บทที่3 ไม่เป็นมิตร

"ญาติห่างๆอุ่นเองจ่ะพี่เอื้องชื่อวันหนึ่ง"

"แล้วพ่อเลี้ยงรับทำงานแล้วหรือไงถึงได้มาป้วนเปี้ยนที่นี่ก็รู้นี่ว่าพ่อเลี้ยงไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่ามที่นี่"

คำพูดคำจาจีบปากจีบคอของเอื้องฟ้าทำวันหนึ่งเริ่มขมวดคิ้วเพราะดูออกว่าผู้หญิงหน้าสวยผิวน้ำผึ้งคนนี้ไม่มีความเป็นมิตรแม้แต่น้อย

"ใช่จ่ะ"

"ฝากปิ่นโตไว้ให้พ่อเลี้ยงด้วยละกัน"

เอื้องฟ้ายื่นปิ่นโตให้ไออุ่นพร้อมตวัดหางตามองวันหนึ่งแสดงออกให้หญิงสาวรู้ว่าตนไม่ชอบหน้าก่อนจะหันหลังสะบัดก้นเดินออกไป

"ใครอะพี่อุ่นหน้าตาก็สวยนะแต่สายตาดูไม่เป็นมิตรเลย"

"พี่เอื้องฟ้าน่ะลูกลุงคำอ้ายผู้จัดการไร่ส่วนแม่เธอคือป้าดอกสร้อยแม่ครัวที่ไร่"

"อ๋อ..ก็เหมือนใหญ่ในไร่นี้งี้เหรอ"

"ก็ไม่ถึงขนาดนั้นแต่แค่เธอน่าจะชอบพ่อเลี้ยงเท่าที่พี่ดูแล้วเธอก็ไม่น่าจะชอบให้สาวๆมาอยู่ใกล้พ่อเลี้ยงล่ะมั้ง"

ประโยคนี้ไออุ่นต้องกระซิบกระซาบกับวันหนึ่งด้วยรู้ว่าชนบทแห่งนี้หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง

"อย่างนี้นี่เอง"

"ห่างเธอได้ก็ให้ห่างไว้เพราะน้อยคนที่นี่ที่จะชอบนิสัยเธอที่ทุกคนเกรงใจก็เห็นว่าเป็นลูกลุงคำอ้ายกับป้าสร้อยเท่านั้น"

วันหนึ่งรู้แบบนี้คนที่เธอจะมองเป็นคู่แข่งคนแรกก็เห็นจะเป็นเอื้องฟ้าแต่ยังไงตอนนี้เธอก็เป็นต่อเพราะได้ใกล้ชิดน่านน้ำมากกว่า

"อ่อ..อีกเรื่องพี่อุ่นกับป้าไรไม่รู้จริงๆเหรอคะว่าครอบครัวพ่อเลี้ยงเป็นใคร"

"พ่อเลี้ยงน่านเป็นคนกรุงเทพชอบมาที่นี่ช่วงปิดเทอมตั้งแต่เด็กๆหลังจากพ่อเลี้ยงเรียนจบก็น่าจะทำงานที่กรุงเทพเลยไม่ค่อยได้มาที่นี่..เมื่อหกเดือนก่อนพ่อเลี้ยงเพชรเสียไปหลังจากนั้นทุกคนคิดว่าจะไม่มีใครมาบริหารไร่แล้วแต่ก็มีพ่อเลี้ยงน่านที่เข้ามาดูแลที่นี่"

"อ๋อ..ถึงว่าเค้าดูดี๊ดูดีไม่เหมือนคนอยู่ป่าอยู่เขาแล้วเค้ามีพี่มีน้องไหมคะ"

"น่าจะมีนะแต่พวกเค้าก็ไม่ค่อยได้มาที่นี่ถึงมาก็อยู่กันแค่ในครอบครัวคนในไร่ไม่ค่อยได้เห็นหน้าค่าตาครอบครัวพ่อเลี้ยงเท่าไรหรอกแล้วก็ไม่มีใครรู้ด้วยว่าครอบครัวพ่อเลี้ยงที่กรุงเทพทำกิจการอะไร"

"แสดงว่าบ้านนี้เค้ารักความเป็นส่วนตัวกันจริงๆ"

วันหนึ่งพนักหน้าเม้มริมฝีปากครุ่นคิดหากเป็นอย่างที่ไออุ่นบอกเธอก็เท่ากับว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มคงโลกส่วนตัวสูงมากกว่าที่เธอคิดแบบนี้ต้องรีบหาอ่านกลยุทธ์ตีตัวเข้าหาคนโลกส่วนตัวสูงเยอะๆแล้ว

"อืม..เรารีบกลับไปเก็บเสื้อผ้ากันเถอะค่ะเดี๋ยวจะได้กลับมาที่นี่ก่อนจะเย็น"

"ค่ะ"

สองสาวรีบกลับมาที่บ้านของอุไรพร้อมกับข่าวดีที่ว่าวันหนึ่งได้เป็นแม่ครัวให้พ่อเลี้ยงหนุ่มสมใจแล้ว

"พ่อเลี้ยงรับคุณหนึ่งง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ"

อุไรเข้ามาคุยกับไออุ่นขณะที่ลูกสาวเธอทำอาหารเย็นอยู่ในครัวแปลกใจพอสมควรที่น่านน้ำรับวันหนึ่งเข้าทำงานโดยง่ายทั้งที่ก่อนหน้ายังไม่ตกปากรับใครเข้ามาเป็นแม่บ้านหรือแม่ครัวคนใหม่หลังจากเธอลาออกเพราะเหตุผลที่ไม่ค่อยไว้ใจใครง่ายๆ

"อุ่นบอกไปว่าเธอเป็นญาติเราจ่ะแม่ตอนแรกก็ดูจะไม่ค่อยเชื่อว่าคุณหนึ่งจะทำอะไรได้แต่ก็ยอมรับเอาไว้เพราะน่าจะเห็นว่าไว้ใจได้"

"อืม.. แล้วคุณหนึ่งรู้หรือยังลูกว่าต้องทำอะไรบ้าง"

เท่าที่ฟังไออุ่นพูดอุไรก็แอบกังวลใจถึงเรื่องที่ต้องหลอกลวงน่านน้ำที่เชื่อใจพวกเธอแต่บุญคุณที่นฤดีมีให้เธอกับลูกสาวก็ค้ำคอไว้เยอะเสียเหลือเกินจะไม่ช่วยทั้งสองก็ทำไม่ลงเพราะลูกสาวเธอได้ที่เรียนดีๆจนจบมาได้ก็เพราะเงินของนฤดีทั้งนั้น

"อุ่นบอกแล้วล่ะจ่ะแต่ดูคุณหนึ่งเธอก็มั่นใจว่าจะทำทุกอย่างได้ไม่มีบ่นว่ายากสักอย่างเลย..แม่ว่าเรื่องดวงที่คุณหนึ่งกับคุณย่าเชื่อมันจะจริงไหม"

ไออุ่นยังคงคาใจเรื่องความเชื่อของนฤดีและวันหนึ่งพอสมควรว่าอะไรที่ทำให้สองย่าหลานเชื่อเรื่องดวงกันจนทำตามได้ถึงขนาดนี้

"อืม..อันนี้แม่ก็ไม่ลบหลู่นะลูกแม่คิดว่าคุณท่านกับคุณหนูคงพบเจอกับเรื่องตามคำทำนายมาหลายเรื่องพอสมควรถึงได้ดูเชื่อกันขนาดนี้แต่มันก็เป็นสิทธิ์ของเค้าเราช่วยผู้มีพระคุณเท่าที่เราจะช่วยได้ก็พอลูก"

อุไรว่าไปตามความเห็นของตัวเอง

"จ่ะแม่"

"เค้าเป็นยังไงบ้างล่ะลูก"

นฤดีนั่งมองหลานสาวที่กำลังเก็บเสื้อผ้าคิดว่าหลานเธอกลับมาอารมณ์ดีขนาดนี้แสดงว่าต้องถูกใจผู้ชายในคำทำนายอยู่พอตัว

"จากที่เห็นเค้าก็หล่อดูดีมากเลยนะคะคุณย่าดูดีซะจนหนึ่งคิดว่าน่าจะเป็นลูกผู้ดีไม่น่าจะเป็นชาวไร่แถมยังดูสุภาพด้วย"

สาวเจ้าว่าไปยิ้มไปชมเปราะชายหนุ่มที่ได้เจอวันนี้ให้คนเป็นย่าฟังอย่างไม่เคอะเขินเพราะร่ำเรียนอยู่ต่างประเทศจนกลายเป็นคนที่ตรงไปตรงมาทุกเรื่องเว้นเรื่องที่จะไม่ตรงไปตรงมาก็เรื่องต้องปลอมตัวไปเป็นแม่ครัวเพื่อที่จะทำแผนพิชิตใจผู้ชายในคำทำนายนี่แหละ

"ยังยืนยันคำเดิมใช่ไหมว่าจะเดินตามดวงในเรื่องนี้"

นฤดีเชื่อเรื่องคำทำนายมากก็จริงแต่คิดไปคิดมาเรื่องการเลือกคู่เป็นเรื่องใหญ่จึงอยากถามหลานสาวเธอให้แน่ใจอีกครั้งว่าจะทำตามเจตนารมณ์แรกจริงๆหรือเปล่า

"แน่นอนค่ะถ้าหนึ่งได้พ่อเลี้ยงเป็นพ่อของลูกเพื่อนๆนับคงอิจฉากันน่าดูที่ได้สามีหล่อปานนายแบบขนาดนี้"

คนตัวเล็กว่าด้วยสีหน้าแววตาวาดฝันถึงความสุขในวันข้างหน้าเพราะรู้สึกประทับใจน่านน้ำตั้งแต่แรกเห็น

"ความรักไม่ใช่แค่ความสวยหล่อนะลูก"

นฤดียกมือลูบหัวทุยของวันหนึ่งเธอมองหลานที่ยังไร้เดียงสาเรื่องหัวใจด้วยสายตาเอ็นดู​เพราะเลี้ยงหลานมากับมือและคอยอยู่ด้วยตลอดจึงรู้ว่าหลานเธอไม่เคยมีความรักแบบหนุ่มสาวเลย

"ยังไงเหรอคะคุณย่าคนเราก็ต้องมองหน้าตากันก่อนไม่ใช่เหรอคะ"

ดวงตากลมโตเริ่มเหลือบมองคนเป็นย่าด้วยแววตาสงสัยในคำพูดเมื่อครู่

"เอาเป็นว่าวันนึงหนูมีความรักเกิดขึ้นมาจริงๆก็จะเข้าใจเอง"

คนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนอย่างนฤดีรู้ดีว่าจะอธิบายเรื่องรักๆไคร่ๆของหนุ่มสาวให้คนที่ไม่เคยมีความรักได้เข้าใจคงจะยากคงต้องปล่อยให้หลานของเธอไปเผชิญเสียก่อนวันนั้นถึงจะคุยกันเข้าใจ

"อ๋อ..ค่ะ..เอ่อคุณย่าคะแล้วถ้าคุณพ่อคุณแม่ถามหาหนึ่งล่ะคะ"

วันหนึ่งไม่ได้กังวลเรื่องความรักอะไรมากนักเพราะคิดว่าเดี๋ยวเธอทำดีกับพ่อเลี้ยงหนุ่มเรื่อยๆเค้าก็รักเธอเองที่กังวลตอนนี้ก็คือจะอยู่ที่นี่นานๆได้อย่างไรให้พ่อกับแม่ของเธอไม่สงสัยมากกว่า

"ย่ารับหน้าเองไม่ต้องห่วง"

"โอเคค่า...รู้แบบนี้สบายใจเลย"

สาวเจ้ายิ้มร่ามีแววตาเป็นประกายออกมาได้หลังจากสบายใจเรื่องปัญหานี้ไปหนึ่งเปราะหลังจากนี้เธอก็จะได้ตั้งหน้าตั้งตาทำแผนของเธอให้สำเร็จ