บทที่9 สืบเรื่อง

“ได้เรื่องว่ายังไงบ้าง”

เกือบเที่ยงคืนแล้วแต่น่านน้ำยังคงตาสว่างเมื่อเพื่อนที่เป็นนักสืบได้โทรมาคุยเรื่องความคืบหน้าในการสืบเรื่องอุบัติเหตุของปู่

“ได้ฉันจะอ่านในเมล..ขอบคุณมาก”

เมื่อปลายสายบอกว่าได้ส่งข้อมูลทั้งหมดให้ในอีเมลคนตัวโตในชุดนอนก็ผุดลุกเปิดโน๊ตบุ๊คที่วางอยู่ที่โต๊ะข้างหัวเตียงทันที

“คิดอะไรเอาไว้ไม่ผิด”

พักใหญ่ที่น่านน้ำนั่งอ่านข้อมูลในอีเมลเขากำมือแน่นกัดฟันกรอดพยายามข่มอารมณ์ตัวเองไม่ให้กระโตกกระตากอะไรไปก่อน หลังจากที่ได้รู้ว่าพื้นที่ที่ปู่ของเขาไปประสบอุบัติเหตุคือพื้นที่ของเสี่ยทรงยศที่ได้ทำการซื้อก่อนหน้าที่ปู่ของเขาจะเสียได้ไม่กี่เดือนและยังใช้ชื่อคนอื่นเป็นเจ้าของเท่ากับว่าที่เขาสงสัยเรื่องสาเหตุการตายของปู่ว่าไม่ปกติเขาน่าจะสันนิษฐานถูก

ทางด้านวันหนึ่งในเวลานี้เธอก็ยังคงนอนกลิ้งนอนเกลือกอยู่บนเตียงเล็กดวงตากลมโตยังคงไม่มีอาการหนังตาหย่อนแม้แต่น้อยเพราะยังคงสนุกกับการเรียนรู้วิธีกรทำอาหารในอินเตอร์เน็ต

“มันไม่มีอะไรยากเกินความสามารถของคนอย่างเราหรอก..ตาพ่อเลี้ยงหน้าหล่อต้องหลงในฝีมือการทำอาหารของเราแน่”

สาวเจ้าแววตาหยาดเยิ้มฉีกริมฝีปากบางยิ้มร่าอย่างเพ้อฝันถึงวันข้างหน้าว่าเธอจะต้องได้คำชมจากน่านน้ำในเรื่องการทำอาหารทุกวันแม้จะยังไม่ถึงวินาทีนั้นจริงแต่เธอก็มีความหวังไปก่อนแล้ว

ตึ๊งง.. วันหนึ่งรีบกดดูมือถือเมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือน

“ฮันน่า..”

สาวเจ้าแววตาเป็นประกายเมื่อได้รับข้อความจากฮันน่าสาวสุดฮอตเพื่อนสนิทที่อยู่ต่างประเทศ เธอคิดว่าจะไม่ได้คำตอบจากฮันน่าแล้วหลังจากที่ส่งข้อความขอความช่วยเหลือจากเพื่อนไปในเรื่องของเอื้องฟ้าเธอถามฮันน่าไปว่าจะทำยังไงถ้ามีศัตรูหัวใจ

“แค่หาคนมาจีบยัยผู้หญิงที่มีเป้าหมายเดียวกันงั้นเหรอ..จะหาที่ไหนล่ะ”

แล้วคำตอบที่ได้ก็ทำเอาวันหนึ่งเริ่มคิดหนัก

Rrrrr

“ยูยังไม่นอนอีกเหรอที่นั่นกี่โมงแล้ว”

ปลายสายมีน้ำเสียงตื่นเต้นที่ไม่คิดว่าเวลานี้เพื่อนอีกรักที่อยู่ซีกโลกจะโทรหาเพราะเวลาตรงข้ามกับที่เธออยู่

“เที่ยงคืนแล้วแต่ไอยังไม่ง่วง..ขอวิธีแบบละเอียดได้ไหมว่าจะต้องทำยังไง”

วันหนึ่งเอ่ยถามปลายสายด้วยท่าทีตื่นเต้น

“ตามที่ไอบอกยูเลยหาคนมาจีบยัยคนที่เป็นศัตรูหัวใจยูจ้างก็ได้ยูมีเงินก็ใช้เงินแก้ปัญหาสิ”

“อ่อ..โอเคจะลองดู”

“ทำตามที่ไอบอกรับรองได้ผลร้อยเปอร์เซ็น”

“โอเค..โอเค”

วันหนึ่งเชื่อฮันน่าอย่างสนิทใจเพราะเพื่อนเธอขึ้นชื่อว่าเป็นสาวฮอตที่จีบผู้ชายคนไหนก็ติดทุกรายแถมยังรู้วิธีหว่านเสน่ห์จนไม่ว่าผู้ชายคนไหนที่เจอก็อยากจะเข้าหาฮันน่าจึงคบได้แต่เธอเพราะผู้หญิงคนอื่นมีแต่คนอิจฉาจนฮันน่าเสียความรู้สึกเรื่องเพื่อนมาพอสมควร

ในเช้ามืดของวันต่อมาเป็นอีกวันที่วันหนึ่งตื่นมาตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นดีเธอเข้าครัวทำอาหารแต่เช้าและมั่นใจมากว่าวันนี้อาหารเช้าของเธอจะต้องเป็นที่ถูกปากพ่อเลี้ยงหนุ่มแน่นอน

เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมงตอนนี้ข้าวต้มกุ้งที่มีควันกรุ่นถ้วยโตก็ถูกวางอยู่ที่เคาเตอร์มือน้อยของหญิงสาวค่อยๆโปรยหอมผักชีที่พึ่งหั่นเสร็จลงที่กลางถ้วยอย่างเบามือ

“เรียบร้อย..น่าทานที่สุด”

เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นคนตัวเล็กก็ยืนยิ้มกริ่มอารมณ์ดีที่วันนี้ทำทุกอย่างได้ตามที่เรียนมาเมื่อคืนได้อย่างไม่มีอะไรติดขัดคิดไปคิดมาก็รู้สึกได้ว่าตัวเองชอบทำอาหารอยู่เหมือนกันไม่อย่างนั้นคงไม่รู้สึกสนุกที่ได้ทำเช่นนี้

“อืม.วันนี้ทำได้ดีนี่..แก๊สไม่ลืมปิดแล้วใช่ไหม”

พ่อเลี้ยงหนุ่มในชุดพร้อมทำงานชิมข้าวต้มถ้วยโตก็พยักหน้าอย่างชื่นชมก่อนจะชำเลืองมองแม่ครัวตัวเล็กถามย้ำถึงความเรียบร้อยเพื่อไม่ให้เกิดความเสียหายเช่นเมื่อวาน

“แน่นอนค่ะพ่อเลี้ยงหนึ่งไม่พลาดแน่นอน”

คนตัวเล็กยืนบิดไปมายิ้มกรุ้มกริ่มตาเป็นประกายเมื่อได้รับคำชมจากพ่อเลี้ยงหนุ่มแต่เช้านับว่าความสามารถในการทำอาหารของเธอพัฒนาขึ้นแล้ว

“ขอบคุณนะอุ่นที่เร่งงานให้ผม”

ช่วงสายน่านน้ำเข้ามาเอาเอกสารบัญชีที่สำนักงานจากไออุ่นเขาต้องร่งตรวจให้เรียบร้อยก่อนที่จะไปธุระที่อื่นร่วมสองอาทิตย์

“ค่ะ..เอ่อ..เดี๋ยวอุ่นวานฝากของให้หนึ่งด้วยนะคะ”

ไออุ่นรีบยื่นถุงกระดาษใบขนาดกลางไม่ใหญ่มากนักให้กับพ่อเลี้ยงหนุ่มของข้างในเป็นตุ๊กตาหมีสีขาวที่ค่อนข้างเก่าเรียกง่ายๆก็คือตุ๊กตาเน่าที่วันหนึ่งติดมากที่พึ่งจะอยู่ในมือของเธอก็เพราะเมดที่เก็บของให้กับวันหนึ่งลืมหยิบลงกระเป๋ามาให้จึงต้องส่งตามมาทีหลัง

“ได้สิ”

น่านน้ำรับของจากมือไออุ่นก่อนจะเดินออกจากสำนักงานไปเขาไม่ได้ตั้งใจจะแอบดูของข้างในแต่ปากถุงกระดาษที่กว้างพอจะทำให้สายตาของเขาสอดส่องมองเห็นเจ้าตุ๊กตาหมีน้อยที่ค่อนข้างเก่าก็พอจะเดาออกว่าของชิ้นนี้น่าจะเป็นน้องเน่าที่หลายๆคนติดกันตั้งแต่เด็กเขาเองก็เคยติดเช่นกันแต่เมื่อโตขึ้นคนได้ทำงานย้ายที่พักที่หลับที่นอนหลายที่ก็เลิกติดไปเอง

“เย่ได้ซะที”

เมื่อพ่อเลี้ยงหนุ่มยื่นถุงที่ไออุ่นฝากมาให้ได้วันหนึ่งก็รีบหยิบเจ้าหมีเน่ามากระโดดกอดแน่นแสดงออกถึงความดีใจเป็นที่สุดเพราะเธอจะได้นอนหลับได้ง่ายๆได้เสียที

“ท่าทางจะติดมากน่ะสิ”

“ค่ะ..หนึ่งมีเจ้าหมีตัวนี้อยู่ติดตัวมาตั้งแต่จำความได้แล้ว”

สาวเจ้าพยักหน้าหงึกหงักน่านน้ำพอเห็นเจ้าหมีเน่าในมือของหญิงสาวเต็มๆเขาก็นึกถึงตุ๊กตาของตัวเองขึ้นมาเพราะรู้สึกว่าทั้งขนาดรูปแบบการตัดเย็บเหมือนเจ้าหมีเน่าที่เขาเคยติดมากแต่เพียงแค่คนละสีเท่านั้นแต่ทว่าก็ไม่ได้คิดสงสัยอะไรมากเพราะตุ๊กตาหมีบนโลกนี้มีไม่รู้กี่ล้านตัวที่เหมือนกัน

และแล้วก็มาถึงวันที่ทุกคนร่วมใจกันมาช่วยซ่อมห้องสมุดของโรงเรียนในวันหยุดสุดสัปดาห์ทั้งคนในไร่เพชรพนาและคนในหมู่บ้านที่มีเวลาว่างบรรยากาศที่โรงเรียนตอนนี้จึงดูครึกครื้นเป็นพิเศษเพราะต่างคนต่างก็ช่วยกันคนละไม้คนละมือเร่งให้ห้องสมุดเสร็จทันโรงเรียนเปิดในวันจันทร์ที่จะถึง เหล่าชายฉกรรจ์ที่แข็งแรงหน่อยและพอจะมีฝีมือช่างก็ขึ้นโครงซ่อมกันที่บนหลังคาส่วนผู้ชายสูงวัยหน่อยก็คอยส่งอุปกรณ์ซ่อมแซมให้คนด้านบน ในส่วนของผู้หญิงก็คอยเสริฟน้ำของว่างเป็นเสบียงให้เหล่าคนที่ทำงานหนักได้อิ่มท้อง

“วันนี้วันหยุดเธอไม่ใช่เหรอนึกว่าจะนอนพักอยู่บ้านซะอีก”

เอื้องฟ้าละมือจากการแจกของว่างให้กับช่างที่ซ่อมหลังคาเสร็จก็ไม่วายที่จะเข้ามาถากถางวันหนึ่งที่กำลังเดินเสริฟน้ำเพราะไม่ชอบใจตั้งแต่เห็นหญิงสาวนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถของพ่อเลี้ยงหนุ่มมาที่นี่ตั้งแต่เช้าแล้ว

“หนึ่งแค่อยากมาช่วยค่ะวันนี้ก็วันหยุดพี่เอื้องฟ้าเหมือนกันทำไมถึงมาล่ะคะ”

วันหนึ่งว่าจบก็รีบเดินหนีออกห่างเอื้องฟ้าเพราะเธอไม่อยากที่จะต่อล้อต่อเถียงกับคนที่เข้ามาพูดจาหาเรื่อง

“ยอกย้อนนักนะ”

เอื้องฟ้าเน้นเขี้ยวเน้นฟันบุ้ยปากตามหลังหญิงสาวตัวเล็กที่ตอกกลับเธอเมื่อครู่หากตรงนี้คนอยู่ไมเยอะเธอคงได้ต่อปากต่อคำกับวันหนึ่งยาวแน่