรายชื่อมาให้ผมด้วยนะครับ”พิรภพตั้งใจจะสัมภาษณ์และพิจารณาพนักงานในตำแหน่งนี้ด้วยตัวเองเพราะคนที่จะมาเป็นเลขาจะต้องอยู่ใกล้ชิดกับเขามากท่านประธานจึงมองเห็นว่าคงไม่มีใครเลือกสรรคนได้ดีเท่ากับตัวเขาเองแต่ด้วยจากจำนวนของคนที่มาสมัครมีมากกว่าที่เขาคิดไว้ ท่านประธานจึงอยากให้อดีตเลขาช่วยคัดกรองมาก่อนอีกทีเพื่อที่ตัวเขาจะได้ใช้เวลาในการคัดกรองแค่เพียงไม่กี่คนเท่านั้น“ได้ค่ะ...เดี๋ยวฉันจะคัดเลือกเฉพาะคนที่น่าสนใจส่งไปให้ท่านประธานสัมภาษณ์อีกทีรับรองว่าภายในพรุ่งนี้รายชื่อจะถูกเอาไปวางที่โต๊ะตามกำหนดค่ะ”ยุวดีเคยทำงานในตำแหน่งเลขาของพิรภพมาก่อนแต่เนื่องจากตอนนี้เธอเพิ่งคลอดลูกได้เพียงแค่ไม่กี่เดือนและพิรภพมองเห็นว่าการที่เธอมีลูกอ่อนควรต้อง

ตอนที่ 2จิ้มจุ่มร้านประจำของเรา“ยินดีด้วยนะจ๊ะ ท่านประธานให้พี่โทรตามเราให้เข้ามาทำงานได้เลยในวันพรุ่งนี้”ปลายสายโทรมาด้วยความดีใจจึงยังไม่ทันได้แนะนำตัวเพราะคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะรู้ว่าคนที่โทรมาเป็นใคร“ขอโทษนะคะไม่ทราบว่าโทรมาจากที่ไหนและต้องการคุยกับใครคะ”คุ้มขวัญถามออกไปตรง ๆ เพราะตอนนี้เธอเพิ่งจะตื่นนอนยังคงงัวเงียและจำไม่ได้ว่าเสียงของคนที่โทรมาคือใครที่สำคัญเธอได้ไปเขียนใบสมัครงานไว้หลายที่ถึงแม้ว่าจะมีเพียงที่เดียวที่เรียกเธอสัมภาษณ์ก็ตาม“พี่ต้องขอโทษทีดีใจไปหน่อยเลยลืมแนะนำตัวนี่พี่ยุว่าดีโทรมาจากบริษัทที่คุ้มขวัญไปสัมภาษณ์งานมาเมื่อวานพี่ยินดีด้วยท่านประธานบริษัทรับเธอเข้าทำงานและอยากให้มาเริ่มงานในวันพรุ่งนี้ สะดวกใช่ไหม”คุ้มขวัญนอนหมดหวังมาทั้งคืนแต่ใครจะรู้ว่าตื่นเช้ามาเธอจะได้รับข่าวดีมีหรือที่เธอจะไม่พร้อมเพราะตอนนี้เธอต้องการทำงานให้เร็วที่สุดไม่อยากกลายเป็นคนตกงานแม้เพียงแค่วันเดียวการเริ่มงานในบริษัทใหญ่ไม่ใช่เรื่องเล็กสำหรับคุ้มขวัญเพราะเธอยังไม่เคยทำงานที่ไหนมาก่อนและการเรียนในห้องเรียนช่างแตกต่างจากการทำงานเสียมากมายถึงแม้ตัวเธอเองจะได้ถึงเกียรตินิยมอันดับ 1 แ

ตอนที่ 3คืนแรกรักแต่กลับเหมือนใจสลายคุ้มขวัญไม่รู้ตัวว่าเผลอปล่อยใจคิดกับเจ้านายมากเกินกว่าความสัมพันธ์ในที่ทำงานไปตั้งแต่เมื่อไหร่มารู้ตัวอีกทีหญิงสาวก็หลงรักเจ้านายของเธอไปแล้ว ตำแหน่งเลขาทำให้เธอและพิรภพต้องออกไปทำงานด้วยกันที่ต่างจังหวัดแทบจะทุกอาทิตย์ การที่ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองได้กินข้าวร่วมกันไปเที่ยวหยอกล้อพูดจาปรึกษาในปัญหาต่าง ๆ ด้วยกันบ่อยครั้งทำให้ความสนิทสนมจากที่คุ้มขวัญเคยคิดว่าเธอสามารถควบคุมมันได้ตอนนี้หัวใจของเธอมันมอบให้เขาไปอย่างไม่รู้ตัวพิรภพเองก็รู้สึกเหมือนว่าทุกวันนี้เลขาของเขากลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตไปเสียแล้วนอกจากเวลาที่ต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดด้วยกันบ่อยครั้งที่ถึงแม้อยู่ในกรุงเทพฯชายหนุ่มก็ยังคงไปไหนมาไหนนอกเวลางานกับเลขาส่วนตัวเสมอจากที่สนใจว่าคนอื่นจะมองเช่นไรตอนนี้พิรภพก็ไม่สนใจแล้วเพราะเขารู้สึกว่าความสุขของการได้อยู่กับคุ้มขวัญมีค่ามากกว่าจะสนใจสายตาของพนักงานคนอื่น“จะไม่ชวนผมขึ้นไปบนห้องคุณบ้างเลยหรือครับ”พิรภพมาส่งคุ้มขวัญที่คอนโดของเธอแทบจะเกือบทุกวันแต่ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่ฝ่ายหญิงจะเอ่ยปากชวนให้ท่านประธานบริษัทมีโอกาสได้ขึ้นไปนั่งเล่นที่

ตอนที่ 4หัวใจมันสั่งดังกว่าสมอง“เมื่อวานนี้ผมต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้โทรศัพท์หาคุณเลยพอดีที่บ้านมีเรื่องยุ่ง ๆ นิดหน่อย”พิรภพรีบเดินมาโอบเอวกอดเลขาของเขาด้วยความคิดถึงเมื่อตอนนี้ทั้งห้องทำงานมีเพียงแค่สองคนเท่านั้น “ถ้าคุณนารามาเห็นเข้าเธอคงไม่ชอบใจนักหรอกค่ะที่คู่หมั้นของเธอมายืนกอดเลขาแบบนี้”คุ้มขวัญไม่แม้แต่จะมองสบตาเจ้านายที่ทำท่าเสมือนว่าคิดถึงเธอจนใจจะขาดเพราะตอนนี้เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะแสดงออกแบบไหนกับความจริงที่เพิ่งได้รู้เมื่อวาน“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะผมกับนาราเราเป็นแค่คู่หมั้นกันในนามเท่านั้น นาราเขามีคนรักอยู่แล้วครอบครัวของเธอไม่ยอมรับในตัวเกียรตินครเราทั้งคู่เป็นเพื่อนสนิทกันจึงตกลงที่จะหมั้นหมายกันเพื่อให้เวลาคนของนาราได้มีเวลาพิสูจน์ตัวเองก่อน”คุ้มขวัญเอี่ยวตัวหันมาสบตาคนพูด เธอไม่เชื่อในสิ่งที่เจ้านายของเธอกำลังบอกสักคำชีวิตจริงไม่ได้เหมือนในละครที่จะต้องมาหมั้นหมายเพื่อตบตาผู้ใหญ่ “ทุกคำที่คุณพูดฉันต้องขออนุญาตไม่เชื่อนะคะ คุณทำให้ฉันรู้สึกว่าโลกนี้มันน่ากลัวเกินกว่าจะเชื่อใครง่ายๆอีกแล้ว ฉันจะลืม ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืนวันนั้นถือเสียว่าฉันมันโง่เองที่หล

ตอนที่ 6เพราะรักจึงต้องไป“ทำไมถึงไม่มีใครบอกผมเรื่องที่คุ้มขวัญลาออก”พิรภพโวยวายใส่ยุวดีเสียงดังลั่นบริษัทเมื่อเห็นว่าบนโต๊ะของเขามีใบลาออกของคุ้มขวัญวางอยู่ทั้งที่วันที่ที่ลงในจดหมายลาออกมันแสดงให้เห็นว่าหญิงสาวได้เขียนไว้เกือบเดือน“พี่ผิดเองแหละค่ะจดหมายฉบับนี้คุ้มขวัญเธอขอให้พี่เอามาให้คุณหลังจากที่เธอเดินทางออกจากกรุงเทพฯแล้วส่วนสาเหตุนั้นเธอไม่ได้บอกไว้ถ้าจะต้องมีใครผิดและรับผิดชอบต่อเรื่องนี้คงต้องเป็นพี่”ยุวดีถึงแม้ว่าเธอจะกลัวและไม่อยากทำให้เจ้านายขัดใจแต่นาทีนี้ก็คงไม่มีใครผิดอีกแล้วเพราะเธอเป็นคนที่ร่วมวางแผนทั้งหมดกับคุ้มขวัญเธอรู้แค่เพียงว่าเมื่อเธอสัญญาแล้วก็ต้องทำตามที่รับปากไว้“บริษัทเราก็บอกเอาไว้แล้วว่าถ้าจะลาออกต้องบอกล่วงหน้าสองเดือนแต่ไม่เป็นไรถ้าคุ้มขวัญมีเหตุผลมากพอแต่นี่ไม่ใช่อะไรเธอออกไปจากที่นี่แล้วเพิ่งจะมีเอกสารมาให้ผมเซ็นแบบนี้”พิรภพอยากจะโวยวายมากกว่านี้แต่ความจริงที่เขาไม่กล้าที่จะเปิดเผยทำให้ชายหนุ่มได้แต่โวยวายในฐานะที่เป็นเจ้านายเท่านั้นยุวดีถูกสั่งให้ออกมาจากห้องเพราะตอนนี้พิรภพยังคงอารมณ์ไม่ดีอยู่เขาพยายามติดต่อหาคุ้มขวัญแต่ก็ติดต่อไม่ได้จนตั