บททั้งหมดของ เมื่อฉันได้บอสเป็นสามี: บทที่ 11 - บทที่ 20

ตอนที่ 8ความจริงชนะทุกอย่างบ้านไม้หลังเล็กกลางชนบทสู่คฤหาสน์หลังใหญ่ใจกลางกรุงเทพฯพิรภพพกความมั่นใจมาเต็มร้อยวันนี้เขารู้แล้วว่าหัวใจของเขาอยู่ที่ใครและเขาจะไม่มีทางปล่อยให้ความกลัวและ ความเกรงใจที่เขามีต่อนารามาทำร้ายคุ้มขวัญอีกต่อไป“กลับมาแล้วใช่ไหมพ่อตัวดี”สิริกุลสองมือกอดอกลุกขึ้นจากโซฟาราคาเหยียบแสนเพื่อเดินตรงมาต่อว่าลูกชายด้วยความโมโหทันที“ใช่ครับผมกลับมาแล้วและผมก็มีเรื่องราวมากมายที่จะเล่าให้คุณแม่ฟัง”“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น นาราเขาเล่าให้แม่ฟังหมดแล้วตอนนี้คู่หมั้นของลูกกำลังท้องอยู่แต่ลูกกลับไปตามหาผู้หญิง สำส่อนคนนั้นหัวใจของลูกแม่ทำด้วยอะไรกัน”พิรภพคิดว่าคำว่านาราเล่าให้ฟังหมดแล้วจะหมายถึง ความจริงทั้งหมดเสียอีกแต่สุดท้ายกลายเป็นว่านาราเอาเรื่องโกหกที่เธอสร้างไว้ตั้งแต่แรกมาเล่าให้มารดาของเขาฟังและสุดท้ายแม่ของเขาก็เลือกที่จะเชื่อทุกคำที่หญิงสาวพูด“ถ้าผมจะบอกคุณแม่ว่าทุกอย่างที่นาราพูดไม่เป็น ความจริงคุณแม่ก็คงไม่เชื่อดังนั้นผมขอพูดในมุมของผมโดยไม่หวังให้ใครมาเชื่อทั้งนั้นแต่ขอให้คุณแม่รู้ว่าผมจะไม่มีทางยอมแต่งงานกับน

ตอนที่ 1คืนหวาน “คุณปลัดปล่อยภัชเถอะค่ะ” หญิงสาวชาวบ้านหน้าตาสวยดุจดวงพระจันทร์ทอแสง ร้องขอให้เรืองวุฒิปล่อยเธอออกจากอ้อมกอดของเขา “เรารักกันไม่ใช่เหรอ หรือภัชไม่รักผม” ปลัดเรืองวุฒิไม่ยอมปล่อยหญิงสาวในอ้อมกอด แต่เขากลับก้มหน้าลงมาใกล้กับแก้มขาวและถามด้วยเสียงที่แหบแห้งจนคนฟังรู้สึกเสียวซ่านแบบที่ไม่เคยเป็น “ภัชรักคุณปลัดจนหมดหัวใจแต่เราต่างกันมากนะคะ สักวันคุณก็ต้องย้ายไปอยู่ที่อื่น ภัชไม่อยากกลายเป็นผู้หญิงใจง่าย เราอย่าทำแบบนี้กันเลยนะคะ” ภัชชาพยายามดิ้นให้ออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม ทั้งที่หัวใจของเธอมันไม่ได้ต้องการแบบนั้น “ภัช!” ว่านหรือที่ชาวบ้านแถวนี้เรียกเขาว่าปลัดเรืองวุฒิเรียกชื่อหญิงสาวด้วยน้ำเสียงที่ดังและจริงจัง “ผมรักคุณ เรารักกัน เธอหยุดพูดเรื่องที่เราแตกต่างกันเสียทีเถอะ สำหรับผมคุณคือผู้หญิงคนเดียวที่ผมรัก สองปีแล้วที่เราคบกันมา ถึงแม้ไม่มีใครรู้แต่ผมก็ทำให้ภัชเห็นแล้ว ว่าผมไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนอีกเลย” ปลัดเรืองวุฒิย้ายมาอยู่ที่นี่เพราะเขาต้องการมีชีวิตที่อิสระไม่ต้อ

ตอนที่ 3ตัดสินใจ ปลัดเรืองวุฒิอยากพูดอยากบอกรักภัชชาเหมือนที่ เขาเคยทำแต่ระหว่างทางกลับบ้านในวันนี้ เขาไม่กล้าแม้แต่จะพูด เพราะอีกฝ่ายได้บอกไว้แล้วว่าขอให้ได้ยินคำพูดนั้นเป็นครั้งสุดท้าย ผู้ใหญ่คำและดวงใจรีบเดินลงจากบ้านไม้ชั้นบนเมื่อได้ยินเสียงรถยนต์ขับเข้ามา ทึ้งคู่รู้ทันทีว่าเป็นรถของใคร เพราะในหมู่บ้านนี้มีเพียงไม่กี่บ้านที่มีรถยนต์เป็นของตัวเอง “กลับมากันเกือบมืดเลย ตอนแรกแม่คิดว่าจะนอนในเมืองอีกคืนเสียอีก” ดวงใจไม่อยากให้ลูกสาวไปนอนค้างที่อื่นหลายคืน โดยเฉพาะการไปกับผู้ชายเพียงลำพัง แต่ก็ไม่กล้าพูดออกมาตรง ๆ “ต่อให้ถึงดึกภัชก็กลับค่ะแม่” หญิงสาวตอบมารดาและหันไปรับกระเป๋าจากปลัดด้วยใบหน้าที่บึ้งตึงไม่มีรอยยิ้มใด ๆ แตกต่างจากทุกครั้งที่เคยเจอกัน “ขอบคุณปลัดมากนะคะ ที่ทั้งช่วยเรื่องเรียนและยังพาไปสอบอีก ภัชพอเข้าใจวิธีการในการอ่านหนังสือสำหรับเตรียมสอบแล้ว นับจากนี้ไปภัชไม่รบกวนคุณปลัดแล้วค่ะ ขับรถกลับอำเภอดี ๆ นะคะ” ภัชชาเดินหิ้วกระเป๋าขึ้นบ้านทันทีหลังจากพูดจบ ทิ้งให้พ่อกับแม่ของเธอทำหน

ตอนที่ 5ห้ามผิดผี ภัชชาเธอเจ็บช้ำมากที่สุดในชีวิต เขากลับไปบ้านคราวนี้ไม่ใช่เพื่อแสดงความรับผิดชอบในตัวเธอ แต่เขากลับไปเพื่อเอาคนรักตัวจริงกลับมาต่างหาก ตลอดสองสัปดาห์ที่ปลัดหายกลับกรุงเทพไป ภัชชาหลอกตัวเองตลอดว่าเขาคงกลับมาพร้อมข่าวดี แต่ในเมื่อสุดท้ายทุกอย่างเป็นแบบนี้ เธอจะตัดใจจากเขาให้ได้ ชีวิตของเธอต้องเดินต่อเพื่อพ่อและแม่ที่เธอรัก ภัชชาปาดน้ำตาเมื่อได้ยินเสียงรถยนต์ขับเข้ามาที่บ้าน เธอแอบมองทางหน้าต่างไม่ใช่ปลัดแต่เป็นสารวัตเด่นเพื่อนของเธอ “เด่น ย้ายมาแล้วใช่ไหม” หญิงสาวดีใจที่เห็นเพื่อนสนิทมาหาเธอในวันธรรมดาแบบนี้ เพราะเขาอาจจะได้ย้ายกลับมาอยู่ที่สถานีตำรวจที่อำเภอแล้ว “มาวันนี้ทำเรื่องเอกสารเสร็จก็รีบมาหาภัชเลย ไปหาข้าวต้มกินที่อำเภอกัน เดี๋ยวลองแวะชวนเพื่อน ๆ คนอื่นด้วย” ทั้งสองคนแวะชวนเพื่อน ๆ ที่อยู่แถวบ้านแต่ไม่มีใครว่างเลย เด่นกับภัชชาเลยไปกินกันแค่สองคน “มาแล้วยำผักกาดดองของโปรดเรา” ภัชชาทำท่าดีใจเพราะเวลาอยู่บ้านเธอไม่มีโอกาสได้กินอาหารแบบนี้เลย ทันทีที่ภัชชาใช้ช้อนตักยำผักกาดด

ตอนที่ 7รับแทน ภัคจิราพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเหนือไปอย่างรวดเร็ว หลังจากที่เธอสืบจนแน่ชัดว่าเขาคือลูกชายคนเดียวของเจ้าของโรงสีที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดนี้จริง ๆ สาวชาวกรุงปล่อยวางเรื่องของปลัดเรืองวุฒิและรู้สึกยินดีที่ปลัดจะกลับบ้านพักดึก เพราะเธอก็กลับดึกทุกคืนเช่นกัน ตั้งแต่คืนนั้นที่ว่านแอบปีนขึ้นไปหาภัชชาที่บ้าน เขาก็พยายามไปอีกในทุกคืน แต่กลับเจอผู้ใหญ่คำนั่งขัดปืนอยู่ที่ ระเบียงบ้านแทน จนปลัดคิดว่าผู้ใหญ่คงขัดไว้รอยิงเขาแน่ ๆ จึงได้ถอดใจและไม่ไปที่นั่นอีก ได้แต่หวังว่าจะเจอภัชชาที่ตลาดหรืออำเภอบ้าง แต่ก็ไม่ได้เจอกันเลย สารวัตรเด่นกับภัชชาตกลงที่จะแก้ปัญหาโดยการแต่งงานกัน เมื่อภัชชาคลอดลูกเสร็จทั้งคู่จะต่างให้อิสระแก่กัน นอกจากเป็นการปกป้องหน้าตาของพ่อและแม่แล้ว ลูกของหญิงสาวยังจะได้ใช้สิทธิ์เบิกจากพ่อซึ่งเป็นข้าราชการอีก ผู้ใหญ่คำรู้สึกยินดีและมีความสุขมาก ถึงแม้จะแอบสงสัยอยู่ว่าทำไมทั้งคู่อยู่ดี ๆ ถึงจะแต่งงานกัน และกำหนดการงานแต่งจะจัดขึ้นในอีกสองสัปดาห์ จัดเป็นงานเล็ก ๆ เท่านั้น ตามความต้อง