บทที่30 เข้าใจผิด

"พี่เอื้อง..หยุดฟังหนึ่งก่อน"

"ไม่ฟัง"

เอื้องฟ้าสะบัดมือของวันหนึ่งทิ้ง

"หนึ่งกับพี่สายเป็นลูกพี่ลูกน้องกันค่ะ"

วันหนึ่งจึงต้องโพร่งประโยคสำคัญออกมาเพื่อรั้งให้เอื้องฟ้านั้นฟังเธอให้ได้และมันก็ได้ผลเอื้องฟ้าหันมาขมวดคิ้วมองหน้าวันหนึ่งด้วยท่าทีแปลกใจกับสิ่งที่เธอได้ยินเมื่อครู่

"ว่าไงนะ"

“เรื่องมันอาจจะยาวสักหน่อยแต่หนึ่งจะเล่าความจริงให้พี่เอื้องฟังค่ะ”

วันหนึ่งใช้เวลาอธิบายตั้งแต่ว่าเธอเป็นใครและมาทำอะไรที่นี่รวมถึงภาพเมื่อครู่ที่เอื้องฟ้าเห็นเธอกับสายน้ำไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปกว่าพี่น้อง

"เชื่อเรื่องดวงขนาดนี้เลยเหรอ"

เอื้องฟ้าพอจะเข้าใจได้เรื่องที่วันหนึ่งกับสายน้ำเป็นอะไรกันแต่มาแปลกใจตรงที่หญิงสาวเชื่อเรื่องดวงมากจนทิ้งชีวิตคุณหนูมาเป็นแม่ครัวอยู่บ้านไร่เพียงเพราะคำทำนายของหมอดู

"ค่ะ..คุณย่ากับหนึ่งเดินตามดวงกันมานานแล้วพวกเราเชื่อเรื่องนี้กันมากจริงๆ"

"ก็คงจะจริงไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ทิ้งชีวิตคุณหนูมาลำบากแบบนี้หรอก...แล้วหมอสายน้ำล่ะเดินตามดวงอะไรด้วยหรือเปล่า"

"ไม่เกี่ยวค่ะพี่สายน้ำแค่อยากหาที่สงบอยู่เท่านั้นหนึ่งก็พึ่งรู้ว่าพี่สายน้ำอยู่ที่นี่วันที่พี่สายน้ำพาหนึ่งไปฉีดวัคซีนวัวด้วยกัน"

"ว่าแล้วว่าทำไมดูสนิทกันผิดปกติ"

"ที่หนีมาเมื่อกี้..โกรธหนึ่งเพราะคิดว่าหนึ่งสองใจหรือหึงพี่สายน้ำกันคะ"

"ช่างเหอะ..แต่ฉันขอเตือนอะไรเอาไว้ว่าควรจะบอกความจริงกับพ่อเลี้ยงเร็วๆ"

เอื้องฟ้าอึกอักที่จะตอบคำถามของวันหนึ่งแต่เธอเลือกที่จะเตือนหญิงสาวเรื่องพ่อเลี้ยงหนุ่มด้วยความหวังดีมากกว่า

"พี่อุ่นก็บอกแบบนั่นเหมือนกันแล้วหนึ่งจะหาโอกาสเหมาะๆแล้วกันนะคะ...แต่เรื่องนี้พี่เอื้องต้องปิดปากสนิทเลยนะคะ"

"ฉันไม่ใช่คนชอบพูดเรื่องชาวบ้านไปทั่วซะหน่อย"

"ขอบคุณค่ะ"

"เข้าใจทุกอย่างแล้วใช่ไหม"

สายน้ำที่แอบฟังสองสาวอยู่ห่างๆเมื่อรู้ว่าเอื้องฟ้าเข้าใจทุกอย่างแล้วจึงเดินเข้ามาหาเธอ และวันหนึ่งก็ต้องปลีกตัวออกไปอย่างรู้หน้าที่ว่าคนสองคนน่าจะอยากคุยกันตามลำพัง

"ก็.. อืมพวกลูกคนรวยอย่างคุณชอบเล่นปลอมตัวไปหมดทุกคนหรือเปล่า"

"เปล่านะครับผมไม่ใช่หนึ่งซะหน่อย"

สายน้ำรีบส่ายหัวเขาไม่ได้เล่นปลอมตัวอะไรทั้งนั้นมาอยู่ที่นี่ก็เพราะชอบความสงบอีกอย่างที่ปักหลักอยู่ที่นี่ส่วนหนึ่งก็เพราะเอื้องฟ้า

"แต่คุณก็ไม่คิดจะบอกฉันว่าเป็นใครมาจากไหน"

"ผมก็เป็นหมอสายน้ำสัตวแพทย์ที่คุณรู้จักไงครับแค่ไม่ได้คิดจะคุยโอ้อวดว่าเป็นลูกใคร...หวังว่าคุณจะไม่โกรธผมเรื่องนี้นะ...แค่คุณหึงผมก็ไม่รู้จะง้อท่าไหนแล้ว"

"หึงอะไร..ฉันไม่ได้หึงคุณ..”

เอื้องฟ้าที่ถูกจับได้ก็เริ่มปฏิเสธเสียงแข็งและไม่ยอมสบตาหมอหนุ่มเช่นปกติที่เคยคุยกัน

“ฉันแค่เห็นว่าหนึ่งชอบกับพ่อเลี้ยงแล้วมายุ่มย่ามกับคุณมันเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ ก็ฉันไม่รู้นี่ว่าคุณเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน"

"แน่ใจนะครับว่าไม่ได้หึง"

"ฉันไม่คุยกับหมอแล้ว"

เมื่อหมอหนุ่มยังเค้นเรื่องหึงไม่หึงไม่เลิกเอื้องฟ้าจึงรีบเดินหนีหมอหนุ่มแต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวไปไหนสายน้ำก็ดึงมือของเธอเอาไว้ก่อน

"ผมชอบคุณมานานแล้ว..เป็นแฟนกับผมนะครับ"

เอื้องฟ้าหันกลับมาจ้องสายน้ำตาแทบถลนเพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดพวกนี้จากผู้ชายคนไหนแต่ก็ดีใจลึกๆที่สายน้ำรู้สึกดีกับเธอเหมือนที่เธอก็รู้สึกมาพักหนึ่งแล้วเหมือนกัน

"หมอพูดอะไร"

"ผมชอบคุณตั้งแต่ที่เจอกันแล้วผมเลยเลือกที่จะเปิดคลินิกอยู่ที่นี่"

"อย่าคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงบ้านๆแล้วจะยอมเป็นของเล่นคนรวยหรอกนะ"

เอื้องฟ้ามองสายน้ำอย่างไม่ค่อยมั่นใจที่จะเชื่อคำที่เขาพูด

"ผมไม่เคยคิดแบบนั้น..ผมเลือกที่จะปลีกตัวจากสังคมของผมเพราะเบื่อผู้หญิงที่ปั้นหน้าหาผมเพราะชาติตระกูลของผม...ความตรงไปตรงมาจริงใจทุกคำพูดทุกการกระทำของคุณนี่แหละผมถึงได้ชอบคุณชอบมานานแล้วด้วย..เป็นแฟนกับผมนะครับ"

ใจของเอื้องฟ้าที่เคยมีกำแพงสูงตอนนี้แทบละลายไปกับคำพูดตรงไปตรงมาของหมอหนุ่มแต่เธอก็ยังรู้ตัวเองดีว่าเรื่องของเขาและเธออาจจะไม่ได้ไปได้สวยเท่าไรเพราะฐานะเรียกได้ว่าเธอต่างกับเขาราวฟ้ากับเหวเลย

"ครอบครัวคุณล่ะคะเค้าจะรับได้เหรอถ้าคุณเป็นแฟนกับคนอย่างฉัน"

"ได้สิ..ผมรักใครพ่อกับแม่ผมก็รักด้วยทั้งนั้นตกลงจะยอมเป็นแฟนกับผมหรือเปล่า"

เอื้องฟ้ายังคงเงียบไม่ตอบอะไรได้เอาแต่ก้มหน้าครุ่นคิดแต่สายน้ำมั่นใจว่าครอบครัวของเขาไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เอื้องฟ้ากำลังตั้งแง่เพราะพ่อกับแม่ของเขาอยากให้เขามีแฟนเป็นตัวเป็นตนและสร้างครอบครัวเร็วๆใจจะขาดหากรู้ว่าเขามีคนที่ถูกใจแล้วคงดีใจมากแน่นอน

"ถ้าคุณไม่เป็นแฟนกับผมก็คงจะไม่มีใครจีบคุณแล้วนะครับปากคุณจัดเป็นกรรไกรแบบนี้"

"หมอ.. ขอผู้หญิงเป็นแฟนเค้าพูดกันแบบนี้เหรอห้ะ"

เอื้องฟ้าเงยหน้าตวัดสายตามองค้อนหมอหนุ่มที่กวนประสาทเธอได้แม้วินาทีที่สำคัญเช่นนี้

"จะเป็นไหมล่ะ"

"ก็...อืม.."

สาวเจ้าเอ่ยตอบอย่างวางท่าแต่ก็มีอมยิ้มเขินอายอยู่บ้างที่ชีวิตนี้จะได้มีแฟนกับคนอื่นเค้าเสียที

"เย่/เย่"

ไออุ่นและวันหนึ่งที่แอบดูสองหนุ่มสาวอยู่ห่างๆแอบลุ้นจนตัวโก่งว่าเอื้องฟ้าจะรับรักหมอสายน้ำหรือไม่และทุกอย่างก็ลงเอยด้วยดีจนสองสาวดีใจจนส่งเสียงออกมา

"ไออุ่น..หนึ่ง..แอบดูฉันเหรอ"

ทำเอื้องฟ้าที่เห็นเช่นนั้นก็ทำตัวไม่ถูกจึงส่งเสียงแข็งดุคนที่แอบดูแก้เขิน

"มาเป็นพยานรักให้ไงคะ"

ไออุ่นว่าพรางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

"เราไปกันเถอะเค้ากำลังจะหวานกันแล้ว"

วันหนึ่งก็แสบไม่แพ้กันทิ้งท้ายเอ่ยหยอกคนที่พึ่งจะตกลงเป็นแฟนกันหมาดๆก่อนจะเดินหน้าระรื่นจูงมือไออุ่นออกไปจากตรงนี้

"คุณเขินเหรอ.. หน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย"

"อะไร.. ฉันแค่.. ร้อนๆเฉยๆ.. แซวฉันอีกจะไม่คบด้วยแล้วนะ"

"หยอกเล่นนะคร้าบบคุณแฟนนนน.."

เอื้องฟ้าไม่ค่อยกล้าสบตาหมอหนุ่มเท่าไรนักเพราะเธอรู้สึกได้ว่าใบหน้าของเธอกำลังร้อนผ่าวและคงจะแดงอย่างที่สายน้ำว่าจริงๆ

วันเวลาพ้นผ่านนานร่วมหลายวันจนมาถึงวันที่น่านน้ำรอคอยคือวันที่เขาไปรับวันหนึ่งกลับมาที่บ้านและได้มีโอกาสพาเธอมาที่บ้านหลังเล็กท้ายไร่เสียที บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่ยกพื้นสูงมีเพียงหนึ่งห้องนอนหนึ่งห้องนั่งเล่นและครัวเล็กๆหน้าบ้านเป็นชานระเบียงกว้างเหมือนเช่นบ้านหลังใหญ่ ตัวบ้านเป็นกระจกล้อมรอบพร้อมที่จะเสพวิวทิวทัศน์ได้ทุกทิศทางด้านข้างติดกับเนินเขาด้านหน้าเป็นเวิ้งกว้างรายล้อมด้วยสนามหญ้าและต้นไม้ใหญ่

"ผมให้คนในไร่มาทำความสะอาดครั้งใหญ่เมื่อวันก่อนเองเพื่อทำตามสัญญาที่ให้คุณเอาไว้ว่าจะพามาที่นี่"

"พ่อเลี้ยงไม่ค่อยได้มาที่นี่เหรอคะถึงได้ทำความสะอาดครั้งใหญ่"

"ก็..หลายเดือนเหมือนกัน"

ตั้งแต่ที่เขามานั่งช้ำใจอกหักตั้งแต่เลิกกับกวินตราก็ไม่ได้เข้ามาที่นี่อีกเลยนับตั้งแต่นอนนั้น