เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา

“นายย้ง...ช่วยซื้อน้ำแร่ให้ปรายหน่อยค่ะ ปรายหิวน้ำ” เธอบอกคนขับรถที่กลับเข้ามานั่งโดยมิทันได้นึกสังเกตสิ่งใด จวบจนร่างสูงใหญ่กว่าปกติเดินออกไปและกลับเข้ามาอีกครั้งโดยยื่นขวดน้ำแร่ขนาดเล็กให้เธอจากด้านหน้าก่อนสตาร์ทเครื่องยนต์พารถแล่นไปตามเส้นทางที่ปรายฟ้ามิได้สนใจขณะจิบน้ำแร่แค่นิดหน่อยหากแต่เพียงครู่เดียวกลับรู้สึกว่าความง่วงงุนกำลังเข้ามารบกวนประสาทสั่งงานของเธอเสียแล้ว ปรายฟ้ายังหลงเหลือสำนึกสุดท้ายว่าอาจเป็นเพราะความเหนื่อยล้าที่ต้องเตรียมตัวเพื่อการเป็นเจ้าสาวตั้งแต่เช้าจรดค่ำก่อนทุกอย่างจะทิ้งดิ่งกลับลงไปสู่ภวังค์อันว่างวาย“อืม...อือ....”เสียงหวานนั้นครางลึกอยู่ในลำคออันแห้งผากขณะร่างบางในชุดเจ้าสาวบิดตัวไปมาด้วยเมื่อขบเสมือนมันแทรกซึมอยู่ในกล้ามเนื้อที่คงอยู่กับอากัปกิริยาท่าเดียวติดต่อกันเป็นระยะเวลานาน แพขนตางอนงามบนเปลือกตาไหวไปตามการหรุบขึ้นลงเมื่อแสงสว่างลอดผ่านเข้าไปในม่านดวงตากลมโต ปรายฟ้าขยับกายเล็กน้อยรู้สึกอยากยกมือขึ้นขยี้ตาที่ยังไม่ชินกับความสว่างที่ค่อย ๆ แทรกตัวเข้ามาในความมืดมิดมากขึ้นทุกขณะหากก็อึดอัดคัดแน่นไปหมดที่ข้อมือทั้งสองเธอมาถึงโรงแรมแล้วหรืออย่างไร..

“คุณต้องได้เห็นแน่ปรายฟ้า คุณต้องได้รู้ซึ้งแน่ว่าคนเลวอย่างผมทำอะไรกับคุณได้บ้าง ผมรู้ว่าคุณมันอยากลองดี แล้วจะได้รู้จักคนชื่อเขมราชคนนี้ลึกซึ้งเข้าไปถึงก้นบึ้งของคุณเลยทีเดียว!”ชายหนุ่มทิ้งสายตาและถ้อยวาจาพยาบาทลึกไว้ก่อนจะหันกลับไปจับพวงมาลัยและเหยียบคันเร่งให้รถจิ๊บคันเก่าทว่าแรงม้าเต็มพิกัดทะยานไปเบื้องหน้าผ่านป้ายบอกทางของจังหวัดกาญจนบุรี เพียงชั่วแวบปรายฟ้าก็เพิ่งนึกถึงคนขับที่อันตรธานไปพร้อมกับรถของบิดา“นายย้งล่ะ...นี่คุณทำอะไรกับคนขับรถของฉัน คุณฆ่านายย้งแล้วใช่มั้ย คุณมันไม่ใช่แค่ชอบขโมยของ แต่คุณยังเป็นฆาตกรเลือดเย็นฆ่าคนตายด้วย!”“หยุดพล่ามซะทีเถอะ!...ไม่มีใครหาคุณพบแล้วตอนนี้ คนขับรถของคุณเขาก็หลับสบายอยู่ในห้องน้ำที่ปั๊มนั่นล่ะ ตื่นขึ้นมาอาจจะแค่มึนและก็ไม่รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองเหมือนคุณที่ตอนนี้มารู้ก็สายไปหมดแล้ว”“เขมราช...คุณจะพาฉันไปไหน...คุณมันคนบ้า ตำรวจต้องตามตัวคุณพบ นี่แค่จังหวัดกาญจนบุรี มันไม่ไกลจากกรุงเทพฯเลย พ่อฉันต้องไม่ปล่อยคุณไว้แน่...เขาต้องฆ่าคุณแน่ ๆ ที่พาฉันมาแบบนี้!”“เฮอะ!...อยากพูดอะไรตอนนี้ก็พูดไปเถอะ เพราะหลังจากนี้คุณไม่มีสิทธิ์จะได